متن نوحه سپـــرت سینـۀ مجـــروح و زره پیــرهنت - غلامرضا سازگار

سپـــرت سینـۀ مجـــروح و زره پیــرهنت
اجلـت یار و عسـل لختـــۀ خون در دهنت

 

سیـــزده ســورۀ قــرآن عمـــو بـا چه گنه
شستـه با خـون گلـویت شـده آیات تنت؟

 

روی هــر زخم تـو بـاشد اثـــر زخـم دگـر،
جــای مــرهم که گــذارنـد بـه زخم بدنت

 

آب غسلت شـده خـون و کفنـت زخمِ فزون
تو شهیدی، چه نیاز است به غسل و کفنت؟

 

مـی‌زنـد چـــاک، گریبـان جگـر را یــوسف
گــر ببینـد که به خون شسته شده پیرهنت

 

جگر سنگ بســـوزد ز غمـت چـون دل من
تـو چه کردی که شود سنگ، جواب سخنت؟

 

قتلگــاه تـــو شــده حجلــۀ دامــادی تو
می‌چکد خون سر از زلـف شکـن در شکنـت

 

چاک‌چاک است تنت چـون جگر پاک حسن
ای ز سر تـا بـه‌ قدم حُسن حسن در حسنت

 

من نگه کـردم و تـو دیده بـه هـم دوخته‌ای
جگرم سـوخت از این دیده بـه هم دوختنت

 

هـر دلـی شمـع‌صفت سـوخته در مـاتم تو
چـون دل «میثـم» دل‌سـوخته در انجمنت

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن شعر مـن دُرّ یتــیـــم مجـتبایـم - غلامرضا سازگار

مـن دُرّ یتــیـــم مجـتبایـم                      قــربــــانی شـــاه کـربلایـم
لـب‌تشنـــۀ آتـــش درونـم              دل‌دادۀ حجلــه‌گــاه خــونـم
نیـش سـر تیــرهاست نوشم              کـــز زخـم بــدن زره بپـوشم
من بـاغ گـل به خون خضابم              خـونـاب گلـــو بـــود گـلابم
قــرآن به خون نشسته‌ام من              آیـــات ز هـم گسسته‌ام مـن
یـک لالــه و سیــزده بهــارم              زخمـی شــده از هــزار خـارم
آن شب که شب وصال ما بود              آمـــادگی قتــــال مـــا بـود
وقتــی کـــه عمـو ارادتم دید              دل‌بـــاختــۀ شهــادتم دیــد
در مکتـب خـون مـرا پذیرفت              از سوی خدایـم «ارجعی» گفت
او کعبه، حـرم مطـاف من بود              انگـار، شــب زفــاف من بـود
من بــودم و انـس با شهادت              تـا صبح بـه موج خون، عبادت
سـوگنـد بـــه ســورۀ تبـارک              ســوگنـد بــه آن شب مبـارک
هــر گــوشه هــزار عالمم بود              صــد لیلۀ قـــدر، هـردمم بود
مـن شعلــه‌ای از تب حسینم              مـن کشتــۀ مکتــب حسینم
من خـون خـدا به موج خونم              خـون‌نـامـه عــذار لالـه‌گـونم
کردنـد چـــو لالـه بـرگ‌بـرگم              گـرفت بــه بــر عـروس مرگم
شد نُقل عروسی‌ام همه سنگ              پیوستـه زدنـد بـر تنـم چنـگ
سـرمستی‌ام از می اجـل بـود              خون گلـویم بـه لـب عسل بود
پیــراهـن نــازکــم زره بـود              بغضـم همــه در گلـو گـره بود
جسـمم هـدف هـزارهـا تیـر              آراسـت تنم بــه زخـم شمشیر
در خون گلو چو غوطه خوردم              جــان در بغــل عمـو سپـردم
بــا خنده بــه خـاک آرمیدم              بـــوی پــدر از عمــو شنیـدم
زخـم بدنـم بـه پیکـرش بود              انگــار کـه زخــم اکبـرش بـود
غم عقده شد و گلوی او بست              فرمود که داغ تو چه سخت است
مـن داغ علی دوبــاره دیـدم              اعضــای تـو پــاره‌پـاره دیـدم
بــالای ســرت بــــرابـر من              استــاده حســن بـــرادر مـن
او نــالــۀ آتشیـن کشیــده                        مـن اشـک خجــالتم به دیـده
فــریــاد که از شـــرار ایــن غم
آتش شد و سوخت نخل «میثم»

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار 

متن نوحه لاله‌های فاطمـه، گل بیارید از حرم - غلامرضا سازگار

لاله‌های فاطمـه، گل بیارید از حرم
قاسم آمد غرق خون، در کنار اکبرم
                         همدم و همراز من- بی زره سرباز من

گشته از خون قاسمم لاله‌گون پا تا سرش
مثـل پیـراهن شـده، پـاره پـاره پیکرش
                         همدم و همراز من- بی زره سرباز من

ای شکستـه سـمّ اسـب، سینـۀ پـاک تو را
می‌برم بر روی دست، جسم صد چاک تو را
                         همدم و همراز من- بی زره سرباز من

ای به قربان تو و محنت و درد و غمت
خـون دلِ زار عمو، بـر تـو و عمـر کمت
                         همدم و همراز من- بی زره سرباز من

اختران زاری کنید، خفته در خون ماه من
مـاتم قـاسم شکست، پشت عبدالله من
                         همدم و همراز من- بی زره سرباز من

گر شد از زهر جفا، خون دل زار حسن
شد ز داغ قاسمش، پاره پاره قلب من
                         همدم و همراز من- بی زره سرباز من

ای چراغ دیده‌ام، ای به خون غلطیده‌ام
لاله از خـون جگر، روی نعشت چیده‌ام
                         همدم و همراز من- بی زره سرباز من

   
فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار

متن شعر سرشک سرخ عاشورا است این خون - حاج غلامرضا سازگار

سرشک سرخ عاشورا است این خون
خروش زینـب کبــراست ایـن خون
روان تــا حشــر در رگ‌هــای اسلام 
خضاب گیسـوی زهراست این خون

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه پـرستوی مهـاجرم، به خون نشسته‌ای چرا - مهدی صفیاری

پـرستوی مهـاجرم، به خون نشسته‌ای چرا
شبیه قلب خسته‌ام، تو هم شکسته‌ای چرا
قــرار من، شکیــب من
تو می‌روی، دلم شکست                    مسافـر غـریب من
ز خنـدۀ رقیـب من
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا 
عمو فتادم از فرس، بیا به فریادم برس
به زیر سمّ استران، دگـر نمی‌آید نفس
بریده شد امـان من
ببین که مثل مادرت                     بیـا عمو به جـان من
شکسته استخوان من
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا 
عـزیـز مجتبی مـرو، نگار دلربا مرو
خجالت مرا ببین، به خاطر خدا مرو
مرا تو غرق غم ببین
فـراق تـو مـرا کشد                     مرا به قدّ خم ببین
تو سوز آتشم ببین
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا 
به زیر سم استران، صدا زدم عمو بیا
تـو آمدی ولی چرا، نمی‌کنی مرا رها
منم فــدای اکبرت
رفتم نبینم ای عمو                     فـدای زخـم پیکرت
به روی نیزه‌ها سرت
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا 

 

فانوسهای اشک 2 – مهدی صفیاری

متن نوحه رفتی از دست من ای قـاسم گل پیرهنم - حافظی

رفتی از دست من ای قـاسم گل پیرهنم
بی تـو، ای لالـۀ پـرپـر شده غرق محنم
بوده‌ای پیش من ای آیینۀ حُسنِ حسن
نغمه‌پرداز، تـو ای طـوطیِ شیرین‌سخنم
                            گل باغ و چمنم، قاسم بن الحسنم 

داغ هجـران بـرادر ز تو ای تـازه جوان
آتش داغ تـو افــروخته در جان و تنم
لب لعلت مگر از شهد و عسل چسبیده
کـه دگـر هیـچ نگویی به جواب سخنم
                             گل باغ و چمنم، قاسم بن الحسنم
ز چه از تیـغ ستـم قطع شده نخـل قدت
غرق در خون شدی ای سرو ریاض حسنم
پـرپـر از تیـغ ستــم در دل صحـرای بلا
همچـو اکبـر شدی ای لالـۀ صحن چمنم
                             گل باغ و چمنم، قاسم بن الحسنم 
آب غسل تو بُوَد خون تو ای کُشتۀ عشق
خفتـه‌ای خـوش بـه بـرِ اکبرِ گلگون‌کفنم
                              گل باغ و چمنم، قاسم بن الحسنم 

 

فانوسهای اشک 2 – حافظی

متن نوحه ای گشته یکی جسمت با پیرهنت، قاسم - حاج غلامرضا سازگار

ای گشته یکی جسمت با پیرهنت، قاسم
مثـل جگـر بـابـا، صـدپـاره تنـت، قاسم
درّ حسنی قاسم                         فرزند منی قاسم
ای بسته حنا بر کف از خون دل تنگت
پیـراهـن دامـادی بـر تـن زره جنگت
خونین لب خود واکن ماننـد علی اکبر
بر گو به عمـوی خود یک العطش دیگر
درّ حسنی قاسم                        فرزند منی قاسم
ای بلبل من دیشـب، قـرآن به حرم خواندی
چون شد که به موج خون از شور و نوا ماندی
من نعش تـو مـی‌بـردم بـر شـانۀ خود ناگاه
دیـدم کـه بـه استقبـــال، گُـل آوَرَد عبـدالله
درّ حسنی قاسم                         فرزند منی قاسم
گفتـم که پس از بابا ای دسته‌گلِ پرپر
من جای حسن باشم، تو جایِ علی‌اکبر
درّ حسنی قاسم                         فرزند منی قاسم 

 

فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار

متن نوحه نـور چشم پســر حیــدر کــرار منم

نـور چشم پســر حیــدر کــرار منم                    بر حسین بن علی یاور و غمخوار منم
سیزده ساله جوانی که پی یاری دین              سینـه را کـرده سپـر در بـر کفّـار منم
لالـۀ یـاس منـم
قاسم بن الحسنم
یـار و همسنگـر و همـرزمِ علـمـدار حسین                    آنکه با دشمنِ دین است به پیکار منم
چون علی، شیرخدا، خون چکد از شمشیرم              یــار مظلـومم و کـوبنـدۀ اشــرار منم
لالـۀ یـاس منـم
قاسم بن الحسنم
تا سرم ماه صفت بر سر نی جلوه کند                    در ره عشق حسینی سـر و سردار منم
گر تنم زیر سم اسب شود نرم چه غم؟              در ره دوست بدین هدیه سزاوار، منم
لالـۀ یـاس منـم
قاسم بن الحسنم
من که از سوی پدر ارث شهادت دارم                    بـا تمام شهدا همـره و همکـار منم
تشنه‌ام تشنه، ولی تشنۀ دیـدار خدا              سوی معراج شرف بادل خونبار منم
لالـۀ یـاس منـم
قاسم بن الحسنم
این شهادت ز برایم چو عسل شیرین است                    آن که بر کشته‌شدن می‌کند اقرار منم
ای عمو جان دم مـردن مکن از من دوری              با تـو در این سفـر ای قافله‌سالار منم
لالـۀ یـاس منـم
قاسم بن الحسنم

 

فانوسهای اشک 2

متن شعر نوحه در حرم با روی خونین قرص ماه آمد - غلامرضا سازگار

در حرم با روی خونین قرص ماه آمد                  لالـۀ سـرخ حسـن از قتلگـاه آمد
تسلیـت تسلیـت ای بنـی هـاشم
کُشته شد کُشته شد حضرت قاسم
بوی گـل مـی‌‌آید از پیـراهن قاسم                      موج خون جـاری شده از دامن قاسم
کربـلا را داده از خـون آبــرو قاسم              دست و پا زد بر سر دست عمو قاسم
تسلیـت تسلیـت ای بنـی هـاشم
کُشته شد کُشته شد حضرت قاسم    
یا محمّـد یـا علی یا حضرت زهرا                      بی‌پسر شد مجتبی در روز عـاشورا
یـا امام مجتبـی در کربــلا بنــگر              قاسمت خوابیده در همراه علی‌اکبر
تسلیـت تسلیـت ای بنـی هـاشم
کُشته شد کُشته شد حضرت قاسم
بی زره دیـدی چه آمد بـر سـر قاسم                      گشتـه پیـراهـن یکـی بـا پیکـر قاسم
لالـه‌ام پـرپـر شـد و بـوی گلاب آمد              دست و پای قاسمم از خون خضاب آمد
تسلیـت تسلیـت ای بنـی هـاشم
کُشته شد کُشته شد حضرت قاسم

   

فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار

متن نوحه برون آمد از خیام حرم، قاسم بن حسن - رحمت الله صادقی

برون آمد از خیام حرم، قاسم بن حسن چون مهی تابان
شتـابـان آمد بـه نزد عمو، تا ستاند از او رخصت میدان
                      عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم
خوشم گر سر در رهت بدهم، سرفرازم چون بر تو سربازم
به شوق جـان دادن از عشقت،گاهُ می‌سوزم گاهُ می‌سازم
                      عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم
عموجان من غرق در مَحنم، زادۀ حسنم جان نثار توام
سرافـرازم سـرو ایـن چمنـم، ای گـل زهرا بی‌قرار توام
                      عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم
عمو جانم مرگ در ره تو، چون عسل شیرین شد به کام من
ز مینـای عشقـت ای سـاقـی، از کـرم تر کـن جام کام من
                      عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم
   
فانوسهای اشک 2 – رحمت الله صادقی

متن نوحه در خیام حسین ز گریه طوفان شده - سید رضا موید

 قـاسم‌بن‌الحسن عـازم میدان شده
یادگار حسن                         کرده در بر کفن
وای حسین جان، وای حسین جان
پسر فاطمه جان ز برش می‌رود
کـه جگرگوشـۀ برادرش می‌رود
مادرش در فغان                  عمّه‌اش مویه‌کنان
وای حسین جان، وای حسین جان
گل یاس ولایت ز عطش خسته است
قاتلش بهر او حجلۀ خون بسته است
آن مه خوش خصال                شد تنش پایمال
وای حسین جان، وای حسین جان
پایمال ره دوست شده پیکرش
بر سر نی رود در ره قرآن سرش
دین از او سرافراز                      زنده از او نماز
وای حسین جان، وای حسین جان
سیزده سـاله و معلم مکتب است
با خبر از غم شهادتش زینب است
بر عزیز حسن                        زینب اندر محن
وای حسین جان، وای حسین جان
گفت در کام من، مرگ گوارا بود
آری این منطقِ عتـرت زهرا بود
او ز جان دل برید                 تا به جانان رسید
وای حسین جان، وای حسین جان
کربلا مـرکز عشـق شهـادت بود
همه را بر رهش روی ارادت بود
قبلۀ انبیاست                       کعبۀ اولیاست
وای حسین جان، وای حسین جان

فانوسهای اشک 2 – سیّدرضا مؤید

متن نوحه ای بی‌زره، ســرباز در خــون آرمیده - غلامرضا سازگار

ای بی‌زره، ســرباز در خــون آرمیده
کی پیکر پاک تو را در خون کشیده؟
گل باغ حسن                          بگو با من سخن
قاسم شهیدم، قاسم شهیدم
من از امــام مجتبی، شـرمنده هستم
اینگونه دست و پا مزن، بر روی دستم
یاس گلگون شده                   غرقه در خون شده
قاسم شهیدم قاسم شهیدم
با چشم خود، در موج خون، کردم نگاهت
دیـدم کـه خـاک حجله‌گه، شد قتلگاهت
گشته پاره تنت                             مثل پیراهنت
قاسم شهیدم قاسم شهیدم
تو ماهی و زخمت به تن مثل ستاره
مـانند اکبـر، پیکـرت شـد پـاره‌پـاره
عمویت فدایت                                بگریم برایت
قاسم شهیدم، قاسم شهیدم
اهل حرم! قاسم فدا، در راه دین شد
قــرآن پاره‌پـاره‌ام، نقـش زمین شد
زخم تو مشکلم                             داغ تو بر دلم
                    قاسم شهیدم، قاسم شهیدم

           زخم تنت را شویم از اشک دو دیده
جـان عمـو از مـاتمت بر لب رسیده
پیکرت را بـرم                                    در بر اکبرم
قاسم شهیدم قاسم شهیدم

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر ای آنکه غمت شمع شب افروز من است - سید رضا موید

ای آنکه غمت شمع شب افروز من است
اشـک غـم تـو روزی هــر روز من است
نـــذر تـــو و کــربـلا و عـــاشـورایت
آه مـن و نــاله مـن و ســوز من است

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

shمتن نوحه لالۀ پـرپـرم، قـاسم ابـن حسن - غلامرضا سازگار

لالۀ پـرپـرم، قـاسم ابـن حسن
نور چشم ترم، قاسم ابن حسن
تشنـه جان دادی بـر لب دریـا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
زیـر خنجـر عمـو، را صــدا می‌زنی
پیش چشم عمو دست و پا می‌زنی
مـی‌روی نـــزد مـــادرم زهــــرا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا 
آب غسـل تو خون، زرهت پیرهن
پاره پاره شدی، مثـل قلب حسن
حجله‌گـاهت شـد دامـن صحـرا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
سورۀ کوچکم شده نقش زمین
آیه آیه شـده از یسـار و یمین
گشته پـامــال لشکــر اعــدا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
با لب تشنه‌ات، پیش چشم عمو
عسلت در دهـن، شده خون گلو
تــو شدی کشته، من شدم تنها
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
نخل سبـز حسن، گـل سـرخ حسین
خون تو در گلو، اشک من در دو عین
بــا لـب عطشـان- رفتـــی از دنیــا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا
ای لب تشنه‌ات، مانده از زمزمه
بـر تـو آورده آب، مـادرم فاطمه
بهـــر دیـدارت- آمـــده بـابـا
آه و واویلا، آه و واویلا
آه و واویلا، آه و واویلا

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر آن گـاه که در بستر خـون خفت حسین - سید رضا موید

آن گـاه که در بستر خـون خفت حسین
لبـیـک زد و جـــواب نشنفـت حسیـن
بــانــوی خمیـــده قــامتی را دیـدنـد
می زد به سر و سینه و می گفت: حسین

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه ای گشته زره، بر تن تو پیرهن تو - غلامرضا سازگار

ای گشته زره، بر تن تو پیرهن تو
یا حضرت قاسم یا                         حضرت قاسم
پامال شد از سمّ ستوران، بدن تو
یا حضرت قاسم                         یا حضرت قاسم
        قـرآن حسـن، آیــۀ ایثـــار حسینـی
        بگرفته به کف، جان و خریدار حسینی
        از کـودکـی خـویش گـرفتـار حسینی
        افسوس که صد پاره شد از تیغ تن تو
یا حضرت قاسم                        یا حضرت قاسم
        ای خورده عسل از دم شمشیر شهادت
        ای یـافتـه در مکتـب ایثـــار، ولادت
        بـا آنکه بـود در نفـست روح عبـادت
        لبـریـز ز خـونـاب گلـو شد دهـن تو
یا حضرت قاسم                       یا حضرت قاسم
     افسوس که چون لاله، ز تیغت همه چیدند
     افسـوس! که پهلوی تـو، بـا نیـزه، دریدند
     افسوس! کـه بـر کشتن تـو تیـغ کشیدند
     افسوس! کـه افتـــاد خــزان، در چمن تو
یا حضرت قاسم                         یا حضرت قاسم
       ای کـرده عمـو مثل پدر، گریه برایت
       ای گفته عمو جان عمویت به فدایت
       ای حجله‌گـه شـادی تو، بزم عـزایت
       ای خلعت شادی تـو، بر تن، کفن تو
یا حضرت قاسم                     یا حضرت قاسم
     یک کشتۀ صد پاره‌تن و این همه قاتل
     بر بسمل خونین حسن، ناله کن ای دل
     والله بـوَد بهـــر عمـو داغ تـو مشکـل
     مثل جگــر پــاک حسن شـد بدن تو
یا حضرت قاسم                     یا حضرت قاسم
    سخت است عمو، جسم تو صدچاک ببیند
    رخســار دل آرای تــو، بــر خـاـک ببیند
    آغشتـه بـه خـون، ایـن بـدن پـاک ببیند
    مـانده است سخـن بـر لب شکّـرشکن تو
یا حضرت قاسم                       یا حضرت قاسم

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه پاره‌ پاره شده آیه قرآن حسن یا حسن - غلامرضا سازگار

پـاره‌پـاره شده آیــۀ قـرآن، حسن یا حسن
مانده در زیر پا، شاخۀ ریحان، حسن یا حسن

آل هاشم، گل بیارید                         از دو دیده، خون ببارید

واحسینا، واحسینا، واحسینا، واحسینا

           گشته بی بال و پر، بلبل بستان، حسن یا حسن
           چیـده شـد لالۀ سرخ گلستـان حسن یا حسن

آل هاشم، گل بیارید                         از دو دیده، خون ببارید

              واحسینا، واحسینا، واحسینا، واحسینا
              زرهش پیرهن، جامه خونین کفنش، یا حسن
              بـدنش پـاره‌تر آمده از پیــرهنش، یا حسین

آل هاشم، گل بیارید                         از دو دیده، خون ببارید

واحسینا، واحسینا، واحسینا، واحسینا

خورده قاسم عسل، از دم شمشیر بلا یا حسین

بدنش غـرق خون، در جگرش تیر بلا یا حسین

آل هاشم، گل بیارید                         از دو دیده، خون ببارید

واحسینا، واحسینا، واحسینا، واحسینا

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر هر کس که گریست در عزای تو حسین - سید رضا موید

هر کس که گریست در عزای تو حسین

او را بـرسـد لطف خــدای تـو حسین

در بــاغ بهشت هم بود خانه به دوش

هر کس نــرود بـه کـربلای تو حسین

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه شهید خونین بدنم زره شده پیرهنم - حاج غلامرضا سازگار

شهید خونین بدنم، زره شده پیرهنم
خون گلو: آب وضو، غبار صحرا: کفنم

 

این سر من این بدنم              قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم              قاسم ابن حسنم

 

خـون خدا را یـاورم، عباس را هم سنگرم
شور حسین در سرم، روح حسن در بدنم

 

این سر من این بدنم              قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم              قاسم ابن حسنم

 

حسین آبروی من، باب من و عموی من
شهـادت آرزوی من، عـاشق نیـزه‌ها تنم

 

این سر من این بدنم              قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم              قاسم ابن حسنم

 

حجله‌گهم، خاک زمین، سرم فدای ره دین
ناز کشـم، ز تیــرِکین، بوسه به خنجر بزنم

 

این سر من این بدنم             قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم             قاسم ابن حسنم

 

نیـزه بـه سینه‌ام فــرو، بـرای یاری عمو
خون دل و خون گلو عسل شده در دهنم

 

این سر من این بدنم             قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم             قاسم ابن حسنم

 

حاجت من روا شده، خون دلم حنا شده
شانه به تیغ‌ها شده، زلف شکن در شکنم

 

این سر من این بدنم             قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم              قاسم ابن حسنم

 

جان من و جان عمو، جدا نمی‌شوم از او
 جان من و جان عمو، جدا نمی‌شوم از او

این سر من این بدنم               قاسم ابن حسنم
این سر من این بدنم               قاسم ابن حسنم

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای ماه من که ماهی در خون شناوری - حاج غلامرضا سازگار

ای مـاه من! کـه مـاهی در خــون شنـاوری                  در مـــوج خــون، چقـدر شبـیه پیمبـری
با جسـم چـاک چاک تو شــد امـر، مشتـبه              تــو قـاسمی، عـزیـز دلـم، یا کـه اکبـری؟
اینقدر پیـش چشـم عمـو دسـت و پـا مزن              جان می‌دهی و جان من از دست، می‌بری
مــن بـر تـوام بـه جـای پـدر، تـو برای من              جــای علــی اکبــــر و جـــای بــرادری
مشکل‌گشای مــن شــده بـازوی کـوچکت              انگـــار می‌کنــم کــه تــو عبـاس دیگری
عمــو شــود فـــدات کـه طـاقت نـداشتی              بـــر غــربـت عمـــو بنشینـی و بنگــری
شرح غم من و تو، همین مصرع است و بس              مـن بـاغبـان پیــرم و تـو یـاس پـرپـری
امــــروز، روز غــــربــت آل پیمبـــر است              نبْــوَد روا، مـــــرا بگـــذاری و بگــذری
خـواهی بپایْ خیزی، از این دست و پـا زدن              گــویی هنـوز، بــر مـن مظلـومه یـاوری
«میثم» از این شرارۀ جانْسوز و سوزِ دل
مـرهون عفو و رحمتِ مـا، روز محشری

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه او بود و یک لشکر ولی لشگر چه کردند - غلامرضا سازگار

او بود و یک لشکر، ولی لشگر، چه کردند               با یـاس سـرخ بـاغ پیغمبر، چـه کردند

گـرگـان کـوفـه، جسـم او در بــر گرفتند              بـا هــم گـلاب از آن گــل پرپر گرفتند

بــا سـوز دل زخـم تنـش را تـاب دادند              آن تشنـهْ لب، را از دمِ تیــغ آب دادند

جسمش ز نوک نیزه بـا جوشن یکی شد              پیـراهن خـونین او، بــا تـن یکی شد

«بن‌سعد ازدی» بر تنش زد نیزه از پشت              هر سنگـدل، یکبـار آن شهزاده را کشت

افتــاد، روی خــاک و عمــو را صـدا زد              مــانند مـرغ سـر بـریده دست و پا زد

فــرزنـد زهـرا همچنــان بــاز شکـاری              آمــد بــه بـــالای سـرش با آه و زاری

در دست گلچین، دید یـاس پـرپرش را              می‌خواست، کز پیکر جدا سازد سرش را

بــا تیـغ بر او حمله، چون شیر خدا کرد              دسـت پلیـد آن ستمگـــر را جدا کـرد

لشکــر، بــرای یـــاری او حملـه کردند              آوخ! کــه بـا آن پیکر خونین چه کردند

از میهمــان خـویـش استقبــال کـردند              قــرآن ثـــاراللـه را پــامــال کـردنـد

با آنکه بر هر داغ، داغ دیگرش بود
این داغ دل، تکرار داغ اکبرش بود

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای اهل کوفه من یتیم مجتبایم - حاج غلامرضا سازگار

ای اهل کوفه! من یتیم مجتبایم              دامـاد بــزم خــون، بـه دشـت کـربلایم

مــرغ دلم، بهــر شهـادت، می‌زند بـال              مـرد جهـادم، گــرچه دارم، سیـزده سال

فـرزند پیغمبر در این صحرا غریب است              بالله! عرب را، کشتن مهمان، عجیب است

ای شمـر دون بــر حـرمت ما پا نهادی              ای ابـن سعـد آیــا بـه اسبت، آب دادی

فرزند زهـرا تشنه لـب، اسب تو سیراب              اسب تو سیراب است و اصغر رفته از تاب

اسب تـو سیـراب و زنــد در خیمـه ناله              از تشنگی، هم شیرخواره، هـم سـه ساله

اسب تو هر دم می‌برد، از آب، حظّی
چون ماهی کوچک، کند اصغر تلظی

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر ما را شرف و شهادت و شیدایی است - سید رضا موید

ما را شرف و شهادت و شیدایی است
ما را شرف و شهادت و شیدایی است
در کــار حسیــن عــالمی حیــرانند
زیرا که حسین کارش استثنایی است

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه از زخم تیغت از عسل خوشتر عمو جان - غلامرضا سازگار

از زخم تیغت، از عسل خوشتر، عمو جان             ای آرزویم، بـر تو تـرک سـر، عمو جان

دادی ز لطـف و مـرحمت، اذن قتــالم              اینـک! حـلالم کن، حلالم کتن، حلالم

شمشیـرهـا و نیزه‌ها، چشـم انتظـارند              تـا بــر روی زخم دلـم مـرهـم گذارند

عمــری سـراپـا شعلـۀ جـانسوز بـودم              من سیـزده سال عـاشق امـروز بـودم

کم آه خـود را، سـدّ راهم کن، عمو جان              مثــل علـی اکبــر نگاهم کن عموجان

نیش هزاران خار و یک لاله کـه دیده؟!              یک لشکر و یک سیزده ساله که دیده

تقــدیم کـردم بـر سنـان‌ها، سینـه‌ام را              کـردم نشــان سنـگ‌هــا، آیینـه‌ام را

قـاتل بگو بیـرون کنـد، پیـراهنم را
تا حلقه‌حلقه، چون زره سازد، تنم را

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای عـارضت خــرم‌تر از بـرگ گل یاس - غلامرضا سازگار

ای عـارضت، خــرم‌تر از بـرگ گل یاس                         وی بر لب خشک تو گریان، چشم عبّاس

دامــاد بــزم خـون، بـه دشت کربلایی              هـم مصطفـا، هم مـرتضا، هم مجتبایی

داری در آغــوش عمـو، بــوی حسن را              حُسن حَسن، خُلق حَسن، خوی حَسن را

کـوثـر، گـریبـانْچـاکِ اشک دیــدۀ تـو              روح مسیحــا، در لــب خشکیـــدۀ تـو

قربـانـی مـن! رو بـه قـربـانگـاه بـردی              جـان عمــو را بــا خــودت همراه بردی

اکنون که جانت را به جانان، وقف، کردم              بگـــذار تـا جـای حسـن دورت بگــردم

زلفت کمند و نیزه قـد، مژگان شـده تیر              جسمت، زرۀ قلبت سپــر، ابروت شمشیر

آهستـه بگــذر، از بـــرم ای مــاهپاره              تـا بنگـرم بــر قـــدّ و بـــالایت دوبـاره

سخت است کز لعل لبت شرمنده باشم              تـو کشتـۀ من بـاشی و من زنـده بـاشم

از خیمه تا مقتل شتابان می‌روی سخت              در حجلـۀ خـون می‌روی یـا حجلۀ بخت

از بس‌که از شوق شهادت، شاد گشتی
حـس می‌کنی در کـربلا دامـاد گشتی

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر عطش افتـاده بـه جـانـم جگــرم می سوزد - سید رضا موید

عطش افتـاده بـه جـانـم جگــرم می سوزد
هستـی ام ز آتـش غـم ها بـه برم می سوزد
در من از سوز عطش تاب سخن گفتن نیست
دهنم خشـک و دلـم خـون، جگرم می سوزد
عطش و داغ دل و تـابش خـورشید و سلاح
آتشـی هست کـه پـا تـا بـه سرم می سوزد
بــاغبـانم مــن و افســوس کـه از بـی آبی
هـر گـل و غنچـه به پیـش نظـرم می سوزد
بـاغ آتــش زده را مــانـم کـز هـر طــرفی
هـم گلـم، هم شجـرم، هم ثمـرم می سـوزد
جگـر از داغ جگـر گـوشه من خـونین است
بـصــرم از غــم نــــور بـصــرم می سوزد
گـریـه دختــرکـم بــر جگـــرم آتـــش زد
نـــالــه اصـغـــر من بیشتــرم مـی سوزد
نخـلـه عصمتـم و بــرگ و بـــرم را زده اند
طـایـر قــدسـی ام و بـال و پـرم می سوزد
اکبـرم آب ز مـن خـواهد و میسـورم نیست
جگـر سـوخته ام بـــر پســـرم می ســوزد
خصم گفتـا کـه مـرا می کشـد از بغض علی
دل در ایـن حـال بـه حـال پـدرم می سوزد
ای "مــؤید" اگـر ایـن گـونـه پـریشانم من
عطش افتــاده بـه جـانـم جگـرم می سوزد

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه ثمر ریاض دل علی - غلامرضا سازگار

ثمــــر ریـــاضِ دل علـــی، دُر فـــاطمه، گهــرِ حسن

بـه رسول، قطعـه‌ای از جگر، بــه حسین، پـاره‌ای از بدن

به دو لب عقیق- یمن یمن، به دو طره مشک- ختن ختن
                                          رخ او چراغ بهشت دل قد او قیامت کربلا

شهـدا بـه وادی سـرخ لا، شده خـم بـه عـرض ارادتش

سـر و دست و تن سپر بلا، یـمِ خـون، بهشت شهادتش

مه و سال و هفته و روز و شب، همه لحظه‌های ولادتش
                               زده خیمه در یم سرخ خون، شده مردِ سنگرِ ابتلا

گــل سرخ بـاغ محمّـدی، شکفد ز باغ جمال او

صلوات خالق ذوالمنن، بـه خصال او بـه کمال او

بـه بـراق وهم بگو مپـر نـرسی بـه اوج کمال او
                                      که گرفته جلوه جلال او ز جلال حضرت کبریا

ثمرِ حسن! کـه هماره دل به حسینِ فاطمه بسته‌ای

تـو همـای قلــه خونی و به دل شکسته نشسته‌ای

به شـتاب می‌روی از حرم تو که بند کفش نبسته‌ای
                                   زرهت به تن شده پیرهن، بدنت شده سپر بلا

تو طواف دور عمو کنی، ملکوت گـرم طـواف تو

نگه حسین به قامت و نگه حسن به مصاف تو

دل عمه و جگر عمو شده شمـع بـزم مصاف تو
                      که شود خضاب به مقتلت، ز حنای خون سر و دست و پا

بــه عمـو و عمه نظـاره کـن، شـده در قفـای تـو نوحه‌گر

دو طرف فرات و دوسو سپه،دولب تو خشک‌ ودو دیده تر

نـه به تن زره نه به کـف سپر نه بـه سـر کلـه نه کفن به‌بر
                                          زره تو زخم تنت شود ز هجوم نیزه و تیرها

تـو شهیـد عـرصـۀ کـربلا، تـو حسین را علی‌اکبری

عمـویت بــه جای پدر به تو،تو براو به جای برادری

چه شود به پیکر نازکت؟ که میاـن این همه لشکری
                                     علی اکبرِ دگرِ عمو ز چه رو شدی ز عمو جدا؟

تو روی به جانب مقتل و، دل یک حرم به قفای تو

سپهنـد منتظـرت ولـی، حـرم است بـزمِ عـزای تو

نگهی به«میثم»خسته دل که بوَد قصیده سرای تو
                                   به امید آنکه شفیع او، شوی از کرم به صف جزا

 

فانوسهای اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم - غلامرضا سازگار

من گل باغ محمد قمر فاطمه‌ام
                                              سیزده ساله یتیم پسر فاطمه‌ام

سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم

 

سپرم سینه خونین زرهم پیرهنم
                                               آبم از خون گلو خاک بیابان کفنم

سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم

 

تن صد پارۀ من باغ گل یاس علی است
                                   بازوی کوچک من بازوی عباس علی است

سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم

 

دوست دارم که سرم در ره قرآن شکند
                                           استخوان تنم از سمّ ستوران شکند

سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم

 

دوست دارم که خورم آب زخوناب گلو
                                             پدرم کرده وصیت که شوم یار عمو

سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم

 

دوست دارم که شود پیش دو چشم تر او
                                           بدنم غرقه به خون مثل علی اکبر او

سرو خونین بدنم قاسم ابن الحسنم

 

فانوسهای اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن شعر ای مُـحـرمــانِ مَحـــرم، بــار سفـر ببندیـد - سید رضا موید

ای مُـحـرمــانِ مَحـــرم، بــار سفـر ببندیـد      احــرام حــج خـــونین بـار دگـــر ببندید
من خـود خلیـل عشـق و چـاووش کــربلایم                      چــاووش کـــربـلا را بـــار سـفــر ببندید
عشـق خـدای خــوانـد مـا را بـه حـجّ بـرتـر         دامـــان عشقـبـازی نـک بـر کمــر ببندید
ما را رضای جانان اصل است و غیر از این فرع         از آن چـه او نخـواهـد بــاید نظــر ببندید
بـر پـرده هـای محمـل آیـات خـون نویسید         بــر گــردن شتـرهـا زنــگ خـطـر ببندید
درحِجـره هـای جنـت مـاییم و لعـل حـوران         از حجر دل بگیـریـد چشـم از حَجَـر ببندید
هـر کـس شهیـد بـاشـد جـاوید زنـده بـاشد         بـا پنـجـه شهــادت بــر مــرگ در ببندید
در پیش تیغ و پیکان جـان را بـه کف بگیرید         وز سـوز تشنـه کـامـی دل در شــرر ببندید
بــر مـــوج آب دریــا داغ عـطـش گـذاریـد         وز داغ نـــوجــوانــان زخـم جگـر ببندید
ای دختـــران معـصـــوم دل از پـدر بِبُـرّیـد         وی مـادران مظـلـوم چشـم از پسر ببندید
عبــاس و اکـبــر مـن در گــرد خـواهـر من          بــر هـر کـه جــز محـارم راه نظـر ببندید
تقدیر ما "مؤید" باشد چو در شهادت
هرگز نمی تـوانید دست قـدر ببندید

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه زیباترین گل در چمن در یتیم کربلا - جعفر رسول زاده

زیباترین گل در چمن

درّ یـتیــم کـــربـلا

نسیــم صبــح آرزو                        آئینۀ حسـنِ حسن

مست می قالوا بلی

عـزیــز عمّه و عمـو

ای نوجوان کربلا  یا قاسم بن المجتبی

آئینـه ولایـت اسـت

از خیمه آید مثل ماه

چه قامتی چه قامتی                      دسته گل محبّت است

عمـو کنـد بــر او نگاه

چـه قــامتِ قیــامتی

ای نوجوان کربلا  یا قاسم بن المجتبی

این نوگل خوش ‌رنگ‌ و بو

یا رب چه زیبـا منظر است

لالــه ز بـــــرگ یــاسم                   روح است و ریحان عمو

او مجتبایـی دیگر است

پـوشیده قـاسم در کفن

ای نوجوان کربلا  یا قاسم بن المجتبی

با شوق احلی من عسل

اذن شهـادت بــر لبش

لشگر به کین آماده شد                    عمـو گـرفتش در بغل

گرید چو بـاران زینبش

گلگلون تن شهزاده شد

ای نوجوان کربلا  یا قاسم بن المجتبی

فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)

متن شعر سلام مـا بـه شهیدی کـه عشـق زنده اوست - سید رضا موید

سلام مـا بـه شهیدی کـه عشـق زنده اوست
کسیکه خون خدایش دویده در رگ و پوست
سـلام ذات خـدا و آن چــه آفــریــده خدا
بـر او کـه آبـروی خلق ها بـه خون هموست
سلام مـا بـه شهیـدی کـه سیـدالشهداسـت
خـدا جــلال و علی صـولت و محمد خوست
مـلائـک از ســر هــر مــو کنـنـد تمجیدش
که حمد و شکر خدایش روان ز هر سر موست
تمـام هستـی مــن یـــا حسیـن می گویند
نه من، خدای هـم از او نـداشت بهتر دوست
ز زخـم حنجـره خــون چکــان و عطشانش
بـلــنـد زمــــزمــه لا الــــه الّا هــوسـت
عــزیــز فــاطـمـه را آه کــز قـفــا کشـتند
نه بس بـه تیـغ بـه انـواع قتـل هـا کشتند

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه همـه دلها اسیر آن زلف پرشکن بود - جعفر رسول زاده

همـه دل‌هـا اسیـر آن زلف پرشکن بود
یوسف حسن دلها قاسم بن الحسن بود

آرام دلها    شد خط و خالش                     تبارک الّه    بر آن جمالش

 

دل تنـگش بــرای شهـادت آرزو داشت
از بهار ولایت چون لاله رنگ و بو داشت

سرو بلند        قامت قیامت                 بدرقۀ او     عشق و سلامت

 

اذن میدان گرفت از عمو به صد بهانه
به ادب دست او را زد بوسه شد روانه

آمد به میدان     آزاده قاسم         بر مرگ شیرین       دل‌داده قاسم

نعره زد بر سپاه دشمن نامسلمان
که من از مجتبایم سیّد اهل قرآن

حسینی‌ام من      به دین و آئین       سلام حق باد     به آل یاسین

 

وارث قهرمـان جنگ جمل صلا زد
دشمنان را به خاک مذلّت و بلا زد 

ناگه گرفتند    او را به شمشیر       گفت ای عموجان    بیا که شد دیر

 

حسین آمد کنارش دید از فرس فتاده
لاله‌اش گشته پامال گل از نفس فتاده

دل عمو سوخت       به ماتم او            به صبر و داغ و       عمر کم او

فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)

متن نوحه ای گل لاله‌ من سیزده ساله‌ من - علی انسانی

ای گل لاله‌ی من           سیزده ساله‌ی من
مـی‌روی و بِـرَوَد           بر فلک ناله‌ی من

آسمان ابری و اشک دل من باران‌ست

در کـف مـادر تــو آینـه و قـرآن‌ست

                                              مرحبا قاسم من

 

هـم تو امیّـد منی           هـم یتیم حسنی
از چه با رفتن خود           دل من می‌شکنی

مرو ای گل که خزان موسم گل ریزان‌ست

در کــف مــادر تــو آینـه و قـــرآن‌ست

                                          مرحبا قاسم من

 

هم زیادست عدو        هم غریب‌ست عمو
گل من لب بگشا        به خسان رو تو بگو

پسر فاطمه آخر به شما مهمان‌ست
در کـف مادر تو آینـه و قـرآن‌ست

                                          مرحبا قاسم من

 

فانوسهای اشک 1- علی انسانی

متن شعر اسیــر عـشـق تــوام بـر ولای تـو سوگنـد - سید رضا موید

اسیــر عـشـق تــوام بـر ولای تـو سوگنـد         خـدای عشـق منـی بـر خـدای تو سوگند
شهیـد و شـاهـد پـاینده زمـــان هــایـی         به هـر زبـان کـه ستـاید ثنـای تو سوگند
تـویی حسین و خـدا بـر تــو افتـخـار کند                       به اشک و آه تو در سجده های تو سوگند
بـه اوج معـرفتت فهـم هیـچ کـس نـرسد         بــه وادی عــرفـات و دعـای تـو سوگند
مرا ز عشق تو یک لحظه هم جدایی نیست         به جسم بی کفن و سـر جـدای تو سوگند
دمیــده از ســر خـاکت نهـال دیـن خـدا          به خـون پـاک تـو و خـونبهای تو سوگند
به آن قـلـم کـه نـویسد فضیلت تـو قسم    
به آن زبــان کـه ستــاید ثنای تو سوگند
چه هسـت معنـی والشمس و آیـه واللیل                   به روی و موی تو خورده خدای تو سوگند
تمـــام آبـــروی انبـیــا ز درگــه تـوست         به خـاک پـای تــو و کــربلای تو سوگند
سـر از کمنـد ولای تــو بـر نمی تابم
به بوسه ای که گرفتم ز پای تو سوگند

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر ی شهیدان شمع روشن، عود در مجمر کنید - حاج غلامرضا سازگار

ای شهیدان شمع روشن، عود در مجمر کنید                        عمــه ســــادات از شـام آمده، باور کنید
بــا گلاب اشک خــود آیید بهــــر پیشباز              شستشو از چهـره او گرد و خـاکستر کنید
کـــوثر زهـــرا ز صحــرای اســـارت آمده              جــای گــل با هم نثارش سوره کوثر کنید
تــا گــل ســرخِ «مبــارک باد» بر لیلا برید              خلعت نـو بـر تـن پـــاک علی‌اکبـر کنید
سینــه‌ای پــر شیـر از خون دل آورده رباب              گــریه بـــر لبخندِ خونین علی‌اصغـر کنید
لالـــه‌های پـــرپــر ام‌البنین، زهــرا رسید              در پـــیِ عبـــاس، استقبـال از مادر کنید
ام‌کلثــــوم از سفــر آورده رو در علقمـــه              لحظه‌ای دلجویی ازآن مهربان خواهر کنید
همـــره زینب بــه ســـوی قتلگاه آرید رو              گـریه بـر آن خواهر و آن پیکرِ بی‌سـر کنید
تـا سکینـه چشـم نگشاید به سوی قتلگاه              خویش را ســدّ ره آن نــازنین دختر کنید
طایـران خسته اینجا نیست دیگر کعب نی              نـــاله و فــریاد بر خاک شهیدان سر کنید
این شما، این کـربلا، این علقمه، این قتلگاه              ســـرزمین نینـــوا را صحنـه محشر کنید
بــا وضــوی اشــک رو آرید سـوی قتلگاه              سجده بر زخمِ تنِ آن غرقه خون پیکر کنید
ای ملایک تا قیامت رود رود و بحر بحر
اشـک «میثـم» را نثــار آل پیغمبر کنید

دو دریا اشک 2 -غلامرضا سازگار
 

متن شعر نوحه یوسف گل پیرهنم قاسم - حاج غلامرضا سازگار

یـوسف گل پیــرهنم قاسم                      کشـته خونین بــدنم قـاسم

لاله سـرخ حسنـم قـاسم

جان عمو جانت شود به قربانت

 

شرمنـده‌ام از لب عطشانت                      گریه کنم بـه چشم گریانت

یا بـه تن و زخم فـراوانت

جان عمو جانت شود به قربانت

 

دیـده گشا گریـه بـرایم کن                      با دل بشکسته دعــایم کـن

بـار دگـر عمو صدایم کن

جان عمو جانت شود به قربانت 

 

ز خـون بـه چهره آبرو داری                     شهـد شهـادت بـه گلو داری

زمـزمۀ عمـو عمــو داری

جان عمو جانت شود به قربانت

 

ای زرهـت پیـرهنت قــاسم                      کشته مـرا زخـم تنت قـاسم

خلعت شادی کفنت قاسم

جان عمو جانت شود به قربانت

 

تا که بـه گردن کفنت کردم                      یـاد جراحات تنـت کـردم

گریه به زخم بدنت کردم

جان عمو جانت شود به قربانت

 

تو پسـرِ بـرادرم بــودی                      نور دو چشمانِ ترم بـودی

مثـل علی‌اکبرم بـودی

جان عمو جانت شود به قربانت

 

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
 

متن نوحه لاله بیارید از حرم ای بنی هاشم - غلامرضا سازگار

لاله بیارید از حرم ای بنی هاشم!                      بعد علی‌اکبرم کشته شد قاسم
واویلتا واویلتا آه و واویلا
یاسمن سرخ حسن در حرم آمد                      صـد پاره مثـلِ پیکرِ اکبرم آمد
واویلتا واویلتا آه و واویلا
لالۀ پرپر شده در چمنم قاسم!                      قرآن پاره پارۀ حسنم قاسم! 
واویلتا واویلتا آه و واویلا
ای بی‌زره سرباز من چشم خود وا کن                       بـرای غربت عمـو ناله بر پا کن
واویلتا واویلتا آه و واویلا
تـو بهر من مثل علی‌اکبرم بودی                      بعد از برادرم حسن، پسرم بودی
واویلتا واویلتا آه و واویلا
لب تشنه دست و پا زدی بر روی دستم                      خـیز و بزن مرا صدا من عمو هستم
واویلتا واویلتا آه و واویلا
آب از عمو کردی طلب، تشنه جان دادی                      من گریه کردم تا تو از نفس افتادی
واویلتا واویلتا آه و واویلا

 دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه عمر ما بعـد تـو چون بسمل بی‌بال گذشت - حاج غلامرضا سازگار

عمر ما بعـد تـو چون بسمل بی‌بال گذشت
نه چهل روز که هر لحظه چهل سال گذشت
آمدم با تو بگـویم بــه چـه احـوال گذشت
همه جا بر من، چـون گوشۀ گـودال گذشت
  کاش آن دم که ز نعش تو جدا گردیم
عـوض تو سر خود را سر نی می‌دیدم 
از زمــانی که جدا گشت ز پیکـر سـر تو
مـاند جـای سـم اسبـان به روی پیکر تو
کعب نی داشت به کف قاتل بد اختر تـو
تـن آزردۀ مـن شـد سپــر دختـــر تـو
                           مـادرت فاطمـه را گوشۀ مقتل دیـدم
                           تو نـالـۀ وای حسینــای ورا بشنیـدم
دیدم از حنجر صدچاک دعایم کردی
سـر خـود را سـر نی راهنمایم کردی
گـاه از گــوشۀ گـودال صدایم کردی
گـاه بر نـوک سنان گـریه برایم کردی
                          بی‌تو از مقتــل خون رو به حرم آوردم
                          سر خونین تـو را بـر سـر نی گم کردم 
سـر تـو گم شدو بی‌روی تـو سر کردم من
دیگـر از بـودن خـود صـرف‌نظر کردم من
روز رفت و شب خود بی‌تو سحر کردم من
ظهــر فـردا به سوی کوفه سفر کردم من
                        این دو روزی که ز دیـدار تو بودم محروم
                        ذکـر من بـود فقـط وای حسیـن مظلوم
بود کوه غم تو همچو علم بر دوشم
غم گرفتی عوض فاطمه در آغوشم
تاصدای تورسید ازسر نی بر گوشم
کرد آوای تو از نوک سنان خاموشم
                        خواندی و با نفست شعلۀ آهـم کردی
                        اشـک‌ریـزان ز سـر نیـزه نگـاهم کردی
باز پـروانه شــدم دور سـرت گردیدم
بـا نگـه مـرهم زخـم جگرت گردیدم
از همان پای سرت همسفرت گردیدم
عاشق صـادق مــوج خطرت گردیدم
                        اهل هر شهر اهانت به مقامم کردند
                        بـا ســرت وارد دروازۀ شــامـم کرد
چه بگویم که چه در شام کشیدیم حسین
گـام گـام از همه دشنـام شنیدیم حسین
سر هـر کـوچه و بـازار رسیــدیم حسین
غیر شادی و کف و خنده ندیدیم حسین
                     شامیان چنگ و نی و تار و دهل آوردند
                     هیجده سـر عـوض شاخـۀ گل آوردند
بـانگ تبریک به دور سر تو سر دادند
نسبت کفــر بـه اولاد پیمبـــر دادند
نتوان گفت که دشنام به حیدر دادند
سر هر کـوچه بـه مـا زجر مکرر دادند
                    جگـرم را چـــو تـــن زخمی تو آزردند
                    دست بستـه به سوی بزم شرابم بردند 
در کنــــار سر تـو اشک فشانـدم دیدی
خصم چون مادر تو فاطمه خواندم دیدی
خصم را سخت به تحقیر کشاندم دیدی
بـر همـه خلق پیـام تــو رساندم دیدی
                    پــای قرآن دل انگیز تـو ای خون خدا
                    بر رخش سخت زدم سیلـی یابن الطقا
شام با آن همه بیداد اسیرت گردید
پسر هنـد جگـرخوار حقیرت گردید
نوبت سلطنت طفل صغیرت گردید
تا صف حشر به ویرانه سفیرت گرید
                          تا ابد طفل یتیم تو نمایندۀ توست
                          این نماینده پیـام‌آور آیندۀ توست
حـال در کوی تـو رو بار دگر آوردم
بــر تو از کوفه و از شام خبر آوردم
پـرچم صبـر بـه همـراه ظفر آوردم
داغ جای گل و ریحان ز سفر آوردم
                       دیدی از نیزه چه ها برسرما می‌آمد
                       کعب نی بود که بر پیکر مـا می‌آمد 
چادرم رفت ولی دیدن یک مـویم نه
قامتم گشت خم از هجر تو زانویم نه
بازویم بسته شد اما لب حق گویم نه
گــره افتاد بـه بــازوم بـه ابرویم نه
                 نه غـم از بند نه باک از گرهم بود حسین
                 که همین رخـت اسارت زرهم بود حسین 
یوسف فاطمه ‌ای داغ تو مُهر جگـرم
همرهم همسخنم همنفسم همسفرم
خجلم از تو و از مــادر و جد و پدرم
کز چه بـاید به وطن پیرهنت را ببرم
                         یابن زهـرا چه شود آبرویم را بخری
                         همـره خویش مـرا مثـل رقیه ببری
کاش خـونین شود از چشم ترم پیرهنم
کـاش می‌کـرد قضـا پیــرهنـم را کفنم
کاش می گشت کنـار حـرمت دفن تنم
تـو دعـا کـن نبــرد قافله سـوی وطنم
                      تـا به نظم آورد ازسوز درون این غم را
                      داده‌ام شعله دمـادم نـفس«میثم»را
 
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر جـــرس آرد خبـــر از قافلـۀ شـام و حجاز - حاج غلامرضا سازگار

جـــرس آرد خبـــر از قافلـۀ شـام و حجاز              شهـدا! وقــت نمـاز است نمـاز است نماز
ســر بــرون از جگــر خــاک بیاریـد همه              دستـه‌گل از تـن صـد چــاک بیاریـد همه
لشکــر فتـــح رسیدنـد، علَــم پیــدا شد              نـاقه‌هـا! اشــک بـریزیـد، حـرم پیـدا شد
حضـــرت فـــاطمـه از عـرش عُـلا می‌آید              یـا کـه زینب بـه سوی کرب‌وبـلا می‌آیـد؟
ای شهیــدان به خون خفته ز جا بـرخیزید              گــل بــه خــاک قــدم دختـر زهرا ریزید
بــوستانی که بوَد رشک ارم نـزدیک است              حــرم‌الله! بیــــایید حــرم نـزدیک است
بـا خـود از اشــک دُر نـــاب بیـارید همه              بهـــر سقــــای حــرم آب بیــارید همـه
نگــذاریـد کــه عبــــاس خجـالت بکشد              خجـلـت از تشنـگـی بــاغ رسـالت بکشد
وای مـن بــاز شـــرر بـــر جگـر آل افتاد              گــذر زینب مظلــومـه بــه گـودال افتـاد
بـاز هم در نفسش سـوز درون می‌جـوشد              عوض اشک ز چشمش همه خون می‌جوشد
خـاک مقتـل خجل از زینب کبراست هنوز              روی دستش بدن یـوسف زهـراست هنوز
گـویـی از حنجـــر ببــریـده نـدا مـی‌آید              صـوت جـان‌ســوز امــام شهــدا مـی‌آید
کــای ز فتـح و ظفــر آورده بشارت زینب!              ای شـده فــاتـح میــدان اسـارت زینب!
گــرچـه از شــام بـلا بـا قـد خم برگشتی              ســـرفــرازی و فراتــر ز علــم بـرگشتـی
صبــر تــو در مــلاءعـــام سـرافـرازم کرد              آتـش نطـق تـو در شــام، سرافـرازم کـرد
نخــل دین، آب حیـات از دهنت می‌نوشد                      خون من در نفـس سـوخته‌ات می‌جوشد
مـن هـم از تشت طـلا بر تو نظر می‌کردم              از تـــو بـا ذکـر خـدا دفـع خطر می‌کردم
تـو خروشیدی و مـن نیــز دعـایت کردم              در همــان تشـت طلا گـریه بـرایت کردم
آری! آری! نفست روح بــه قــرآن می‌داد              بانگ یابن‌الطلقای تـو به من جـان می‌داد
شــام، صحرای قیامت ز قیـامت شده بود              چـوب روی لب مـن محو کلامت شده بود
مـن و جد و پــدرم، حیدر و زهرا و حسن              همـه گفتیــم کـه ای دختـر زهـرا احسن!
شهــدایم همگــی فخــر ز نـامت کـردند              قــاسـم و اکبـر و عبـاس، سـلامت کـردند
حق همین است کـه با خون بنگارم زینب!              خــــواهر شیــــردلی مثل تو دارم زینب!
اقتــدار تــو بقــــا داد به قانون حسین              خطبه‌هـای تـو نیـاورد کم از خـون حسین
آن کـه می‌داد به تو تاب و توان من بودم              ســاربان تـو بــه بـالای سنـان من بـودم
سنگ دشمن به تنت خـورد، نظر می‌کردم              صــورتـم را بـه سـر نیــزه سپـر می‌کـردم
مـن بـه ویــرانه چـــراغ سحرت گردیدم              دل شب بـا سـر خـود دور سرت گـردیـدم
دفـن ریحـانـۀ خــــونین‌جگــرم را دیدم              اشــک چشـم تــو و تنها پسـرم را دیـدم
دختــرم شــد دل شب دفـن در آن ویرانه                    او سفیـــرم شــد و ویـرانـه سفـارت‌خانه
ذات حق، سـاقی مینـای بلای من و توست              وسعت ملک خـدا کرب‌وبلای من و توست
میـوۀ نخل بلندش شـده شرح غم ما
نفست خورده به سوز جگر «میثم» ما
 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه طوفانی از اشک در خیمه برخاست - سید رضا موید

طـوفانی از اشک در خیمه بـرخاست
قـاسم چو بر جنـگ قـامت بیاراست

 

یاس حسن در بین گلها جلوه گر شد
با لاله و سـرو و صنـوبـر همسفر شد

 

ای گل یاسمن، یادگار حسن

 

گـل هـا شنـیدنــد بــوی مــدینـه
کــردنــد رو را ســـــوی مـــدینه

 

دیـدنــد در قـاسم جمـال مجتبی را
پر کرد بانگ یا حسن آن خیمه ها را

 

ای گل یاسمن، یادگار حسن

 

گلبــــرگ زهـــرا دامـــن کشـیــده
وز تشنـــه کــامی رنـگش پـــریـده

 

آید به میدان و دعایش حرز جان است
جـان عمو و عمـه دنبـالش روان است

 

ای گل یاسمن، یادگار حسن

یک کربلا عطش - سیدرضا مؤیّد

متن نوحه یاس لاله رویی از باغ مدینه - سید رضا موید

یـاس لاله رویی از بـاغ مدینه
با جهادش افزود بر داغ مدینه

پوشیده کفن برخاست            با وجه حسن برخاست

یادگار زهرا

 

از عطـر بنفشه پـر شـد همـه صحرا
قاسم چو برافروخت رخسار چو مه را

دامان عمو بگرفت                     تا رخصت از او بگرفت

یادگار زهرا

 

مولا به کمر بست شمشیر دفاعش
بـا دیـده گـریان، می کرد وداعش

زان وداع سوزانش               می سوخت دل و جانش

یادگار زهرا

 

آن دو بهر تودیع چون بغل گشادند
از لـذت و حسـرت مدهوش فتادند

آه در چنان حالی                        جای فاطمه خالی

یادگار زهرا

 

از عطش نمانده رنگی به عذارش
شاهد خــزان بود سیزده بهارش

از تهاجم عدوان                        شد ورق ورق قرآن

یادگار زهرا

 

خون و خاک صحرا، بر تن کفنش شد
زیـر سـم اسـبـان، پـامـال تنـش شد

عقده در گلو بودش                    بانگ یا عمو بودش

یادگار زهرا

 

یاس علـوی را بـا داس بریدند
غنچه ها امید از آن یاس بریدند

داغ آن گل زیبا                           کرد در حرم غوغا

یادگار زهرا

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر ای ملایک ز جگـر آه شرربار کشید - حاج غلامرضا سازگار

ای ملایک ز جگـر آه شرربار کشید
آسمان را همگان در شرر نار کشید
نــاله وای حسینــا ز دل زار کشید
لطمه بر رخ زده فریاد دگر بار کشید
                 آسمان‌ها! همه در آتش دل دود شوید
                 آن چنان نـاله بـرآرید کـه نـابود شوید 
وقت آن است که از جسم جهان جان برود
نــالـه بــر عرش ز هــر آیـــۀ قرآن برود
در شبستــان عــدم عــالـم امکــان برود
نگـذاریــد کـه شـه جـانـب میـدان برود
                            یـا بیـایید و سـرراه بگیرید بر او
                            یا ز دل ناله برآرید و بمیرید بر او 
ملـک نـار سـرآورده به فرمان حسین
ملـک آب به فکر لب عطشان حسین
ملک بـاد شده سر بـه گریبان حسین
ملک خاک شده  خاک بیابان حسین
               آسمان سوخته و شعله به عرش افتاده
               یا که از اوج فلک عرش به فرش افتاده 
فـاطمه آمـده از خلـد بــه استقبالش
مــردها کشتـه و زنها همگان دنبالش
نه عجب گرکه خدا فخر کند بـر حالش
الـــف قـــامـت ذریـــۀ زهـرا دالش
               داغ‌ها دیــده ولـی با دل مســرور آید
               تیغ‌ها گوش به فرمان که چه دستور آید 
نیــزه دسـت عدو منتظـــر فـرمانش
تیــرها یکسره در بنـد کمـان گریانش
تیــغ‌هـا عـاشـق زخــم بدن عریانش
سنگ‌ها لاله و نسرین و گل و ریحانش
                   مرگ، پروانه‌صفت دور سرش گردیده
                   داغ دلـدادۀ زخـم جگرش گــردیده 
انبیا بسته صف از بهر فداکاری او
همه گشتند علم بهـر علمداری او
بـاز گشتند به دنیـا ز پی یاری او
او فروشنده، خدا گرم خریداری او
                          روح جبریل زند بال به دور سر او
                          ملک‌الموت شـده بندۀ فرمانبر او 
شد سراپا سپـر و منت شمشیر کشید
بهـر هر زخم ز دل نعــرۀ تکبیر کشید
عشق را بر تن مجروح به تصویر کشید
از پـی تیـر دمادم جگـرش تیر کشید
              تیـرها در خـط پـرواز پــر و بــالش بود
              دیده سوی حرم و دل سوی گودالش بود 
حـق نـدا داد که ای مقتل تو دامانم
مانده تــا لحظـۀ آخـر به سر پیمانم
دوست داری ز عـدو داد تو را بستانم
همه یـاران تـو را خود به تو برگردانم
                     تا صف حشر فراموش، قیامت نشود
                     ذره‌ای بـر در مـا کـم ز مقامت نشود 
گفـت ای وقـف تـو از روز ولادت ســر من
رب مـن صـاحب مـن خـالق من داور من
این تو این قاسم و این اکبر و این اصغر من
گـو دو صد مرتبـه صدپـاره شـود پیکر من
          خوش‌ترین لحظۀ من لحظۀ سر باختن است
          پیـش دشمن سپــر من سپر انداختن است 
دوست دارم نبود نقطۀ سالم بـه تنم
زخم پیـوسته شود مرهم زخـم بدنم
پیـرهن پاره، تنـم، پـاره‌تر از پیرهنم
سر گرفتم به کف و ذبح عظیم تو منم
                   سینۀ خویش به شمشیر بلا کردم باز
                   تـو مرا خواسته‌ای کشته ببینی زآغاز 
بود بــر سجــدۀ تسلیـم رخ چــون قمرش
نیــزه‌ها بـود که می‌رفـت فرو در جگــرش
در همان حال که لب‌تشنه جدا گشت سرش
اشک می‌ریخت به رخسار خود از چشم‌ ترش
               سر جدا شد ز تن و ذکر حقش بر لب بود
               چشمش از دامن قاتل به سوی زینب بود 
ای خـداونـد بـه زخـم تن عـریان حسین
به تن غرقه به خون و لب عطشان حسین
بـه فــداکـــاری و ایثـار جـوانان حسین
بـه نمـاز سحــر و نغـمـــۀ قـرآن حسین
                    تو کز این غم زده‌ای شعله دل عالم را
                    شرری زن که بسوزی جگر «میثم» را
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن نوحه یا حسین آینه حسنت شکسته - سید رضا موید

یا حسین آینه حسنت شکسته
یـادگــار مجتبی از پـا نشسته

عاشقت هستم          بر سر و دستم          رنگ خون بستم

ای عمو جانم

 

ماهی ام افتاده ام در دجله خون
قاسم بنشسته ام در حجله خون

سیزده ساله ام         در نگر حالم             جسم پامالم

ای عمو جانم

 

شـد زلال تشنـگی جـام وصـالـم
استخوان های شکسته شد مدالم

عقده ام وا شد            وصلم امضا شد          مکتب احیا شد

ای عمو جانم

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر مصحـف آیـه آیـه ام آیــۀ پــاره پـاره ام - حاج غلامرضا سازگار

مصحـف آیـه آیـه ام آیــۀ پــاره پـاره ام
زخـم تـن تو هم عـدد با غـم بی شماره ام
اشـک دو دیدۀ تـرم وقف گلوی خشک تو
خـون گلوی خشک تو می چکد از نظاره ام
مـاه کنـار علقمــه مهـــر میــــان قتلگـه
آه که پشت خیمه ها گم شده یک ستاره ام
می زنم از درون دل بوسه به زخـم حنجرت
می رسد از چهـار سو کعـب نـی دوبـاره ام
در یم خون نظاره کن از سر نـی اشـاره کن
تشنــۀ یک نظـاره و کشتـۀ یک اشـاره ام
یوسف من چه غـم اگر مانده برهنه پیکرت
پیـرهن تنـت شده قلـب هـزار پـــاره ام
گـریـۀ دخترت بــرد صبـر و قـــرار از کفم
خنـدۀ قـاتلت زند بر دل و جـان شرار ه ام
بی تـو چگونه سر کنم بـا سر تـو سفر کنم
مـن کـه اسیـر عشـق تو از دل گاهواره ام
نـاشده طـی زیــارتـم در سفـر اســارتـم
مانده هزار مشکل و رفته ز دست چاره ام
شعلۀ شعر "میثمت" سوخته قلب سنگ را
او که همـاره سـوزد از سـوز دل همـاره ام

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن نوحه کربلا پر شد از عطر مدینه - سید رضا موید

کربلا پر شد از عطر مدینه                      از تو ای شاهد شکسته سینه

گشته داغت با عمویت دست و دامن
قاسم من، قاسم من، قاسم من

 

یادگار برادرم تو بودی                                      اکبر بعد اکبرم تو بودی

آتش غم در وجودم گشته روشن
قاسم من، قاسم من، قاسم من

 

ای تن غرقِ خون به خاک صحرا                        بر سرت دیده ام حضور زهرا

رفتی و رفت صبرم از دل، تابم از تن
قاسم من، قاسم من، قاسم من

 

سخت باشد مرا که با امیدی                        خواندی و نصرتی ز من ندیدی

تا رهانم من تو را از دست دشمن
قاسم من، قاسم من، قاسم من

 

یاس در لاله پنهان شده من                           گل صدبرگ و عریان شده من

توتیا شد پیکرت از سُم توسن
قاسم من، قاسم من، قاسم من

 

ای غمت بر دلم چو داغ اکبر                            می گرفتم ز تو سراغ اکبر

خیمه ها شد بی جمالت غرق شیون
قاسم من، قاسم من، قاسم من

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر در سوگ حسین داشتم سـوز و خروش - حاج غلامرضا سازگار

در سوگ حسین داشتم سـوز و خروش
خون جگـر از دو دیده‌ام می‌زد جــوش

یـک قطــرۀ اشک اوفتـــاد از چشمم
گـردیـد از آن قطـره جهنــم خـامـوش

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه من که عاشق ترین عاشق روی تو هستم - سید رضا موید

من که عاشق ترین عاشق روی تو هستم
سیـزده سـالـه سـربـاز اردوی تو هستم

شاهد عشق تو به بر گرفتم                حکم جانبازی از پدر گرفتم
ای عمو جان حسین، عمو حسین جان

 

از یتـیـمـی و تنـهـایی ام افــزوده داغـت
جسم صد چاک من شد گل صد برگ باغت

مدال عشق تو به سینه دارم                عطر گلدسته مدینه دارم

ای عمو جان حسین، عمو حسین جان

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر نوحه حسین ای همه عالم فدای قاسم تو - سید رضا موید

حسین ای همـه عـالم فـدای قـاسم تو              دوبــاره کـرده دل من هــوای قاسم تو

دل شکسته و چشم پر آب و قلب کباب              شده است قسمت من در عزای قاسم تو

به کــربلای تـــو زد آتش جگـر سوزی              حــدیث درد و غـــم کـربلای قاسم تو

قسم بـه آن تـن خـونین هنـوز می آید              ز نیـنــوای دل مــا نــــوای قاسـم تو

چـو یـادگـار حسـن کرد عـزم قـربانگاه              شکــوه داد بـه مقتـل صفـای قاسم تو

کمـر ببست بـه مــردن نبسته نعلینش              به حیـرت است ملک از وفـای قاسم تو

ز پــا نشستی و افتـاد شعله بـر جگرت              چـو شـد بلند ز میـدان صدای قاسم تو

ز داغ اکبـر اگـر سوخت هستی ات امـا              سپید موی سـرت شد بـه پای قاسم تو

نبود وقت عروسی که دشمن از نی و تیر              ببست حجلــه خــونین برای قاسم تو

شمیـم عطــر حسن بـر مشام می آمـد              ز عطـر پیکـر در خـون شنـای قاسم تو

چو پایمال شد آن جسم پاره پاره ز تیـغ               گــرفـت رونـق دیگـر منــای قاسم تو

برای سرمه چشم ملک مگر می خواست              خدا که خاک شود عضـوهـای قاسم تو

"مـؤید"م ز تــو امیــد کـربلا دارم
ز چامه ای که سرودم برای قاسم تو

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه عمـو بشتاب و در بر گیر این دلداده خود را - سید رضا موید

عمـو بشتـاب و در بر گیـر این دلدادۀ خود را
نظر کن قاسم در خاک و خـون افتادۀ خود را

 

نمـاز عشق می خوانم مـن و نــام تو تکبیرم
که در محراب خون افکنده ام سجادۀ خـود را

 

تو را می خوانم و دانم که می آیـی بـه بالینم
عمو چون دوست می دارد بــرادرزادۀ خود را

 

ولی قـدری شتـاب آور کـه شد پامال اعضایم
بیــا شـایـد ببینی عــاشـق آزادۀ خـــود را

 

شکست از سُمّ اسبـان مهاجم استخوان هایم
که مجذوب تو هرگـز پس نگیرد دادۀ خود را

 

ز جـام بـوسۀ تـودیـع مستم کـردی و اینک
به دیگر بوسه کن هشیار، مست بادۀ خود را

 

نبستم بند نعلینـم مـن از شــوق فـداکـاری
نثـارت سـاختم این عشق فوق العاده خود را

 

"مـؤیـد" را بـود قـلادۀ عشق تـو بـر گـردن
مَبُــر از گـردنـم مـولای مـن قلادۀ خــود را

 

یک کربلا عطش- سید رضا مؤیّد

متن نوحه سلام باد به مـاهی که در محـاق افتاد - سید رضا موید

سلام باد به مـاهی که در محـاق افتاد                          گـل مـدینــه کـه در دامـن عـراق افتاد

سلام بــر حسـن بـن علی و قـاسم او              که بیـن آن پــدر و این پسر فراق افتاد

در آرزوی شهــادت بـــرای اذن جهـاد              به دست و پای عمویش به اشتیاق افتاد

دریــغ زان گــل ریحــانــۀ رسول الله              کـه نــاشکفته بـه سـرپنجۀ نفـاق افتاد

دریغ زان تن صد چاک و زیر سمّ ستور              دگـر مخـواه کـه گــویم چه اتفاق افتاد

همین بس است که گویم گسست اعضایش
شکست زیـر سـم اسب، استخــوان هایش

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه در کجایی تو ای گل پرپر - حاج علی انسانی

در کجایی تو، ای گل پَرپَر 
بَدَرقه کردی، شاید از اکبر 
به جنان بُرو ای چَمَن آرا 
بنشین بـه بَـرِ گُـل لیـلا 

        خدا خدا یتیم ام رفت «تکرار»

 

بهر تو برپاست، مجلس شادی 
نیـزه ها ریـزد نقـل دامــادی 
جگــرم ز غمـت شــده پــاره 
تــو فتــاده و جملــه سـواره 

        خدا خدا یتیم ام رفت «تکرار»

 

لاله گـون بینم سنبل قاسم 
در کـف قـاتل کـاکل قاسم 
مَه مـن ز چـه روی زمینی 
بـه بـر عمـو از چه نشینی 

        خدا خدا یتیم ام رفت «تکرار»

 

یک دم - علی انسانی

متن شعر تو روح پیکــر منــی عزیــز مــادر منی - حاج غلامرضا سازگار

تو روح پیکــر منــی؟ عزیــز مــادر منی؟                        مصحف آیـه آیـه ای یا گـل پـرپـر منی؟
لاله ی سـرخ پرپرم، مـاه بـه خون شناورم               قسم به جان مادرم، بگو تو خـواهـر منی 
زائـر پیکـرت شـدم، شبیـه مـادرت شدم               گنـاه مـن بـود همیـن، که تـو برادر منی
چه در کنـار قتلگـه، چه زیـر سم اسب ها               چه بـر فـراز نیزه هـا، امام و رهبـر منـی 
به هـر کجـا کـه پـا نهـم کنـار پیکـر توام               به هـر طـرف کـه رو کنم، تو در برابر منی
حنجر چاک چاک تـو، بوده رگ حیات من               بـا تن غـرق خون خود، روح مطهـر منی
ماه به خون طپیده ام، رفتی اگر ز دیده ام               همـاره در کنـار مــن، همیشه یـاور منی 
نـام تــو حـرف اولـم، یـاد تـو ذکـر آخرم                            تو حـرف اول منــی، تـو ذکـر آخـر منی
جانِ به لب رسیده ام، همیشه نورِ دیده ام               اگــر چه رفتــی از بـرم، هنوز در برِ منی
«میثم» بی قرار ما، همیشه اشکبار ما 
مرثیـه خوان مایـی و قبول مادر منی

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
 

متن نوحه قاسم از خیمه می رود میدان - حاج علی انسانی

قاسم از خیمه، می روَد میدان 
نَجمــه آورده، آیـنــه قــرآن 
رَوَد آنـکـه مَــهِ سَحـرم بـود 
گـل بـاغ حسـن پسـرم بـود 

«خدا خدا خدا خدا یتیم ام رفت» «تکرار»

 

مادرش کـرده شانه مویش را 
بوسه باران کرد، عمّه رویش را 
گـل لالــۀ بـاغ حسـن رفـت 
ز پی ِاش به خدا دل من رفت 

«خدا خدا خدا خدا یتیم ام رفت» «تکرار»

 

مُزد پیروزی بر عدو خواهد 
جرعه ی آبی از عمو خواهد 
گل مـن ز تـو با خبـرم من 
به خدا ز تـو تشنه ترم من 

«خدا خدا خدا خدا یتیم ام رفت» «تکرار»

 

یک دم - علی انسانی

متن نوحه فریاد که شد غرقه به خون پیکر قاسم - حاج غلامرضا سازگار

فریاد که شد غرقه به خون پیکر قاسم
فـواره زنـد خـون جبین از سـر قاسم

              گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

صدپاره زشمشیر جفا یاس حسن شد
پیــراهن نــازک زره قـاسم مـن شد

              گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

افسوس که کشتند یتیم حسنم را
چیدند بـه شمشیر، گل یاسمنم را

              گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

افسوس که قرآن حسن نقش زمین شد
رنگین رخ نورانی اش از خون جبین شد

              گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

حـق حسن از نیزه و شمشیر ادا شد
در حجلۀ خون قاسم او تشنه فدا شد

              گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

دامــاد نگردیــده در آغــوش اجل بود
خون دهنش بر لب خشکیده عسل بود

               گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار) 

 

ای اهل حرم، اهل حرم، لاله بیارید
بر پیکــر صـد پـارۀ قاسم بگذارید

                گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای بی زره سرباز من قاسم - حاج غلامرضا سازگار

ای بـی زره سـربـاز من قاسم
ای کشتـۀ خونین بدن قاسم

                     نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

ای نـــازنین قــرآن پـــا مـالم
طـاووس سـرخ بـی پــر و بالم

بـرخیــز و بنمــا گـریه بر حالم
این گونه دست و پا مـزن قاسم

                      نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

در حجلۀ خـون داده شد کامت
پـر شـد ز خـوناب جگر جامت

پیـراهـن خــونین بـر اندامت
هم شد زره ،هم شد کفن قاسم

                     نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

شــد شانه از تیغ ستم مـویت
نقـش زمین شد قـد دلجویت

در ابر خـون پنهان شده رویت
ای مـاه خـونین پیرهن قاسم

                     نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

تـو بـا عمو پیوسته هم دردی
بـر مـن لب خشکیـده آوردی

با اشک خود رفع عطش کردی
در هـر بـلایـی ممتحن قـاسم

                    نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

تـو یــادگـار مجتـبی هستی
قلب مـرا از غصـه بشکستـی

لب را ز خــونــاب گلو بستی
با من نمی گویی سخن قاسم

                    نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه گشته خونین کفن آن گل یاسمن - حاج مهدی خرازی

گشته خونین کفن آن گل یاسمن
نـوگل فاطمــه قاسـم بن الحسن
آه و واویلتا، آه و واویلتا (2)

 

شده غرقـه بـه خـون همه اعضـای من
ای عموجان شکست استخوان های من
آه و واویلتا آه و واویلتا (2)

 

دشمن از هر طرف راه بر من ببست
کن نظر ای عمو پـر و بـالم شکست
آه و واویلتا آه و واویلتا (2)

 

یک ماه خون گرفته 1 - حاج مهدی خرازی 

متن شعر ای حسیـن ای از ازل پـابست مـا - حاج غلامرضا سازگار

ای حسیـن ای از ازل پـابست مـا                       ای به دستت اختیـار هست مــا
در غـــریبـی آشنــای عــــالمـی              عبـد مــایـی و خـــدای عـالمی
زخـم، روی زخم از مــا خــواستی              تــا شهـادت را بـه خـون آراستی
روز پیمــان تـو و پیــونـد ماست              چاک هر زخمت گل لبخند ماست
مــا تــو را بـا زخـم تن آراستیـم              از تو در دریای خون، سر خواستیم
ای تــو را الله، شـــاء ان یـــراک              با لب عطشان و جسـم چاک‌چاک
پیشتـر زیـن چار مام و هفت باب              کـربلا را بــر تـو کـردیـم انتـخاب
آسمــانِ اوفتــاده بــــر زمیــن              مقتـلـت آغــوش رب‌العــالمیـن
مــا شـراب از خـم لایـت داده‌ایم              جـام لبــریـز از بـلایـت داده‌ایـم
مــا تـــو را در کــربـلا آورده‌ایـم              ما تو را در خویش، فـانی کرده‌ایم
زخـم مــا گـردیده بر تن جوشنت              خـون مـا جـاری‌ست از پیـراهنت
مــا پسنــدیدیـم انصــار تــو را              مــا خــریـداریـم ایثـــار تــو را
در منــای ما فــدایـی گشتــه‌ای              مـا حسینی تـو خـدایی گشته‌ای
بال جان را بــاز کــردی یاحسین              تـا خـدا پــرواز کـردی یـاحسین
بر شفاعت خون یک یارت بس است              خنـدۀ حــر گنهکـارت بـس است
آسمـانـا! بــر زمیــن افتـــاده‌ای              هستــی‌ات را در ره مـــا داده‌ای
دوست داری تا که بی‌چون و چرا              بـــاز گــردانیـم یـــاران تــو را
بـا همیـن قدر و جلال و احتــرام              زخــم‌هـایـت را ببخشیـم التیـام
ایـن تـو و این لاله‌هـای یـاس تو              قــــاسم و عبــدالله و عبـاس تو
دشت را بـر تو گلستـان می‌کنیـم              نیـــزه‌ها را سـرو بستان می‌کنیم
شه که در دریـای خون افتـاده بود              بــاز بـر زخـم دگــر آمـاده بــود
در هجـــوم آن همــه بیــدادهـا              خـاست از هــر زخـم او فـریادها
کـای رضایت مقصد و مقصود من              خـالـق مـن! رب مـن! معبود من
زخم تو شیرین‌تر از هر مرهم است              هرچه زخمم روی زخم آید تکم است
کــاش تــا بــازت فــدایـی آورم              بـــود هفتـاد و دو یــار دیگــرم
کـاش زخــم نیــزه‌هـا و تیــرهـا              بــاز می‌شـد طعمــۀ شمشیرهـا
کــاش گـرگـان بـاز چنگم می‌زدند              در همیـن گــودال سنگم می‌زدند
در منـای سرخ خـون کـردم وقوف              گشتــه لبیکم خـذینـی یـاسیوف
سنگ‌ها مــی‌خـورد بـر آیینـه‌اش              زانـوی قـاتل بـه روی سینــه‌اش
خون و روی حــی سبحــان آه! آه              پـای کفــر و قلـب قــرآن آه! آه
کـاش می‌مـردم نمی‌گفتــم سخن              سـر به ده ضربت جدا شد از بدن
سر به رویِ دستِ قاتل، می‌گریست              چشم زهـرا در مقـابل می‌گریست
قلـب دریـا آب می‌شد بـا حسیـن              آب هــم فریـــاد می‌زد یاحسین
بس‌که «میثم!» گفتی و افروختی
ملک نـامحدود حــق را سوختی

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن نوحه دارم به سر شوق شهادت ای عمو جان - حاج مهدی خرازی

دارم به سر شوق شهادت ای عمو جان
اذنم بـده تـا من روم بسـوی میـدان

عمو مسوزان جگرم                                      تویی به جای پدرم

عمو حسین جان (2)

 

کفن بــه گردنم نمـوده مـادر من
آیینه و قـرآن گرفتـه بـر سَـرِ من

عمو مسوزان جگرم                                       تویی به جای پدرم

عمو حسین جان (2)

 

بنما نظاره ای عمو بسوی میدان
من مانده ام عمو بریز سُمِ اسبان

عمو مسوزان جگرم                                        تویی به جای پدرم

عمو حسین جان (2)

 

یک ماه خون گرفته 1 - حاج مهدی خرازی

متن نوحه گل گلزار باغ خاتم الانبیا - حاج مهدی خرازی

گـل گلـزار بــاغِ خاتـم الانبیـــا
پـارۀ قلب و جـان حسنِ مجتبی
بود آن یاسمن قاسم بن الحسن

                           نور دل طاها نوباوۀ زهرا (2)

 

ای عمو جـان بیـا مرا نجـاتم بده
سوختـم از عطش آب فـراتم بده
تشنه لب جان دهد جان به جان

                           نور دل طاها نوباوۀ زهرا (2)

 

شـده غرقه به خـون تمام اعضای من
ای عموجان شکسته استخوانهای من
رفتــه از ایـن جهان سوی بـاغ جنان

                           نور دل طاها نوباوۀ زهرا (2)

 

یک ماه خون گرفته 1 - حاج مهدی خرازی

متن نوحه ای بنی هاشم کشته شد قاسم - حاج غلامرضا سازگار

لالـۀ یـاســم در چمـن افتـاد 
قاسمم زیر دست و پا جان داد 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

صورتش خونین سینه اش پامال 
مـرغ روحش زد روی دستـم بال 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

از حــرم رو در قتلگــه کـردم
قاسمم جان داد من نگه کردم 

ای بنی هاشم                                 کشته شد قاسم

 

ناله اش بـر قلبـم شـرر می زد 
با لب عطشان بال و پر می زد 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

دسته گل های سرخ زهرایی 
قاسمم گردیــده تماشــایی 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

در بغـل باغ یاسمـن دارم 
یک گل پرپر از حسن دارم 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

بی زره سربــاز شهیــد من 
هم شهید من، هم امید من 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

یک ماه خون گرفته 1 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای مصحف پامالم نجل حسنم قاسم - حاج غلامرضا سازگار

ای مصحف پامالم، نجل حسنم، قاسم 
گلگون بدنم قاسم، صـد پاره تنم قاسم 

ای دهــانت پـــر از خــونِ گلـویت 
می دهی جـان، پیش چشم عمـویت 

خون شد حنایت                                                  عمو فدایت

 

من با خبـرم از تـو، تو بــا خبری از من 
من تشنه ترم از تو، تو تشنه تری از من 

تـــا فلــک مـــی رود آه از نهــــادم 
تشنــه لـب بــودی و آبــت نــدادم 

خون شد حنایت                                             عمو فدایت

 

دسته گل دامادی، گـل زخم تنت گشته 
پیراهـن خـونینت، بـر تن کفنت گشته 

مــن بــه مقتـــل عــزادار تـو هستم 
تــو بــزن دست و پـا بــر روی دستم 

خون شد حنایت                                               عمو فدایت

 

من لالۀ سرخم را پامال خزان دیدم 
از زیر سم اسبـان فـریاد تو بشنیدم 

در دلــم شعلـۀ تـاب و تبـت بـود
زیـر تیـغ از عطش جان بر لبت بود 

خون شد حنایت                                                عمو فدایت

 

با نوک سنان ها باز، از هم زِرهت گردید
یک پیـرهن نـازک بر تن گرهت گردید 

سینـۀ تنـگ مـن شـد جــوشـن تـو 
اشـک مــن مرهــم زخـم تــن تــو 

خون شد حنایت                                              عمو فدایت

 

من آب روان بر تو از چشم تر آوردم 
با سوز دل از خیمه بر تـو خبر آوردم 

مـــادر و عمـــه و دختــر عمویت 
اشکشان گشته چـون خون گلویت 

خون شد حنایت                                            عمو فدایت

 

جسم تو برم خیمه، ای دسته گل پرپر 
بنشینـم و بگـذارم پهلـوی علی اکبـر 

چشمـۀ خــون کنــم چشـم تـرم را 
گــه ببــوسم تــو را گــه اکبــرم را 

خون شد حنایت                                              عمو فدایت

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه ای عسلت از دم شمشیرها - حاج غلامرضا سازگار

ای عســلت از دم شمشیرهــــا!               خنـده زده زخـم تـو بــر تیـرها 

زخـم بــدن توشـه، خطـر زاد تـو              روز شهــادت شـب میــلاد تـو 

دستـه گل حجلـه ی تـو سنگ ها               گشته تنت دستخوش چنـگ ها 

مرگ، عروسی که هم آغوش توست               نیشِ سـرِ تیـرِ بـلا نوش توست 

ای زرهــت پیــــــرهن نــازکت              بـال در آورده تـــن از نـــاوکت 

نـرگس مـن نـرگس خـود باز کن               جـان عمـو کـم بـه عمـو ناز کن 

دیـده بــه تبخـال لـبت دوختـم               سـوختم و سـوختم و ســوختم 

تشنـه ام از اشک خــود آبم بـده               بـا دو لـب تشنــه جوابــم بده 

حیـف کـه مـن تـاب ندادم به تو               سـوختم و آب نـدادم بــه تــو 

دفتــر عمـر تــو کـه شیـرازه شد               داغ علـی اکبــر مـن تــازه شـد 

بــاده ز صهبـای اجـل خـورده ای               از دم شمشیـر عسـل خـورده ای 

تشنـه بــه دیــدار اجـل می روی               قاسـم مـن مـاه عسـل می روی 

یـا بــه جنــان بـا علی مــرتضی               فاطمـه کـرده است تـو را پاگشا 

خلعت خــود کرده کفـن می روی               بال زنـان سوی حسـن مـی روی 

نیست روا بـا همــه ســوز درون               نیـزه سـر از سینـه ات آرد بـرون 

حیف کـه اوصــاف تـو نشناختند               اسب به گلگون بــدنت تاختنـد 

در حق ما ظلم و ستم کسب شد 
مرهــم زخـم تـو سُمِ اسب شد 

 

یک ماه خون گرفته 1 - غلامرضا سازگار

متن نوحه سینه زنای نـوجوون کجایین - سید محمد سادات اخوی

سینه زنای نـوجوون، کجایین
از خونه ها به کوچه ها بیایین

شما که روی بال باد سوارین- پرچمای مشکی کجان؟... بیارین 

حسین، حسین!... یا حسین 

 

مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا 

حسین، حسین!... یا حسین  

 

فانوسای عزاداری رو چیدن 
بزرگترای«گریه کن»، رسیدن 

بگین زلال و مثل اَبر و بارون- کسی بیاد،«سخن» بگه برامون 

حسین، حسین!... یا حسین 

 

مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا 

حسین، حسین!... یا حسین 

 

کبـوتـرای مهـربـون، بخونن! 
نوحه خونای نوجوون بخونن! 

چلچراغِ روشنِ امشب کجاست؟- سینه زن حضرت زینب کجاست؟ 

حسین، حسین!... یا حسین 

 

مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا 

حسین، حسین!... یا حسین

 

کوچیکترین مردایِ خانواده!... 
فرشته های مهربون و ساده!... 

فصل عزا دوباره سررسیده- بیاین که«قاسم» از سفر رسیده 

حسین، حسین!... یا حسین 

 

مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا 

حسین، حسین!... یا حسین 

 

اسم تموم پرچما، قاسمه 
نوجوون قصه ما، قاسمه 

تاریکیِ یتیمی رو دیده بود- از کسی جز خدا نترسیده بود 

حسین، حسین!... یا حسین 

 

مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا

حسین، حسین!... یا حسین 

 

در همه جـا یـار بـرادرِش بود 
نوجوون... اما مردِ مادرِش بود 

لحظه ای که شهید میشد، نترسید- با اون همه زخمی که داشت، میخندید 

حسین، حسین!... یا حسین 

مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا

حسین، حسین!... یا حسین 

 

بـرادراش، دو غنچه یاس بودن 
عموهاشَم حسین و عباس بودن 

غنچه ای از باغ«امام حسن» بود- لباس جنگیِ تنِش: کفن بود 

حسین، حسین!... یا حسین 

 

مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا 

حسین، حسین!... یا حسین

 

شهید شد اما مثل آسمونه... 
نـوجوونا، کنارتون می مونه! 

قاسم اگه دعا کنه، میگیره- دیوِ غمای دلتون میمیره 

حسین، حسین!... یا حسین 

 

مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا

حسین، حسین!... یا حسین 

 

می خوام دعا کنم، خدا بشنوه 

فـرشتـه خــوبِ دعــا، بشنوه 

نشه ازین روزای خوب جدا شیم- خدا کنه«امام حسینی» باشیم 

حسین، حسین!... یا حسین 

 

مُحَـرَّمه بچه هـا!- بیـاین بریم کربلا

حسین، حسین!... یا حسین 

 

کبوتران نوحه خوان - سیدمحمد سادات اخوی

متن شعر نوحه گل من چرا زخمی از نیش خاری - حاج غلامرضا سازگار

گـل من چـرا زخمی از نیش خاری              پـراکنـده در دامــن لـالـــه زاری؟

مرا داغ لب‌هــای خشک تو بر دل              تو بهر چه از چشم خـود اشکباری؟

تنت مثل جوشن شده حلقه حلقه              تـو دیـگر نیـازی بـه جوشن نداری

مـزن اینقدر دست و پا روی دستم              قـــرار دل مــن چــرا بـی‌قـراری؟

تو مـاه به خـون خفته‌ام در زمینی              تـو بــاغ خزان دیـده‌ام در بهـاری

شهیـدان نهـادند بـر خاک، صورت              تـو سر بـر سر دوش من می‌گذاری

چگـونه عمـــو زنــده بـاشد ببیند              تو جان بر سر دست او می‌سپاری؟

همه آرزوی عمـــویت همین است              کـه یک بار، یـک ناله از دل بـرآری

چگـونه عســل از دم تیغ خـوردی              که خون از دهان تو گردیده جـاری

خدایت دهد اجر، «میثم» که بر ما
ز دل می‌سرایی، به خون می‌نگاری

دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای عمو پاره پاره شد بدنم - حاج غلامرضا سازگار

ای عمــو پــاره پــاره شــد بدنم              زرهــم گشتــه زخــم‌هــای تنم

منـــم آن یــوسفـی کـه گردیده              بــدنـم پـــاره‌تـــر ز پیـــرهنم

سیـــــزده ســـــــال آرزو دارم              روی دست تــو دست و پـا بـزنم

از دم تیــــغ دوست خــوردم آب              کـه عسـل جــاری اسـت از دهنم

عـــاشقـم عاشقـم عمـــو بگـذار              اسب‌هـا پـــا نهنـــد بــر بـدنم

بس که خشکیده از عطـش دهنم              نیـست یــــارای گفتـــنِ سخنم

آرزوی مــــن از ازل ایــن بـــود              که شود زخم و خاک و خون، کفنم

پـدری کـن بــر ایــن یتیــم عمو              من عــزیـــز بــــرادرت حسنـم

شهـد احلـی مـن العسل خـوردم              به! چـه زیباست دست و پـا زدنم!

«میثم» از سوز دل بسوز به من
من گـل بـرگ بــرگ در چمنم

دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن شعر ربــاب می‌دهـد نــدا بـــای ذنـب قتلت - حاج غلامرضا سازگار

ربــاب می‌دهـد نــدا بـــای ذنـب قتلت
حسیـن می‌زنــد صــدا بــای ذنب قتلت

 

خضاب ماه پاره را کشتن شیرخواره را
با گلوی تشنـه چـرا بـای ذنب قتلت

 

تیـر بـه حنجـر آمـده یـا دم خنجـر آمده
ســر شـده از بــدن جـدا بای ذنب قتلت

 

طفل رضیع کشته شد ز خون او نوشته شد
بـه صـورت خـون خـدا بــای ذنب قتلت

 

حنجره‌ای که سوخته گشته به تیر دوخته
زخم گـلو دهـد نـــدا بـــای ذنب قتلت

 

ریخت به سینه آذرم که صید کوچک حرم
بـا لب تشنـه شد فـدا بـــای ذنب قتلت

 

تیر سه‌شعبه بر گلو بست ره نفس بر او
نشد بگویـد ابـتـا بـــای ذنــب قتلت

 

تیـــر ز حنجــر پـدر رسیـــد بــر دل پدر
حــق حسیـن شـد ادا بــای ذنــب قتلت

 

فاطمه در صـف جزا اشـک‌فشان دهد ندا
خـدا خـدا خــدا بــــای ذنـــب قتلت

 

قسم به خون حنجرش ز قاتل ستمگرش
تو هـم بپـرس «میثما» بای ذنب قتلت  
 
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر سـردیت مـرا شعلـه زند بـر جگـر ای آب - حاج غلامرضا سازگار

سـردیت مـرا شعلـه زند بـر جگـر ای آب
امـواج تـو گردیده به چشمم شرر ای آب

 

مهــریـۀ زهـرایی و لـب تشنـه حسینش
پــرپر زده چون بسمل بی‌بال و پر ای آب

 

من آب بنـوشم پسـر فــاطمه عطشــان
ای کـاش شوی در جگرم شعله‌ور ای آب

 

دریـا شـدی و مـــوج زدی شــرم نکردی
از داغ لـب زادۀ خـیـــرالبشــــر ای آب

 

بـاید کـه شوی آب زخجلت، به چه رویی
از کــرب‌وبـلایت دگــر افتــد گذر ای آب

 

تــو موج زدی مــوج زدی تـا که بریدند
از یـوسف زهــرا گلـوی تشنه سر ای آب

 

تـــو مـــوج زدی از حـــرم آل پیمبـــر
فـریـاد عطـش بـود بـه پا تا سحر ای آب

 

تو چون شکم اسب درخشیدی و می‌بود
سقـای حـرم از همگـان تشنـه‌تر ای آب

 

ای کـاش شـوی خشک‌تـر از حنجر اصغر
یـک قطـره نمـاند ز وجـودت اثـر ای آب

 

یاد لب خشک پسر فاطمه «میثم»
دارد جگر سوخته و چشم تر ای آب
  
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر من آبـم و حیــات همــه خلـق عــالمم - حاج غلامرضا سازگار

من آبـم و حیــات همــه خلـق عــالمم                      آرام جـــــان و روشنـی چشـــم آدمـم
جـــاری بــه بــاغ خلـد ز انهــار کوثرم              مهــریـــۀ مقــــدس زهــرای اطهــرم
بـــاران جــــاری‌ام ز دل کــوهسـارهـا              سـرسبـــز می‌شونــد ز مـن لالـه‌زارهــا
مـن داشتـم وجـود و وجـود جهـان نبود              از نخل و دشت و باغ و شقایق نشان نبود
مـن بــودم و ز عــالـم هستی رقـم نبود              کــرب‌وبـلا و کعبـــه و رکـن و حـرم نبود
پیـوستــه بــر حیــات خـلایق دویده‌ام              بــا اشـک بـــر عـذار نکـویـان چکیده‌ام
دیــدار مـن دل همـــه را شـاد می‌کنـد              هــر کس که تشنه گشت،ز من یاد می‌کند
تــا هسـت نــام قتـلگــه و نـم علقمـه              شـــرمنـــده‌ام ز العـطــش آل فـــاطمه
بـا آنکه سـر بـه پـای گل یـاس می‌کشم              خجـلت ز روی حضــرت عبــاس می‌کشم
آبــم ولــی بــه سینــه بـوَد کـوه آذرم              شــرمنــده از تلــظی لـب‌هـای اصغــرم
آبم که شست‌ و شـو شـده‌ام با دم حسین              خـون است سـالها جگـرم در غـم حسیـن
ســوزم بـه یـاد تشنگـی و آتـش تبش              خلـق‌اند تشنـۀ مـن و مـن تشنــۀ لبـش
آبـم ولــی شـراره بـه هـر فـوج می‌زنم              فــریاد «یـا حسیـن» ز هـر مـوج می‌زنم
آبــم ولی شــراره‌ به قلبم نشستـه بـود              حتی رهم بـه جــانب گـودال، بستـه بود
وقتی حسین در یم خــون اوفـتاده بـود              وقتـی کـه سـر بـه دامـن مقتل نهاده بود
وقتیکه سنگ‌ها به تنش بـوسه می‌زدنـد              بـا تیــر و نیــزه بـربدنش بـوسه می‌زدند
دیـدم ز تشنـگی لب خشکش کبـود بود              خـورشیـد در دو دیــدۀ او کــوه دود بـود
دیگـر در آفتـاب، رخ لالـه‌گــون نـداشت              آب بدن شده طی و یک قطره خون نداشت
شمشیرهــا بـه زخـم تنش می‌گـریستند              حتـی بــه چـاک پیـرهنـش می‌گریستنـد
من از دل فــرات بـه او چشــم دوختـم              در آتــش خجــــالت و انـدوه سـوختـم
گفتـم عزیـز فـاطمه! ‌ای خـاک بـر سـرم              من آبـم و تـو تشنـه دهی جــان بـرابـرم
ای خـاک کـربلات به از مُشک،یـاحسین              مـن آب بـاشم و تو لبت خشک، یا حسین
می‌سـوختم ز خجلت وبی‌تاب می‌شـدم              بــا آن کــه آب بــودم،هـی آب می‌شـدم
دسـت خـودم نبـود از او دور می‌شــدم              ای کــاش از خجــالـت او کــور می‌شـدم
هــرگـه عبــورم اوفتــد از نهــر علقمـه              احساس می‌کنم کــه شـدم اشک فــاطمه
من آبـم و غمـم غــم آقای عالـم است
سوز دلم نهفته در اشعـار «میثم» است

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر دلـم چــو وادی تفتیـده دیـده دریـا - حاج غلامرضا سازگار

دلـم چــو وادی تفتیـده، دیـده دریـا                    ز زخم حنجـر من خـون گـرفت زیبایی
بیـا ز خیمــه برون مـادرم! تمـاشا کن              ببین چگـونـه شـده اصغـرت تماشایی
دگـر بـه صــورت بـــابـا نگـاه نتوانم              کـه تشنگـی زدو چشمم گـرفتـه بینایی
گلـو شکافتـه امــا هنـــوز سـربــازم              اگــرچـه نیست دگـــر در تنم توانـایی
بـه خـون حنجر مـن افتخار کن مادر!              که من همیشه حسینی شدم تو زهرایی
مرا چو محسن خـود فاطمه بغل گیرد              کنــد بــه جـانب جنـت چو راه‌پیمایی
سخن ز خندۀ فتح خداست بر لب من              به هـر کجـا شهـدا راست گـردِ هم آیی
قسم بـه دامن مادر بـرای کشته شدن              نبـود خـــوب‌تـر از شـانـۀ پـدر جـایی
گلوی خویش به تیر عدو سپر کردم
بـه روی دست پدر یـاری پدر کردم

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر اگر چه هُـرم عطش کرده همچنان آبم - حاج غلامرضا سازگار

اگر چه هُـرم عطش کرده همچنان آبم                  کمـان حرملـه بـا تیـــر کـرد سیرابم
شبـم به دامن مـادر نبـود خواب ولی              چـه زود برد سـرِ شـانـۀ پـدر خـوابم
دگر نبـود بـه تیـر سه‌شعبه‌ام حـاجت              که شعله‌های عطش کرده بود بی‌تابم
دمی که خون ز گلویم روانه شد، گفتم:              خـدای من! پدرم را چگـونـه دریابم؟
از آن بـه شانـۀ خـون خـدا زدم لبخند                    که داد فـاطمه با دست خویشتن آبم
به قبـر گمشـده‌ام حـاجت آورید همه              کـه قبـر گمشده‌ام هست سینـۀ بابم
فقط نه خون حسینم، خـدای را خونم              فقط نه بـاب مـرادم، حسیـن را بابم
ز زخم تیـــر نه! بـر غربت پـدر بـاشد              اگر ز دیـده روان اسـت گـوهــر نابم
به اشک و خون بنویسید با هزاران دست
کـه تیـر، راه نفس بـر گلـوی اصغر بست

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر با یا دلب خشکت خون شد دل آب اصغر - حاج غلامرضا سازگار

با یا دلب خشکت خون شد دل آب، اصغر                      سیـراب شدی مـادر، آسوده بخـواب اصغر
از بسکه عطش می‌زد آتش به نفس‌هایت              بر تـو جگر پیکــان، گـردیـده کبـاب اصغر
از غنچــۀ لبخنـدت بـر لالـۀ رخ پیـداست              بر اشک پدر دادی، بـا خنـده جـواب اصغر
تـو تشنه‌تـر از مـادر، من سـوختـه‌تر از تو              تو رفته‌ای از تاب و من در تب و تاب اصغر
بـر آتــش قلب تــو، بر حنجـر خشک تو              آبــی نبــوَد بهتـــر، از اشـک ربـاب اصغر
رو در بغــل زهـــرا، لبخنــد بـــزن مـادر              کز خون تو وجه‌الله گـردیده خضـاب اصغر
از حنجــر خـونینت خـون، آب بقا نـوشید              وز خجلت لـب‌هـایت دریا شده آب، اصغر
در بــزم عـــزای تـو، تــا حشـر، بـرای تو              از چشم خداجویان جـاری‌ست گلاب اصغر
بـی‌جــرم و گنـه مـادر! کشتند تـو را آخـر              گـویی کـه بـر اینان بود قتل تو ثواب اصغر
گل بودی و «میثم»گفت: افسوس! هزار افسوس
این قــوم تـو را دادنـد لب‌تشنـه بـه آب، اصغر

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

 

متن شعر ای از تلظّی‌های تـو در چشـم من دریــا خجل - حاج غلامرضا سازگار

ای از تلظّی‌های تـو در چشـم من دریــا خجل
مادر خجل، خواهر خجل، دریا خجل، سقا خجل

 

در خون، خدا را دیده‌ای جان دادی و خندیده‌ای
تا دامـن محشــر بــود از خنـده‌ات بابـا خجل

 

از حنجر خشکیده‌ات خون خــورده تیر حـرمله
پیکان زاشک چشم من،من گشتم از زهرا خجل

 

در آتش تاب و تبـت دیــدم بـه دسـت زینبت
هم از تو هم از عمه شد خـورشید عاشورا خجل

 

خشکیده‌ لب بـردم تـو را لـب‌تشنه آوردم تـو را
هم از تو هم از مادرت گشتم در ایـن صحرا خجل

 

از خـون زخـم حنجرت آمـد شهــادت سرفــراز
از اشـک چشـم مــادرت شد زینب کبـری خجل

 

دعویِّ دین و کشتن شش‌ماهه آن هم تشنه‌لب
اینجـا مسلمـان می‌شـود از گبـر واز ترسا خجل

 

با این عـذار لاله‌گـون، بـا این جمـال غرقه خون
جـا دارد ار یـوسف شود، زین صورت زیبا، خجل

 

ای غنچــۀ پـــرپـر شده، ای هدیه برداور شده!
پیـش گـل لبخنـد تــو، از بـاغبان، گـل‌ها خجل

 

بـاب‌النّجــات عــالمی، خـون خــدا را همدمی
شرمنده عالم از تـو شد، «میثم» نشد تنها خجل

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن شعر کیـست اصغــر؟ اکبــر ذبـح عظیـم - حاج غلامرضا سازگار

کیـست اصغــر؟ اکبــر ذبـح عظیـم                       خــود بـه تنهـایی صـراط المستقیـم
اختــری بــر شــانــۀ خــون خـدا              آبـــــروی روی گـلــگـــون خـــدا
به! چـه می‌گویم؟ حسیـن کــوچکی              شیـــرمـــردی در لبـــاس کــودکی
مـاه رویــش قـاب عکـس پنـج تن              خنده‌هایش؛ دوست‌کُش، دشمن‌شکن
دست‌های کوچـکش دسـت حسین              روز عـــاشـورا همـه هسـت حسیـن
دامـن خــورشیـد را مــه‌پــاره بـود              شـــانــۀ ثــــاراللهش گـــهواره بود
گــرد غــربت گشته بـر مو مُشک او              حــوض کــوثر در گلــوی خشـک او
صــورتـش پـژمــرده امــا دل‌گشـا              دست‌هـای بستـه‌اش مشکــل‌گشــا
شیــرخــواری بـا پـدر هـم‌درد بـود              آخــریـن ســربـــاز و اول‌مــرد بـود
حنـجــر خشکیـــده را کــده سپــر              چشــم‌هـایـش حـرف می‌زد با پــدر
کــای پــدر گــرچـه علـی اصغــرم              مــن بـــه تنهایی تو را یـک لشکـرم
مُهـــر مظلــومیــت عتــرت منــم              رمـــز پیـــروزیت در غــــربت منـم
تـــو «محمد» مـن «یــدالله» تـوام              همـــدم و همـــرزم و همــراه تـوام
ای پیـــمت در لـب خـامـوش مـن              بانگ «هل من ناصرت» در گوش من
مـن بـه باغِ سرخِ خون، یـاس تـوام              بـــا دو دسـت بستــه عبـاس تـوام
مظهـــــر رب جـلیـلــی ای پـــدر              مــن ذبیحــم تـــو خلیلـی ای پـدر
زودتــر کـن پیـــش پیکــانم نشان              تـــرسم آیـــد گــوسفنـد از آسمـان
بس‌کـه سـوزد از عطش پـا‌ تـا سـرم              آب هــم آتــش شــود در حنجــرم
او ز جــام وصـــل حـق سیـراب بود              هـم تلظّی داشت هـم در تــاب بود
راه سبـحــان‌الّـــذی‌اســری گـرفت              گــــردنِ افتــــاده را بـــالا گـرفت
بـر فـــراز دست بــابـا تــاب خـورد              از دم تـیــر سـه‌شعبــه آب خـــورد
تــا صـف محشـر سلام از داورش
اشک «میثم» وقف خون حنجرش

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه ماه در خون شناورم قاسم - حاج غلامرضا سازگار

مــاه در خــون شنـاورم، قاسم                یـــــادگــــار بـــرادرم، قاسم

کـم بـزن دست و پـا در آغوشم              جـــان مــده در بـرابرم، قاسم

العطـش گفتـنت کبــابــم کرد              سوخت از پـای تـا سـرم، قاسم

سخـت باشد بـه من عـزیز دلم              کـه تــو را کشتـه بنگـرم، قاسم

زخم هــای تن تــو کشت مـرا              تــازه شــد داغ اکبــرم، قاسم

جای گل جسم چاک چاک تو را              می بـــرم بـهـر دختـرم، قاسم

حیف بـا چشم خـود نگه کردم              تا چون جان رفتی از برم، قاسم

عـــوض آب بــر تــــو آوردم              اشـک بــا دیــدۀ تــرم، قاسم

بعـد اکبـر دلم به تو خوش بود              کـه تــویی یـار و یـاورم، قاسم

ای جگــر پـارۀ حسن به چه رو              رو کنــم جــانب حــرم، قاسم

گــر ســراغ تــو را ز من گیـرد              چـه بگویـم به خـواهرم، قاسم

نظم "میثم" اگر چه قابل نیست
تـو قبـولش کن از کــرم، قاسم

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه ای جگر پاره امام حسن - حاج غلامرضا سازگار

ای جگــر پـارۀ امــام حسن             وی ز سـر تـا به پـا تمام حسن

تیـــرها بـر جگـر زده گرهت              زخم هــا بر بـدن شـده زرهت

گـرگ ها بر تن تو چنگ زدند              دلشان سنگ بـود و سنگ زدند

ای در آغوش من فتاده ز تاب              یک عمو جان بگو دوباره بخواب

جگـر تشنــه ات کبــابم کرد              داغ تـــو مثـــل شمع آبم کرد

تو که دریا به چشم من داری              موج خون از چه در دهن داری

گل خـونین من گلاب شدی              پای تا سر زخون خضاب شدی

زخم هایت چو لاله در گلشن              بــدنت مثــل حلقـۀ جـوشن

ای مراکشته دست وپا زدنت              جگـرم پــاره پــاره تـر ز تنت

من عمـوی غـریب تو هستم              کـم بزن دست و پا روی دستم

سـورۀ نــور گشتـه پیکـر تو              آیه آیـه است پـــای تا سر تو

نه فقط قلب چاک چاک منی              مصحـف پــاره پــارۀ حسنـی

بعـد اکبـر تــو اکـرم بـودی              بلکـه عبـــاس دیگـرم بـودی

خجلـم از لبــان عطشــانت              جگـرم ســوخت از عمو جانت

شهد مرگ از کف اجل خوردی              از دم تیــغ هـا عسل خـوردی

بس کـه دلـدادۀ خـدا بودی              بس که از خویشتن جدا بودی

تلخـی مــرگ از دم خنجــر              از عسل گشت بر تو شیرین تر

زخـم تـن آیـه های نور شده              پــایمـــال ســم ستــور شده

لالـه بـدی و پــرپـرت کردند              پـاره پــاره، چـو اکبـرت کردند

لالــۀ پــرپــرم، عـزیـز دلـم              تـا صف محشر از حسن خجلم

نشـود تـــا ابــد فـراموشم              قــاسمش داد جـان در آغوشم

تا که خیزد شفا ز خاک رهت
اشـک "میثـم" نثـار قتلگهت

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن شعر تقـدیم دوسـت کــردم، هفتــاد مـاهپاره - حاج غلامرضا سازگار

تقـدیم دوسـت کــردم، هفتــاد مـاهپاره
تنها به روی دستم، مانده است، یک ستاره

بـا دست‌هــای بسته، خــوانَد قنوت ایثار
بــا چشم نیـم بــازش، بـر من کند نظاره

شیـــران کـــارزارم، رفتـنـــد از کنـــارم
باشد همه سپــاهم این طفــل شیرخواره

نـــه اشـک تــا بگرید، نه شیـر تـا بنوشد
نـه نـور یـک نگاهش، نـه تاب یک اشاره

امــروز در نهــادم، شـد تـازه داغ محسن
کـآورده‌ام به همـراه، یک محسن دوبــاره

دوش از عطـش نخفته، با دوست راز گفته
احیــا گـرفتـه تـا صبــح در بیـن گاهواره

ای حــرمله نـدیدی، وقتـی که زه کشیدی
جــوشید خـون قلبــم، از این گلـوی پاره

تنهـا نـه چند روزی تــا صبـح روز محشر
بــر این شهیـد گـریند، ارض و سما هماره

«میثم» ز خـون اصغر تکمیـل شد شهادت
بایــد بــر او گـرفتن هــر روز یـــادواره

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر سیاه، چهرۀ خورشید و تیـره ملـک خـداست - حاج غلامرضا سازگار

سیاه، چهرۀ خورشید و تیـره ملـک خـداست                          چــه روی داده مگـــر روز محشــر کبـراست؟
چــه روی داده کـه قرآن فتاده در یـم خـون؟              چه روی داده که خورشید نــوک نی پیداست؟
چــه روی داده کـه خلـق و خـدا عـزا دارند؟              چـه روی داده که ملک وجـود، غـرق عزاست؟
چـه روی داده کـه بینـم ز خـونِ خـون خـدا              خضاب، موی رسول است و گیسوی زهراست؟
چــه روی داده کـه یـک نیــم‌روز از دم تیـغ              بـه یـک منا سر هفتاد و دو ذبیح، جـداست؟
نگــه کنیـد خــدا را کــه روی هـــر سنـگی              نوشته بـا خـط خـــون: روز، روز عـاشوراست
نگــه کنیـد کـه خــون خــدا بــود جــاری              ز حنجــری که پـــر از بـوسۀ رسول‌خـداست
نگــــه کنیــد بــه قــرآن سینـــۀ احمـــد              کـه آیـه‌آیـه ز شمشیـر و تیـغ و تیـر جفاست
میــان قلــزم خــون سینــه‌ای شـده پامال              که نقطـه‌نقطـه بــر آن جــای نیزۀ اعـداست
سـری کـه از سـر نـی چشـم دوخته بـه حرم              ســـر مقــدس خــونیـن سیــدالشهـداست
کنار علقمه بـا خـون، به دست و مشک و علم              نـوشته: ایـن بـدن پـــاره‌پـــارۀ سقـــاست
بــه زیــر کعــب نــی و تــازیـانه دختـرکی              به دیده اشک و به لب‌هاش بانگ یـا ابتاست
گلـو گـرفتـه، نفـس خستـه، زیــر لب گـوید              عمـو کجاست؟ برادرکجاست؟ عمـه کجاست؟
به یـاد خـون گلـوی حسین تـا صـف حشـر              نه کـربلا کـــه جهـــان وجود، کـرب‌وبلاست
روان بـه خیمـه شــده ذوالجـناح بی‌صـاحب              صـدای شیهــۀ او واحسیـــن و واویــلاست
نـه تـا قیـام قیـامت، پـس از قیــامت هـم              همیشـه پـــرچـم خـــونین کــربلا برپاست
چهارده صده، «میثم!» گذشته است و هنوز
شـرار دامــن طفــل حسین در دل ماست

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن شعر پــاره شـــود پیکــرت ای آسمــان - حاج غلامرضا سازگار

پــاره شـــود پیکــرت ای آسمــان                              خـاک زمیـن، بر سـرت ای آسمان
یکسـره نــابــود شــــوی آفتــاب              دود شـــوی، دود شـوی، آفتـاب
مـاه، فلـک، ستــارگان! خـون شوید              مـلایک از بهـشت بیـرون شـوید
فـرشتگاه آسمــان فــرشتگان، آه آه              شمـر، روان گشتـه سـوی قتلگـاه
فــاطمه سـر تـا بـه قـدم، سـوختـه              چشــم بـــه قتلـگــهِ او دوختـه
فـاطمه بــر حسین خـود، دعــا کن               اشــک فشـان خـدا خدا خدا کن
دسـت گشــا و بــه ختتدا دل ببنـد              آه بکــش راه بــه قــاتـــل ببند
خنجـر قـــاتل، تـو چـه بی حیــایی              تشنــۀ خــونِ حجّــت خــدایی
سنــگ کـجــا؟ آینـــۀ جـان کجــا              چکمه کجـا؟ سینـــۀ قـرآن کجـا
خنـجــر قــاتل و دل سنــگ اوست              محاسن حسین، در چنـگ اوست
خـــاتـــم انبیـــا بگــویم، چـه شد              سیّـد اوصیــا بگــویم، چــه شد
حضـــرت صـدّیقــه، خـدا خـدا کرد              شمـر سـر حسیـن، را جـــدا کرد
گشتــه عیــــان، نشـــانـۀ قیـامت              اهــل حـــرم، ســر شما سلامت
صــدای «یـــا حسیـن» را بشنــوید              همــه، مهیـــای اسیــری شـوید
حنجــر تشنـه نهــری از خـون شده              شمـــر ز قتلگــاه بیـــرون شـده
فـاطمه، مــاهت قمـــر نیـزه‌هاست              سـر حسینت، بـه سر نیـزه‌هاست
سر بـه سر نیزه به تـاب و تـب است              نگــاه او به خیمــۀ زینــب است
یک نگهش به مـادرش‌ فـاطمه است              یک نگهش به جانب علقمه است
صورتش از خون جبین، خضاب است              بـر لـب او صــدای آب آب است
بـر سـر نـــی، ذکـــر خـدا بـر لبش              قتلگه است و اسب بی صـاحبش
مـــردم کــوفه! چــه لئیـم و پستید              همـه حقیقت‌کُــش و زر پـرستید
پـــردۀ حـــرمـت نبــی، دریــدیـد              ســـر از تـن حسیــن او بـریدید
چـــرا بـــه روی اســب‌ها نشستید              سینــۀ او را ز جفــــا شکستیــد
چقـدر پسـت و بـی حیــا و بــدیـد              چــرا بـه خیمه‌هـایش آتش زدید
اگـــــر شمــــا حسیــن را دشمنید              چـرا سکینــه را کتــک می‌زنیــد
در وسـط خیـمـــۀ افــــــروخـتـه              بــه قــــول آن شـاعر دلْسـوخته
طفــل سـه ســاله کــه کتـک ندارد              او کــه قبـــالــۀ فـــدک نــدارد
فــاطمه را بــه خــویش، واگـذارید              بــه گــوشواره‌اش چـه کـار دارید
وای خـدایــا! نفسـم، شــراره است              هـدف اگــر غـارت گوشواره است
چـه شـد کـه گـوشـواره را کشیـدید    

گـوش ورا، چــو قلــب او دریدید
«میثم» از این شعله که افروختی
جـان بنـی فـاطمه را ســوختی

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر روبـه‌صفتـان! مـن پسـر شیـرخـدایـم - حاج غلامرضا سازگار

روبـه‌صفتـان! مـن پسـر شیـرخـدایـم                       ریحــانــۀ دامــان رســــول دو سـرایم
هم، در یم طوفان زده، کشتیّ نجــاتـم         هــم، در دل ظلمتکـده، مصبــاح هدایم
هــم سیّــد و آقــای جوانــان بهشتم         هــم رهبـر و مــولا و امـــام شهــدایم
بـا شیـرۀ جـان، پــرورشم داده محمّـد                    بــوده ز سر انگـشت نبی، آب و غــذایم
گــر اهــل نمــازید شمـا، جان نمـازم         ور اهـــل دعــایید، همـــان روح دعایم
هم حجرم و هم زمزم و هم رکن و مقامم         هم کعبه و هم مروه و هم سعی و صفایم
دانـنـدۀ اســـرار سمـــاوات و زمینـم         فــرمـانده جیـش قـــدر و ملک قضایم
هـم ذبـح عظیم آمده در وصف مقامم         هم معنی والفجرم و هم شمس ضحـایم
اسـلام شود، یکسـره سیراب ز خـونم         هـر چند کـه خود، تشنه‌لبِ کرب‌ و بلایم
در مـاه حـرام از چه حلال آمده خونم         مـن خـون خـدا و پســر خــون خدایم
صــدبــار مــرا، داغ روی داغ نهادید         یکـبـار نگفتیـد کــه مهمــان شمـــایم
والله! که یک لحظه، به ذلّت ندهم تن         صــد بـــار ببــرّنــد اگـر، سـر ز قفـایم
والله! کـه هـرگز نـدهم دست به ظالم         حتّــی بـه سـوی تیر، اگـر سینه‌گشـایم
دانشگـه مـن، دامن زهـراست بدانید         عـــزّت، زده از روز ازل بــوسـه بـه پایم
سر دادن و بر اهـل ستم دست‌نـدادن         تا حشر همین است، همین است، ندایم
هـر چند کـه در کــرب‌وبـلا یـار ندارم         بــاشد همـۀ ملـک خــدا، کـرب‌وبـلایم
فریاد خدا هست، بـه رگ‌هـای گلـویم         تـا حشـر رســد، از ســر ببْــریده ندایم
امــروز نـه، دیــروز نــه، از روز ولادت         جـان بـر کـف و سینـه سپــر تیـر بلایم
خـواندم ز پی یـاری دین، خلق خدا را         تا خود، که دهد گوش، بـه فـریادِ رسایم
غسل بدنم: خون، کفنم: خـاک بیـابان         بـا خـاکِ رهِ خویش، بـه هــر درد دوایم
من خود شجر نورم و بارم همه توحید         ای مــردم کــوفـه نبــوَد سنـگ، سزایم
بـر زخـم دلـم، هـر چه توانید بخندید         شیعه است که تـا حشـر کند گـریه برایم
از چـار طرف راه به سـویم ز چه بستید          والله قســم مــن بــه شمــا راهنمـایم
حاشا که نگیرد کرمم دست ز میثم
کو مرثیه خوانم بوَد و مدح سرایم

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر روز عــاشـوراست یــا آغــاز روز محشر است - حاج غلامرضا سازگار

روز عــاشـوراست یــا آغــاز روز محشر است                     آسمــان دود و زمیـن، مــانند کـــوه آذر است
جسـم هفتــاد و دو ثـــارالله، بــر روی زمین         بـرفراز نیزه، چون خورشید تـابان یـک سر است
مــاه زهـــرا، می‌درخشـد بــر فــراز نیزه‌هـا         یاکه خورشید است و یک نی از زمین بالاتر است
غـرق خـون، پیراهن یـک سیــزده‌سـاله پسر         شعلـۀ آتـش، بلنـد از دامـن یــک دختـر است
یک جوان، گردیده جسمش، چاک‌چاک و ریزریز         وای ‌بر من، وای بر من، این جوان، پیغمبر است
نـه خـدایـا این محمّد نیست، مـن نشناختم         ایــن امیـد یــوسف زهـــرا، علــیّ اکبر است
غنچـه‌ای بینـم بـــه روی شـانـۀ خون خـدا         غنچـۀ نشکفتـه‌ای، کـز بــاغ گـل، زیبـاتر است
از گــل لبخنـد و از خـــون گلــویش یـافتم         مهر طومار حسین است ایـن علـی اصغـر است
از کنـــار علقمــه آیـــد صـــدای فــاطمـه         در غـم عبـاس خود، گریان به جـای مـادر است
شاخۀ یاسی، در این صحرا شده نقـش زمین         دست عباس است این یا دستهـای حیدر است
یکطـرف، بینـم دو دختـر، خفتـه زیــر خارها         آن شبیـه زینـب، این زهـرای از پـا تا سر است
ای جــوانان بهشتـی، رو در ایـن صحـرا کنید         جـان بـه کـف یاری کنید، آقایتان بی‌یاور است
حر، علی، عباس، عبدالله، وهـب، قاسم، حبیب         حنجـر مولایتـان لـب تشنـه، زیـر خنجر است
لالــه‌هـا در خـــاک بـرگـردید یـا پرپر شوید         لاله‌های فاطمه، هم غرقه خون،هم پـرپـر است
در کنــار قتلگـه بــا هــم زنـــی را می‌زننـد         این همـان دخت علی، ناموس حیّ داور است
نیزه‌ای در دست خولی، خنجری در دست شمر         یک بدن افتـاده، دورش یک بیابان لشکر است
خـون زنـــد فـــوّاره از زخــم بریده حنجری         روی هر زخمش، نشان بوسه یک خواهر است
میثم انصافت کجا رفته‌ است بس کن، لال شو
هـر کـلامت بــر دل زهـرا، شراری دیگر است

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه این تن غرقه به خون مصحف پا مال من است - حاج غلامرضا سازگار

این تن غرقه به خون مصحف پا مال من است
این عزیز دل زهرا و حسین و حسن است

 

اِرباً اربا شده مثل علی اکبر، پسرم
پیرهن از تن و تن پاره تر از پیرهن است

 

خونِ سر آب وضو، سنگِ عدو مهر نماز
اشک در دیده و خون جگرش در دهن است

 

زخم شمشیر کجا، جای سم اسب کجا؟
اسب ها از چه نگفتید که این قلب من است؟

 

کاش یک بار دگر اسم عمو را می برد
حیف کز خون دو لبش بسته، خموش از سخن است

 

اشک می ریزم و با دیده ی خود می نگرم
که گلم دستخوش باد خزان در چمن است

 

سیزده ساله ی من، ماه شب چاردهم
از چه دور بدنت این همه شمشیرزن است

 

بر تن پاک تو ای حجله نشین یم خون
پیرهن جامه ی خونین شده، خلعت کفن است

 

بزم دامادی تو دامن صحرای بلاست
خونِ رخساره حنا، شاخه ی گل زخم تن است

 

میثم آتش به شرار جگرت ریخته اند
آه جانسوز تو سوز دل هر مرد و زن است

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر دل‌ها سـراسر آب شد، حتـی دل سنگ - حاج غلامرضا سازگار

دل‌ها سـراسر آب شد، حتـی دل سنگ                            بس‌ کن دگر خـاموش‌  شو ای آتـش‌ جنگ!
از آل عصمت پـــردۀ حـرمت دریـدی              ریحــانـۀ ختــــم رســـل را ســر بـریـدی
دیگر چه می‌خواهی ز جـان اهل‌بیتش              آتــش مـــزن بــــر آشیـــان اهـل‌بیتش
ظلم سقیفـه! کشتن مـولا کمت بـود؟              آتتـش زدن بـــر خـانه مــولا کمـت بـود؟
قــرآن کجـــا و لانــۀ آتـش گـرفتـه              عتــــرت کجـــا و خــانـۀ آتــش گــرفته
این شعله‌ها از لاله‌های گلشن کیست؟              دودی که بـر گـردون رود، از دامـن کیست؟
الله اکبـــر تیــغ دشمن تیــزتـر شـد              جـــام بــــلا در کــــربـلا لبـریــزتـر شـد
دشمن به گلـزار ولایت آتش افروخـت              دودش به چشم عرش رفت‌ و آسمان سوخت
اطفـــال را فکـــر فــــرار از آشیــانه              دشمـن بـه استقبــــالشــان بـا تــازیـانه
در بین دشمن بـر فلک فریادشان رفت              بـا سـوز آتش حـرفِ آب از یـادشـان رفـت
چـون طایـر بی‌بال و پـر از جا پـریدند              افتــان و خیــزان از حـرم بیـرون دویـدند
با آنکـه دشمن گـریه بر احـوالشان کرد              از هر طـرف بـا کعـب نـی دنبــالشان کـرد
اینــان پیــاده، آن جفـا جویان سواره              دنبــــالشـان کـــردنـد بهــــر گــوشواره
دو خسته طـایـر سر به زیـر خـار بردند              از بیــم دشمـن در بیـابـان جـان سپـردند
آثـار کعــب نیـــزه‌ها بـــر روی شانه              گشتنـد نیــلــی یـــــاس‌ها از تــــازیانه
دو کودک از وحشت به صحرا روی بردند              لــب تشنـه زیــر بـوتـه‌هــای خـار مردند
طفلی به زیر کعب نـی از حـال می‌رفت              طفلی ســرآسیمـه سـوی گــودال می‌رفت
تا کعب نی در دست خصم خیره‌سر بود              بـر حفـظ جـان کودکان، زینـب سپــر بود
زینب سپر شد تا که دین پاینده مانَد
خـط شهـادت تـا قیـامت زنده ماند

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

متن شعر بــر وسعت صحـرا نگـاهم خیـره گشته - حاج غلامرضا سازگار

بــر وسعت صحـرا نگـاهم خیـره گشته                        خـورشید هـم دیگر به چشمم تیـره گشته
چیــزی نمـی‌بینـم در امـــواج تبــاهی              غیــر از سیـاهی در سیــاهی در سیــاهی
گویی چراغ عمـرِ هستی گشته خـاموش                            خورشید در خون گم شده، گردون سیه‌پوش
در قعـر تــاریکی چـو مرغ بی پـر و بال              یـک اسـب بی‌راکـب بـرون آمد ز گـودال
بـر پیکـرش از تیــر دشمن بـال رُستــه              پیشــانـی از خـــون رســول الله شُستـه
اسبـی کـه از مــرغ امیـدش پـر بریدند              در پیـش چشمش صاحبش را سر بـریدند
اسبـی صـدای شیهـه‌اش بـر اوج افـلاک              اسبی طواف آورده بر یک جسمِ صـد چاک
اسبـی که از دریـای آتـش تشنـه‌تـر بود              در تشنـگـی سیـــراب از خـون جگـر بود
اسبـی که گـردون را ز دود دل سیـه کرد              از صــاحب او ســــر بــریدند و نگه کرد
اسبـی که همچون کوه آتش مشتعل بود              سوی حـرم می‌رفـت و از زینب خجـل بود
وقتــی صــدای شیهــۀ او را شنیــدند              چشـم انتظــاران از حــرم بیرون دویدند
دیــدند بــر پهلـوش زیــنِ واژگـون را              دیــدنـد بـــر پیشـانی او، رنـگ خون را
دیدند اشک خجلتش از دیده جاری است              دیـدند دور خیمـه گــرمِ سـوگواری است
اهل حرم یکسر به دورش صـف کشیدند              جـای گریبـــان سینــۀ خـــود را دریدند
بر گـردنش انـداخت دسـت دل سکینه              کـــای همسفــر بـا راکب خـود از مدینه
ای رفــرف معـراجِ خـون، پیغمبرت کو؟              ای آمـده از فتـــح خیبــر، حیـدرت کـو؟
بـا مــن بگـو قـرآن احمـد را چه کردی                              بـا مـن بگـو جــان محمّـد را چـه کردی
ما هر دو همچون طـایر بشکسته بـالیم              ای اسـب بی‌صـــاحب بیـا بـا هم بنالیم
خـوب از امـام خـویش استقبال کـردند              قــــرآن پــــاره پــاره را پـامـال کردند
وقتی که بوسیدم لبش را جـانم افروخت              از شدت هُرم لـب خشکش لبم سـوخت
آیــا تـــن بی‌تـــاب او را تـاب دادند؟              آیـا بـه آن لـب تشنــه آخـر آب دادند؟
باب مــرا آب از دمِ شمشیـر دادند
او آب گفت و پاسخش با تیر دادند

دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن شعر با آنکه هر عضوش ز هر عضوی جدا بود - حاج غلامرضا سازگار

با آنکه هر عضوش ز هر عضوی جدا بود                          مقتـل بـر او آغـوش پـر مهـر خـدا بود
تصـویـــر وجــه الله در آیینــه‌اش بود              هر زخم اویک بـاغ گل بـر سینه‌اش بود
هستیش بـر دست و خـریـدار بـلا بود              عطـر بـهشتش هــم غبــار کربـلا بـود
مهمان خود را کوفیـان حـرمت گـرفتند              بـر قتـل او از یـک دگـر سبقت گـرفتند
بر روی هر زخمش‌که‌ چون زخم‌ جگر بود              زخمی دگـر زخمی دگـر زخمی دگـر بود
از بس که زخم آمد ز شمشیر عـدویش              انــدام او شـد مثـل رگ‌هـای گلـویش
صیاد می‌خواهد ز زخمش خـون بـرآرد              صیدی که گشته قطعه قطعه خون ندارد
دریـای خون و گوهر غلطان که دیــده              زانــوی شمـر و سینـۀ قـرآن کـه دیده
ای عون ای عبـاس ای جعفـر کجایید؟              عبـدالله و قـاسم عـلی‌اکبــر کجـایید؟
ای پاک‌بازان! یوسف زهرا غـریب است              هر زخم او یک آیۀ «امَّن یُجیب» است
ای خفته در دریای خون! از جای خیزید              آخِــر شمـــا مــردانِ میـدانِ ستیزید
این پیکــر صدچـــاک را در بر بگیرید              از دست شمـر سنگـدل خنجـر بگیرید
ای آسمان بشنو صدای «یارب»اش را              در خیمـه بـر گـردان ز مقتل زینبش را
روی خـدا از خـون پیشانی شده رنگ              قاتل گرفته مـوی او را سخت در چنگ
واویلتــــا قلــب محمّـــد را دریدند              ریحانۀ او را بـه خـاک و خون کشیدند
فـرزند زهـرا بــا لـب عطشان فدا شد              آخر به ده ضربت سرش از تن جدا شد
تنهـا نه وجـه کبریـا را سربریدند
اینجـا تمـام انبیـا را ســر بریدند

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

متن شعر خیــل ملایــک لشکرش بودند آن روز - حاج غلامرضا سازگار

خیــل ملایــک لشکرش بودند آن روز                        شمشیـرها فـرمــانبرش بــودند آن روز
بـا یـک اشـارت حکـم او را می‌شنیدند              قـلـب تمــام شمرهـــــا را می‌دریدنـد
او جـان به کـف تسلیم ذات کبـریا بود              ســر تــا قــدم قــربانی وصـل خدا بود
تـن را ز هــر جــانب نشان تیرها کرد              رفــع عطـش ز آبِ دمِ شمشیــرهـا کرد
شیـــرخـدا را روبهـــان تسلیـم دیدند              از چـــار جـــانب بهــر قتــل او دویدند
بغـض درون‌ و زخـم دل را چـاره‌ کردند              قـــرآن ختـــم الانبیـــا را پـــاره کردند
اعضـای او از هم جدا می‌شد به شمشیر              زخــم تنــش را بخیـه می‌کـردند بـا تیر
تـــا بنگــرد بی‌پـرده بر رخسار جانـان              هر زخم او چشمی شد و هر تیـر، مـژگان
گـرچه عدو بـا تیـر، او را بـارهـا کشت              تیری که زد بر قلب او، بیرون شد از پشت
با آن که رحمت از سرانگشتش روان بود              دو چشمۀ خـون از دو سـوی او روان بود
بر غربت او دشت و هامون گـریه کردند                            شمشیرهـا و سنگ‌هـا خـون گریه کردند
با روی خونین کام عطشان جسم صدچاک
یـک لحظـه عــرش کبــریـا افتاد بر خاک

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

متن شعر ای اهل شـام و کـوفـه من نجـلِ رسولم - حاج غلامرضا سازگار

ای اهل شـام و کـوفـه من نجـلِ رسولم                              پــــروردۀ دامــــــان زهـــــرای بتـولم
مـــرآت ذات خـــالقِ اکبـــر منـم من              قـــــرآنِ روی قلــب پیغمبـــر منــم من
فـــرموده در اوصـــاف، فخـر عـالمیْنم:              مـردم! حسین است‌ از من و من‌ از حسینم
مـن سیـّـدِ جمــــع جــوانـان بهشتم              روح کتـــاب الله و ریحــــــان بهشتـــم
مــن کــلِّ احمـد را ز احمـد ارث بردم              مـن از ســر انگشـت محمّـد شیر خـوردم
گهوـاره ‌جنبانم همـان روح‌الامیـن است              بغضم همه‌ کفر است‌ و مهرم اصل‌دین است
مـن رکــن ایمــانم، اگـر ایمـان بدانید              مــن روح قـــــرآنم اگــر قــرآن بخوانید
من بــر تمـــام عــالم خلقـت، امـامم              من حمـد و تکبیــر و تشهّـد، من قیــامم
تطهیـر و قــدر و هل اتی و کـوثرم من              میــزان اعمـــال شمــا در محشــرم مـن
بــوسیده احمـد عضـو عضـو پیکـرم را              صــورت، گلـو، لب، بلکه از پـا تـا سـرم را
فُلـک نجـات خلقــم و خـود نـاخدایم              خـوانـده رســول الله مصبـــاح الهــدایـم
روحــم روان رحمـة للعــــالمین است              تیغــم همــان تیــغ امیـرالمـؤمنین است
لب‌هــای ختــم الانبیــا روی لبـم بود              بـــالله قســم دوش محمّـد مـرکبـم بـود
ای قوم بی‌شــرم و حیـا پستید پستید              بـــر قتـــل فــرزنـد پیمبــر عهـد بستید
کردید از من دعـوت و عهـدم شکستید              حتـــی بـــه روی اهـل‌بیتــم آب بستیـد
با چشم خود دیـدم کـه کشتید اکبرم را              بـا تیــــر بگْرفتیـــد از شیــر، اصغــرم را
بــاغ گـل یــاس مـرا از مـن گــرفتید
          لـب تشنــه عبـاس مــرا از مـن گـرفتـید
در لالـه زار سینــه جــز داغــم نمانـده              یـک لاله نه، یک غنچـه در بـاغـم نمـانده
مـاه حـرام و عزمتان با من قتـال است              خود با کدامین جرم، خون‌ من حلال است؟
بـا دیـن و قـرآن و شـرف کـردید بـازی              ایـن اسـت آیـا شیــوه مهمــان نــوازی؟
ایـن بـود رسـم حرمت از پیغمبر و آل؟              اطفــال معصـومـش زنند از تشنـگی بـال
والله جــز مــن زادۀ پیغـمبری نیـست              از خــانـدان او حسیــن دیگــری نیـست
وقتی شـرار خشم حـق در حشـر خیـزد              از چنگتـــان خــونِ مــن مظلـــوم ریـزد
منشـور پـر شـور مرا با هم بخوانید
اتمام حجـت بـا شما کردم، بدانید!

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

متن شعر ای سنگ‌ها پیـوسته بـا مـن خون بگریید - حاج غلامرضا سازگار

ای سنگ‌ها پیـوسته بـا مـن خون بگریید                            چــون ابـر در صحـرا و در هـامـون بگریید
ای اشک‌ها بـاران خـون گـردید در چشم              ای بحـرهـا طوفان شـویـد از آتـش خشم
طوفان اشک و سیل خـون شد سدِّ راهـم              خــورشیـد را ظلمـت گـرفـت از دود آهـم
ای آسمــان کن گریـه چـون ابـر بهـاران              مگــذار تـــا از هــم جـدا گردنـد یـــاران
بـــر یــوسف زهــرا دگــر یـاری نمانده              حتـی عَـلــم، حتــی علمــداری نمــانـده
هفتـاد و دو آزاد مــرد افتــاده بـر خاک              هفتـاد و دو قـرآن همــه با جسم صدچاک
خیمـه پر از فریاد و آه و اشـکِ زن‌هاست              پشـت و پنــاه عــالمـی تنهــای تنهـاست
هنگام رفتن گشتـه مشتـی زن سپاهش              بیـن همـه گــردیـده طفــلـی سـد راهش
از اشک خونین سـرخ کـرده خـاک ره را              مـوی پـریشـانش پریشــان کــرده شـه را
از چشم حق بـا نـرگس چشمش بَرد دل              دستش به دست اسب و پایش مانده در گل
او در میان جمع پیش از جمع می‌سوخت              آرام بـود و بی‌صـدا چـون شمع می‌سوخت
افتـــاده بــابـا را بـه رخسـارش نظـاره              کــز گـریـه می‌لـرزد بـه گـوشش گـوشواره
آزاد کــرد از حبـس دل ســـوز نهـان را
          آهـی کشیـد از دل کــه آتـش زد جهـان را
کـای سوختــه ز سـوز آهـت حـاصلم را              «لا تحـرقـی قلبــی» مـــزن آتـش دلـم را
ای سدِّ راهم سیــل اشـک و دود آهـت              کشتی مـراهـم بـا سکـوتت، هــم نگـاهت
یک لحظه از هم بـاز شـد بغـض سکینه              فــریــــاد آرامی کشیــد از ســوز سیـنــه
گفتـا بـه مـرگ سرخ تن دادی پـدرجان              بـر تیر دشمن سینه بگشــادی پـدر جــان
فرمـود چــون بـر تیـغ دشمـن رو نیارد              یـــاری کــــه غیـر چنـد زن یــاری نـدارد
آهـی کشیــد از سینــۀ ســوزان سکینه              گفــت ای پـــدر مــا را ببـر سـوی مدینـه
تنهــای تنهــا رو بـــه کـام مـرگ بردی              ما را در این صحــرا به دست کـی سپردی؟
فــرمـود اینجـا جــز خـدا یــاری ندارم              تنهـــا بـــه لطــف او شمــا را می‌سپـارم
بـــاید بــه صحــرا سـر نهیـد از آشیانه              بــــاید سپـــر گـــردیـد پیــش تـازیانه
بــاید کـه گـم گــردید در دامـان صحرا              گــــردید زیــــر خـــارهـا مهمــان زهرا
آرام بــاشید از عــزیـزانم خـدا را
در کوچه‌های کوفه می‌بینم شما را

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن شعر لالـۀ مـن پیــش چشم بـاغبـان پــرپر شدی - حاج غلامرضا سازگار

لالـۀ مـن! پیــش چشم بـاغبـان پــرپر شدی
کـربـلا دشـت احـد گشتـه تـو پیغمبــر شدی

 

از هجــوم نیـــزه هـا گـــردیـد جسمت نینوا
بــاغ گـل از زخـم تیــغ و نیـزه و خنجـر شدی

 

گـرچه جسمت از دم شمشیــرهـا شـد ریـز ریز
حـــال می بینــم علــی بـودی علی اکبر شدی

 

خـاک و خـون بـر روی زیبـا پرده می پوشد ولی
تو میـان خـاک و خـون از پیـش، زیبــاتر شدی

 

یـاد از مـحـــراب کـــوفه می کنـد زخـم سـرت
کـربـلا محــراب کـوفـه گشتته، تـو حیـدر شدی

 

خـواستـم لـب هـای خشکت را ز اشکـم تـر کنم
حــال می بینـم ز پــا تــا فـرق از خون تر شدی

 

پیـکــرت گــردیـده مثــــل آیــه های ریخـتـه
ســوره ســـوره لیــک مثــل سـورۀ کـوثر شدی

 

آخـریـن حـرف تـــو پیـغــــام رســـول الله بود
میــوۀ قلبـــم! پیمـبـــر را پــیـــام آور شــدی

 

تو بـه زیــر تیــغ بــر مـن گـریـه کــردی اکبـرم!
مـن نگـه کــردم؛ تــو پیــش دیده ام پرپر شدی

 

«میثمـا!» آتـش زدی تنهـــا نــه جــان خلـق را
سـوختی خـود را و زین غـم شعله پـا تا سر شدی
 

یک ماه خون گرفته 6- غلامرضا سازگار

متن شعر رفـت بـــا رفتنت از دسـت قـرارم پسرم - حاج غلامرضا سازگار

رفـت بـــا رفتنت از دسـت قـرارم پسرم
کـاش جـان بـر سر نعشت بسپارم پسرم

 

چـه کنـم چهـره گـذارم بـه روی سینـۀ تو
یــا ســرت را بــه روی سینه گذارم پسرم

 

قسمتـم بـــود کــه دور تـن صـد پــارۀ تو
قــاتلت خنــدد و مـن اشـک ببــارم پسرم

 

جگرم ســـوخت ز داغ تـــــو و بـــایـد تنها
بیـن دشمـن ز جگـــر نـــالـه بـــرآرم پسـرم

 

من نشستم سر نعش تو، تو خفتی روی خاک
کــاش می‌شـد بنشینی بــه کنــارم پسـرم

 

بــا چـــه حــالـی بدنت را بگــذارم بــروم
بــا چــه رویــی بـه حـرم روی بیـارم پسرم

 

آنقـدر ریختی از هـم که دگر ممکن نیست
زخــم‌هــای بـــدنـت را بشـمـارم پسرم

 

آنچنـان بی‌تـو شـده روز بـه چشمم تاریک
کـه تفـــاوت نکنـــد لیـل و نهـارم پسرم

 

آب هــم گـــر بخــــورم بـاز دلم می‌سوزد
چـه کنـم مـن به جگـر داغ تــو دارم پسرم

 

بس‌که افروخته و سوخته و ساخته است
نظم «میثم» شده کـوهی ز شرارم پسرم
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر مـن کیستــم امــــام حسیــن مکـــررم - حاج غلامرضا سازگار

مـن کیستــم امــــام حسیــن مکـــررم                  بـر اهل‌بیت حضـرت عباس دیگــرم
مشهور گشتـه‌ام بــه علــی‌اکبـــر حسین         نجــل ولــــی‌ام و ولــی‌الله اکبــرم
زیبــاتـر از تمــــام شهیــــدان کـــــربلا         پـرپـرتـر از تمــامی گـل‌های پـرپرم
پــوشیده شد ز خون جبین مــاه عــارضم         پـاشیده شد چـو دانـۀ تسبیح پیکرم
قــــرآن شـــانـۀ ســـه امـــام بـــزرگوار         کـز تیـغ آیــه‌آیـه شده پـای تا سرم
روزی که چشم خویش گشودم در این جهان         عشق حسین موج زد از شیر مــادرم
لیـلا هنـــوز شیـــر بــه کـــامم نــریخته           گـرداند دور یـوسف زهـرای اطهــرم
آیینۀ محمدم و جان سه ولی
نام مـرا نهـاده ولیِّ خدا علی
خـون من اسـت آب گلستـان کـــربلا                 زخـم من است لالـۀ بستان کـربلا
پیـش از شب ولادت خود پر گشوده‌ام         معــراج رفتــه‌ام بـه بیـابان کربلا
آن لحظه‌ای که از دهنم می‌چکید خون         لـب بـر لبـم نهـاد سلیمـان کـربلا
یوسف به تخـت سلطنت مصر تکیه زد         درخون نشست یوسف کنعان کربلا
با خون حنجرم بنــویسید روی خـاک         پاشیده شـد ز هم تن مهمان کربلا
از چشم آسمـن ولایت ستــاره ریخت          تـا مـاهش اوفتـاد به میدان کربلا
یک مـاه پــاره بـا بـدن پـاره‌پاره‌اش         گم گشته است در دل طوفان کربلا
سروی که غرق بود به گلبوسۀ حسین         گردید  نقش خـاک بیــابان کربلا
درد فراق مـن پــدرم را غـریب کرد
از اهل‌بیت غارت صبر و شکیب کرد 
دامــان قتلگـه شــده بیـت‌الحرام من                 سعی و صفا و مروه و رکن و مقام من
رویـم همیـه سـوره نـور حسیــن بود         پامـال گشت حـرمت من احتـرام من
کردند قطعـه‌قطعـه تنم را چو برگ گل         وقتـی شنـاختند علـی هست نام من
ای اهل کوفه عاطفه و رحمتان کجاس         کمتـر کنیـد خنـده بـه اشک امام من
کردم به اهل کوفه نصیحت هزار حیف         بــاران سنـــگ بـود جـواب کلام من
در موج خنـده‌هـای عـدو داد می‌زنـم         بـابـا رســان بـه گریه‌کنـانم سلام من
دور حسین گشتـه و قـربانیش شوید          این اسـت بـر تمـام جوانان پیـام من
بابـا همین که لب به لب من نهاد دید         خـون گلـوی من شده جاری ز کام من
زهرا نظر بر این تن صد چاک می‌کند
خون از لبم به چادر خود پاک می‌کند 
ای سینـۀ شمـا همه جـا نینـوای مـن              مثل حسیـن گـریه کنیـد از بــرای من
تـا آخـرین نگــاه پسـر را کنــد نگــاه         خون پاک می‌کند پدر از چشم‌های من
بــر زائـــریـن تـربـت پـاکم خبر دهید         پـایین پای یوسف زهـراست جای من
خـواهم دوبـاره یـا ابتــا سـر دهم ولی         خون گلـو بـه حنجره بسته صدای من
تنهـا نـه ای پـدر بدنم در کنـار تـوست         با توست همسفر سر از تن جدای من
مثـل زره تمام تنـم چشمه چشمـه شد         از بس رسیده نیزه به سرتا به پای من
هرجاکه گشت نقش زمین سرو قامتی         یاد آوریـــد از مـن و قــد رسـای من
تا مهـدی انتقــام نگیــرد ز قـــاتلــم         گـرید همـاره نسل جـوان در عزای من
هر کس که روشن است چراغ بصیرتش                 پشت سرش بـود ز یم خون دعای من
من کشتۀ بصیرت و عشق و ولایتم
تـابـد هماره نـور چراغ هـــدایتم 
مــن اولیـن ذبیـح ذبیــح خــدا شدم                  مـانند بـرگ‌بـرگ گل از هم جدا شدم
می‌خواستم که جامه بپوشم به زخم تن                یارب هـزار شکـر کـه حاجت روا شدم
میخواستم که سر بگذارم به پای دوست         شکـر خـدا کـه دفن به پایین پا شدم
خـون خـدا نهتاد روی خود به روی من         بر من رسید مژده که خـون خدا شدم
تـا زودتــر حضـــور رسـول خــدا روم         اول شهیـد هـــاشمی کـــربلا شدم
از بـس‌کـه نیـزه بـر بـدنم آمده فــرود         سـرتـا قـدم بـه دشت بلا نینوا شدم
بـابا کشید قـد روی اسب و نگــاه کرد         مـن پـاره‌پـاره از دم شمشیرها شدم
آیـات نــور بــود همه زخـم‌های من
قرآن گشوده گشت ز فرق دوتای من

 
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر ای غـریبی که تو را در دل عـالـم وطـن است - سید رضا موید

ای غـریبی که تو را در دل عـالـم وطـن است                   هـر کجـا انجمنی هست ز داغـت سخن است
انبیـا را ز لـب خشک تـو دل آب شـده است         اولیـــا را سخــن تشنگـی ات بـر دهن است
بی کفن گـر تـن صد چاک تو بر خـاک بماند         پـــرده پـــرده دل عشـاق تـو را پیرهن است
بـه کسـانی کـه فکندند بـه بـالای تـو سنـگ         کعبه و سعی و صفا، حِلّ و حرم، ریگ زن است
تـو کـریمی و کـریمـان همـه مسکیــن درت         تو حسینی و صفـاتت حَسن انـدر حَسن است
دشمنـان سـعـی بـه خـامـوشی نـورت دارند         بی خبر زین که همین نام تو دشمن شکن است
این حدیث است که در حشر بود اهل بهشت         هـر کـه را ذرّه ای از تــربـت تـو در کفن است
دل هـر ذره چـو خـورشیـد ز داغـت سـوزان         وز عطش در دل هر قطره غمت مـوج زن است
بنـوشته است به هـر بـرگ گلت وای حسین         ز آن همـه لاله صد بـرگ که در این چمن است
پنـج تـن اشـرف خلقند و فـروغ تـو حسین!         نقطـه دایــــره مــرحمت پنــج تـــن است
ســر دور از بــدنـت ســرور ســرها و هنوز         آفتــاب آیـنــه آن ســـر دور از وطـــن است
کشته اشکی و مـن اشـک فشـانـم همه روز         زآن کـه گفتند بـه زخم تـو دوا اشک من است
هـر شـب جمعـه زیـارت کنمت در هــر جـا                     کـه شب جمعـه خـدا زائـر آن عرش تن است
چون "مؤید"، بـه تو من انس گرفتم آنسان
که مرا نام تو در هر نفس و هر سخن است

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر ای تنـت در خـاک و خـون غلتـیـده از شمشیرها - سید رضا موید

ای تنـت در خـاک و خـون غلتـیـده از شمشیرها
پیکــر عـــریـان تـــو پـــوشیـده از شمشیـرها
چشـم هـای جــوشنت گــرییـده خـون از تیرها
زخـــم هـای پیـکــرت خنـدیـده از شمشیــرها
ای بسی گل زخم و گل خون بر وجودت یا حسین
لالـه هـا بـــر لالـه هـا رویـیــده از شمشیـرهـا
زینب از داغ تو گر صد دیده خـون گرید کم است
چـون تنـت را پــاره پــاره دیــده از شمشیـرها
کـی ذبیحـی در منــای عشـق، همتـای تـو بود؟
ای رگ و پیــونـد تــــو ببــریـده از شمشیرهـا
میـــزبـان عشـق عـــاشوراییـان، دشمـن چـرا
بــــزم مهمــانی بـــرایت چیـده از شمشیرها؟
قتلگـاهـت کعبـه امــا دشمنـــان انــدر طواف
ویـن حـرم دریــای خـون گـردیده از شمشیرها
بـر لب خشکت، امــام عـاشقـان، هـر دم سلام
ای مـی عشـق خــدا نــوشیـده از شمشیـرها؟
کــربلا کنعـان جـــانبازی اسـت، یـا زهـرا ببین
یـوسفت را گــرگ هــا درّیـــده از شمشیــرها
قـــاسمت بــربستـه بــار عشــق را از نیـزه ها
اکبـرت بگشــوده صـدهــا دیــده از شمشیرها

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر مظهـر صبــر خـدای حـی داور زینبم! - حاج غلامرضا سازگار

مظهـر صبــر خـدای حـی داور زینبم!                      یـــادگـار حیــدر و زهرای اطهر زینبم!
فتح کردی شام را سنگر به سنگر زینبم!              آمدی همچون علی از فتح خیبر زینبم!
گرچه آهی نیست از آه تو ظالم سوزتر
بــازگشتی از همه ســردارهـا پیروزتر
بـاغبان از بهـر گـل‌هـایت گـلاب آورده‌ام                      بحربحر از چشم گریان بر تو آب آورده‌ام
روی نیلی گیسوی از خون خضاب آورده‌ام              پــرچم پیروزی از شــام خـراب آورده‌ام
آه دل را آتـش فـریاد کـردم یـا حسین
شام ویران را حسین‌آباد کردم یا حسین
خواهرم در این سفر فریاد عاشورا شدی                      یاس باغ وحی من نیلوفر صحرا شدی
بـا کبـودی رخـت مهرِ جهـان‌آرا شدی              هر چه می‌بینم شبیهِ مادرم زهرا شدی
بارها جان دادی امـا زنده‌تر گشتی بیا
دست بسته رفتی و پیروز برگشتی بیا
من خـدارا آیت فتح وظفر بودم حسین                      با سرت تا شام ویران هم‌ سفر بودم حسین
بر دل دشمن ز خنجر تیزتر بودم حسین              دختـران بی‌پنـاهت را سپـر بـودم حسین
بس که آمد کعب نی از چار جانب بر تنم
گشـت سر تـا پــا تنم نیلی‌تر از پیراهنم
زینبـم، پیـروز میـدان بـلا دیـدم تو را                      فـــاتح روز نبــــردِ ابتــــلا دیـدم تـو را
لحظه لحظه قهرمان کربلا دیدم تـو را              خوانده‌ام قرآن و در طشت طلا دیدم تو را
تو نگه کردی و دشمن چوب می‌زد بر لبم
بــر نگــاهِ درد خیزت گریـه کـردم زینبم
در کنـار طشت چندین طــایر افسـرده بود                      هم لب تو،هم دل مجروح من آزرده بود
کاش چوب آن ستمگر بر لب من خورده بود              کاش پای صوت قرآن تو زینب مرده بود
من که صبرم غمت برجان خریدم یا حسین
در کنـار طشت پیـراهن دریــدم یا حسین
خواهرم آن شب که در ویرانه مهمانت شدم                      بــا ســر ببْـریده‌ام شمـع شبستــانت شـدم
شستشو از گرد ره بـا اشک چشمانت شدم              چشم خود بستم، خجل از چشم گریانت شدم
دخترم پرپر زد و جان داد دیدم خواهرم
زد نفس تا از نفس افتاد دیدم خواهرم
یا اخا آن شب تو کردی با سر خود یاری‌ام                      ورنه می‌شد سیل خون در دیده اشک جاری‌ام
مـاند چون بغض گلو در سینه آه و زاری‌ام              کاش می‌مردم من آن شب زین امانت داری‌ام
دختـر مظلومـه‌ات بـا دست زینب دفن شد
حیف او هم مثل زهرا مادرت شب دفن شد
جان خواهرمن سرنی سایه‌بانت می‌شدم                      نیمـه‌هـای شـب چـراغ کـاروانت می‌شدم
بـا اشارت‌های چشمم، ساربانت می‌شدم              گه جلو، گه پشت سر، گه هم‌عنانت می‌شدم
یاد داری سنگ زد از بام، خصمم بر جبین
از فــراز نـــی ســرم افتـاد بر روی زمین
«یا اخا» خون ریخت از فرق تو و چشـم ترم                      تا سرت افتاد از نی، سوخت جـان و پیکرم
من زدم برسینه، سیلی زد بـه صـورت، مادرم              کاش پیش سنگ آن ظالم سپر می‌شدسرم
قصـۀ سنگ و جبین، بـار دگر تکرار شد
راس تو افتاد از نی، چشم زینب تار شد
جان خواهر این مصائب در رضای دوست بود                      گـر سرم افتاد از نی، پیـش پای دوست بود
بـر فــراز نی مـرا حـال و هـوای دوست بود              این اسارت، این شهادت، از برای دوست بود
تـا در اطــراف سر من طایر دل پر زند
شعله فریاد تو از نظم «میثم» سر زند

 

دو دریا اشک2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه من ابوفاضلم غیرت کاملم - حاج اکبر ناظم

من ابوفـاضلم  غیـرت کاملم
هدیه بهر حسین جان ناقابلم

یا حبیبی حسین                    نور عینی حسین

 

 

تا کنم جان فدا با دو دست جدا
سـاقی تشنگـان  شـده‌ام از وفـا

یا حبیبی حسین                    نور عینی حسین

 

ای برادر بیا   زود در علقمه
آمده در برم   مادرم فاطمه

یا حبیبی حسین                    نور عینی حسین

 

تا کـه بـار دگـر  بینمت یـک نظر
یا اخا پاک کن  خون ز چشمان تر

یا حبیبی حسین                  نور عینی حسین

 

فانوسهای اشک 3 – حاج اکبر ناظم

متن نوحه ای با وفا ابوالفضل - محمود موحدیان

شد گفتگوی طفلان عمو کجایی
چرا بـه سـوی خیـمه دگر نیایی

عمو اگر بازآیی                            عقده ز دل بگشایی

ای با وفا ابوالفضل (2)

 

جدایی‌ات از بابا عمو عجیب است
ببین عـزیز زهرا بی‌تو غریب است

اگر تو باشی، غم نیست         جوع و عطش، ماتم نیست

ای با وفا ابوالفضل (2)

 

اگر بیایی آب از تو ما نخواهیم
که زندگانیّ بی تـو را نخواهیم

اگر حسین دریابی                      چه غم بوَد بی‌آبی

ای با وفا ابوالفضل (2)

 

رو کن به سوی خیمه ‌ای بی قرینه
ببیـن طفـلان جمعند دور سکینه

اگر چه تشنه‌کامند                   فقط عمو می‌خواهند

ای با وفا ابوالفضل (2)

 

با تشنه‌کامی اصغر غمخوار باباست
گویا شنیده مولا غـریب و تنهاست

با بانگ «هل من ناصر»             شد بر شهادت حاضر

ای با وفا ابوالفض (2)

 

فانوسهای اشک 3 – محمود موحدیان

متن نوحه ای سکینه به حرم سخن از آب مگو - حاج غلامرضا سازگار

ای سکینه به حرم، سخن از آب مگو (2)
از شــرار عطــش و دل بـی‌تــاب مگو

داغ سقای حرم                           کرده خون بر جگرم

یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)

 

ثمر بـــاغ علـی، پسـر ام بنـیـن (2)
با لب تشنه شده، بدنش نقش زمین

بر لبش زمزمه داشت                    ذکر یا فاطمه داشت

یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)

 

ساقی تشنه‌لبان تشنه‌تر از همه بود (2)
خجـل از «العطـش» دختر فـاطمه بود

از عطش تاب نداشت                    قطره‌ای آب نداشت

یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)

 

ای فروزان قمرم بین چه آمد بسرم (2)
چشم خود را بگـشا که شکسته کمـرم

منم و سوز غمت                    دست و مشک و علمت

یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)

 

عاقبت چید عـدو، شاخۀ یاس مرا (2)
تشنه لب بر لب آب، کشت عباس مرا

من زمین گیر شدم                        از غمش پیر شدم

یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2) 

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

متن نوحه ای ساقـی لب تشنگـان ای جـان جانانم - مرحوم خاشع

ای ساقـی لب تشنگـان، ای جـان جانانم (2)                  سقّای طفلانم (2)

داغت شکسته پشت من، ای راحت جانم (2)              سقّای طفلانم (2)

من بـی‌برادر چـون کنـم بـا ایـن سپـاه دون              در دامن هـامـون

بینـم تـــو را در ابـر خــون ای مــاه تابـانم              سقّای طفلانم (2)

خــواهم بــرم در خیمه‌گه، ای گل تن پـاکت              پیکـر صـدچاکت

ممکـن نبــاشد «یـا اخـا» محـزون و نـالانم              سقّای طفلانم (2)

بــرخیــز و ای جــان بـــرادر کـن علمداری              بنمـا مــرا یــاری

بـی تـو غـریـب و بی معیـن در این بیابـانم              سقّای طفلانم (2)

بـی تـو یقیــن دارم کـه فــردا زینـب نـالان              بـر نــاقـۀ عـریان

گـــردد ســـوار از راه کینــه بـــا یتیمــانم              سقّای طفلانم (2)

شد روز روشـن پیـش چشمم تیـره‌تر از شب              چون معجـر زینب

بینـم تـو را در مــوج خــون، ای دُرّ غلطـانم              سقّای طفلانم (2)     

 

فانوسهای اشک 3 – مرحوم خاشع

متن نوحه دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد - حاج غلامرضا سازگار

سقّا، سقّا بی‌دست و سرگشته (2)
بـابـا، بـابـا، بـه خیمـه بـرگشتـه

دریا پر از خون شد             علقمه گلگون شد (2)

 

بابا، بابا، قدش دو تا گشته (2)
عمـو عمو، دستش جـدا گشته

دریا پر از خون شد             علقمه گلگون شد (2)

 

طفلان رو در صحرای خون آرید (2)
تـیـر از چشــمِ سقــا بــرون آریـد

دریا پر از خون شد             علقمه گلگون شد (2)

 

غوغا، غوغا، در علقمه بر پاست (2)
آنجـا آنجـا، صـاحب عـزا زهراست

دریا پر از خون شد             علقمه گلگون شد (2)

 

عمّه، عمّه، با گریه و زاری (2)
جـای عمــو، کنـد علمـداری

دریا پر از خون شد             علقمه گلگون شد (2)

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

متن نوحه ساقی تشنه کامان عمو جان - مصطفی نظری

آسمـان خیمــه‌هـا را دود آه غـم گرفت
مـاه رخسـار صغیـران، هالۀ ماتم گرفت
العطش از تشنه‌کامان، صحنۀ عالم گرفت

 

ساقی تشنه‌کامان عمو جان

ما بی‌پناهیم عمو جان         در سوز و آهیم عمو جان

آب از تو خواهیم عمو جان

 

ای عمو آتش فشان قلب ما خاموش کن
آب آب تشنه کـامـان حـرم را گـوش کن
مشک خشک از آب را آویـزۀ آغـوش کن

 

ساقی تشنه‌کامان عمو جان

سالار زینب عمو جان             با ذکر یا رب عمو جان

می‌سوزم از تب عمو جان

 

گـر ببینی حـال طفـلان را تـو لـرزان می‌شوی
گر ببوسی لعل عطشان را تو عطشان می‌شوی
گـردن کـج را اگـر بینـی پــریشـان می‌شوی

 

ساقی تشنه‌کامان عمو جان

 

کودک ششماهه من از عطش پر می‌زند
نــالــۀ بـی‌آه او بــر سینـه، آذر می‌زند
چنـگ هـر سـو از برای شیر مادر می‌زند

 

ساقی تشنه‌کامان عمو جان

ای هست و بودم عموجان      لعل کبودم عمو جان

باشد شهودم عمو جان

 

فانوسهای اشک 3 – مصطفی نظری

متن نوحه عمـو ز سوز عطـش کبـاب شد دل من - مصطفی نظری

عمـو ز سوز عطـش، کبـاب شد دل من
بگیر مشک تهی که آب شد دل من (2)

                             ای عمو یارم تویی، یـار غمخوارم تویی
                             آب می‌خواهم بیا، چون مددکارم تویی

یا ابافاضل مدد (4)

 

عمـو بیـا و ببـین، دو دیـدۀ تر من (2)
ببین که گشته کبود، لبان اصغر من (2)

                          ای عمو مضطر شدم، همدم مادر شدم
                          آب‌آب‌ ام می‌کشد، خستۀ اصغـر شدم

یا ابافاضل مدد (4)

 

فانوسهای اشک 3 – مصطفی نظری

متن شعر صبـح محشـر پیش‌تـر از روز موعـود آمدی - حاج غلامرضا سازگار

 صبـح محشـر پیش‌تـر از روز موعـود آمدی                   آفـتـابا تیــره‌تـــر از چشـمـۀ دود آمــدی
آسمــان از کـار مـاندی رنگ خود را باختی         فـاش بـرگو جـان احمـد را کجــا انـداختی
ســــورۀ زلـــزال آیـــات عـذاب آورده‌ای         ذوالجنـاح از قتلگه خــون جـای آب آورده‌ای
شعلـه بـر فـرق زمین از بـام گردون ریخته         وای بـر مـن از سـم اسبـان چرا خون ریخته
یـا محمد نـوک نـی خورشید تابان را ببین         زیــر سـم اسب‌هـا سـی جـزءِ قرآن را ببین
پیکـر تـــوحید پـامـال سـواران می‌شـود         جــان شیـریـن محمـد تیــرباران می‌شـود
بــاز اولاد سقیفـــه از پیمـبـر مـی‌بُــرند         نــازنین ریحــانه‌اش را از قفــا ســر می‌برند
یامحمد با سرشکت عرش را در خون بکش         خارهـا را از تــن ریحـــانه‌ات بیــرون بکش
گـرگ‌هـا بر پیکـر تـوحید چنـگ انـداختند         جـــای گــل در دامن گـودال سنگ انداختند
گشتـه از شــرم گـلــوی تشنـه او آب، آب
       آفتاب اینقــدر بـر ایــن پیکــر عـریان متاب
تیـرگی در دامـن صحـرا تلاطـم کرده است         اسب بی‌صاحب مسیـر خیمه را گم کرده است
یک تن صد چاک و یک صحرای لشکر قاتلش         زخــم روی زخــم بـر زخـم تن و زخم دلش
آنکـه تنهـا خیمه‌هـا را داد دیشب پاس کو
     کودکـی آتــش گـرفته دامنش عبـــاس کو
کـربلا گلخــانـۀ خــونیـن زهـرایی شــده         حنجـر ســـرخ علـی‌اصغـر تمـاشایی شده
شیرخوار شیر داور شیر می‌خواهد چه کـار         حرمله یک حلق نازک تیر می‌خواهد چه کار
یابن زهرا خون اصغر را به اشکت پاک کن         تا نـرفته زیـــر ســم اسـب او را خـاک کن
دسـت سـردار ولایـت قطـع از پیکـر شده         لالۀ لیلا ز نیــش خـــارهـــا پــرپـر شده
جسم صدچاکش یکی گردیده با پیراهنش         زخــم پیکـر بیشتـر از حلقه‌هـای جوشنش
نیــزه‌هــا و سنگ‌هـا و تیـغ‌هـا و تیـرها         آمدنـد از چـــارســو بــر یـاری شمشیرها
از سقیفـه هیــــزم آوردنـد باز افــروختند         خیمه‌های وحی را چـون بیت زهرا سوختند
ای قیامت قامتان خوش روی خاک افتاده‌اید         پـاره‌پـاره قطعـه‌قطعـه چـاک‌چاک افتاده‌اید
بــار دیگـــر از رگ بیــداد خون جاری کنید         طایـران بـــوستـان وحــــی را یــاری کنید
لالـه‌رویـــان تنـگ افتـــادنـد بیـن خارها         دیده‌انـد از چار جـانب مـرگ خـود را بـارها
یا محمد حمزه کو عباس کو جعفر کجاست         زینب مظلومه را کشتند پس حیدر کجاست
طــایـری بشکستـه از تیـر حوادث بـال او         همچـو شـاهین لشکـری انـداخته دنبال او
تــازیانه بر بــدن‌هـا کعـب نی بر دوش‌ها         پـاره گشتــه از بـــرای گــوشـواره گوش‌ها
ای شرار خیمه‌های وحی عــالم را بسوز
شاخه‌ها و برگ بار نخل «میثم» را بسوز
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن نوحه ای سکینه تشنگـان را از نـوا خـاموش کن - مصطفی نظری

ای سکینه تشنگـان را از نـوا خـاموش کن
بانگ «بوفاضل کجایی» را ز زهرا گوش کن

وای زینب خدا وای زینب

 

سالار خواهر اباالفضل       سردار بی‌سر ابالفضل        غمخوار اصغر اباالفضل

 

در کنـار علقمـه جـــام دل ســاقی شکست
تشنه‌کامان جای مشکِ آب، آوردم دو دست

وای زینب خدا وای زینب

 

میر سپاهم ابالفضل         تنها پناهم ابالفضل           در سوز و آهم ابالفضل

 

چشم ساقی گرچه پر خون است و زهرا را ندید
آن ادب آمــــوز از مــادر، خجــالت می‌کشید

وای زینب خدا وای زینب

عشقم برادر را اباالفضل        بر پای مادر ابالفضل       افتاده بی‌سر اباالفضل

 

فانوسهای اشک 3 – مصطفی نظری

متن شعر ای وقف خاک راهـت اشک امیدواران - حاج غلامرضا سازگار

ای وقف خاک راهـت اشک امیدواران                گل کرده زخم داغت بر قلب داغداران
اطفـال بی‌پنــاهـت تـا دور قتلگاهت         کـردند مقدمت را بـا اشـک لاله باران
گفتی به صبر کوشم فریاد خود بپوشم         بنگـر فکنـده آهـم آتش به کوهساران
عزم قتال کردی دشمن فزون تو فردی         تــرسم پیــاده گــردی با نیزۀ سواران
تو می‌روی به میدان از بهر دادن جان          مــن بی‌قرار مـاندم در جمع بی‌قراران
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران 
هجـــرت بـلای جــانم وصــلت دوای دردم                بگذار تـا چــو خورشید دور سرت بگردم
بی‌تــو چـو شمـع محفـل سـوزم در آتش دل         در دیـده اشک خونین در سینه آه سردم
ای قبلــۀ مــــرادم بـــاشد هنـــوز یـــادم         تو گریه بر سکینـه مـن گریه بـر تو کردم
بـا اشـک بی‌صـــدایم پشـت سـر تـو آیـــم         جـای نفـس ز نـایم خیـزد شراره هر دم
بی‌تو شکیب سخت است داغ حبیب سخت است         با صبـر خـو گــرفتم با خویش در نبردم
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران 
دل می‌دود به دنبال چشمم بود به سویت                 هم رفتـه دل ز دستـم هم مــانده آرزویت
بگـذار تـا بســوزم بــا آه سینـه‌ ســوزم         بگـذار تـا بمـویــم از تــارتـــار مـــویـم
بگذار تـا بیفتـم بــر روی خــاک پــایت         بگـذار تـــا بگیـــرم یک بــوسه از گلویت
گفتم رخت ببوسـم دیـــدم ز تشنه‌کامی         تــاول زده است لبهـا گشتـه کبـود رویـت
قسمت نشد که خونم ریزد به خاک راهت         فرصت نشد که با اشک گرد از رخت بشویم
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران 
ای از مــدال زخمت بــر سینـه‌ام نشــانه                 از تــارتــار مــویم آتــش کشــد زبانه
بگـذار تـا چـو اکبـــر رزمنـدۀ تـــو باشم         بگـذار تـا چـو عباس گیرم علم به شانه
سرتا قدم خروشم من چـون به صبر کوشم         وقتـی ز سینـۀ سنـگ داغـت زند جوانه
ای کاش با تو می‌شد در خون خود بغلطم         ای کاش بی‌ تو از من می‌سوخت آشیانه
تیـغ فــراق بــاشد بــرنده‌تـر ز شمشیـر         داغ عـزیــز بـاشـد بـــدتـر ز تــازیانه
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن نوحه علم افتاد چو از دست علمدار حسین

علم افتاد چو از دست علمدار حسین
                                ناله شد همدم و گردید الم یار حسین

تیـر بیـداد چـو بـر دیدۀ عباس نشست
شد روان خون دل از دیدۀ خونبار حسین

ای علمدار حسین (2)

 

دید بی دست چو آن پیکر در خون‌شده
                                را روح گردید برون از تن افگار حسین

قطعه قطعه چو نظر کرد تن اطهر او
پـاره‌پـاره ز الم گشت تن زار حسین

ای علمدار حسین (2)

 

آه از آن دم که نظر کرد به عباس، افتاد
                                    آتش اندر فلک از آه شرربار حسین

گفت ای جان برادر تو شدی کشته و گشت
به سـوی شـام روان خواهر غمخوار حسین

ای علمدار حسین (2)

 

ای دریغا که ز بی دستی تو نزد یزید
                                   دست بسته برود عابد بیمار حسین

آه از این قامت چون سرو از آن دست بلند
که به خون غرقه شد ای قافله سالار حسین

ای علمدار حسین (2)

 

بار دیگر به مددکاری من خیز که نیست
                            دیگری جز تو در این دشت مددکار حسین

علم افتـاد چو از دست علمدار حسین
ناله شد همدم و گردید الم یار حسین

ای علمدار حسین (2)

 

فانوسهای اشک 2

متن شعر آب آتش اشک خون دم شعله دل دشت بلاست - حاج غلامرضا سازگار

آب آتش، اشک خون، دم شعله، دل دشت بلاست          نـــاله فــریـاد درون، فــریـاد بــر اوج سماست
مشـک خشـک و کـام تفتیده نفس هـا سـوخته                       جــام خـالی چشم ها از اشک پر در خیمه هاست
غــرقه در دریــای خــون فُلـک نجـات اهل بیت         بـرفـراز نیـزه چـون خـورشید، مصبـاح الهـداست
آفـتــابی آمــده از چنـگ گـرگــان چنـگ چنـگ         مـــاه کنعــان است ایـن یـا خـامس آل عباست
مــاه لیــلا بــر زمیــن و آفتــابـش سـایـه بان         اکبـــر اسـت الله اکبـــر یـا کـه ختـم الانبیـاست
تــن کتــاب الله و زخمـش آیـــه هـای ریختــه         آیــه هـــای ریختـــه نقــش زمیــن کربلاست
در یـــم خــون از دم شمشیــر نـوشیده عســل         سیزده ساله که نُقلش سنگِ کین، خونش حناست
قــامت او لالــه گــون گـــردیده از ختتون گـلو         صـــورت او شستــه بــا اشـک امـام مجتباست
دو ستاره خفتـه در خـون بیـن هفتـاد و دو مـاه         چهــرۀ خــورشید را از رویشــان نـور و ضیـاست
ایـن دو طفـل سـر جــدا از تـن، دو طفـل زینبند         یـــا دو اسمـاعیل قـربانـی بـه صحـرای منـاست
غنچــۀ نـــورستــه ای از تشنگـی پــرپـر شده         در کمــال تشنــگی سیــــــراب از آب بقــاست
چشــم هــای نیــم بــازش چشمـۀ فیض خدا         دستهـای بستـه اش از عــالمی مشکـل گشـاست
بر لـب خشکیده اش جـای لـب خشـک حسین         بــر گلــــوی نــازکش گلبــوسـۀ تیـر جفـاست
می زنــد فـواره خـون از حنجـر خشـک حسین         زخــم او زخــم محمـــد خـون او خون خداست
ســـورۀ نــــورانی نــــور آمــده نقــش زمین         این عجب بـاشد کـه بسـم الله روی نیـزه هـاست
خیمــه هـا آتــش گـــرفتـه مثـل بیـت فاطمه         یــا امیــرالمــومنین فــریـاد، عبـاست کجـاست
از بــرای گـوشـواره گـــوش هــا را مــی درنـد         گـوش پاره، کعب نـی پـاداش و اجـر مصطفاست
ای حسینیون حسین از مـوج خـون مبعـوث شد         گــویـی او پیغمبـر اسـت و قتلگـه غـار حـراست 
مصحفـی را کـه علـی خوانده، نبی بوسیده است         از ســم اسبــش دگــر پــامـال کـردن نـارواست
کـوفیـان را در کنــار جسـم صــد چـاک حسین         تــازیانه، کعب نـی، دلجـویی از صـاحب عـزاست
با همین سوزی که "میثم" خیزد از اشعار تو
دستگیـرت فـاطمه در عـرصۀ روز جـزاست

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر نفـس صبـح، شرار است، شـرار است، شـرار - حاج غلامرضا سازگار

نفـس صبـح، شرار است، شـرار است، شـرار           آسمـان کوه غبــار است، غبـار است غبار
کــوه‌ها سـوخته چـون سینۀ خورشید، همه         دودشـان مانده بـه آیینـۀ خورشید، همه
قـدسیان سـوخته‌بـال و پرشان چون دلشان         عرشیان خیمـۀ انــدوه شــده محفلشان
بـر دل ختــم رسل، بـار غمـی سنگین است         گیسوی فـاطمه از خون خدا رنگین است
عـرش اعــلا بـــه روی خـاک زمیـن افتاده         یا که جان دو جهـان از سـر زیـن افتاده؟
سـی‌هـزار ابـرهـه بـر جنــگ خـدا آمده‌اند         در پـی قتـــل امـــام شهـــدا آمـده‌اند
نـاخلف‌های سقیفه همـه شمشیر بـه دست         نیـزه‌داران همه بی‌رحم‌تـر از زنـگیِ‌ مست
گشته آمیختـه بــا بغـض محمّــد گلشـان         کینـۀ آل علـی تلـخ‌تــریـن حــاصلشـان
قصـد معـراج تمــاشـای خـدا کرده حسین         کثــرت تیـر ببیـن بـــال در‌آورده حسین
سنگ‌هـا! یک‌سـره از سـوز درون گـریه کنید         بر تن غرقه به خونش همه خون گریه کنید
آب‌هـا! در شــرر خجـلت خــود آب شـوید         باید از داغ لبش در تـب و در تــاب شوید
هــدف تیــر بــلا ســورۀ رحمــان ای وای         سم اسب و ورق پــــارۀ قــــرآن ای وای
کـاش خـورشید نمی‌تـافت بـه کوه و صحرا         ره گـــودال ببنــدیـد بـــــه روی زهــرا
مصطفـی سـوخت سراپـا و علی جامه درید         شمـــر در محضـر مــادر سـرِ فـرزند برید
سـر که گردید جدا، قـاتل خونخواره گریست         تیغ قـاتل هـم بـر آن گلـوی پاره گریست
خضر، لـب‌تشنـه فـدا گشـت بگـو یـا زهرا         سـر به ده ضــربـه جدا گشت بگو یا زهرا
دوستـان! وای مــن و وای مـن و وای شما         بــه خـدا آب نــدادنــد بــه آقــای شما
به خـدا گـرگ‌صفـت بــر بدنش چنگ زدند         بـه خــدا آب نـدادنـــد ولــی سنگ زدند
حـق پیغمبـــر اســلام ادا شــــد دیـدید؟         سـر تــوحید، لب تشنـه جدا شد دیـدید؟
تسلـیت فـاطمـه! نــور بصـــرت را کشتند         بـه خـدا اهـــل سقیفـه پسـرت را کشتند
بـــاغ آمـــال سکینــه همـه پـرپـر گشته         اسـب بی‌صـاحب بــابـا بـه حـرم برگشته
اشک بــا یــاد لـــب تشنـــه‌لبــان آورده         در حرم خــون، عـــــوض آب روان آورده
بـا تپش‌هـای دلـش روضـۀ مقتـل خوانده         شیهه‌هــایــش جگــر فــاطمـه را لرزانده
بـاز بیـدادگـران آتـــش کیـــن افشـاندند         بـــاز بیــت‌الحـــرم فـاطمـه را سـوزاندند
سپـه کـفــر بــه ســـــوی حـــرم آل آمد         کعـب نی بــود که بــر شانـۀ اطفــال آمد
کــه دهـــد فــاطمـۀ فـاطمـه را دلـداری؟         بشتابید که خـون گشتـه ز گـوشش جاری
دو کبـوتـر بــه بیـابـان ز عطش جان دادند                     بنــویسید کـه در چنــگ عقــاب افتـادند
بنــویسیـد کـه ســـر در دل خــاری بردند         بنــویسید که از تــرس بـه صحــرا مردند
دامــن هر دو پر از آتش و دود است هنوز
بنـویسید تـن هــر دو کبــود اسـت هنوز

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه روز تاسوعای ماه خون رسیده - حاج غلامرضا سازگار

روز تـاسوعـای مـاه خون رسیده                 سـرزده خورشید بـا رنـگ پریده

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

حق و باطل هر دو با هم صف کشیدند            اهــل فتنــه پیــرو راه یزیــدند

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

عاشقان را جمله روز انتخاب است       ظهر فردا رویشان ازخون خضاب است

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

روز تاسوعا حسین است و عبادت            روز عاشورا شهید است و شهادت

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

روز تاسوعا همه شورآفرین‌اند                       روز عاشورا همه نقش‌ زمین‌اند

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

روز تاسوعا حسین است و علمدار                   روز عاشـورا بــوَد زهـرا عـزادار

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

روز تاسوعا به خیمه قحط آب است            روز عاشـورا رخ اصغـر خضاب است

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

اهل عالم! حق و باطل را ببینید                      تـا قیــامت راه خـود را بـرگزینید

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

آه ما فریاد جانسوز حسین است                    تا ابد هر روز ما روز حسین است

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه من پـور علی، بحـر شجاعتم - حاج اکبر ناظم

عبــاس صــاحـب جـلالتم
من پـور علی، بحـر شجاعتم
من ز لطف حق غرق سعادتم

من امیرم حسین است                شـه عــالـمیـن است

ز همـت شـاه ولایـت              شوم فدای آل عصمت 

 

خطـاب کــرد که ای گـروه پلیـد
حسین کجـا و بیعتش بـا یـزید؟
ز جان و دل شوم به راهش شهید

        بماند یادگار                               تا به روز شمار

من از پی یاری قرآن                  به دامن حسین دهم جان

 

راه دهیـد ای فـرقه ضلالت
تا کـه برم بـرای آل عصمت
آب روان ای قـوم بی‌حمیّت

کودکان دل‌ْکباب                            گشته از بهر آب

ز همت شاه ولایت              شوم فدای آل عصمت

 

سـردار و میـر لشگـر و سپاهم
به آسمان دین چو قرص ماهم
مـن کـه غــریـق رحمت الهم

    گشته جان و سرم                        فدای سرورم

من از پـی یـاری قـرآن              به دامن حسین دهم جان

 

فانوسهای اشک 2 – حاج اکبر ناظم

متن نوحه دست سقای من شد ز بازو قلم - حاج حسینعلی محمودی

دست سقای من، شد ز بازو قلم
گشته نقش زمین، یاورم با عَلَم

ساقی کودکان        داده لب تشنه جان (2)

 

چون علمدار من، در یم خون نشست
داغ جـانســوز او، کمــرم را شکست

ساقی کودکان        داده لب تشنه جان (2)

 

قطعـه قطعه شـده، پیکر صـف شکـن
گشته در خاک و خون، غوطه‌ور ماه من

ساقی کودکان        داده لب تشنه جان (2)

 

آمـده از جنـان، مـادرم فاطمه
تا ببیند چه رخ، داده در علقمه

ساقی کودکان        داده لب تشنه جان (2)

 

مـادرم از وفـا، سـوگـواری کند
از جگر ناله با اشک جـاری کند

ساقی کودکان         داده لب تشنه جان (2)

 

جسم عباس من، گشته آماج تیر
ای سکینـه ســراغِ عمـو را مگیر

ساقی کودکان          داده لب تشنه جان (2)

 

فانوسهای اشک 2 – حاج حسینعلی محمودی

متن نوحه نـدای عبــاس علـی چنیـن است - حاج اکبر ناظم

نـدای عبــاس علـی چنیـن است
مکتب عشق و عاشقی همین است
پیـــروی آل عبـــا و دیــن است

شد دو دستم جدا                        بهر دین خدا

ای اهل عالم     ای اهل عالم 

 

اجل به عباس چو شد رو به رو
جدا شـده دو دست نیکـوی او
فتـاده در خـون قـد دلجوی او

کنار علقمه                                عزیز فاطمه

ای اهل عالم     ای اهل عالم

 

عبـاس پـــور شــاه لافتـایم
عز و شرف همین بس از برایم

امیرم حسین است            شاه عالمین است

ای اهل عالم     ای اهل عالم

 

امیر مـن سفینة النجـات است
منبع جود و مظهر صفات است

مادرش فاطمه                       عرش را قائمه

ای اهل عالم     ای اهل عالم

 

فانوسهای اشک 2 – حاج اکبر ناظم

متن شعر کـوفیـان! من پسر فاطمه؛ مصبـاح هـدایم - حاج غلامرضا سازگار

کـوفیـان! من پسر فاطمه؛ مصبـاح هـدایم                   پسر خـون خدا، خـون خدا، خون خدایم
گهــر بحــر نبــوت، ثمـــر نخــل ولایـت         سـومین حجت و پنجم نفـر از آل کسایم
روح ریحـان نبی، نجـل علی یــوسف زهرا         پـای‌تـاسـر همـه قـرآن رسـول دو سرایم
شـرر قهـر خـدا ســرزنـد از آتــش خشمم         رحمـت واسعـۀ حــق، نفــس روح‌فزایم
خلق ناگشته جهان، دور سرم گشته شهادت         خـوانـده‌اند از شب میلاد، امـام شهـدایم
صاحب سِر هـوالحق و هـوالحی و هوالهـو         عبـدم و آینــۀ غیــب خـداونـد‌ نمــایم
کعبه و حجر و حطیم و حـرم و ذکر و طوافم         نیت و رکن و مقام و حجر و سعی و صفایم
بـوده هـر روز، نبــی زائــر اعضـای وجودم         بر سراپای زده بوسه به هر صبح و مسایم
چه سـراسـر بگـذاریـد بـه خـاک قـدمم رو         چه بِبُــرّید در این دشـت بلا سـر ز قفایم
بـه لب آب، لب تشنــه بِبُـــرّیـد ســرم را         کـه به خون، زنــگ ز آیینـۀ قـرآن بزدایم
من به خود نامدم ای قوم،در این وادی سوزان         نـه مگـر اینکـه شما نـامه نوشتید بیایم؟
عجبا مــاه حرام است و حلال آمـده خـونم         به چه تقصیر خدا را چه بود جرم و خطایم؟
به سـویم راه نگیـرید کـه مــن رهبـر دینـم         بـه رویـم آب نبنـدید کـه مهمـان شمایم
عهد و پیمان من و دوست همین بود از اول         که بـه شمشیر شما سینۀ خود را بگشایم
گشته هر زخــم تنـم یک گل لبخند به پیکر         بشتــابید کـه من عـاشق شمشیـر بلایم
اگر از چـرخ بـریزد بـه ســـرم شعلـۀ آتش         یــا ببـارد بـه تن از چـارطرف تیر جفایم
اگـر از سـمّ ستوران شکنـد سینــه و پشتم         وگـر از تیـر، بـدن بـال درآرد چـو همایم
اگر از نیــزه شکــافید دلــم را، گلــویـم را         آن‌چنـانی که زنـد خون گلو مـوج ز نـایم
اگـر از حنجـر ببـریـده بــــه دروازۀ کـوفـه         بشنود از سر نــی زینب مظلـومه صدایم
ندهم دست به دشمن ندهم دست به دشمن         گـر دو صـد بار کنید از دم شمشیر، فدایم
پـــرورش یــافتــۀ دامـن زهــرای بتـولم         مـرگ، خـوش‌تر بـود از بیعت فرزند زنایم
من و ذلت،من و خفت،من و خاری،من و خذلان؟         شرفم گفته که رخ جز به در دوست نسایم
به خدا خـم نشـوم خم نشوم پیش ستمگر         بـه خــدا غیـر خـدا غیــر خدا را نستایم
بگـذاریـد کـه لب‌تشنـه شــوم فانی فی‌الله         بگـذاریـد شـود خـــون گلـو آب بقــایم
بگذاریـد کــه زینــب بــدنــم را نشنـاسد         بگـذاریـد بگـریند عــزیـــزان به عــزایم
بگـذارید زنـد زخـم تنــم خنده بـه شمشیر         بگــذاریـد کـه تـا حشــر بگـریند بـرایم
گـرچـه فـریاد کشیــدم، نرسیدید بـه دادم         همـه دانیـد کـه مـن دادرس روز جـزایم
جگر سوختـه و اشـک روان دادمش آری
تا که «میثم» برساند به همه خلق، ندایم

 

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن نوحه من زاده علی مرتضایم - حاج اکبر ناظم

مــن زادۀ عـلــی مـرتضــایم
مـن شــاهبــاز مـلـک لافتایم
فخر و شرف همین بس از برایم

                                   که خادمم به درگه حسینی
                                         والله ان قطعتمـوا یمینـی

 

خـدمتـگـزار زادۀ بتـــولم
من بـاغبان گلشـن رسولم
ز افسردگیِّ گلشنش ملولم

                                  دارم دلِ شکسته و غمینی
                                        والله ان قطعتمـوا یمینـی

 

سقّـای تشنگـــانِ بی‌پنـاهـم
دشمن اگر چه گشته خار راهم
من یک‌تنه حریف این سپاهم

                                 انیّ اُحامی ابداً عن دینی
                                      والله ان قطعتموا یمینـی

 

استــاده‌ام در بحـر آب لغـزان
پایم بر آب و قلب من فـروزان
در آب و آتشم چو شمع سوزان

                                   سوزم ز خاطرات آتشینی
                                         والله ان قطعتمـوا یمینی

 

یارب مـدد کـن تـا فـرس برانم
ایـن آب را در خیمـه‌گـه رسـانم
دیگر چه غم که بعد از این بمانم

                               جانم فدای عشق نازنینی
                                    والله ان قطعتمـوا یمینی

 

تنهــا میــان تیــر دشمنـانم
ای کاش نیزه‌ها خورد به جانم
در پیش کودکان خجـل نمانم

                        ای تیر اگر بر مشک من نشینی
                                والله ان قطعتموا یمینی

 

سقای تشنگـان کــربلایم
گرچه شده بریده دستهایم
بـا مـرکبم کنـار خیمه آیم

                             تا حال زارم یا اخا ببینی
                                  والله ان قطعتموا یمینی

 

در خاک و خون دلم از این غمین است
کـه تشنـه پـادشــاه عـالمیـن اسـت
دستـم جــدا فتــاده بـر زمیـن است

                          در فرق من عمود آهنینی
                              والله ان قطعتمـوا یمینی

 

فانوسهای اشک 2 - حاج اکبر ناظم

متن نوحه ساقی انصار خـدا چشم و چراغ شهدا - غلامرضا سازگار

ساقی انصار خـدا، چشم و چراغ شهدا
پرتو مصباح هدا، دست جدا، فرق جدا

                                  ز علقمه رسد ندا، فـاطمه می‌زند صدا
                                  جان برهت باد فدا، شهان عالمت گدا

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

تو نور چشم حیدری، تو بر حسین برادری
غضنفـری و صفـدری، ام البنیـن را پسری

                          به هـاشمیّـون قمــری، بـر تشنگـان آب‌آوری
                          سقّای بی دست و سری، به موج خون شناوری

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

عزیـز مصطفا تویـی، سقّـای بـا وفا تویی
به درد ما شفا تویی، لب‌تشنه از جفا تویی

                                      حافظ خیمه‌ها تویی، شهید کربلا تویی
                                      قتیـل اشقیـا تویی، سـالار نینـوا تویی

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

خیز و به خیمه کن نظر، آب به خیمه‌ها ببر
سکینه بـا دو چشم تر، خاک عزا کند به سر

                       زهرا کند پسـرپسر، شکسته از حسین کمر
                       آب شده خون جگر، به طفل ششماهه نگر

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

علقمــه قتلگـاه تـو، بستـه ره نگـاه تو
مانده به سینه آه تو، راه خداست راه تو

                            خون جبین گواه تو، فدای عزّ و جاه تو
                            ما همه در پنـاه تو، عاشق یک نگاه تو

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

غرقه به خون شده تنت، لباس خونین، کفنت
مثل زره گشته تنت، خـون جوشد از پیرهنت

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

فانوسهای اشک 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه تنها برادر من تمام لشکر من - حاج غلامرضا سازگار

بر چشم پـــر ز خـونت، تیـر جفـا نشسته
هم دست تو بریده، هم پشت من شکسته

تنها برادر من                          تمام لشکر من

 

جز تو چه کس به خیمه، راه عدو ببندد
مگـذار ای بـرادر، دشمن به من بخندد

تنها برادر من                         تمام لشکر من

 

آه از جگر برآرم، خون از دو دیده شویم
شاید میـان میدان، دست تو را بجویم

تنها برادر من                         تمام لشکر من

 

اشکم روان ز دیده، آهم درون سینه
آتش گرفتـه قلبم، از گریـۀ سکینـه

تنها برادر من                        تمام لشکر من

 

بی‌تو، چگونه رویِ رفتـن به خیمه‌گاهم؟
برخیز و بین، به خنده، دشمن کند نگاهم

تنها برادر من                        تمام لشکر من

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه افسـوس کـه سقـای حرم آب ندارد - حاج غلامرضا سازگار

افسـوس، کـه سقـای حرم، آب، ندارد

حرم آب ندارد                                  حرم آب ندارد

 

افسوس که ششماهه دگر تاب، ندارد

حرم آب ندارد                                  حرم آب ندارد

 

از سوز عطش، گشته نفس، شعله به سینه

خونْ گـریه کنـد، آب بــه گل‌هـای مدینه

سقـا شـده بـر اهـل حـرم چشـم سکینه

دردانــۀ زهـرا بـه حـرم، خـــواب ندارد 

حرم آب ندارد                                  حرم آب ندارد

 

در سینــۀ اطفـال، نفـس‌هـا شـده ناله
گـریـان، حــرم ذات خـدا جــلّ جــلاله

افسوس،که از سوز عطش طفل سه‌ ساله
در دیـده بـه غیــر از گهــر نـــاب ندارد

حرم آب ندارد                                 حرم آب ندارد 

 

دریـا، ز غـم تشنـه‌لبــان، جــامه دریده

آبی به حرم نیست به جز اشک دو دیده

از صـورت ششمـاهه دگـــر رنـگ پریده

زردی رخـش را رخ مهتــــاب نــــدارد

حرم آب ندارد                                 حرم آب ندارد

آه از عطـش آل علـی در دل صحـرا

فـریاد کـه خشکیده لب زینب کبری

افسوس که آبی به حرم یوسف زهرا

جز خـون دل و دیــدۀ اصحاب ندارد

حرم آب ندارد                                حرم آب ندارد

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه دست عباس کجاست - حاج غلامرضا سازگار

دامن علقمه را بـاغ گل یاس، کجاست؟
مظهر غیرت و آئینه احساس، کجاست؟

دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟

 

قمـر هـاشمیـان از سـر زیــن افتــــاده
بـدن و مشـک و علـم، روی زمین افتـاده

دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟

 

آب دریـا خجل از گریـۀ سقـــاست، هنوز
ایـن سخـن بــر لب ذریّۀ زهراست، هنوز

دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟

 

ای سکینـه تـو بیـــا و کمـکِ بـابـا کـن
در زمیـن، گمشـدۀ فـاطمه را پیـدا کــن

دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟

 

کــربلا از مــه افتــاده بـه صحــرا، تو بگو
بــه دل ســوختـۀ یـوسف زهــرا، تـو بگو

دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ناله جانسوزی از علقمه می آید - مصطفی نظری

نالۀ جانسوزی از علقمه می‌آید
گوییا زمــزمـۀ فـاطمه می‌آید

آتش زده بر جان‌ها               نالۀ خیرالنسا (2)

 

نغمــۀ «بُـنَـیَّ» بـــر لـب اوست
یا بانگ عباسم عباس زینب اوست

آتش زده بر جان‌ها               نالۀ خیرالنسا (2)

 

بر صورت نهـاده، دو دستـانِ بریده
بر گل رخسارش، خون پسَر چکیده

 

آتش زده بر جان‌ها               نالۀ خیرالنسا (2)

 

یک طرف در میدان، حسین کند جستجو
یک طرف شد بلند، بـانگ الغوث ای عمو

 

آتش زده بر جان‌ها               نالۀ خیرالنسا (2)

 

افتاده بر زمین، یک سو مشک خشکیده
از دو چشــم حسین، خون جگر چکیده

 

آتش زده بر جان‌ها               نالۀ خیرالنسا (2)

 

فانوسهای اشک 3 – مصطفی نظری

متن نوحه تا دو دست شریفت از بدن شد جدا - حاج اکبر ناظم

تا دو دست شریفت از بدن شد جدا
تیـر بـر چشم تـو عــدو زده از جفا

                             در عوض یا اخا قامت من شد دو تا
                             بین سر، نعش تـو منم به شور و نوا

خیز عباس من            نکو انفاس من

جانم اباالفضل  جانم ابالفضل

 

شـده از قتــل تـو با خبر آل عبا
بانگ «واغربتا» ز عترت مصطفی

                         می‌رود از حــرم بـه سـوی عــرش عـلا
                         چونکه دیشب بُدی به گرد این خیمه‌ها

می‌شود خواهرم               پاسبان حرم

جانم اباالفضل  جانم ابالفضل

 

خیـــز بـــار دگـــر حــالـت زارم ببیـن
تو شدی غوطه‌ور به خون در این سرزمین

                             من چه گویم جواب عترت دل غمین
                             شـده عبـاس من ز کینه قطع‌الیمین

من شدم مبتلا                 در صف کربلا

جانم اباالفضل  جانم ابالفضل

 

منتظر در حرم سکینه با کودکان
گشته محشر بپـا ز آه لبْتشنگان

                               رفته از کف مرا طاقت و تاب و توان
                               یکطرف خـواهرم بهر تو شد موکنان

پور حبل المتین            من شدم بی معین

جانم اباالفضل  جانم ابالفضل

 

خیز عباس که من بیکس و یاور شدم
بی علمـدار و بی معیـن و لشگر شدم

                                  خونجگر از غم قاسم و اکبر شدم
                                  من گرفتار این فرقۀ کـافـر شدم

ای علمدار من          خیز غمخوار من

جانم اباالفضل  جانم ابالفضل

 

دشمن دون کند ز مرگ تو هلهله
یک طـرف در حرم بپا شده ولوله

                               عابدین می‌شود بعد تو در سلسله
                               رأس تو بـر سنان همره این قافله

تا ازین رهگذار          دین شود استوار

جانم اباالفضل  جانم ابالفضل

 

فانوسهای اشک 2 – حاج اکبر ناظم

متن نوحه ای کشته راه داور من - عباس حسنی جوهری

ای کشته راه داور من (2)                           ای پشت و پناه لشگر من

ای نور دو دیـدۀ تــر من

عباس جوان برادر من (2)

 

برخیز که من غریب و زارم (2)                         بی‌مونس و یار و غمگسارم

غیـر از تـو بــرادری ندارم

عباس جوان برادر من (2)

 

برخیز و گذر به خیمه‌ها کن (2)                           غمخواریِ آل مصطفی کن

بر وعدۀ خویشتن، وفا کن

عباس جوان برادر من (2) 

 

دادی به سکینه وعدۀ آب (2)                         از سوز عطش فتاده بی‌تاب

او را ز وفـا تـو بــاز دریاب

عباس جوان برادر من (2)

 

برخیز که کرده ناتوانم (2)                          داغ علی‌اکبر، جوانم

آتـش زده داغ تو به جانم

عباس جوان برادر من (2)

 

گفتم که در این جهان فانی (2)                         شاید که تو بعد من بمانی

زینب به سوی وطن رسانی

عباس جوان برادر من (2)

 

فانوسهای اشک 3 – عباس حسنی جوهری 

متن نوحه سقای بنی فاطمه سردار سپاهم - حاج غلامرضا سازگار

سقـای بنی فاطمه سـردار سپاهم                    بودی به صف کرب‌وبلا پشت و پناهم

عباس اباالفضل 

 

ای اهل حرم دست علمدار جدا شد                    سقای حرم با دو لـب تشنه فدا شد

عباس اباالفضل 

گلخـانـه تـوحید گـل یـــاس ندارد                  دیگــر پسـر فــاطمه عبـاس ندارد

عباس اباالفضل

 

در علقمه افتاده تن حضرت عباس                  زهــراست کنـار بـدن حضرت عباس

عباس اباالفضل 

 

ای اهـل حـرم سـر به بیابان بگذارید                  دیگر به حـرم حضرت عباس ندارید

عباس اباالفضل 

 

افسوس که پیشانی عباس شکسته                    در چشم نگهبان حرم تیر نشسته

عباس اباالفضل 

 

این دست رشید پسر ام‌بنین است                    بـا پیکر بی‌سر بدنش روی زمین است

عباس اباالفضل

یک ماه خون گرفته 7 - غلامرضا سازگار

متن نوحه او علمدار من است یار و سردار من است

گفت: عباس قوی پنجه علمدار من است
                                مصطفایم من و او حیدر کرار من است

هم دلیر است و شجاع است و مشیر است و مشار
                            هم وزیر من و هم منشی دربار من است

او علمدارِ من است     یار و سردار من است

 

من مدار حق و در دایرۀ فضل‌الله
                                 او ابوالفضل من و نقطۀ پرگار من است

ساکنان ره عشقیم در این دشت بلا
                                  او علم دار من و قافله‌سالار من است

پرتو شمس و قمر ذره‌ای از نورِ دلش
                                نور رویش همه از پرتو رخسار من است

او علمدارِ من است     یار و سردار من است

 

گرد هم اذن جهادش بکُشد خیل خسان
                                  لیک در امر قضا محرم اسرار من است

از پی یاری اسلام و خداوند و رسول
                              من علی هستم و او میثم تمّار من است

گر همه روی زمین لشکر کفّار شود
                                    در صَف معرکه او حیدر کرار من است

او علمدارِ من است     یار و سردار من است

گر دو دستش به ره دوست بیفتد ز بدن
                                 باز با پا و سر خویش سپهدار من است

شمع رخسار مرا بیند و پروانه صفت
                                       پاسدار حرم عترت اطهار من است

ز خدا باب حوائج لقبش زین جهت است
                                      باب حاجات محبّین فداکار من است

او علمدارِ من است      یار و سردار من است

 

فانوسهای اشک 2

متن نوحه مجروح تیر دشنه ام من ساقی لب تشنه ام - محمود شریفی

خون می‌چکد از دیده‌ام، بر غربتت، ای هست من
تـا راه را پیــدا کنــی، گشتـه علامت دسـت من

مجروح تیر دشنه‌ام                         من ساقیِ لب‌تشنه‌ام

ادرک اخا مولا حسین جان

 

دستی کـه بـابـا بـوسه زد، شـد رونمــای مادرت
ای کاش می‌خوردم حسین، سیلی به جای مادرت

دیدم کبود صورتش                          خواندم حدیث غربتش

از چادر زهرا حسین جان

 

مرا مبر سـوی حـرم، جان اخا تا زنده‌ام
از کودکان تشنۀ آتش به جان شرمنده‌ام

دلواپس سکینه‌ام                               آتش زده بر سینه‌ام

پژمردن گل‌ها حسین جان

 

فانوسهای اشک 3 – محمود شریفی

متن شعر مـن شیـر شیــرخـــوارۀ فـــرزنـد حیـدرم - حاج غلامرضا سازگار

مـن شیـر شیــرخـــوارۀ فـــرزنـد حیـدرم
هـر چنـد اصغـرم بـه صـف حشـر اکبـــرم

 

در حشر بر شفاعت خلق خـدا بـس است
یک قطره خون که می‌چکد از زخم حنجرم

 

شــد سینـــۀ حسیــن مـــرا مقتـل و مزار
گشتـم جدا اگـر چـــه ز آغـــوش مــادرم

 

ذکــــر خـــــدای عــزوجــل در تلـظــی‌ام
نقــش حسیـن مـــانـده بـــه لبخنـد آخرم

 

هفتــاد گـل بـه کـرب‌وبلا چیـده شد ولی
من غنچـه بـوده‌ام کــه عــدو کـرد پرپرم

 

تیــر سـه‌شعبه و گلـوی طفـل شیرخوار؟!
حق دارد ار جــدا شــود از پیکــرم سـرم

 

دل مـی‌بـــرند خیــل شهیـدان ز اهـل دل
مــن از تـمـــامـی شـهــــدا دلـربــاتــرم

 

تیــری کـه خــورد بــر گلــویـم کـار تیغ کرد
انگـار مـانـده زیـــر گلــو جــــای خنـجـرم

 

امــــروز جـــای مـن به روی سینۀ حسین
فــردا بـــه روی شـــانـۀ زهـــرای اطهرم

 

بــا ســوز سینــه شـرح غمم را سروده‌ای
«میثم» تــو را شفیعه بـه فردای محشرم
  
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر دریـای خامـوش پـدر فریـاد کن فــریاد کن - حاج غلامرضا سازگار

دریـای خامـوش پـدر فریـاد کن فــریاد کن
فـــریــاد ثـــارالله را از سیـنـه‌ات آزاد کـن
گه دیده بگشا سوی من گاهی عمو را یاد کن
با یک تبسم لحظـه‌ای قلب پـدر را شـاد کن
                       دل داده بر تیر بلا از عالمی دلبر شدی
                       هر روز زیبا بوده‌ای امـروز زیباتر شدی 
ای آخرین سرباز من یک لحظه چشمی باز کن
سر نهـان بـا مـن بگـو ســـوز درون ابـراز کن
هنگام معـراجـت شــده پــرواز کـن پرواز کن
سیـر فسبحــان الذی آغـاز کــــن آغـــاز کن
                    قرآن من تفسیـر شو تعبیر شو تعبیر شو
                    سر تا قدم تکبیر شو چشم انتظار تیر شو
 
تـو کـوثـر مـواج مـن تـو ســورۀ نـور منی
یک غنچه نه یک باغ گل یک نخلۀ طور منی
هــم راز نــاپیـدای من هم سر مستور منی
هــم شعـر ایثار منی هم شـور عـاشور منی
                      سـرباز بیـدار منـی تنهــا خریدار منی
                      بروی دست من علم بلکه علمدار منی 
ای خون حلق تشنـه‌ات روی خـــدا را آبرو
ای بـوده از صبـح ازل بـا تیـر قـاتل رو‌بـرو
بــاید دهـم آرایشت امـــروز بـا خون گلو
گر تاب گفتن نیستت با گردش چشمت بگو
          تو آب می‌خواهی زمن یا شیر می‌خواهی علی
          نه، شیر وصـل یــار را از تیـر می‌خـواهی علی 
از آب پیکان بـلا خـود شیـر نـابت می‌دهم
در شعلۀ سوز درون سوزانده، تابت می‌دهم
از شیـر می‌گیـرم ولـی با تیر آبـت می‌دهم
با حلق خونین می‌برم دست ربابت می‌دهم
               ای قتلگاهت دوش من ای قبر تو آغوش من
               در پیـش پیکان بـلا لبخند گرمت نـوش من 
پیراهن خـونین کفن، خـون آب غسل پیکرت
گردیده روی دست من بر پوست آویزان سرت
بـا دست خود دفنت کنـم شـاید نبیند مادرت
از شانـۀ مـن پـر زدی زهــرا گـــرفتـه دربرت
                  کردند خوابت با عطش دادند آب از ناوکت
                  از نخل «میثم» می‌چکد خون گلوی نازکت
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن نوحه ای عمـو تنها امیدم در رهـت تـرک سـر است - حاج غلامرضا سازگار

ای عمـو! تنها امیدم در رهـت تـرک سـر است 
مرگ در راه تو بر من از عسل شیـرین تـر است

 

گرچــه می دانـی یتیمــم، اذن میــدانم بـده 
فرض کن ایـن سیـزده سـاله علیّ اکبـر اسـت 

 

نوجوانان یک به یک رفتند و من جـا مانـده ام 
بــر روی داغ دلـم هـر لحظه داغ دیگـر اسـت 

 

گـاه می خوانـی یتیمم، گـاه گویــی کـودکــم 
هرچه هستم در وجودم، خون پاک حیدر است 

 

خوشتـرین نقـل عـروسی بـارش سنگ بلاست 
بهترین دامـادی مـن، ترک جان، ترک سر است

 

بهتـرین شاخــه گلــی را کـه کنـم تقـدیم تـو 
صورت خونین، سر بشکسته، زخـم پیکـر است

 

حنـجــر مـن تشنــۀ آب دم شمشیـرهـاست 
نـوش مــن در راه وصل یار، نیش خنجر است 

 

از شـرار تشنـگـی هـر چنــد می سـوزم، عمو 
بیشتر سـوز من از لبهــای خشک اصغـر است 

 

تیغ کیــن بر گــردنم زیبــاتر از دسـت عروس 
قتلگاهم خوش تــر از آغـوش گرم مـادر است 

 

«میثـم» از کــرب و بــلا در سینه داری آتشی 
ای عجب! هــر مصرع شعـر تـو کوه آذر است

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه دستی به تن ندارد سقای تو حسین جان - محمود شریفی

دستی به تن ندارد سقای تو حسین جان
تمام هستی مـن فـدای تـو حسین جان

فتاده‌ام از پا                            ادرک اخا مولا

یا سیدی حسین جان

 

مشکم تهی ز آب و اشکم روان ز دیده
از خون من گل یاس، در علقمه دمیده

تو را علمدارم                            بیا به دیدارم

یا سیدی حسین جان

 

آمد بـه دیـدن من، پهلـو شکسته زهرا
تعجیل کن که بینی، اینجا نشسته زهرا

زد بر رویم لبخند                     خواند مرا فرزند

یا سیدی حسین جان

 

فانوسهای اشک 3 – محمود شریفی

متن نوحه از شـاخه گـردیده جـدا لاله یاسم - حاج غلامرضا سازگار

از شـاخه گـردیده جـدا، لالۀ یاسم
افتاده زیر دست و پا، دست عباسم

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

ای هر دو دستت دست من، ای همه هستم
تنهــا طـرفـدارم، چــرا، رفتـــی از دستــم

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

جان عزیزان پر ز اشک مشک تو خالی
طفلان همه چـون طـایر بی‌پـر و بالی

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

جای تو ای میـر حرم خواهرم زینب
باید دهد پاس حرم تا سحر امشب

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

گشـتـه کنـــار علقمــه، آه و واویــلا
صـاحب‌عــزایت فـاطمه، آه و واویلا

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

رشتۀ تدبیرم، گسست، نیرویم کم شد
رنگم پـرید از چهـره و قـامتم خم شد

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

برخیز و بیـن بـر گلشن سبـز زهرایی
چشـم سکینـه در حـرم کرده سقایی

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه سردار بی‌دست و سرم یا ابوفاضل - غلامرضا سازگار

سردار بی‌دست و سرم یا ابوفاضل                    شکسته داغت کمرم یا ابوفاضل

امیـر سپــاهـم - امیــدم، پناهـم
    برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

فرماندۀ بی لشکر و سقّای بی‌آب                    برخیز و آل‌الله را دریاب، دریاب

حرم قحط‌آب است- جگرها کباب است
     برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

واویلتا! دست علمدارم، جدا شد                    دست‌ و سرش، یکباره تقدیم خدا شد

داغ او بر جگر - دست من بر کمر
  برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

بااشک خونین،دیدۀ خود را بشویم                    شاید به میدان،دست سقّارا بجویم

دو بازویت قلم - نه دست و نه عَلَم
    برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

عباس من باصورت ازخون خضابت                    نقش زمین گردیده دست و مشک آبت

در حرم، سکینه - می‌زند به سینه
    برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

عباس من، تو لشگر حق را، امیری                    بعد از تو گردد، قسمت زینب، اسیری

پــاسـدار حــرم - یــار بی‌یـاورم
    برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

ام البنین باشد اگر چه در مدینه                    زهرا به جای مادرت زند به سینه

مــاه دو فـاطمه - شهیـد علقمـه
   برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

تو در کنار علقمه، تنهای تنها                    من ازغمت سوزم چو شمع انجمن‌ها

پس از قتل پسر - شدم بی برادر
   برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

تو در زمین کربلا هستِ حسینی                    دستت زتن افتاده و دست حسینی

ای همه هست من - رفتی از دست من
       برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

در یاری قرآن فدا شد، هستِ عباس                    زهرا شفاعت می‌کند با دست عباس

در صف قیامت - این بـود مقـــامت
   برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

ای پاسدار عترت و یار ولایت                    در عین بی‌دستی، طرفدار ولایت

بی‌تو سوی حرم - خون دل می‌برم
   برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

دست تو، یاری از، مقام رهبری کرد                    تیغ تو کار ذوالفقار حیدری کرد

باب حق‌پرستت - بوسه زد به دستت
      برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه دست علمدار حسین از تن جدا شد - غلامرضا سازگار

مـولا امیـرالمـؤمنین حقّـت ادا شد
دست علمدار حسین از تن، جدا شد

تشنگان یک صدا                 می‌دهند این ندا

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

سقّای دشت نینوا، عباس عباس
فـرماندۀ کل قـوا، عباس عبـاس

تو میرسپاهی                       تو ما را پناهی

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

ای یوسف زهـرا دگــر، سقّـا نداری
از بازوی عباس تو، خون گشته جاری

این علمدار توست                مرد ایثار توست

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

ماه علی، خورشیدِ پیشـانی‌شکسته
افتاده‌ای و قامتت در خون نشسته

گشته در علقمه                     زائرت فاطمه

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

ام‌البنین کو؟ تا کند در خون نظاره
قرآن او در علقمه، شـد پـاره‌پـاره

یابن ام البنین                    اشک زینب ببین

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

یارب همه هستِ مرا، از من گرفتند
ســردار بی‌دست مرا، از من گرفتند

ای همه هست من            یار بی‌دست من

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

تو می‌روی، با قامت در خون‌کشیده
من ماندم و قـدّ خم و رنــگ پریده

داغ تو بر جگر                  دست من بر کمر

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

سقــای بـی‌آب و امیـر بی‌سپاهم
تنها تو بودی یاور و پشت و پناهم

تا به خون نشستی      پشت من شکستی

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

من بین دشمن غیر تو، یاری ندارم
ســردار و سقّـا و علمــداری ندارم

دست تو بریده                    رنگ من پریده

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

با قتل تو دشمن کند بر ما امیری
آماده‌گشته خواهرت، بهر اسیری

زخم تو روی سر                 زخم من بر جگر

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

من گریه کردم، بر تو و زخم تن تو
لشکـر نمـاید هلهلـه بر کشتن تو

یــار بــا وفـایم                    شیــر کــربلایم

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

چشم سکینه کرده سقّایی برایت
زهرا کنـار علقمه، صـاحبْ عزایت

یار بی‌دست و سر               نازنیـن بـرادر

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

سقای بی دست و سرم جان برادر
من بی تو رفتم، در حرم، جان برادر

حرم قحط آب است         جگرها کباب است

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

من می‌شمارم بر زمین، زخم تنت را
زهرا تمـاشا می‌کند، جـانْ دادنت را

یا ز من احترام                  یا به زهرا سلام

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

ای روز غربت بــوده یـار بـا وفایم
بشنو صدای العطش از خیمه‌هایم

رفته اصغر ز تاب                چه گویم با رباب

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر غنچــۀ خنــدان گلستــان مــن - غلامرضا سازگار

غنچــۀ خنــدان گلستــان مــن          خـون تـو سـرسبـزی بستـان من
آبـروی حسیــن، خـــون خــدا         کـرده بـه شیـرخـوارگی جـان فدا
تـو کیستی تمـام هسـت حسین         دسته گلی بــر سـر دست حسین
ذکـــر خـــدا گـریـۀ شب‌های تو
     آب بقـــا تشنـۀ لـب‌هــای تــو
در حـــرم دل شــــرر افــروخته           خنده بـه آتــش زده و ســوخته
خیــل ملائــک شـده بیچـاره‌ات         دسـت گـرفتند بـــه گهــواره‌ات
تشنـۀ آب از دم پیکـــان دوست         حق توباشد که نگنجی به پوست
غنچـۀ نشکفتـه ز هــم واشــده         آیـــۀ روی دســت، معنـا شـده
بــوسه‌گـــه تیـر شــده حنجرت         گشتـه جـدا بـر سـر دستم سرت
بــاز مـــرا صــدا بــزن اصغـرم         دوبــاره دست و پـا بـزن اصغرم
امیـد مـن دوبـــاره لـب بـاز کن         به گـریه نــه به خنـده پرواز کن
تــــو را وصــــول آرزو مـبـارک         تیــر سه‌شعـه در گلـو مبـــارک
قصــه ایـثــــار تـــو جـاودانی         خـون گلـــویـت شــده آسمانی
چنـان کـه بـاغ نسترن خنده زد         زخــم گلوی تـو بـه من خنده زد
ای حــرم‌الله ز تــــو محتـــرم         تیــر کجـا و حلـق صیـد حــرم
ذبیــح مـن بــزن تبسـم، بخند         که جـای تـو ذبـح نشـد گوسفند
بخنـد ای ضیــاء چشــم تــرم                   بخنـد تــا نــــزد ربـابت بـــرم
مُشَیِّـــع پیـکـر پــاکـت منـم         آن که نهـد در دل خــاکت منـم
روز جــزا شفیـع عــالم شوی
مگر تو دستگیر «میثم» شوی
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه ای خدا چون شد شاخه یاسم - حاج علی انسانی

ای خدا چون شد، شاخۀ یاسم
در کجا افتـاد، دسـت عبّـاسم

من و این همه لشگر خونخوار            نَه به جا علم و نَه علمدار

خدا، خدا، خدا                  خدا امیدم رفت

 

تشنه جـان داده، بر لب دریـا
جای او گشته، چشـم من سقّا

ز عدو چه ستم چه جفایی                 ز تو چه ادب و چه وفایـی

خدا، خدا، خدا                  خدا امیدم رفت

 

از گـل یــاسـم، نشنـوم بــویی
پرچمش سویی، دست او سویی

پسر یَل حبَلَ متین کو؟                          مَه من گل امّ‌ بنین کو؟

خدا، خدا، خدا                  خدا امیدم رفت

 

بسکه نوشیده، می ز پیمانه
بر کمـر دسـتِ، پیـر میخانه

نه دگر، مِی و مِی زده باقی             نه خُمّی و نه جام و نه ساقی

خدا، خدا، خدا                  خدا امیدم رفت

 

فانوسهای اشک 1 - علی انسانی

متن نوحه ای اهل حرم میر علمدار نیامد - محمدجواد غفور زاده

ای اهل حرم میر علمدار نیامد
سقای حرم سید و سالار نیامد

علمدار نیامد                     علمدار نیامد

 

ای هم‌سفران ماه بنی هاشمیان کو؟
آرام دل و دیده و آرامش جـان کو؟

آیینـۀ عشـق از پـی دیــدار نیامد

علمدار نیامد                      علمدار نیامد

 

دل‌هـای پـریشـان شـده شیـرازه ندارد
گنجـایـش انــدوه و غــمِ تـــازه ندارد

دل خون شد و مجنون شد و دلدار نیامد

علمدار نیامد                       علمدار نیامد

 

آن گل که چمن عاشق بوسیدن او بود
آن مـاه کـه ما را هـوس دیدن او بود

صد بـار به مـا سـر زد و این بار نیامد

علمدار نیامد                       علمدار نیامد

 

بـرگـرد عمـو! دل هــوس آب نـدارد
امشب به خدا دیده‌ی ما خواب ندارد

ای پـردگیــان محـرم اســرار نیـامد

علمدار نیامد                       علمدار نیامد

 

فانوسهای اشک 1 - محمدجواد غفور زاده (شفق)

متن نوحه ای برادر جان اباالفضل - جعفر رسول زاده

بر زمین مانده‌ای ای پناه حرم                        بر فلک می‌رود اشک و آه حرم

ای شهادت لایق تو              بَه به جان عاشق تو

ای برادر جان اباالفضل

 

من به موج بلا تو به طوفان خون                        با که گویم که شد علمم سرنگون

حرمت یاسم شکستند              فرق عباسم شکستند

ای برادر جان اباالفضل

 

تیرها بر تنت خون‌فشان می‌شدند                        گوئیا بر دل من نشان می‌شدند

تشنـه لب سقای من وای               شد خزان گلهای من وای

ای برادر جان اباالفضل

 

ای گل یاسمن ارغوانی شدی                        ای مه هاشمی آسمانی شدی

خون دل از دیده ریزم              از کنارت برنخیزم

ای برادر جان اباالفضل

 

فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)

متن نوحه عشق است اباالفضل - محمدجواد غفورزاده

گفتند، که دل از همـه بـرده است، اباالفضل
در عشق، گذشت از سر و از دست، اباالفضل

ای اسـوۀ جــانبــازی و ایثـــار و شهـامت
آوازه و نــامت همـه جـا هسـت، اباالفضل

عشق است اباالفضل

 

عاشق شـد و از هستـی خود، کـرد فراموش
هر کس که به چشمان تو پیوست، اباالفضل

لب تشنـه بــرون آمـدی از آب، کـه بـودی
از جـام بـلا سـرخوش و سرمست، اباالفضل

عشق است اباالفضل

 

تیری که به پـرواز درآمد سوی چشمت
شیـرازۀ مــژگان تـو را بست، اباالفضل

عشق است اباالفضل

 

ای دست تو، چون آیـه‌ی قـرآن، متبرک
ایـن بوسـه‌گه چـار امام است، اباالفضل

ای ماه که پنهـان شدی از دیده‌ی زینب
زهـرا سـر بالیـن تـو بنشست، اباالفضل

عشق است اباالفضل

 

فانوسهای اشک 1 - محمدجواد غفورزاده (شفق)

متن نوحه بر زمین افتـاده لاله یاسم - غلامرضا سازگار

بر زمین افتـاده لاله یاسم                         شد جدا از تن دست عباسم

یا اباالفضل (4)

 

رفتی و بی‌تو شد نصیب من                             گریۀ زینب خنده دشمن

یا اباالفضل (4)

 

جام خالی دردست طفلان است                    چشمشان بر تو سوی میدان است

یا اباالفضل (4)

 

تا به خون خفتی در دل صحرا                             زائرت گردید مادرم زهرا

یا اباالفضل (4)

 

تا لب از خونِ دیده‌تر کردی                              داغ اکبـر را تازه‌تر کردی

یا اباالفضل (4)

 

با کدامین دل ای علمدارم                             بی‌تو رو سوی خیمه‌ها آرم

یا اباالفضل (4)

 

با کدامین دست ای سراپا خون                         آورم تیر از دیده‌ام بیـرون

یا اباالفضل (4)

 

فانوسهای اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن نوحه انا عباس علی - حسن مفیدی

میزنم شمشیر می‌گویم حسین
گـر ببـارد تیـر می‌گـویم حسین

باحسین بودم باحسین هستم                 گر جدا گردد از بدن دستم

انا عباس علی

 

منکـه سقّایـم سقّای حرم
می‌روم آبی در خیمـه بـرم

گرچه تشنه گرچه عطشانم                   فکر لب‌های خشک طفلانم

انا عباس علی

 

دست من باشد دست حیدری
مـی‌کنـــم در میــدان دلاوری

من علی را نور دو عین باشم                  مادرم گفته با حسین باشم

انا عباس علی

 

گر که صد پاره گردد بدنم
گر شود خـاکِ صحرا کفنم

نام مولایم بر لبم باشد                       نهضت سرخش مکتبم باشد

انا عباس علی

 

فانوسهای اشک 1 – حسن مفیدی

متن نوحه سقا شده نام من - حاج علی انسانی

می‌سوزم از این خجلت، سقّـا شده نام من

من ساقی‌ام و نَبـوَد، بک جرعه به جام من

ای پیر من ای میخانه من                بشکسته ببین پیمانۀ من

آتش زده بر دریا لب تر نکند سقّا

 

لب خشک و لب دریا، چشمم ز غمت‌تر بود

در جـام کفـم پیــدا، عکس علی اصغر بود

از داغ لبش سوزد جگرم                     گفتم به برش آبی ببرم

آتش زده بر دریا لب تر نکند سقّا

 

تا بـر سـر سقّایت، از کینـه عمـود آمد

در حال نماز عشق، با سر به سجود آمد

تو روح عبادت‌های منی                    من عَبَدم و تو مولای منی

آتش زده بر دریا لب تر نکند سقّا

 

گر نیست علم در کف، عُـذرم شده بی‌دستی

از مشک مریز ای آب، تو هستی من هستی

چشمان حَرَم بر راه من‌ست               همراه تو ای آب آه من‌ست

آتش زده بر دریا لب تر نکند سقّا

 

فانوسهای اشک 1 - علی انسانی

متن نوحه الله اکبر شد جدا دست علمدارم - حاج غلامرضا سازگار

الله اکبر شـد جدا دسـت علمدارم          تنهاترین یارم

ماه بنی‌هاشم چراغ چشم خونبارم         تنهاترین یارم 

 

ای دست بی‌دست حسین در بین دشمن‌ها
بـودی تـمام لشکـر مـن بــا تــن تنـهـــا

خون دل و اشک غمـت شـد وقـف دامن‌ها
بـی‌تو چگونـه یــا اخــا رو در حــــرم آرم

                                                     تنهاترین یارم 

 

نقش زمیـن مُقطـع الاعضا شدی عباس
با زخم تن در موج خون زیبا شدی عباس

مثـل زیـــارت نــامـه زهرا شدی عباس
بایـد ز زخـم پیکـــرت گلبــوسـه بردارم

                                                     تنهاترین یارم 

 

قـرآن آیـه آیــه ام روی زمیـــن افتاد
در زـر دسـت و پــا گـل ام‌البنین افتاد

ماه من از ضـرب عمــود آهنیـن افتاد
چون در میان دشمنان جسم تو بگذارم

                                                     تنهاترین یارم 

 

عبـاس مـن تنهــا تــو یـار و یاورم بودی
ســـردار لشکـر ســـاقـی آب آورم بـودی

تنهـا بــرادر نـه که جـان در پیکـرم بودی
بودی در این صحرای خونین یار و غمخوارم

                                                     تنهاترین یارم

 

ای بسته چشم از خون سر چشمی به من واکن
عـرض سـلامـی از لــب خـونیـن بـه زهرا کن

قـــــد خمیــــدۀ امـامـــت را تـمـاشـا کن
رفــتـی ز دسـتم ای صفــــابـخــش دل زارم

                                                    تنهاترین یارم

 

یک ماه خون گرفته 7 - غلامرضا سازگار

متن نوحه عباس برادر رشیدم - حاج غلامرضا سازگار

عبــاس! بــرادر رشیــدم!
رفتی و من از غمت خمیدم

تو یک کمر خمیده دیدی               مـن پیکــر پـاره‌پاره دیدم

مظلوم اباالفضل

 

دست تو ز پیکرت جدا شد
     تقـدیم به محضـر خدا شد     

افسوس! که بـا عمود آهن         پیشانی و فرق تو دو تا شد

مظلوم اباالفضل

 

پیش نگهم دودیده بستی
رفتـی کمــر مـرا شکستی

سقـای سپـاه آل هاشم!         لب‌تشنه چرا به خون نشستی؟

مظلوم اباالفضل

 

ای مـاه دو دیـده بستـۀ من!
خورشید به خون نشستۀ من!

فرق تو شد از عمود آهن             مـــانند دل شکستـۀ من

مظلوم اباالفضل

 

بـرخیز که در حــرم سکینـه
می‌گریـد و می‌زنـد بـه سینه

با تو ز مدینه هم‌سفر بود            بی‌تـو نــرود سـوی مدینه

مظلوم اباالفضل

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه یـاور خون خدایی یا اباالفضل - حاج غلامرضا سازگار

یــاور خــون خـدایی یا اباالفضل

پـاسدار خیمــه‌هایی یـا اباالفضل

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

شیــرمــرد کـربلایـی یــا اباالفضل

دست و سر از تن جدایی یااباالفضل

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

ای تـو را مادر بـه هنگام ولادت

پـرورش داده بـه دامن شهادت

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

چشم خود بگشا به سوی گاهواره

پاک کن از دیـده اشکِ شیرخواره

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

این صـدای «آب‌آبِ» کـودکان است

اشکشان از دیده بر دامن روان است

یا اباالفضل، یا اباالفضل

سـاقی بـی‌آب گل‌هـای مدینه!

بی تو سقایی کند چشم سکینه

یا اباالفضل، یا اباالفضل

یابن حیدر رو به سوی خیمگه کن

بـر تلظی‌های شش‌ماهه نگه کن

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

تو همان سردار بی‌دست حسینی

در میان دشمنان هست حسینی

 یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

دست و چشم تو فدای راه دین شد

اجـر و پـاداشت عمـود آهنیـن شد

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

شد از آن ضربت یکی فرق و جبینت

تیـر کیـن آمد بـه فـرق نــازنینـت

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

حضـرت زهرا بـوَد صاحب‌عـزایت

در کنـــار علقمــه گـریــد بـرایت

یا اباالفضل، یا اباالفضل
 

ای سـلام دائـم آل رســولـت

فـاطمه کرده به فرزندی قبولت

یا اباالفضل، یا اباالفضل

تو به دشت کـربلا یار حسینی

روز محشر هم علمدار حسینی

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

سـاقی بـی‌آب گل‌هـای مدینـه!

جام خالی مانده دردست سکینه

یا اباالفضل، یا اباالفضل
 

تـــو بـه ثاراللهیـان یــار و امیری

خـواهـرت زینب رود بهــر اسیری

یا اباالفضل، یا اباالفضل

زادۀ ام‌البنیــن! دریـای غیــرت!

کـن حمـایت ازحریم آل عصمت

یا اباالفضل، یا اباالفضل 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه در عوض دو دستم ای اهل نار - حاج اکبر ناظم

در عوض دو دستم ای اهل نار                    بال عطا کند به من کردگار

در طیران شوم به روز شمار

می‌روم از جهان سوی باغ جنان

 

چشم من آمادۀ تیر است               دو دست من به تن اسیر است

  عزیز فاطمه                              عرش را قائمه

طایر گلزار بهشتم

به‌به از این گل و سرشتم

 

بیا بیا خسرو ملک حجاز                    حضور کردگار بنده‌نواز

دو دست من کرده مرا سرفراز

   عزیز فاطمه                             عرش را قائمه

 

طایر گلزار بهشتم
به‌به از این گل و سرشتم

چشم من آخر هدف تیر شد         ز دیدن قوم عدو سیر شد

وقت ملاقات خدا دیر شد

عزیز فاطمه                             عرش را قائمه

 

طایر گلزار بهشتم
به‌به از این گل و سرشتم         

 

فانوسهای اشک 2 – حاج اکبر ناظم

متن نوحه کنـم بر پا لوایت یا ابوالفضل

کنـم بــر پـا لـــوایت یا ابوالفضل

خوشا آنکس که میکوبد شب و روز                   سـر و جـانم فـدایت یا ابوالفضل

درِ دولـت‌ســرایـت یـا ابوالفضل

ابوالفضل یا ابوالفضل (2)

 

بـه مـا آمـوختی درس وفــا را                        بنـازم بــر وفـایت یـا ابوالفضل

در اقلیمِ عـواطف شهـریار است              کسی کو شد گدایت یاابوالفضل

ابوالفضل یا ابوالفضل (2)

 

فضـای جـان مـا شد عطرآگین                        ز نـــام دلــربایت یــا ابوالفضل

هنـــوز از نینــوای عشــق آید              به گوش جان نوایت یا ابوالفضل

ابوالفضل یا ابوالفضل (2)

 

به بزم عشق می‌سوزم چـو شمعی                      بــه یـاد مـاجرایت یا ابوالفضل

چو لاله شد نهان در محفل خون              قـد و سـرو رسـایت یا ابوالفضل

ابوالفضل یا ابوالفضل (2)

 

خدا شد خــونبها گر بر حسینش                      حسین شد خونبهایت یا ابوالفضل

ز شرق نیزه سرزد همچو خورشید              سـرِ از تـن جـدایت یــا ابوالفضل

ابوالفضل یا ابوالفضل (2)

 

تو هم پروانه و هم شمع عشقـی                      که سـوزم در عـزایت یا ابوالفضل

ز ابـر دیـده جـاری شد چو شبنم              سـرشک غم بــرایت یا ابوالفضل

ابوالفضل یا ابوالفضل (2)

 

فانوسهای اشک 2

متن نوحه در باغ یاسین از ازل من گل یاسم - محمد جواد غفور زاده

مظلوم حسینم         مظلوم حسینم

در باغ یاسین از ازل من گل یاسم
پـرورده‌ی امّ‌البنیـن یعنـی عباسم

 من جان نثـار مکتبم

یعنی حسینی مذهبم                         من اباالفضلم

من اباالفضلم

 

چون ماه نو سر می‌زنم خیمه به خیمه
پـروانـه‌ام، پـر می‌زنـم خیمه به خیمه

مـن بر سر پیمان خود

در بـزم عــاشـوراییان                    بـاقی‌ام بـاقی

ساقی‌ام ساقی

 

هرکس که از شوق لقا تشنه‌تر گردد
گـر در دل دریــا رود تشنه بر گردد

آب و امید من چه شد

شرمنده از لب تشنگان                      رفته از دستم

در حرم هستم

 

آید حسین آنجا که من منتظر هستم
چون برگ قرآن می‌زند بوسه بر دستم

ای مرگ اگر بر عمر من

جایی بـه من در دامنِ                           خاتمه دادی

فاطمه دادی

 

فانوسهای اشک 1 - محمدجواد غفور زاده (شفق).

متن نوحه آه از داغ دل مادرش ام البنین - جواد زهتاب

تیـر بر چشم یقین                          می‌زنند این مشرکین

آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین
آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین

 

واژگـون شد ساغرش                       غرق خون شد پیکرش

چشـم ساقـی را نگـر                   دسـت سقّـا را ببیـن

آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین

 

واژگــون شـد واژگـون                       غرق خون شد غرق خون

تـا فتـاد از روی اسـب                   مــاه آمـــد بــر زمیـن

آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین

 

آه! مـی‌آیــد فـرود                         بـر سـر ساقـی عمود

رفت سقّا در سجود                   یــا امیــرالمـؤمنین

آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین

 

در میـان همهمـه                             شـد معطّـر علقمه

آمد از ره فـاطمـه                   ای برادرجان ببین

آه از داغ دلِ مادرش ام‌البنین

 

فانوسهای اشک 1 - جواد زهتاب

متن نوحه مرحبا عباسم - حاج علی انسانی

مکن از داس هراس

یک بیـابـان دشمن                       باغ اگر دارد، یاس

منـم و یک عباس

 

آسمانم مـن و عبـاس علـی ماه من است
چه غم از روبهیان، شیر به همراه من است

 

مرحبا عباسم
سفـر ما شـد طی

تـو ولـی بـر ناقه                    یک سفر هست از پی

مـن ولـی بـر سـر نی

 

دست گلچین ننهد هیچ گلی در باغت
غم نهد روی غـم و داغ به روی داغت

 

مرحبا عباسم
وه از ایـن، اقبــالـم

همه جا بامن هست                      فاطمــه، دنبالم

تـا لـب گـودالم

 

منکه شمع و گل و پروانه و بلبل دارم
گلفروشـم مـن و هفتاد سبد گل دارم

مرحبا عباسم

 

فانوسهای اشک 1 - علی انسانی

متن نوحه من که از اهل حرم آبرو دارترم - حاج علی انسانی

من که از اهل حرم، آبرو دارترم
                                    تیر کین آمد و گفت، آبرویت ببرم

نه همیـن چشم زِره قـامت من تر کرده
اشک مشک آمده و گریه به من سرکرده

یا اَخا کن نظری     در خیامم مَبری

 

پرچم از دست جدا، جام از مست جدا
                              پشت تو با سر من هر دو بشکست جدا

مـادرت آمده نتوان بـه بــرش بـرخیزم
خون چشمم عوض گل بر رهش می‌ریزم

یا اَخا کن نظری     در خیامم مَبری

 

فانوسهای اشک 1 - علی انسانی

متن نوحه لبیک ماه علقمه - محمدجواد غفورزاده

مهر تو خواهد از خدا                            زهره جدا، زُحل جدا

ستـاره مـی‌زند صـدا                   لبیــک مــاه علقمه

لبیک شاه علقمه

 

از حــرمِ امــام خــود                        عاشق و مست آمدی

مشک به دست آمدی                   گــرفتــه راه علقمـه

لبیک شاه علقمه

 

تـا کـه اجـازه یـافتی                            ز خیمه‌هـا شتافتـی

بـه تیغ خود شکافتی                   قـلب سپــاه علقمه

لبیک شاه علقمه

 

یک سره طیِّ راه کن                          پشت به خیمه‌گاه کن

پلک مـزن، نگاه کن                   بـه اشـک و آه علقمه

لبیک شاه علقمه

 

آب شـده اسیـــر تو                             عاشق سر به زیر تو

کیست مگـر امیر تو؟                   لبـیـک مـاه علقمه

لبیک شاه علقمه

 

مهـر تـو و وفای تو                             سعی تو و صفای تو

دست گره‌گشای تو                   هسـت پنـاه علقمه

لبیک ماه علقمه

 

فانوسهای اشک 1 - محمدجواد غفورزاده (شفق)

متن نوحه عباسم و خون حسین در بدن دارم - حاج غلامرضا سازگار

عباسم و خون حسین در بدن دارم (2)

صـد بـاغ گل بـر پیکر از زخـم تن دارم
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

اگر شود نشان تیر چشم خونبارم (2)

دست از حسین ابن علی بـرنمی‌دارم
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

دریا ز خونِ دیده‌ام گشته گلباران (2)

پیشـانیـم را بشکنیـد ای ستمکـاران
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

سقّایم و جاری بود خون ز کام من (2)

در محضـر زهـرا بــود ایـن کـلام من
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

در موج دریا بر تنم، التهاب افتاد (2)

تصویر لبهای حسین روی آب افتـاد
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

بر کام خشک تشنگان میکنم زاری (2)

اشک سکینه گشته از چشم من جاری
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

با آنکه در دریـای آب لب نکـردم تر (2)

خجلت ز اصغر می‌کشم تا صف محشر
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

 

فانوسهای اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن نوحه بر کودکان آب آورم سردار و میر لشگرم - حاج علی انسانی

من شرزه شیر بیشه‌ی شیر خدایم
از بهتـرین ابیـات دیــوان وفـایم

بر کودکان آب آورم            سردار و میر لشگرم

انَّی اباالفضل (2)

 

هرچند کام خشک سقّا تر نگردد
بی‌آب سـوی خیمه هرگز برنگردد

هم ساقی‌ام بر کودکان           هم بر حریمت پاسبان

انَّی اباالفضل (2)

 

یک دم قدم گر بر سرم گذاری
جانِ بـرون رفتـه به تن بیاری

بگذار پا بر چشم من             بنگر ز خون تر چشم من

انَّی اباالفضل (2)

 

بودم فـدایّی تـو از طفلی برادر
قنداقه‌ام گرد سرت گردانده مادر

هم ساقی لب تشنگان           هم خیمه‌ها را پاسبان

انَّی اباالفضل (2)

 

فانوسهای اشک 1- علی انسانی

متن نوحه ای نازنین برادرم یا ابوفاضل - حاج غلامرضا سازگار

ای نازنین بـرادرم یا ابوفاضل
سقای بی‌آب حرم یا ابوفاضل

میرسپاهم عباس             پشت و پناهم عباس 

 

تو دسـت من بـودی بگو از چه بی‌دستی
در پیش چشم من چرا چشم خود بستی

میرسپاهم عباس             پشت و پناهم عباس 

 

اسیری آل علـی گشتـه احساسم
افتاده از تن بر زمین دست عباسم

میرسپاهم عباس            پشت و پناهم عباس 

 

اگر به کربـلا نبود مادر زارت
زهرا کنار علقمه شد عزادارت

میرسپاهم عباس            پشت و پناهم عباس 

 

مشک و علم روی زمین خیمه‌ها بی‌آب
گـردیده از سـوز عطـش اصغرم بی‌تاب

میرسپاهم عباس            پشت و پناهم عباس 

 

ای از لبت آب فـرات گشته شرمنده
من بر تو می‌گریم عدو می‌زند خنده

میرسپاهم عباس            پشت و پناهم عباس 

 

افتاده در دریای خون پیکرت عباس
عمـود آهنین زدنـد بـر سرت عباس

میرسپاهم عباس           پشت و پناهم عباس

 

یک ماه خون گرفته 7 - غلامرضا سازگار

متن نوحه گردیده از پیکر جدا شاخه یاسم - حاج غلامرضا سازگار

گردیـده از پیکر جدا شاخـۀ یاسم
افتاده بر روی زمیـن دست عباسم

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

عباس من! عباس من! چشم خود واکن
بـار دگـر حمــایت از آل طـاهـــا کـن

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

سقای آل فاطمه! از چه بی‌تابی؟
کنـار نهـر علقمــه تشنـــۀ آبی

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

با جام خالی کودکان دیده در راه‌اند
تنها تو را تنها تو را از تو می‌خواهند

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

من بین دشمن مانده‌ام بی‌کس  تنها
تو غرق خون افتاده‌ای بین دشمن‌ها

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

   وقتی که دست از پیکرت بر زمین افتاد
   ذریــۀ زهـرا شـدند جملـه دشمـن‌شاد

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

سقای بی‌دست و سرم! آه و واویلا
برخیز و رو کن در حـرم آه و واویلا

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه عباسم فرزند علی مرتضایم - حاج غلامرضا سازگار

عبـاسم، فـــرزند علی مـرتضــایم
سـردارم، سقـایم، حافظ خیمه‌هایم

من یار ثاراللّهم                    فرماندۀ سپاهم

 

سردارم، سردارم سردار انصارالله
ثـارالله فــرزنـد، بــرادر ثـارالله

من یار ثاراللّهم                    فرماندۀ سپاهم

 

این دستم، این چشمم، این فرق نازنینم
عــاشقـم، عــاشـق عمـــود آهنینـــم

من یار ثاراللّهم                    فرماندۀ سپاهم

 

شمشیـر حیدر و شیر ام‌البنینم
حسینِ دوم امیــرالمــؤمنینم

من یار ثاراللّهم                   فرماندۀ سپاهم

 

به یاد ایثار و جانبازی و شهادت
بوسیده دستم را علی روز ولادت

من یار ثاراللّهم                   فرماندۀ سپاهم

 

جـان نثار کوی امام عالمینم 
سیدالشهدای ارتش حسینم

من یار ثاراللّهم                   فرماندۀ سپاهم

 

خجل از گل‌های باغ مدینـه هستم
شرمنده از لب خشک سکینه هستم

من یار ثاراللّهم                    فرماندۀ سپاهم

 

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه سقای حرم یا عباس - حاج غلامرضا سازگار

سقّـای حـــرم یـا عبـاس                              ای هستی من هستت کو؟

آخــر تــو علمــدار استی                        مشک و علم و دستت کو؟

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

در اوج عطش دریــائی                              آرام دل زهـــــــرایی

هـم بـر شهدا آقـــائی                        هم تشنه و هم سقائی

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

تو هستی خیـرالنـاسی                              در بـاغ ولایـت یـاسی

ثــــارالله ثـــــاراللهی                        والله قســم عبـــاسی

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

الحق کــه تــو بی‌مـانندی                              دو فـــاطمـه را فــرزنـدی

از هُـرم عطـش می‌سـوزی                        بـــر آب روان مـی‌خنــدی

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

تو بـود حسینـی عبـاس                              تو هست حسینی عباس

هم ‌چشم حسینی عباس                        هم دست حسینی عباس

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

بـی‌آبـی و آبِ دریــــا                              عطشـان لـب عطشـانت

در علقمـه زهـرا گشتـه                        بــا شیــرخـدا مهمـانت

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه دســت علمـدار جدا دست حسیـن بر کمر - حاج غلامرضا سازگار

دست ربـاب بـر سمـا                            دست سکینه روی سر

دســت علمـدار جدا                        دست حسیـن بر کمر

واعطشا واعطشا (4)

 

تیــر بـه چشم نازنین                            فـرق و عمـود آهنین

مشک فتاده یک طرف                        عَلم شده نقش زمین

واعطشا واعطشا (4)

 

قــرص مـه دو فاطمـه                            خفته به خون در علقمه

آب فــرات خـون شده                        ز اشــک تشنگـان همه

واعطشا واعطشا (4)

 

اشک به چشم کودکان                             جام به دست تشنگان

روی یکـی بـه علقمـه                         آه یکــی بــر آسمـان

واعطشا واعطشا (4)

 

زینـب عقیلــۀ العـرب                            حسین، شـــاه کــربلا

یکـــی کنـد اخـا اخـا                         یکـی کنـد خـدا خـدا

واعطشا واعطشا (4)

 

لالــۀ پـــــرپـــرِ علی                            حسیـن دیگـــرِ علـی

بهــر تـو مـــادری کند                        فاطمه همســـرِ علـی

واعطشا واعطشا (4)

 

صــوت علی صـدای تو                            جان جهـان فـدای تـو

بـر روی دست فاطمــه                        دسـت ز تن جـدای تو

واعطشا واعطشا (4)

 

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه دم روز تاسوعا - سید رضا موید

دَم: تاسوعا

 

تاسوعا، تاسوعا

             روز نگهـداری دین، ادای دین است
             روز امان نامه گرفتن ز حسین است

                                                  یا مولا اباالفضل (2)

 

تاسوعا، تاسوعا

           موسم رفتن به سوی کعبه راز است
           روز وفــا، روز دعــا، روز نماز است

                                                 یا مولا اباالفضل (2)

 

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه هدیه شد بر خدا هست ابوالفضل - غلامرضا سازگار

هدیه شد بر خدا هست ابوالفضل
چشم و پیشانی و دست ابوالفضل

یا ابالفضل       یا ابالفضل

 

پسر ارشد امّ‌البنینی                نور چشم امیر‌المؤمنینی

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

خـون تـو بـر شهادت، آبـرو داد       عشق و ایثار و ایمان را وضو داد

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

ای جوانمردی افتاده به خاکت         فـاطمه زائــــر پیکــر پــاکت

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

لب خشکیده و چشم‌ تر از توست       آب دریا به تو تشنه‌تر از توست

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

تو علمـدار دشــت کـربلائی            تشنه لب ساقـی بـزم بلائی

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

تو علمدار دسته گل‌های مدینه        جام خالی ببین دست سکینه

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

متن نوحه ای ماه پشت ابرِ خون نشسته من - محمد نعیمی

ای ماه پشت ابرِ خون نشستۀ من
ببیـن قـد خمیــده و شکستۀ من

                                   خـزان شـدی ای بهـار آرزویـم
                                   چگونه با زینب از داغت بگویم

برادرم ای امیر لشکر من

 

ز داغت ای دسته‌گلِ باغِ امیـدم
ز خیمه بانگ «وامحمدا» شنیدم

                              کو دست تو تا که دستم را بگیری
                              زینـب مـن شـد مهیّـای اسیـری

برادرم ای امیر لشکر من

 

«بنَفَسی اَنت یا اخا» ای ماه زینـب
برخیز و کن رو سوی خیمه‌گاه زینب

                            اهل حرم در حرم، چشم انتظارند
                            بـرای تـو، گلِ اشک از دیده بارند

برادرم ای امیر لشکر من

 

امـان ز بی بـرادری، بـرادر من
دشمن کنـد هلهله در برابر من

                              زخم زبان می‌زند به اشک و آهم
                              رفتـی و مـن بی‌علمدار سپـاهم

برادرم ای امیر لشکر من

 

ببین که در علقمه بالینِ سرِ تو
مادر من آمد به جـای مادر تو

                                  ز داغ تو دست بر پهلو بگیرد
                                   سر تو را بـر سـر زانو بگـیرد

برادرم ای امیر لشکر من

 

فانوسهای اشک 3 – محمد نعیمی

متن نوحه دست عباس من از پیکر جدا شد - حاج غلامرضا سازگار

دست عبّاس من از پیکر جدا شد
بر زمیـن افتـاد و تقدیم خدا شد

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

غربت آل علی گـردیده احساس
بر نمی‌گردد دگر در خیمه، عباس

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

خیـز و سقایی کن ای ماه مدینه
جامِ خالی مانده در دست سکینه

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

سـردی آبت بـه دل می‌زد شراره
تشنه بیرون گشتی از دریا دوباره

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

تیر دشمن شد به تن بـال و پر تو
هدیه شد بر فاطمه، دست و سر تو

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

ای به سینه، مهر اولاد رسولت
مـادرم کرده به فرزندی قبولت

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

ای که در خون گشته‌ای یار امامت
تـا ابد بـاب‌الحوائج گشـته نامت

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

متن نوحه با قلم دست قلم گشته نوشتم - سید رضا موید

حسین است رهبر خدایی من                        علقمـه، کـلاس نهـایی من

استـاد عشقم، شـاگرد مکتب              دستم قلم شد، خونم مرکب

با قلمِ دستِ قلم گشته نوشتم:

حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم

 

دجله از خون من، دجله خون شد                      آخرین منزلم، حجله خون شد

از تیـغ دشمن، فـرقـم دو تـا شد              در راه قـرآن، دستم جـدا شد

با قلم دست قلم گشته نوشتم:

حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم

 

آمدم به دریا لب تر نکردم                      خلاف گفتـه پـــدر نکردم

کـز او گرفتم، درس وفـا را              در جان نثاری خون خدا را

با قلم دست قلم گشته نوشتم:

حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم

 

در دلم شور و شوق حسین است                      بر لبم ذکر آن نور عین است

تـا پــرده خـون گـرفته چشمم              جـز به ره او نـرفته چشمم

با قلم دست قلم گشته نوشتم:

حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم

 

فاطمه با نگاهی زنده ام کرد                      ولدی گفته و شـرمنده ام کرد

در محضر او وقتی نشستـم              زد بوسه مهر بر چشم و دستم

با قلم دست قلم گشته نوشتم:

حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم

 

ماجرای فدک ندیده بودم                      ولـی از دیگــران شنیـده بـودم

دیــدم گرفته آن گل مینو              دستی به صورت، دستی به پهلو

با قلم دست قلم گشته نوشتم:

حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم

 

تا ابد دو چشمم به سوی آب است                      بـرای سکینـه دلـم کبـاب است

خلـف وعـــده ز مــن نبـــاشـد              مــرا تــوانـی بـه تــن نبـاشد

با قلم دست قلم گشته نوشتم:

حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم

 

غیرت من به دریا آتش افروخت                      دل دریا به سوز جگرم سوخت

فُـلک عطـش را در بحـر بـردم              امـا ز دریـــا آبــی نخـوردم

با قلم دست قلم گشته نوشتم:

حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم

 

گرچه من ساقی شط فراتم                      تشنه ام، تشنه آب حیاتم

با خـون فـرقم وضو گرفتم               اذن شهـادت از او گـرفتم

با قلم دست قلم گشته نوشتم:

حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم

 

دل مـولا کجا و غـم پذیری                      وای زینب که می رود اسیری

ای کاش تابی در پیکرم بود              تا غمگساری از خواهـرم بود

با قلم دست قلم گشته نوشتم:

حسین عشقم، حسین روحم
حسین دینم، حسین نوحم

 

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه العطش عمو جان - سید رضا موید

لالـه زار حــرم بــاغ خــزان دیـده است
هر گل از تشنگی خسته و خشکیده است

                                         همه را دیـده به دست عموست
                                        ساقی تشنه لبان چون که اوست

العطش عمو جان - العطش عمو جان

 

بچه هـا گـردهـم آمـده نجـوا کنند
گه اشاره به مشک، گهی به سقا کنند

                                                که عمو عقده ما وا کند
                                                چـاره تشنـگی مـا کند

العطش عمو جان - العطش عمو جان

 

بر لب کودکان ز سوز غم جان رسید
آب های ذخیـره هم به پایان رسید

                                               پیش دریا شده نایاب آب
                                               غیــر اشکـی نبود آب آب

العطش عمو جان - العطش عمو جان

 

بر دل تشنگان داغ علی اصغر است
طاقت تشنگی شکوفه را کمتر است

                                         نـاله ها می زنــد از تشنگی
                                         دست و پا می زند از تشنگی

العطش عمو جان - العطش عمو جان

 

نــاله العطش از همـه جـــا می رسـد
کی عمو دست پُر به خیمه ها می رسد؟

                                               آن مسـافر ز سفـر نیامد
                                              شد به میدان و دگر نیامد

العطش عمو جان - العطش عمو جان

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه علمدار لشکر نازنین برادر - حاج غلامرضا سازگار

برادر چه آخر تو را بر سر آمد (2)
که سـروِ بلنــد تــو، از پا در آمد

علمدار لشگر                       نازنین برادر (2)

 

چه شد نخل طوبی مثال قدت را (2)
که یکبـاره بی‌شاخ و بـرگ و بــر آمد

علمدار لشگر                       نازنین برادر (2)

 

چه از تیشۀ این ستم‌پیشه مردم (2)
بـه شـاخ گـل و نــونهــالِ‌تــر آمد

علمدار لشگر                       نازنین برادر (2)

 

دریغا کـه آیینـۀ حق‌نمـا را (2)
بسی رنگ خون بر رخِ انور آمد

علمدار لشگر                       نازنین برادر (2)

 

چو خورشید خاور به خون شد شناور (2)
مهی کــز فــــروغِ رخــش خــاور آمد

علمدار لشگر                       نازنین برادر (2)

 

ندانم که ماه بنی هاشمی را (2)
چه بر سر از این قوم بداختر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2)

 

ز سردار رحمت سری دید و زحمت (2)
کـه تـاج ســر هــر بلنــد افســر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2)

 

دریغا که عنقای قاف قدم را (2)
خدنگ حوادث به بال و پـر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2)

 

دریغا که دریا دلی ز آب دریا (2)
بـرون بـا درونی پـر از اخگر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2)

 

عجب دُرّ یکدانۀ خشک و لعلی (2)
ز دریــا بـرون با دو چـشم تـر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2) 

ز سوز عطش بود و دریای آتش (2)
دهـانـی کـه سـرچشمۀ کـوثـر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2)

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار 

متن نوحه ای از مـیِ عشقـت سـرمستـی عباس - سید رضا موید

ای از مـیِ عشقـت سـرمستـی عباس
دست و دامن توست بی دستی عباس

پایه کرم بگذار                           بر سرم قدم بگذار

یا اخا حسین جان

 

مـولای کریمم! بـاز هم کرم کن
عذرخواهی من از اهل حرم کن

چون نشد ز هر بابی                      آرم به حرم آبی

یا اخا حسین جان

 

چون دو دست غیرت زیر آب بردم
در آب رخـت را دیــدم و نخوردم

تا توام شوی ساقی                    با کمال مشتاقی

یا اخا حسین جان

 

من نخورده ام آب تا مگر توانم
 آبی بـه حـریمت زودتـر رسانم

افسوس که خون دل شد                آب آرزو گل شد

یا اخا حسین جان

 

گـویی بـه سکینـه گــر عمـو فـدا شد
بر او تو مگو باز چون رفت و چه ها شد

کو را دل آهن نیست              طاقت شنیدن نیست

یا اخا حسین جان

 

زندگانی من موقوف دم توست
چشمه فـراتم انـدر قدم توست

هست در رهت مردن                  فیض جاودان بردن

یا اخا حسین جان

 

در رهت کزان دست بر نداشتم من
بـا دسـت بــریده لاله کـاشتم من

هدیه ام پذیر ای دوست         دست من بگیر ای دوست

یا اخا حسین جان

 

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه سوز تشنه کامی در حرم فتاده - سید رضا موید

سـوز تشنه کـامی، در حـرم فتاده
مشک های بی آب، روی هم فتاده

لحظه لحظه بی آبی              خیمه خیمه بی تابی

تشنگی چه کرده

 

آفتاب تابان، سینه های سوزان
کـرده در جگرها، آتشی فروزان

کودکان عطش دارند               خون ز دیده می بارند

تشنگی چه کرده

 

دشت عشـق و ایثـار غیر غم ندارد
چشم تشنه کـامان اشک هم ندارد

گوییا شرر خیزد                           آتش از فضا ریزد

تشنگی چه کرده

 

گلهای رسالت رنگ و رو ندارند
شبنمی که ریـزند در گلو ندارند

پژمرده و خشکیده                    چون باغ خزان دیده

تشنگی چه کرده

 

گوید با ابوالفضل کودکی صغیره
شـد تمـام دیگر هـر آب ذخیره

اصغر است و بی تابی             بی شیری و بی آبی

تشنگی چه کرده

 

یک کربلا عطش - سید رضا مویّد

متن نوحه ای حسین جان از تو دارم هستیم را - سید رضا موید

ای حسین جان از تو دارم هستی ام را
عـاشقی، شـوریـدگی، سـرمستی ام را

ای تو خورشیدم                راز توحیدم                  در رخت دیدم

یا ولی الله، اَنتَ ثارالله

 

جان بود شیرین، تو شیرین تر ز جانی
خـاک پــایـت بـه ز آب زنـــدگـانی

بنده ام بنده                 از توام زنده                    وز تو شرمنده

یا ولی الله، اَنتَ ثارالله

 

دست جز بر دامنت دارم؟ ندارم
حاجتی جـز دیدنت دارم؟ ندارم

ای مرا مولا!                    هم چنان زهرا               بر سرم بازآ

یا ولی الله، اَنتَ ثارالله

 

پیش پـایت بـا کمال شرمساری
کرده ام من از دو دستم لاله کاری

بر تو دل بستم            عاشقت هستم           گرچه بی دستم

یا ولی الله، اَنتَ ثارالله

 

داس های دشنه تیز و آتشینند
یاس هـای تشنه را اندر کمینند

کاش بودم من              تا که بود ایمن              از خزان گلشن

یا ولی الله، اَنتَ ثارالله

 

گرد سقـای تـو را دشمن گرفته
تیر دشمن دیده را از من گرفته

ای همه دینم              دیده خونینم                  چون تو را بینم

یا ولی الله، اَنتَ ثارالله

 

تا بچینم خوشه ای از خـرمن تو
دست بی دستی زدم بر دامن تو

وعده ام شد دیر             هدیه ام بپذیر            دست من برگیر

یا ولی الله، اَنتَ ثارالله

 

ســاقی لب تشنگان و تشنه کامم
رفته تاب از جسم و جوهر از کلامم

سوز و سازم بین             گرم رازم بین               سرفرازم بین

یا ولی الله، اَنتَ ثارالله

 

خون دل از دیده جاری کرده، رفتم
بـاغ دیــن را آبیـاری کـرده، رفتم

کرده ام سودا               خاک پایت را                   با همه دنیا

یا ولی الله، اَنتَ ثارالله

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه خیز ای چشم و چراغ کربلایم - سید رضا موید

خیز ای چشم و چراغ کربلایم
آبیـاری کن تو بـاغ لاله هایم

ای علی پرورد               با دلی پُر دَرد               در حرم برگرد

ای علمدارم

 

جـان شیـرین در طبق داری برادر
پیش من خوابیده حق داری برادر

این صفای تو                 این وفای تو                  جان فدای تو

ای علمدارم

 

در حـرم هـر کودکی آذر گرفته
خاک غمناک زمین در بر گرفته

دیده ها بی خواب           سینه ها بی تاب          خیمه ها بی آب

ای علمدارم

 

تا که دیدم آن دو بازوی قلم را
خـواندم آیـه آیه نون و قلم را

دستهای تو                   شد لوای تو                   در بقای تو

ای علمدارم

 

ای گلم هـر بــرگ تــو افتــاده جایی
مشک جایی، دست جایی، دیده جایی

ای سراپا دست         ساقیِ سرمست      پشت من بشکست

ای علمدارم

 

من خجل از روی تو، تو از سکینه
کــربـلا از زینـب و او از مــدینه

ای به خون غلتان        ساقی عطشان              حامیِ طفلان

ای علمدارم

 

مادرم آمد به جـای مادر تو
تا گذارد بر سرِ دامن، سر تو

زین فداکاری                  رحمت باری              از تو شد جاری

ای علمدارم

 

ای بلور قلبت از عشق خدا پُر
جای نی، زهرا کند از تو تشکر

جان فدای حق              با رضای حق               در رضای حق

ای علمدارم

یک کربلا عطش - سیدرضا مؤیّد

متن نوحه علقمه ای علقمـه دست علمدار کجاست - حسن هارونی

گل بی‌خار کجاست؟ سرو سردار کجاست؟
علقمه ای علقمـه دست علمدار کجاست؟

 

لالـۀ یـاس مـرا در چمـن انداخته‌اند
طوطی عشق مرا از سخن انداخته‌اند
دسـت عباس مرا از بـدن انداخته‌اند

 

                        دیـده‌ام زار گریست     به علمـدار گریسـت
                        وایِ من وای به من     قاتل لشگر کفّار کجاست؟

 

قسمتم محنت و ماتم شده سبحان الله
پُشتـم از مـاتم او خم شده سبحان الله
گـل یاسم ز چمن کـم شده سبحان الله

 

                   بی علمدار شدم        بی کـس و یار شدم
                   آنکه او آنکه بود        به دل غمزده‌غمخوار کجاست؟

 

رفت بی تاب ولی خواست به دل تاب آرد
رفـت دریـــا کــه بـرایـم گهـر نــاب آرد
از بـــرای علـــیِ اصغــــر مــن آب آرد

 

                  بی معین گـردیدم      دل غمین گردیدم
                  ای خدا ای تو خدا     دست‌ و مشک و عَلَم و یار کجاست

 

زینـت گلشن مـن دستـه گل یـاسم بود
بـه خـدا روشنـیِ دیــده‌ام عبــاسم بود
روح عشق و ادب و غیرت و احساسم بود

 

                هستی‌ام رفت ز دست        پشتم از داغ شکست
                بعــدِ او، بعـــد از او          به من تشنه طرفدار کجاست

 

فانوسهای اشک 1 - حسن هارونی (آیت)

متن نوحه نسیم دجله ببر سلامم - سید رضا موید

نسیم دجله ببر سلامم                                به پیشگاه سوم امامم

بر گو که مولا بی قـرار من نباشد
زینب دگر چشم انتظار من نباشد

حسین زهرا (2)

 

بر گو که سقّا لب تشنه جان داد         شاگرد دَرست خوب امتحان داد

من دجله را از غیرتم شرمنده کردم
با تشنگی مُردم وفـا را زنده کردم

حسین زهرا (2)

 

ای صد مسیحا قربان نامت                       بشتاب و بنگر حال غلامت

ای بـاغبان شرمنده ام تابی ندارم
از بهر گل هایت به کف آبی ندارم

حسین زهرا (2)

 

دریا خجالت از من کشیده                          گذشت من را دنیا ندیده

عشق تو را بگرفته از دنیا گذشتم
با یاد تو لب تشنه از دریا گذشتم

حسین زهرا (2)

 

دستم فتاده فرقم شکسته           چشمم پر از خون عمرم گسسته

دادم سلامت چون که عطرت را شنیدم
گفتـم سـلام و پـاسخ از زهــرا شنیدم

حسین زهرا (2)

 

نمی دهم جان مگر به راهت                   ببخش جانم با یک نگاهت

نتوانم از این لحظه در پیشت نشینم
خـونم بگیر از دیـده تــا رویت ببینم

حسین زهرا (2)

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه در پیش دریا غم حجله بسته - سید رضا موید

در پیش دریا غم حجله بسته             سقای طفلان در خون نشسته

در خاک و خون افتاده دست و پرچم تو
پشـت امـامـت را شکستـه مــاتـم تو

برادر من سرلشکر من

 

برخیز و با من ای مرد برگرد                    در خیمه ها باز برگرد، برگرد

ای گل که از خون رنگ و بو داری برادر
آبـی نـــداری آبــــــرو داری بــرادر

برادر من سرلشکر من

 

یک بار دیگر تکبیر بر گوی                      مظلومی ام را تفسیر برگوی

تفسیر درد و غـــربتم بر گو به آهی
تسکین بده مولای خود را با نگاهی

برادر من سرلشکر من

 

ای دست یزدان بوسیده دستت            ضرب عمودی داده شکستت

محراب عشقم را دو دست تو چراغ است
هر قطره خونت زینت گل های باغ است

برادر من سرلشکر من

 

ای در کنارت مانده دل من             حمل ات به خیمه شد مشکل من

هر عضـو پـاکت را کـه بر می دارم از خاک
عضو دگر ماند به خاک ای جسم صد چاک

برادر من سرلشکر من

 

داغت ز هر سو را هم ببندد                      بر گریه من دشمن بخندد

خندد که می داند به روز من چه رفته
او بهتـریـن یــار مــرا از مـن گرفته

برادر من سرلشکر من

 

ای عشق و ایثار شرمنده تو                   شد بسته با خون پرونده تو

قلب سکینه می تپد در انتظـارت
چشم رقیه مانده در ره بی قرارت

برادر من سرلشکر من

 

ای کز ولایت هم بهره داری                      نور شهادت در چهره داری

عباس من، مظلوم من، آخر شهیدم
با رفتنت کـردی ز مــاندن ناامیدم

برادر من سرلشکر من

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه طوبای وفا - سید رضا موید

ای فروغ عشقـم در چـراغِ چشمت
برق خشم حیدر پیداست ز خشمت

خورشید پگاه من                       سردار سپاه من

جان من فدایت

 

وضع غربتم را برخیز و به هم زن
در دشت علم زن در حرم قدم زن

تا سکینه جان گیرد                  خواهرت توان گیرد

جان من فدایت

 

ای شمع شده آب از پرتو زهرا
دریـای فتوت در ساحل دریـا

سرداری و در خوابی                سقایی و بی آبی

جان من فدایت

 

کودکان بی تاب این خبر ندارند
از دعـا بــرایت دست بر ندارند

ره به خیمه چون پویم         این خبر چه سان گویم

جان من فدایت

 

چشمه دو چشمت غرق خون شد ای وای
پـــرچـم هـدایت واژگــون شـد ای وای

تا پرچم تو افتاد                      عرش از غم تو افتاد

جان من فدایت

 

بوسه ها به دستت چون نثار کردم
در پیـش پیمـبـر افتخــار کــردم

چون دست خدا دیدم                   طوبای وفا دیدم

جان من فدایت

 

تحصیل شهادت حُسن سرنوشت است
از آب گـذشتن بهتـریـن گـذشت است

در تو روح تقوا بود                   این گذشت زیبا بود

جان من فدایت

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه نازنین برادر من - جعفر رسول زاده

من کــه یــاوری ندارم

توی سینه بعد داغش                   میر لشگری ندارم

آه دیگــری ندارم
نازنین برادر من

 

آسمون رو غم گرفته

بـرای عمـو اباالفضل                       زینبــم دلم گرفته

سکینه ماتم گرفته
نازنین برادر من

 

اون دوتا دست بریده

هلهلـه میکنه دشمن                 مـن و این قد خمیده

که گلم به خون طپیده
نازنین برادر من

 

شکسته فرق سرش رو

روضـۀ دست جـداشو                  پاره‌های پیکرش رو

انتظـار مـادرش رو
نازنین برادر من

مصیبت سخته و سنگین

بـاغبـونِ بـی گـل یـاس               چـه کنم با دل خونین

میون این همه گلچین
نازنین برادر من

فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)

متن نوحه ای آب دریا که خوشگواری - سید رضا موید

ای آب دریا که خوشگواری                 در کام عباس طعمی نداری

دور از لبم چون بـا خبـر از من حسین است
من تشنه و لب تشنه تر از من حسین است

 

دریا نبینی لعل لبم را                              خرّم نسازی تا زینبم را

گفته علی چون دجله را تسخیر کردم
آبی ننوشم مـن ز عهــدم بــرنگردم

 

ای آب اگرچه آتش به جانم                     اول به فکر لب تشنگانم

مـن دجله را غـرق تحیّـر کرده رفتم
لب تشنه مشک آب را پُر کرده رفتم

 

دیدی که چون دست در آب بردم         یک جرعه حتی آبی نخوردم

خود شسته دست از جان و از آب فراتم
تـا تــو بــدانـی تشنـه آب حیـــاتم

 

دریا دعا کن من زنده مانم                    وین آب را بر طفلان رسانم

سقایم و سقایی ام این جا به کار است
چندین گل لب تشنه ام در انتظار است

 

یا رب دل من در اضطراب است        دار و ندارم این ظرف آب است

آب ار رسد در خیمه دیگر غم ندارم
هرگز غم چشم و سر و پرچم ندارم

 

دیشب علی را بی تاب دیدم                  امروز رویش در آب دیدم

یا رب نگهدارم ز خصم و تیغ و تیرش
که آبی رسد بر مادر و طفل صغیرش

 

اگرچه دستم رود ز دستم                  با بودن آب من زنده هستم

یا رب که تا شرمنده از اصغر نگردم
بی آب اگر بـاید بـه خیمه برنگردم

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه ای نوشته به عرش آیه دستت - سید رضا موید

ای نوشته به عرش آیه دستت                        نخل ها تازه در سایه دستت

دست تو از تن جدا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

سرِ راهِ حسین زاده زهرا                        کاشتی لاله های دست خود را

عقده دین، از تـو وا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

گر که دستت ز تن جدا نمی شد                        عَلَم از دست تو رها نمی شد

از غم تو خون به پـا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

دست بی دستی ات خدا گرفته                        دست تو دست اولیا گرفته

دست تو دست خدا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یـا اباالفضل، یا اباالفضل

 

پیش دریا که شد کوی منایت                        شاهد عشق و ایثار و وفایت

جان پـاکت تـا فـدا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

چشمت ار بسته از تیر جفا شد                        بر رخ فاطمه چشم تو وا شد

جسم و جانت پر بها شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یـا اباالفضل

 

حرمت نقش آب درون چشمت                        آب سیراب شد ز خون چشمت

کـام آب از تــو روا شد یا اباالفضل
یا اباالفضل یا اباالفضل یا اباالفضل

 

بی تو ای قامتت قیامت من                        که ز داغت شکسته قامت من

محشری در خیمه ها شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یـا اباالفضل، یـا اباالفضل

 

خیمه ها خالی از آب و پر آه است                        همه را جانبِ دجله نگاه است

خیز و بنگر تا چه ها شد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

از عطش سینه ها تابی ندارد                        هیچ کس قطره آبی ندارد

نـای اصغـر بی نـوا شـد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

کودکان در رهت چشم انتظارند                        از عطش قطره اشکی هم ندارند

روز ســوز لالـه هـا شـد یا اباالفضل
یا اباالفضل، یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن شعر من کیم طفل دبستان حسین - سید رضا موید

من کی ام طفل دبستان حسین         سبـزه سـاحـت بستـان حسین

او بـود بنـده فــرمـــان خــدا         من کی ام بنده فـرمـان حسین

مـن کـی ام محـرم آل عصمـت         مُحـرم کعبــه عــرفـان حسین

اوسـت آیـیـنــه انـــوار خــدا         مـن کی ام آینـه گـردان حسین

او حسین است و درِ رحمت حق         من ابـوالفضلم و دربـان حسین

جـلـوه مــاه بنـی هــاشمی ام         بــود از چهـره تــابــان حسین

اوسـت ابــر کــرم و بـــارانـی         مـن یکی قطــره بـاران حسین

پـســـر اُمّ بـنــیــنـــم امــا         دست پــرورده احسـان حسین

سـاقـی تشنــه شهیــدم امــا         زنــده از گردش چشمان حسین

پـدرم شیـر خـدا فـرموده است         پسـرم! جـان تـو و جان حسین

حـال مـن بـا سه برادر از صدق         سـر نهـادیـم بـه فـرمان حسین

دیـن مـا را نپـذیــرد یـــزدان         تــا نگـردیـم به قـربـان حسین

عطش و غربت و مظلومی و غم         شده اند این همه مهمان حسین

رسـم قـرآن بـه سـر نیــزه زدن           کــرده تغییـر بـه دوران حسین

اصغرش بـود چـو قـرآن و زدند         کـوفیـان تیـر بـه قـرآن حسین

بـر ســر کشتــه اکبـــر بــودم         شـاهـد سینـه ســوزان حسین

بعد از آنی که دو دستم شد قطع         بـه هــواداری طفــلان حسین

کاش می شد همه اعضایم دست         تـا زنـم چنـگ به دامان حسین

کـاش تــا جــرعـه آبـی بــودم          که رسم بـر لب عطشان حسین

کاش چون ابر تنم می افکند
سایه بـر پیکر عریان حسین

 

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه الا کـه دامــن عصـمـت پنـــاه داری تو - سید رضا موید

الا کـه دامــن عصـمـت پنـــاه داری تو
بهـــار عــاطفـه در هــر نگــاه داری تو

 

شهید عشــق خـدایـی و از نهایت لطف
بـــه سینـه سینـه عـشــاق راه داری تو

 

تـــو آفتــاب کمــالی و در بنـی هـاشم
قدی چـو سرو و جمـالی چو ماه داری تو

 

حسین قبله عشق تو است و از دل و جان
حــریــم حــرمـت او را نگــاه داری تـو

 

امـــام دوســت تـریـن فــرد روزگـارانی
بــر ایـن سخـن ادبـت را گــواه داری تو

 

ز دست های قلم گشته ات به کشور عشق
چـه پـایگــاه و عجـب دستگـه داری تو

 

ز بـوسه ها که به دست تو داده چـار امام
فــزون تـر از شهـدا قـدر و جـاه داری تو

 

اگر چـه خیمـه خـون در کنـار دجله زدی
هنـوز دیـده سـوی خیمـه گـاه داری تـو

 

مگیــر سایـه لطـف از ســر "مــؤید" ما
کـه جـا بـه سـایـه عــرش الـه داری تو

 

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن شعر حسین ای کـه مــرا شــور یــاوری دادی - سید رضا موید

حسین ای کـه مــرا شــور یــاوری دادی
خـدای عشقـی و مـن را پیمبـــری دادی

 

شدم تو را نه به یـک دل، هزار دل عـاشـق
تـو هـم مـرا به عوض درس دلبـری دادی

 

شـوم فـدای تــو کــز نغمـه بنفسـی انت
مـرا بــه جمـع شهیـدان تـو بـرتری دادی

 

بـه دسـت هـای قـلـم گشتــه عَلَمــدارت
زدی تــو بــوسـه و دسـت بــرادری دادی

 

جهان به دامن من، من به دامنت زده چنگ
مـرا ز نــوکــری خــویـش سـروری دادی

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه ای سر و جان به فدایت عباس - حافظی

ای سر و جان به فدایت عباس
نظـری کن بـه گـدایت عباس

چشم دارم بـه عطایـت عباس
                      یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)

 

آیـت روشــن تــوحیــد، تویی
روشنی‌بخش چو خورشید، تویی

بـرتــر از زهــره و ناهیـد تویی
                      یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)

 

مظهر عشق و وفایی عباس
ابر احسـان و عطایی عباس

قُلـزم جود و سخایی عباس
                      یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)

 

روح آزادی و احسـاس تـویی
بحـر فضل و شرف ناس تویی

یک جهان عاطفه عباس تویی
                     یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)

 

ای که خورشید لقایی عباس
شمع جمـع شهـدایی عباس

پسـر شیـــرخـدایی عباس
                    یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)

 

ای که صـاحب عَلَم عشق تویی
پـاس‌بخش حـرم عشـق تویی

بـه خـدا غـرق یَـم عشق تویی
                    یا ابوالفضلِ رشید ادرکنی (2)

 

فانوسهای اشک 2 – حافظی

متن نوحه بس که سـوز تشنـگی در کودکان افتاده است - سید رضا موید

بس که سـوز تشنـگی در کودکان افتاده است
اصغـر شیــرین زبــانم از زبــان افتـاده است

 

کــودک بی شیـر را گهـواره جنباندن چـه سود
او نخوابد کز عطش آتش به جـان افتاده است

 

بـس که گــردانـد زبــان خشـک را دور دهن
بـر لب خشکیـده اش داغی گـران افتاده است

 

از کـنــــار خیمـه هــا آیــد صــدای آب آب
مشک خشک خالی از آب، در میان افتاده است

 

از زبـــان مـا نمی افتــد عمــو جــان نـام تو
گرچـه طفلـان را زبـان هم از توان افتاده است

 

کـن صـوابـی بـا شتــابـی جــرعـه آبـی بیار
ای ز نــامـت لـرزه بـر جـان یلان افتاده است

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه ای علمدار کربلا عباس - سید رضا موید

ای علـمــدار کـــربـلا عبــاس           مــرد میـــدان هـر بـلا عباس

پنجمین نـور چشـم فـاطمه ای         تــو حسیـن کنــار علقـمـه ای

ای شفـاعت به خون تو مدیون         ای حسینـی تــریـن حسینیّون

بـود جـانت در اختیـار حسین         کس به این حد نبود یار حسین

در جمـال تو منجـلی دیـدنـد         فــاطمیّـون تـــو را علی دیدند

عشق بـه منتهـا تـو هستی تو         علــی کــربـلا تـو هستـی تـو

بـه تـو سـرمـایـه ادب دادنـد         عبـد صــالـح تـو را لقب دادند

روز محشـر که خلـق می لـرزند         شهـدا بــر تـو قبلـه می برزنـد

وان همه سر جدا و دست جدا         پیـکــر پـــاره پـــاره شـهـدا

در قیـامت کـه عـذر نپــذیرند         دست های تـو دست می گیرند

دست هایت مـدال عاشوراست         سنــدی بـر شفـاعـت زهراست

معجـزاتـی کــه از وفـــا کردی         کــربـلا را تـــو کــربـلا کـردی

به تـو امیـد بسته بـود حسین         تا به جایی که این سرود حسین

در صـف تشنـگـان درخشیـدی         تشنـگی را حـیــات بخشیـدی

تـا قــدم در کنــار دجـلـه زدی         بــاز در دشت عشق حجله زدی

دسـت در زیـــر آب تـا بــردی         کس نگفته که جرعه ای خوردی

دل فُلـک نـجـــات را بـــردی         آبـــــروی فــــرات را بــردی

منکــر فضــل تــوست نـالایق         ایـن بـود درسِ حضـرت صادق

ای سلام خدا و هرچه که هست         بـر تـو عباس ای شـه بی دست

تشنـه ام تشنـــه عنـــایت تو         عـاشقم عـــاشـق زیـــارت تـو

رنـج هجـران کشیده می میرم         کـربـلا را نــدیــده می میــرم

بهــر من عطـر کـربـلا بفرست         خـود گــذرنــامه مــرا بفرست

سـاقیـا! تشنـه ام تــو آبـم ده          بیـن سـلام و مــرا جـوابـم ده

من "مـؤیـد" غـلام ایـن کـویم         که به جـز مدحتـان نمی گـویم

بر مدیح تـو افتخار کنم
گر برانی مرا چه کار کنم

 

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه دست عبـاسم از پیکـر افتاد - حاج غلامرضا سازگار

نوحه حضرت عباس علیه السلام

 

آه و فـریـاد داد و بیــداد                            دست عبـاسم از پیکـر افتاد

ای بـــرادر نجــل حیـدر                   خیز و کن از لب تشنگان یاد

یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل

 

هم شکستم هم خمیدم                           در غمت ناله از دل کشیدم

ای امیــدم ای شهیـدم                   نـاله یـا اخــایـت شنیدم

یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل

 

عـاقبت مـن بیـن دشمـن                           مــاندم و گـریه کردم برایت

داد و بیــداد چشمم افتـاد                   بر تن و دستِ از تن جدایت

یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل

 

تشنـــه‌کامـان در بیـابـان                            عاقبت دست سقـا قلم شد

وامصیـبت یــار عتــــرت                   نقش خاک زمین باعَلم شد

یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل

 

یـا ابــاالفضـل ای بــرادر                           ای شـده علقمه قتلگاهت

از یـم خــون خیـز و بنگر                   می‌کند چشم زهرا نگاهت

یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل

 

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه ای آب فرات - سید رضا موید

تشنـه ام اگر چه مـن، خونجگر ای آب فرات
کـودکـانـنـد ز مـن تشنـه تــر ای آب فرات

 

کـودکـان را نبــود تــاب عطـش رحمی کن
که فتـاده است به دل هـا شـرر ای آب فرات

 

آتـش تشنـگی انــدر حـرم افتــــاده مگـر
نیـستت از دل آنــان خـبـر ای آب فـــرات

 

من گذشتم ز تو عطشان، تـو هم از من بگذر
آبــرویـم بــرِ زهـــرا بـخــر ای آب فــرات

 

خـــوردن آب چـو از سـرعت مـن می کاهد
مـن تــأمـل نکنـم ایــن قــدر ای آب فرات

 

زودتــر تــا بـرسی بــر لـب عطشان حسین
کـن دعـا تــا بــروم زودتـــر ای آب فــرات

 

بـاغبــان تشنـه تـر از بــاغ خـزان دیده بود
لالـه هـایش همه خـونین جگـر ای آب فرات

 

برده بی شیری و بـی آبی از اصغـر تب و تاب
گـر تـــوانی به لبش کـن گـذر ای آب فـرات

 

آب دادن به کس و خویش نخوردن هنر است
در کسی نیست چو من این هنـر ای آب فرات

 

بـر لـب آب "مــــؤیــد" ز لــب تشنــه مـا
یــاد مــی کـرد بـه اشک بصـر ای آب فرات

 

یک کربلا عطش - سیدرضا مؤیّد

متن نوحه تویی ز سوی خدا کشتی نجات اباالفضل - سید رضا موید

تویی ز ســوی خـدا کشتـی نجات اباالفضل
هــزار جــان جهـانی شــود فدات اباالفضل

 

تو دست در ره حق دادی و خدای تو را دست
شـوم فـدای دو دسـت ز تن جدات اباالفضل

 

لقـب خـدای تــو را داده اسـت بـاب حوائج
بـه جـز تـو کس نکند حلّ مشکلات اباالفضل

 

به درد من نبــود مــرهمی بـه جـز نظـر تو
بـه مـــن بده اکسیــر کیمیـــات ابـاالفضل

 

فتاده ام بــه کمنـد غــم و مصیبت و محنت
بـده بـه جـان حسینت مــرا نجات اباالفضل

 

زنـم بـه نــام تـــو دم دم مـــدام بـه عـالم
چه در حیـات، چـه در مـوقع ممات اباالفضل

 

امیــد و حسـت قبــرت بمـاند بـر دل عـالم
مگر دهی تـو بـه هر دو جهان برات اباالفضل

 

یک کربلا عطش - سیدرضا مؤیّد

متن نوحه سلام ما به ابوالفضل مـاه عـاشورا - سید رضا موید

ســلام مــا بــه ابــوالفضـل مــاه عـاشورا
حسیـنِ علقـمـه در جلــــوه گـــاه عـاشورا

 

اگــر چـه مـاه بنـی هـاشمش لقـب دادنـد
چـــو آفتــاب دمیـــد از پـگـــاه عــاشورا

 

پـنـــاه تشـنــه لبــــان خیــــــام آل الله
امیـر جــان بـــه کفـــان سـپـــاه عـاشورا

 

دو دیدگان به خون خفته اش دو شاهد عشق
دو بـــــازوان جـــدایـش گـــواه عــاشورا

 

گهی به زینب و گـاهی حسین و گه بر اوست
فـغــان کـــرببلا، اشــک و آه عــــاشــورا

 

بــه قطـــره قطــره خـونش کنار آب فـرات
هنــوز گــریـه کنــد قتلـگــاه عـــاشــورا

 

بلنـد مـرتبــه اش راز غبـطــه شهــداسـت
دو دست او سنـدی بـر شفـاعت زهــراست

یک کربلا عطش - سیدرضا مؤیّد

متن نوحه ای علمدار سپه کو علمت - حاج علی انسانی

ای علمـدار سپــه، کـو عَلـمَـت 
علـم و دسـت ز پیکــر قـلـمت 

 

داغـت ای ماه هلالم کرده ست
الـف قـدّ تـو دالــم کـرده ست 

 

تو به خون خفته کنون در بر من 
داده پیغــام چنیـن دختــر من 

 

گــر نشــد آب میـسّـر گــردد 
گـو عمـو خـود بـه حرم برگردد 

 

حال خـواهم بـه حـرم بـرگـردم 
گـر به آن طفــل بـرابــر گـردم 

 

خود بگو من چه بگویم به جواب
گـر ببیند نه عمـو هسـت نه آب

 

 

یک دم- علی انسانی

متن نوحه ای گل خوشبوی گلستان عشق - حافظی

ای گـل خـوشبوی گلستان عشق
رنگ شد از خون تو، بستان عشق

ای کـرم و بخشش تـو، بی‌شمـار
جـود بـه پیش کـرمـت، شرمسار

ای گل خوشبوی حق، قدرتِ بازوی حق

 

ای پسر فاطمه را، نور عین
میر و علمدار سپاه حسین

زادۀ   آزادۀ   ام  البـنـیـن
شبل علی،سرور اهل یقین

ای گل خوشبوی حق، قدرتِ بازوی حق

 

شمع صفت، شعله بـرافروختی
بـر جگـر سـوختگـان، سوختی

ای به لب آب، تو خشکیده لب
آب بـه پیش لـب تـو، در تعب

ای گل خوشبوی حق، قدرتِ بازوی حق

 

مشک، چو بر دوش فکندی پرآب
بـود به جـانت، عطش و التهـاب

گشـت ز تیـــغ ستــم اشقیــاء
دست علمگیـر تـو، از تـن جـدا

ای گل خوشبوی حق، قدرتِ بازوی حق

 

پیکر پـاک تو، که صد چاک شد
چاک در آن دم، جگـر خاک شد

ساقی سرمستِ خُمستان عشق
رفته‌ای از هوش، به میدان عشق

ای گل خوشبوی حق، قدرتِ بازوی حق

 

ای شـده مهمــان بـه بــرِ فـاطمه
مقتـل خــــونین تـو شـد، علقمه

پشت حسین، از غم داغت شکست
تیـر غمت، بــر دل زینـب نشست

ای گل خوشبوی حق، قدرتِ بازوی حق

 

فانوسهای اشک 2 – حافظی

متن نوحه ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس - غلامرضا سازگار

فرزند علی، فاطمه را نور دو عینی
                                سقـا و سپهدار و علمدار حسینی

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

تقدیم برادر شده چشم و سر و دستت
                          بـوسیده علـی دست تـو در روز الستت

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

گریان ز غمت زینب کبراست اباالفضل
                             در علقمه زوار تـو زهـراست اباالفضل

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

میــر سپــه و مـــاه منیــر اســدالله
                             شمشیر حسینی تو و شیر اسدالله

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

نـازند بـه بـازوی تــو در عـرصۀ پیکار
                              زهرا و حسین و حسن و حیدر کرار

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

سقا شده در خیمه سرا چشم سکینه
                         بــرخیـز و بــده آب بـه گـل هــای مدینه

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

چون دید حسین بن علی محو خدایت
                           فــرمود شــود جـــان بــرادر بـه فدایت

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

تنهـا نـه بـه صحـرای بلا یار حسینی
                              حتی به صف حشر علمدار حسینی

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

در کـرببلا مظهــر ایثــار و شجـــاعت
                              در روز جزا دست تو اسباب شفاعت

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

در بـحــر ولایــت دُر نــایـاب حسیـنـی
                            هم قبلۀ حاجاتی و هم باب حسینی

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

افسـوس کـه بـا تیر جفا چشم تو بستند
                        افسوس که پیشانی و فرق تو شکستند

 

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

افسوس که خون بر جگر اُم بنین شد
                            قرآن حسین بن علی نقش زمین شد

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

شش ماهه به خیمه ز عطش تاب ندارد
                         سـقـــای حسیــن بـــن علــی آب ندارد

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

برخیز و ببین اشک امام شهدا را
                                  داغ تو شکسته کمر خون خدا را

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

تو ماه بنی هاشم و شمع شهدایی
                               در کــرب و بلا حامی مصباح هدایی

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه علمدار سپاهم ای برادر - ذاکر

علمدار سپاهم ای برادر
                شهید بی گناهم ای برادر
                         تویی پشت و پناهم ای برادر

برادر ای برادر ای برادر (2)

 

به هر غم یار و غمخوارم تو بودی
                 به هر دردی پرستارم تو بودی
                            علمدار و سپهدارم تو بودی

              برادر ای برادر ای برادر (2)

 

فلک آخر به ما جور و جفا کرد
                 به هجران تو ما را مبتلا کرد
                           دو دست نازنینت را جدا کرد

برادر ای برادر ای برادر (2)  

 

من آخر پادشاه ملک و دینم
                 سرور قلب خیرالمرسلینم
                         در این صحرا غریب و بی معینم

برادر ای برادر ای برادر (2)

 

به عالم جز من مظلوم بی یار
            کسی نشنیده شاهی بی علمدار
                                 منم تنها اسیر قوم کفار

برادر ای برادر ای برادر (2)

 

فراق اکبر رعنا جوانم
                 اگر چه کرده پیر و ناتوانم
                            غم مرگ تو آتش زد به جانم

برادر ای برادر ای برادر (2)

 

پس از مرگ تو ای جان برادر
                ندارم من دگر چون یار و یاور
                          شود زینب اسیر و زار و مضطر

برادر ای برادر ای برادر (2)

 

سکینه در حرم بی صبر و تاب است
              ز سوز تشنگی جانش کباب است
                        نشسته منتظر از بهر آب است

برادر ای برادر ای برادر (2)

 

فانوسهای اشک 2 - ذاکر

متن نوحه ای ساقی طفلان عباس - غلامرضا سازگار

ای ســـاقـی طـفــلان عبــاس                ای حــامــی قــــرآن عبــاس

دور بــــدنــت گــــردیـــدم              بـــا دیــدۀ گــریـــان عبـاس

تـو حـامـی و پــرچمـدار منـی              غمخــوار منـی، غمخــوار منـی

جـان تـو در ره قـرآن فـدا شـد              دست و چشم تو تقدیم خدا شد

یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

 

ای هستی مـن، هستـت کـو                بــا مـن، دل پــا بسـتت کـو

سـقـــــا و عـلـمـــدار مـن              چشــم و علــم و دستـت کـو

تــو مــــاه دل آرای حــرمی              آب آور و ســـقــای حــرمـی

جای آب ای مه در خون تپیده              از چه رو خون ز بازویت چکیده

یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

 

ای ســرو بـه خـون غلتیــده                ای آب تــــو اشـــک دیـده

بــا آن کـه لبــت خشـکیـده              خـــون از دهـنــت چکیـده

ای روی زمین دسـت و علمت              نتـوان ببــرم سـوی حـرمت

کودکان در حرم چشم انتظارند              نـونهالان دگـر سقــا نـدارند

یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

 

هنگـــام عـــزاداری شـد                        ایــام غـــم و زاری شــد

از دیــدۀ طفــلانـم اشک              از چشم تو خون جاری شد

تـو منبـع جودی و کـرمی              تـــو آرزوی اهــل حـرمی

مظهـر غیرت و ساقی کوثر              خیز و بر تشنگان آبی بیاور

یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

 

ای خیـمــه عــــزادار تــو                 چشـم همه خـونـبـار تـو

زهــرا و عـلـی گــردیـدنـد              در عـلقــمـــــه زوار تـو

من بیـن عـدو تنهـا چه کنم              با خندۀ دشمن ها چه کنم

خندۀ دشمن و اشک سکینه              کـرده آه مرا آتش به سینه

یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن نوحه در کربلا غوغا شده قتل العباس - حاج غلامرضا سازگار

در کــربلا غــوغـا شـده قُتل العباس
بی دست و سر سقا شده قتل العباس

                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

رسیده وقت غـربت ابی عبدالله
پریده رنگ از صورت ابی عبدالله

                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

افتاده زیر دست و پا شـاخۀ یاسم
گردیده از پیکر جـدا دست عباسم

                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

این اشجع الناس من است آه و واویلا
این دست عباس من است آه و واویلا

                                  واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                  واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

افتاده از زین بر زمین پیکر عباس
عمــود آهنین زدند بـر سر عباس

                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

فــرمـانـدۀ بـی لشکـرم، بهتــریـن یــارم
دست و سر و چشمت چه شد ای علمدارم؟

                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

با من گلستـان علی در چمن افتاد
دستی که بوسیده علی از بدن افتاد

                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن شعر بوسه اب حاج غلامرضا سازگار

ای به دسـت خــدای داور دسـت              از تـو بـــوسیده چار رهبر دست

تــا ابــد پــایـدار مکـتب عشـق              از ازل داده بــا بـــرادر دســت

ظهـر عـاشــورا در رکــاب حسین              کـرده تـقـدیم بـر پیمبــر دست

بـه تـــو دل داده یــوسف زهـرا              ز تو بوسیده شخص حیدر دست

نــاز کـردی به بحر با لـب خشـک              آب دریــات بــوسه زد بر دست

نـه عجـب گـر بـه ظهــر عــاشورا              از تــو بــوسـد علی اکبـر دست

گــر نهـی پـا بـه چشــم گـریـانم              می بــرم از فلـــک فـراتر دست

موج زد سر به سنگ و بحر گریست              کــه ز آب روان کـنـی تـر، دست

یـک بیـابـان سپـاه و یـک عباس              یــار تـو چشـم بود و یاور دست

نـه بـه چشـم تـو بـود دیگـر نور              نـه به جسم تو ماند دیگر دست

رنــگ از چهــرۀ حسیـن پــریـد              تـا جــدا شـد تو را ز پیکر دست

گشـت پـامال چـون کتـاب خـدا              از تــو در زیــر پـای لشکر دست

از چه حـاجت روا شـدی بـا تیـر؟              ای کلیـد حـوائجـت در دســت

تــو ز پــــا اوفـتـادی و زیـنـب              بیـن دشمـن نهـاد بـر سر دست

بـه کــه گـویم کـه از تن پــاکت              زخـم هـا می رسید از هـر دست

ای زده روز و شـب بـه دامــانت              جـن و انـس و ملک مکرر دست

فـاطمـه بـــر شفـــاعـت امـت              آورد از تــو روز محـشـر دسـت

 

شـود از لطـف بـر ســر "میثم"
بکشی لحظه های آخر دست؟

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر گفتگو آب با عباس - حاج غلامرضا سازگار

گفتگو 
آب با عباس:

 

ای داغ لب تو کرده آبم
عبـاس مرا بنــوش آبم
هُرم عطشت کند کبابم
شـرمنده ز آل بـوتـرابم

                       دارم بـه جگر خـروش عباس
                       یک جرعه ز من بنوش عباس

 

مـن آبــم و آبــرو نـدارم
موجم شده کوهی از شرارم
شـرمنده ز طفل شیرخوارم
مــانند سکینــه بی قـرارم

                   سخت آمده ام به جوش عباس
                   یک جرعه ز مـن بنـوش عباس

 

اعجـاز بـه دشت نینوا کن
دست آور و حاجتم روا کن
از سینــۀ آب عقـده واکن
زخــم دل بحــر را دوا کن

                       از آب نظــر مپــوش عباس
                       یک جرعه ز من بنوش عباس

 

ای اشک تـو آب را ستاره
بحر از نفست شده شراره
بـر غربـت آب کن نظـاره
بشنــو ز درون دل هماره

                       فـریاد مـرا بــه گوش عباس
                       یک جرعه ز من بنوش عباس

 

یک لحظـه بــرآر آرزویم
مگـذار بــریــزد آبرویـم
گر چهره ز آتشت نشویم
در پاسخ فاطمه چه گویم

                       بــردار غمـم ز دوش عبـاس
                       یک جرعه ز من بنوش عباس

 

عباس با آب:

ای آب مزن به دل شرارم
سوگند به چشـم اشکبارم
من تشنۀ جام وصل یارم
بـا آب روان چه کـار دارم

                    گشتم ز عطش اگر چه بی تاب
                    یک قطره ننـوشـم از تو ای آب

 

مـن ســاقی آل بـوترابم
نه آب بود به کف، نه تابم
امواج تـو می کنـد کبـابم
از خجـلت اهل بیـت آبم

                       صد بار گر از عطش شوم آب
                       یک قطره ننوشم از تو ای آب

 

هُـرم عطش است و آفتاب است
دل ها همه از عطـش کباب است
خـون حـاصل سینـۀ ربـاب است
از بس که به خیمه قحط آب است

                       گـردیده به دیده اشک نایاب
                       یک قطره ننوشم از تو ای آب

 

از نـــالـۀ بــلبـل مـدینـه
آهم شده شعله ور به سینه
سقــا شـده دیـدۀ سکینه
خشکیـده گلوی آن حزینه
                       رنگش شـده زردتر ز مهتاب
                      یک قطره ننوشم از تو ای آب

 

یک لحظه بزن به خیمه ها سر
بــر دختــرک سـه سـاله بنگر
در دامـن عمــه مـی زنـد پـر
سـوزد جگـــرم از این که آخر

                  شش ماهه نگشت از تو سیراب
                  یک قطـره ننــوشم از تو ای آب

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر ای لشکـر حـق را سـر و ســردار اباالفضل - حاج غلامرضا سازگار

ای لشکـر حـق را سـر و ســردار اباالفضل                      وی دسـت علی در صـف پیکـار اباالفضل

هـم خـون حسین بن علی در تـن پـاکت         هـم روح تـــو در پیکــر ایثــار اباالفضل

ریحــانـۀ دو فـاطمه، مـاه ســه خـورشید         آرام دل حیــــدر کـــــــرار ابـــاالفضل

مـانند تـــو در ارتـــش اسـلام کـه دیده         فــرمــانـده و سقــا و علمـدار اباالفضل

تـو مـاه بنی هـاشمی و مــا شب تـاریک         تــو لالـۀ عبــاسی و مــا خــار اباالفضل

هـم کـاشـف کـرب پسـر فـاطمـه  هستی         هـم خیـل بنـی فـاطمه را یــار اباالفضل

بر حاجت خود کرده صد و سی و سه نوبت         هـر خسته دلی نـام تــو تکـرار اباالفضل

در مصـر ولایـت شـده بــر یـوسـف زهـرا         تــو مشتـــری و علقمـه بــازار اباالفضل

عشـق و ادب و غیــرت و ایثـار و شهـادت         کــردنـد بـه آقـایـی ات اقــرار اباالفضل

تـو رستـه ای از خویش و گـرفتار حسینی         خلقنـد بــه عشـق تــو گـرفتار اباالفضل

مـا بهــر تـو گــریان و زنـد زخم تو خنده         پیـوسته بـه شمشیـر شــرربـار اباالفضل

بـرخیـز سکینـه بـه حــرم منتظـر توست         جامش به کف و اشک به رخسار اباالفضل

از سوز عطش آب شده طفـل سـه ســاله         مگــذار بگـــرید بــه حـرم زار اباالفضل

تــا آن کــه ببینند بـه تـن دست نـداری         یک لحظـه سـر از علقمه بـردار اباالفضل

مگـذار رود زینـب کبــری بــه اسیـــری         ای دست علـی، دست بـرون آر اباالفضل

تو چشم حسینی کـه زده تیـر به چشمت         ای دور حـرم چشـم تـو بیـدار اباالفضل

کی گفته تـن پـاک تـو در علقمه تنهاست          گــردیـده تــو را فــاطمه زوار اباالفضل

خـــون دل مــا را کـه شده اشک عزایت         زهــرا و حسیـن انــد خریدار اباالفضل

مگـذار شـود خشک دمی دیدۀ "میثم"
چشمی که بگریم به تو بسیار اباالفضل

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن نوحه شد کشته گویی ساقی لب تشنگانت - جعفر رسول زاده

بابای مظلـوم چه شد تـاب و توانت

شد کشته گویی ساقی لب تشنگانت

                                  امّـن الیّجیب       آه مظلـومـانۀ ما
                                  بـابــا غـریب        آمدی تنهای تنها

 

یــاری نـداری اکبـر و قاسم نداری
بــاور کنـم مـاه بنـی هاشم نداری

                            یک جرعه آب       نذر جان اصغـرم بود
                            خـــون دلـم        شاهد چشم ترم بود

 

غمهـا به دوشت آمده قدّت خمیده
دشمن چه کرده با عمو رنگت پریده

                           مظلومــی‌ات        روضۀ دست جدایش
                           ســــوزد دل         عمّه‌هـایم در عزایش

 

امشب پدر این خیمه‌ها بی‌تکیه‌گاه است
تا علقمه پـر می‌کشم چشمم به راه است

                             دارد شفق داغ      جـانســـوز ستــاره
                              مــاه حـــرم      قطعه قطعه پاره پاره

 

مـرغ سحر همنالـه شـو امّ‌البنین را
مـادر ندیدی ساقی و خون جبین را

                                  این روضه را           بشنــو از سکینه
                                  غـــم نامــۀ          داغ فرزند مدینه

 

فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)

متن نوحه من وارث شمشیر علی یار حسینم - حاج غلامرضا سازگار

من، وارث شمشیر علی، یار حسینم

علمدار حسینم                           علمدار حسینم

 

در کـرب و بلا، حیـدر کـرار حسینم

علمدار حسینم                           علمدار حسینم

 

سـردار سپـاه پسـر فـاطمه هستــم
زد روز ولادت، پـدرم بــوسه به دستم

آن عهد که بستم، به امامم، نشکستم
از کـودکی خـویش، گـرفتـار حسینم

علمدار حسینم                           علمدار حسینم

صـدبار اگــر در دل دریا، بخــروشم
والله کـه یک قطره از این آب، ننوشم

آید ز حـرم، نـالۀ ششماهه به گوشم
تا حشـر، خجل از گل رخسار حسینم

علمدار حسینم                           علمدار حسینم

 

من قطره واصل شده در خون خدایم
زهرا بـه جنـان می‌زنـد امروز صدایم

آورده چـرا شمــر امــان‌نامه بـرایم؟
من شیفتــۀ مکتــب ایثـار حسینم

علمدار حسینم                           علمدار حسینم

 

عبـاس، طـرفـدار وفــادار حسین است
جـانْ بر کف و سرباز فـداکار حسین است

دستی که علی بوسه‌‌زده، یار حسین است
با چشــم و سـر و دست خریدار حسینم

علمدار حسینم                          علمدار حسینم

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه جدا شد ز شاخه گل یاس من - حاج غلامرضا سازگار

جدا شد ز شاخه، گل یاس من                    فتاد از بدن، دست عباس من

تو رفتی ز دستم              من از پا نشستم

علمدار من     علمدار من

 

برادر! ز داغ تو پشتم شکست                    دگر رفته تاب و توانم ز دست

به اشک غم من              کند خنده دشمن

علمدار من     علمدار من

 

نثـار تـو در دامن علقمه                    شده اشک چشم من و فاطمه

غمت شد نصیبم              غریبم، غریبم

علمدار من     علمدار من

 

تو سقا و اصغر تلظّی کند                    لب خشک او آتشم می‌زند

حرم، قحط آب است              جگر خون، رباب است

علمدار من     علمدار من

 

فرات از تو و تو، ز اصغر، خجل                    هم از تو هم از او، برادر خجل

که با کام عطشان              کنارم دهی جان

علمدار من       علمدار من

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

متن نوحه سلام خیرالناس به حضرت عباس - غلامرضا سازگار

حضرت عباس علیه‌السّلام
داده به شیعیان عالم پیام
قیام یعنی پیــروی از امام

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

دست علمدار، ز تن جدا شد
هدیه به راه حجّتِ خدا شد
عباس در یاری دین فدا شد

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

خوی محمّـدی بُـوَد، خـــوی او
علی زده بـوسه بـــه بـــازوی او
شسته شد از خون جبین، روی او

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

قسم به عباسّ و به تاب و تبش
شجـاعـت روز و نمــاز شبــش
آب بُـــوَد تشنـــۀ لعـل لبـش

 

سلام خیرالناس            به حضرت عباس

 

مشک، به اشک او، چو دریا گریست
علقمـه، بـا حضــرت زهـرا گریست
سکینـه بـر خجلت سقـــا گریست

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

تا پای جان عباس یار دین بود
مـدافـع امـــام راستـیـن بود
جــزای او عمـود آهنیــن بود

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

قسم به اشک چشم ام‌البنین
قسم به آن دو بـازوی نازنین
عبـاس شد فــدایی راه دیـن

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه ای ماه پشت ابر خون نشسته من - علی انسانی

ای ماه پشت ابر خون نشستۀ من
ببیـن قــد خمیـده و شکستۀ من

 

خزان شدی ای بهار آرزویم                چگونه با زینب از داغت بگویم

 

ز داغت ای دسته گل باغ امیدم
ز خیمـه بـانگ وامحمّدا شنیدم

 

کو دست تو تا که دستم را بگیری         زینب من شد مهیّای اسیری

 

بنفسی انت یـا اخـا ای مـاه زینب
برخیز و کن رو سوی خیمه‌گاه زینب

 

اهل‌حرم در حرم چشم انتظارند          برای تو گل اشک وخون ببارند

 

امـان ز بی بــرادری بـرادر من
دشمـن کنـد هلهله در برابر من

 

زخم زبان می‌زند به اشک و آهم       رفتی و من بی علمدار سپاهم

 

ببین که در علقمه بالایِ سر تو
مـادر مـن آمد بجـای مادر تو

 

ز داغ تو دست بر پهلو بگیرد                   سـر تو را بر سر زانو بگیرد

 

فانوسهای اشک 1 - علی انسانی

متن شعر من امیر کشور عشقم ز نسل هـل اتایم - محمود شریفی

من امیر کشور عشقم ز نسل‌هـل اتایم
آستان بوس حریم حرمت خون خدایم

                                               خادم درگـاه ســالار شهیـدان جهـانم
                                               در رکـاب او امیـر و میـرِ اربـاب وفایم

نبض هستی بسته بر یک گردش چشم من، امّا
گـاه تقـدیـر و قضـا را عیـن تسلیـم و رضـایم

                                    چشمـۀ فیـض کمــالم مظهـر حسن جمالم
                                    مست عشق ذوالجلالم عاشقی از خود رهایم

آیـۀ انّـا فَتَحنـا حـرز بــازوی نبــردم
البلاء للــولا را بهتـریـن قــالوا بلایـم

                                           خون حیدر موج دارد در تمام هستی من
                                           وارث حلـم و شجـاعت از امیـر لا فتـایم 

پور حیدر شیر مرد عرصۀ جنگ و جهادم
دامن امّ‌البنین را زینـت حجب و حیـایم

                                             من ابوالفضل رشیدم جلوۀ مهر و امیدم
                                             کعبه را روح صفـایم زمزم و سعی وفایم

 

گرد شمع عشق چون پروانه در سوز و گدازم
پـاسبــان خیمــه‌گــاه عتــرت آل عبــایم

                                               روز عاشورا سراپا حافظ جان حسینم
                                              فانـی فی اللهم و فرزند زهرا را فـدایم

دست در راه وفــا دادم خـدا بخشیـد بالم
در بهشت حق پرستو وش در آغوش هوایم

                                              چشم را آماج تیر خصم کردم غم ندارم
                                              چشـم بستـه راه دیـدار خدا را آشنایم

در لقـب مـاه بنــی‌هاشم امید اهل بیتم
بی پناهـان را پناهـم دردمنـدان را دوایم

 

فانوسهای اشک 1 - محمود شریفی (کمیل)

متن نوحه ز تشنگی مرا نمی‌برد خواب - محمد سعید میرزایی

ز تشنگی مرا نمی‌برد خواب         عطش گرفته دیگر از تنم تاب

کبوتران تشنه را تو دریاب

آب آب آب

 

عمو تو رفته‌ای بیـاوری آب            در این قبیله آب گشته نایاب

به سوی غنچه‌های تشنه بشتاب

آب آب آب

 

تو سیدی تو سروری عموجان          تو از تبـار حیدری عموجان

تو بهترین برادری عموجان

 

ز خیمه‌ها رسد صدای شیون      گرفته هر طرف سپاه دشمن

مگـر تو حمله آوری عموجان

که حاجت دل مرا تویی باب

آب آب آب

 

ببین گرفته مشک را به دندان     میان چشم او نشسته پیکان

چنین بُوَد زبان حال آن شیر:

آب آب آب 

 

دو بازویم اگر زنی به شمشیر         مرا ز اسب من بیـاوری زیر

چرا دگر به مشک من زنی تیر؟

خـدا کنـد علـی بیــاورد تـاب

آب آب آب

 

تو لشکر حسین را علمدار            به کاروان عاشقی تو سالار

همه جهان به جان ترا خریدار

 

فدای مشک پارۀ تو ساقی            همیشه یاد مردیِ تو باقی

تو روح غیــرتی و جـان ایثار

تو سیدی تو سروری تو ارباب

آب آب آب

 

فانوسهای اشک 1 - محمّدسعید میرزایی

متن نوحه ای بحـر سـوختـه بـه لـب آب العطش - غلامرضا سازگار

ای بحـر سـوختـه بـه لـب آب العطش
ای آب هـم ز تــاب تـو در تاب العطش

 

تــو مــاه آل هـــاشمی و سـاقی حرم
ما را رخ از عطش شده مهتـاب العطش

 

امشــب صــدای العـطش آل فــاطمه
آتــش زده است بــر جگـر آب العطش

 

تــا آب را بـه خــواب ببینـند لحظه ای
در چشم تشنگـان نـرود خواب العطش

 

تا جان نداده کودک شش ماهه در حرم
سقــای آل فــاطمـه بشتــاب العطش

 

از بــس گــریستنـد عـزیـزان فـاطمـه
دریـا ز اشکشـان شده سیـراب العطش

 

نـور دل دو فـاطمـه سقـای اهـل بیت
مـا را به این دو فـاطمه دریاب العطش

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه دسته گـل هـای خـدا تشنـه و سقـا بی آب - حاج غلامرضا سازگار

روضۀ جانسوز عطش

 

دسته گـل هـای خـدا تشنـه و سقـا بی آب
جگـر آب، کبـاب است، کبـاب اسـت، کبـاب

 

نفس ســوختگـان، سـوختـه در حنجـره ها
رنگِ خـورشیـد رخان گشتـه یکـی با مهتاب

 

دل سـقـــا شــده آب و دل طفــلان آتـش
خجل از کـودک شش ماهـۀ خود گشته رباب

 

امشب ای اشک همه خون شو و از دیده بریز
زآن که بر تشنه لبان گریه صواب است صواب

 

نـام آب آن کـه بـــرد پــاسـخ او تیـر بـود
بـه علی اصغـر بـی شیـر بگـوییـد: بخـواب

 

مـاهیان روضـۀ جانسوز عطتش می خوانند
آب هـم سـوختـه، دریـا ز خجـالت شده آب

 

تـا بشـویید کمی اشک خجــالت ز رخــش
همـه بـر صــورت عبــاس بپــاشیـد گـلاب

 

ز چه خـود را نرساندی به لب خشک حسین
نه مگــر این کـه تـو مهــریـۀ زهـرایی آب؟

 

مشـک خشکیـده، جگــرها ز عطش تفتیده
پســر ام بنیـن! تشـنــه لبـــان را دریــاب

 

"میثم" از سـوز دل خسته دعا کن که حسین
ذاکـر خـود بـه حســاب آوردت روز حساب

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار