پســر بـاء بسـم اله قـــرآن منــم
حافظ پرچــم خون شهیدان منــم
نـور سبحــان منم روح قرآن منــم
گواهی ای الله منم ذبیح الله
گشته آئینۀ عرشِ خدا سرنگون
ماه زهرا شده غرقۀ دریای خون
پسـر فـاطمـه دارد این زمـزمه
گواهی ای الله منم ذبیح الله
سوگ عظما رسیده بر همۀ قدسیان
سر بـه زانـوی غم جملـۀ کـروبیان
آن عـزیـز خدا می دهـد این نـدا
گواهی ای الله منم ذبیح الله
یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی
رفتم از کنــار قتلگـاهت خدا پشت و پناهت، خدا پشت و پناهت
میگریم و میکنم نگاهت خدا پشت و پناهت، خدا پشت و پناهت
داغ تو چه خاکی به سرم کرد جامـه ی اسیـری بـه برم کرد
با قاتل تــو هـم سفــرم کرد مانـده در دلـم شـرار آهــت
خدا پشت و پناهت، خدا پشت و پناهت
رفتنم بـود بـه کوفـه مشکل مـی روم ولــی نمی رود دل
تو بر سر نیزه، من به محمل اشک خـود کنـم نثـار راهت
خدا پشت و پناهت، خدا پشت و پناهت
ای واعطشـــا ترانـــۀ تو مقتـل شــده آشیـــانـۀ تـو
جان داده به روی شانۀ تو شش ماهه صغیر بی گناهت
خدا پشت و پناهت، خدا پشت و پناهت
کـو قاســم و عـون و جعفر تو عبــــاس و علـــیّ اکبــر تو
گـر نیست سپـاه و لشگــر تو من یک تنه می شوم سپاهت
خدا پشت و پناهت، خدا پشت و پناهت
افسوس کـه حـرمتت دریدند ننگ دو جهان به جان خریدند
لب تشنــه سـر تـو را بریدند رگ هــای گلــو بـود گواهت
خدا پشت و پناهت، خدا پشت و پناهت
ای در یم خون نشست سفینه ای دستـه گـل تـو زخـم سینه
نیلـی شـده صــورت سکینـه از کینـه ی خصـم رو سیـاهت
خدا پشت و پناهت، خدا پشت و پناهت
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
ز خون دل به نعشت گل فشانم
کنــار جســم مجـروحت بمانم
ز خون حنجرت گیـرم وضـویی
به زخـم پیکـرت قـرآن بخـوان
به چشمم اشک دامن دامن تو است
دلم صـد پاره چـون پیراهن تو است
زیــارتـگـــاه رگ هـــای بـریـــده
زیــارت نـامه ام زخـم تـن تو است
چگونه تن بـه زیر ننگ دادند
چگونه با تو حکم جنگ دادند
نه تنهـا منـع از آبـت نمـودند
جـواب آب را بـا سنـگ دادند
یقیـن دارم ز قـرآن ســر بریدند
هم از دین هم ز ایمان سر بریدند
اگـر چــه آب مهــر مـادرت بود
تـو را با کام عطشان سـر بریدند
ولـیّ کبریــا را ســر بریدنـد
امـام اولیــا را ســر بریدنـد
گواهی می دهم با کشتن تو
تمـام انبیـا را ســر بـریدنـد
به دل بغض نبی را چاره کردند
عیـــال الله را آواره کــردنـــد
ز خنجـر گشت قـرآن آیـه آیـه
تمـام آیـه هـا را پــاره کـردند
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
لالــۀ پـــرپـــرم! أنـت اََخـی
بـا مـن داغــدیـده حـرف بزن
بسکه زخم است روی زخم، تنت
ای همـه جـد و مــادر و پـدرم
خون تو غسل و زخـم تو کفنت
از چه بینم به خـاک عـریـانت؟
یک زن و داغ روی داغ بـه دل
یک شهیـد و هـزارهـا شمشیر
کاش پیـش از بـریدن سـر تـو
مصحـف آیـه آیــه از شمشیـر
تن در خون کشیده، نخلـۀ طور
ای تمــام وجــود، حــائــر تو
سـوره هـای ورق گسیختـه ام
باید از اشـک خـود وضـو گیرم
این جنـایتگـران بـدنـد بـدنـد
گـرچـه رفتنـد خیـل انصــارت
غم مخـور مـا همه سپـاه توایم
خون رگ های تو است در بر ما
سنـگ غـم را نشـانه ایـم همه
محمل ما به کوفه، سنگر ماست
همه هستیـم خیـل لشگـر تـو پســر مـــادرم! أنــت اَخــی
از گلــوی بــریده حــرف بـزن
جای یک بوسه نیست بر بدنت
رفتــی امــا نمـی روی ز بَــرَم
یوسف من! کـجاست پیرهنت؟
پــدرو مــادرم بـه قــربـانـت
یک تن و سی هـزار تـن قـاتل
یک کتاب خدا و این همه تیـر
می بـریدند سـر ز خـواهـر تو
نقطــۀ آیه هــات از دم تیــر
سر به بـالای نیـزه، سـورۀ نـور
تــازیـانـه ثــواب زائـــر تــو
آیـه هـای بـه خـاک ریخته ام
بعـد بـوسه از ایـن گلـو گیـرم
دختـران تــو را زدنــد زدنــد
خفتــه در قتلگـــه علمـدارت
قــاصد کشتگـان راه تــوایـم
چادر فاطمه است بـر ســر مـا
سپــر تــازیـانـه ایــم همــه
سـر تو نوک نیزه، رهبـر ماست
تا چه فـرمان دهد به ما سر تو
حکم تو حکم محکم است همه
میــوۀ نخـل میثـم است همه
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
عصـر عـاشورا تنِ صحرا پر از ستاره بود
پُرِ پیکان شکستـه، جسـم پاره پاره بود
کاشکی زینـب نیــاد و نبینـه قتلگاهتو
نبینـه تو خاک و خون آینـه روی ماهتو
بگـو تا سـرها رو زودتر ببـرن که بچه‌ها
نبینـن از روی نــی نگـــاه بیگنــاهتو
زینبم یـه خواهره، چه جوری از یاد ببره
از فـراز نیـــزه‌هــا خــاطــرۀ نگـاهتو
زینبــم یه خـواهره با چه دلی جا بذاره
روی خـاک کــربلا، پیـکــر بی‌پناهتـو
یکی انگشتر و انگشتتو برده یا حسین
یکی پیرهن، یکی عمامه، یکی کلاهتـو
فانوسهای اشک 1 - محمدسعید میرزایی
با تیر سه‌شعبه سر شش‌ماه جدا شد تقدیم خدا شد
دردانـه من با گلـوی تشنه فـدا شد تقدیم خدا شد
این طفل شهید آیه‌ای از کوثر زهراست
همسنگر محسن شده و در بر زهراست
لبخنـد زد و کشته مصـباح هــدا شد تقدیم خدا شد
این کودک لب تشنه دُرّ ناب رباب است
بـا یاد گلویش جگــر آب کبــاب است
خون گلـویش در ره دیــن آب بقـا شد تقدیم خدا شد
این طفل همان حجّت کبرای حسین است
دردانه زهـرا دُر دریــــای حسیــن است
سـرشـانه بـابـا هدف تیـــر بــــلا شـد تقدیم خدا شد
تیر آمد و بر حلق علی راه نفس بست
تنهـا نه گلـوی پسـرم قلب مرا خَست
قـربانـی ایثـار امــــام شهــدا شـد تقدیم خدا شد
افسوس که خون پسرم کرد خضابم
خجلت زده از دیــده گـریــان ربابم
این حنجـر نـازک هـدف تیـر بلا شد تقدیم خدا شد
ای کاش کـه با دیدۀ خونبار سکینه
پیـراهـن او را بـبرد سوی مـدینه
گوید که علی با جگر تشنه فدا شد تقدیم خدا شد
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
حرم آل علــی قحطـــی آب است امشب
جگـر اصغــر بی‌شیـر، کبـاب است امشب
خون دل ریخته از چشم رباب است امشب
اشک سقـا به روی آب، گلاب است امشب
یا ثارالله ابی عبدالله
شیعیان! آب بـــرای علـی‌اصغر ببرید
همـگی لالـــه بــرای علی‌اکبـر ببرید
مـرهـم زخـم بـــر عباس دلاور ببرید
تسلیت پیش علی، سـاقی کوثر ببرید
یا ثارالله ابی عبدالله
پــاسـدار حـرم کـرب‌وبـــلا عبـاس است
سر جدا، فرق جدا، دست جدا، عباس است
پسـر خــون خـدا خـون خدا عباس است
بــه خــدا مــاه تمـام شهـدا عباس است
یا ثارالله ابی عبدالله
حــرم و دیــدۀ بیـــدار ابـاعبدالله
طفل ششماهه شـده یار اباعبدالله
همـــه آییــد بـه دیـدار اباعبدالله
ســر گــذارید بـه دیـوار اباعبدالله
یا ثارالله ابی عبدالله
قصـۀ کرب‌و‌بـلا بـر همـه تفسیـر شود
گلـوی نـــازک اصغــر هـدف تیر شود
دست عباس جوان طعمۀ شمشیر شود
نفـس خــون خــدا نعرۀ تکبیـر شود
یا ثارالله ابی عبدالله
ای ملایک همـه رو جانب گـودال کنید
سرخ از خون جبین جمله پر و بال کنید
گریـه بـر فاطمـه و بـر علـی و آل کنید
یـاد از غـربتشان روز و مـه و سال کنید
یا ثارالله ابی عبدالله
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
غنچۀ پـرپر شـده‌ام! کودک شش‌ماهۀ من!
بسمل بی‌سر شده‌ام!کودک شش‌ماهۀ من!
لای لای، علی‌اصغر (2)
آب فرات ای پسـرم آمــده شـرمندۀ تو
وقت شهادت پسرم! کشته مرا خندۀ تو
لای لای، علی‌اصغر (2)
خون گلویت پسرم! گشته خضاب پدرت
آب روان گـریه کنـد بـر تو و سوز جگرت
لای لای، علی‌اصغر (2)
لالـۀ خـونین حسین! غنچـۀ سـرخ شهدا!
گریه نکن! گریه نکن! می‌بـرمت پیش خدا
لای لای، علی‌اصغر (2)
تـا که نبیند به حرم حلق تو را مادر تو
تیر بـلا را پسـرم! می‌کشم از حنجر تو
لای لای، علی‌اصغر (2)
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
علی ای محرم رازم، چرا مادر نمی‌خوابی
به گهواره گل نازم گمانم تشنۀ آبی
بخواب اصغر بخواب اصغر
که باشد قحط آب اصغر
علی ای طفل معصومم که بی‌جانی در آغوشم
به گلزار حرم گشتی، گل سرخ کفن‌پوشم
بخواب اصغر بخواب اصغر
که باشد قحط آب اصغر
در این صحرا، لب دریا، حرم تشنه، جگر تشنه
در این گرمای عاشورا، پدر تشنه، پسر تشنه
بخواب اصغر بخواب اصغر
که باشد قحط آب اصغر
بخواب ای لالۀ پرپر که فردا بر لب کوثر
شوی سیراب ای مادر ز دست ساقی کوثر
بخواب اصغر بخواب اصغر
که باشد قحط آب اصغر
فانوسهای اشک 2
الهـی شـد اصغـرم ز جفا در ره تو فدا روی دست من
گل نشکفته ز باغ ولا شد ز شاخه جدا روی دست من
خیزد این نغمه، از دل و جانم، ای علی جانم (2)
الهی تو آگهی کـه خدا اصغرم شده این آخرین یارم
شراره برخیزد از دل من حلق چاک علی را به یاد آرم
گویم ای نورِ هر دو چشمانم، ای علی جانم (2)
فتـاد آخــر بلبلــم ز نــوا از خـدنـگ جفـــا انــدر آغــوشم
به حلق خونین وخنده به لب شدبه سوی جنان طفل خاموشم
مانده اندر دل، آه سوزانم، ای علی جانم (2)
قیـام خونین کرب و بلا زنده تا ابد از خون اصغر شد
گواه از بهر غریبی من خون حنجر این طفل اَطهر شد
نالم از این قلب پریشانم، ای علی جانم (2)
فانوسهای اشک 2 – ابوالفضل آسمانی
ای تمـــام لشکــــرم، ای علی اصغـرم
بهـر قربانی تو را، سـوی میدان می بـرم
بر تو می نازم که تو، ششماهه سرباز منی
من سـرافـراز تو هستم، تـو سرافراز منی
آخرین یارم علی، من تو را دارم علی
چشم خـود را بـاز کن، راز دل، ابـراز کن
بر سر دوش پــدر، پـر بـزن، پـرواز کن
غنچۀ خندان من، از روی بی رنگت بگو
جان بابا هرچه میخواهد دل تنگت بگو
آخرین یارم علی، من تو را دارم علی
طوطـی پربسته ام، کــودک دلخستـه ام
گــوش کن تــا بشنـوی، گریۀ آهسته ام
چشم خود را بر دو چشم نیم بازت دوختم
از تلظــی هـای تـو، آتش گرفتم، سوختم
آخرین یارم علی، من تو را دارم علی
ای تمام هست من، کودک سرمست من
تکیه گاهت شانه و قتلگـاهت دست من
خنده کن بر روی دستم تا که سیرابت کنم
خنده کن تا با خـدنگ حرمله خوابت کنم
آخرین یارم علی، من تو را دارم علی
دوش مـن سجّـاده و، خـون تـو، آب وضو
باید از این خون دهم، روی خود را شستشو
یـا بشـو روی پـدر را، بــا سرشک دیده ات
یـا تبسم کـن برایم، بــا لـب خشکیـده ات
آخرین یارم علی، من تو را دارم علی
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
امشب به صف کرب و بلا قحطی آب است
از گــریـۀ اصغــر جگــر آب، کبــاب است
ای ســاقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
افسوس که پژمرده گل یاس حسین است
دریا خجل از خجلت عبـاس حسین است
ای ســاقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
آب آور لب تشنۀ گل های مدینه
آبی برسان بر لب عطشان سکینه
ای ســاقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
این آب فرات است که مهریۀ زهراست
لب تشنه چـرا دختر او زینب کبراست
ای ســاقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
بشتاب که خون در دل دریاست اباالفضل
خشکیـده لـب یوسف زهراست اباالفضل
ای ســاقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
صحرای بلا پر شده از گریه و ناله
مگذار بسوزد جگر طفل سه ساله
ای ســاقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
امشب دل فاطمه را شکستند
بــر روی آل الله آب بستـنـد
اطفـال ثارالله تشنـه هستند
یا اباالفضل، یا اباالفضل (4 تکرار)
سقا خجل از لب خشک اصغر
اصغــر بـه گاهواره می زند پر
دائـم زنـد ناخن بـه قلب مادر
یا اباالفضل، یا اباالفضل (4 تکرار)
در خیمـه ها صـدای آب آب است
دریــا روان از دیــدۀ ربــاب است
قلب سه ساله از عطش کباب است
یا اباالفضل، یا اباالفضل (4 تکرار)
سوز عطش در جگر حسین است
ایـن آب، مهـر مادر حسین است
خشکیده کام دختـر حسین است
یا اباالفضل، یا اباالفضل (4 تکرار)
فـریاد از این همه ظلـم و کینه
پـریـده رنـگ بـلبــل مـدینـه
جاری است اشک دیدۀ سکینه
یا اباالفضل، یا اباالفضل (4 تکرار)
تشنگی سکینه احسـاس شد
پژمرده از عطش گل یاس شد
فـرات شـرمنده ز عبـاس شد
یا اباالفضل، یا اباالفضل (4 تکرار)
ندای کائنات یا حسین است
زمزمـۀ فرات یا حسین است
قبـولی صلاة یا حسین است
یا اباالفضل، یا اباالفضل (4 تکرار)
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
اصغرم - اصغرم - ای کودک جانبازم
ای آخرین سربازم شیرین زبانم (2)
از تشنه کـامـی رنگ از رخسـارت پـریده
مجاهد شش ماهه درجهان که دیده (2)
سوزاندی - سوزاندی - آخر قلب پدر را
آتش زدی مادر را شیرین زبانم (2)
از تشنـه کـامـی رنگ از رخسـارت پـریده
مجاهد شش ماهه در جهان که دیده (2)
آورم - آورم - واللهِ روزِ موعود
قنداقۀِ خون آلود شیرین زبانم (2)
از تشنـه کـامـی رنگ از رخسـارت پـریده
مجاهد شش ماهه در جهان که دیده (2)
یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی
ای طوطــی پـــر بشکستــه ای نــرگـس چشمت بسته
در مــوســم طفلــی گشتـی از عمــر عــزیــزت خستـه
تــو دستــه گل ایثــار منــی با خـون گـلـویت یـار منی
غمـخـوار منی، غمـخـوار منی دلــدار منـی، دلــدار منـی
طفلِ معصومِ خونین جامۀ من مُهـرِ پای شهادت نـامۀ من
ای علی جان، علی جانم، علی جان
شیــرین دهــن بـی شیــرم رزمنــــده ی بـی شمشیـــرم
هم زخــم تـو را می بــوسـم هـــم در بغـلـت می گیـــرم
زخـم گلـویـت پیـمــانۀ من لبخنــد لـبـت گـلخــانۀ مـن
بـر سـر دست بابا خنده کردی هم مرا کشتی و هم زنده کردی
ای علی جان علی جانم علی جان
لـب تشنــه فــدایت کــــردم تقدیـــم خـــدایت کـــردم
تــو خنـــده زدی بـــر رویــم مــن گریـــه بــرایت کــردم
گلگـون شده رخسـار چـو مهت شــد شــانـۀ بـابـا قتـلگهت
کافران بغض خود را چاره کردند قــرآن کــوچکـم را پاره کردند
ای علی جان علی جانم علی جان
تــو کـــل سپــاهم بــودی تــو شعــله ی آهــم بــودی
خورشیــد نگاهــم بـــودی بـی جــرم و گناهــم بــودی
سـوزد دلــم از سـوز جگـرت بــر تیــر بــلا کــردم سپرت
دردا کــه در آغــوش پـدرت لب تشنه جـدا گردیده سـرت
تابی بر قلب بی تابت ندادند تشنه لب بودی و آبت ندادند
ای علی جان علی جانم علی جان
ای قـبـــر تـــو در آغوشـــم زخــم تــــو مـــدال دوشـم
فـریــــاد دلــت در گوشـــم چشم از تــو چگـونــه پـوشم
سـر تـا بـه قــدم سـوز جگری قـــرآن ســــر دست پــدری
ممکــن نبــود جـان در ببـری از مـادر خــود هـم تشنه تری
داغ من بر جگر داغ لب توست در دلم شعلۀ تاب و تب توست
ای علی جان علی جانم علی جان
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
ای ذبیــح کوچکــم، ای شهیــد آخرم
پر زدی از دوش من، روی دست مادرم
پیش پیکان حنجـر خـود را سپر کردی
خون بـه جـای لالـه تقدیـم پدر کردی
غنچۀ پرپر ای علی اصغر
غنچۀ بی آب من چون گل از هم واشدی
مُهـر طـومـار حسین، روز عـاشورا شدی
تــو تمـــامِ هستــیِ فرزنـــد زهـرایی
تـــو مـــدال شـانـه ی خـونین بابایی
غنچۀ پرپر ای علی اصغر
بلبل خامــوش مـن، مقتلت آغوش من
هم نشان غـربت و هم مـدال دوش من
پیش چشمم با لب عطشان تو را کشتند
کودکــم را بــر سـر دستـم چــرا کشتند
غنچۀ پرپر ای علی اصغر
خون ســرخ حنجـرت، آبـــروی من شده
هم خضاب من شده، هم وضوی من شده
صیـد خونین بـال من، آهسته جان دادی
عاقبت بـا دست و پـای بسته، جان دادی
غنچۀ پرپر ای علی اصغر
بـا سرشک دیده ام شویـم و پـاکت کنم
می برم در خیمه ها تا خودم خاکت کنم
می کنم دفنت که چون گوهر نهان باشی
شایــد از سُــم ستـوران در امـان باشی
غنچۀ پرپر ای علی اصغر
مانده سقـا را مـدام در گلو این زمزمه
می دهــد بـر تـو پیـام از کنـار علقمه
کای عمو تا صبح محشر، دیده گریانت
معذرت می خواهم از لبهای عطشانت
غنچۀ پرپر ای علی اصغر
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
کوفیان! این طفل کوچک، آخرین یار من است مُهر طومار من است
هم ذبیـح کـوچک من، هـم علمـدار من است مُهر طومار من است
گل فروشم، گل فروشم، گـل فروشم، گل فروش
هستی خود را در این میدان گرفتم روی دوش
گرچه لب بسته بود، دریایی از جوش و خروش
سیـنـۀ تنـگش پــر از سـوز دل زار مـن است
مُهر طومار من است
هـم شده نقش زمین در علقمه آب آورم
هم دو تا گـردیده با شمشیر فـرق اکبرم
هم تلظی می کند مانند مـاهـی اصغرم
در تلظی هـای او آه شـرربـار مـن است
مُهر طومار من است
اهل کوفه! طفل بی تاب مرا تابش دهید
تا نمـرده بـر سـر دستم شما آبش دهید
یـک تسلا بـر دل بشکستۀ بـابش دهید
آخـر این ریحـانۀ بی آبِ گلـزار من است
مُهر طومار من است
گـر مسلمـانید این لب تشنه مهمان شماست
آیـه ای از ســورۀ یــاسیـن قــرآن شمـاست
روز محشر خون این کودک به دامان شماست
لحظه هـای آخـر ایـن آخریـن یـار من است
مُهر طومار من است
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
ذبیح شش ماهۀ من، ای علی اصغر
غنچۀ من، چـرا شدی مثـل گل پرپر
ای همه هستم بر سر دستم
طوطی بی سر! ای علی اصغر!
ای شانۀ خـون خدا قتلگاه تو
تمـام مظلومی من در نگاه تو
یار مظلومم طفل معصومم
طوطی بی سر! ای علی اصغر!
تو یار و یاور منی ای علی اصغر
تمـام لشگـر منی ای علی اصغر
مُهر طومارم من تو را دارم
طوطی بی سر! ای علی اصغر!
پدر فـدای خنـدۀ دل نـواز تو
تبسم تو پیش تیر شد نماز تو
نماز ایثارت قبول دادارت
طوطی بی سر! ای علی اصغر!
تو علـم غربت مـن، من علمدارت
سرخی این علم بودخون رخسارت
زخم خونبارت مهر ایثارت
طوطی بی سر! ای علی اصغر!
خـون گلـوی تـو شـده آبـروی من
هم آبروی من شده، هم وضوی من
باید از این خون رخ کنم گلگون
طوطی بی سر! ای علی اصغر!
خون گلوی تو علی، گشته قوت تو
نـالۀ مظلـومی من، در سکـوت تو
یا تکلم کن یا تبسم کن
طوطی بی سر! ای علی اصغر!
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
شـــد بپــا غـــوغــای محشر عـزم میــدان کــرده اکبـر
ماتِ رویش دو چشمان باباست نـوبت بی‌قـــراری لیلاست
اکبرم، اکبرم ای جوانم
اکبرم، اکبرم نوجوانم
گـــرد اکبـــر، کـودکانند خواهـران، دامن کشـانند
مویه‌های غریبانه برپاست نـوبت بی‌قـراری لیلاست
اکبرم، اکبر نوجوانم
جــان شــده داغ کــلامش نالـۀ منّــی السـلامش
تا حسین شاهد «ارباًارباست» نوبت بی‌قراری لیلاست
اکبرم، اکبر نوجوانم
حرف مرگ و احتضار است انتهـــای انتظـار است
زینب و نالۀ «وا أخیّا»ست نوبت بی‌قراری لیلاست
اکبرم، اکبر نوجوانم
فانوسهای اشک 3 – سید محسن حسینی
ای اهل کوفه من علی‌اکبرم
وارث خلق و خوی پیغمبرم
این منم این سرم حسین را یاورم
ای اهل عالم
منطق من منـطق پیغمبر است
شجـاعتم شجاعت حیـدر است
امیــد حسینــم شهید حسینم
ای اهل عالم
یک فردم و یک لشکر حسینم
تنـهـای تنهـــا یـاور حسینم
ایـن بـود جهـادم جان به کف نهادم
ای اهل عالم
من زادۀ امیرمؤمنینم
خون سرم نثار راه دینم
عبـادت عبــادت شهادت شهادت
ای اهل عالم
اگر شوم از تیـغ اربـــاً اربــا
اگر دهم جان پیش چشم بابا
حمایت حمایت کنـم از ولایـت
ای اهل عالم
این خون سر این زخم بی‌حسابم
فـرزنـد زهـرا کــرده انتخــــابم
بــرای رهبـرم سپر شد پیکرم
ای اهل عالم
علی اکبـر یــــاور حسیـنم
در موج خون همسنگر حسینم
سلامم سلامم به جان امامم
ای اهل عالم
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
ای اهـل حرم! سـوی حرم اکبرم آمد
صـدپاره بـدن، نور دو چشم ترم آمد
علی شبه پیمبر علی ای گل پرپر
این کشتۀ صدپاره بدن جان حسین است
آیــات پــراکنــدۀ قـــرآن حسین است
علی شبه پیمبر علی ای گل پرپر
ای یوسف خونین بدن یوسف زهرا
خون گلویت ریخته در دامـن صحرا
علی شبه پیمبر علی ای گل پرپر
ای ماه حسین ازچه شدی غرق ستاره؟
زخـم بـدنت گشتـه فزون‌تـر ز شمـاره
علی شبه پیمبر علی ای گل پرپر
گردیـده نفس در دل تنگــم شــرر دل
یک کشتۀ خونین بدن واین همه قاتل؟
علی شبه پیمبر علی ای گل پرپر
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
از تن پاک حسین، جان می‌رود
یا محمّـد سوی میدان می‌رود؟
این جوان پیغمبر است؟ یا علی‌اکبر است؟
کربلا! غـوغای محشر را ببین
دیده بگشـا و پیمبــر را ببین
این جوان پیغمبر است؟ یا علی‌اکبر است؟
بر محمّـد اشبه‌الناس آمده
مثل حیدر مثل عباس آمده
این جوان پیغمبر است؟ یا علی‌اکبر است؟
سورۀ طاها و یاسین روی او
نقش بسـم الله در ابـروی او
این جوان پیغمبر است؟ یا علی‌اکبر است؟
پیکـرش مشتاق زخـم تیرهـاست
عضوعضوش عاشق شمشیرهاست
این جوان پیغمبر است؟ یا علی‌اکبر است؟
جسم پاکش ارباً اربا می‌شود
پاره‌پاره پیـش بـابـا می‌شود
این جوان پیغمبر است؟ یا علی‌اکبر است؟
پیش رو زهرای اطهر، مادرش
روی بابا پـر زنـد پشت سرش
این جوان پیغمبر است؟ یا علی‌اکبر است؟
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
از غمت ریزد اشک چشمانم (2)
رفتـی و بـی‌تـو شمـع سـوزانم
ای علی جانم ای علی جانم (2)
ای به خون غلطان دیده را بگشا (2)
از حــرم آمـد خــون جگــر، بـابـا
لالۀ پرپر در گلستانم
ای علی جانم ای علی جانم (2)
رفتی و خم شـد قامتم از غم (2)
دیده و دل شد خون از این ماتم
در عزایت با چشم گریانم
ای علی جانم ای علی جانم (2)
من سراپا غم، تو سراپـا خون (2)
من رخـم گلرنگ تـو رخت گلگون
روز من شب شد، ماه تابانم
ای علی جانم ای علی جانم (2)
فانوسهای اشک 3 – محمود تاری
ای نــور بصــر، لیلا
ای شمع دل سوزانم ای قـرص قـمــر لیلا،
ای خونین گل خندانم فرزندم علی‌اکبر
نوردیـدۀ حیدر
امید لیلا دو چشم خود وا کن
میـان دشمن مـرا تماشـا کن
لالۀ لیلا لالۀ لیلا لالۀ لیلا علی
ای در خون شده آغشته
زینب نـالـه بـه آهـم زد ای داغ تـو مرا کشته
دشمن خنده به اشکم من بـابـای تو هستم
زد تا رفتی تو ز دستم
تشنه لب ز خود تو را جدا کردم
به جـای آب اشک دیـده آوردم
لالۀ لیلا لالۀ لیلا لالۀ لیلا علی
لیـلا کو در این صحرا
پاشیده همه اعضایت بیند ای ثمـرِ زهـرا
پیش دیدۀ بابایت خون روی تو بگیرد
بـابـا بـر تـو بمیرد
اگرچه از خون لبت به هم بسته
بـا پــدرت کـن تـکلـم آهسته
لالۀ لیلا لالۀ لیلا لالۀ لیلا علی
فـرزنـدم بنگــر عمه
بی‌تو ای گل بستانها بیرون آمده از خیمه
پـاره گشته گریبانها با عباس و سکینه
از گلهـای مدینـه
فاطمه از غصّه خـونجگر گردد
برادرش کی به خیمه برگردد؟
لالۀ لیلا لالۀ لیلا لالۀ لیلا علی
مـن گلـزار خزان دارم
در این محفل مهمانی بر دل داغ جوان دارم
فرزندم شده قــربانی گـریـم در دل دشمن
خون گردیده دل من
حقوق جدم عجب ادا گردید
بـا لب تشنه علی فدا گردید
لالۀ لیلا لالۀ لیلا لالۀ لیلا علی
فانوسهای اشک 3 - غلامرضا سازگار
ای بنی هاشم آه و واویلا رفتـه از دستم لالۀ لیلا
گشته پیش چشم بـابـا جسم اکبــر «ارباً اربا»
واعلیّا واعلیّا
روی پیغمبر، لاله‌گون گردید صورت اکبر، غرق خون گردید
ای خـدا خـون بـر دلم شد داغ اکـبــر قـــاتـلــم شـد
واعلیّا واعلیّا
ای بنی هاشم از حرم آیید بهر تشییع اکبـرم آیید
از دو دیـده خـون ببـارید بـر جـوانم گـل ببـارید
واعلیّا واعلیّا
ای خدا حقّم را ادا کردند فرق فرزندم را دو تا کردند
نـاله ســر زد از نهــادم گـه دویــدم، گـه فتـادم
واعلیّا واعلیّا
میوۀ قلبم بر زمین افتاد یا محمّد از صدر زین افتاد
داغ اکبــر شـد نصیبم مـن غریبـم، مـن غریبـم
واعلیّا واعلیّا
ای علی برخیز، گریه کن بر من خنده بر اشکم،می‌زند دشمن
یـا بــرایــم دسـت و پــا زن یـا کـه بـــابــا را صـدا زن
واعلیّا واعلیّا
بر تو می‌گریند اندرین صحرا یکطرف زینب یکطرف زهرا
می‌زنــد بـــر سـر سکینـه بـلـبــل بــــاغ مــدینـه
واعلیّا واعلیّا
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
کوفیان! حیدر به میدان آمده
یـا که پیغمبـر به میدان آمده
یـا علی‌اکبـر بــه میدان آمده
این جوان پیغمبر است یا علی‌اکبر است؟
این تمام عشق و احساس علی‌ست
هـم علی هم اشجع‌الناس علی‌ست
چشـم‌هایش چشم عباس علی‌ست
این جوان پیغمبر است یا علی‌اکبر است؟
بار عشق خود به منزل می‌برد
رو به یک دریـای قاتل می‌برد
از حسیـن‌بـن‌علـی دل می‌برد
این جوان پیغمبر است یا علی‌اکبر است؟
اهل کوفه! سورۀ طاهاست این
نـور چشم یوسف زهراست این
بـاغ سـرخ لالـۀ لیــلاست این
این جوان پیغمبر است یا علی‌اکبر است؟
این جوان نسل جوان را رهبر است
ایـن جوان خـون خدا را یاور است
ایـن جـوان نـامش علی‌اکبر است
این جوان پیغمبر است یا علی‌اکبر است؟
این جوان یک عمر بوده با حسین
این پسـر پـرواز کــرده تا حسین
اول و آخــر کلامـش یـــاحسین
این جوان پیغمبر است یا علی‌اکبر است؟
این جوان قـربان بابا می‌شود
جسـم پاکش ارباً اربا می‌شود
مثل قرآن نقش صحرا می‌شود
این جوان پیغمبر است یا علی‌اکبر است؟
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
بـه جـان مـادرم زهـرا
لب خونین ز هم بگشا
بگـو مــادر بگـو بـابـا
علی اکبر، علی اکبر (2)
گـل سـرخ و سپیـد من
امیــد مـن، امیــد من
شهیـد مـن شهیـد من
علی اکبر، علی اکبر (2)
جـــوانــم را فـــدا کردم
چو جان از خود جدا کردم
کــه تقـدیـم خــدا کردم
علی اکبر، علی اکبر (2)
پسر، خون در رُخش جاری
پــــدر گــــرم عــزاداری
حــرم در گـــریــه و زاری
علی اکبر، علی اکبر (2)
صدایت مانده در گوشم
دگـر بعد از تو خاموشم
دگــر آبــی نمی‌نـوشم
علی اکبر، علی اکبر (2)
بپوشان زخم خود شاید
کـه زینـب از حــرم آید
به رویت دیـده بگشاید
علی اکبر، علی اکبر (2)
فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار
عباس، قرآن بخوان، زینب دعا کن
لیلا، در خیمـه‌گـه، محشـر بپا کن
شد کام عطشان اکبر به میدان
واویلا واویلا آه و واویلا
ای میوۀ دلم بابا علی جان
داغ تـو قاتلم بابا علی جان
ای بود و هستم رفتی زدستم
واویلا واویلا آه و واویلا
آخـر جـان مــرا از مــن گرفتند
پیش چشمم، تو را، از من گرفتند
بین سوز و آهم بنما نگاهم
واویلا واویلا آه و واویلا
تو می‌روی و من رنگم پریده
آهستـه‌تر بــرو ای نور دیده
گریم برایت گویم دعایت
واویلا واویلا آه و واویلا
گرید، دنبال تو چشم سکینه
بـاید بی تـو رود سوی مدینه
تو در بیابان او شام ویران
واویلا واویلا آه و واویلا
ای تشنه‌لب ببین اشک روانم
علـی علـی شـده ورد زبــانم
از پا فتادم آبت ندادم
واویلا واویلا آه و واویلا
بی تو بـابـا شـود تنهـای تنها
بعد از تو خاک غم بر فرق دنیا
واویلا واویلا آه و واویلا
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
ای تمـام حاصلم بابا
میــوۀ بـاغ دلم بابا
داغ تو شد قاتلم بابا
لالۀ پرپر شبه پیغمبر ای علی اکبر
در ره حق جان فدا کردی
حـق قــرآن را ادا کردی
کـربـلا را کـــربـلا کردی
لالۀ پرپر شبه پیغمبر ای علی اکبر
بـاز پیغمبـر ز دسـتـم رفت
احمدی دیگـر ز دستـم رفت
بلکه یک لشگر ز دستم رفت
لالۀ پرپر شبه پیغمبر ای علی اکبر
ماه در خـون خفتۀ لیلا
گشتـه راحت از غم دنیا
بی تو من تنها شدم بابا
لالۀ پرپر شبه پیغمبر ای علی اکبر
حـق مهمان را ادا کردند
فـرق اکبـر را دو تا کردند
تشنه‌لب، او را فدا کردند
لالۀ پرپر شبه پیغمبر ای علی اکبر
اکبـرم آخــر تـو را کشتند
کس نمی‌گوید چرا کشتند
هم تو را و هم مرا کشتند
لالۀ پرپر شبه پیغمبر ای علی اکبر
میــوۀ قلب مـــرا چیـدند
اشک چشمم را همه دیدند
کف زدنـد و جمله خندیدند
لالۀ پرپر شبه پیغمبر ای علی اکبر
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
ای ز رُخت پیدا حُسنِ مصطفی
تو معنی عشقی مظهر وفا
علی ! عَلَی الدُّنیا بَعدَکَ العَفی
به حُسن و زیبایی مثل احمدی
تو نور چشم من یا«محمّدی»؟
آینۀ غرقِ نور سرمدی
می‌شکنی امّا از تیغ جفا
علی ! عَلَی الدُّنیا بَعدَکَ العَفی
ای گل زیبا در گرداب عطش
ای لب لعل تو در قاب عطش
اگرچه خشکیده از تاب عطش
لبت مسیحا را می‌دهد شفا
علی ! عَلَی الدُّنیا بَعدَکَ العَفی
ای پسر یاسین ای نورِ جَلی
مهرِ سپهرِ دل ماهِ منجلی
برو که می‌خوانم من «نادِ علی»
برو ولی بنگر گاهی به قفا
علی ! عَلَی الدُّنیا بَعدَکَ العَفی
فانوسهای اشک 1 - محمدجواد غفور زاده (شفق)
ضجه زن زینب خون فشان لیلا
فـرق اکبـر غـرق خون شد آه و واویلا
مه ز مـرکب ســرنگون شد آه و واویلا
دشت و صحرا لاله‌گون شد آه و واویلا
تشنگی بر جـان او زد گر شرر، اکبر
بر لب مولای خود شد تشنه‌تر اکبر
گفت اَوَلسنا علی الحق با پدر، اکبر
بی تو ای گل، خاک بر سر دنیـا
ضجه زن زینب خون فشان لیلا
فـرق اکبـر غـرق خون شد آه و واویلا
مه ز مـرکب ســرنگون شد آه و واویلا
دشت و صحرا لاله‌گون شد آه و واویلا
آمـدی اکبر، عزیزم رو بـه میدان کن
در دفاع از دین حق کار شهیدان کن
غیرت مولایی خود را نمـایان کن
رو کن از بابا در بر مولا
ضجه زن زینب خون فشان لیلا
فـرق اکبـر غـرق خون شد آه و واویلا
مه ز مـرکب ســرنگون شد آه و واویلا
دشت و صحرا لاله‌گون شد آه و واویلا
رو به میدان کن که جام و ساغرت آنجاست
سـوی جنـت رو کــه جّـد اکبرت آنجاست
تشنگی را کن تحمّل، کوثرت آنجاست
تا دهد آبت سیّد طاها
ضجه زن زینب خون فشان لیلا
فـرق اکبـر غـرق خون شد آه و واویلا
مه ز مـرکب ســرنگون شد آه و واویلا
دشت و صحرا لاله‌گون شد آه و واویلا
فانوسهای اشک 1 - محمّدسعید میرزایی
ای نماز سحر، نورِ شمس و قمر پشت این ابر خون، رفته‌ای از نظر
شـاهد زندۀ بابا علی‌اکبر
گریه و خندۀ بابا علی‌اکبر
کوثر من ساغر من پاره پاره اکبر من
ای‌شهادت نصیب، گل امّن یجیب شدی آسوده آه، مانده بابا غریب
دل حســرت زده دارم علـی‌اکبر
چون تویی گمشده دارم علی‌اکبر
کوثر من ساغر من پاره پاره اکبر من
گـل نـاز پـدر، دلنـواز پــدر بعد تـو داغ تو، سوز و ساز پدر
تو شکفتی به گل خون علی‌اکبر
لیلی دل شده مجنـون علی‌اکبر
کوثر من ساغر من پاره پاره اکبر من
از دل این سپاه، آمدی خیمه‌گاه تشنه بودی و من، بر لبم نقش آه
لب خشک تو مکیدم علی‌اکبر
آب شــد شمع امیدم علی‌اکبر
کوثر من ساغر من پاره پاره اکبر من
پدرت پیر شد، از جهان سیر شد نفسم سوخته، غم گلوگیر شد
هیجده ساله چو زهرا علی‌اکبر
بی تو اف بر همه دنیا علی‌اکبر
کوثر من ساغر من پاره پاره اکبر من
فانوسهای اشک 1- جعفررسول زاده (آشفته)
آرامش جان منی تو علی رعنا پسر من نخل و ثمر من
میگریم و می‌گویم ای لالۀ مینویم بابا علی اکبر
تو شیشۀ عمر منی مشکن ای مهر مُنیرم از داغ تو پیرم
ای صبح امید من آزاده شهید من بابا علی اکبر
سجاده گشوده ز خون سرت ذکر تو دعایم در شور و نوایم
این روضۀ پیوسته این نالۀ آهسته بابا علی اکبر
ای تازه گل چمن علوی عمر توچه کوتاه از سینه کشم آه
ای لالۀ علیّین بر قاتل تو نفرین بابا علی اکبر
یک نغمه اذان تو بگو که دلم مشتاق نماز است در راز و نیاز است
قد قامت و تکبیرت صبرِ پدر پیرت بابا علی اکبر
فانوسهای اشک 1- جعفر رسول زاده ( آشفته)
در خیمه‌های حسین گردیده محشر
عـازم بـه میـدان شــده علـیِّ اکبـر
لیلای سرگردان کجاست آیینه و قرآن کجاست
در خیمه‌ها در حال غَش افتاده لیلا
آه و واویلا - آه و واویلا
ای یوسف از گُرگان صحرا حذر کن
برگَرد و بـر حال من یکدم نظر کن
ای میوۀ قلب پدر آهسته‌تر آهسته‌تر
باب غریبت می‌شود تنهای تنها
آه و واویلا - آه و واویلا
فانوسهای اشک 1- علی انسانی
نمیشه باورم الله اکبر که از تو بگذرم الله اکبر
علی اکبرم الله اکبر
علی اکبرم الله اکبر
تو میری چشم ما بیخواب میشه
که هر تیری به قصدت پر میگیره دل آب از غمـت بی تاب میشه
تـوی راه از خجـالت آب میشه
گـل سـرخ منی از بــاغ حیـدر
رخــت آیینــــه روی پیمبـــر
گل سرخم چرا فرق تو شدچاک؟
چـرا افتـاد این آیینـه بر خاک؟
به زاری زینب ازخیمه برون شد
صدای هلهله از خصم برخاست فلک چون‌چشم‌لیلا غرق‌خون شد
علی اکبـر از زیــن سـرنگـون شد
شکستـه پشت دنیا از نـدامت
چقدر سنگینه یارب این غرامت
علی اکبرم! تـاوان خـونت بجا
می‌مــونــه تــا روز قیــامت
دریـغ آندم کـه رویـاروی دشمن
ندانستم که چون برگشته باشی سـوار مـرکبت کــردم گل مـن
بخون خـویشتن آغشته باشی
شکستـه پشت دنیا از نـدامت
چقدر سنگینه یارب این غرامت
علی اکبرم! تـاوان خـونت بجا
می‌مــونــه تــا روز قیــامت
فانوسهای اشک 1- محمّدسعید میرزایی
آهسته بـرو میـدان، ای میـوۀ قلب من
تا چیده شوی از شاخ، آماده شده دشمن
خواهم که تماشای تو کنم سِیرِ قَد و بالای تو کنم
آرام دل لیلا در آهم و در غوغا
آرام دل لیلا در آهم و در غوغا
خویت به علی مانَد، رویت به شه بطحا
کـوتـاهی عمر تــو، ارث تـو شد از زهرا
خواهم که تماشای تو کنم سِیرِ قَد و بالای تو کنم
آرام دل لیلا در آهم و در غوغا
آرام دل لیلا در آهم و در غوغا
فانوسهای اشک 1 - علی انسانی
ببین چه ماه تابان
علـی اکبــر اینـک شده مـه شهیـدان
زند بـه قلب میدان
یا اشبه النـاس بـالمصطفی
و اغـوثاهُ مِن أَینَ لِیَ الماء؟
علی! عَلی الدنیا بَعدَکَ العَفا
نمانده از سپاهم
بغیـر اهـل بیتم به جز تو شهسواری
دگـر نمانده یــاری
یا اشبه النـاس بـالمصطفی
و اغـوثاهُ مِن أَینَ لِیَ الماء؟
علی! عَلی الدنیا بَعدَکَ العَفا
چه شد که بازگشتی؟
پـدر به من کمی آب تـو ای مـه تمامم!
بده که تشنه کامم
یا اشبه النـاس بـالمصطفی
و اغـوثاهُ مِن أَینَ لِیَ الماء؟
علی! عَلی الدنیا بَعدَکَ العَفا
اگـر که بـازگشتم
پدر لبت که بوسم عطش بهانه‌ام بـود
دوبـاره می‌روم زود
یا اشبه النـاس بـالمصطفی
و اغـوثاهُ مِن أَینَ لِیَ الماء؟
علی! عَلی الدنیا بَعدَکَ العَفا
ای از تبـار حیدر
برو که آب نوشی دلاوری، دلاور
ز سـاغر پیمبر
یا اشبه النـاس بـالمصطفی
و اغـوثاهُ مِن أَینَ لِیَ الماء؟
علی! عَلی الدنیا بَعدَکَ العَفا
کنون که تیـر مُنقِذ
دل ستاره خون شد فکنده بر زمینت
ز آه آتشـیـنـت
یا اشبه النـاس بـالمصطفی
و اغـوثاهُ مِن أَینَ لِیَ الماء؟
علی! عَلی الدنیا بَعدَکَ العَفا
فانوسهای اشک 1- محمّدسعید میرزایی
اهل کوفه اهل کوفه
این جـوان پیغمبـر است الله اکبر یــا علـی‌اکبـر است الله اکبـــر
واویلا واویلا از دل لیلا
قد و قامت قد و قامت
در زمیـن کـربـلا کـرده قیـامت یوسف زهـرا سرت بادا سلامت
واویلا واویلا از دل لیلا
ام لیـلا ام لیـلا
می‌شود جسم جوانت پاره پاره کـن دعـا بـرگردد از میدان دوبـاره
واویلا واویلا از دل لیلا
وامصیبت وامصیبت
با شهیـد کربـلا کن نـاله ای دل کس ندیده یک شهید این همه قاتل
واویلا واویلا از دل لیلا
یابن الزهرا یابن الزهرا
خواهرت زینب زند بر سینه و سر عمـه‌ات آیـد بــه استقبـال مـادر
واویلا واویلا از دل لیلا
ای جـوانان ای جـوانان
جای اشک از دیده با هم خون فشانید بـر علی‌اکبر همـه قـرآن بخــوانید
واویلا واویلا از دل لیلا
ای سکینه ای سکینه
بر علی‌اکبر بزن بر سـر و سینـه بی بـرادر می‌روی سـوی مدینه
واویلا واویلا از دل لیلا
دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار
اجـر رسـالت شد شمشیر جفا صـورت اکبر را خـون داده صفـا
علی علَی الدنیا بعدک العَفا
داغ جوان سخت است از بهر پدر بـا دیـدۀ گریان میکنم نظــر
فـرق علی‌اکبر گردیده دو تا
علی علَی الدنیا بعدک العَفا
شـد جگـرم پـاره ای اهـل حرم پاشیده شد از هم جسم اکبرم
عجب ادا گردید حق مصطفی
علی علَی الدنیـا بعـدک العَفا
رفتی به دیـدار جـدّ و مـادرت غـریب و تنها شد دیگـر پـدرت
صدپاره از شمشیر گشته پیکرت
علی علَـی الدنیـا بعـدک العفـا
تـا دَهَمت آب از اشک دختـرم بـار دیگـر برخیـز رو کن به حرم
تا من به دنبـالت آیم از قفـا
علی علَی الدنیـا بعدک العفا
قـرآن پیغمبـر پــاره پـاره شـد آیــات خونینش بی‌شماره شد
چگونه بـردارم پیکرش ز جا
علی علَی الدنیا بعدک العفا
ماه من افتاده در دریای خون دیگر نیازی نیست آید شمر دون
داغ علی‌اکبر می‌کُـشد مـرا
علی علَی الدنیا بعدک العفا
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
ای خـدا اکبــرم را فـدا کردم
با لب تشنه از خود جدا کردم
لالۀ پرپر ای علی‌اکبر شبه پیغمبر ای علی‌اکبر
نالـه پیـــوسته در قتلگـه کــردم
تو زدی دست و پا و من نگه کردم
لالۀ پرپر ای علی‌اکبر شبه پیغمبر ای علی‌اکبر
ای خــدا اکبــرم اِربــاً اِربـا شد
قطعه قطعه پیش چشم بابا شد
لالۀ پرپر ای علی‌اکبر شبه پیغمبر ای علی‌اکبر
اکبرم کشته در پیش چشمم شد
مثل تسبیح پـاشیده از هـم شد
لالۀ پرپر ای علی‌اکبر شبه پیغمبر ای علی‌اکبر
تو شدی کشته در بین دشمن‌ها
من شدم بعد تو، بیکس و تنها
لالۀ پرپر ای علی‌اکبر شبه پیغمبر ای علی‌اکبر
عمّه‌ات آمــده از حـــرم بیـرون
تا بشوید به اشک از عُذارت خون
لالۀ پرپر ای علی‌اکبر شبه پیغمبر ای علی‌اکبر
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
سخن دیگر نمی‌گویی، چـرا ای طفـل سرمستم
چرا با این لب عطشان، تو جان دادی سر دستم
علی جانم، علی جانم، علی جانم، علی جانم
در آغــوش پــدر نـاگـه، شبیه غنچه پرپر شد
لب خشک علی‌اصغر، ز اشک چشم من تر شد
علی جانم، علی جانم، علی جانم، علی جانم
شده قنـداقه پرخون و لبِ خشکیده‌اش خندان
بیاییــد از حـرم بیـرون کـه اصغر آمد از میدان
علی جانم، علی جانم، علی جانم، علی جانم
غـم ششماهه سربازم، به راه من شده سنگین
ز قطره قطره، خون او، کنم رخسار خود رنگین
علی جانم، علی جانم، علی جانم، علی جانم
فانوسهای اشک (2 )– غلامرضا سازگار
در خیمه های حسین گردیده محشر
عــازم بـه میــدان شــده علی اکبـر
آئینة خَیرُالوَراست آیینه و قرآن کجاست
در خیمه ها در حال غش افتاده لیلا
آه و واویـلا، آه و واویـلا «تکرار»
فرزند زهرا شده آتش به خرمن
علی اکبـر روَد کفـن بـه گـردن
او در شجاعت حیدرست سر تا به پا پیغمبرست
عـازم سـوی معراج مثل مـاه بطحا
آه و واویـلا، آه و واویـلا «تکرار»
ای یوسف از گرگان صحرا حذر کن
برگرد و بر حـال من یکدم نظر کن
ای میوۀ قلب پدر آهسته تر آهسته تر
بـاب غـریبت می شـود تنهـای تنها
آه و واویـلا، آه و واویـلا «تکرار»
یک دم- علی انسانی
ای بنی هاشم بیایید از حرم
پاره پاره گشتـه جسم اکبرم
ای گل پرپر علی شبه پیغمبر علی
لاله ام با تیر و خنجر چیده شد
مثل برگ گـل ز هم پاشیده شد
ای گل پرپر علی شبه پیغمبر علی
شد به گردون بانگ واویلای من
گشتـه پــرپــر لالـۀ لیـلای من
ای گل پرپر علی شبه پیغمبر علی
با گلوی تشنه قربان گشته ای
آیـه آیـه مثل قـرآن گشته ای
ای گل پرپر علی شبه پیغمبر علی
یا محمـد یا علــی یا فاطمه
یک تن تنها و قاتل این همه!
ای گل پرپر علی شبه پیغمبر علی
شعله بـر جان و دل بابـا مزن
اکبرم این گونه دست و پا مزن
ای گل پرپر علی شبه پیغمبر علی
یا علـی داغ تو گشتـه قاتلم
تـازه شد داغ محمـد در دلم
ای گل پرپر علی شبه پیغمبر علی
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
ای اهل کوفه من علی اکبرم
آیینـۀ جمــال پیغمبـــرم
ارث شجاعت بـود از حیدرم
باشد پیامم، خون و قیامم
من زادۀ امـــام عـالمینم
من بر رسول الله نور عینم
من اولین قربانی حسینم
باشد پیامم، خون و قیامم
ما را بـود بالاتـرین سعادت
بر روی سجادة خون عبادت
پیوسته ارث ما بود شهادت
باشد پیامم خون و قیامم
ازچشم خودخون جگر گرفتم
ازچشم خودخون جگر گرفتم
تـا اذن میـدان از پدر گرفتم
باشد پیامم، خون و قیامم
اگر که صـد پاره شود پیکرم
اگر بجوشد خون ز فرق سرم
بـه پهلــوی شکستۀ مـادرم
باشد پیامم، خون و قیامم
منم عزیز مصطفـی را فـدا
خون خدا، فرزند خون خدا
هرگز نگردم از امـامم جـدا
باشد پیامم، خون و قیامم
مـا راه ذلـت را نمـی پــذیریم
جــــز راه ثــــارالله را نگیـریم
صد بار اگر در موج خون بمیریم
باشد پیامم، خون و قیامم
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
ای مصحف پـاره پــارۀ من خورشید و مه و ستارۀ من
داغـت بـه جگـر شرارۀ من ثــارالله و ابـن ثــارۀ من
آیــات جــدا جدا ز شمشیر
یکسر شده نقطه نقطه از تیر
رخساره به خاک هشتۀ من آیات به خـون نوشتۀ من
تسبیــح بریـده رشتـۀ من چشمی بگشـا فرشتۀ من
کی کشت تو را؟ بگو چرا کشت؟
هم کشت تو را و هـم مرا کشت
ای ماه به خون شده خضابم ای کـرده غــروب آفتــابم
ای العطـش تـو کـرده آبــم بگشـای لب و بده جـوابم
با دیدۀ بسته کن اشاره
یک یـا ابتا بگـو دوباره
تو هست منی، مرو ز دستم لب باز کن و بگو که هستم
بـالای سـرت ز پـا نشستـم یک باره خمیدم و شکستم
در موسـم دستگیـری من
بشکست عصای پیری من
فـرق تـو، کتـاب محکم تو چشم تو، حدیـث زمـزم تو
تقدیـم خدای مـن، دم تو هـر زخم دوبــاره مرهم تو
یک کشته و سی هـزار قاتل
ای وای به من، بسوز ای دل
نازک بـدنت ز تیــر دشمن گردیده چو حلقه های جوشن
زخم تو دهن گشوده بر تن لبخنــد زنـد بــه گـریـۀ من
گردیـده تن تـو اربا اربا
مثل دل چاک چاک بابا
زخم تو چو لاله های چیده اعضات چو حنجـر بریـــده
تو مثل مه به خون کشیده مـن مثل هلال نو خمیــده
وقتی که صدات را شنیدم
یک لحظه هزار داغ دیدم
بر زخم تو خون دل فشاندم فریـاد بــه آسمــان رساندم
بالای سر تـو روضه خواندم تو رفتی و من غـریب ماندم
آیینــۀ مــن چـــرا شکستـــی
همچون دل من به خون نشستی
بی تو نفس است آه سردم چون شمع، میـان جمع فردم
بهـر تـو بلنـد گریـه کـردم خوب است به خیمه برنگردم
بنشینم و در برت بگیـرم
تا بر سر کشته ات بمیرم
زخـم تـو عنـایت هــو الهـوست داغ تو گلی است هدیه بر دوست
جـان تـو نثـار حضــرت اوسـت بر دوست رضای دوست نیکوست
"میثم"هدفش رضایت ماست
دلبـاختـــۀ ولایــت ماسـت
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
لاله ی پرپر من بهترین یاور من ای علی اکبر من
میوۀ دل، نور عینم دیده بگشا، من حسینم
ای علی جان ای علی جان
زخم تو بر دل من داغ تو مشکل من قاتلت قاتل من
ای شهیدم ای امیدم تو فتادی من خمیدم
ای علی جان ای علی جان
تن بریده بریده فرقت از هم دریده مرغ روحت پریده
هست و بودم، بود و هستم تو فتادی، من شکستم
ای علی جان ای علی جان
ای چراغ شب من سوز تاب و تب من لب بنه بر لب من
جسم پاکت ارباً اربا گشته مثل قلب بابا
ای علی جان ای علی جان
ای قرار و شکیبم بعد تو من غریبم داغ تو شد نصیبم
رفتـه بـر بـاد آرزویـم میدهی جان پیش رویم
ای علی جان ای علی جان
در کنارت نشینم گل ز زخمت بچینم دست و پا زن ببینم
دیده بگشا از چه بستی تا ببینم زنده هستی
ای علی جان ای علی جان
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
شد روان روح از پیکرم یا رب
می رود میـدان اکبـرم یا رب
روح و ریحانم ای علی جانم
ای همه هستم، رفتی از دستم
دیـده بـر سـروِ قـامتت بستم
روح و ریحانم ای علی جانم
جان به کف داری، ترک سر کردی
گوییــا دیگـــر بــر نمی گـردی
روح و ریحانم ای علی جانم
میوۀ قلـب و جـان شیـرینم
لحظه ای برگرد تا رخت بینم
روح و ریحانم ای علی جانم
می شود خاموش محفل لیلا
آه و واویـــــلا از دل لیــلا
روح و ریحانم ای علی جانم
ای زخود رسته، دل به حق بسته
من پـدر هستم، قـدری آهستـه
روح و ریحانم ای علی جانم
گریه کن ای چشم، ناله کن ای دل
یـک تـن تنهــا، ایـن همـه قاتـل
روح و ریحانم ای علی جانم
تو رَوی میدان، من به همراهت
گریــم از بهــر عمــر کوتـاهت
روح و ریحانم ای علی جانم
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
ای مرا آشفته کرده حال تو
دیده و جان و دلم دنبال تو
عزم وصل حق تعالی کردهای
ترک جان یا ترک بابا کردهای
روح من با این شتاب از تن مرو
ای تمام عمر من بی من مرو
کم ز هجر خویش قلبم چاک کن
باز گرد از دیده اشکم پاک کن
راه غم بر قلب تنگم بازشد
غربتم با رفتنت آغاز شد
ای دل صد پارهام پیراهنت
اشک ثارالله وقف دامنت
می‌روی این قوم سنگت می‌زنند
گرگهای کوفه چنگت می‌زنند
صبرکن بابا تماشایت کنم
سِیر حسن و قدّ و بالایت کنم
بعدِعمری حاصل من داغ توست
جان بابا قاتل من داغ توست
عهدمن با دوست عهدی محکم است
هر چه بینم داغ در این ره کم است
عهدبستم تا که قربانت کنم
غرق خون تقدیم جانانت کنم
عهدبستم تا که در راه خدا
عضو عضوت را کنند از هم جدا
زخم تو مشکل گشایی می‌کند
مرگ از تو دلربایی می‌کند
من خلیل الله، تو اسماعیل من
داغ تو تسبیح من تهلیل من
جسم مجروحت گلستان من است
فرق خونین تو قرآن من است
خون گلاب و خاک صحرا مُشک توست
آبروی من دهان خشک توست
زخم ما را خنده برشمشیرهاست
چشم ما چشم انتظار تیرهاست
گرچه خشک از تشنگی لبهای توست
رو که جدم مصطفی سقای توست
مابه راه دوست هستی باختیم
بعد از آن در قلب دشمن تاختیم
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
یا مجتبـی! هنگامۀ عـزا شد
دامـادی قـاسم بـه کربلا شد
از باغ جنت بین شور و غوغا
خون سرم بر چهره ام حنا شد
گشته عروسی ام عزا بابا بیا برس به دادم
شد حجله گاه عشقم عرصۀ جنگ
نقل سرم شد چوب و نیزه و سنگ
از زندگی خویش سیــرم ای کاش
جانم بـرون گـردد از این دل تنگ
بنگر به حالم از وفا بابا بیا (2) برس به دادم (2)
خون شد دلم ای روح پیکر من
شد غرقۀ خون از جفـا، سر من
زیــر سم اسبـم، بــده نجـاتم
شکسته استخـوان پیـکـر من
در بحر خون کردم شنا بابا بیا (2) برس به دادم (2)
فانوسهای اشک 3 - مصطفی نظری
من چشم و چراغ مرتضایم
فــرزنـد امـــام مجتبـــایم
دلــــداده شــــاه کربــلایم
من یار حسینم غمخوار حسینم
ســر در ره رهبـرم گـذارم
در راه حسین جان سپارم
جــز پیــرهنـم زره نــدارم
من یار حسینم غمخوار حسینم
لب تشنه شـربت شهادت
در خـون گلـو کنـم عبـادت
گردیده نصیبم این سعادت
من یار حسینم غمخوار حسینم
بـر پیکـر اگر زنیـد سنگم
از نیـزه کنید چنگ چنگم
وز خـون گلــو کنید رنگم
من یار حسینم غمخوار حسینم
از سوز عطش در التهابم
مثـل جگـر عمــو کبـابم
شمشیر جــواب آب آبم
من یار حسینم غمخوار حسینم
مـن سینـه بـه تیـرهـا گشودم
مـن چهـره بـه تیـغ‌هـا گشودم
این است بـه موج خون سرودم
من یار حسینم غمخوار حسینم
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
ای حسین، ای شه کشور عشق وی ز حق بر سرت افسر عشق
کـربـلای تـو شد، محـور عشق عـاشقـان را تویی رهبر عشق
من به درد غمت، مبتلایم
عاشقم، عاشق کربلایم (2)
تا تو را خانه در کربلا شد کعبۀ عاشقان نینوا شد
کربلا رشک عرش علا شد قبلۀ جمله اهل ولا شد
من هم آخر ز اهل ولایم
عاشقم، عاشق کربلایم (2)
تا تو در کربلا جا گرفتی ملک دلهـا سراپــا گرفتی
از ثـری تـا ثریـا گرفتی ز آنچه گویم تو بالا گرفتی
بر درت، خسروا، من گدایم
عــاشقم، عـاشق کربلایم (2)
منکه از جام عشـق تـو مستم دست گیــرم کـه از پـا نشستم
جز تو بـر هیچ‌کس دل نبستم خود تو دانی من اینم که هستم
ای بهین رهبر و مقتدایم
عاشقم عاشق کربلایم (2)
آتش عشــق تـو جـاودانه می‌کشد بر دل و جان زبانه
نغمــه‌ام، نغمــۀ عـاشقانه می‌سرایم مـدام ایـن ترانه:
از صفای تو من با صفایم
عاشقم عاشق کربلایم (2)
فانوسهای اشک 3 – علی سهرابی تویسرکانی
من طـرفدار شهید کربلایم
قاسمم، نجل امام مجتبایم
قاسمم من قاسمم بر شهادت عازمم
بوده از طفلی شهـادت آرزویم
اذن جـانبـازی گرفتم از عمویم
قاسمم من قاسمم بر شهادت عازمم
خون من در پیکرم خون شهید است
بازویـم بـازوی عبــاس رشیـد است
قاسمم من قاسمم بر شهادت عازمم
لالۀ خـونیـن صحـرای وصـالم
در دل دریای خون بر خود ببالم
قاسمم من قاسمم بر شهادت عازمم
عاشق شمشیر و تیر و خنجرم من
یــار و هـم‌رزم علـی‌اکبـــرم مـن
قاسمم من قاسمم بر شهادت عازمم
من فدایی شهید کربلایم
لالـۀ عبـاسی بـاغ ولایم
قاسمم من قاسمم بر شهادت عازمم
جان به زیر سم اسبان می‌سپارم
دست یــاری از امـامم بـرندارم
قاسمم من قاسمم بر شهادت عازمم
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
من پسر کریم اهل‌بیتم
من قاسم یتیم اهل‌بیتم
نجــل مجتبـایم پــور مرتضــایم
یار حسینم یار حسینم
من خون حزب‌الله را حیاتم
من کشتـۀ سفینـة النجاتم
امامم حسین است کلامم حسین است
یار حسینم یار حسینم
مـادر مـرا پرورده بـر شهادت
در حجلۀ خون میکنم عبادت
میزنم دست و پا میکنم جـان فدا
یار حسینم یار حسینم
نوشته در صحیفـۀ جهادم
حسین باشد رهبر و مرادم
این تمام دین است حقیقت، همین است
یار حسینم یار حسینم
اگر شود صدپاره پیکر من
اگر رود به نوک نی سر من
گرچـه پیـراهنم شـد زره بـر تنـم
یار حسینم یار حسینم
قسـم بـه قلب چاک‌چاک حسن
قسم بـه سرهــای جـدا از بـدن
به عباس و حسین امـام عالمیــن
یار حسینم یار حسینم
اگرچـه باشد سیزده بهارم
ماننـد حیـدر شیـر کارزارم
تیر و نیـزه بایـد به سویـم بیاید
یار حسینم یار حسینم
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
ای عمو بهرت جان فدا کردم بر علی‌اکبر اقتدا کردم
ای عموجانم، ای عموجانم
در عزا و غم شد بنی‌هاشم آمد از میدان، نالۀ قاسم
کای عمو بنگر، شمع سوزانم
ای عموجانم، ای عموجانم
آسمان خاک، پر ستاره شد ماه جسم من، پاره‌پاره شد
شد نهان در خون، روی تابانم
ای عموجانم، ای عموجانم
ای عمو بنگر، با دل ناشاد راکب از مرکب، بر زمین افتاد
من به بحر خون، دُرّ غلطانم
ای عموجانم، ای عموجانم
فانوسهای اشک 3 – محمود تاری
افتاده ز پا سرو چمنم
قاسم گـل رعنـای حسنم
ای شمع دل بشکستـۀ من ای یاسمن نو رستۀ من
ای دیده ز گلشن بستۀ من بنگر به غم پیوستۀ من
نام تو شده ذکر و سخنم
ای بسته حنا از خـون گلو بگشا لب خود در نزد عمو
یک العطش دیگر تـو بگو بـا کشتن تـو از تیـغ عدو
گردیده جهان بیت‌الحزنم
ای مقتل خون بزم طربت خون گشته عسل، بر لعل لبت
از خیمه دویـدم در طلبت سـوزد جگـرم از تـاب و تبـت
باید ز غمت خون گریه کنم
من زنده و تو،صد پاره تنت ریزد به زمین،خون از دهنت
در زیـر سمِ اسبـان، بـدنت گـردیـده یکی بـا پیـرهنت
بر زخم تنت گلبوسه زنم
ای روشنـیِ دو چشـمِ ترم جـان‌کنـدنِ تو پیش نظرم
آتش زده بـر قلب و جگرم شد تازه بـه دل داغِ پسرم
او، سرو من و تو، یاسمنم
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
نجل حسن، قاسم گلگون بدن
جـای زره کـرده بـه گردن کفن
بهر دادن جان می‌رود به میدان
سلام بر حضرت قاسم
آمد به میدان اکبری دوباره
امـام مجتـبی کنـد نظـاره
عاشق این پسر هم عمو هم پدر
سلام بر حضرت قاسم
نگاه مجتبی به سیمای او
چشم عمو بر قد و بالای او
دیده گریان، حسن بر رخش بوسه‌زن
سلام بر حضرت قاسم
چشم پدر گـریه کند برایش
عمو به خیمه‌گه کند دعایش
زینب فاطمه دارد این زمزمه
سلام بر حضرت قاسم
شبیــه ختـم‌الانبیا روی او
بــازوی عباس دو بازوی او
این پسر مجتباست یا رسول خداست؟
سلام بر حضرت قاسم
این سیـزده سـاله زره ندارد
از هر دو دیده‌اش ستاره بارد
ریزد از هر دوعین اشک غم بر حسین
سلام بر حضرت قاسم
این سیـزده سـالۀ پیغمبر است
شجاعتش شجاعت حیدر است
از همه اولیا از همه انبیا
سلام بر حضرت قاسم
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
مـن دُرّ یتــیـــم مجـتبایـم قــربــــانی شـــاه کـربلایـم
لـب‌تشنـــۀ آتـــش درونـم دلدادۀ حجلــه‌گــاه خــونـم
نیـش سـر تیــرهاست نوشم کـــز زخـم بــدن زره بپـوشم
من بـاغ گـل به خون خضابم خـونـاب گلـــو بـــود گـلابم
قــرآن به خون نشسته‌ام من آیـــات ز هـم گسسته‌ام مـن
یـک لالــه و سیــزده بهــارم زخمـی شــده از هــزار خـارم
آن شب که شب وصال ما بود آمـــادگی قتــــال مـــا بـود
وقتــی کـــه عمـو ارادتم دید دل‌بـــاختــۀ شهــادتم دیــد
در مکتـب خـون مـرا پذیرفت از سوی خدایـم «ارجعی» گفت
او کعبه، حـرم مطـاف من بود انگـار، شــب زفــاف من بـود
من بــودم و انـس با شهادت تـا صبح بـه موج خون، عبادت
سـوگنـد بـــه ســورۀ تبـارک ســوگنـد بــه آن شب مبـارک
هــر گــوشه هــزار عالمم بود صــد لیلۀ قـــدر، هـردمم بود
مـن شعلــه‌ای از تب حسینم مـن کشتــۀ مکتــب حسینم
من خـون خـدا به موج خونم خـون‌نـامـه عــذار لالـه‌گـونم
کردنـد چـــو لالـه بـرگ‌بـرگم گـرفت بــه بــر عـروس مرگم
شد نُقل عروسی‌ام همه سنگ پیوستـه زدنـد بـر تنـم چنـگ
سـرمستی‌ام از می اجـل بـود خون گلـویم بـه لـب عسل بود
پیــراهـن نــازکــم زره بـود بغضـم همــه در گلـو گـره بود
جسـمم هـدف هـزارهـا تیـر آراسـت تنم بــه زخـم شمشیر
در خون گلو چو غوطه خوردم جــان در بغــل عمـو سپـردم
بــا خنده بــه خـاک آرمیدم بـــوی پــدر از عمــو شنیـدم
زخـم بدنـم بـه پیکـرش بود انگــار کـه زخــم اکبـرش بـود
غم عقده شد و گلوی او بست فرمود که داغ تو چه سخت است
مـن داغ علی دوبــاره دیـدم اعضــای تـو پــاره‌پـاره دیـدم
بــالای ســرت بــــرابـر من استــاده حســن بـــرادر مـن
او نــالــۀ آتشیـن کشیــده مـن اشـک خجــالتم به دیـده
فــریــاد که از شـــرار ایــن غم
آتش شد و سوخت نخل «میثم»
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
لالۀ پـرپـرم، قـاسم ابـن حسن
نور چشم ترم، قاسم ابن حسن
تشنـه جان دادی بـر لب دریـا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
زیـر خنجـر عمـو، را صــدا می‌زنی
پیش چشم عمو دست و پا می‌زنی
مـی‌روی نـــزد مـــادرم زهــــرا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
آب غسـل تو خون، زرهت پیرهن
پاره پاره شدی، مثـل قلب حسن
حجله‌گـاهت شـد دامـن صحـرا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
سورۀ کوچکم شده نقش زمین
آیه آیه شـده از یسـار و یمین
گشته پـامــال لشکــر اعــدا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
با لب تشنه‌ات، پیش چشم عمو
عسلت در دهـن، شده خون گلو
تــو شدی کشته، من شدم تنها
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
نخل سبـز حسن، گـل سـرخ حسین
خون تو در گلو، اشک من در دو عین
بــا لـب عطشـان- رفتـــی از دنیــا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
ای لب تشنه‌ات، مانده از زمزمه
بـر تـو آورده آب، مـادرم فاطمه
بهـــر دیـدارت- آمـــده بـابـا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
پـاره‌پـاره شده آیــۀ قـرآن، حسن یا حسن
مانده در زیر پا، شاخۀ ریحان، حسن یا حسن
آل هاشم، گل بیارید از دو دیده، خون ببارید
واحسینا، واحسینا، واحسینا، واحسینا
گشته بی بال و پر، بلبل بستان، حسن یا حسن
چیـده شـد لالۀ سرخ گلستـان حسن یا حسن
آل هاشم، گل بیارید از دو دیده، خون ببارید
واحسینا، واحسینا، واحسینا، واحسینا
زرهش پیرهن، جامه خونین کفنش، یا حسن
بـدنش پـاره‌تر آمده از پیــرهنش، یا حسین
آل هاشم، گل بیارید از دو دیده، خون ببارید
واحسینا، واحسینا، واحسینا، واحسینا
خورده قاسم عسل، از دم شمشیر بلا یا حسین
بدنش غـرق خون، در جگرش تیر بلا یا حسین
آل هاشم، گل بیارید از دو دیده، خون ببارید
واحسینا، واحسینا، واحسینا، واحسینا
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
شهید خونین بدنم، زره شده پیرهنم
خون گلو: آب وضو، غبار صحرا: کفنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
خـون خدا را یـاورم، عباس را هم سنگرم
شور حسین در سرم، روح حسن در بدنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
حسین آبروی من، باب من و عموی من
شهـادت آرزوی من، عـاشق نیـزه‌ها تنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
حجله‌گهم، خاک زمین، سرم فدای ره دین
ناز کشـم، ز تیــرِکین، بوسه به خنجر بزنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
نیـزه بـه سینه‌ام فــرو، بـرای یاری عمو
خون دل و خون گلو عسل شده در دهنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
حاجت من روا شده، خون دلم حنا شده
شانه به تیغ‌ها شده، زلف شکن در شکنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
جان من و جان عمو، جدا نمی‌شوم از او
جان من و جان عمو، جدا نمی‌شوم از او
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم قاسم ابن حسنم
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
من گل باغ محمد قمر فاطمه‌ام
سیزده ساله یتیم پسر فاطمه‌ام
سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم
سپرم سینه خونین زرهم پیرهنم
آبم از خون گلو خاک بیابان کفنم
سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم
تن صد پارۀ من باغ گل یاس علی است
بازوی کوچک من بازوی عباس علی است
سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم
دوست دارم که سرم در ره قرآن شکند
استخوان تنم از سمّ ستوران شکند
سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم
دوست دارم که خورم آب زخوناب گلو
پدرم کرده وصیت که شوم یار عمو
سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم
دوست دارم که شود پیش دو چشم تر او
بدنم غرقه به خون مثل علی اکبر او
سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم
فانوسهای اشک 1 - غلامرضا سازگار
زیباترین گل در چمن
درّ یـتیــم کـــربـلا
نسیــم صبــح آرزو آئینۀ حسـنِ حسن
مست می قالوا بلی
عـزیــز عمّه و عمـو
ای نوجوان کربلا یا قاسم بن المجتبی
آئینـه ولایـت اسـت
از خیمه آید مثل ماه
چه قامتی چه قامتی دسته گل محبّت است
عمـو کنـد بــر او نگاه
چـه قــامتِ قیــامتی
ای نوجوان کربلا یا قاسم بن المجتبی
این نوگل خوش رنگ و بو
یا رب چه زیبـا منظر است
لالــه ز بـــــرگ یــاسم روح است و ریحان عمو
او مجتبایـی دیگر است
پـوشیده قـاسم در کفن
ای نوجوان کربلا یا قاسم بن المجتبی
با شوق احلی من عسل
اذن شهـادت بــر لبش
لشگر به کین آماده شد عمـو گـرفتش در بغل
گرید چو بـاران زینبش
گلگلون تن شهزاده شد
ای نوجوان کربلا یا قاسم بن المجتبی
فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)
همـه دلهـا اسیـر آن زلف پرشکن بود
یوسف حسن دلها قاسم بن الحسن بود
آرام دلها شد خط و خالش تبارک الّه بر آن جمالش
دل تنـگش بــرای شهـادت آرزو داشت
از بهار ولایت چون لاله رنگ و بو داشت
سرو بلند قامت قیامت بدرقۀ او عشق و سلامت
اذن میدان گرفت از عمو به صد بهانه
به ادب دست او را زد بوسه شد روانه
آمد به میدان آزاده قاسم بر مرگ شیرین دلداده قاسم
نعره زد بر سپاه دشمن نامسلمان
که من از مجتبایم سیّد اهل قرآن
حسینی‌ام من به دین و آئین سلام حق باد به آل یاسین
وارث قهرمـان جنگ جمل صلا زد
دشمنان را به خاک مذلّت و بلا زد
ناگه گرفتند او را به شمشیر گفت ای عموجان بیا که شد دیر
حسین آمد کنارش دید از فرس فتاده
لاله‌اش گشته پامال گل از نفس فتاده
دل عمو سوخت به ماتم او به صبر و داغ و عمر کم او
فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)
ای گل لاله‌ی من سیزده ساله‌ی من
مـی‌روی و بِـرَوَد بر فلک ناله‌ی من
آسمان ابری و اشک دل من باران‌ست
در کـف مـادر تــو آینـه و قـرآن‌ست
مرحبا قاسم من
هـم تو امیّـد منی هـم یتیم حسنی
از چه با رفتن خود دل من می‌شکنی
مرو ای گل که خزان موسم گل ریزان‌ست
در کــف مــادر تــو آینـه و قـــرآن‌ست
مرحبا قاسم من
هم زیادست عدو هم غریب‌ست عمو
گل من لب بگشا به خسان رو تو بگو
پسر فاطمه آخر به شما مهمان‌ست
در کـف مادر تو آینـه و قـرآن‌ست
مرحبا قاسم من
فانوسهای اشک 1- علی انسانی
یـوسف گل پیــرهنم قاسم کشـته خونین بــدنم قـاسم
لاله سـرخ حسنـم قـاسم
جان عمو جانت شود به قربانت
شرمنـده‌ام از لب عطشانت گریه کنم بـه چشم گریانت
یا بـه تن و زخم فـراوانت
جان عمو جانت شود به قربانت
دیـده گشا گریـه بـرایم کن با دل بشکسته دعــایم کـن
بـار دگـر عمو صدایم کن
جان عمو جانت شود به قربانت
ز خـون بـه چهره آبرو داری شهـد شهـادت بـه گلو داری
زمـزمۀ عمـو عمــو داری
جان عمو جانت شود به قربانت
ای زرهـت پیـرهنت قــاسم کشته مـرا زخـم تنت قـاسم
خلعت شادی کفنت قاسم
جان عمو جانت شود به قربانت
تا که بـه گردن کفنت کردم یـاد جراحات تنـت کـردم
گریه به زخم بدنت کردم
جان عمو جانت شود به قربانت
تو پسـرِ بـرادرم بــودی نور دو چشمانِ ترم بـودی
مثـل علی‌اکبرم بـودی
جان عمو جانت شود به قربانت
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
لاله بیارید از حرم ای بنی هاشم! بعد علی‌اکبرم کشته شد قاسم
واویلتا واویلتا آه و واویلا
یاسمن سرخ حسن در حرم آمد صـد پاره مثـلِ پیکرِ اکبرم آمد
واویلتا واویلتا آه و واویلا
لالۀ پرپر شده در چمنم قاسم! قرآن پاره پارۀ حسنم قاسم!
واویلتا واویلتا آه و واویلا
ای بی‌زره سرباز من چشم خود وا کن بـرای غربت عمـو ناله بر پا کن
واویلتا واویلتا آه و واویلا
تـو بهر من مثل علی‌اکبرم بودی بعد از برادرم حسن، پسرم بودی
واویلتا واویلتا آه و واویلا
لب تشنه دست و پا زدی بر روی دستم خـیز و بزن مرا صدا من عمو هستم
واویلتا واویلتا آه و واویلا
آب از عمو کردی طلب، تشنه جان دادی من گریه کردم تا تو از نفس افتادی
واویلتا واویلتا آه و واویلا
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
طـوفانی از اشک در خیمه بـرخاست
قـاسم چو بر جنـگ قـامت بیاراست
یاس حسن در بین گلها جلوه گر شد
با لاله و سـرو و صنـوبـر همسفر شد
ای گل یاسمن، یادگار حسن
گـل هـا شنـیدنــد بــوی مــدینـه
کــردنــد رو را ســـــوی مـــدینه
دیـدنــد در قـاسم جمـال مجتبی را
پر کرد بانگ یا حسن آن خیمه ها را
ای گل یاسمن، یادگار حسن
گلبــــرگ زهـــرا دامـــن کشـیــده
وز تشنـــه کــامی رنـگش پـــریـده
آید به میدان و دعایش حرز جان است
جـان عمو و عمـه دنبـالش روان است
ای گل یاسمن، یادگار حسن
یک کربلا عطش - سیدرضا مؤیّد
یـاس لاله رویی از بـاغ مدینه
با جهادش افزود بر داغ مدینه
پوشیده کفن برخاست با وجه حسن برخاست
یادگار زهرا
از عطـر بنفشه پـر شـد همـه صحرا
قاسم چو برافروخت رخسار چو مه را
دامان عمو بگرفت تا رخصت از او بگرفت
یادگار زهرا
مولا به کمر بست شمشیر دفاعش
بـا دیـده گـریان، می کرد وداعش
زان وداع سوزانش می سوخت دل و جانش
یادگار زهرا
آن دو بهر تودیع چون بغل گشادند
از لـذت و حسـرت مدهوش فتادند
آه در چنان حالی جای فاطمه خالی
یادگار زهرا
از عطش نمانده رنگی به عذارش
شاهد خــزان بود سیزده بهارش
از تهاجم عدوان شد ورق ورق قرآن
یادگار زهرا
خون و خاک صحرا، بر تن کفنش شد
زیـر سـم اسـبـان، پـامـال تنـش شد
عقده در گلو بودش بانگ یا عمو بودش
یادگار زهرا
یاس علـوی را بـا داس بریدند
غنچه ها امید از آن یاس بریدند
داغ آن گل زیبا کرد در حرم غوغا
یادگار زهرا
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
یا حسین آینه حسنت شکسته
یـادگــار مجتبی از پـا نشسته
عاشقت هستم بر سر و دستم رنگ خون بستم
ای عمو جانم
ماهی ام افتاده ام در دجله خون
قاسم بنشسته ام در حجله خون
سیزده ساله ام در نگر حالم جسم پامالم
ای عمو جانم
شـد زلال تشنـگی جـام وصـالـم
استخوان های شکسته شد مدالم
عقده ام وا شد وصلم امضا شد مکتب احیا شد
ای عمو جانم
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
کربلا پر شد از عطر مدینه از تو ای شاهد شکسته سینه
گشته داغت با عمویت دست و دامن
قاسم من، قاسم من، قاسم من
یادگار برادرم تو بودی اکبر بعد اکبرم تو بودی
آتش غم در وجودم گشته روشن
قاسم من، قاسم من، قاسم من
ای تن غرقِ خون به خاک صحرا بر سرت دیده ام حضور زهرا
رفتی و رفت صبرم از دل، تابم از تن
قاسم من، قاسم من، قاسم من
سخت باشد مرا که با امیدی خواندی و نصرتی ز من ندیدی
تا رهانم من تو را از دست دشمن
قاسم من، قاسم من، قاسم من
یاس در لاله پنهان شده من گل صدبرگ و عریان شده من
توتیا شد پیکرت از سُم توسن
قاسم من، قاسم من، قاسم من
ای غمت بر دلم چو داغ اکبر می گرفتم ز تو سراغ اکبر
خیمه ها شد بی جمالت غرق شیون
قاسم من، قاسم من، قاسم من
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
من که عاشق ترین عاشق روی تو هستم
سیـزده سـالـه سـربـاز اردوی تو هستم
شاهد عشق تو به بر گرفتم حکم جانبازی از پدر گرفتم
ای عمو جان حسین، عمو حسین جان
از یتـیـمـی و تنـهـایی ام افــزوده داغـت
جسم صد چاک من شد گل صد برگ باغت
مدال عشق تو به سینه دارم عطر گلدسته مدینه دارم
ای عمو جان حسین، عمو حسین جان
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
حسین ای همـه عـالم فـدای قـاسم تو دوبــاره کـرده دل من هــوای قاسم تو
دل شکسته و چشم پر آب و قلب کباب شده است قسمت من در عزای قاسم تو
به کــربلای تـــو زد آتش جگـر سوزی حــدیث درد و غـــم کـربلای قاسم تو
قسم بـه آن تـن خـونین هنـوز می آید ز نیـنــوای دل مــا نــــوای قاسـم تو
چـو یـادگـار حسـن کرد عـزم قـربانگاه شکــوه داد بـه مقتـل صفـای قاسم تو
کمـر ببست بـه مــردن نبسته نعلینش به حیـرت است ملک از وفـای قاسم تو
ز پــا نشستی و افتـاد شعله بـر جگرت چـو شـد بلند ز میـدان صدای قاسم تو
ز داغ اکبـر اگـر سوخت هستی ات امـا سپید موی سـرت شد بـه پای قاسم تو
نبود وقت عروسی که دشمن از نی و تیر ببست حجلــه خــونین برای قاسم تو
شمیـم عطــر حسن بـر مشام می آمـد ز عطـر پیکـر در خـون شنـای قاسم تو
چو پایمال شد آن جسم پاره پاره ز تیـغ گــرفـت رونـق دیگـر منــای قاسم تو
برای سرمه چشم ملک مگر می خواست خدا که خاک شود عضـوهـای قاسم تو
"مـؤید"م ز تــو امیــد کـربلا دارم
ز چامه ای که سرودم برای قاسم تو
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
عمـو بشتـاب و در بر گیـر این دلدادۀ خود را
نظر کن قاسم در خاک و خـون افتادۀ خود را
نمـاز عشق می خوانم مـن و نــام تو تکبیرم
که در محراب خون افکنده ام سجادۀ خـود را
تو را می خوانم و دانم که می آیـی بـه بالینم
عمو چون دوست می دارد بــرادرزادۀ خود را
ولی قـدری شتـاب آور کـه شد پامال اعضایم
بیــا شـایـد ببینی عــاشـق آزادۀ خـــود را
شکست از سُمّ اسبـان مهاجم استخوان هایم
که مجذوب تو هرگـز پس نگیرد دادۀ خود را
ز جـام بـوسۀ تـودیـع مستم کـردی و اینک
به دیگر بوسه کن هشیار، مست بادۀ خود را
نبستم بند نعلینـم مـن از شــوق فـداکـاری
نثـارت سـاختم این عشق فوق العاده خود را
"مـؤیـد" را بـود قـلادۀ عشق تـو بـر گـردن
مَبُــر از گـردنـم مـولای مـن قلادۀ خــود را
یک کربلا عطش- سید رضا مؤیّد
سلام باد به مـاهی که در محـاق افتاد گـل مـدینــه کـه در دامـن عـراق افتاد
سلام بــر حسـن بـن علی و قـاسم او که بیـن آن پــدر و این پسر فراق افتاد
در آرزوی شهــادت بـــرای اذن جهـاد به دست و پای عمویش به اشتیاق افتاد
دریــغ زان گــل ریحــانــۀ رسول الله کـه نــاشکفته بـه سـرپنجۀ نفـاق افتاد
دریغ زان تن صد چاک و زیر سمّ ستور دگـر مخـواه کـه گــویم چه اتفاق افتاد
همین بس است که گویم گسست اعضایش
شکست زیـر سـم اسب، استخــوان هایش
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
در کجایی تو، ای گل پَرپَر
بَدَرقه کردی، شاید از اکبر
به جنان بُرو ای چَمَن آرا
بنشین بـه بَـرِ گُـل لیـلا
خدا خدا یتیم ام رفت «تکرار»
بهر تو برپاست، مجلس شادی
نیـزه ها ریـزد نقـل دامــادی
جگــرم ز غمـت شــده پــاره
تــو فتــاده و جملــه سـواره
خدا خدا یتیم ام رفت «تکرار»
لاله گـون بینم سنبل قاسم
در کـف قـاتل کـاکل قاسم
مَه مـن ز چـه روی زمینی
بـه بـر عمـو از چه نشینی
خدا خدا یتیم ام رفت «تکرار»
یک دم - علی انسانی
قاسم از خیمه، می روَد میدان
نَجمــه آورده، آیـنــه قــرآن
رَوَد آنـکـه مَــهِ سَحـرم بـود
گـل بـاغ حسـن پسـرم بـود
«خدا خدا خدا خدا یتیم ام رفت» «تکرار»
مادرش کـرده شانه مویش را
بوسه باران کرد، عمّه رویش را
گـل لالــۀ بـاغ حسـن رفـت
ز پی ِاش به خدا دل من رفت
«خدا خدا خدا خدا یتیم ام رفت» «تکرار»
مُزد پیروزی بر عدو خواهد
جرعه ی آبی از عمو خواهد
گل مـن ز تـو با خبـرم من
به خدا ز تـو تشنه ترم من
«خدا خدا خدا خدا یتیم ام رفت» «تکرار»
یک دم - علی انسانی
فریاد که شد غرقه به خون پیکر قاسم
فـواره زنـد خـون جبین از سـر قاسم
گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)
صدپاره زشمشیر جفا یاس حسن شد
پیــراهن نــازک زره قـاسم مـن شد
گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)
افسوس که کشتند یتیم حسنم را
چیدند بـه شمشیر، گل یاسمنم را
گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)
افسوس که قرآن حسن نقش زمین شد
رنگین رخ نورانی اش از خون جبین شد
گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)
حـق حسن از نیزه و شمشیر ادا شد
در حجلۀ خون قاسم او تشنه فدا شد
گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)
دامــاد نگردیــده در آغــوش اجل بود
خون دهنش بر لب خشکیده عسل بود
گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)
ای اهل حرم، اهل حرم، لاله بیارید
بر پیکــر صـد پـارۀ قاسم بگذارید
گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)
یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار
ای بـی زره سـربـاز من قاسم
ای کشتـۀ خونین بدن قاسم
نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم
ای نـــازنین قــرآن پـــا مـالم
طـاووس سـرخ بـی پــر و بالم
بـرخیــز و بنمــا گـریه بر حالم
این گونه دست و پا مـزن قاسم
نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم
در حجلۀ خـون داده شد کامت
پـر شـد ز خـوناب جگر جامت
پیـراهـن خــونین بـر اندامت
هم شد زره ،هم شد کفن قاسم
نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم
شــد شانه از تیغ ستم مـویت
نقـش زمین شد قـد دلجویت
در ابر خـون پنهان شده رویت
ای مـاه خـونین پیرهن قاسم
نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم
تـو بـا عمو پیوسته هم دردی
بـر مـن لب خشکیـده آوردی
با اشک خود رفع عطش کردی
در هـر بـلایـی ممتحن قـاسم
نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم
تـو یــادگـار مجتـبی هستی
قلب مـرا از غصـه بشکستـی
لب را ز خــونــاب گلو بستی
با من نمی گویی سخن قاسم
نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم
یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار
گشته خونین کفن آن گل یاسمن
نـوگل فاطمــه قاسـم بن الحسن
آه و واویلتا، آه و واویلتا (2)
شده غرقـه بـه خـون همه اعضـای من
ای عموجان شکست استخوان های من
آه و واویلتا آه و واویلتا (2)
دشمن از هر طرف راه بر من ببست
کن نظر ای عمو پـر و بـالم شکست
آه و واویلتا آه و واویلتا (2)
یک ماه خون گرفته 1 - حاج مهدی خرازی
دارم به سر شوق شهادت ای عمو جان
اذنم بـده تـا من روم بسـوی میـدان
عمو مسوزان جگرم تویی به جای پدرم
عمو حسین جان (2)
کفن بــه گردنم نمـوده مـادر من
آیینه و قـرآن گرفتـه بـر سَـرِ من
عمو مسوزان جگرم تویی به جای پدرم
عمو حسین جان (2)
بنما نظاره ای عمو بسوی میدان
من مانده ام عمو بریز سُمِ اسبان
عمو مسوزان جگرم تویی به جای پدرم
عمو حسین جان (2)
یک ماه خون گرفته 1 - حاج مهدی خرازی
گـل گلـزار بــاغِ خاتـم الانبیـــا
پـارۀ قلب و جـان حسنِ مجتبی
بود آن یاسمن قاسم بن الحسن
نور دل طاها نوباوۀ زهرا (2)
ای عمو جـان بیـا مرا نجـاتم بده
سوختـم از عطش آب فـراتم بده
تشنه لب جان دهد جان به جان
نور دل طاها نوباوۀ زهرا (2)
شـده غرقه به خـون تمام اعضای من
ای عموجان شکسته استخوانهای من
رفتــه از ایـن جهان سوی بـاغ جنان
نور دل طاها نوباوۀ زهرا (2)
یک ماه خون گرفته 1 - حاج مهدی خرازی
لالـۀ یـاســم در چمـن افتـاد
قاسمم زیر دست و پا جان داد
ای بنی هاشم کشته شد قاسم
صورتش خونین سینه اش پامال
مـرغ روحش زد روی دستـم بال
ای بنی هاشم کشته شد قاسم
از حــرم رو در قتلگــه کـردم
قاسمم جان داد من نگه کردم
ای بنی هاشم کشته شد قاسم
ناله اش بـر قلبـم شـرر می زد
با لب عطشان بال و پر می زد
ای بنی هاشم کشته شد قاسم
دسته گل های سرخ زهرایی
قاسمم گردیــده تماشــایی
ای بنی هاشم کشته شد قاسم
در بغـل باغ یاسمـن دارم
یک گل پرپر از حسن دارم
ای بنی هاشم کشته شد قاسم
بی زره سربــاز شهیــد من
هم شهید من، هم امید من
ای بنی هاشم کشته شد قاسم
یک ماه خون گرفته 1 - غلامرضا سازگار
ای مصحف پامالم، نجل حسنم، قاسم
گلگون بدنم قاسم، صـد پاره تنم قاسم
ای دهــانت پـــر از خــونِ گلـویت
می دهی جـان، پیش چشم عمـویت
خون شد حنایت عمو فدایت
من با خبـرم از تـو، تو بــا خبری از من
من تشنه ترم از تو، تو تشنه تری از من
تـــا فلــک مـــی رود آه از نهــــادم
تشنــه لـب بــودی و آبــت نــدادم
خون شد حنایت عمو فدایت
دسته گل دامادی، گـل زخم تنت گشته
پیراهـن خـونینت، بـر تن کفنت گشته
مــن بــه مقتـــل عــزادار تـو هستم
تــو بــزن دست و پـا بــر روی دستم
خون شد حنایت عمو فدایت
من لالۀ سرخم را پامال خزان دیدم
از زیر سم اسبـان فـریاد تو بشنیدم
در دلــم شعلـۀ تـاب و تبـت بـود
زیـر تیـغ از عطش جان بر لبت بود
خون شد حنایت عمو فدایت
با نوک سنان ها باز، از هم زِرهت گردید
یک پیـرهن نـازک بر تن گرهت گردید
سینـۀ تنـگ مـن شـد جــوشـن تـو
اشـک مــن مرهــم زخـم تــن تــو
خون شد حنایت عمو فدایت
من آب روان بر تو از چشم تر آوردم
با سوز دل از خیمه بر تـو خبر آوردم
مـــادر و عمـــه و دختــر عمویت
اشکشان گشته چـون خون گلویت
خون شد حنایت عمو فدایت
جسم تو برم خیمه، ای دسته گل پرپر
بنشینـم و بگـذارم پهلـوی علی اکبـر
چشمـۀ خــون کنــم چشـم تـرم را
گــه ببــوسم تــو را گــه اکبــرم را
خون شد حنایت عمو فدایت
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
سینه زنای نـوجوون، کجایین
از خونه ها به کوچه ها بیایین
شما که روی بال باد سوارین- پرچمای مشکی کجان؟... بیارین
حسین، حسین!... یا حسین
مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا
حسین، حسین!... یا حسین
فانوسای عزاداری رو چیدن
بزرگترای«گریه کن»، رسیدن
بگین زلال و مثل اَبر و بارون- کسی بیاد،«سخن» بگه برامون
حسین، حسین!... یا حسین
مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا
حسین، حسین!... یا حسین
کبـوتـرای مهـربـون، بخونن!
نوحه خونای نوجوون بخونن!
چلچراغِ روشنِ امشب کجاست؟- سینه زن حضرت زینب کجاست؟
حسین، حسین!... یا حسین
مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا
حسین، حسین!... یا حسین
کوچیکترین مردایِ خانواده!...
فرشته های مهربون و ساده!...
فصل عزا دوباره سررسیده- بیاین که«قاسم» از سفر رسیده
حسین، حسین!... یا حسین
مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا
حسین، حسین!... یا حسین
اسم تموم پرچما، قاسمه
نوجوون قصه ما، قاسمه
تاریکیِ یتیمی رو دیده بود- از کسی جز خدا نترسیده بود
حسین، حسین!... یا حسین
مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا
حسین، حسین!... یا حسین
در همه جـا یـار بـرادرِش بود
نوجوون... اما مردِ مادرِش بود
لحظه ای که شهید میشد، نترسید- با اون همه زخمی که داشت، میخندید
حسین، حسین!... یا حسین
مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا
حسین، حسین!... یا حسین
بـرادراش، دو غنچه یاس بودن
عموهاشَم حسین و عباس بودن
غنچه ای از باغ«امام حسن» بود- لباس جنگیِ تنِش: کفن بود
حسین، حسین!... یا حسین
مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا
حسین، حسین!... یا حسین
شهید شد اما مثل آسمونه...
نـوجوونا، کنارتون می مونه!
قاسم اگه دعا کنه، میگیره- دیوِ غمای دلتون میمیره
حسین، حسین!... یا حسین
مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا
حسین، حسین!... یا حسین
می خوام دعا کنم، خدا بشنوه
فـرشتـه خــوبِ دعــا، بشنوه
نشه ازین روزای خوب جدا شیم- خدا کنه«امام حسینی» باشیم
حسین، حسین!... یا حسین
مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا
حسین، حسین!... یا حسین
کبوتران نوحه خوان - سیدمحمد سادات اخوی
مــاه در خــون شنـاورم، قاسم یـــــادگــــار بـــرادرم، قاسم
کـم بـزن دست و پـا در آغوشم جـــان مــده در بـرابرم، قاسم
العطـش گفتـنت کبــابــم کرد سوخت از پـای تـا سـرم، قاسم
سخـت باشد بـه من عـزیز دلم کـه تــو را کشتـه بنگـرم، قاسم
زخم هــای تن تــو کشت مـرا تــازه شــد داغ اکبــرم، قاسم
جای گل جسم چاک چاک تو را می بـــرم بـهـر دختـرم، قاسم
حیف بـا چشم خـود نگه کردم تا چون جان رفتی از برم، قاسم
عـــوض آب بــر تــــو آوردم اشـک بــا دیــدۀ تــرم، قاسم
بعـد اکبـر دلم به تو خوش بود کـه تــویی یـار و یـاورم، قاسم
ای جگــر پـارۀ حسن به چه رو رو کنــم جــانب حــرم، قاسم
گــر ســراغ تــو را ز من گیـرد چـه بگویـم به خـواهرم، قاسم
نظم "میثم" اگر چه قابل نیست
تـو قبـولش کن از کــرم، قاسم
یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار
من ابوفـاضلم غیـرت کاملم
هدیه بهر حسین جان ناقابلم
یا حبیبی حسین نور عینی حسین
تا کنم جان فدا با دو دست جدا
سـاقی تشنگـان شـده‌ام از وفـا
یا حبیبی حسین نور عینی حسین
ای برادر بیا زود در علقمه
آمده در برم مادرم فاطمه
یا حبیبی حسین نور عینی حسین
تا کـه بـار دگـر بینمت یـک نظر
یا اخا پاک کن خون ز چشمان تر
یا حبیبی حسین نور عینی حسین
فانوسهای اشک 3 – حاج اکبر ناظم
شد گفتگوی طفلان عمو کجایی
چرا بـه سـوی خیـمه دگر نیایی
عمو اگر بازآیی عقده ز دل بگشایی
ای با وفا ابوالفضل (2)
جدایی‌ات از بابا عمو عجیب است
ببین عـزیز زهرا بی‌تو غریب است
اگر تو باشی، غم نیست جوع و عطش، ماتم نیست
ای با وفا ابوالفضل (2)
اگر بیایی آب از تو ما نخواهیم
که زندگانیّ بی تـو را نخواهیم
اگر حسین دریابی چه غم بوَد بی‌آبی
ای با وفا ابوالفضل (2)
رو کن به سوی خیمه ای بی قرینه
ببیـن طفـلان جمعند دور سکینه
اگر چه تشنه‌کامند فقط عمو می‌خواهند
ای با وفا ابوالفضل (2)
با تشنه‌کامی اصغر غمخوار باباست
گویا شنیده مولا غـریب و تنهاست
با بانگ «هل من ناصر» شد بر شهادت حاضر
ای با وفا ابوالفض (2)
فانوسهای اشک 3 – محمود موحدیان
ای سکینه به حرم، سخن از آب مگو (2)
از شــرار عطــش و دل بـی‌تــاب مگو
داغ سقای حرم کرده خون بر جگرم
یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)
ثمر بـــاغ علـی، پسـر ام بنـیـن (2)
با لب تشنه شده، بدنش نقش زمین
بر لبش زمزمه داشت ذکر یا فاطمه داشت
یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)
ساقی تشنه‌لبان تشنه‌تر از همه بود (2)
خجـل از «العطـش» دختر فـاطمه بود
از عطش تاب نداشت قطره‌ای آب نداشت
یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)
ای فروزان قمرم بین چه آمد بسرم (2)
چشم خود را بگـشا که شکسته کمـرم
منم و سوز غمت دست و مشک و علمت
یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)
عاقبت چید عـدو، شاخۀ یاس مرا (2)
تشنه لب بر لب آب، کشت عباس مرا
من زمین گیر شدم از غمش پیر شدم
یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
ای ساقـی لب تشنگـان، ای جـان جانانم (2) سقّای طفلانم (2)
داغت شکسته پشت من، ای راحت جانم (2) سقّای طفلانم (2)
من بـی‌برادر چـون کنـم بـا ایـن سپـاه دون در دامن هـامـون
بینـم تـــو را در ابـر خــون ای مــاه تابـانم سقّای طفلانم (2)
خــواهم بــرم در خیمه‌گه، ای گل تن پـاکت پیکـر صـدچاکت
ممکـن نبــاشد «یـا اخـا» محـزون و نـالانم سقّای طفلانم (2)
بــرخیــز و ای جــان بـــرادر کـن علمداری بنمـا مــرا یــاری
بـی تـو غـریـب و بی معیـن در این بیابـانم سقّای طفلانم (2)
بـی تـو یقیــن دارم کـه فــردا زینـب نـالان بـر نــاقـۀ عـریان
گـــردد ســـوار از راه کینــه بـــا یتیمــانم سقّای طفلانم (2)
شد روز روشـن پیـش چشمم تیـره‌تر از شب چون معجـر زینب
بینـم تـو را در مــوج خــون، ای دُرّ غلطـانم سقّای طفلانم (2)
فانوسهای اشک 3 – مرحوم خاشع
سقّا، سقّا بی‌دست و سرگشته (2)
بـابـا، بـابـا، بـه خیمـه بـرگشتـه
دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد (2)
بابا، بابا، قدش دو تا گشته (2)
عمـو عمو، دستش جـدا گشته
دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد (2)
طفلان رو در صحرای خون آرید (2)
تـیـر از چشــمِ سقــا بــرون آریـد
دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد (2)
غوغا، غوغا، در علقمه بر پاست (2)
آنجـا آنجـا، صـاحب عـزا زهراست
دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد (2)
عمّه، عمّه، با گریه و زاری (2)
جـای عمــو، کنـد علمـداری
دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد (2)
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
آسمـان خیمــه‌هـا را دود آه غـم گرفت
مـاه رخسـار صغیـران، هالۀ ماتم گرفت
العطش از تشنه‌کامان، صحنۀ عالم گرفت
ساقی تشنه‌کامان عمو جان
ما بی‌پناهیم عمو جان در سوز و آهیم عمو جان
آب از تو خواهیم عمو جان
ای عمو آتش فشان قلب ما خاموش کن
آب آب تشنه کـامـان حـرم را گـوش کن
مشک خشک از آب را آویـزۀ آغـوش کن
ساقی تشنه‌کامان عمو جان
سالار زینب عمو جان با ذکر یا رب عمو جان
می‌سوزم از تب عمو جان
گـر ببینی حـال طفـلان را تـو لـرزان می‌شوی
گر ببوسی لعل عطشان را تو عطشان می‌شوی
گـردن کـج را اگـر بینـی پــریشـان می‌شوی
ساقی تشنه‌کامان عمو جان
کودک ششماهه من از عطش پر می‌زند
نــالــۀ بـی‌آه او بــر سینـه، آذر می‌زند
چنـگ هـر سـو از برای شیر مادر می‌زند
ساقی تشنه‌کامان عمو جان
ای هست و بودم عموجان لعل کبودم عمو جان
باشد شهودم عمو جان
فانوسهای اشک 3 – مصطفی نظری
عمـو ز سوز عطـش، کبـاب شد دل من
بگیر مشک تهی که آب شد دل من (2)
ای عمو یارم تویی، یـار غمخوارم تویی
آب می‌خواهم بیا، چون مددکارم تویی
یا ابافاضل مدد (4)
عمـو بیـا و ببـین، دو دیـدۀ تر من (2)
ببین که گشته کبود، لبان اصغر من (2)
ای عمو مضطر شدم، همدم مادر شدم
آب‌آب ام می‌کشد، خستۀ اصغـر شدم
یا ابافاضل مدد (4)
فانوسهای اشک 3 – مصطفی نظری
ای سکینه تشنگـان را از نـوا خـاموش کن
بانگ «بوفاضل کجایی» را ز زهرا گوش کن
وای زینب خدا وای زینب
سالار خواهر اباالفضل سردار بی‌سر ابالفضل غمخوار اصغر اباالفضل
در کنـار علقمـه جـــام دل ســاقی شکست
تشنه‌کامان جای مشکِ آب، آوردم دو دست
وای زینب خدا وای زینب
میر سپاهم ابالفضل تنها پناهم ابالفضل در سوز و آهم ابالفضل
چشم ساقی گرچه پر خون است و زهرا را ندید
آن ادب آمــــوز از مــادر، خجــالت می‌کشید
وای زینب خدا وای زینب
عشقم برادر را اباالفضل بر پای مادر ابالفضل افتاده بی‌سر اباالفضل
فانوسهای اشک 3 – مصطفی نظری
علم افتاد چو از دست علمدار حسین
ناله شد همدم و گردید الم یار حسین
تیـر بیـداد چـو بـر دیدۀ عباس نشست
شد روان خون دل از دیدۀ خونبار حسین
ای علمدار حسین (2)
دید بی دست چو آن پیکر در خون‌شده
را روح گردید برون از تن افگار حسین
قطعه قطعه چو نظر کرد تن اطهر او
پـاره‌پـاره ز الم گشت تن زار حسین
ای علمدار حسین (2)
آه از آن دم که نظر کرد به عباس، افتاد
آتش اندر فلک از آه شرربار حسین
گفت ای جان برادر تو شدی کشته و گشت
به سـوی شـام روان خواهر غمخوار حسین
ای علمدار حسین (2)
ای دریغا که ز بی دستی تو نزد یزید
دست بسته برود عابد بیمار حسین
آه از این قامت چون سرو از آن دست بلند
که به خون غرقه شد ای قافله سالار حسین
ای علمدار حسین (2)
بار دیگر به مددکاری من خیز که نیست
دیگری جز تو در این دشت مددکار حسین
علم افتـاد چو از دست علمدار حسین
ناله شد همدم و گردید الم یار حسین
ای علمدار حسین (2)
فانوسهای اشک 2
روز تـاسوعـای مـاه خون رسیده سـرزده خورشید بـا رنـگ پریده
واحسینا واحسینا واحسینا (2)
حق و باطل هر دو با هم صف کشیدند اهــل فتنــه پیــرو راه یزیــدند
واحسینا واحسینا واحسینا (2)
عاشقان را جمله روز انتخاب است ظهر فردا رویشان ازخون خضاب است
واحسینا واحسینا واحسینا (2)
روز تاسوعا حسین است و عبادت روز عاشورا شهید است و شهادت
واحسینا واحسینا واحسینا (2)
روز تاسوعا همه شورآفرین‌اند روز عاشورا همه نقش زمین‌اند
واحسینا واحسینا واحسینا (2)
روز تاسوعا حسین است و علمدار روز عاشـورا بــوَد زهـرا عـزادار
واحسینا واحسینا واحسینا (2)
روز تاسوعا به خیمه قحط آب است روز عاشـورا رخ اصغـر خضاب است
واحسینا واحسینا واحسینا (2)
اهل عالم! حق و باطل را ببینید تـا قیــامت راه خـود را بـرگزینید
واحسینا واحسینا واحسینا (2)
آه ما فریاد جانسوز حسین است تا ابد هر روز ما روز حسین است
واحسینا واحسینا واحسینا (2)
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
عبــاس صــاحـب جـلالتم
من پـور علی، بحـر شجاعتم
من ز لطف حق غرق سعادتم
من امیرم حسین است شـه عــالـمیـن است
ز همـت شـاه ولایـت شوم فدای آل عصمت
خطـاب کــرد که ای گـروه پلیـد
حسین کجـا و بیعتش بـا یـزید؟
ز جان و دل شوم به راهش شهید
بماند یادگار تا به روز شمار
من از پی یاری قرآن به دامن حسین دهم جان
راه دهیـد ای فـرقه ضلالت
تا کـه برم بـرای آل عصمت
آب روان ای قـوم بی‌حمیّت
کودکان دل‌ْکباب گشته از بهر آب
ز همت شاه ولایت شوم فدای آل عصمت
سـردار و میـر لشگـر و سپاهم
به آسمان دین چو قرص ماهم
مـن کـه غــریـق رحمت الهم
گشته جان و سرم فدای سرورم
من از پـی یـاری قـرآن به دامن حسین دهم جان
فانوسهای اشک 2 – حاج اکبر ناظم
دست سقای من، شد ز بازو قلم
گشته نقش زمین، یاورم با عَلَم
ساقی کودکان داده لب تشنه جان (2)
چون علمدار من، در یم خون نشست
داغ جـانســوز او، کمــرم را شکست
ساقی کودکان داده لب تشنه جان (2)
قطعـه قطعه شـده، پیکر صـف شکـن
گشته در خاک و خون، غوطه‌ور ماه من
ساقی کودکان داده لب تشنه جان (2)
آمـده از جنـان، مـادرم فاطمه
تا ببیند چه رخ، داده در علقمه
ساقی کودکان داده لب تشنه جان (2)
مـادرم از وفـا، سـوگـواری کند
از جگر ناله با اشک جـاری کند
ساقی کودکان داده لب تشنه جان (2)
جسم عباس من، گشته آماج تیر
ای سکینـه ســراغِ عمـو را مگیر
ساقی کودکان داده لب تشنه جان (2)
فانوسهای اشک 2 – حاج حسینعلی محمودی
نـدای عبــاس علـی چنیـن است
مکتب عشق و عاشقی همین است
پیـــروی آل عبـــا و دیــن است
شد دو دستم جدا بهر دین خدا
ای اهل عالم ای اهل عالم
اجل به عباس چو شد رو به رو
جدا شـده دو دست نیکـوی او
فتـاده در خـون قـد دلجوی او
کنار علقمه عزیز فاطمه
ای اهل عالم ای اهل عالم
عبـاس پـــور شــاه لافتـایم
عز و شرف همین بس از برایم
امیرم حسین است شاه عالمین است
ای اهل عالم ای اهل عالم
امیر مـن سفینة النجـات است
منبع جود و مظهر صفات است
مادرش فاطمه عرش را قائمه
ای اهل عالم ای اهل عالم
فانوسهای اشک 2 – حاج اکبر ناظم
مــن زادۀ عـلــی مـرتضــایم
مـن شــاهبــاز مـلـک لافتایم
فخر و شرف همین بس از برایم
که خادمم به درگه حسینی
والله ان قطعتمـوا یمینـی
خـدمتـگـزار زادۀ بتـــولم
من بـاغبان گلشـن رسولم
ز افسردگیِّ گلشنش ملولم
دارم دلِ شکسته و غمینی
والله ان قطعتمـوا یمینـی
سقّـای تشنگـــانِ بی‌پنـاهـم
دشمن اگر چه گشته خار راهم
من یک‌تنه حریف این سپاهم
انیّ اُحامی ابداً عن دینی
والله ان قطعتموا یمینـی
استــاده‌ام در بحـر آب لغـزان
پایم بر آب و قلب من فـروزان
در آب و آتشم چو شمع سوزان
سوزم ز خاطرات آتشینی
والله ان قطعتمـوا یمینی
یارب مـدد کـن تـا فـرس برانم
ایـن آب را در خیمـه‌گـه رسـانم
دیگر چه غم که بعد از این بمانم
جانم فدای عشق نازنینی
والله ان قطعتمـوا یمینی
تنهــا میــان تیــر دشمنـانم
ای کاش نیزه‌ها خورد به جانم
در پیش کودکان خجـل نمانم
ای تیر اگر بر مشک من نشینی
والله ان قطعتموا یمینی
سقای تشنگـان کــربلایم
گرچه شده بریده دستهایم
بـا مـرکبم کنـار خیمه آیم
تا حال زارم یا اخا ببینی
والله ان قطعتموا یمینی
در خاک و خون دلم از این غمین است
کـه تشنـه پـادشــاه عـالمیـن اسـت
دستـم جــدا فتــاده بـر زمیـن است
در فرق من عمود آهنینی
والله ان قطعتمـوا یمینی
فانوسهای اشک 2 - حاج اکبر ناظم
ساقی انصار خـدا، چشم و چراغ شهدا
پرتو مصباح هدا، دست جدا، فرق جدا
ز علقمه رسد ندا، فـاطمه می‌زند صدا
جان برهت باد فدا، شهان عالمت گدا
ابوالفضل ابوالفضل (2)
تو نور چشم حیدری، تو بر حسین برادری
غضنفـری و صفـدری، ام البنیـن را پسری
به هـاشمیّـون قمــری، بـر تشنگـان آب‌آوری
سقّای بی دست و سری، به موج خون شناوری
ابوالفضل ابوالفضل (2)
عزیـز مصطفا تویـی، سقّـای بـا وفا تویی
به درد ما شفا تویی، لب‌تشنه از جفا تویی
حافظ خیمه‌ها تویی، شهید کربلا تویی
قتیـل اشقیـا تویی، سـالار نینـوا تویی
ابوالفضل ابوالفضل (2)
خیز و به خیمه کن نظر، آب به خیمه‌ها ببر
سکینه بـا دو چشم تر، خاک عزا کند به سر
زهرا کند پسـرپسر، شکسته از حسین کمر
آب شده خون جگر، به طفل ششماهه نگر
ابوالفضل ابوالفضل (2)
علقمــه قتلگـاه تـو، بستـه ره نگـاه تو
مانده به سینه آه تو، راه خداست راه تو
خون جبین گواه تو، فدای عزّ و جاه تو
ما همه در پنـاه تو، عاشق یک نگاه تو
ابوالفضل ابوالفضل (2)
غرقه به خون شده تنت، لباس خونین، کفنت
مثل زره گشته تنت، خـون جوشد از پیرهنت
ابوالفضل ابوالفضل (2)
فانوسهای اشک 2 - غلامرضا سازگار
بر چشم پـــر ز خـونت، تیـر جفـا نشسته
هم دست تو بریده، هم پشت من شکسته
تنها برادر من تمام لشکر من
جز تو چه کس به خیمه، راه عدو ببندد
مگـذار ای بـرادر، دشمن به من بخندد
تنها برادر من تمام لشکر من
آه از جگر برآرم، خون از دو دیده شویم
شاید میـان میدان، دست تو را بجویم
تنها برادر من تمام لشکر من
اشکم روان ز دیده، آهم درون سینه
آتش گرفتـه قلبم، از گریـۀ سکینـه
تنها برادر من تمام لشکر من
بی‌تو، چگونه رویِ رفتـن به خیمه‌گاهم؟
برخیز و بین، به خنده، دشمن کند نگاهم
تنها برادر من تمام لشکر من
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
افسـوس، کـه سقـای حرم، آب، ندارد
حرم آب ندارد حرم آب ندارد
افسوس که ششماهه دگر تاب، ندارد
حرم آب ندارد حرم آب ندارد
از سوز عطش، گشته نفس، شعله به سینه
خونْ گـریه کنـد، آب بــه گلهـای مدینه
سقـا شـده بـر اهـل حـرم چشـم سکینه
دردانــۀ زهـرا بـه حـرم، خـــواب ندارد
حرم آب ندارد حرم آب ندارد
در سینــۀ اطفـال، نفـس‌هـا شـده ناله
گـریـان، حــرم ذات خـدا جــلّ جــلاله
افسوس،که از سوز عطش طفل سه ساله
در دیـده بـه غیــر از گهــر نـــاب ندارد
حرم آب ندارد حرم آب ندارد
دریـا، ز غـم تشنـه‌لبــان، جــامه دریده
آبی به حرم نیست به جز اشک دو دیده
از صـورت ششمـاهه دگـــر رنـگ پریده
زردی رخـش را رخ مهتــــاب نــــدارد
حرم آب ندارد حرم آب ندارد
آه از عطـش آل علـی در دل صحـرا
فـریاد کـه خشکیده لب زینب کبری
افسوس که آبی به حرم یوسف زهرا
جز خـون دل و دیــدۀ اصحاب ندارد
حرم آب ندارد حرم آب ندارد
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
دامن علقمه را بـاغ گل یاس، کجاست؟
مظهر غیرت و آئینه احساس، کجاست؟
دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟
قمـر هـاشمیـان از سـر زیــن افتــــاده
بـدن و مشـک و علـم، روی زمین افتـاده
دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟
آب دریـا خجل از گریـۀ سقـــاست، هنوز
ایـن سخـن بــر لب ذریّۀ زهراست، هنوز
دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟
ای سکینـه تـو بیـــا و کمـکِ بـابـا کـن
در زمیـن، گمشـدۀ فـاطمه را پیـدا کــن
دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟
کــربلا از مــه افتــاده بـه صحــرا، تو بگو
بــه دل ســوختـۀ یـوسف زهــرا، تـو بگو
دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
نالۀ جانسوزی از علقمه می‌آید
گوییا زمــزمـۀ فـاطمه می‌آید
آتش زده بر جان‌ها نالۀ خیرالنسا (2)
نغمــۀ «بُـنَـیَّ» بـــر لـب اوست
یا بانگ عباسم عباس زینب اوست
آتش زده بر جان‌ها نالۀ خیرالنسا (2)
بر صورت نهـاده، دو دستـانِ بریده
بر گل رخسارش، خون پسَر چکیده
آتش زده بر جان‌ها نالۀ خیرالنسا (2)
یک طرف در میدان، حسین کند جستجو
یک طرف شد بلند، بـانگ الغوث ای عمو
آتش زده بر جان‌ها نالۀ خیرالنسا (2)
افتاده بر زمین، یک سو مشک خشکیده
از دو چشــم حسین، خون جگر چکیده
آتش زده بر جان‌ها نالۀ خیرالنسا (2)
فانوسهای اشک 3 – مصطفی نظری
تا دو دست شریفت از بدن شد جدا
تیـر بـر چشم تـو عــدو زده از جفا
در عوض یا اخا قامت من شد دو تا
بین سر، نعش تـو منم به شور و نوا
خیز عباس من نکو انفاس من
جانم اباالفضل جانم ابالفضل
شـده از قتــل تـو با خبر آل عبا
بانگ «واغربتا» ز عترت مصطفی
می‌رود از حــرم بـه سـوی عــرش عـلا
چونکه دیشب بُدی به گرد این خیمه‌ها
می‌شود خواهرم پاسبان حرم
جانم اباالفضل جانم ابالفضل
خیـــز بـــار دگـــر حــالـت زارم ببیـن
تو شدی غوطه‌ور به خون در این سرزمین
من چه گویم جواب عترت دل غمین
شـده عبـاس من ز کینه قطع‌الیمین
من شدم مبتلا در صف کربلا
جانم اباالفضل جانم ابالفضل
منتظر در حرم سکینه با کودکان
گشته محشر بپـا ز آه لبْتشنگان
رفته از کف مرا طاقت و تاب و توان
یکطرف خـواهرم بهر تو شد موکنان
پور حبل المتین من شدم بی معین
جانم اباالفضل جانم ابالفضل
خیز عباس که من بیکس و یاور شدم
بی علمـدار و بی معیـن و لشگر شدم
خونجگر از غم قاسم و اکبر شدم
من گرفتار این فرقۀ کـافـر شدم
ای علمدار من خیز غمخوار من
جانم اباالفضل جانم ابالفضل
دشمن دون کند ز مرگ تو هلهله
یک طـرف در حرم بپا شده ولوله
عابدین می‌شود بعد تو در سلسله
رأس تو بـر سنان همره این قافله
تا ازین رهگذار دین شود استوار
جانم اباالفضل جانم ابالفضل
فانوسهای اشک 2 – حاج اکبر ناظم
ای کشته راه داور من (2) ای پشت و پناه لشگر من
ای نور دو دیـدۀ تــر من
عباس جوان برادر من (2)
برخیز که من غریب و زارم (2) بی‌مونس و یار و غمگسارم
غیـر از تـو بــرادری ندارم
عباس جوان برادر من (2)
برخیز و گذر به خیمه‌ها کن (2) غمخواریِ آل مصطفی کن
بر وعدۀ خویشتن، وفا کن
عباس جوان برادر من (2)
دادی به سکینه وعدۀ آب (2) از سوز عطش فتاده بی‌تاب
او را ز وفـا تـو بــاز دریاب
عباس جوان برادر من (2)
برخیز که کرده ناتوانم (2) داغ علی‌اکبر، جوانم
آتـش زده داغ تو به جانم
عباس جوان برادر من (2)
گفتم که در این جهان فانی (2) شاید که تو بعد من بمانی
زینب به سوی وطن رسانی
عباس جوان برادر من (2)
فانوسهای اشک 3 – عباس حسنی جوهری
سقـای بنی فاطمه سـردار سپاهم بودی به صف کرب‌وبلا پشت و پناهم
عباس اباالفضل
ای اهل حرم دست علمدار جدا شد سقای حرم با دو لـب تشنه فدا شد
عباس اباالفضل
گلخـانـه تـوحید گـل یـــاس ندارد دیگــر پسـر فــاطمه عبـاس ندارد
عباس اباالفضل
در علقمه افتاده تن حضرت عباس زهــراست کنـار بـدن حضرت عباس
عباس اباالفضل
ای اهـل حـرم سـر به بیابان بگذارید دیگر به حـرم حضرت عباس ندارید
عباس اباالفضل
افسوس که پیشانی عباس شکسته در چشم نگهبان حرم تیر نشسته
عباس اباالفضل
این دست رشید پسر ام‌بنین است بـا پیکر بی‌سر بدنش روی زمین است
عباس اباالفضل
یک ماه خون گرفته 7 - غلامرضا سازگار
گفت: عباس قوی پنجه علمدار من است
مصطفایم من و او حیدر کرار من است
هم دلیر است و شجاع است و مشیر است و مشار
هم وزیر من و هم منشی دربار من است
او علمدارِ من است یار و سردار من است
من مدار حق و در دایرۀ فضل‌الله
او ابوالفضل من و نقطۀ پرگار من است
ساکنان ره عشقیم در این دشت بلا
او علم دار من و قافله‌سالار من است
پرتو شمس و قمر ذره‌ای از نورِ دلش
نور رویش همه از پرتو رخسار من است
او علمدارِ من است یار و سردار من است
گرد هم اذن جهادش بکُشد خیل خسان
لیک در امر قضا محرم اسرار من است
از پی یاری اسلام و خداوند و رسول
من علی هستم و او میثم تمّار من است
گر همه روی زمین لشکر کفّار شود
در صَف معرکه او حیدر کرار من است
او علمدارِ من است یار و سردار من است
گر دو دستش به ره دوست بیفتد ز بدن
باز با پا و سر خویش سپهدار من است
شمع رخسار مرا بیند و پروانه صفت
پاسدار حرم عترت اطهار من است
ز خدا باب حوائج لقبش زین جهت است
باب حاجات محبّین فداکار من است
او علمدارِ من است یار و سردار من است
فانوسهای اشک 2
خون میچکد از دیده‌ام، بر غربتت، ای هست من
تـا راه را پیــدا کنــی، گشتـه علامت دسـت من
مجروح تیر دشنه‌ام من ساقیِ لب‌تشنه‌ام
ادرک اخا مولا حسین جان
دستی کـه بـابـا بـوسه زد، شـد رونمــای مادرت
ای کاش می‌خوردم حسین، سیلی به جای مادرت
دیدم کبود صورتش خواندم حدیث غربتش
از چادر زهرا حسین جان
مرا مبر سـوی حـرم، جان اخا تا زنده‌ام
از کودکان تشنۀ آتش به جان شرمنده‌ام
دلواپس سکینه‌ام آتش زده بر سینه‌ام
پژمردن گلها حسین جان
فانوسهای اشک 3 – محمود شریفی
مـن شیـر شیــرخـــوارۀ فـــرزنـد حیـدرم
هـر چنـد اصغـرم بـه صـف حشـر اکبـــرم
در حشر بر شفاعت خلق خـدا بـس است
یک قطره خون که میچکد از زخم حنجرم
شــد سینـــۀ حسیــن مـــرا مقتـل و مزار
گشتـم جدا اگـر چـــه ز آغـــوش مــادرم
ذکــــر خـــــدای عــزوجــل در تلـظــی‌ام
نقــش حسیـن مـــانـده بـــه لبخنـد آخرم
هفتــاد گـل بـه کـرب‌وبلا چیـده شد ولی
من غنچـه بـوده‌ام کــه عــدو کـرد پرپرم
تیــر سـه‌شعبه و گلـوی طفـل شیرخوار؟!
حق دارد ار جــدا شــود از پیکــرم سـرم
دل مـی‌بـــرند خیــل شهیـدان ز اهـل دل
مــن از تـمـــامـی شـهــــدا دلـربــاتــرم
تیــری کـه خــورد بــر گلــویـم کـار تیغ کرد
انگـار مـانـده زیـــر گلــو جــــای خنـجـرم
امــــروز جـــای مـن به روی سینۀ حسین
فــردا بـــه روی شـــانـۀ زهـــرای اطهرم
بــا ســوز سینــه شـرح غمم را سروده‌ای
«میثم» تــو را شفیعه بـه فردای محشرم
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
دستی به تن ندارد سقای تو حسین جان
تمام هستی مـن فـدای تـو حسین جان
فتاده‌ام از پا ادرک اخا مولا
یا سیدی حسین جان
مشکم تهی ز آب و اشکم روان ز دیده
از خون من گل یاس، در علقمه دمیده
تو را علمدارم بیا به دیدارم
یا سیدی حسین جان
آمد بـه دیـدن من، پهلـو شکسته زهرا
تعجیل کن که بینی، اینجا نشسته زهرا
زد بر رویم لبخند خواند مرا فرزند
یا سیدی حسین جان
فانوسهای اشک 3 – محمود شریفی
از شـاخه گـردیده جـدا، لالۀ یاسم
افتاده زیر دست و پا، دست عباسم
عباس من عباس من یا ابوفاضل
ای هر دو دستت دست من، ای همه هستم
تنهــا طـرفـدارم، چــرا، رفتـــی از دستــم
عباس من عباس من یا ابوفاضل
جان عزیزان پر ز اشک مشک تو خالی
طفلان همه چـون طـایر بی‌پـر و بالی
عباس من عباس من یا ابوفاضل
جای تو ای میـر حرم خواهرم زینب
باید دهد پاس حرم تا سحر امشب
عباس من عباس من یا ابوفاضل
گشـتـه کنـــار علقمــه، آه و واویــلا
صـاحب‌عــزایت فـاطمه، آه و واویلا
عباس من عباس من یا ابوفاضل
رشتۀ تدبیرم، گسست، نیرویم کم شد
رنگم پـرید از چهـره و قـامتم خم شد
عباس من عباس من یا ابوفاضل
برخیز و بیـن بـر گلشن سبـز زهرایی
چشـم سکینـه در حـرم کرده سقایی
عباس من عباس من یا ابوفاضل
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
سردار بی‌دست و سرم یا ابوفاضل شکسته داغت کمرم یا ابوفاضل
امیـر سپــاهـم - امیــدم، پناهـم
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
فرماندۀ بی لشکر و سقّای بی‌آب برخیز و آل‌الله را دریاب، دریاب
حرم قحط‌آب است- جگرها کباب است
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
واویلتا! دست علمدارم، جدا شد دست و سرش، یکباره تقدیم خدا شد
داغ او بر جگر - دست من بر کمر
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
بااشک خونین،دیدۀ خود را بشویم شاید به میدان،دست سقّارا بجویم
دو بازویت قلم - نه دست و نه عَلَم
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
عباس من باصورت ازخون خضابت نقش زمین گردیده دست و مشک آبت
در حرم، سکینه - می‌زند به سینه
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
عباس من، تو لشگر حق را، امیری بعد از تو گردد، قسمت زینب، اسیری
پــاسـدار حــرم - یــار بی‌یـاورم
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
ام البنین باشد اگر چه در مدینه زهرا به جای مادرت زند به سینه
مــاه دو فـاطمه - شهیـد علقمـه
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
تو در کنار علقمه، تنهای تنها من ازغمت سوزم چو شمع انجمن‌ها
پس از قتل پسر - شدم بی برادر
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
تو در زمین کربلا هستِ حسینی دستت زتن افتاده و دست حسینی
ای همه هست من - رفتی از دست من
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
در یاری قرآن فدا شد، هستِ عباس زهرا شفاعت می‌کند با دست عباس
در صف قیامت - این بـود مقـــامت
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
ای پاسدار عترت و یار ولایت در عین بی‌دستی، طرفدار ولایت
بی‌تو سوی حرم - خون دل می‌برم
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
دست تو، یاری از، مقام رهبری کرد تیغ تو کار ذوالفقار حیدری کرد
باب حق‌پرستت - بوسه زد به دستت
برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
مـولا امیـرالمـؤمنین حقّـت ادا شد
دست علمدار حسین از تن، جدا شد
تشنگان یک صدا می‌دهند این ندا
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
سقّای دشت نینوا، عباس عباس
فـرماندۀ کل قـوا، عباس عبـاس
تو میرسپاهی تو ما را پناهی
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
ای یوسف زهـرا دگــر، سقّـا نداری
از بازوی عباس تو، خون گشته جاری
این علمدار توست مرد ایثار توست
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
ماه علی، خورشیدِ پیشـانی‌شکسته
افتاده‌ای و قامتت در خون نشسته
گشته در علقمه زائرت فاطمه
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
ام‌البنین کو؟ تا کند در خون نظاره
قرآن او در علقمه، شـد پـاره‌پـاره
یابن ام البنین اشک زینب ببین
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
یارب همه هستِ مرا، از من گرفتند
ســردار بی‌دست مرا، از من گرفتند
ای همه هست من یار بی‌دست من
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
تو می‌روی، با قامت در خون‌کشیده
من ماندم و قـدّ خم و رنــگ پریده
داغ تو بر جگر دست من بر کمر
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
سقــای بـی‌آب و امیـر بی‌سپاهم
تنها تو بودی یاور و پشت و پناهم
تا به خون نشستی پشت من شکستی
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
من بین دشمن غیر تو، یاری ندارم
ســردار و سقّـا و علمــداری ندارم
دست تو بریده رنگ من پریده
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
با قتل تو دشمن کند بر ما امیری
آماده‌گشته خواهرت، بهر اسیری
زخم تو روی سر زخم من بر جگر
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
من گریه کردم، بر تو و زخم تن تو
لشکـر نمـاید هلهلـه بر کشتن تو
یــار بــا وفـایم شیــر کــربلایم
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
چشم سکینه کرده سقّایی برایت
زهرا کنـار علقمه، صـاحبْ عزایت
یار بی‌دست و سر نازنیـن بـرادر
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
سقای بی دست و سرم جان برادر
من بی تو رفتم، در حرم، جان برادر
حرم قحط آب است جگرها کباب است
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
من می‌شمارم بر زمین، زخم تنت را
زهرا تمـاشا می‌کند، جـانْ دادنت را
یا ز من احترام یا به زهرا سلام
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
ای روز غربت بــوده یـار بـا وفایم
بشنو صدای العطش از خیمه‌هایم
رفته اصغر ز تاب چه گویم با رباب
ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
ای خدا چون شد، شاخۀ یاسم
در کجا افتـاد، دسـت عبّـاسم
من و این همه لشگر خونخوار نَه به جا علم و نَه علمدار
خدا، خدا، خدا خدا امیدم رفت
تشنه جـان داده، بر لب دریـا
جای او گشته، چشـم من سقّا
ز عدو چه ستم چه جفایی ز تو چه ادب و چه وفایـی
خدا، خدا، خدا خدا امیدم رفت
از گـل یــاسـم، نشنـوم بــویی
پرچمش سویی، دست او سویی
پسر یَل حبَلَ متین کو؟ مَه من گل امّ بنین کو؟
خدا، خدا، خدا خدا امیدم رفت
بسکه نوشیده، می ز پیمانه
بر کمـر دسـتِ، پیـر میخانه
نه دگر، مِی و مِی زده باقی نه خُمّی و نه جام و نه ساقی
خدا، خدا، خدا خدا امیدم رفت
فانوسهای اشک 1 - علی انسانی
ای اهل حرم میر علمدار نیامد
سقای حرم سید و سالار نیامد
علمدار نیامد علمدار نیامد
ای هم‌سفران ماه بنی هاشمیان کو؟
آرام دل و دیده و آرامش جـان کو؟
آیینـۀ عشـق از پـی دیــدار نیامد
علمدار نیامد علمدار نیامد
دل‌هـای پـریشـان شـده شیـرازه ندارد
گنجـایـش انــدوه و غــمِ تـــازه ندارد
دل خون شد و مجنون شد و دلدار نیامد
علمدار نیامد علمدار نیامد
آن گل که چمن عاشق بوسیدن او بود
آن مـاه کـه ما را هـوس دیدن او بود
صد بـار به مـا سـر زد و این بار نیامد
علمدار نیامد علمدار نیامد
بـرگـرد عمـو! دل هــوس آب نـدارد
امشب به خدا دیده‌ی ما خواب ندارد
ای پـردگیــان محـرم اســرار نیـامد
علمدار نیامد علمدار نیامد
فانوسهای اشک 1 - محمدجواد غفور زاده (شفق)
بر زمین مانده‌ای ای پناه حرم بر فلک می‌رود اشک و آه حرم
ای شهادت لایق تو بَه به جان عاشق تو
ای برادر جان اباالفضل
من به موج بلا تو به طوفان خون با که گویم که شد علمم سرنگون
حرمت یاسم شکستند فرق عباسم شکستند
ای برادر جان اباالفضل
تیرها بر تنت خونفشان می‌شدند گوئیا بر دل من نشان می‌شدند
تشنـه لب سقای من وای شد خزان گلهای من وای
ای برادر جان اباالفضل
ای گل یاسمن ارغوانی شدی ای مه هاشمی آسمانی شدی
خون دل از دیده ریزم از کنارت برنخیزم
ای برادر جان اباالفضل
فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)
گفتند، که دل از همـه بـرده است، اباالفضل
در عشق، گذشت از سر و از دست، اباالفضل
ای اسـوۀ جــانبــازی و ایثـــار و شهـامت
آوازه و نــامت همـه جـا هسـت، اباالفضل
عشق است اباالفضل
عاشق شـد و از هستـی خود، کـرد فراموش
هر کس که به چشمان تو پیوست، اباالفضل
لب تشنـه بــرون آمـدی از آب، کـه بـودی
از جـام بـلا سـرخوش و سرمست، اباالفضل
عشق است اباالفضل
تیری که به پـرواز درآمد سوی چشمت
شیـرازۀ مــژگان تـو را بست، اباالفضل
عشق است اباالفضل
ای دست تو، چون آیـه‌ی قـرآن، متبرک
ایـن بوسـه‌گه چـار امام است، اباالفضل
ای ماه که پنهـان شدی از دیده‌ی زینب
زهـرا سـر بالیـن تـو بنشست، اباالفضل
عشق است اباالفضل
فانوسهای اشک 1 - محمدجواد غفورزاده (شفق)
بر زمین افتـاده لاله یاسم شد جدا از تن دست عباسم
یا اباالفضل (4)
رفتی و بی‌تو شد نصیب من گریۀ زینب خنده دشمن
یا اباالفضل (4)
جام خالی دردست طفلان است چشمشان بر تو سوی میدان است
یا اباالفضل (4)
تا به خون خفتی در دل صحرا زائرت گردید مادرم زهرا
یا اباالفضل (4)
تا لب از خونِ دیده‌تر کردی داغ اکبـر را تازه‌تر کردی
یا اباالفضل (4)
با کدامین دل ای علمدارم بی‌تو رو سوی خیمه‌ها آرم
یا اباالفضل (4)
با کدامین دست ای سراپا خون آورم تیر از دیده‌ام بیـرون
یا اباالفضل (4)
فانوسهای اشک 1 - غلامرضا سازگار
میزنم شمشیر می‌گویم حسین
گـر ببـارد تیـر می‌گـویم حسین
باحسین بودم باحسین هستم گر جدا گردد از بدن دستم
انا عباس علی
منکـه سقّایـم سقّای حرم
می‌روم آبی در خیمـه بـرم
گرچه تشنه گرچه عطشانم فکر لبهای خشک طفلانم
انا عباس علی
دست من باشد دست حیدری
مـی‌کنـــم در میــدان دلاوری
من علی را نور دو عین باشم مادرم گفته با حسین باشم
انا عباس علی
گر که صد پاره گردد بدنم
گر شود خـاکِ صحرا کفنم
نام مولایم بر لبم باشد نهضت سرخش مکتبم باشد
انا عباس علی
فانوسهای اشک 1 – حسن مفیدی
الله اکبر شـد جدا دسـت علمدارم تنهاترین یارم
ماه بنی‌هاشم چراغ چشم خونبارم تنهاترین یارم
ای دست بی‌دست حسین در بین دشمن‌ها
بـودی تـمام لشکـر مـن بــا تــن تنـهـــا
خون دل و اشک غمـت شـد وقـف دامن‌ها
بـی‌تو چگونـه یــا اخــا رو در حــــرم آرم
تنهاترین یارم
نقش زمیـن مُقطـع الاعضا شدی عباس
با زخم تن در موج خون زیبا شدی عباس
مثـل زیـــارت نــامـه زهرا شدی عباس
بایـد ز زخـم پیکـــرت گلبــوسـه بردارم
تنهاترین یارم
قـرآن آیـه آیــه ام روی زمیـــن افتاد
در زـر دسـت و پــا گـل ام‌البنین افتاد
ماه من از ضـرب عمــود آهنیـن افتاد
چون در میان دشمنان جسم تو بگذارم
تنهاترین یارم
عبـاس مـن تنهــا تــو یـار و یاورم بودی
ســـردار لشکـر ســـاقـی آب آورم بـودی
تنهـا بــرادر نـه که جـان در پیکـرم بودی
بودی در این صحرای خونین یار و غمخوارم
تنهاترین یارم
ای بسته چشم از خون سر چشمی به من واکن
عـرض سـلامـی از لــب خـونیـن بـه زهرا کن
قـــــد خمیــــدۀ امـامـــت را تـمـاشـا کن
رفــتـی ز دسـتم ای صفــــابـخــش دل زارم
تنهاترین یارم
یک ماه خون گرفته 7 - غلامرضا سازگار
عبــاس! بــرادر رشیــدم!
رفتی و من از غمت خمیدم
تو یک کمر خمیده دیدی مـن پیکــر پـاره‌پاره دیدم
مظلوم اباالفضل
دست تو ز پیکرت جدا شد
تقـدیم به محضـر خدا شد
افسوس! که بـا عمود آهن پیشانی و فرق تو دو تا شد
مظلوم اباالفضل
پیش نگهم دودیده بستی
رفتـی کمــر مـرا شکستی
سقـای سپـاه آل هاشم! لب‌تشنه چرا به خون نشستی؟
مظلوم اباالفضل
ای مـاه دو دیـده بستـۀ من!
خورشید به خون نشستۀ من!
فرق تو شد از عمود آهن مـــانند دل شکستـۀ من
مظلوم اباالفضل
بـرخیز که در حــرم سکینـه
می‌گریـد و می‌زنـد بـه سینه
با تو ز مدینه همسفر بود بی‌تـو نــرود سـوی مدینه
مظلوم اباالفضل
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
یــاور خــون خـدایی یا اباالفضل
پـاسدار خیمــه‌هایی یـا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل
شیــرمــرد کـربلایـی یــا اباالفضل
دست و سر از تن جدایی یااباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل
ای تـو را مادر بـه هنگام ولادت
پـرورش داده بـه دامن شهادت
یا اباالفضل، یا اباالفضل
چشم خود بگشا به سوی گاهواره
پاک کن از دیـده اشکِ شیرخواره
یا اباالفضل، یا اباالفضل
این صـدای «آب‌آبِ» کـودکان است
اشکشان از دیده بر دامن روان است
یا اباالفضل، یا اباالفضل
سـاقی بـی‌آب گلهـای مدینه!
بی تو سقایی کند چشم سکینه
یا اباالفضل، یا اباالفضل
یابن حیدر رو به سوی خیمگه کن
بـر تلظی‌های ششماهه نگه کن
یا اباالفضل، یا اباالفضل
تو همان سردار بی‌دست حسینی
در میان دشمنان هست حسینی
یا اباالفضل، یا اباالفضل
دست و چشم تو فدای راه دین شد
اجـر و پـاداشت عمـود آهنیـن شد
یا اباالفضل، یا اباالفضل
شد از آن ضربت یکی فرق و جبینت
تیـر کیـن آمد بـه فـرق نــازنینـت
یا اباالفضل، یا اباالفضل
حضـرت زهرا بـوَد صاحب‌عـزایت
در کنـــار علقمــه گـریــد بـرایت
یا اباالفضل، یا اباالفضل
ای سـلام دائـم آل رســولـت
فـاطمه کرده به فرزندی قبولت
یا اباالفضل، یا اباالفضل
تو به دشت کـربلا یار حسینی
روز محشر هم علمدار حسینی
یا اباالفضل، یا اباالفضل
سـاقی بـی‌آب گلهـای مدینـه!
جام خالی مانده دردست سکینه
یا اباالفضل، یا اباالفضل
تـــو بـه ثاراللهیـان یــار و امیری
خـواهـرت زینب رود بهــر اسیری
یا اباالفضل، یا اباالفضل
زادۀ ام‌البنیــن! دریـای غیــرت!
کـن حمـایت ازحریم آل عصمت
یا اباالفضل، یا اباالفضل
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
در عوض دو دستم ای اهل نار بال عطا کند به من کردگار
در طیران شوم به روز شمار
می‌روم از جهان سوی باغ جنان
چشم من آمادۀ تیر است دو دست من به تن اسیر است
عزیز فاطمه عرش را قائمه
طایر گلزار بهشتم
به‌به از این گل و سرشتم
بیا بیا خسرو ملک حجاز حضور کردگار بنده‌نواز
دو دست من کرده مرا سرفراز
عزیز فاطمه عرش را قائمه
طایر گلزار بهشتم
به‌به از این گل و سرشتم
چشم من آخر هدف تیر شد ز دیدن قوم عدو سیر شد
وقت ملاقات خدا دیر شد
عزیز فاطمه عرش را قائمه
طایر گلزار بهشتم
به‌به از این گل و سرشتم
فانوسهای اشک 2 – حاج اکبر ناظم
کنـم بــر پـا لـــوایت یا ابوالفضل
خوشا آنکس که میکوبد شب و روز سـر و جـانم فـدایت یا ابوالفضل
درِ دولـت‌ســرایـت یـا ابوالفضل
ابوالفضل یا ابوالفضل (2)
بـه مـا آمـوختی درس وفــا را بنـازم بــر وفـایت یـا ابوالفضل
در اقلیمِ عـواطف شهـریار است کسی کو شد گدایت یاابوالفضل
ابوالفضل یا ابوالفضل (2)
فضـای جـان مـا شد عطرآگین ز نـــام دلــربایت یــا ابوالفضل
هنـــوز از نینــوای عشــق آید به گوش جان نوایت یا ابوالفضل
ابوالفضل یا ابوالفضل (2)
به بزم عشق می‌سوزم چـو شمعی بــه یـاد مـاجرایت یا ابوالفضل
چو لاله شد نهان در محفل خون قـد و سـرو رسـایت یا ابوالفضل
ابوالفضل یا ابوالفضل (2)
خدا شد خــونبها گر بر حسینش حسین شد خونبهایت یا ابوالفضل
ز شرق نیزه سرزد همچو خورشید سـرِ از تـن جـدایت یــا ابوالفضل
ابوالفضل یا ابوالفضل (2)
تو هم پروانه و هم شمع عشقـی که سـوزم در عـزایت یا ابوالفضل
ز ابـر دیـده جـاری شد چو شبنم سـرشک غم بــرایت یا ابوالفضل
ابوالفضل یا ابوالفضل (2)
فانوسهای اشک 2
تیـر بر چشم یقین می‌زنند این مشرکین
آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین
آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین
واژگـون شد ساغرش غرق خون شد پیکرش
چشـم ساقـی را نگـر دسـت سقّـا را ببیـن
آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین
واژگــون شـد واژگـون غرق خون شد غرق خون
تـا فتـاد از روی اسـب مــاه آمـــد بــر زمیـن
آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین
آه! مـی‌آیــد فـرود بـر سـر ساقـی عمود
رفت سقّا در سجود یــا امیــرالمـؤمنین
آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین
در میـان همهمـه شـد معطّـر علقمه
آمد از ره فـاطمـه ای برادرجان ببین
آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین
فانوسهای اشک 1 - جواد زهتاب
مکن از داس هراس
یک بیـابـان دشمن باغ اگر دارد، یاس
منـم و یک عباس
آسمانم مـن و عبـاس علـی ماه من است
چه غم از روبهیان، شیر به همراه من است
مرحبا عباسم
سفـر ما شـد طی
تـو ولـی بـر ناقه یک سفر هست از پی
مـن ولـی بـر سـر نی
دست گلچین ننهد هیچ گلی در باغت
غم نهد روی غـم و داغ به روی داغت
مرحبا عباسم
وه از ایـن، اقبــالـم
همه جا بامن هست فاطمــه، دنبالم
تـا لـب گـودالم
منکه شمع و گل و پروانه و بلبل دارم
گلفروشـم مـن و هفتاد سبد گل دارم
مرحبا عباسم
فانوسهای اشک 1 - علی انسانی
من که از اهل حرم، آبرو دارترم
تیر کین آمد و گفت، آبرویت ببرم
نه همیـن چشم زِره قـامت من تر کرده
اشک مشک آمده و گریه به من سرکرده
یا اَخا کن نظری در خیامم مَبری
پرچم از دست جدا، جام از مست جدا
پشت تو با سر من هر دو بشکست جدا
مـادرت آمده نتوان بـه بــرش بـرخیزم
خون چشمم عوض گل بر رهش می‌ریزم
یا اَخا کن نظری در خیامم مَبری
فانوسهای اشک 1 - علی انسانی
مهر تو خواهد از خدا زهره جدا، زُحل جدا
ستـاره مـی‌زند صـدا لبیــک مــاه علقمه
لبیک شاه علقمه
از حــرمِ امــام خــود عاشق و مست آمدی
مشک به دست آمدی گــرفتــه راه علقمـه
لبیک شاه علقمه
تـا کـه اجـازه یـافتی ز خیمه‌هـا شتافتـی
بـه تیغ خود شکافتی قـلب سپــاه علقمه
لبیک شاه علقمه
یک سره طیِّ راه کن پشت به خیمه‌گاه کن
پلک مـزن، نگاه کن بـه اشـک و آه علقمه
لبیک شاه علقمه
آب شـده اسیـــر تو عاشق سر به زیر تو
کیست مگـر امیر تو؟ لبـیـک مـاه علقمه
لبیک شاه علقمه
مهـر تـو و وفای تو سعی تو و صفای تو
دست گره‌گشای تو هسـت پنـاه علقمه
لبیک ماه علقمه
فانوسهای اشک 1 - محمدجواد غفورزاده (شفق)
عباسم و خون حسین در بدن دارم (2)
صـد بـاغ گل بـر پیکر از زخـم تن دارم
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
اگر شود نشان تیر چشم خونبارم (2)
دست از حسین ابن علی بـرنمی‌دارم
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
دریا ز خونِ دیده‌ام گشته گلباران (2)
پیشـانیـم را بشکنیـد ای ستمکـاران
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
سقّایم و جاری بود خون ز کام من (2)
در محضـر زهـرا بــود ایـن کـلام من
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
در موج دریا بر تنم، التهاب افتاد (2)
تصویر لبهای حسین روی آب افتـاد
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
بر کام خشک تشنگان میکنم زاری (2)
اشک سکینه گشته از چشم من جاری
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
با آنکه در دریـای آب لب نکـردم تر (2)
خجلت ز اصغر می‌کشم تا صف محشر
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
فانوسهای اشک 1 - غلامرضا سازگار
من شرزه شیر بیشه‌ی شیر خدایم
از بهتـرین ابیـات دیــوان وفـایم
بر کودکان آب آورم سردار و میر لشگرم
انَّی اباالفضل (2)
هرچند کام خشک سقّا تر نگردد
بی‌آب سـوی خیمه هرگز برنگردد
هم ساقی‌ام بر کودکان هم بر حریمت پاسبان
انَّی اباالفضل (2)
یک دم قدم گر بر سرم گذاری
جانِ بـرون رفتـه به تن بیاری
بگذار پا بر چشم من بنگر ز خون تر چشم من
انَّی اباالفضل (2)
بودم فـدایّی تـو از طفلی برادر
قنداقه‌ام گرد سرت گردانده مادر
هم ساقی لب تشنگان هم خیمه‌ها را پاسبان
انَّی اباالفضل (2)
فانوسهای اشک 1- علی انسانی
ای نازنین بـرادرم یا ابوفاضل
سقای بی‌آب حرم یا ابوفاضل
میرسپاهم عباس پشت و پناهم عباس
تو دسـت من بـودی بگو از چه بی‌دستی
در پیش چشم من چرا چشم خود بستی
میرسپاهم عباس پشت و پناهم عباس
اسیری آل علـی گشتـه احساسم
افتاده از تن بر زمین دست عباسم
میرسپاهم عباس پشت و پناهم عباس
اگر به کربـلا نبود مادر زارت
زهرا کنار علقمه شد عزادارت
میرسپاهم عباس پشت و پناهم عباس
مشک و علم روی زمین خیمه‌ها بی‌آب
گـردیده از سـوز عطـش اصغرم بی‌تاب
میرسپاهم عباس پشت و پناهم عباس
ای از لبت آب فـرات گشته شرمنده
من بر تو میگریم عدو می‌زند خنده
میرسپاهم عباس پشت و پناهم عباس
افتاده در دریای خون پیکرت عباس
عمـود آهنین زدنـد بـر سرت عباس
میرسپاهم عباس پشت و پناهم عباس
یک ماه خون گرفته 7 - غلامرضا سازگار
گردیـده از پیکر جدا شاخـۀ یاسم
افتاده بر روی زمیـن دست عباسم
یـا اخـا العباس یــا ابوفاضـــل
عباس من! عباس من! چشم خود واکن
بـار دگـر حمــایت از آل طـاهـــا کـن
یـا اخـا العباس یــا ابوفاضـــل
سقای آل فاطمه! از چه بی‌تابی؟
کنـار نهـر علقمــه تشنـــۀ آبی
یـا اخـا العباس یــا ابوفاضـــل
با جام خالی کودکان دیده در راه‌اند
تنها تو را تنها تو را از تو می‌خواهند
یـا اخـا العباس یــا ابوفاضـــل
من بین دشمن مانده‌ام بیکس تنها
تو غرق خون افتاده‌ای بین دشمن‌ها
یـا اخـا العباس یــا ابوفاضـــل
وقتی که دست از پیکرت بر زمین افتاد
ذریــۀ زهـرا شـدند جملـه دشمـن‌شاد
یـا اخـا العباس یــا ابوفاضـــل
سقای بی‌دست و سرم! آه و واویلا
برخیز و رو کن در حـرم آه و واویلا
یـا اخـا العباس یــا ابوفاضـــل
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
عبـاسم، فـــرزند علی مـرتضــایم
سـردارم، سقـایم، حافظ خیمه‌هایم
من یار ثاراللّهم فرماندۀ سپاهم
سردارم، سردارم سردار انصارالله
ثـارالله فــرزنـد، بــرادر ثـارالله
من یار ثاراللّهم فرماندۀ سپاهم
این دستم، این چشمم، این فرق نازنینم
عــاشقـم، عــاشـق عمـــود آهنینـــم
من یار ثاراللّهم فرماندۀ سپاهم
شمشیـر حیدر و شیر ام‌البنینم
حسینِ دوم امیــرالمــؤمنینم
من یار ثاراللّهم فرماندۀ سپاهم
به یاد ایثار و جانبازی و شهادت
بوسیده دستم را علی روز ولادت
من یار ثاراللّهم فرماندۀ سپاهم
جـان نثار کوی امام عالمینم
سیدالشهدای ارتش حسینم
من یار ثاراللّهم فرماندۀ سپاهم
خجل از گلهای باغ مدینـه هستم
شرمنده از لب خشک سکینه هستم
من یار ثاراللّهم فرماندۀ سپاهم
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
سقّـای حـــرم یـا عبـاس ای هستی من هستت کو؟
آخــر تــو علمــدار استی مشک و علم و دستت کو؟
یا اباالفضل یا اباالفضل
در اوج عطش دریــائی آرام دل زهـــــــرایی
هـم بـر شهدا آقـــائی هم تشنه و هم سقائی
یا اباالفضل یا اباالفضل
تو هستی خیـرالنـاسی در بـاغ ولایـت یـاسی
ثــــارالله ثـــــاراللهی والله قســم عبـــاسی
یا اباالفضل یا اباالفضل
الحق کــه تــو بی‌مـانندی دو فـــاطمـه را فــرزنـدی
از هُـرم عطـش می‌سـوزی بـــر آب روان مـی‌خنــدی
یا اباالفضل یا اباالفضل
تو بـود حسینـی عبـاس تو هست حسینی عباس
هم چشم حسینی عباس هم دست حسینی عباس
یا اباالفضل یا اباالفضل
بـی‌آبـی و آبِ دریــــا عطشـان لـب عطشـانت
در علقمـه زهـرا گشتـه بــا شیــرخـدا مهمـانت
یا اباالفضل یا اباالفضل
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
دست ربـاب بـر سمـا دست سکینه روی سر
دســت علمـدار جدا دست حسیـن بر کمر
واعطشا واعطشا (4)
تیــر بـه چشم نازنین فـرق و عمـود آهنین
مشک فتاده یک طرف عَلم شده نقش زمین
واعطشا واعطشا (4)
قــرص مـه دو فاطمـه خفته به خون در علقمه
آب فــرات خـون شده ز اشــک تشنگـان همه
واعطشا واعطشا (4)
اشک به چشم کودکان جام به دست تشنگان
روی یکـی بـه علقمـه آه یکــی بــر آسمـان
واعطشا واعطشا (4)
زینـب عقیلــۀ العـرب حسین، شـــاه کــربلا
یکـــی کنـد اخـا اخـا یکـی کنـد خـدا خـدا
واعطشا واعطشا (4)
لالــۀ پـــــرپـــرِ علی حسیـن دیگـــرِ علـی
بهــر تـو مـــادری کند فاطمه همســـرِ علـی
واعطشا واعطشا (4)
صــوت علی صـدای تو جان جهـان فـدای تـو
بـر روی دست فاطمــه دسـت ز تن جـدای تو
واعطشا واعطشا (4)
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
هدیه شد بر خدا هست ابوالفضل
چشم و پیشانی و دست ابوالفضل
یا ابالفضل یا ابالفضل
پسر ارشد امّ‌البنینی نور چشم امیر‌المؤمنینی
یا ابالفضل یا ابالفضل
خـون تـو بـر شهادت، آبـرو داد عشق و ایثار و ایمان را وضو داد
یا ابالفضل یا ابالفضل
ای جوانمردی افتاده به خاکت فـاطمه زائــــر پیکــر پــاکت
یا ابالفضل یا ابالفضل
لب خشکیده و چشم تر از توست آب دریا به تو تشنه‌تر از توست
یا ابالفضل یا ابالفضل
تو علمـدار دشــت کـربلائی تشنه لب ساقـی بـزم بلائی
یا ابالفضل یا ابالفضل
تو علمدار دسته گلهای مدینه جام خالی ببین دست سکینه
یا ابالفضل یا ابالفضل
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
ای ماه پشت ابرِ خون نشستۀ من
ببیـن قـد خمیــده و شکستۀ من
خـزان شـدی ای بهـار آرزویـم
چگونه با زینب از داغت بگویم
برادرم ای امیر لشکر من
ز داغت ای دسته‌گلِ باغِ امیـدم
ز خیمه بانگ «وامحمدا» شنیدم
کو دست تو تا که دستم را بگیری
زینـب مـن شـد مهیّـای اسیـری
برادرم ای امیر لشکر من
«بنَفَسی اَنت یا اخا» ای ماه زینـب
برخیز و کن رو سوی خیمه‌گاه زینب
اهل حرم در حرم، چشم انتظارند
بـرای تـو، گلِ اشک از دیده بارند
برادرم ای امیر لشکر من
امـان ز بی بـرادری، بـرادر من
دشمن کنـد هلهله در برابر من
زخم زبان می‌زند به اشک و آهم
رفتـی و مـن بی‌علمدار سپـاهم
برادرم ای امیر لشکر من
ببین که در علقمه بالینِ سرِ تو
مادر من آمد به جـای مادر تو
ز داغ تو دست بر پهلو بگیرد
سر تو را بـر سـر زانو بگـیرد
برادرم ای امیر لشکر من
فانوسهای اشک 3 – محمد نعیمی
دست عبّاس من از پیکر جدا شد
بر زمیـن افتـاد و تقدیم خدا شد
من غریبم، من غریبم داغ تو گشته نصیبم
غربت آل علی گـردیده احساس
بر نمی‌گردد دگر در خیمه، عباس
من غریبم، من غریبم داغ تو گشته نصیبم
خیـز و سقایی کن ای ماه مدینه
جامِ خالی مانده در دست سکینه
من غریبم، من غریبم داغ تو گشته نصیبم
سـردی آبت بـه دل می‌زد شراره
تشنه بیرون گشتی از دریا دوباره
من غریبم، من غریبم داغ تو گشته نصیبم
تیر دشمن شد به تن بـال و پر تو
هدیه شد بر فاطمه، دست و سر تو
من غریبم، من غریبم داغ تو گشته نصیبم
ای به سینه، مهر اولاد رسولت
مـادرم کرده به فرزندی قبولت
من غریبم، من غریبم داغ تو گشته نصیبم
ای که در خون گشته‌ای یار امامت
تـا ابد بـاب‌الحوائج گشـته نامت
من غریبم، من غریبم داغ تو گشته نصیبم
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
لالـه زار حــرم بــاغ خــزان دیـده است
هر گل از تشنگی خسته و خشکیده است
همه را دیـده به دست عموست
ساقی تشنه لبان چون که اوست
العطش عمو جان - العطش عمو جان
بچه هـا گـردهـم آمـده نجـوا کنند
گه اشاره به مشک، گهی به سقا کنند
که عمو عقده ما وا کند
چـاره تشنـگی مـا کند
العطش عمو جان - العطش عمو جان
بر لب کودکان ز سوز غم جان رسید
آب های ذخیـره هم به پایان رسید
پیش دریا شده نایاب آب
غیــر اشکـی نبود آب آب
العطش عمو جان - العطش عمو جان
بر دل تشنگان داغ علی اصغر است
طاقت تشنگی شکوفه را کمتر است
نـاله ها می زنــد از تشنگی
دست و پا می زند از تشنگی
العطش عمو جان - العطش عمو جان
نــاله العطش از همـه جـــا می رسـد
کی عمو دست پُر به خیمه ها می رسد؟
آن مسـافر ز سفـر نیامد
شد به میدان و دگر نیامد
العطش عمو جان - العطش عمو جان
یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد
برادر چه آخر تو را بر سر آمد (2)
که سـروِ بلنــد تــو، از پا در آمد
علمدار لشگر نازنین برادر (2)
چه شد نخل طوبی مثال قدت را (2)
که یکبـاره بی‌شاخ و بـرگ و بــر آمد
علمدار لشگر نازنین برادر (2)
چه از تیشۀ این ستم‌پیشه مردم (2)
بـه شـاخ گـل و نــونهــالِ‌تــر آمد
علمدار لشگر نازنین برادر (2)
دریغا کـه آیینـۀ حق‌نمـا را (2)
بسی رنگ خون بر رخِ انور آمد
علمدار لشگر نازنین برادر (2)
چو خورشید خاور به خون شد شناور (2)
مهی کــز فــــروغِ رخــش خــاور آمد
علمدار لشگر نازنین برادر (2)
ندانم که ماه بنی هاشمی را (2)
چه بر سر از این قوم بداختر آمد
علمدار لشگر نازنین برادر (2)
ز سردار رحمت سری دید و زحمت (2)
کـه تـاج ســر هــر بلنــد افســر آمد
علمدار لشگر نازنین برادر (2)
دریغا که عنقای قاف قدم را (2)
خدنگ حوادث به بال و پـر آمد
علمدار لشگر نازنین برادر (2)
دریغا که دریا دلی ز آب دریا (2)
بـرون بـا درونی پـر از اخگر آمد
علمدار لشگر نازنین برادر (2)
عجب دُرّ یکدانۀ خشک و لعلی (2)
ز دریــا بـرون با دو چـشم تـر آمد
علمدار لشگر نازنین برادر (2)
ز سوز عطش بود و دریای آتش (2)
دهـانـی کـه سـرچشمۀ کـوثـر آمد
علمدار لشگر نازنین برادر (2)
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
سـوز تشنه کـامی، در حـرم فتاده
مشک های بی آب، روی هم فتاده
لحظه لحظه بی آبی خیمه خیمه بی تابی
تشنگی چه کرده
آفتاب تابان، سینه های سوزان
کـرده در جگرها، آتشی فروزان
کودکان عطش دارند خون ز دیده می بارند
تشنگی چه کرده
دشت عشـق و ایثـار غیر غم ندارد
چشم تشنه کـامان اشک هم ندارد
گوییا شرر خیزد آتش از فضا ریزد
تشنگی چه کرده
گلهای رسالت رنگ و رو ندارند
شبنمی که ریـزند در گلو ندارند
پژمرده و خشکیده چون باغ خزان دیده
تشنگی چه کرده
گوید با ابوالفضل کودکی صغیره
شـد تمـام دیگر هـر آب ذخیره
اصغر است و بی تابی بی شیری و بی آبی
تشنگی چه کرده
یک کربلا عطش - سید رضا مویّد
خیز ای چشم و چراغ کربلایم
آبیـاری کن تو بـاغ لاله هایم
ای علی پرورد با دلی پُر دَرد در حرم برگرد
ای علمدارم
جـان شیـرین در طبق داری برادر
پیش من خوابیده حق داری برادر
این صفای تو این وفای تو جان فدای تو
ای علمدارم
در حـرم هـر کودکی آذر گرفته
خاک غمناک زمین در بر گرفته
دیده ها بی خواب سینه ها بی تاب خیمه ها بی آب
ای علمدارم
تا که دیدم آن دو بازوی قلم را
خـواندم آیـه آیه نون و قلم را
دستهای تو شد لوای تو در بقای تو
ای علمدارم
ای گلم هـر بــرگ تــو افتــاده جایی
مشک جایی، دست جایی، دیده جایی
ای سراپا دست ساقیِ سرمست پشت من بشکست
ای علمدارم
من خجل از روی تو، تو از سکینه
کــربـلا از زینـب و او از مــدینه
ای به خون غلتان ساقی عطشان حامیِ طفلان
ای علمدارم
مادرم آمد به جـای مادر تو
تا گذارد بر سرِ دامن، سر تو
زین فداکاری رحمت باری از تو شد جاری
ای علمدارم
ای بلور قلبت از عشق خدا پُر
جای نی، زهرا کند از تو تشکر
جان فدای حق با رضای حق در رضای حق
ای علمدارم
یک کربلا عطش - سیدرضا مؤیّد
در پیش دریا غم حجله بسته سقای طفلان در خون نشسته
در خاک و خون افتاده دست و پرچم تو
پشـت امـامـت را شکستـه مــاتـم تو
برادر من سرلشکر من
برخیز و با من ای مرد برگرد در خیمه ها باز برگرد، برگرد
ای گل که از خون رنگ و بو داری برادر
آبـی نـــداری آبــــــرو داری بــرادر
برادر من سرلشکر من
یک بار دیگر تکبیر بر گوی مظلومی ام را تفسیر برگوی
تفسیر درد و غـــربتم بر گو به آهی
تسکین بده مولای خود را با نگاهی
برادر من سرلشکر من
ای دست یزدان بوسیده دستت ضرب عمودی داده شکستت
محراب عشقم را دو دست تو چراغ است
هر قطره خونت زینت گل های باغ است
برادر من سرلشکر من
ای در کنارت مانده دل من حمل ات به خیمه شد مشکل من
هر عضـو پـاکت را کـه بر می دارم از خاک
عضو دگر ماند به خاک ای جسم صد چاک
برادر من سرلشکر من
داغت ز هر سو را هم ببندد بر گریه من دشمن بخندد
خندد که می داند به روز من چه رفته
او بهتـریـن یــار مــرا از مـن گرفته
برادر من سرلشکر من
ای عشق و ایثار شرمنده تو شد بسته با خون پرونده تو
قلب سکینه می تپد در انتظـارت
چشم رقیه مانده در ره بی قرارت
برادر من سرلشکر من
ای کز ولایت هم بهره داری نور شهادت در چهره داری
عباس من، مظلوم من، آخر شهیدم
با رفتنت کـردی ز مــاندن ناامیدم
برادر من سرلشکر من
یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد
ای فروغ عشقـم در چـراغِ چشمت
برق خشم حیدر پیداست ز خشمت
خورشید پگاه من سردار سپاه من
جان من فدایت
وضع غربتم را برخیز و به هم زن
در دشت علم زن در حرم قدم زن
تا سکینه جان گیرد خواهرت توان گیرد
جان من فدایت
ای شمع شده آب از پرتو زهرا
دریـای فتوت در ساحل دریـا
سرداری و در خوابی سقایی و بی آبی
جان من فدایت
کودکان بی تاب این خبر ندارند
از دعـا بــرایت دست بر ندارند
ره به خیمه چون پویم این خبر چه سان گویم
جان من فدایت
چشمه دو چشمت غرق خون شد ای وای
پـــرچـم هـدایت واژگــون شـد ای وای
تا پرچم تو افتاد عرش از غم تو افتاد
جان من فدایت
بوسه ها به دستت چون نثار کردم
در پیـش پیمـبـر افتخــار کــردم
چون دست خدا دیدم طوبای وفا دیدم
جان من فدایت
تحصیل شهادت حُسن سرنوشت است
از آب گـذشتن بهتـریـن گـذشت است
در تو روح تقوا بود این گذشت زیبا بود
جان من فدایت
یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد
من کــه یــاوری ندارم
توی سینه بعد داغش میر لشگری ندارم
آه دیگــری ندارم
نازنین برادر من
آسمون رو غم گرفته
بـرای عمـو اباالفضل زینبــم دلم گرفته
سکینه ماتم گرفته
نازنین برادر من
اون دوتا دست بریده
هلهلـه میکنه دشمن مـن و این قد خمیده
که گلم به خون طپیده
نازنین برادر من
شکسته فرق سرش رو
روضـۀ دست جـداشو پاره‌های پیکرش رو
انتظـار مـادرش رو
نازنین برادر من
مصیبت سخته و سنگین
بـاغبـونِ بـی گـل یـاس چـه کنم با دل خونین
میون این همه گلچین
نازنین برادر من
فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)
ای نوشته به عرش آیه دستت نخل ها تازه در سایه دستت
دست تو از تن جدا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل
سرِ راهِ حسین زاده زهرا کاشتی لاله های دست خود را
عقده دین، از تـو وا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل
گر که دستت ز تن جدا نمی شد عَلَم از دست تو رها نمی شد
از غم تو خون به پـا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل
دست بی دستی ات خدا گرفته دست تو دست اولیا گرفته
دست تو دست خدا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یـا اباالفضل، یا اباالفضل
پیش دریا که شد کوی منایت شاهد عشق و ایثار و وفایت
جان پـاکت تـا فـدا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل
چشمت ار بسته از تیر جفا شد بر رخ فاطمه چشم تو وا شد
جسم و جانت پر بها شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یـا اباالفضل
حرمت نقش آب درون چشمت آب سیراب شد ز خون چشمت
کـام آب از تــو روا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل یا اباالفضل یا اباالفضل
بی تو ای قامتت قیامت من که ز داغت شکسته قامت من
محشری در خیمه ها شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یـا اباالفضل، یـا اباالفضل
خیمه ها خالی از آب و پر آه است همه را جانبِ دجله نگاه است
خیز و بنگر تا چه ها شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل
از عطش سینه ها تابی ندارد هیچ کس قطره آبی ندارد
نـای اصغـر بی نـوا شـد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل
کودکان در رهت چشم انتظارند از عطش قطره اشکی هم ندارند
روز ســوز لالـه هـا شـد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل
یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد
ای سر و جان به فدایت عباس
نظـری کن بـه گـدایت عباس
چشم دارم بـه عطایـت عباس
یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)
آیـت روشــن تــوحیــد، تویی
روشنی‌بخش چو خورشید، تویی
بـرتــر از زهــره و ناهیـد تویی
یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)
مظهر عشق و وفایی عباس
ابر احسـان و عطایی عباس
قُلـزم جود و سخایی عباس
یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)
روح آزادی و احسـاس تـویی
بحـر فضل و شرف ناس تویی
یک جهان عاطفه عباس تویی
یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)
ای که خورشید لقایی عباس
شمع جمـع شهـدایی عباس
پسـر شیـــرخـدایی عباس
یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)
ای که صـاحب عَلَم عشق تویی
پـاس‌بخش حـرم عشـق تویی
بـه خـدا غـرق یَـم عشق تویی
یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)
فانوسهای اشک 2 – حافظی
نوحه حضرت عباس علیه السلام
آه و فـریـاد داد و بیــداد دست عبـاسم از پیکـر افتاد
ای بـــرادر نجــل حیـدر خیز و کن از لب تشنگان یاد
یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل
هم شکستم هم خمیدم در غمت ناله از دل کشیدم
ای امیــدم ای شهیـدم نـاله یـا اخــایـت شنیدم
یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل
عـاقبت مـن بیـن دشمـن مــاندم و گـریه کردم برایت
داد و بیــداد چشمم افتـاد بر تن و دستِ از تن جدایت
یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل
تشنـــه‌کامـان در بیـابـان عاقبت دست سقـا قلم شد
وامصیـبت یــار عتــــرت نقش خاک زمین باعَلم شد
یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل
یـا ابــاالفضـل ای بــرادر ای شـده علقمه قتلگاهت
از یـم خــون خیـز و بنگر می‌کند چشم زهرا نگاهت
یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
تویی ز ســوی خـدا کشتـی نجات اباالفضل
هــزار جــان جهـانی شــود فدات اباالفضل
تو دست در ره حق دادی و خدای تو را دست
شـوم فـدای دو دسـت ز تن جدات اباالفضل
لقـب خـدای تــو را داده اسـت بـاب حوائج
بـه جـز تـو کس نکند حلّ مشکلات اباالفضل
به درد من نبــود مــرهمی بـه جـز نظـر تو
بـه مـــن بده اکسیــر کیمیـــات ابـاالفضل
فتاده ام بــه کمنـد غــم و مصیبت و محنت
بـده بـه جـان حسینت مــرا نجات اباالفضل
زنـم بـه نــام تـــو دم دم مـــدام بـه عـالم
چه در حیـات، چـه در مـوقع ممات اباالفضل
امیــد و حسـت قبــرت بمـاند بـر دل عـالم
مگر دهی تـو بـه هر دو جهان برات اباالفضل
یک کربلا عطش - سیدرضا مؤیّد
ســلام مــا بــه ابــوالفضـل مــاه عـاشورا
حسیـنِ علقـمـه در جلــــوه گـــاه عـاشورا
اگــر چـه مـاه بنـی هـاشمش لقـب دادنـد
چـــو آفتــاب دمیـــد از پـگـــاه عــاشورا
پـنـــاه تشـنــه لبــــان خیــــــام آل الله
امیـر جــان بـــه کفـــان سـپـــاه عـاشورا
دو دیدگان به خون خفته اش دو شاهد عشق
دو بـــــازوان جـــدایـش گـــواه عــاشورا
گهی به زینب و گـاهی حسین و گه بر اوست
فـغــان کـــرببلا، اشــک و آه عــــاشــورا
بــه قطـــره قطــره خـونش کنار آب فـرات
هنــوز گــریـه کنــد قتلـگــاه عـــاشــورا
بلنـد مـرتبــه اش راز غبـطــه شهــداسـت
دو دست او سنـدی بـر شفـاعت زهــراست
یک کربلا عطش - سیدرضا مؤیّد
ای علمـدار سپــه، کـو عَلـمَـت
علـم و دسـت ز پیکــر قـلـمت
داغـت ای ماه هلالم کرده ست
الـف قـدّ تـو دالــم کـرده ست
تو به خون خفته کنون در بر من
داده پیغــام چنیـن دختــر من
گــر نشــد آب میـسّـر گــردد
گـو عمـو خـود بـه حرم برگردد
حال خـواهم بـه حـرم بـرگـردم
گـر به آن طفــل بـرابــر گـردم
خود بگو من چه بگویم به جواب
گـر ببیند نه عمـو هسـت نه آب
یک دم- علی انسانی
فرزند علی، فاطمه را نور دو عینی
سقـا و سپهدار و علمدار حسینی
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
تقدیم برادر شده چشم و سر و دستت
بـوسیده علـی دست تـو در روز الستت
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
گریان ز غمت زینب کبراست اباالفضل
در علقمه زوار تـو زهـراست اباالفضل
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
میــر سپــه و مـــاه منیــر اســدالله
شمشیر حسینی تو و شیر اسدالله
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
نـازند بـه بـازوی تــو در عـرصۀ پیکار
زهرا و حسین و حسن و حیدر کرار
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
سقا شده در خیمه سرا چشم سکینه
بــرخیـز و بــده آب بـه گـل هــای مدینه
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
چون دید حسین بن علی محو خدایت
فــرمود شــود جـــان بــرادر بـه فدایت
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
تنهـا نـه بـه صحـرای بلا یار حسینی
حتی به صف حشر علمدار حسینی
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
در کـرببلا مظهــر ایثــار و شجـــاعت
در روز جزا دست تو اسباب شفاعت
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
در بـحــر ولایــت دُر نــایـاب حسیـنـی
هم قبلۀ حاجاتی و هم باب حسینی
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
افسـوس کـه بـا تیر جفا چشم تو بستند
افسوس که پیشانی و فرق تو شکستند
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
افسوس که خون بر جگر اُم بنین شد
قرآن حسین بن علی نقش زمین شد
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
شش ماهه به خیمه ز عطش تاب ندارد
سـقـــای حسیــن بـــن علــی آب ندارد
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
برخیز و ببین اشک امام شهدا را
داغ تو شکسته کمر خون خدا را
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
تو ماه بنی هاشم و شمع شهدایی
در کــرب و بلا حامی مصباح هدایی
ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس
یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار
علمدار سپاهم ای برادر
شهید بی گناهم ای برادر
تویی پشت و پناهم ای برادر
برادر ای برادر ای برادر (2)
به هر غم یار و غمخوارم تو بودی
به هر دردی پرستارم تو بودی
علمدار و سپهدارم تو بودی
برادر ای برادر ای برادر (2)
فلک آخر به ما جور و جفا کرد
به هجران تو ما را مبتلا کرد
دو دست نازنینت را جدا کرد
برادر ای برادر ای برادر (2)
من آخر پادشاه ملک و دینم
سرور قلب خیرالمرسلینم
در این صحرا غریب و بی معینم
برادر ای برادر ای برادر (2)
به عالم جز من مظلوم بی یار
کسی نشنیده شاهی بی علمدار
منم تنها اسیر قوم کفار
برادر ای برادر ای برادر (2)
فراق اکبر رعنا جوانم
اگر چه کرده پیر و ناتوانم
غم مرگ تو آتش زد به جانم
برادر ای برادر ای برادر (2)
پس از مرگ تو ای جان برادر
ندارم من دگر چون یار و یاور
شود زینب اسیر و زار و مضطر
برادر ای برادر ای برادر (2)
سکینه در حرم بی صبر و تاب است
ز سوز تشنگی جانش کباب است
نشسته منتظر از بهر آب است
برادر ای برادر ای برادر (2)
فانوسهای اشک 2 - ذاکر
ای ســـاقـی طـفــلان عبــاس ای حــامــی قــــرآن عبــاس
دور بــــدنــت گــــردیـــدم بـــا دیــدۀ گــریـــان عبـاس
تـو حـامـی و پــرچمـدار منـی غمخــوار منـی، غمخــوار منـی
جـان تـو در ره قـرآن فـدا شـد دست و چشم تو تقدیم خدا شد
یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل
ای هستی مـن، هستـت کـو بــا مـن، دل پــا بسـتت کـو
سـقـــــا و عـلـمـــدار مـن چشــم و علــم و دستـت کـو
تــو مــــاه دل آرای حــرمی آب آور و ســـقــای حــرمـی
جای آب ای مه در خون تپیده از چه رو خون ز بازویت چکیده
یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل
ای ســرو بـه خـون غلتیــده ای آب تــــو اشـــک دیـده
بــا آن کـه لبــت خشـکیـده خـــون از دهـنــت چکیـده
ای روی زمین دسـت و علمت نتـوان ببــرم سـوی حـرمت
کودکان در حرم چشم انتظارند نـونهالان دگـر سقــا نـدارند
یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل
هنگـــام عـــزاداری شـد ایــام غـــم و زاری شــد
از دیــدۀ طفــلانـم اشک از چشم تو خون جاری شد
تـو منبـع جودی و کـرمی تـــو آرزوی اهــل حـرمی
مظهـر غیرت و ساقی کوثر خیز و بر تشنگان آبی بیاور
یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل
ای خیـمــه عــــزادار تــو چشـم همه خـونـبـار تـو
زهــرا و عـلـی گــردیـدنـد در عـلقــمـــــه زوار تـو
من بیـن عـدو تنهـا چه کنم با خندۀ دشمن ها چه کنم
خندۀ دشمن و اشک سکینه کـرده آه مرا آتش به سینه
یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
در کــربلا غــوغـا شـده قُتل العباس
بی دست و سر سقا شده قتل العباس
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
رسیده وقت غـربت ابی عبدالله
پریده رنگ از صورت ابی عبدالله
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
افتاده زیر دست و پا شـاخۀ یاسم
گردیده از پیکر جـدا دست عباسم
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
این اشجع الناس من است آه و واویلا
این دست عباس من است آه و واویلا
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
افتاده از زین بر زمین پیکر عباس
عمــود آهنین زدند بـر سر عباس
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
فــرمـانـدۀ بـی لشکـرم، بهتــریـن یــارم
دست و سر و چشمت چه شد ای علمدارم؟
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
با من گلستـان علی در چمن افتاد
دستی که بوسیده علی از بدن افتاد
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار
بابای مظلـوم چه شد تـاب و توانت
شد کشته گویی ساقی لب تشنگانت
امّـن الیّجیب آه مظلـومـانۀ ما
بـابــا غـریب آمدی تنهای تنها
یــاری نـداری اکبـر و قاسم نداری
بــاور کنـم مـاه بنـی هاشم نداری
یک جرعه آب نذر جان اصغـرم بود
خـــون دلـم شاهد چشم ترم بود
غمهـا به دوشت آمده قدّت خمیده
دشمن چه کرده با عمو رنگت پریده
مظلومــی‌ات روضۀ دست جدایش
ســــوزد دل عمّه‌هـایم در عزایش
امشب پدر این خیمه‌ها بی‌تکیه‌گاه است
تا علقمه پـر می‌کشم چشمم به راه است
دارد شفق داغ جـانســـوز ستــاره
مــاه حـــرم قطعه قطعه پاره پاره
مـرغ سحر همنالـه شـو امّ‌البنین را
مـادر ندیدی ساقی و خون جبین را
این روضه را بشنــو از سکینه
غـــم نامــۀ داغ فرزند مدینه
فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)
من، وارث شمشیر علی، یار حسینم
علمدار حسینم علمدار حسینم
در کـرب و بلا، حیـدر کـرار حسینم
علمدار حسینم علمدار حسینم
سـردار سپـاه پسـر فـاطمه هستــم
زد روز ولادت، پـدرم بــوسه به دستم
آن عهد که بستم، به امامم، نشکستم
از کـودکی خـویش، گـرفتـار حسینم
علمدار حسینم علمدار حسینم
صـدبار اگــر در دل دریا، بخــروشم
والله کـه یک قطره از این آب، ننوشم
آید ز حـرم، نـالۀ ششماهه به گوشم
تا حشـر، خجل از گل رخسار حسینم
علمدار حسینم علمدار حسینم
من قطره واصل شده در خون خدایم
زهرا بـه جنـان می‌زنـد امروز صدایم
آورده چـرا شمــر امــان‌نامه بـرایم؟
من شیفتــۀ مکتــب ایثـار حسینم
علمدار حسینم علمدار حسینم
عبـاس، طـرفـدار وفــادار حسین است
جـانْ بر کف و سرباز فـداکار حسین است
دستی که علی بوسه‌‌زده، یار حسین است
با چشــم و سـر و دست خریدار حسینم
علمدار حسینم علمدار حسینم
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
جدا شد ز شاخه، گل یاس من فتاد از بدن، دست عباس من
تو رفتی ز دستم من از پا نشستم
علمدار من علمدار من
برادر! ز داغ تو پشتم شکست دگر رفته تاب و توانم ز دست
به اشک غم من کند خنده دشمن
علمدار من علمدار من
نثـار تـو در دامن علقمه شده اشک چشم من و فاطمه
غمت شد نصیبم غریبم، غریبم
علمدار من علمدار من
تو سقا و اصغر تلظّی کند لب خشک او آتشم می‌زند
حرم، قحط آب است جگر خون، رباب است
علمدار من علمدار من
فرات از تو و تو، ز اصغر، خجل هم از تو هم از او، برادر خجل
که با کام عطشان کنارم دهی جان
علمدار من علمدار من
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
حضرت عباس علیه‌السّلام
داده به شیعیان عالم پیام
قیام یعنی پیــروی از امام
سلام خیرالناس به حضرت عباس
دست علمدار، ز تن جدا شد
هدیه به راه حجّتِ خدا شد
عباس در یاری دین فدا شد
سلام خیرالناس به حضرت عباس
خوی محمّـدی بُـوَد، خـــوی او
علی زده بـوسه بـــه بـــازوی او
شسته شد از خون جبین، روی او
سلام خیرالناس به حضرت عباس
قسم به عباسّ و به تاب و تبش
شجـاعـت روز و نمــاز شبــش
آب بُـــوَد تشنـــۀ لعـل لبـش
سلام خیرالناس به حضرت عباس
مشک، به اشک او، چو دریا گریست
علقمـه، بـا حضــرت زهـرا گریست
سکینـه بـر خجلت سقـــا گریست
سلام خیرالناس به حضرت عباس
تا پای جان عباس یار دین بود
مـدافـع امـــام راستـیـن بود
جــزای او عمـود آهنیــن بود
سلام خیرالناس به حضرت عباس
قسم به اشک چشم ام‌البنین
قسم به آن دو بـازوی نازنین
عبـاس شد فــدایی راه دیـن
سلام خیرالناس به حضرت عباس
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
من امیر کشور عشقم ز نسل‌هـل اتایم
آستان بوس حریم حرمت خون خدایم
خادم درگـاه ســالار شهیـدان جهـانم
در رکـاب او امیـر و میـرِ اربـاب وفایم
نبض هستی بسته بر یک گردش چشم من، امّا
گـاه تقـدیـر و قضـا را عیـن تسلیـم و رضـایم
چشمـۀ فیـض کمــالم مظهـر حسن جمالم
مست عشق ذوالجلالم عاشقی از خود رهایم
آیـۀ انّـا فَتَحنـا حـرز بــازوی نبــردم
البلاء للــولا را بهتـریـن قــالوا بلایـم
خون حیدر موج دارد در تمام هستی من
وارث حلـم و شجـاعت از امیـر لا فتـایم
پور حیدر شیر مرد عرصۀ جنگ و جهادم
دامن امّ‌البنین را زینـت حجب و حیـایم
من ابوالفضل رشیدم جلوۀ مهر و امیدم
کعبه را روح صفـایم زمزم و سعی وفایم
گرد شمع عشق چون پروانه در سوز و گدازم
پـاسبــان خیمــه‌گــاه عتــرت آل عبــایم
روز عاشورا سراپا حافظ جان حسینم
فانـی فی اللهم و فرزند زهرا را فـدایم
دست در راه وفــا دادم خـدا بخشیـد بالم
در بهشت حق پرستو وش در آغوش هوایم
چشم را آماج تیر خصم کردم غم ندارم
چشـم بستـه راه دیـدار خدا را آشنایم
در لقـب مـاه بنــی‌هاشم امید اهل بیتم
بی پناهـان را پناهـم دردمنـدان را دوایم
فانوسهای اشک 1 - محمود شریفی (کمیل)
من که در علقمه نقشِ زمینم
من گــلِ پَــرپَــر اُمُّ البنینـم
سقای طفلان یار مظلومان
فرزند ساقی حوض کوثرم (2)
اُمُّ البنیــن مــادر بیـــا تمــاشـا
اشک و خون میچکد از چشم سقّا
بنما حلالم ترک وصالم
فرزند ساقیِ حوض کوثرم (2)
دشمن شکسته این بال و پر من
عمـود آهنیـن زد بــر سـر مـن
دستم جدا شد فرقم دو تا شد
فرزند ساقیِ حوض کوثرم (2)
یک ماه خون گرفته 1 - حاج مهدی خرازی
از صـدر زین افتاده ام ای حسین جانم (2)
در علقمه جان داده ام ای حسین جانم (2)
سقّــــای طفلانـــم از دیـده گریـانم (2)
فـرق شکستـه ام ببین جــانِ جانــانم (2)
خــورده عمـود آهنین ای حسین جانم (2)
سقــــای طفلانــــم از دیـده گریـانم (2)
بــر دیـــدنِ بـرادرت مــاه تابــــانم (2)
آمــده زهــرا مـادرت ای حسین جانم (2)
سقــــای طفلانـــم از دیـده گریـانم (2)
یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی
ضیـاء دید گـانِ اُم البنّیـن
میوه ی قلبِ سیدالمرسلین
با دو دست جدا می دهد این ندا
من جگر گوشۀ مرتضایم
حافِظِ پرچمِ کربلایم (2)
محشر اکبر شده در علقمه
با چشم گریان آمده فاطمه
عزیز مرتضی می دهد این ندا
من جگر گوشۀ مرتضایم
حافِظِ پرچمِ کربلایم (2)
به راهِ قرآن داده ام هر دو دست
فـرق مـن از عمود آهن شکست
نو گل مصطفی می دهد این ندا
من جگر گوشۀ مرتضایم
حافِظِ پرچمِ کربلایم (2)
یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی
من ابوفاضلم، وارثِ حیدرم
مـن عـزیزِ دلِ ساقیِ کوثرم
سیدی یا حسین، سیدی یا حسین (2)
ای حسین جان بیا بسوی علقمه
آمده از جنــان مـادرت فــاطمه
سیدی یا حسین، سیدی یا حسین (2)
بین که عباس تو شده نقش زمین
خـورده بـر فــرق او عمـود آهنین
سیدی یا حسین، سیدی یا حسین (2)
یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی
خورشید علقمـه مـاه مدینه
ریزد در ماتمت اشک سکینه
در خون نشستی پشتم شکستی
الآنِ اِنکَسَر ظَهری یا عباس!
ای شیـر بیشۀ مولی الموالی
بنگر طفلان همه با جام خالی
چشـم انتظارنـد سقـا ندارند
الآن انکسر ظهری یا عباس!
طفلان را بر جگر داغ لب تو
اطـراف خیمۀ بی صاحب تو
تو بر روی خاک با جسم صد چاک
الآن انکسر ظهری یا عباس!
دیشب دور حـرم گـردیـده عباس
امروز در موج خون خوابیده عباس
پشت و پناهم بین اشک و آهم
الآن انکسر ظهری یا عباس!
ریزد بر زخمت ای در خون نشسته
اشـک فـاطمــه ی پهلــو شکسته
تنهــای صحــرا عبـاس زهـرا
الآن انکسر ظهری یا عباس!
مگذار این کوفیان راهم ببندند
من بر تـو گریم و اینان بخندند
داغت مرا کشت خصمت چرا کشت
الآن انکسر ظهری یا عباس!
با هر زخمت دلم دارد سخن ها
در خیمـه می روم تنهـای تنهـا
رنگـم پریــده قـدم خمیـده
الآن انکسر ظهری یا عباس!
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
با چشم پر زخون یا ایها الناس
تیر آوردم برون از چشم عباس
من بی علمدار او کشتۀ یار
واویلا، واویلا، آه و واویلا
قرآن مرتضی نقش زمین شد
پـرپـر بـاغ گـل ام البنین شد
صدپاره پیکر بی دست و بی سر
واویلا، واویلا، آه و واویلا
دستی که بوسه زد دست خدایش
کردند با تیـغ کین از تـن جدایش
یا ایها الناس شدکشته عباس
واویلا، واویلا، آه و واویلا
سقـا خیـری ندید از آب دریـا
دریا خون گریه کرد برحال سقا
سقا فدا شد دستش جدا شد
واویلا، واویلا، آه و واویلا
بر دستـه گل های باغ مدینه
سقایی می کند چشم سکینه
با چشم گریان با کام عطشان
واویلا، واویلا، آه و واویلا
ای تشنگان دگـر سقـا ندارید
در خیمه نام آب بر لب نیارید
سقا فدا شد دستش جدا شد
واویلا، واویلا، آه و واویلا
عبـــاس در علقمـــه تنهـــای تنهــا
جسمش چون لاله شد نقش چمن ها
تن پاره پاره دل پر شراره
واویلا، واویلا، آه و واویلا
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
اهل عالم این دست عباس است ساقی طفلان اشجع الناس است
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!
تو به بی دستی دست من بودی تو همـه بـود و هسـت مـن بودی
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!
تشنـه لـب ســودا بـا خدا کردی دست و چشم و سر را فدا کردی
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!
مادرت گر نیست اندر این صحرا زائــرت گشتــه مــادرم زهــرا
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!
گـر نـداری آب ای مــرا هستـی بر تو بس باشد عذر بی دستی
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!
حنجرت خشک و دیده دریایی کـرده پیغمبـر بـر تـو سقـایی
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!
گشته نقش خاک هست عباسم علـم و مشک و دست عبـاسم
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
بسـوز ای آب دریـا از شـرارم
که جز آتش به دل آبی ندارم
منم سقا منم عطشان واویلا
بریز ای اشک خونین از دو عینم
که من یـاد لب خشـک حسینم
منم سقا منم عطشان واویلا
ز هـر موجت شـرر دارم به سینه
که دیدم در تو من عکس سکینه
منم سقا منم عطشان واویلا
الهـی آب دریـا! شعله گـردی
که شرم از یوسف زهرا نکردی
منم سقا منم عطشان واویلا
خـدا دانـد دل دریـا کبــاب است
که اصغرت شنۀ یک جرعه آب است
منم سقا منم عطشان واویلا
الا ای ماهیـان! بـا من بنالید
زمین و آسمان! بـا من بنالید
منم سقا منم عطشان واویلا
ز خون پر شد دو چشم نازنینم
کـه دیگــر آب دریــا را نبینم
منم سقا منم عطشان واویلا
چو آتش بین دریا می خروشم
صـدای العطش آیـد به گوشم
منم سقا منم عطشان واویلا
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
این دیده و این دست و این فرق شکسته
این صورت و این قـامت در خون نشسته
تنها نه امروز یار تو هستم از روز ازل دل بر تو بستم
مولا حسین جان! مولا حسین جان!
بیرون بکش تیر از دو چشم نازنینم
شـاید که یک دم روی زهرا را ببینم
این دم آخر فاطمه باید سقاییم را امضا نماید
مولا حسین جان! مولا حسین جان!
بگذار در آغوش پر مهرت بمیرم
دستی ندارم تا تو را در بر بگیرم
چه می شود ای ولی ذوالمن تو افکنی دست به گردن من
مولا حسین جان! مولا حسین جان!
با آنکه عمری بوده ام در خدمت تو
امـروز می گـریــم بــرای غربت تو
تو بین دشمن یاورنداری جز خاندانت لشگر نداری
مولا حسین جان! مولا حسین جان!
بگذار عطشان بر لب دریا بمیرم
بگذار تـا در علقمـه تنهـا بمیرم
با آنکه از تن افتاده دستم خجل ز اشک سکینه هستم
مولا حسین جان! مولا حسین جان!
من جان نثــار عتـرت اطهـار بودم
ای کاش پشت در به زهرا یار بودم
یا قتلگاهم در پشت در بود یا بهر زهرا دستم سپر بود
مولا حسین جان! مولا حسین جان!
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
جسمم به روی خاک است دلم هوای تو
به حـاجـتم رسیــدم، شــدم فـدایی تو
آرامـش جـان منی
به بالینم بیا حسین تـو عشـق و ایمـان منی
مولا حسین، مولا حسین
مبر به سوی خیمه، شکسته پیکرم را
تـا دشمنـان نبینند، غـربـت دلبرم را
تکـبیر من، قنوت من
به بـالینم بیـا حسین نـوای مـن، سکـوت من
مولا حسین، مولا حسین
در خاطر و خیالم، یاد گلهای پرپر
در گـریـۀ زلالـم، نقـش علی‌اصغر
امـانت گـل‌های تــو
به بالینم بیـا حسـین خــونِ دلِ سقـــای تـو
مولا حسین، مولا حسین
دلتنگی ابـوالفضل، غـم‌های غربت تو
شرمنده می‌شوم، از لطف و عنایت تو
به ساقی خود سر زدی
به بـالینم بیـا حسـین امـام من خـوش آمدی
مولا حسین مولا حسین
فانوسهای اشک 3 – جعفر رسول زاده
ساقی لب تشنـۀ در خون شناور
ای امیـر لشگــر مـن ای بـرادر
پور حیدر ای برادر
رفتـی و پشتـم شکستی ای امیـــر بـی‌قـرینه
می‌رود زینـب اسیــری بعــد تـو مــاه مدینه
تا که برگردم به سوی خیمه‌ها بی‌مشک و ساقی
من چـه گـویم در جـواب چشـم بی‌تاب سکینه
ای امیر لشگرم ساقی اهل حرم
در کنـار علقمـه غوغا به پـا شـد
دست سقای حرم از تن جدا شـد
وامصیبت وامصیبت
گرچه سردار سپـاه و ساقی و رزمنـده هستم
پیش درگـاه تو مولا چون غلام و بنده هستم
از تو دارم خواهشی من را مبر رو سوی خیمه
چـون ز روی کودکان تشنه‌ات شرمنده هستم
من فدایت یا حسین خاک پایت یا حسین
خون چشمانت نما پاک ای برادر
تا ببینــم صـورتت را بــار دیگـر
جان مادر ای برادر
فانوسهای اشک 1 - سلمان
چشم انتظـاریها به سر آمد خورشید زهرا جلوه گر آمد
تنهـا امیــدم از سفــر آمد امشب بـه دیدارم پدر آمد
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن (2)
من ماه خود را در طبق دیدم رنگین ز خون رخسار حق دیدم
در شـام ظلمانی شفـق دیدم مهــر رخِ ربُّ الفلــــق دیــدم
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن (2)
امشـب بــه دیدار آمده یارم در مقدم او جان به کف دارم
لـب بـر لبـش با گریه بگذارم از ماه رویـش بـوسه بردارم
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن (2)
طور تجلّا گشته غم خانه جانان من شد شمع ویرانه
جـان من مظلومه پروانه تا جـان دهم در راه جانانه
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن (2)
بـا یــاد او شبها به سر بردم از قاتلش دائم کتک خوردم
هر لحظه زنده گشتم و مردم با آنکه مثــل لاله پـژمردم
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن (2)
سینه سپر پیش بلا کردم شـام بلا را کربلا کـردم
خون بر دل اهل ولا کردم ننگ عـدر را برملا کردم
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن (2)
مسافران صفر 2 - علی انسانی
رقیـه از ره پـدرت رسیده
بوسه بزن به حنجر بریده
صل علی محمّد خون خدا خوش آمد
دیدن روی لالـه‌گــون مبارک
محاسن غرقه به خون مبارک
صل علی محمّد خون خدا خوش آمد
دیده گشا صورت حق را ببین
راس بــریده در طبــق را ببین
صل علی محمّد خون خدا خوش آمد
نشـان مــده صـورت آزرده را
ببوس لبهای ترک خورده را
صل علی محمّد خون خدا خوش آمد
گریه بـه گوشـواره عـرش کن
خـرابه را ز زلف خود فرش کن
صل علی محمّد خون خدا خوش آمد
ز سوز دل به دیده‌ات خونفشان
بر این سر بـریده قــرآن بخوان
صل علی محمّد خون خدا خوش آمد
شب که نگردیده سحر می‌روی
همـره بـابـا بـه سفـر می‌روی
صل علی محمّد خون خدا خوش آمد
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
غرقه به خون یاسمنی ابی‌عبدالله آیــا تــو بــابای منی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)
سـر تـو بـردارم و بــر سینه بگذارم بی‌خبــر آمـدی چــرا بهـر دیدارم
تـو ماه بیـت‌الحزنی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)
وقتی که کودکان شام خنده می‌کردند وقتی که زن‌ها صدقه بر من آوردند
وقتـی که دیدم شامیان همه نامردند دیـدم تــو گـریـان منی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)
شب شده بی‌تو خانۀ ما عزاخانه تو شمع من شدی و من برتو پروانه
مثل علی آمــده‌ای کنـج ویرانه سـر بــه یتیمــان بـزنی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)
اشک غـم و سوز درون برمن آوردی عارض سرخ لاله‌گون برمن آوردی
محاسن غرقه به خون بر من آوردی بگـو بــرایم سخنـی ابـی‌عبـدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)
قسمت توبه اشک من دیده بگشادن قسمت من برگلویت بوسه بنهادن
مـرا بود به عشق تو شوق جان دادن تـو جــان من در بدنی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)
ای بــرده دل از دختــرت روی گلرنگـت قرآن بخوان که دخترت شده دلتنگت
اینجا نه کس چوبت زند نه کسی سنگت بخـوان کـه شیـرین‌دهنی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
بـا سر بی‌پیکر خود پر زدی
بر من ویرانه‌نشین سر زدی
ماه عزاخانه‌ام چراغ ویرانه‌ام
سفیر تـازیانه‌خوردۀ من
کوه بلا به شانه بردۀ من
سه‌ساله زهرای من سیلی و تو؟ وای من
تـو در دل شب آفتاب منی
مسافر به خون خضاب منی
پدر! چه زیبا شدی چو گل، ز هم وا شدی
تو ماه ومن ستاره؛می‌بوسمت
بـا قلب پــاره‌پاره می‌بوسمت
خودم دعایت کنم گریـه بـرایت کنم
قلب منی روح منی یا اب
مـن الــذی ایتمنی یا اب
به روی همچون مهت مــرا ببــر همرهت
گریه نکن گریه نکن دخترم
می‌بـرمت بـه دیدن مادرم
کبــوتــرم! پـربزن سری به اصغر بزن
طوطی پرشکسته پر باز کرد
فـرشتۀ فـاطمه پــرواز کرد
گریه به حالم کنید همــه حـلالم کنید
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
من گل پرپر ثاراللهم سـورۀ کـوثر ثاراللهم
سـورۀ کوثـر ثاراللهم نازنین دختر ثاراللهم
من پیام‌آور عاشورایم
دختـر فاطمۀ زهرایم
من سفیـر شهـدا در شامم پـاره‌ای از جگــر اسلامم
خون دل موج زند در جامم زینب و فاطمه را هم‌گامم
گرچه خاموش شده زمزمه‌ام
روز و شب بـاب مراد همه‌ام
نهضتی تازه به پا کردم من شـام را کــرب‌وبلا کردم من
یـاری خـون خدا کردم من جان در این راه فدا کردم من
بسکه خون خورده‌ام و لب بستم
صبـر آمــد بــه امــان از دستـم
شـامیان بر جگرم چنگ زدند دور من نای ودف و چنگ زدند
بامن از کینه دم از جنگ زدند از لـب بـام مـــرا سنـگ زدند
شهدا جمله دعـایم کردند
سنگ‌ها گریه برایم کردند
کودکم؛ لیک ز جان سیر شدم اول کــودکی‌ام پیـــر شـدم
کنــج ویـرانـه زمین‌گیر شدم پیش چشم همه تحقیر شدم
شامیان اشک مرا می‌دیدند
بـه من و عمۀ من خندیدند
فاطمی عصمت و زینب‌خویم بستــه در بنــد ستـم بــازویم
ابـر سیلی‌ست بـه مـاه رویم روی من گشته سیه چون مویم
هـر کجـا نــام پـدر مـی‌بردم
به همین جرم،کتک می‌خوردم
دل شب خواب پدر را دیدم گـل ز گلزار جمالش چیدم
کنـج ویـرانه به خود بالیدم شهد از خون جگر نوشیدم
سرِّ پوشیدن رویم این بود
که نبیند پـدرم روی کبـود
به! چه خوابی! چقدر شیرین بود باغبان بود و گل یاس کبود
داشتـم با پـدرم گفـت و شنـود نگه افکند بـه رویم؛ فـرمود
دخترم!از چه سبب پیر شدی؟
کنـج ویرانه زمیــن‌گیر شدی
ای مـه روی تـــو خـاک‌آلوده بـه روی خــاک سیه آسوده
لحظه‌لحظه جگرت خـون بوده ازچه این‌قدر شدی فرسوده؟
گفتمش هجر تو بی‌تابم کرد
عطش دیـدن تــو آبـم کرد
شب و ویرانه ومن بودم و باب حیـف! یکبـاره پــریدم از خواب
نــاله ســردادم و رفـتم از تاب چرخ گردون به سرم گشت خراب
گشت تعبیر، همان‌دم خوابم
چشمم افتـاد بـه رأس بـابم
سـر خونین پدر را دیدم لاله از باغ جمالش چیدم
روی خونین ورا بوسیدم عوض گریه به او خندیدم
قصـه کوتاه؛ ز دنیا رفتم
دل شب همره بابا رفتم
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
امشب به ویرانه، دسته‌گل آوردند
یک لالـۀ خـونین بر بلبـل آوردند
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن
گر جان دهم امشب، والله حق دارم
کز دامـن زهـرا، گـل در طبـق دارم
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن
با گریه می‌گردد چشمان بابایم
بـاشد نگـاهش بـر آبلـۀ پـایم
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن
از لعـل لبهـایش گلبوسه می‌گیرم
با گریه می‌سوزم، با خنده می‌میرم
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن
امشب پدر از لطف، شرمنده‌ام کردی
من مـرده‌ای بودم، تـو زنده‌ام کردی
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن
ای کودکان آرام،من میهمان دارم
بهر پذیـرائی، یک نیمه‌جان دارم
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن
وصلت تسـلاّ داد بر قلب پر خونم
هـم ازتو شرمنده، هم از تو ممنونم
ویرانه شد گلشن چشم همه روشن
مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار
گل باغ وفا بابا عزیز مصطفی بابا
شهیـد کـربـلا بابا بیا بابا بیا بابا
حسینم وا حسینم وا (2)
خـرابه منـزل مـا شد ز غم پر خون دل ما شد
جدایی حاصل ما شد بیـــا بـابـا بیــا بـابـا
حسینم وا حسینم وا (2)
فـدای رأس پر خونت فدای روی گلگونـت
فدای چشم محزونت بیـا بـابـا بیـا بـابـا
حسینم وا حسینم وا (2)
ز داغت دیـده گریانم نگر حال پریشانم
برون شد از تنم جانم بیـا بـابـا بیـا بابا
حسینم وا حسینم وا (2)
نگر در این عزاخانه سپارم جان غریبانه
بیـا در کنـج ویرانه بیـا بـابـا بیا بـابـا
حسینم وا حسینم وا (2)
بود غمخوار من امشب پدر جان عمه‌ام زینب
رسیده جـان او بـر لب بیـا بـابـا بیــا بـابـا
حسینم وا حسینم وا (2)
منم آن مرغ پر بسته بود از رنج و غم خسته
که در ویرانه بنشسته بیــا بـابـا بیــا بـابـا
حسینم وا حسینم وا (2)
مسافران صفر 2 - عبّاس عنقا
آرامش جان و دلِ من از سفر آمد
من میهمان دارم بیا، عمه پدر آمد
ای روح و ریحانم بابا حسین جانم
در مقدم مهمان خود، من گل می‌‌افشانم
گلفرش راه او شـده، اشـک دو چشمانم
ای روح و ریحانم بابا حسین جانم
خورشید من پیشانیت، از چه شفق‌گون است
رخسـار نـورانیّ تـو، بـابـا پـر از خـون است
ای روح و ریحانم بابا حسین جانم
من در کتاب چشم تو، این لحظه می‌خوانم
من بـا تـو از خـود می‌روم اینجا نمی‌مـانم
ای روح و ریحانم بابا حسین جانم
مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار
ای اسیران عمّه را یاری کنید
جای او بر من عزاداری کنید
من از اینجا می‌روم پیش بابا می‌روم
تا محمّـد خنده بر رویم زند
فاطمه شانه به گیسویم زند
من از اینجا می‌روم پیش بابا می‌روم
گـریـه دورِ پیکـرِ پــاکم کنید
در همین ویران‌سرا خاکم کنید
من از اینجا می‌روم پیش بابا می‌روم
تا دهم شرح سفر را مو به مو
تا زنم گلبوسه بـر دست عمو
من از اینجا می‌روم پیش بابا می‌روم
بسته امشب می‌شود پرونده‌ام
عمّـه جـان عفوم نما شرمنده‌ام
من از اینجا می‌روم پیش بابا می‌روم
مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار
گفـت ای عمّـۀ غمدیـدۀ خونین جگرم
عمّه جان کو پدرم (2)
اگر آمد ز سفر پس چه شد آن تاج سرم
عمّه جان کو پدرم (2)
آمـد از مهــر مـرا بـر سـر زانــو بنشاند
بـه رخـم اشک فشـاند
گاه بوسید لـب خشک و گهی چشم ترم
عمّه جان کو پدرم (2)
عمّـه بابـم ز مـنِ زار نکـرد هیـچ سؤال
نــه مــرا بــود مجال
تا بگویم که در این راه چه آمد به سرم
عمّه جان کو پدرم (2)
گفتـم آخـر پـدرم آمـد و دلشاد شدم
ز غـــم آزاد شــــدم
نکنــد بــار دگــر عــزم سفـر او ز برم
عمّه جان کو پدرم (2)
پــدرم عمّـه چـرا بـا دل زار آمـده بود
اشکبــار آمــده بــود
خبـری تـازه اگـر هست بکن با خبرم
عمّه جان کو پدرم (2)
بلکه دیده است مرا با سر عریان و فگار
بــه روی ناقــه سـوار
یا شنیده است که با شمر و سنان همسفرم
عمّه جان کو پدرم (2)
پـدرم گـر ز سفـر آمـده کـو اکبر من
آن مـــه انـــور مــن
کو پسر عمّ مـن آن قـاسم نیکـوسیرم
عمّه جان کو پدرم (2)
گر حسین آمده عبّاسِ علمدار کجاست
هر طرف از چپ و راست
که نظر میکنم او نیست بـه پیش نظرم
عمّه جان کو پدرم (2)
گوی با «ذاکر» عاصی که تو را روز حساب
نبــود بیــم عـــذاب
گـر بگویـی تـو به شاه شهداء نوحه‌گرم
عمّه جان کو پدرم (2)
مرحوم عباس حسینی جوهری«ذاکر»
دل شب است و مسافرم از سفر رسیده
به جای سوقـات، بـرایم آورد، سر بریده
بشام هجران، سحر خوش آمد پدر خوش آمد، پدر خوش آمد
رسیده امشب، شبِ وصالم، خوشا بحالم
بـدین امیـدم، کـه عمّه امشب کند حلالم
بشام هجران، سحر خوش آمد پدر خوش آمد، پدر خوش آمد
مـرادِ دل را ز حلـق خـونین بگیـرم امشب
بگریم امشب، بخندم امشب، بمیرم امشب
بشام هجران، سحر خوش آمد پدر خوش آمد، پدر خوش آمد
ز زلف خونین، گشوده‌ام فرش، برای بابا
خدانگهـدار، کـه میکنم جان، فدای بابا
بشام هجران، سحر خوش آمد پدر خوش آمد، پدر خوش آمد
به شام ویران، شب غریبان، سحر ندارد
چـرا نمیــرد، رقیّـه دیگــر، پـدر ندارد
بشام هجران، سحر خوش آمد پدر خوش آمد، پدر خوش آمد
به پیکر من، به صورت من، بُوَد نشانه
ز کعب نیـزه، ز ضـرب سیلی، ز تازیانه
بشام هجران، سحر خوش آمد پدر خوش آمد، پدر خوش آمد
شبی که در ره، عدو ز زینب، مرا جدا کرد
خودم شنیدم به گریه زهـرا مرا صدا کرد
بشام هجران، سحر خوش آمد پدر خوش آمد، پدر خوش آمد
مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار
این مزار مُـرغکی بی‌آشیانه‌ست
قبر یک طفل یتیم و نازدانه‌ست
من یتیم‌ام من یتیم‌ام من یتیم‌ام
عمّه جان دیگر نمی‌گیرم بهانه
بلبل تـو امشب افتـد از ترانه
من یتیم‌ام من یتیم‌ام من یتیم‌ام
بِه بـود از گُلسِتـان، ویـرانۀ من
گشته این ویرانه مهمانخانۀ من
من یتیم‌ام من یتیم‌ام من یتیم‌ام
مسافران صفر 2 - علی انسانی
خــوش آمـدی ای سـر بـریده
خونت به چهره، اشکت به دیده
بابا که رگهای گلویت را بریده (2)
با اشک دیده، رویـت بشویم
زخم سرت را، چون گل ببویم
بابا که رگهای گلویت را بریده (2)
لـب‌هـای خشکت چـرا کبـود است؟
از ضرب دست و چوبِ که بود است؟
بابا که رگهای گلویت را بریده (2)
چشمم یـم خـون، دلم کبـاب است
فرقت شکسته، مویت خضاب است
بابا که رگهای گلویت را بریده (2)
مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار
بود دامنم رحل و قرآن سرت
زنـم بـوسه‌‌ها بـر رخ انـورت
سرت کرد بر نی، ره عشق را طی، پدر جان پدر (2)
ز هجر تو من روز و شب سوختم
به جـان و دلـم شعلـه افـروختم
چو نی در نوایم، که درد آشنایم، پدر جان پدر (2)
تو از داغ دشت بلا آمدی
بـه دیـدارم از کربلا آمدی
در این کلبۀ غم، در این بزم ماتم، پدر جان پدر (2)
چـرا ای گلِ یـاس نیلوفری
شده ماه روی تو خاکستری
ز بیداد خولی، تو زار و ملولی، پدر جان پدر (2)
مسافران صفر 2 - محسن (حافظی)
ای یگانه دخترم، ای شهید مادرم
غم مخور امشب تو را همره خود می‌برم
ای داد از بی‌آشنایی وای وای وای از جدایی
ای پدر جان ای حسین یاریم کن از کرم
یا بگیرم در برت یا بگیری در برم
ای داد از بی‌آشنایی وای وای وای از جدایی
دخترم وقت سحـر از چه بیـداری هنوز
دختران خواب و تو خون در بصر داری هنوز
از چه باید روی خاک چهره بگذاری هنوز
بـا چه حـالت بـر زمیـن صــورتت را بنگرم
ای داد از بی‌آشنایی وای وای وای از جدایی
جان بـابـا از فـراق، آمـده جـان بـر لبم
روز من در شـام غـم تیـره‌تر شد از شبم
هم ز جان گردیده سیر هم خجل از زینبم
هم سرم بشکسته هم گشته نیلی پیکرم
ای داد از بی‌آشنایی وای وای وای از جدایی
بلبل باغ حسین از چه رو افسرده‌ای؟
نونهال کوچکم از خزان پـژمرده‌ای
لاله‌ی نیلوفرم از که سیلی خورده‌ای؟
صورتت نیلی شده مثل زهرا مادرم
ای داد از بی‌آشنایی وای وای وای از جدایی
ای پـدر در کـودکی دیـده‌‌ام آزارها
رفتـه‌ام بــا عمـه‌هــا بــر ســر بـازارهـا
بر کف پـایم فـرو رفته نیش خارها
میچکد خون جای اشک ازدو چشمان ترم
ای داد از بی‌آشنایی وای وای وای از جدایی
دخترم امشب دگر پیش اصغر می‌روی
از خرابه در بهشت چون کبوتر می‌روی
از حضـور عمـه‌هـا نــزد مادر می‌روی
می‌زنی گــل بــوسه بر ماه روی اکبرم
ای داد از بی‌آشنایی وای وای وای از جدایی
غم مخور بابا اگر راهی صحرا شدم
در عوض هم سنگرِ زینب کبری شدم
در همین ویران‌سرا نایب زهرا شدم
قبلـۀ اهــل ولا تــا قیــام محشـرم
ای داد از بی‌آشنایی وای وای وای از جدایی
مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار
بیا عمّه امشب قمر آمده
پدر رفته با پا به سر آمده
اگر دل دو نیم‌ام نگویی یتیم‌ام پدر آمده
دلم عمّه امشب خبر می‌دهد
شبـم را امیـد سحـر می‌دهد
اگر دل دو نیم‌ام نگویی یتیم‌ام پدر آمده
دو چشمش نگویم چرا بسته است
پـدر از سفـر آمــده خستـه است
اگر دل دو نیم‌ام نگویی یتیم‌ام پدر آمده
تو آگه ز سوز و گداز منی
تو تنهـا خریـدار ناز منی
اگر دل دو نیم‌ام نگویی یتیم‌ام پدر آمده
مسافران صفر 2 - علی انسانی
عمّـۀ مظلومه‌ام، دست خدا یار تو وقت جدایی شده، خدانگهدار تو
گریه به حالم کنید دگر حلالم کنید
طایر عشق حسین، فتاده از زمزمه شبانه دفنم کنید، چو مادرم فاطمه
گریه به حالم کنید دگر حلالم کنید
گاه به من، مادر و گاه پدر، می‌شدی گاه مرا سایه‌بان، گاه سپر، می‌شدی
گریه به حالم کنید دگر حلالم کنید
الا اسیران همه من به سفر می‌روم با رخ نیلی‌شده، پیش پدر می‌روم
گریه به حالم کنید دگر حلالم کنید
در این خرابه دلم، تنگ علی‌اکبر است در نظرم دم‌به‌دم روی علی اصغر است
گریه به حالم کنید دگر حلالم کنید
به گلسِتـان جنـان یاد کنم از همه سلامتـان را بـرم، بـه مـادرم فـاطمه
گریه به حالم کنید دگر حلالم کنید
اگرچه من بوده‌ام، طفل صغیر حسین دگر به شام بلا شدم سفیر حسین
گریه به حالم کنید دگر حلالم کنید
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
دخترم گریه نکن، اشک چشمت زده بر دل شررم
مادرم منتظـر است، آمـدم تـا کـه تو را هم ببرم
نازنین دختر من گل نیلوفر من
این خرابه، قفـس است، آمدم تا که کنم آزادت
با پـدر حرف بـزن، مانده در سینه چرا فریادت؟
نازنین دختر من گل نیلوفر من
علـی اکبـر بـه جنان، در فـراق تـو دلش تنگ شده
به پدر سنگ زدند، موی تو از چه، به خون رنگ شده
نازنین دختر من گل نیلوفر من
تو که یک طفل استی، قامت فاطمیت، از چه دو تاست
تــرَکِ لب‌هـــایت، همــه از تشنـگی کـرب و بلاست
نازنین دختر من گل نیلوفر من
دیـدم از نــوک سنــان، بــه روی خار، دواندند تو را
از شتــر افتــادی، ز چـه بـر خــاک، کشاندند تـو را
نازنین دختر من گل نیلوفر من
بــوی زهـرا دمـد از، گیسـو و رشتــۀ پیـــراهن تو
گــوییا پیـــش از مـن، مــادرم آمــده بر دیدن تو
نازنین دختر من گل نیلوفر من
مــوی مشکیـن تــو را، پــر، ز گـرد ره صحرا دیدم
گــوئیـا بــر ســر تــو، چــادر خـاکی زهــرا دیدم
نازنین دختر من گل نیلوفر من
شمـــع ســـوزان دلم، چقَدَر سـوختی و آب شدی
با پدر حرف بزن، از چه لب بستی و در خواب شدی
نازنین دختر من گل نیلوفر من
من یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
از پــاره‌های جگـرم لاله افشـــانم خوش آمدی، خوش آمدی، تازه مهمانم
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم
واویلتا کــه شامیان، بسکه نامردند بـه جـای گل، سـر پدر بر من آوردند
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم
امشب دگر مراد خود از تو می‌گیرم تــو را بـه بر می‌گیرم و بر تو می‌میرم
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم
من مثل زهرا خورده‌ام از عدو سیلی تو گشته، یاقوت لبت، از چه رو نیلی؟
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم
قرآن بخوان، قرآن بخوان، بهر محبوبت اینجـا دگـر نمی‌زنند دشمنان چو بت
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم
زخم سر زیبای توست، ارثی از حیدر شکستـه دندانت چـرا، مثـل پیغمبر
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم
گریه بـرای دختــرت، بیـن ره کردی من اوفتـادم از شتـر، تـو نگه کردی
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
من نخل شکستۀ حسینم
در سوگ نشستۀ حسینم
هم اختـر آسمان عصمت
هم مـاه خجستۀ حسینم
دریا شده تشنه‌کامِ اشکم
پیغمبر خون، امام اشکم
من سورۀ کوثر حسینم
هـم‌سنگر مادر حسینم
مـانند عمو، گره‌گشایم
والله! قسـم در حسینم
آزاده یتیمـه‌ای صغیـرم
صد قافله دل، بوَد اسیرم
قـرآنِ فتـاده زیر پــایم
هـر چند، غریبم، آشنایم
هـم لالۀ سرخ باغ خونم
هم یاس بهشت کربلایم
با مصحفِ روی لاله‌گونم
پیغمبـرِ قتلـگاه خـونم
آیینـــۀ روی سیّــدالنـــاس
سر تا به قدم، صفا و احساس
بـوده است همیشه جایگاهم
دامـان حسین و دوش عباس
هـم بوده حسیـن، سرفرازم
هم دخت علی، کشیده نازم
ویرانه، اگر چه جای من بود
عـالم، همه کـربلای من بود
چشـم ملـک از پـی تبـرّک
بـر آبله‌های پـای مـن بود
می‌بود به جنگ اهل بیداد
در هـر نفسـم، هـزار فریاد
خال لب من، شده است، تبخال
از سوز عطـش، زدم پــر و بـال
نیـش ســر خــارهـا، بـه پایم
انـداختـه‌اند عکــس خلخــال
بر من دف و چنگ، گریه می‌کرد
کعب نـی و سنگ، گریه می‌کرد
بــودم بـه حسین، سـر سپرده
کــوه غــم او، بــه دوش برده
هـــر چند کـه دختری صغیرم
یک مرد، چو من، کتک نخورده
رخسار منـوّرم، کبـود است
سر تا سر پیکرم، کبود است
مـن بـودم و قلـب داغدیده
مـن بــودم و قامت خمیده
آن شب که اجل، گرفت جانم
مـن بـودم و یک سـر بریده
سر را روی سینه‌ام، فشردم
در گوشۀ ایـن خرابه، مردم
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
ای یار سفر کرده گل از سفر آورده‌ی
بر دخترکـت لالـه از زخم سر آوردی
مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله
ویرانه سـرا روشن گردیده ز روی تو
سوغاتی من گشته رگهای گلوی تو
مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله
مهمان منی بـابـا جانان منی بابا
گیرم به سر دستت قرآن منی بابا
مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله
ای دلبــر جـانـانـه بـرگشتـه غـریبانه
کی دیده به ویرانه شمع و گل و پروانه
مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله
بنشینم و بگذارم لب بر لب عطشانت
یـادآورم از چـوب و از آیـه قــرآنـت
مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله
یک صورت خون آلود با این همه زیبایی
در این شـب ظلمـانی گـردیده تماشایی
مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله
ای مـاه چهـل منـزل این منـزل پایان است
هم بر لب تو لبیک هم بر لب من جان است
مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله
ای عمّه خداحافظ من هم به سفر رفتم
بنگـر چـه غــریبانه همــراه پـدر رفتم
مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله
ای خونجگرِ دوران، ای در بدرِ صحرا
پیغــام تـو را بـردم بر فـاطمۀ زهرا
مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله
مسافران صفر یک - غلامرضا سازگار
شب شد پدر
از غــم تــو تا به سحر
مـاتـم تـو در انتظـارم
دل بی‌قرارم
ستاره شبم کجایی کی شود از سفر بیایی
ای خوب من
بــی‌قـــرارم
محبوب من
سـوگــوارم جانم فدایت
گـریم برایت
ستاره شبم کجایی کی شود از سفر بیایی
بـاوفــایم
در نای من آشنایــم
آوای من داد از جدایی
شـد نینوایی
ستارۀ شبم کجایی کی شود از سفر بیایی
کی می‌شود
هم بخنـدم از روی تو
هم بگریم بوسه بگیرم
هـم بمیـرم
ستارۀ شبم کجایی کی شود از سفر بیایی
چـون بگریم
شـد ویرانـه خون بگریم
عــزاخــانه در ماتم تو
بـزم غم تو
ستارۀ شبم کجایی کی شود از سفر بیایی
مسافران صفر یک - حسن هارونی
دریا دریا ز دیده‌ام می‌ریزد خون جگر صحرا صحرا مرا بود در سینه داغ و شرر
روشن کردی تو ای پدر کنج ویرانۀ من
با سرگشتی تو از وفـا مهمان خانۀ من
ای نـور دو چشـم‌تـرم
ای مـاه شکسته جبین خاک غم تو به سرم
مهمان خـرابه‌نشین ای خوب و نازنین
بـابـای مـه جبین
به دست بسته بر زمین ز ناقه افتادم
به زیـر کعب نی و تازیانه جـان دادم
حسین حسین حسین حسین حسین حسین بابا
من مرغ پر شکستۀ غرق دریای غمم بنگر موی سپید من بنگر این قدّ خمم
گیرم گلبوسه امشب از رگهای نـایِ تو من
از زخم گوش پاره خون ریزم بر پای تو من
از داغ تو بی‌رمقم
تـا آخـر خطِّ سفر قـرآن ورق ورقـم
با خود تو رقیه ببر پیشم دمی بمان
بـابـای مهـربـان
به ضـرب سیلی عدو شده سیه رویم
به عشق مادرت ببین شکسته پهلویم
حسین حسین حسین حسین حسین حسین
مسافران صفر یک- علی شریف
ای همـه عشـق بـرادرم! رقیّه جـان! رقیّه جـان
تو میدهی بوی مادرم! رقیّه جان! رقیّه جان
دخترم ای فروغ دیده! از چه جان تو پر کشیده؟
حاجتت را مگـر گـرفتـی در کنــار سر بریده؟
یا رقیّه، رقیّه جانم
ای همـۀ آرزوی مــن، بگـو سخن، بگـو سخن
چگونه ای همسفـر رَوی، بدون من؟ بدون من؟
شویم از اشک خود شبانه، جای سیلی و تازیانه
مثل من ای گلم تو داری، تو نشانه به روی شانه
یا رقیّه، رقیّه جانم
ای همهْ دار و نـدار من، فـدای تـو! فـدای تو
خـار مغیلان شکـوفه زد، به پـای تو، به پـای تو
کف پایت آبله بسته، دیدگانت به خون نشسته
کن حلالم، ندیده بودم سنگ کینه سرت شکسته...
یا رقیّه، رقیّه جانم
مسافران صفر یک - امیرحسین مؤمنی
امشب بخوان مرغ سحر در گوش شب آهسته‌تر
طفلی بود چشمش به در
سه ساله دارد حسین یک لاله دارد حسین
حسین حسین یا حسین (2)
گل با گلابش آمده قرآن ثوابش آمده
بابا بخوابش آمده
بهانه دارد دلش شبانه بارد دلش
حسین حسین یا حسین (2)
شیرین زبانی می‌کند آتش به جانی می‌کند
یا روضه خوانی می‌کند
یتیمه تنها شده دلتنگ بابا شده
حسین حسین یا حسین (2)
افسرده شد انجمنی گلخانه بیت الحزنی
غنچۀ خونین دهنی
گوید بهارم بابا دار و ندارم بابا
حسین حسین یا حسین (2)
مسافران صفر یک- جعفر رسول زاده (آشفته)
بر هدف خورده تیر آه من از طبق تابید قرص ماه من
گشته ویرانه از رخت گلشن
مرحبا بابا چشم ما روشن
ای سر خونین یا تبسم کن یا بیا و قدری تکلّم کن
این دل شب باش هم سخن با من
مرحبا بابا چشم ما روشن
ای سرم شبها روی دامانت یاریم کن از لطف و احسانت
تا سرت گیرم بر روی دامن
مرحبا بابا چشم ما روشن
ای بقربانِ صوت قرآنت از چه بشکسته درّ دندانت
رفته بودی در خانۀ دشمن
مرحبا بابا چشم ما روشن
امشب ای بابا بر تو می‌میرم از لبت آنقدر بوسه می‌گیرم
تا برون آید جان من از تن
مرحبا بابا چشم ما روشن
کن نگه ای ماه عزا خانه هستیم باشد کنج ویرانه
این گلیم و این کهنه پیراهن
مرحبا بابا چشم ما روشن
من چهل منزل بار غم بردم تو نگه کردی من کتک خوردم
گریه کردم در بین مرد و زن
مرحبا بابا چشم ما روشن
مسافران صفر یک - غلامرضا سازگار
نگـا کـن عمّــۀ مهـــربــون من
از سفـــر بـابـای خــوبـم اومده
دل شب خورشید من کرده طلوع
مـی‌دونـم وقــت غـروبـم اومده
می‌دونم که وقت رفتن رسیده
دیگه وقـت رفتـن من رسیده
بابا اومده به استقبال من
تا منـو بـه آسمـونـا ببره
اومده فـاطمۀ سه سالشو
کنـار حضـرت زهــرا ببره
دل من تنگ علیِّ اصغره
تشنـۀ نگاه خوبِ اکبـره
روح من پـر می‌کشه تا آسمون
توی شهر شام می‌مونه تنِ من
غـم من خیلی بزرگه عمّه جون
بـوی کـربلا می‌ده مـدفن من
می‌مونم تو شهر شام به یادگار
یـادگـاری تا همیشه مـوندگار
مسافران صفر یک- سید محمّدجواد شرافت
ای همدم دلجوی من چشمی گشا بر روی من
بـابـا قـدم رنجـه نمـا فرش رهت گیسوی من
بابا حسین بابا حسین
مـن غنچـه‌ای افسرده‌ام نشکفتـه‌ای پـژمـرده‌ام
نور دو چشمم رفته است از بسکه سیلی خورده‌ام
بابا حسین بابا حسین
یاسی بـه رنـگ لاله‌ام مــاهــم ولیکن هـالـه‌ام
دارم سه سال اما ببین چون یاس هیجده ساله‌ام
بابا حسین بابا حسین
مسافران صفر یک - حمید فرجی
