متن شعر در کلاس عشق تو شاگرد اول عمه شد - سید رضا موید

من چهـل منـزل بـه دنبـالت دویدم ای پدر

دیـدمت امـا نه آن گـونه که می بـردم امید

عشقبــازی می کنـم نک بـا سـر ببریده ات

عمـه و مـن زائــر رگ هـای خـونین تـوایم

عمه رگهـای تنت بـوسید و من رگ های سر

در کـلاس عشـق تــو شـاگـرد اول عمه شد

تا شنید از نیزه قرآن خواندنت را سرشکست

بردی اصغر را که آبش داده باز آری چه شد؟

در میــان کشتگانت هــم نشــان او نبـود

تا در این ویـران به دیـدارت رسیدم ای پدر

مـن سر ببـریده ات در بر کشیــدم ای پدر

ای که داغت را به جان و دل خریدم ای پدر

همچـو او من هم شهـامت آفـریدم ای پدر

ای غـریب و تشنـه، عریان و شهیدم ای پدر

در مسیـــر کــربلا از آنچــه دیـدم ای پدر

ورنـه قـرآنت بـه نی من هم شنیدم ای پدر

آه کـه آن شش مـاهه را دیگر ندیدم ای پدر

هـر چه گشتـم بیـن یــاران شهیدم ای پدر

یک دل کـوچک کجا و سوز غم های بزرگ

جای خون آتش بجوشد در وریدم ای پدر

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر بیا ای سر بـه ویران با من ویران نشین سر کن - علی انسانی

بیا ای سر بـه ویران با من ویران نشین سر کن 
بُـزرگی کـن شبی را سـر در این کلبۀ محقـر کن 

 

ستـاره هـر چـه بـاشد می فـزاید جلـوۀ مـه را 
بتاب ای مـاه و دامان من امشب پُـر ز اختر کن 

 

اگر غنچه بخندد، بـاز گردد، گل شود، غم نیست 
نظـر ای بـاغبـان بـر غنچـۀ نشکفته پـرپـر کن 

 

اگـر چـه پـای تـو بـر دیـدۀ گـل هـا بود، امـا 
بیـا ویرانه یی را هـم بـه بـوی خود معطـر کن 

 

زبـان را نیست نیرویی کـه گـویـم، عمه ممنونم 
تـو بگشا لعل لـب، از او تَشّکُـر جـای دختر کن 

 

نه جای تو، نه جای عمه، نه جای من است اینجا 
مـرا هَمـره بِبَـر زیـن جـا و، همبـازی اصغـر کن

 

یک دم - علی انسانی

نوحه واحد سنتی ویرانه روشن شد - علی انسانی

امشب خرابه از رخ تو مثل گلشن شد 
ویرانه روشن شد 
شکر خدا دیدار رویت قسمت من شد 
ویرانه روشن شد

 

کِی جای سلطانی شده در کنج ویرانه؟ 
ای جان و جانانه 
کاشـانۀ بی بـام و در، وادی ایمن شد 
ویرانه روشن شد

 

از چـه علـیّ اصـغـر خـود را نیـــاورده 
پنهان کجا کرده 
شاید که او هم کشته از بیداد دشمن شد 
ویرانه روشن شد

 

خواهم بگویم با پدر عمه فداکارست 
از بس وفادارست 
با چلچراغ اشـک او خانه مُـزّیَن شد 
ویرانه روشن شد

 

تـا بوده گـل در اختیـار بـاغبان بوده 
با او گل آسوده 
من آن گلم که باغبانم زیبِ دامن شد 
ویرانه روشن شد

 

یک دم- علی انسانی

متن شعر نوحه امشب امشب بوی عطر یار آید - غلامرضا سازگار

امشب، امشب، بوی عطر یار آید
ماهم، ماهم، در این شبِ تار آید

آفتـاب نـی، مـاه ویــرانـه                           آمـدی پیشـم، چه غـریبانه

بابا! بابا! جــانم شود فدایت
بگذار، بگذار، گریه کنم برایت

از لب خشکت، بوسه می گیرم                        با تو می آیم، بی تو می میرم

دیشب،دیشب، شب تا سحر نخفتم
تـا صبـح، تا صبـح، یا ابتا می گفتم

هر کجـا نـامت، بـر زبان بردم                              تـازیانه از قـاتلت خـوردم

عمـه، عمـه، از من دفـع خطر کرد
خود را، خود را، از بهر من سپر کرد

بـا همـه داغم، با همه دردم                        بــرای عمه، گریـه می کردم

یاسم، یاسم، نیلوفری گردیده
سیلی، سیلی، نـاز مرا کشیده

امشب ای بابا، تو بکش نازم                          تا که من هم، جان در رهت بازم

اشکم، اشکم، وقف لب عطشانت
گوشم، گوشم، بـه نغمـۀ قـرآنت

اشک گلگون و خـون پیشـانی                         از تـو ویــرانه شد چـراغانی

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر زانو شده عصایم - غلامرضا سازگار

ویــران سرایم امشب شد میهمان سرایم             این جا که خیزران نیست قرآن بخوان برایم

هر شب صـدات کردم امشب دعات کردم              یــا در بـــرم بمـانی یـــا همــرهت بیایم

زهــرا عـذار نیلـی نگشـــود بهــر حیدر              مــن هـم به محضر تو صورت نمی گشایم

گر افکنی جـدایی در بین جسم و جــانم              دیگــر بـه جـان زهـرا از خـود مکن جدایم

مـن دختـر حسینم هــم سنگــر حسینم              مــاه صفــر محـــرم، شــام است کربلایم

خــواهم در این خـرابه دور سـرت بگردم              دیـــوار گشتـه حـائل، زانـو شــده عصایم

دیشب به شوق وصلت تاصبح گریه کردم              امشـب بگــو اسیـــران گـــریند در عـزایم

کـی گفته در خـرابـه شبها گـرسنه خفتم              بعـد از تو بــوده هـر شب خون جگر غذایم

دانـی چـرا عـدویم تا حــد مـرگ می زد              فهمیـده بـود از اول مـن دخت مــرتضـایم

تــا دور او بگــردم تــا دست او ببـوسم              ای کــاش همـــرهت بود عمــوی با وفایم

هـر چنـد روسیــاهم آلودۀ گناهم
مولا بگیر دستم من "میثم" شمایم

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن نوحه خرابه شام گشته عزاخانه - حاج مهدی خرازی

خرابۀ شام گشته عزا خانه
طفـل یتیمی گرفتـه بهانه

گوید کجایی                                               ای ماه تابانم
جان جانانم بابا حسین جانم

بر پیکر دارد این کودک نشانه
آثــار سیـلـی و هـم تـازیـانه

گوید کجایی                                                ای ماه تابانم
جان جانانم بابا حسین جانم

تا پدر را دیـد زد نالـه و فریاد
کنج ویرانه مظلومانه جان داد

گوید کجایی                                                ای ماه تابانم
جان جانانم بابا حسین جانم

 

یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی

متن نوحه ابتا یا حسین - حاج مهدی خرازی

من بـه قربــانِ آن سَـرِ نــورانیت
من بمیرم که زد سنگ به پیشانیت
ابتا یا حسین، ابتا یا حسین
 

چهـرۀ مـاه تـو ای گـل حیـدری
از چه رو ای پدر گشته خاکستری
ابتا یا حسین، ابتا یا حسین
 

ارث و از مادرم فاطمـه بُـرده ام
تازیانه من از دشمنان خورده ام
ابتا یا حسین ابتا یا حسین

 

یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی

متن نوحه مانده بر پیکرم بابا نشانه - حاج مهدی خرازی

هجر تو ای پدر جان مرا دیوانه کرده
دختر تو مکـان گوشـۀِ ویــرانه کرده

مانده بر پیکرم بابا نشانه                                    جای سیلی و نقشِ تازیانه
ای حسین جان،حسین جانم حسین جان (2)

صورتـم را ببین ای پـدر گردیـده نیلی
گشته رُخسارۀ من سیه از ضرب سیلی

مانده بر پیکرم بابا نشانه                                     جای سیلی و نقش تازیانه
ای حسین جان حسین جانم حسین جان (2)

مَنِ خونین جگر میوۀ قلب رسولم
پاره ای از تن و جانِ زهـرای بتولم

مانده بر پیکرم بابا نشانه                                      جای سیلی و نقش تازیانه
ای حسین جان حسین جانم حسین جان (2)

 

یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی

متن شعر نوحه یار سفـر کرده من از سفر آمده - غلامرضا سازگار

یار سفـر کردۀ من از سفر آمده
خرابه را زینت کنم که پدر آمده

خوش آمدی ای پدر!                                      مرا به همره ببـر

تـو کعبه ای و من نمـاز آورم سوی تو
با اشک خود شویم غبار از گل روی تو

خوش آمدی ای پدر!                                       مرا به همره ببـر 

قدم قدم به زخم دل نمکم می زدند
پدر پدر می گفتم و کتکـم می زدند

خوش آمدی ای پدر!                                        مرا به همره ببـر 

جان پـدر کبـودی صورتم را ببین
شبیه مادرت شدم، قامتـم را ببین

خوش آمدی ای پدر!                                        مرا به همره ببـر 

نفس درون سینه ام شده تاب و تبم
من بوسه گیرم از گلــو تو ز لعل لبم

خوش آمدی ای پدر!                                        مرا به همره ببـر

چـرا عـذار لالـه گون بَرِ من آورده ای
محاسن غرقه به خون بَرمن آورده ای

خوش آمَدی ای پدر!                                     مرا به همره ببـر

ای عمه ها وخواهران!دست حق یارتان
رفتـم بـه همــراه پـدر، حق نگهدارتان

خوش آمدی ای پدر!                                       مرا به همره ببـر

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر شب و خورشید و آشیانه من - غلامرضا سازگار

شب و خورشید و آشیانۀ من                            نورباران شده است خانۀ من

طَبَقِ نور شد در این دل شب              پـاسـخ گـریــۀ شبــانۀ من

بوی بابا رسد مرا به مشام
ابتا مرحبـا! سـلام، سـلام

مصحفِ روی دست من سر تو است                            هیفـده آیـه نقـش منظـر تـو است
زخــم هـــای ســـر بـریـــدۀ تـو              شـاهد زخـم هـای پیکـر تــو است

در رگ حنجر تو دیده شده
که سرت از قفا بریده شده

تــو نبــودی فــراق آبـــم کرد                                عمـه بیدار ماند و خوابم کرد

صــوت قــرآن تــو دلـم را برد              لب خشکیـده ات کبابم کرد

ای علی بر لب تو بـوسه زده!
چوبِ کی برلب تو بوسه زده؟

تا به رویـت فتـاد چشم تـرم                            پاره شـد مثـل حنجــرت جگـرم
خواستم پـا نهی به دیدۀ من              پس چــرا بــا سـر آمدی به برم

دامن دخت داغدیدۀ تو
گشت جای سر بریدۀ تو

طفل قامت خمیده دیده کسی؟!                              مثل من داغدیده، دیده کسی؟!

بـر روی دسـت دختــر کوچـک              سـر از تن بریـده دیـده کسی؟!

من نگویم به من تبسّم کن
با نگـاهت کمـی تکلّم کن

ماهِ در خاک و خون کشیدۀ من!                          گـل سـرخ ز تیـغ، چیــدۀ من!

کــاش جـای سَـر بریــدۀ تــو              بــود اینجـا سَـــر بُریــدۀ من

نیزه بـر صورتِ تـو چنگ زده
کی به پیشانی تو سنگ زده؟

هـر کجـا از تـو نـام می بردم                           از عـدو تازیانــه می خـوردم

وعــده ی مـا خرابه بـود ولی              کـاش در قتلگـاه می مــردم

به خدا شامیان بدند، بدند
تو نبودی مـرا زدنـد، زدند

کودک وحی کی حقیــر شود؟                         طفل آزاده چـون اسیـر شود؟

از تو می پرسم ای پدر! دیدی              دختـر چـار ساله پیــر شود؟

قامت خم گواه صبر من است
گوشۀ این خرابه قبر من است

حیـف از ایـن لـب و دهن باشد                          که بر او چوب بوسـه زن باشد

دوست دارم که وقت جان دادن              صـورتت روی قلب من باشـد

اشک تو جاری از دو عین من است
بـوسـۀ مـن شهـادتیـن من است

شامیــان گریــه ی مـرا دیدند                           همگی کف زدنـد و خندیدند

مـن گـل نوشکفتـه ای بــودم              همـه بـا تازیـانه ام چیدنــد

تازیانـه گریست بـر بدنم
بدنم گشت رنگ پیرهنم

همــه عالـم گـریستند به من                           همچو میثم گـریستند به من

دل تنگ عــدو نسـوخت ولی              سنگ ها هم گریستند به من

گریـه بایـد بـرای غربت من
که شود این خرابه تربت من

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه یک مدینه کرامت - غلامرضا سازگار

مشعــل فــــروز ولایــت، آیینـۀ کــوثـرم من           زهـرای زهـرا خصـایـل، ریحـانة الحیـدرم من

هرچند هستم به ظـاهر، طفـل یتیمی سـه ساله              حتـی چهـل سـالگان را در کـودکی مـادرم من

طفلـم ولـیکن چه طفـلی،طفـل حسین شهیدم              یـک فاطمه صبـر و ایثار، یک زینب دیگـرم من

طفـل صغیــر حسینم، نـی نـی، سفیـر حسینم              فـریاد سـرخ ولایـت، خـون را پیــام آورم مـن

نـاموس بیـت الولایــم، شام است کرب و بلایم              بـا یک مـدینـه کرامـت، یک کـربلا لشگرم من

وجـه خـدا شمـــعِ بزمـم، ویرانـه میدان رزمـم              شـام است تسلیم عزمم، از کـوه محکمتـرم من

پیـــروز میـدان عشقم، شمشیر فتـــح دمشقم              با عمـۀ قهـرمـانم، هـم گـام و هـم سنگـرم من

با قـامت کـوچک خــود، یک اسوه ی استقامت              بـا صـورت نیلـی خود، خـورشیـد روشنگرم من

یـاقـوت از دیـده سفتـم، بــا مـردم شـام گفتم              آخـــر چــرا می زنیـــدم فرزنـد پیغمبــرم من

شـد مصحـف پیکــرم پــر از آیــه بـا تازیانــه              یــک ســورۀ کوچکم،نـه! قرآن ز پا تا سـرم من

مـن طایـر قدس بودم، میخواندم و می سرودم              اکنــون کنــار خــرابه، صیـد شکسته پــرم من

پیـوسته بـاب المرادم، تـا حشر بــاب الحسینم         شهر شهادت حسین است، بر این مدینه درم من
شام بـلا رزمگـاهـم، شمشیـر مـن تیـر آهـــم          هر قطره اشکم سپـاهم،کی گفته بی یــاورم من

دشمن مرا هم کتک زد، بـر چهره، مهـر فدک زد              فهمیـــد از روز اول، بـــر فــاطمـه دختـرم من

عمرم به پایان رسیده، خون از دو چشمم چکیده              امشب ز رنگ پــریـده، گل بـر پـدر می برم من

میثم! به دامان من زن پیوسته دست توسّل
زیـرا که باب الحـوائج تـا دامن محشرم من

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه بـابـا ز میـدان آمــد و عمـو نیامد - سید رضا موید

یارب چه شد ابـوالفضل که او نیامد
بـابـا ز میـدان آمــد و عمـو نیامد
در خـون نشستـه فـرقش شکسته
                                                 عمو اباالفضل

 

از یـاد مـا نگـردد عمـو فراموش
کـردیم تشنگی را بی او فراموش
دستش جدا شد، مست خدا شد
                                                 عمو اباالفضل

 

اَمّـن یُجیبُ المُضطـر گفتیم و خواندیم
صد دجله خون ز داغش، از دیده راندیم
کنــــار دریـــــا، افـتــــــاده از پــا
                                                 عمو اباالفضل

 

سقّا به خاک و خون خفت کنار دریا
آبـی بــرای اصـغـــر نشــد مهیّـا
بـا قلـب پـــر درد، آبــی نیــاورد
                                                 عمو اباالفضل

 

کاش از عطش به سقا نگفته بودیم
تا داغ مــرگ او را نمی شنــودیم
از مـا چه هـا دیـد، کـه بـرنگردید
                                                 عمو اباالفضل

 

گلبـرگ صـورت او بی آب و رنـگ است
ششماهه را خدایا کی تاب جنگ است؟
شــد دل پــر اخـگــر، از یــاد اصغـر
                                                 عمو اباالفضل

 

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه بوی گل غلامرضا سازگار

طایــر گلـزار وحــی! کجاسـت بــال و پــرت؟              کـه بـا سـرت سـر زدی بـه نـازنین دخترت

ز تـنــدبــاد خـــزان شکفتـه تـر مـی شـوی              می شنـوم هـم چنــان بوی گل از حنجرت

بــه گـوشـۀ دامنـم اگــر چـه خــاکـی بُــوَد              اذن بــده تـــا غبـــار بگیـــرم از منظرت

تــو کعبـه مـن زائـرت، خــرابـه ام حــائـرت              حیــف کـه نتـوان کنـم طـواف دور سـرت

ببیـن اسیـــرم، پـــدر! ز عمـر سیــرم، پــدر!                               مـــرا بـــه همـره ببر بـه عصمت مـادرت

فتـح قیـــامـت منـم، سفـیــر شـامـت منـم              تــویـی حسین شهیــد، منـم پیـام آورت

منــم کــه بـایـد کنــم گــریـه بــرای پـــدر              تو از چـه گشته روان، اشـک ز چشـم تَرَت

خرابه شأن تـو نیـست، نگــویـم اینجــا بمان              بیـــا مــــرا هـــم ببر مثل علی اصغـرت

پیکـــر رنجـــور مــن گــرفتــه بـــود التیام              اگــر بغـــل می گــرفت مــرا علی اکبرت

این همه زخمت که هست بر سر و روی و جبین              نیـزه و شمشیر و تیـر چـه کـرده با پیکرت

اگـر چـه میثم نبود به دشت کرب و بلا
به نظم جان سوز خود گشته پیام آورت

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه تـا کـی ز تـن درد فــراقـم جان بگیـرد - غلامرضا سازگار

تـا کـی ز تـن درد فــراقـم جان بگیـرد              امشب دعا کـن عمـر من پـایان بگیرد

گیـرم وضــو از اشـک و رویت را ببوسم              آنسان کــه زهـرا بـوسه از قرآن بگیرد

با من بگو کی دیـده یک طفـل سه ساله              رأس پــدر را بــر روی دامـــان بگیرد

بـا مـن بگو کی دیده یک مـرغ بهشتی              چون جغد جـا در گوشـۀ ویـران بگیرد

بـا مـن بگـو کی دیـده طفلی در خـرابه              اشک پـــدر را بـا لـب عطشـان بگیرد

بـا من بگــو کـی دیـده اشـک میزبانی              خاکستـر و خـون از رخ مهمــان بگیرد

با من بگـو ای جـان بـابا، با چـه جرمی              دشمن هـزاران بـار از من جــان بگیرد

با من بگـــو کـی دیــده با رسم تصدق              ریحانـه ی زهــرا ز مـردم نـان بگیـرد

بــــا من بگو ای جان بابا با چه جـرمی               دشمن هـزاران بار از مـن جــان بگیرد

دست ار نداری با دو چشم خود دعا کن              زخــم دل مـن از اجـل درمــان بگیرد

«میثم!» سزد در ماتمم آنسان بگریی              کز سیل اشکت چرخ را طوفـان بگیرد

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه عباس من ای ماه کربلایم - سید رضا موید

دم: حضرت ابوالفضل علیه السلام

عباس من! ای مـاه کربلایم
وی بهترین اصحاب باوفایم

در علقمه منای تو                       تکمیل شد وفای تو

جان حسین فدایت

 

عباس من برخیز و قد علم کن
فکـری بـرای غـربت حـرم کن

این اهل بیت خون جگر              گردند بی تو در به در

جان حسین فدایت

 

عباس من اینجا چه جای خواب است؟
سکـیـنـه ام در انـتـظــــار آب است

من چه دهم جواب او               که می کند عمو عمو

جان حسین فدایت

 

عبـاس من در بیـن خیـل دشمـن
من ماندم و یک جبهه کودک و زن

در دست اعدا مانده ام                تنهای تنها مانده ام

جان حسین فدایت

 

عبـاس مـن پیشـم نمـی نشستی
چون شد که خوابیده و دیده بستی؟

مولای تو برادرت                       ببین ستاده بر سرت

جان حسین فدایت

 

عبـاس من چه زود دیده بستی
بـا رفتنت پشت مــرا شکستی

آتش فتاده بر دلم                   پیچیده تر شد مشکلم

جان حسین فدایت

 

عباس من با غم تو چه سازم
چشمان خون گرفته ات بنازم

بوسه دهم به دست تو        به هر دو چشم مست تو

جان حسین فدایت

 

عباس من لوای دین به پا شد
گر دست تـو از بدنت جدا شد

آن دست از بدن جدا                 شد دست قدرت خدا

جان حسین فدایت

 

عبـاس من شـاهد نینوایم
داده صفا خون تو بر منایم

میر و علمدار منی                            یار وفادار منی

جان حسین فدایت

 

عباس من اگـر علم نگیری
زینب رود به جانب اسیری

برخیز و یاری کن از او                 تو پاسداری کن از او

جان حسین فدایت

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه ای آل عصمت قـرآن بخوانید - غلامرضا سازگار

ای آل عصمت قـرآن بخوانید
از اشک دیـده گوهـر فشانید

ماهم جلوه‌گر آمده                              بابا از سفر آمده

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

مویم سفید و رنگ پریده
شد میهمـانم رأس بریده

روی غرقه خون دیدنی است       حلق پاره بوسیدنی است

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

امشـب خـرابه بیت‌الولا شد
سرتاسر شام کـرب و بلا شد

سرو گلشن احمدی                        از چه با سرت آمدی

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

ای مـاه رویــت آیینـه من
صورت نهادی بر سینه من

مثـل لالـه بـویت کنــم                 با اشک شستشویت کنم

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

بابا نگـه کن رویـم کبـــود است
در سن طفلی جرمم چه بوده است

جسمم خسته بود ای پدر               دستم بسته بود ای پدر

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

هر جا برایم عین خطر بود
بر حفظ جانم عمه سپر بود

عمه گشته دور سرم                         مثــل پــدر و مــادرم

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

هم بر دو دستم سلسله دارم
هم بـر دو پــایـم آبلـه دارم

کـوه غصــه را بــرده‌ام                     سیلی از عدو خورده‌ام
مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر ای کشته اشک ها به نام تو سلام - سید رضا موید

ای کشته اشک ها به نام تو سلام
بـر شــور محـرم الحـرام تو سلام
هفتاد و دو گل به کوی تو پرپر شد
بر خاک همیشـه لاله فام تو سلام

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه شده روشن چشم بیدارم - غلامرضا سازگار

شب تـار است و خـرابۀ مـن مثـل روی پـدر گشته نورانی

مگر خورشید سرزده به سحر در خرابه در این شام ظلمانی؟

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

خـرابه شـد بـاغ لالۀ من، آه و نالـۀ من بـر سما خیزد

ندارم آب تا زنم به رویش، جای آب، اشک دیده‌ام ریزد

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

بیـا عمـه! تـا نظـاره کنـی روی دامن من روی گلگــون را

به پیشانی جـای سنگ ستم زخم تیغ جفا رأس پر خون را

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

به جـای من سـر نهاده پدر روی دامن من آه و واویلا
بدن مانده روی خاک زمین سر جدا ز بدن آه و واویلا

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

دعا کن ای عمه جان! ز کرم من دگر بروم همـره بابا
مرا امشب در جنـان ببـرد تــا روم به بر مادرم زهرا

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم
 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه من اختر پنج آفتابم - غلامرضا سازگار

من اختــر پنــج آفتـابم                    در بحــر کمـال درّ نــابـم

کودک نـه که مرد انقلابم              کرده است حسین،انتخابم

در شام، امید کربلایم
قـرآن شهیـد کربلایم

 

از خـون خدا پیام دارم                  یک کرب‌وبلا قیام دارم
بیـن همـه احترام دارم              حکم از طرف امام دارم

ویرانه حراست، من رسـولش
شام است مدینه، من بتولش

 

ویرانه بهشت و من فرشته                  با طینـت فاطمـه سـرشته
جسمم به امیـر شام گشته              قرآن به کعب نـی نوشتـه

هر چند که دختر حسینم
یک زینب دیگـر حسینم

 

عالم شـده یـادوارۀ من                  هـر روز بـود هـزارۀ من
هر لحظه غم دوبارۀ من              تابـد همه‌جـا ستارۀ من

از خصم اگر جسارتم شد
قبـرم سنـد اسـارتم شد

 

من باب مـراد عالـم استم                  در قدر و جلال، مریم استم
یک فاطمـۀ مجسـم استم              در مـاه صفـر محـرم استم

خیزد به دیار غربت من
بوی شهـدا ز تربت من

 

یـک بلبــل دور از آشیـانه                  خون دل واشک و آب ودانه
چون فاطمـه برتنش نشانه              از بـوســۀ گـرم تـــازیانــه

برشانه نشسته ضربت مشت
بـر چهـره نشان پنج انگشت

 

شب بـود کـه آفتابم آمد                  آن شب که پدربه خوابم آمد
از دیـده گـلاب نابـم آمد              لبخنـد زدم کـه بـــابـم آمد

سر بر روی سینه‌اش نهادم
دوران فــراق رفـت یـادم

 

مـن بــودم و لالـۀ امیـدم                  گـل گفتم و بـاز گل شنیدم
ناگاه زخـواب خوش پریدم              دیدم همه رابه خواب دیدم

نالیدم وسر به جیب بردم
انگـار هــزار بـــار مُـردم

 

من بـودم و چشم اشکبارم                  من بـودم قـلب داغـدارم
من بودم و هجـر روی یارم              نه صبر، نه تـاب نه قـرارم

من مـاندم و نالۀ جدایی
صد پـرده نوای نی‌نوایی

 

بغض گلـویم دوباره وا شد                  انگـار کـه شام، نی‌نوا شد
یک لحظه خـرابه کربلا شد              مرگ آمد و حاجتم روا شد

نومید شدم، ز پا نشستم
دادند سـر پـدر به دستم

 

من بودم و اشک در دو دیده                  من بـودم و قامت خمیده
من بـودم و حنجـر بــریـده              روح از قفـس تنـم پریـده

از خون جگر وضو گرفتم
گل‌بوسه از آن گلو گرفتم

 

گفتم: پدر! ای امید جانم                  با سـر زده سر به آشیانم
تقدیم تـو اشک دیدگانم              دنبـال تـو پـر زند روانم

بگذارکه اصغر تو گردم
قـربانی دیگر تو گردم

 

بـر رأس پـدر سـلام دادم                    غم داد چو برگ گل به بادم
تـا بوسه بر آن گلـو نهادم              یک نـاله زدم، ز پـا فتـادم

باشد که به ناله‌های «میثم»
آهـم برسـد به گـوش عالم

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر ای مـرتضـی علـی بـه نگـاه پــدر علی - حاج غلامرضا سازگار

ای مـرتضـی علـی بـه نگـاه پــدر علی                   آیینـۀ تـمــامــی پیـغـــامبـــر علی
نفس نفیس ختـم رسـل را چـراغ جان         نخـل امیــد خـون خــدا را ثمـر علی
بــاید که افتخــار بـــه پیغمبـران کند         وقتی حسین مثـل تـو دارد پسـر علی
فـرزنـد ارشـد پـــدر عــالـم وجــــود         بحـر کـرامـت علـــوی را گهــــر علی
خـواهد جمـال خـویش تمـاشا کند اگر         بــاید نگه کنـد بـه تـو خیرالبشـر علی
زیبـد علـی کنـد بـه رسـول خـدا سلام         وقتـی کنـد به مـاه جمـالت نظـر علی
هر چه پدر نگــاه کنـد بــر جمــال تـو         مشتاق دیــدن تــو شـود بیشتر علی
معــراج می‌کنـد چـو رسـول خـدا نماز         وقتـی بــایستـی بـه نمـاز سحـر علی
در روی تـوست سورۀ والشمس جلوه‌گر         در فـرق تـوست معجز شق‌القمـر علی
دشمن ز زنـده بـودن خود می‌کند فـرار         وقتـی تـو ذوالفقار کشی از کمــر علی
بـاشد همیشـه بـر جگــر تشنۀ حسین         داغ تــو ای رســول خـدا را جگر علی
خیـزد ز جا به حرمت ختم رسل حسین
     چون می‌کنی زپیش نگاهش گذر علی
دشمن چـو دیـد روی تـو در صحنۀ نبرد         گفتـا ظهــور کــرده رســول دگر علی
تـرسم کـه قطعه‌قطعه کنندت، خـدا کند         دشمن ز نــام تــو نشـود باخبـر علی
وقتی که ریخت خون تو بر چهرۀ حسین         افتـاد جــان خـون خـدا در خطر علی
وقتی پـدر زبـان تــو را در دهـان مکید           رودفرات گشت به چشمش شرر علی
زخـم تـو آیـه، جای سنان نقطه‌های آن         تو زیـر پــا کتـاب خـدایـی مگـر علی
پیش از رسـول ریخت پدر آب خوشگوار         روی دهان خشک تو از چشـم تر علی
جسمت کنـار جسـم پـدر دفن شد ولی         بر نوک نیزه شد سرتان همسفـر علی
دشمـن هـزار بـار زدت زخـم روی زخم         می‌خواست کـز تـن تو نمـاند اثر علی
هر ضربه‌ای که بر تـو ز شمشیرها رسید                     می‌خورد مستقیـم بـه قلـب پدر علی
تـا هست در گلو نفس و روح در تنش
«میثم» همـاره بر تو بود نوحه‌گر علی
  
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن نوحه هوا سوزان، قحط آب روان - حاج غلامرضا سازگار

هوا سوزان، قحط آب روان بانگ العطش از خیمه برخیزد
علی‌اصغر نـاله می‌زند و اشک چشم ربـاب از بصــر ریزد
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان
نفس گشته از شرار عطش شعله در جگر طفل شش‌ماهه
فضا گشتـه در میـان حـرم تیـره در نظر طفل شش‌ماهه
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان
تلظی‌هـای علـی بـه جگــر شعله می‌زند ای ساقی عترت!
شده ساقی چشم تشنه‌لبان بر لب آمده جان ای یم غیرت!
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان 
رقیـه مـاننـد مـرغ سحــر تــا سحـــر زده پـر دور گهـواره
لبش خشک و با سرشک بصر لحظه‌لحظه رود از کفش چاره
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان
تو بـا کام خشک و دیــدۀ تر جام خالی ما را تماشا کن
به چشم خود کام خشک و لب سیدالشهدا را تماشا کن
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه امشب به حریم شه دین قحطی آب است - حاج غلامرضا سازگار

امشب به حریم شه دین قحطی آب است
امشب جگـر کودک شش‌ماهه کباب است
یا حضرت عباس (2) 
برخیز ز جا ای پسر ساقی کوثر
از بهر جگـرْ سوختگان آب بیاور
یا حضرت عباس (2) 
ممنوع شده آب به گل‌های مدینه
تبخال زده لعل لب خشک سکینه
یا حضرت عباس (2) 
در گلش دین خشک شده غنچه و لاله
بشنـو ز حـرم العطش طفــل سه‌ساله
یا حضرت عباس (2) 
امشب حــرم‌الله همـه تشنه آبند
گریان همه بر تشنگی طفل ربابند
یا حضرت عباس (2) 
امشب ز عطش آل علی در تب و تاب است
دریا شده آتـش جگـــر آب کبــاب است
یا حضرت عباس (2) 
از آب به هر تشنه لب این طرفه پیام است
بی‌ذکــر حسین‌بـن‌علـی آب حــرام است
یا حضرت عباس (2)
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر زندگی کـائنات، بستـه بــه مـوی حسین - حاج غلامرضا سازگار

زندگی کـائنات، بستـه بــه مـوی حسین                    زائـر بیـت خـداست، زائــر کـوی حسین
زخـم جبینش زنــد، خنـده بـه سنـگ بلا         خـون جبین می‌شود، آب وضوی حسین
چشمۀ زخم تنش، چشمۀ فیـض خداست         آب بقـا را بقـاست خــون گلـوی حسین
تیر بلا، شمع دل، مهر جبین، سنگ دوست         روز ازل، خــون گـرفت آب ز روی حسین
بـذل کند همچنـان میـــوۀ مهــر و وفـا         هر چه پَراند عدو، سنگ به سـوی حسین
آب بقـا خـورده آب از دو لـب خشـک او                      خضـر بـوَد تـا ابــد تشنـۀ جوی حسین
حنـجر خشک حسین، تشنۀ جـام الست         مجلسیـان الست، مسـت سبـوی حسین
مصحف زهـرا کجـا؟ سـم ستـوران کجا؟         پنجـۀ قـاتـل کجــا؟ طـرۀ مـوی حسین
موهبت ذات هوست، لطف و عنایات اوست
«میثم» اگــر می‌شـود، مرثیـه‌گـوی حسین

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر صــدات بـرد دلـم را بــه آسمـان مهدی - حاج غلامرضا سازگار

صــدات، بُــرد دلـم را بــه آسمـان مهدی
فــدای حنجــرۀ خستــه‌ات شــوم مـولا
کدام خیمه، بـه دور تـو، حاجیان جمع‌اند؟
خوشا به حـال دل اهـل خیمه‌ای که تـو را
رسد ز حنجــرۀ سنگ‌هـای مکه به عـرش
بیـا کـه اشک بـریـزیم بـا تـو در عــرفات
تــو ســاکـن عــرفـاتی و جـدّ مظلومت
نگاه مـا همــه مــانده، به اشک دیدۀ تو
هنــوز، پــرچم سـرخ حسین می‌خــواند
هنــوز نغمــۀ قـرآن رسد ز نیـزه به گوش
                  خوش است از تو شنیدن دعا بخوان مهدی
بخوان کـه بـا تـو بخوانند، حاجیان مهدی
کجـا، دو دسـت گشودی بر آسمان مهدی
چو جـان خویش گرفتند، در میـان مهدی
صدای نـالـۀ «یـا صاحب‌الـزمـان» مهدی
بــه یـاد جـدّ غریبت، ز دیــدگـان مهدی
ز مکـه سـوی بیــابـان بــوَد روان مهدی
نگـاه تـوست بــه دنبـال کــاروان مهدی
ســرود «سیـدی الغــوث الامـان» مهدی
هنوز زخم حسین است، خونْ‌فشان مهدی
ز لطـف و رحمت و آقـایی تــو کـم نشـود
دهی به «میثم» اگر روی خود نشان مهدی
 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر بـیــا و درد هـجــران محبّــان را مـداوا کــن - حاج غلامرضا سازگار

بـیــا و درد هـجــران محبّــان را مـداوا کــن
نگـاهی از کــرم بــر چشــم‌هـای بسته ما کن
تمــام آفــرینش بی‌تـو بـاشد، جسم بی‌جـانی
بیــا بـا یـک نگه، بـر خلـق، اعجـاز مسیحا کن
بیـا از غـربـت جــدّت بگـــو، بــا مـردم عـالم
بیـا و چشـم مـا را، از ســرشک سرخ، دریـا کن
بـیـا دسـت یــدالـلهی، بـــرون از آستیـن آور
طنــاب خصـم را، از دسـت‌های عمّـه‌ات وا کن
کنـار علـقمـه بــا مــادر مظلــومــه‌ات زهــرا
دو چشم خــویش را دریا، به یاد چشم سقا کن
سر بــالای نـــی، آوای قــرآن، خنـدۀ شــادی
بیـــا دروازۀ ســاعـات و زینـب را تمـاشـا کـن
بیا! با اشک کن، همچون عموی خویش، سقّایی
بـریـز از دیـده خـون و گریه بـر اولاد زهرا کـن
بیا بیـرون بکش از حنجر شش‌ماهه، پیکـان را
پسـر کـه ذبـح شد از تیـر قـاتـل، فکـر بابا کن
بیـا تشییـع کـن بـا نـوجوانان، نعش اکبــر را
به اشک دیـدۀ خـود، شستشـوی مـاه لیلا کن
بریزد خون «میثم» تا بـه خـاک پـای یــارانت
بیــا او را بــرای روز جــــانبازی، مهیـــا کـن
 

یک ماه خون گرفته 4- غلامرضا سازگار

متن شعر یک‌ شب رسد که شام فراقت سحر شود - حاج غلامرضا سازگار

یک‌ شب رسد که شام فراقت سحر شود
بـــا طــول غیبتت، نشـود کم امید ما
گردد ز کعبه، بانگ «انا المهدی»‌ات بلند
آیــا شـود کـه بگذرد این روزگــار تلخ؟
از گریـۀ زیـــاد، شـود اشکِ دیــده کم
روزی به بحر رحمت حق، غرق می‌شوم
آمینی از تــو، کــــار هــزاران دعا کند
تـا بشکنیم، فــرق بتــان را، خلیـل‌وار
پــروانه‌وار دور سـرت گــردد آسمــان
                 خورشید عـارضت، ز حرم جلوه‌گر شود
این روزگار تلخ، زمـانی بــه ســر شود
یک‌دم جهــان ز آمدنت بـا خبـر شود
«آری شود، ولیک، به خون جگر شود»
زین گریه، اشک دیدۀ ما بیشتر شــود
کـاین سینه پیش تیر بلایت سپر شود
دستی گشا، وگرنه دعـــا بی اثـر شود
هر مشت ما به روز ظهـورت، تبـر شود
خورشید بر تـو پرچم فتح و ظفر شـود
یک عمر با دعـای فــرج زنــده مــانده‌ایم
«میثم» دعا کن این شب هجران سحر شود
 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر من پـــاره‌ای از پیکــر عـرش خدایم - حاج غلامرضا سازگار

من پـــاره‌ای از پیکــر عـرش خدایم                        مـن کعبـــه اهـــــل ولایـــم، کربلایم
خـاکـم ولی آغشته بـا خـون حسینم              تـا صبـح روز حشــر، مـدیــون حسینم
از روز اول خــون آدم ریـخـت در من              دریای اشک از چشم عالم ریخـت در من
از قلـب من بـاب بلاها گشت مفتوح              میخواست در من غرق گردد کشتی نوح
در من خلیل الله پایش خورد بر سنگ              از خون پاکش این زمین را کـرد گلـرنگ
مـن در فـراتـم اشـک اسمـاعیل دارم              من سـایـه‌بـان از بـــال جبـراییـل دارم
مــن انبیـــا را شاهـــدِ زخــمِ بلایم              مـن یـک جهـان کـرب و بلایم: کـربلایم
تا بر حسین آغـوش خـود را بـاز کردم              از کعبـه دل بــردم، بـه جنت نـاز کـردم
از اول خلقـت کـه حـق بخشیـد بودم              آغـوش خـود بـر یــوسـف زهرا گشودم
بــا خـاک خـود درمـان درد عـالمیْنم              خــاکم مپنــداریـد، مـن شهــر حسینم
من در درون، هجده بهشتِ یاس دارم              مــن در کنـــار علقمـــه، عبــاس دارم
من دور هفتـاد و دو لالـه پـر گشودم              آغــوش خود را بــر علی‌اصغـر گشـودم
در مــن فـــروغ حقتعــالی را ببینید              خـــورشیـد زهــرا، مــاه لیلا را ببینیــد
در مـن عـلی‌اکبــر ز زخــم بی‌شمـاره              شد مثل تسبیحی که بنـدش گشتـه پاره
مــن روضۀ گـل‌هـای بی‌خـار حسینم              تـا صبــح مـحشـر میهمــان‌دار حسینم
مهمان من بینِ دو دریا تشنه جان داد              لبهای خشکش را به هـر نسلی نشان داد
مهمان من بـا لحن شیرین بـا حلاوت              می‌کــرد نــوک نیـــزه‌ها قــرآن تلاوت
مهمان من چون بسمل بی‌بـال گردید              مــانند قــرآن حـرمتش پــامـال گردید
مهمــان من در سینـه دارد داغ یاران              دردا کـه شـد با داغ یــاران سنـگ باران
مهمان من جــز زخــم در پیکر ندارد              مهمــان مـن بــر پیکـر خـود سـر ندارد
مهمـان من بـــزم عـزا را دوست دارد              مهمــان مـن اشک شمــا را دوست دارد
مهمان مـن بـر امت جـدش دعـا کرد              خـون گلـوی خـویش را وقــف شما کرد
مهمـان مـن ســـر در ره اسـلام داده              از حلـق خـونیـن بــر شمـا پیغـام داده
مهمان من زخمش لباسش بود بر تن              پیـراهنش را هـم بـه غـارت بـرد دشمن
وقتی ز رگ‌های بریده خـون فشـانده              اول ســـلامِ شیـعیـــانـش را رســانده
فرمــود چـون نوشید آب سرد، یاران                            بـر من بــریـزید اشـک چـون ابر بهاران
«میثم» اگر چون آب در آتش بجوشد
حاشا کـه بی ذکـرِ حسین، آبی بنوشد

دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن شعر شبی از خویشتن سفـر کردم - حاج غلامرضا سازگار

شبی از خویشتن سفـر کردم

سیــر کـردم جهــان بـالا را

بین قصری ز باغ‌های بهشت

دیــدم امّ‌البنیـن و زهــرا را                   

آن یکی بــود رکــن شیر خدا

دگری بــود مـــادر شهـــدا

 

عجبـا! نـام هـر دو فاطمه بود

ذکرشان شمـع محفل همه بود

نگـــه آن دو مهربـــان مـادر

گه به گودال و گه به علقمه بود            

هر دو را اشک و خون روان ز دو عین

بهـر عبــاس بــود و بهـــر حسیـن

 

گفت ام‌البنین به دخت رسول

کی سلام خدا به جان و تنت!

ای هــزاران‌  هــزار عبــاسم

به فدای حسیـن بــی‌کفنـت                

 

داده‌ام در رهش چهـار شهید

کـاش بـودی مرا هزار شهید

گفت زهـرا کـه ای بلنـد اقبـال

گلبـن چـار لالـــۀ پـــرپـــر!

 

چـار فرزنــد تـو عزیـز من‌انـد

بلکـه هـر چــار را منــم مـادر                

پسـران تـو، نـور عین من‌اند

مثل عباس تـو حسین من‌اند

 

بـاغبـان چهـــار لالـــۀ یـــاس!

پسـرانـت تمــام اشجـع نــاس

دوست دارم من ای ستوده‌خصال

تــو برایـــم بگویـــی از عبـاس               

از علمــــداری و وفــــاداریش

ادب و غیـــرت و فـــداکاریش

 

گفـت: بـی‌بـی از آن سـرافرازم

که شد عباس من فدای حسین

اینکه اشکم ز دیدگان جاری‌ست

می‌کنـم گریـه از بــرای حسین             

گـرچه عبـاس رفته از دستم

من شریـک غم شما هستم

  

فاطمـه گفت: مــادر عبـاس!

من تـو را نیـز یـار و همدردم

تو نبودی، ولی به جای تو من

بهـر عبــاس، مــادری کـردم                

پـدرم  آب  بهـــــر  او  آورد

او به عشق حسین آب نخورد

 

اشـک ام‌البنیــن بـه رخ جــاری

گفــت ای مــــادر فـــداکـاری

از حسینت بگــو بــه امّ‌بنیـــن

آنچــه خـود دیـدی و خبر داری            

با مـن از حنجــرِ بریــده بگــو

قصـه‌ای از ســر بریــده بگـــو

 

گفـت بــر پیکــر مطهــر او

زخـم‌هـای دوبــاره را دیــدم

لب خشکیده چشم از خون تر

حنجـر پـاره‌ پــاره را دیـــدم       

گاه، ذکرش علـی و فاطمــه بود

گاه چشمش به سوی علقمه بود

  

تــو نبـــودی ببینـی عبـاست

تیر بر دیده‌اش چگـونه نشست

وقتـی عبـاس اوفتـاد بـه خاک

کمــر زینـب و حسین شکست          

کمری که شکسته شد ز ملال

باز از سـم اسب شد پـامـال

 

 

روز محشر که می‌شود، عباس

بـا چنیـن غیـرت و فـداکاری

بـــاز هـم مثـل روز عــاشورا

بــر حسینـم کنـد علمــداری              

او که بـر آل فاطمــه یار است

در صف حشر هم علمدار است

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر آب از خجالت لب خشک تو آب شد - غلامرضا سازگار

آب از خجــالت لـب خشک تـو  آب شد
دریا ز اشک سـرخ تو رویش خضـاب شد

 

وقتــی کــه آب را بــه روی آب ریختـی
در آتـش دلـت دل دریـــا کبــاب شــد

 

آب فــرات آبـــرو از دســت داده بـود
وقتی چکیـد اشـک تـو در آن گلاب شد

 

هر موج، پیش چشم تو چون کوه آتشی
هر جـرعه یـک تلـظـی طفـل ربـاب شد

 

در پیش تیـرها چو کمـان قامتت خمید
از بس‌کـه پیکرت سپـر مشـک آب شـد

 

وقتـی برای غربت تو مشـک گـریه کـرد
مـاننــد دود در نظـــرت آفتـــاب شـد

 

آخـر نـه منـع آب ز مهمــان بــود گنـاه
چون شد که این گناه به کوفی ثواب شد؟

 

«میثم!» بریز خون دل از دیده بی‌حساب
زیرا بـه اهـل‌بیت، ستـم بی‌حســاب شد

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر تو شیر شیر خـداوند اکبری عباس - حاج غلامرضا سازگار

تو شیــر شیـــر خـداونــد اکبـری عباس!
تو ذوالفقــار حسینـی و حیــدری عبـاس!

 

قسم به دیده و دستت که شد فدای حسین
همیشــه دیــده و دســت بـرادری عباس!

 

تو باب حاجـت و باب المراد و باب حسین
تــو از تمـام شهیـدان حق، ســری عباس!

 

عجب نه گـر بــه تـو زهـرا پسر خطاب کند
کـه در جـلال، حسیــن مـکـرری عبــاس!

 

به دوش توست لوای حسین در صف محشر
پـس از علــی تـو علمــدار محشری عباس!

 

تـو دستیــار حسینــی، اگـر‌ چـه بـی‌دستی
تــو  پــایدارتـــرین دسـت داوری عبـاس!

 

حسیــن را نـه فقـط ظـهـــر روز عـاشــورا
همیشــه میــــر و علمـدار لشکری عبـاس!

 

بـه خـون فـرق سـر ودست وصورتت سوگند
تـو شهــر خـــون خـداونـد را دری عبـاس!

 

روا بــــوَد کـــــه بــه آب فـرات نـاز کنـی
فـرات چیست؟ تو فــرزنـد کـوثری عبــاس!

 

هــزار مـرتبـه «میثـم» فــدای خــاک رهت
کـه تـــو فــدایــیِ آل‌ پیمبـــری عبـــاس!

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر ماه انجمن ندیده است به زیبایی تو - غلامرضا سازگار

مــاه انجمــن نــدیــده اسـت بـه زیبـــایی تو
دل بَـــــرد از قـلــــــم صـنــــع دل‌آرایـی تو

 

صلــواتـی کـــه خـداوند فــرستد بــه رسـول
بــه لــب خشـــک تـــو و دیــدۀ دریـایی تو

 

تیـر جای پـدرت بـوسه بـه چشمـانت زد
مشک هم اشک‌فشان گشت به سقایی تو

 

جــان گـرفتی بـه کـف و دور امــامت گشتی
ای بــه قــربـان تــــو و طینـت زهـرایی تو

 

آب تــا حشـر بـــه دور حــــرمـت می‌گـردد
بـحــر حیــــــرت‌زدۀ صبــر و شکیبـایـی تو

 

پـــا بـــه دریــــــا زدن و تشنــه بـرون آمدنت
تــا صـــف حشـــر بــــود شـــاهد آقـــایی تو

 

رو بــه ســـوی کــف العبــاس نهــــادم دیدم
دست‌هــــای تـو کنـد گـــریـه بـه تنهــایی تو

 

جلــوه در علقمــه مـی‌کـــرد بـه چشـم زهرا
از پــس پــردۀ خــــون روی تمــاشــایی تو

 

ادب و عـــاطفـه و عشــــق و وفـــا و ایثــار
جـان گـــرفتند ز انـفـــــاس مسیحــایی تو

 

«میثـــم» از قـــول همـه هـاشمیان می‌گوید
نیـست بــر بـام فلــک مــاه بــه یکتایی تو

 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر تو دست و بازو و شمشیـر حیدری عباس - حاج غلامرضا سازگار

تــو شیـر شیـر خـداونـد اکبـری عبـاس                  تو دست و بازو و شمشیـر حیدری عباس

علـی است نفـس پیمبـر به گفتـه قـرآن         تو نیـز نفـــس عـزیـز پیمبـری عباس

حسیـن را همـه جـا سیدی صـدا کردی         مگر نـه اینکـه تــو او را برادری عباس

نبـی است شهـر علـوم و درش علـی آری         تـو شهـر خـون خداوند را دری عباس

اگرچه داده‌ای از دست، دست و مشک و علم         همیشه میـر و علمـدار لشکری عباس

فتـــاده از بـدنت دسـت و بــاز می‌بینم          پی فـدا شـدن دسـت دیگـری عباس

بــه دست‌های ابــاالفضلیت قسـم آقــا         کـه تو همیشه اباالفضل‌پروری عباس

 

چگونه با چـه زبـان منقبت‌سرات شوم
حسین گفت که عباس من فدات شوم 

 

تـو نفـس زادۀ پیغمبـری بنفســی انـت                 تــو آفتـاب خـدا منظـــری بنفسی انت

تـو استــــوارتـــریـن آیــــۀ مقـاومتی         تو یک نفر نه تو یک لشکری بنفسی انت

اگــرچــه فـاطمـه ام‌البنین تــــو را زاده         تو نجـل فــاطمه و حیـدری بنفسی انت

به قد و قامت و فضل و کمال و علم و ادب         خدا گواست که تو محشـری بنفسی انت

نه از حسین نـه از مجتبـی نـه از حیــدر         دل از رسـول خدا می‌بــری بنفسـی انت

بـه آن خـدا کـه مرا مدح‌گستری بخشیـد         ز مــدح بــرتر و بـــالاتری بنفسـی انت

 

مدیحه‌خوان تو تنها خدا و خون خداست
کتـاب منقبتت قلـب سیــدالشهـداست

 

بـه خلق احمـد مختار بـر تو می‌نازد                  بـه رزم حیــدر کــرار بــر تـو می‌نازد

غلـط نگفتـه‌ام این نکته را اگر گویم         کــه ذات خــالـق دادار بـر تو می‌نازد

یگـانه مصحـف حـرّیـت و وفـاداری         حسـین رهبـــر احــرار بـر تو می‌نازد

فقط نه دوست به رزم تو آفرین گوید         کـه خصـم در صف پیکار بر تو می‌نازد

بـه لحظه‌هـای علمداریـت قسـم آقا         کـه هر که هست علمدار بر تو می‌نازد

همیشه چهــرۀ خون آبرو گرفته ز تو          همیشـه آیــۀ ایثــار بـر تــو می‌نازد

 

امام تو که بود در جلال خیرالناس
نـدا دهـد رَحِـمَ‌الله عَمِّـیَّ العَباس 

 

شریعه خون شد و دریا ز دل کشید خروش                   که ای ز شــرم لبـت آب آب، آب بنــوش

در آن مکـالمه غیــرت نهیـــب زد عبـاس         بـه آب آبــروی عمـر خــویش را نفروش

نگـاه فـاطمه می‌گفت صبــر کـن پســرم         کـه آتـش دل تـو با عطش شود خاموش

همین که عکس جمـالت به روی آب افتاد         صـدای العطش آمـد ز خیمه‌هـا بـر گوش

بـه بـرق غیـرتت از آب آتشی بـرخـواست         که بحر نعره‌ای از دل کشید و رفت ز هوش

وفـا و غیــرت و دریـــا خــروش آوردند          که آفرین به تو ای شهسوار مشک به دوش

 

برون شدی لب عطشان ز بحر و بحر گریست
به کام تشنه‌ات از چشم آب و خون زد جوش 

 

شکست فـرق و نیامد زدست هم، یـاری                   برای غربت تـو اشکِ مشک شـد جاری

چنان به ضرب فتادی زصدر زین به زمین         کــه کـرد مــرکب تـو بر تـو ناله و زاری

تـو بـر امـام حسین از فــراز دست علی         ز شیـرخـوارگی خــویش گفتـه ای آری

شجاعت تو به شیعه دهـد دل و جـرات         بصیـرت تـو بــه مـا داده است بیداری

از آن حسین تو را گفته من فـدات شوم         که مکتـب تو بــــود مکتــب فداکاری

درود برتو که شـأنت اخ المواسات است         سلام بـر تـو که کردی حسین را یـاری

به دست‌های تـو نازم که روز عید ظهـور         کنــی بــرای امــام زمـــان علمداری

 

سـلام حضرت زهرا به جان پاکت باد
سرشک دیدۀ «میثم» نثار خاکت باد

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر تو وجه‌الله را وجهی تو ثارالله را جانی - حاج غلامرضا سازگار

تـو وجـه‌الله را وجـهـی تو ثارالله را جــانـی
تو در عین عطش دریای سر تـا پـا خروشانی

تو بـا زخـم تنـت سر تـا قـدم آیـات قـرآنی
تو هم سردار بی‌دستی و هم سقای عطشانی

                       تو باب حاجتی باب‌المرادی اشجع الناسی
                       تو عباسی تـو عباسی تو عباسی تو عباسی 

 

تـو مــانـنـد علی کــــرار امــا غیــر فـراری
تو با بی‌دستـــی‌ات دسـت ولـی الله داداری

تو هم فرمانده هم سقای طفلان هم علمداری
علــم بـر شـانـه‌ات بیـن علـم‌ها شد علم آری

                         شهادت آبــرومندت ادب، ایثــار، فرزندت
                         رشادت سایۀ قامت شهامت طفل دلبندت 

 

تو آن ماهی که در هر دل هزاران انجمن داری
تو آن شمعی که تا محشر هوای سوختن داری

تـو از سر تـا قدم قدر و جلال پنـج تــن داری
تـو آن شیـری که روح شیر حق را در بدن داری

                        تو خورشیـد سپهـر دامـن ام‌البنیـن استی
                        تو دست حق تو بازوی امیرالمؤمنین استی 

 

به چون تو عبد صالح ذات رب‌العالمین نازد
بـه آییـن علمـداریت ختــم‌المـرسلین نازد

علی روز قیـامت هم بـه فرزندی چنین نازد
به دست از بــدن افتــاده‌ات ام‌البنین نازد

                          سلام‌الله بر جسمت سلام‌الله بـر روحت
                           زیارت نـامه زهرا شده اندام مجروحت 

 

تو در اوج عطش هم نـاز بـر آب روان کردی
تو در دریای خون سیر هزاران آسمـان کردی

تو صدها کـوه آتـش در دل دریا نهان کردی
تو هنگام جهـاد نفس خود را امتحان کردی

                    به دریا هم ادب هم استقامت را نشان دادی
                     سراپـا سـوختی امـا چه زیبـا امتحان دادی 

 

تعالی‌الله چنـان سیلی زدی بـر صــورت دریا
کز آن سیلی به جوش آمد سراپا غیـرت دریا

نشد وصل لب خشک تـو آخـر قسمت دریا
در اینجا کاسۀ خون گشت چشم حیرت دریا

                         تو تا شام ابد از چشم دریا خواب را بردی
                         تو تا صبـح قیامت آبــروی آب را بردی 

 

تو آن سقای بی‌دستی که شد دریا گرفتارت
بـه دور قبـر تـا روز جــزا آب اســت زوارت

بـه دریــا آب دادی از یـــم چشـم گهربارت
به روی آب مـانده تـا قیـامت نقـش ایثارت

                  نگاهت تا به آب افتـاد دیــدم تشنه‌تر گشتی
                  عطش را نوش‌جان کردی ز دریا تشنه برگشتی 

 

ز نیش تیرها نـوش وجــودت زخم کاری شد
تنت سـر تا قدم چون باغ گل‌های بهاری شد

علم افتاد و دست افتاد جان در بی‌قراری شد
برای غربتت بـر خاک اشک مشک جاری شد

             تمام هست و بـود خــویـش تقـدیــم خـدا کردی
             که در یک لحظه جان و چشم ودست و سرفدا کردی 

 

تو در دریا نهـادی پا و دل بـر تشنگی بستی
تو سقایی و از جام عطش تا حشر سرمستی

تو با بی‌دستی‌ات دست خدا را تا ابد دستی
تو تا روز قیامت همچنان باب‌الحسین استی

                          نه تنهـا روز عاشورا امیــر جیـش داداری
                          تو روز حشر هم پشت سر حیدر علمداری 

تو عباسی که جبریل امین بوسیده دستت را
به یـاد کربلا ام‌البنیـن بـــوسیده دستـت را

چه می‌گویم امیرالمؤمنین بوسیده دستت را
به وقت دفن زین‌العابدین بوسیده دستت را

                      ببــوسم پــای زوار حــریـم بـاصفـــایت را
                      کرم کن تا که«میثم»سجده آرد خاک پایت را

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر گرچه عـالـم پــر بــود هــر روز از غـوغای تو - حاج غلامرضا سازگار

گرچه عـالـم پــر بــود هــر روز از غـوغای تو
هیچ روزی نیست مثــل روز عــــاشـورای تو

 

خواست گردد ملک نامحدود حق دریای خون
ریخـت تــا خـون جبیـن بر طلعـت زیبای تو

 

تا مقــام قــاب قـوسین خـدا را خـون گرفت
غـرق در دریــای خـون شـد تا قد و بـالای تو

 

بس‌که داری زخم تیر و نیزه و شمشیر و سنگ
نیست جـای بـوسه‌ای پیـدا بـه سر تا پای تو

 

سـر بــرآرو بـــاز بــر بالای نـی قرآن بخوان
ای تمــــام وحی در آوای روح‌افـــزای تــو

 

کاش می‌شد آسمان تـا حشر خاکسترنشین
وای بــر مـن پـردۀ خـاکستر و سیمای تو؟

 

سنـگ‌ها روی تــو را کــردند از بـام استلام
چوب در طشت طلا زد بـوسه بر لب‌های تو

 

داغ روی داغ آمـــد مــــرهـم زخــم جـگر
زخــم روی زخـم گـل انــداخت بر اعضای تو

 

خنجـر عطشـان قـاتـل از گلویت آب خـورد
جـای سقـا بود خـالی، ای عطش سقای تو

 

تـا خـدا دارد خـدایی تـا جهــان دارد حیات
می‌درخشـد روی نـی روی جهــان‌آرای تــو

 

چـون شود از درگـه لطف تو «میثم» ناامید
ای امیــد خصـم بـر جود تـو و اعطـای تو
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر روح مسیـح در نفـس جـــان‌فـزای تــوست

روح مسیـح در نفـس جـــان‌فـزای تــوست

                           خــورشید انبیـــا ســر از تن جـدای تـوست

جان نبی تویی که «أنامِن حسین» گفت

                            خــون خـدا تـویی که خدا خونبهای توست

هر قطره اشکِ ریخته، یک بحر رحمت است

                هر سینه‌ای که سوخته، یک کربلای توست

از بس‌کـــه تیــر و نیزه فـــرو رفته بـــر تنت

 پنـداشتم کــه پیکــر تـو نینـــوای تـوست

قـــــرآن روی سینــــۀ پیغمبـــــر خــدا!

                       بــاور کنم کـه دامن گــودال، جـای تـوست؟

رود فــرات تو، نمی از اشـــک‌های ماست

                           لبخند ســــرخ فتـح خــدا زخـم‌های توست

پیغمبـــری نیــامـده بعـد از نبـی، ولـــی

                            وحـی دوبـــاره در نـفس دلـربـــای تـوست

هــرجا کــه انبیـا همه بــا هم نشسته‌اند

                          دیـــدم خـدا مــؤسس بـــزم عــزای تـوست

زینب به محمل ارشکند سر، عجیب نیست

             دشمن بـــه پــای نیــزه اسیـر صدای توست

«میثم» چگونه شرح غمت را دهد حسین!

جایی که خالق تـو مصیبت‌سرای توست؟

 

متن شعر طلایــه داری و سـرلشکری و سقایی - غلامرضا سازگار

طلایــه‌داری و سـرلشکـری و سقـــایی
تو راست ای همه سر تا بـه پـات آقـایی

 

گذشتـی از ســر و دادی طـلاق، دنیـا را
اگرچـه داشت ز سـر تـا قـدم خود‌آرایـی

 

چهارده صده رفت و هنوز هم شب و روز
به یاد تشنگی‌ات چشم مـاست دریـایی

 

شجاعت و ادب و عشق و غیـرت و ایثـار
تمـام در تـو تجلــی کنــد بـه تنهـایـی

 

فقـط دو دست تو را روی دست می‌گیـرد
کنـد چــو فاطمــه در حشـر، راه‌پیمـایی

 

امـام عصــر کـه بــا لشکــر خـدا آیــد
حضـور اوست علمــداری‌ات تمـاشــایی

 

سـلام بــاد بــه ام‌البنیـن کـه عبــاسش
ز خـوردسالی خـود بـوده است زهــرایی

 

قمر به روی تو خندید و گفت رفته بـه کار
در آفتــــاب جمـــالت تمـــام زیبــایی

 

مگــو کـه آب نـداری بیـا به خیمـه ببین
کـه چشم اهـل حـــرم مـی‌کنند سقـایی

 

به فیض بـردن نـام تو ای مسیح حسین
عجب نه، گر دم «میثم» شـود مسیحایی

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر عــزای اشـــرف اولاد آدم اسـت بـیـــا - حاج غلامرضا سازگار

عــزای اشـــرف اولاد آدم اسـت، بـیـــا!
عـزیـز فـاطمـه! مـاه محـــرّم است بیــا
هـلال مـاه عـــزا می‌دهـد نـدا بـه فلک
که مـاه گـریـه و اندوه و مـاتـم است بیـا
پــریـده رنـگ ز رخســار مــادرت زهــرا
قـد رســول خـدا در جنـان، خم است بیا
لـوای ســـرخ حسینی نـدا دهـد همه دم
که غیر تو چه کسـی، صـاحب دم است بیا
اگر شوند سمـاوات، چشمـه چشمـۀ اشک
بـه یـاد قـطـرۀ خــون خـدا کـم است بیا
بـه زخـم‌هــای تــن پـــاره پــارۀ شهـدا
خـدا گـواست، کـه تیـغ تو مرهم است بیا
هنـوز غرقه به خون، ماه روی عبـاس است
هنـوز نقش زمین، دست و پرچم است بیا
بیـا که پـر شده از ذکـر «یا حسین» جهان
بیــا کـه ولـوله در خلــق عــالم است بیا
هـر آن دلـی کـه بـه یـاد حسین می‌سوزد
در آن شـراره‌ای از شعـر «میثـم» است بیا

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه به قلاده ی نفس گشتم اسیر - حاج غلامرضا سازگار

به قلاده ی نفس گشتم اسیر                          شدم زار وشرمنده وسر به زیر
تهی دستـم و بی نوا و فقیـر              مرا کس نخواند ذلیل و حقیر
مقامم بُوَد بس بزرگ و خطیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
حسیـن از کـرم انتخـابم کند                           غـلام غــلامش خطابــم کند 
گـدای در خـود حسـابـم کند               بهشتـم بَــرَد یــا عذابـم کند 
به عشقش اسیرم اسیرم اسیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
خیــالش ز من دلربـایی کنـد                          غمش در دلـم خودنمایی کند 
نـوایش مـرا نینــــوایی کنـد               ولایـش مــرا کربـــلایی کند
بداننـد خلق از صغیــر و کبیر               امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
منـم عـار او، او بــود یـار من                         ز لطـف و کرامت، خریـدار من
نبـودم که او بــوده دلـدار من                   غمش شتد انیـسِ دل زار من
از آن دم که مادر مرا داده شیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
اگـر چــه گنــه کـار و آلـوده ام                        به خاک مزارش جبین سوده ام
دمـی بــی ولایش نیــاسوده ام               گرفتــار و دلداده اش بـوده ام 
از آن دم که آب و گلم شـد خمیر              امیــری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیــر
ز خـون جگـر پــاکِ پـاکم کنید                           سپس عاشق سینه چاکم کنید
بـه تیــغ محـبت هـلاکم کنیـد               به صحن ابوالفضل خاکم کنید
که خاکم دهد بوی مشک و عبیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیر
به زخـم جبیـن پیمبـــر قسـم                          به رخسـار خـونین حیـدر قسم 
به محسن، به زهرای اطهر قسم               به سبطین و عباس و اکبر قسم 
به هفتـاد و دو عـاشق بی نظیر               امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیــر
دریغا که شـد خاک صحرا کفن                           بر آن کشتـه ی پـاره پـاره بـدن 
تنش پــاره پـاره تـر از پیـرهن              سرش نوک نی با خدا هم سخن
نگاهش سر نی به طفلی صغیر              امیـری حُسَیـنٌ وَ نعِـمَ الامیــر
به ســردار بــی لشگــــر کـربــلا                      به سـرهای لب تشنه از تـن جدا 
بـه قــرآن زیـــر سُــم اسـب هـا               به خونی که شد خونبهایش خدا 
به جسمی که او را کفن شد حصیر              امیــری حُسَیـنٌ وَ نعِــمَ الامیـر
به هر کوی و هر بزم و هر انجمن                            سرم خاک پای حسین و حسن 
پدر در دو گوشم سروداین سخن              که ای نازنین طفل دلبنــد من 
حسینی بـمـان و حسینـی بمیـر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار