متن نوحه من که در علقمه نقش زمینم - حاج مهدی خرازی

من که در علقمه نقشِ زمینم
من گــلِ پَــرپَــر اُمُّ البنینـم

سقای طفلان         یار مظلومان

فرزند ساقی حوض کوثرم (2)

 

اُمُّ البنیــن مــادر بیـــا تمــاشـا
اشک و خون میچکد از چشم سقّا

بنما حلالم                ترک وصالم

فرزند ساقیِ حوض کوثرم (2)

 

دشمن شکسته این بال و پر من
عمـود آهنیـن زد بــر سـر مـن

دستم جدا شد         فرقم دو تا شد

فرزند ساقیِ حوض کوثرم (2)

 

یک ماه خون گرفته 1 - حاج مهدی خرازی

متن نوحه از صدر زین افتاده ام در علقمه جان داده ام - حاج مهدی خرازی

از صـدر زین افتاده ام       ای حسین جانم (2)

در علقمه جان داده ام        ای حسین جانم (2)

سقّــــای طفلانـــم       از دیـده گریـانم (2)

فـرق شکستـه ام ببین      جــانِ جانــانم (2)

خــورده عمـود آهنین        ای حسین جانم (2)

سقــــای طفلانــــم        از دیـده گریـانم (2)

بــر دیـــدنِ بـرادرت     مــاه تابــــانم (2)

آمــده زهــرا مـادرت        ای حسین جانم (2)

سقــــای طفلانـــم       از دیـده گریـانم (2)

 

یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی

متن نوحه من جگر گوشه مرتضایم - حاج مهدی خرازی

ضیـاء دید گـانِ اُم البنّیـن
میوه ی قلبِ سیدالمرسلین

با دو دست جدا                  می دهد این ندا

من جگر گوشۀ مرتضایم
حافِظِ پرچمِ کربلایم (2)

 

محشر اکبر شده در علقمه
با چشم گریان آمده فاطمه

عزیز مرتضی                      می دهد این ندا

من جگر گوشۀ مرتضایم
حافِظِ پرچمِ کربلایم (2)

 

به راهِ قرآن داده ام هر دو دست
فـرق مـن از عمود آهن شکست

نو گل مصطفی                   می دهد این ندا

من جگر گوشۀ مرتضایم
حافِظِ پرچمِ کربلایم (2)

 

یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی

متن نوحه من ابوفاضلم وارث حیدرم - حاج مهدی خرازی

من ابوفاضلم، وارثِ حیدرم
مـن عـزیزِ دلِ ساقیِ کوثرم
سیدی یا حسین، سیدی یا حسین (2)

 

ای حسین جان بیا بسوی علقمه
آمده از جنــان مـادرت فــاطمه
سیدی یا حسین، سیدی یا حسین (2)

 

بین که عباس تو شده نقش زمین
خـورده بـر فــرق او عمـود آهنین
سیدی یا حسین، سیدی یا حسین (2)

 

یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی

متن نوحه خورشید علقمـه مـاه مدینه - حاج غلامرضا سازگار

خورشید علقمـه مـاه مدینه
ریزد در ماتمت اشک سکینه

در خون نشستی                                       پشتم شکستی

الآنِ اِنکَسَر ظَهری یا عباس!

 

ای شیـر بیشۀ مولی الموالی
بنگر طفلان همه با جام خالی

چشـم انتظارنـد                                       سقـا ندارند 

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

طفلان را بر جگر داغ لب تو
اطـراف خیمۀ بی صاحب تو 

تو بر روی خاک                                      با جسم صد چاک

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

دیشب دور حـرم گـردیـده عباس
امروز در موج خون خوابیده عباس

پشت و پناهم                                       بین اشک و آهم

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

ریزد بر زخمت ای در خون نشسته
اشـک فـاطمــه ی پهلــو شکسته 

تنهــای صحــرا                                      عبـاس زهـرا

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

مگذار این کوفیان راهم ببندند
من بر تـو گریم و اینان بخندند

داغت مرا کشت                                       خصمت چرا کشت 

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

با هر زخمت دلم دارد سخن ها
در خیمـه می روم تنهـای تنهـا

رنگـم پریــده                                       قـدم خمیـده

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه با چشم پر زخون یا ایها الناس تیر آوردم برون از چشم عباس - غلامرضا سازگار

با چشم پر زخون یا ایها الناس
تیر آوردم برون از چشم عباس

من بی علمدار                                     او کشتۀ یار

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

قرآن مرتضی نقش زمین شد
پـرپـر بـاغ گـل ام البنین شد

صدپاره پیکر                                     بی دست و بی سر

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

دستی که بوسه زد دست خدایش
کردند با تیـغ کین از تـن جدایش

یا ایها الناس                                    شدکشته عباس

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

سقـا خیـری ندید از آب دریـا
دریا خون گریه کرد برحال سقا

سقا فدا شد                                     دستش جدا شد

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

بر دستـه گل های باغ مدینه
سقایی می کند چشم سکینه

با چشم گریان                                     با کام عطشان

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

ای تشنگان دگـر سقـا ندارید 
در خیمه نام آب بر لب نیارید

سقا فدا شد                                    دستش جدا شد

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

عبـــاس در علقمـــه تنهـــای تنهــا
جسمش چون لاله شد نقش چمن ها
تن پاره پاره                                           دل پر شراره
واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه اهل عالم این دست عباس است - غلامرضا سازگار

اهل عالم این دست عباس است                     ساقی طفلان اشجع الناس است
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

تو به بی دستی دست من بودی                    تو همـه بـود و هسـت مـن بودی 
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

تشنـه لـب ســودا بـا خدا کردی                    دست و چشم و سر را فدا کردی
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

مادرت گر نیست اندر این صحرا                    زائــرت گشتــه مــادرم زهــرا 
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

گـر نـداری آب ای مــرا هستـی                    بر تو بس باشد عذر بی دستی
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

حنجرت خشک و دیده دریایی                    کـرده پیغمبـر بـر تـو سقـایی
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

گشته نقش خاک هست عباسم                     علـم و مشک و دست عبـاسم
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل! 

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه منم سقا منم عطشان - حاج غلامرضا سازگار

بسـوز ای آب دریـا از شـرارم
که جز آتش به دل آبی ندارم

منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

بریز ای اشک خونین از دو عینم
که من یـاد لب خشـک حسینم

منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

ز هـر موجت شـرر دارم به سینه
که دیدم در تو من عکس سکینه

منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

الهـی آب دریـا! شعله گـردی 
که شرم از یوسف زهرا نکردی

منم سقا                       منم عطشان                      واویلا

 

خـدا دانـد دل دریـا کبــاب است
که اصغرت شنۀ یک جرعه آب است

منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

الا ای ماهیـان! بـا من بنالید
زمین و آسمان! بـا من بنالید
منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

ز خون پر شد دو چشم نازنینم
کـه دیگــر آب دریــا را نبینم
منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

چو آتش بین دریا می خروشم
صـدای العطش آیـد به گوشم
منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه این دیده و این دست و این فرق شکسته - غلامرضا سازگار

این دیده و این دست و این فرق شکسته
این صورت و این قـامت در خون نشسته 

تنها نه امروز یار تو هستم                                     از روز ازل دل بر تو بستم

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

بیرون بکش تیر از دو چشم نازنینم
شـاید که یک دم روی زهرا را ببینم

این دم آخر فاطمه باید                                    سقاییم را امضا نماید

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

بگذار در آغوش پر مهرت بمیرم
دستی ندارم تا تو را در بر بگیرم

چه می شود ای ولی ذوالمن                                    تو افکنی دست به گردن من

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

با آنکه عمری بوده ام در خدمت تو
امـروز می گـریــم بــرای غربت تو 

تو بین دشمن یاورنداری                                     جز خاندانت لشگر نداری

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

بگذار عطشان بر لب دریا بمیرم
بگذار تـا در علقمـه تنهـا بمیرم

با آنکه از تن افتاده دستم                                    خجل ز اشک سکینه هستم

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

من جان نثــار عتـرت اطهـار بودم
ای کاش پشت در به زهرا یار بودم

یا قتلگاهم در پشت در بود                                     یا بهر زهرا دستم سپر بود

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه ساقی دشت خونم - سید رضا موید

دَم: حضرت ابوالفضل علیه السلام

روزی که مادر من، شیر ولادتم داد
در دامن محبت، درس شهادتم داد

مرد عشق و جنونم          یاس آلاله گونم         ساقی دشت خونم

ای حسین جان

 

عشق حسین زهرا در خون من نشسته
بـار مصیبت تـو، پشـت مــرا شکسته

جام سرشار عشقم        جان تبدار عشقم        من علمدار عشقم

ای حسین جان

 

پرونده حیـاتم شـد بستـه با ولایت
با سر فتاده ام من، به خاک کربلایت

ساقی مست مستم     گر جدا شد دو دستم     مهر تو داده هستم

ای حسین جان

 

وقتی خوشم که باشد سرم به سینه تو
دریا ز من خجل ماند، من از سکینه تو

ای غمت در روانم          منّتی نِه به جانم           تا در این جا بمانم

ای حسین جان

 

گفتم گـره گشـاید دستم به کارزارت
دردا گره فکنده بی دستی ام به کارت

موج خون حجله گاهم       جز رضایت نخواهم         تشنه یک نگاهم

ای حسین جان

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه جسمم به روی خاک است دلم هوای تو - جعفر رسول زاده

جسمم به روی خاک است دلم هوای تو
به حـاجـتم رسیــدم، شــدم فـدایی تو

آرامـش جـان منی

به بالینم بیا حسین                      تـو عشـق و ایمـان منی

مولا حسین، مولا حسین

 

مبر به سوی خیمه، شکسته پیکرم را
تـا دشمنـان نبینند، غـربـت دلبرم را

تکـبیر من، قنوت من

به بـالینم بیـا حسین                      نـوای مـن، سکـوت من

مولا حسین، مولا حسین

 

در خاطر و خیالم، یاد گلهای پرپر
در گـریـۀ زلالـم، نقـش علی‌اصغر

امـانت گـل‌های تــو

به بالینم بیـا حسـین                     خــونِ دلِ سقـــای تـو

مولا حسین، مولا حسین

 

دلتنگی ابـوالفضل، غـم‌های غربت تو
شرمنده می‌شوم، از لطف و عنایت تو

به ساقی خود سر زدی

به بـالینم بیـا حسـین                     امـام من خـوش آمدی

مولا حسین مولا حسین

 

فانوسهای اشک 3 – جعفر رسول زاده

متن شعر نوحه ساقی عشق و شهادت پسر زمزم و کوثر - جعفر رسول زاده

ساقی عشق و شهادت پسر زمزم و کوثر
تو اباالفضلی و در اهل ادب از همه بهتر

به دو دست آشنایت                   به تمام لحظه‌هایت

سیدی یا اباالفضل

 

طایر صبح بهشتی که چه زیباست جمالت
دستـت افتـاد ز تـن داد خداوند دو بالت

از حسین جدا نبودی               از دلش غصه زدودی

سیدی یا اباالفضل

 

وارث معــرفت ام‌بنینـی تـــو اباالفضل
باب حاجات همه روی زمینی تو اباالفضل

ساقی خداپرستان                  ساقی تمام مستان

سیدی یا اباالفضل

 

تو و آن دست بلندی که علمدار خدا شد
تا بیفتد بـه سر راه حسین از تو جدا شد

قمر مُنیر خونین                        نخل باغ آل یاسین

سیدی یا اباالفضل

فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)

متن نوحه ساقی لب تشنـه در خون شناور - سلمان

ساقی لب تشنـۀ در خون شناور
ای امیـر لشگــر مـن ای بـرادر

پور حیدر                              ای برادر

 

رفتـی و پشتـم شکستی ای امیـــر بـی‌قـرینه
می‌رود زینـب اسیــری بعــد تـو مــاه مدینه

تا که برگردم به سوی خیمه‌ها بی‌مشک و ساقی
من چـه گـویم در جـواب چشـم بی‌تاب سکینه

ای امیر لشگرم                            ساقی اهل حرم

در کنـار علقمـه غوغا به پـا شـد
دست سقای حرم از تن جدا شـد

وامصیبت                              وامصیبت

 

گرچه سردار سپـاه و ساقی و رزمنـده هستم
پیش درگـاه تو مولا چون غلام و بنده هستم

از تو دارم خواهشی من را مبر رو سوی خیمه
چـون ز روی کودکان تشنه‌ات شرمنده هستم

من فدایت یا حسین               خاک پایت یا حسین

خون چشمانت نما پاک ای برادر
تا ببینــم صـورتت را بــار دیگـر

جان مادر                           ای برادر 

 

فانوسهای اشک 1 - سلمان

متن نوحه ویرانه شد گلشن - علی انسانی

چشم انتظـاریها به سر آمد             خورشید زهرا جلوه گر آمد

تنهـا امیــدم از سفــر آمد             امشب بـه دیدارم پدر آمد

ویرانه شد گلشن    چشم همه روشن (2)

 

من ماه خود را در طبق دیدم       رنگین ز خون رخسار حق دیدم

در شـام ظلمانی شفـق دیدم      مهــر رخِ ربُّ الفلــــق دیــدم

ویرانه شد گلشن    چشم همه روشن (2)

 

امشـب بــه دیدار آمده یارم           در مقدم او جان به کف دارم

لـب بـر لبـش با گریه بگذارم           از ماه رویـش بـوسه بردارم

ویرانه شد گلشن    چشم همه روشن (2)

 

طور تجلّا گشته غم خانه               جانان من شد شمع ویرانه

جـان من مظلومه پروانه               تا جـان دهم در راه جانانه

ویرانه شد گلشن    چشم همه روشن (2)

 

بـا یــاد او شبها به سر بردم           از قاتلش دائم کتک خوردم

هر لحظه زنده گشتم و مردم          با آنکه مثــل لاله پـژمردم

ویرانه شد گلشن    چشم همه روشن (2)

 

سینه سپر پیش بلا کردم               شـام بلا را کربلا کـردم

خون بر دل اهل ولا کردم              ننگ عـدر را برملا کردم

 ویرانه شد گلشن    چشم همه روشن (2)

 

مسافران صفر 2 - علی  انسانی

متن نوحه رقیه از ره پدرت رسیده - غلامرضا سازگار

رقیـه از ره پـدرت رسیده
بوسه بزن به حنجر بریده

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

دیدن روی لالـه‌گــون مبارک
محاسن غرقه به خون مبارک

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

دیده گشا صورت حق را ببین
راس بــریده در طبــق را ببین

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

نشـان مــده صـورت آزرده را
ببوس لب‌های ترک خورده را

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

گریه بـه گوشـواره عـرش کن
خـرابه را ز زلف خود فرش کن

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

ز سوز دل به دیده‌ات خونفشان
بر این سر بـریده قــرآن بخوان

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

شب که نگردیده سحر می‌روی
همـره بـابـا بـه سفـر می‌روی

صل علی محمّد                 خون خدا خوش آمد

 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن نوحه غرقه به خون یاسمنی ابی‌عبدالله - غلامرضا سازگار

غرقه به خون یاسمنی ابی‌عبدالله                    آیــا تــو بــابای منی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

سـر تـو بـردارم و بــر سینه بگذارم                    بی‌خبــر آمـدی چــرا بهـر دیدارم

تـو ماه بیـت‌الحزنی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

 

وقتی که کودکان شام خنده می‌کردند                    وقتی که زن‌ها صدقه بر من آوردند

وقتـی که دیدم شامیان همه نامردند              دیـدم تــو گـریـان منی ابی‌عبدالله

من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

شب شده بی‌تو خانۀ ما عزاخانه                    تو شمع من شدی و من برتو پروانه

مثل علی آمــده‌ای کنـج ویرانه              سـر بــه یتیمــان بـزنی ابی‌عبدالله

من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

 

اشک غـم و سوز درون برمن آوردی                    عارض سرخ لاله‌گون برمن آوردی

محاسن غرقه به خون بر من آوردی              بگـو بــرایم سخنـی ابـی‌عبـدالله

من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

 

قسمت توبه اشک من دیده بگشادن                    قسمت من برگلویت بوسه بنهادن

مـرا بود به عشق تو شوق جان دادن              تـو جــان من در بدنی ابی‌عبدالله

من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

 

ای بــرده دل از دختــرت روی گلرنگـت                    قرآن بخوان که دخترت شده دلتنگت

اینجا نه کس چوبت زند نه کسی سنگت              بخـوان کـه شیـرین‌دهنی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

 

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن نوحه بـا سر بی‌ پیکر خود پر زدی - غلامرضا سازگار

بـا سر بی‌پیکر خود پر زدی
بر من ویرانه‌نشین سر زدی

ماه عزاخانه‌ام                      چراغ ویرانه‌ام

 

سفیر تـازیانه‌خوردۀ من
کوه بلا به شانه بردۀ من

سه‌ساله زهرای من       سیلی و تو؟ وای من

 

تـو در دل شب آفتاب منی
مسافر به خون خضاب منی

پدر! چه زیبا شدی         چو گل، ز هم وا شدی

 

تو ماه ومن ستاره؛می‌بوسمت
بـا قلب پــاره‌پاره می‌بوسمت

خودم دعایت کنم                گریـه بـرایت کنم

قلب منی روح منی یا اب
مـن الــذی ایتمنی یا اب

به روی همچون مهت          مــرا ببــر همرهت

 

گریه نکن گریه نکن دخترم
می‌بـرمت بـه دیدن مادرم

کبــوتــرم! پـربزن               سری به اصغر بزن

طوطی پرشکسته پر باز کرد
فـرشتۀ فـاطمه پــرواز کرد

گریه به حالم کنید             همــه حـلالم کنید

 

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن نوحه من گل پرپر ثاراللهم - غلامرضا سازگار

من گل پرپر ثاراللهم                    سـورۀ کـوثر ثاراللهم

سـورۀ کوثـر ثاراللهم              نازنین دختر ثاراللهم

من پیام‌آور عاشورایم
دختـر فاطمۀ زهرایم

من سفیـر شهـدا در شامم                    پـاره‌ای از جگــر اسلامم

خون دل موج زند در جامم              زینب و فاطمه را هم‌گامم

گرچه خاموش شده زمزمه‌ام
روز و شب بـاب مراد همه‌ام

نهضتی تازه به پا کردم من                    شـام را کــرب‌وبلا کردم من

یـاری خـون خدا کردم من              جان در این راه فدا کردم من

بس‌که خون خورده‌ام و لب بستم
صبـر آمــد بــه امــان از دستـم

شـامیان بر جگرم چنگ زدند                    دور من نای ودف و چنگ زدند

بامن از کینه دم از جنگ زدند              از لـب بـام مـــرا سنـگ زدند

شهدا جمله دعـایم کردند
سنگ‌ها گریه برایم کردند

کودکم؛ لیک ز جان سیر شدم                    اول کــودکی‌ام پیـــر شـدم

کنــج ویـرانـه زمین‌گیر شدم              پیش چشم همه تحقیر شدم

شامیان اشک مرا می‌دیدند
بـه من و عمۀ من خندیدند

فاطمی عصمت و زینب‌خویم                    بستــه در بنــد ستـم بــازویم

ابـر سیلی‌ست بـه مـاه رویم              روی من گشته سیه چون مویم

هـر کجـا نــام پـدر مـی‌بردم
به همین جرم،کتک می‌خوردم

دل شب خواب پدر را دیدم                    گـل ز گلزار جمالش چیدم

کنـج ویـرانه به خود بالیدم              شهد از خون جگر نوشیدم

سرِّ پوشیدن رویم این بود
که نبیند پـدرم روی کبـود

به! چه خوابی! چقدر شیرین بود                    باغبان بود و گل یاس کبود

داشتـم با پـدرم گفـت و شنـود              نگه افکند بـه رویم؛ فـرمود

دخترم!از چه سبب پیر شدی؟
کنـج ویرانه زمیــن‌گیر شدی

ای مـه روی تـــو خـاک‌آلوده                    بـه روی خــاک سیه آسوده

لحظه‌لحظه جگرت خـون بوده              ازچه این‌قدر شدی فرسوده؟

گفتمش هجر تو بی‌تابم کرد
عطش دیـدن تــو آبـم کرد

شب و ویرانه ومن بودم و باب                    حیـف! یک‌بـاره پــریدم از خواب

نــاله ســردادم و رفـتم از تاب              چرخ گردون به سرم گشت خراب

گشت تعبیر، همان‌دم خوابم
چشمم افتـاد بـه رأس بـابم

سـر خونین پدر را دیدم                    لاله از باغ جمالش چیدم

روی خونین ورا بوسیدم              عوض گریه به او خندیدم

قصـه کوتاه؛ ز دنیا رفتم
دل شب همره بابا رفتم

 

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن نوحه ویرانه شد گلشن چشم همه روشن - غلامرضا سازگار

امشب به ویرانه، دسته‌گل آوردند
یک لالـۀ خـونین بر بلبـل آوردند

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

گر جان دهم امشب، والله حق دارم
کز دامـن زهـرا، گـل در طبـق دارم

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

با گریه می‌گردد چشمان بابایم
بـاشد نگـاهش بـر آبلـۀ پـایم

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

از لعـل لبهـایش گلبوسه می‌گیرم
با گریه می‌سوزم، با خنده می‌میرم

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

امشب پدر از لطف، شرمنده‌ام کردی
من مـرده‌ای بودم، تـو زنده‌ام کردی

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

ای کودکان آرام،من میهمان دارم
بهر پذیـرائی، یک نیمه‌جان دارم

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

وصلت تسـلاّ داد بر قلب پر خونم
هـم ازتو شرمنده‌، هم از تو ممنونم

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه گل باغ وفا بابا عزیز مصطفی بابا - عباس عنقا

گل باغ وفا بابا عزیز مصطفی بابا
شهیـد کـربـلا بابا بیا بابا بیا بابا
حسینم وا حسینم وا (2)

 

خـرابه منـزل مـا شد                      ز غم پر خون دل ما شد
جدایی حاصل ما شد              بیـــا بـابـا بیــا بـابـا
حسینم وا حسینم وا (2)

 

فـدای رأس پر خونت                     فدای روی گلگونـت
فدای چشم محزونت              بیـا بـابـا بیـا بـابـا
حسینم وا حسینم وا (2)

 

ز داغت دیـده گریانم                     نگر حال پریشانم
برون شد از تنم جانم              بیـا بـابـا بیـا بابا
حسینم وا حسینم وا (2)

 

نگر در این عزاخانه                    سپارم جان غریبانه
بیـا در کنـج ویرانه              بیـا بـابـا بیا بـابـا
حسینم وا حسینم وا (2)

 

بود غمخوار من امشب                    پدر جان عمه‌ام زینب
رسیده جـان او بـر لب              بیـا بـابـا بیــا بـابـا
حسینم وا حسینم وا (2)

 

منم آن مرغ پر بسته                   بود از رنج و غم خسته
که در ویرانه بنشسته              بیــا بـابـا بیــا بـابـا
حسینم وا حسینم وا (2)

 

مسافران صفر 2 - عبّاس عنقا

متن نوحه ای روح و ریحانم بابا حسین جانم - غلامرضا سازگار

آرامش جان و دلِ من از سفر آمد
من میهمان دارم بیا، عمه پدر آمد

ای روح و ریحانم                         بابا حسین جانم

 

در مقدم مهمان خود، من گل می‌‌افشانم
گلفرش راه او شـده، اشـک دو چشمانم

ای روح و ریحانم                        بابا حسین جانم

 

خورشید من پیشانیت، از چه شفق‌گون است
رخسـار نـورانیّ تـو، بـابـا پـر از خـون است

ای روح و ریحانم                        بابا حسین جانم

 

من در کتاب چشم تو، این لحظه می‌خوانم
من بـا تـو از خـود می‌روم اینجا نمی‌مـانم
ای روح و ریحانم                        بابا حسین جانم

 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای اسیران عمه را یاری کنید - غلامرضا سازگار

ای اسیران عمّه را یاری کنید
جای او بر من عزاداری کنید

من از اینجا می‌روم                   پیش بابا می‌روم

 

تا محمّـد خنده بر رویم زند
فاطمه شانه به گیسویم زند

من از اینجا می‌روم                   پیش بابا می‌روم

گـریـه دورِ پیکـرِ پــاکم کنید
در همین ویران‌سرا خاکم کنید

من از اینجا می‌روم                   پیش بابا می‌روم

 

تا دهم شرح سفر را مو به مو
تا زنم گلبوسه بـر دست عمو

من از اینجا می‌روم                   پیش بابا می‌روم

 

بسته امشب می‌شود پرونده‌ام
عمّـه جـان عفوم نما شرمنده‌ام

من از اینجا می‌روم                   پیش بابا می‌روم

 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه عمه جان کو پدرم - عباس حسینی جوهری

گفـت ای عمّـۀ غمدیـدۀ خونین جگرم

عمّه جان کو پدرم (2)

اگر آمد ز سفر پس چه شد آن تاج سرم

عمّه جان کو پدرم (2)

آمـد از مهــر مـرا بـر سـر زانــو بنشاند

بـه رخـم اشک فشـاند

گاه بوسید لـب خشک و گهی چشم ترم

عمّه جان کو پدرم (2)

عمّـه بابـم ز مـنِ زار نکـرد هیـچ سؤال

نــه مــرا بــود مجال

تا بگویم که در این راه چه آمد به سرم

عمّه جان کو پدرم (2)

گفتـم آخـر پـدرم آمـد و دلشاد شدم

ز غـــم آزاد شــــدم

نکنــد بــار دگــر عــزم سفـر او ز برم

عمّه جان کو پدرم (2)

پــدرم عمّـه چـرا بـا دل زار آمـده بود

اشکبــار آمــده بــود

خبـری تـازه اگـر هست بکن با خبرم

عمّه جان کو پدرم (2)

بلکه دیده است مرا با سر عریان و فگار

بــه روی ناقــه سـوار

یا شنیده است که با شمر و سنان همسفرم

عمّه جان کو پدرم (2)

پـدرم گـر ز سفـر آمـده کـو اکبر من

آن مـــه انـــور مــن

کو پسر عمّ مـن آن قـاسم نیکـوسیرم

عمّه جان کو پدرم (2)

گر حسین آمده عبّاسِ علمدار کجاست

هر طرف از چپ و راست

که نظر می‌کنم او نیست بـه پیش نظرم

عمّه جان کو پدرم (2)

گوی با «ذاکر» عاصی که تو را روز حساب

نبــود بیــم عـــذاب

گـر بگویـی تـو به شاه شهداء نوحه‌گرم

عمّه جان کو پدرم (2)

 

مرحوم عباس حسینی جوهری«ذاکر»

متن نوحه به شام هجران سحر خوش آمد - غلامرضا سازگار

دل شب است و مسافرم از سفر رسیده
به جای سوقـات، بـرایم آورد، سر بریده

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

رسیده امشب، شبِ وصالم، خوشا بحالم
بـدین امیـدم، کـه عمّه امشب کند حلالم 

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

مـرادِ دل را ز حلـق خـونین بگیـرم امشب
بگریم امشب، بخندم امشب، بمیرم امشب

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

ز زلف خونین، گشوده‌ام فرش، برای بابا
خدانگهـدار، کـه می‌کنم جان، فدای بابا

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

به شام ویران، شب غریبان، سحر ندارد
چـرا نمیــرد، رقیّـه دیگــر، پـدر ندارد

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

به پیکر من، به صورت من، بُوَد نشانه
ز کعب نیـزه، ز ضـرب سیلی، ز تازیانه

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

شبی که در ره، عدو ز زینب، مرا جدا کرد
خودم شنیدم به گریه زهـرا مرا صدا کرد

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه این مزار مرغکی بی آشیانست - علی انسانی

این مزار مُـرغکی بی‌آشیانه‌ست
قبر یک طفل یتیم و نازدانه‌ست

من یتیم‌ام من یتیم‌ام من یتیم‌ام

 

عمّه جان دیگر نمی‌گیرم بهانه
بلبل تـو امشب افتـد از ترانه

من یتیم‌ام من یتیم‌ام من یتیم‌ام

 

بِه بـود از گُلسِتـان، ویـرانۀ من
گشته این ویرانه مهمانخانۀ من

من یتیم‌ام من یتیم‌ام من یتیم‌ام

 

مسافران صفر 2 - علی انسانی 

متن نوحه خـوش آمدی ای سر بریده - غلامرضا سازگار

خــوش آمـدی ای سـر بـریده
خونت به چهره، اشکت به دیده

بابا که رگ‌های گلویت را بریده (2)

 

با اشک دیده، رویـت بشویم
زخم سرت را، چون گل ببویم

بابا که رگ‌های گلویت را بریده (2)

 

لـب‌هـای خشکت چـرا کبـود است؟
از ضرب دست و چوبِ که بود است؟

بابا که رگ‌های گلویت را بریده (2)

 

چشمم یـم خـون، دلم کبـاب است
فرقت شکسته، مویت خضاب است
بابا که رگ‌های گلویت را بریده (2)

 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه بود دامنم رحل و قرآن سرت - محسن حافظی

بود دامنم رحل و قرآن سرت
زنـم بـوسه‌‌ها بـر رخ انـورت

سرت کرد بر نی، ره عشق را طی، پدر جان پدر (2)

 

ز هجر تو من روز و شب سوختم
به جـان و دلـم شعلـه افـروختم

چو نی در نوایم، که درد آشنایم، پدر جان پدر (2)

 

تو از داغ دشت بلا آمدی
بـه دیـدارم از کربلا آمدی

در این کلبۀ غم، در این بزم ماتم، پدر جان پدر (2)

 

چـرا ای گلِ یـاس نیلوفری
شده ماه روی تو خاکستری

ز بیداد خولی، تو زار و ملولی، پدر جان پدر (2)

 

مسافران صفر 2 - محسن (حافظی)

متن نوحه ای یگانه دخترم ای شهید مادرم - غلامرضا سازگار

ای یگانه دخترم، ای شهید مادرم
                                غم مخور امشب تو را همره خود می‌برم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

ای پدر جان ای حسین یاریم کن از کرم
                                           یا بگیرم در برت یا بگیری در برم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

دخترم وقت سحـر از چه بیـداری هنوز
                               دختران خواب و تو خون در بصر داری هنوز

از چه باید روی خاک چهره بگذاری هنوز
                               بـا چه حـالت بـر زمیـن صــورتت را بنگرم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

جان بـابـا از فـراق، آمـده جـان بـر لبم
                           روز من در شـام غـم تیـره‌تر شد از شبم

هم ز جان گردیده سیر هم خجل از زینبم
                           هم سرم بشکسته هم گشته نیلی پیکرم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

بلبل باغ حسین از چه رو افسرده‌ای؟
                                   نونهال کوچکم از خزان پـژمرده‌ای

لاله‌ی نیلوفرم از که سیلی خورده‌ای؟
                                   صورتت نیلی شده مثل زهرا مادرم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

ای پـدر در کـودکی دیـده‌‌ام آزارها
                              رفتـه‌ام بــا عمـه‌هــا بــر ســر بـازارهـا

بر کف پـایم فـرو رفته نیش خارها
                            می‌چکد خون جای اشک ازدو چشمان ترم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

دخترم امشب دگر پیش اصغر می‌روی
                                  از خرابه در بهشت چون کبوتر می‌روی

از حضـور عمـه‌هـا نــزد مادر می‌روی
                                  می‌زنی گــل بــوسه بر ماه روی اکبرم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

غم مخور بابا اگر راهی صحرا شدم
                                   در عوض هم سنگرِ زینب کبری شدم

در همین ویران‌سرا نایب زهرا شدم
                                  قبلـۀ اهــل ولا تــا قیــام محشـرم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه بیا عمه امشب قمر آمده - علی انسانی

بیا عمّه امشب قمر آمده
پدر رفته با پا به سر آمده

اگر دل دو نیم‌ام      نگویی‌ یتیم‌ام         پدر آمده

 

دلم عمّه امشب خبر می‌دهد
شبـم را امیـد سحـر می‌دهد

اگر دل دو نیم‌ام      نگویی‌ یتیم‌ام         پدر آمده

 

دو چشمش نگویم چرا بسته است
پـدر از سفـر آمــده خستـه است

اگر دل دو نیم‌ام      نگویی‌ یتیم‌ام          پدر آمده

 

تو آگه ز سوز و گداز منی
تو تنهـا خریـدار ناز منی

اگر دل دو نیم‌ام      نگویی‌ یتیم‌ام          پدر آمده

 

مسافران صفر 2 - علی انسانی

متن نوحه گریه به حالم کنید دگر حلالم کنید - غلامرضا سازگار

عمّـۀ مظلومه‌ام، دست خدا یار تو                      وقت جدایی شده، خدانگهدار تو

گریه به حالم کنید           دگر حلالم کنید

 

طایر عشق حسین، فتاده از زمزمه                      شبانه دفنم کنید، چو مادرم فاطمه

گریه به حالم کنید            دگر حلالم کنید

 

گاه به من، مادر و گاه پدر، می‌شدی                     گاه مرا سایه‌بان، گاه سپر، می‌شدی

گریه به حالم کنید            دگر حلالم کنید

 

الا اسیران همه من به سفر می‌روم                      با رخ نیلی‌شده، پیش پدر می‌روم

گریه به حالم کنید            دگر حلالم کنید

 

در این خرابه دلم، تنگ علی‌اکبر است                     در نظرم دم‌به‌دم روی علی اصغر است

گریه به حالم کنید          دگر حلالم کنید

 

به گلسِتـان جنـان یاد کنم از همه                      سلامتـان را بـرم، بـه مـادرم فـاطمه

گریه به حالم کنید          دگر حلالم کنید

 

اگرچه من بوده‌ام، طفل صغیر حسین                      دگر به شام بلا شدم سفیر حسین

گریه به حالم کنید          دگر حلالم کنید

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه نازنین دختر من گل نیلوفر من - غلامرضا سازگار

دخترم گریه نکن، اشک چشمت زده بر دل شررم

مادرم منتظـر است، آمـدم تـا کـه تو را هم ببرم

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

این خرابه، قفـس است، آمدم تا که کنم آزادت

با پـدر حرف بـزن، مانده در سینه چرا فریادت؟

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

علـی اکبـر بـه جنان، در فـراق تـو دلش تنگ شده

به پدر سنگ زدند، موی تو از چه، به خون رنگ شده

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

تو که یک طفل استی، قامت فاطمیت، از چه دو تاست

تــرَکِ لب‌هـــایت، همــه از تشنـگی کـرب و بلاست

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

دیـدم از نــوک سنــان، بــه روی خار، دواندند تو را

از شتــر افتــادی، ز چـه بـر خــاک، کشاندند تـو را

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

بــوی زهـرا دمـد از، گیسـو و رشتــۀ پیـــراهن تو

گــوییا پیـــش از مـن، مــادرم آمــده بر دیدن تو

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

مــوی مشکیـن تــو را، پــر، ز گـرد ره صحرا دیدم

گــوئیـا بــر ســر تــو، چــادر خـاکی زهــرا دیدم

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

شمـــع ســـوزان دلم، چقَدَر سـوختی و آب شدی

با پدر حرف بزن، از چه لب بستی و در خواب شدی

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

من یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم - غلامرضا سازگار

از پــاره‌های جگـرم لاله افشـــانم                       خوش آمدی، خوش آمدی، تازه مهمانم
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

واویلتا کــه شامیان، بس‌که نامردند                      بـه جـای گل، سـر پدر بر من آوردند
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

امشب دگر مراد خود از تو می‌گیرم                      تــو را بـه بر می‌گیرم و بر تو می‌میرم
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

من مثل زهرا خورده‌ام از عدو سیلی                      تو گشته، یاقوت لبت، از چه رو نیلی؟
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

قرآن بخوان، قرآن بخوان، بهر محبوبت                    اینجـا دگـر نمی‌زنند دشمنان چو بت
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

زخم سر زیبای توست، ارثی از حیدر                      شکستـه دندانت چـرا، مثـل پیغمبر
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

گریه بـرای دختــرت، بیـن ره کردی                    من اوفتـادم از شتـر، تـو نگه کردی
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه وجه ذوالجلال - غلامرضا سازگار

جسمم، ضعیـف و روحم، سرگرمِ بـال بال است

تــا یــافتــم طبـق را، دیــدم جمــال حق را

هنگــام شـب، که دیده، خـورشید در خـرابه؟

اکنــون کـه یـــارم آمــد، از ره نگـــارم آمـد

افتـــادم از صــدا و ســر، مـانـده روی قلبـم

ســـر روی سینـــۀ مــن، مــانند ســورۀ نور

عمـر ســه‌سالــۀ مـن، کــوتاه بـود، چون گل

هـر شب، بـه خواب دیدم، جان دادنِ خودم را

در سـنّ خـــردسـالی، مـردِ جهـــاد بـــودم

دور فراق، طی شـد، امشـب، شبِ وصـال است

بـاید به سجده افتـم، این وجـه ذوالجلال است

ایـن قرص آفتاب است یـا مـاه، یا هلال است؟

هم ماندنم، حـرام است، هـم رفتنم، حلال است

جانم، ز دست رفت و چشمم، بر این جمال است

تـــن، از ســم ستـــوران، قــرآنِ پایمال است

دوران انتظــارم، هـــر دم هـــزار ســال است

امشب، شهـادت من، نه خـواب، نه خیال است

ایـن صـورت کبــود است، زیبـــاتــرین مدالم

میثــم بــه جـان زهــرا، بنـویس از لـب مـن

مـن کشتـه حسینـم، ایـن اسـت وصـف حالم

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه نخل شکسته حسینم - غلامرضا سازگار

من نخل شکستۀ حسینم
در سوگ نشستۀ حسینم
هم اختـر آسمان عصمت
هم مـاه خجستۀ حسینم

                       دریا شده تشنه‌کامِ اشکم
                       پیغمبر خون، امام اشکم

 

من سورۀ کوثر حسینم
هـم‌سنگر مادر حسینم
مـانند عمو، گره‌گشایم
والله! قسـم در حسینم

                        آزاده یتیمـه‌ای صغیـرم
                        صد قافله دل، بوَد اسیرم

 

قـرآنِ فتـاده زیر پــایم
هـر چند، غریبم، آشنایم
هـم لالۀ سرخ باغ خونم
هم یاس بهشت کربلایم

                         با مصحفِ روی لاله‌گونم 
                          پیغمبـرِ قتلـگاه خـونم

 

آیینـــۀ روی سیّــدالنـــاس
سر تا به قدم، صفا و احساس
بـوده است همیشه جایگاهم
دامـان حسین و دوش عباس

                   هـم بوده حسیـن، سرفرازم
                  هم دخت علی، کشیده نازم

 

ویرانه، اگر چه جای من بود
عـالم، همه کـربلای من بود
چشـم ملـک از پـی تبـرّک
بـر آبله‌های پـای مـن بود

                      می‌بود به جنگ اهل بیداد
                     در هـر نفسـم، هـزار فریاد 

 

خال لب من، شده است، تبخال
از سوز عطـش، زدم پــر و بـال
نیـش ســر خــارهـا، بـه پایم
انـداختـه‌اند عکــس خلخــال

               بر من دف و چنگ، گریه می‌کرد
               کعب نـی و سنگ، گریه می‌کرد

 

بــودم بـه حسین، سـر سپرده
کــوه غــم او، بــه دوش برده
هـــر چند کـه دختری صغیرم
یک مرد، چو من، کتک نخورده
                   رخسار منـوّرم، کبـود است
                   سر تا سر پیکرم، کبود است

 

مـن بـودم و قلـب داغدیده
مـن بــودم و قامت خمیده
آن شب که اجل، گرفت جانم
مـن بـودم و یک سـر بریده
                   سر را روی سینه‌ام، فشردم
                   در گوشۀ ایـن خرابه، مردم

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای یار سفر کرده - غلامرضا سازگار

ای یار سفر کرده گل از سفر آورده‌ی

بر دخترکـت لالـه از زخم سر آوردی

                            مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

ویرانه سـرا روشن گردیده ز روی تو
سوغاتی من گشته رگ‌های گلوی تو

                            مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

مهمان منی بـابـا جانان منی بابا
گیرم به سر دستت قرآن منی بابا

                            مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

ای دلبــر جـانـانـه بـرگشتـه غـریبانه
کی دیده به ویرانه شمع و گل و پروانه

                           مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

بنشینم و بگذارم لب بر لب عطشانت
یـادآورم از چـوب و از آیـه قــرآنـت

                           مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

یک صورت خون آلود با این همه زیبایی
در این شـب ظلمـانی گـردیده تماشایی

                           مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

ای مـاه چهـل منـزل این منـزل پایان است
هم بر لب تو لبیک هم بر لب من جان است

                           مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

ای عمّه خداحافظ من هم به سفر رفتم
بنگـر چـه غــریبانه همــراه پـدر رفتم

                           مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

ای خونجگرِ دوران، ای در بدرِ صحرا
پیغــام تـو را بـردم بر فـاطمۀ زهرا
                            مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

مسافران صفر یک - غلامرضا سازگار

متن نوحه ستاره شبم کجایی - حسن هارونی

شب شد پدر
از غــم تــو               تا به سحر
مـاتـم تـو                در انتظـارم
دل بی‌قرارم

ستاره شبم کجایی                 کی شود از سفر بیایی

 

ای خوب من
بــی‌قـــرارم

           محبوب من
سـوگــوارم              جانم فدایت
گـریم برایت

ستاره شبم کجایی                 کی شود از سفر بیایی

 

بـاوفــایم
در نای من                آشنایــم
آوای من               داد از جدایی
شـد نینوایی

ستارۀ شبم کجایی                  کی شود از سفر بیایی

 

کی می‌شود
هم بخنـدم               از روی تو
هم بگریم               بوسه بگیرم
هـم بمیـرم

ستارۀ شبم کجایی                  کی شود از سفر بیایی

 

چـون بگریم
شـد ویرانـه               خون بگریم
عــزاخــانه               در ماتم تو
بـزم غم تو

ستارۀ شبم کجایی                  کی شود از سفر بیایی

 

مسافران صفر یک -  حسن هارونی

متن نوحه مهمان خرابه نشین - علی شریف

دریا دریا ز دیده‌ام می‌ریزد خون جگر                     صحرا صحرا مرا بود در سینه داغ و شرر

روشن کردی تو ای پدر کنج ویرانۀ من
با سرگشتی تو از وفـا مهمان خانۀ من

ای نـور دو چشـم‌تـرم

ای مـاه شکسته جبین                خاک غم تو به سرم

مهمان خـرابه‌نشین               ای خوب و نازنین

بـابـای مـه جبین

به دست بسته بر زمین ز ناقه افتادم
به زیـر کعب نی و تازیانه جـان دادم

حسین حسین حسین حسین حسین حسین بابا

من مرغ پر شکستۀ غرق دریای غمم                  بنگر موی سپید من بنگر این قدّ خمم

گیرم گلبوسه امشب از رگهای نـایِ تو من
از زخم گوش پاره خون ریزم بر پای تو من

از داغ تو بی‌رمقم

تـا آخـر خطِّ سفر                قـرآن ورق ورقـم
با خود تو رقیه ببر                پیشم دمی بمان

بـابـای مهـربـان

به ضـرب سیلی عدو شده سیه رویم
به عشق مادرت ببین شکسته پهلویم

حسین حسین حسین حسین حسین حسین

 

مسافران صفر یک- علی شریف

متن نوحه ای همـه عشـق بـرادرم رقیه جـان - امیر حسین مومنی

ای همـه عشـق بـرادرم! رقیّه جـان! رقیّه جـان
                                         تو می‌دهی بوی مادرم! رقیّه جان! رقیّه جان

 

دخترم ای فروغ دیده! از چه جان تو پر کشیده؟
                                        حاجتت را مگـر گـرفتـی در کنــار سر بریده؟

یا رقیّه، رقیّه جانم

 

ای همـۀ آرزوی مــن، بگـو سخن، بگـو سخن
                                     چگونه ای همسفـر رَوی، بدون من؟ بدون من؟

 

شویم از اشک خود شبانه، جای سیلی و تازیانه
                                     مثل من ای گلم تو داری، تو نشانه به روی شانه

یا رقیّه، رقیّه جانم

 

ای همهْ دار و نـدار من، فـدای تـو! فـدای تو
                                خـار مغیلان شکـوفه زد، به پـای تو، به پـای تو

 

کف پایت آبله بسته، دیدگانت به خون نشسته
                                کن حلالم، ندیده بودم سنگ کینه سرت شکسته...

یا رقیّه، رقیّه جانم

 

مسافران صفر یک -  امیرحسین مؤمنی

متن نوحه سه ساله دارد حسین - جعفر رسول زاده

امشب بخوان مرغ سحر            در گوش شب آهسته‌تر

طفلی بود چشمش به در

سه ساله دارد حسین          یک لاله دارد حسین

حسین حسین یا حسین (2)

 

گل با گلابش آمده                             قرآن ثوابش آمده

بابا بخوابش آمده

بهانه دارد دلش                   شبانه بارد دلش

حسین حسین یا حسین (2)

 

شیرین زبانی می‌کند                  آتش به جانی می‌کند

یا روضه خوانی می‌کند

یتیمه تنها شده                 دلتنگ بابا شده

حسین حسین یا حسین (2)

 

افسرده شد انجمنی                      گلخانه بیت الحزنی

غنچۀ خونین دهنی

گوید بهارم بابا                      دار و ندارم بابا

حسین حسین یا حسین (2)

 

مسافران صفر یک-  جعفر رسول زاده (آشفته)

متن نوحه مرحبا بابا چشم ما روشن - غلامرضا سازگار

بر هدف خورده تیر آه من      از طبق تابید قرص ماه من

گشته ویرانه از رخت گلشن
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

ای سر خونین یا تبسم کن       یا بیا و قدری تکلّم کن

این دل شب باش هم سخن با من
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

ای سرم شبها روی دامانت      یاریم کن از لطف و احسانت

تا سرت گیرم بر روی دامن
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

ای بقربانِ صوت قرآنت          از چه بشکسته درّ دندانت
رفته بودی در خانۀ دشمن

مرحبا بابا چشم ما روشن

امشب ای بابا بر تو می‌میرم        از لبت آنقدر بوسه می‌گیرم

تا برون آید جان من از تن
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

کن نگه ای ماه عزا خانه        هستیم باشد کنج ویرانه

این گلیم و این کهنه پیراهن
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

من چهل منزل بار غم بردم      تو نگه کردی من کتک خوردم

گریه کردم در بین مرد و زن
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

مسافران صفر یک -  غلامرضا سازگار

متن نوحه نگا کن عمه مهربون من - سید محمد جواد شرافت

نگـا کـن عمّــۀ مهـــربــون من
از سفـــر بـابـای خــوبـم اومده
دل شب خورشید من کرده طلوع
مـی‌دونـم وقــت غـروبـم اومده

               می‌دونم که وقت رفتن رسیده
               دیگه وقـت رفتـن من رسیده

 

بابا اومده به استقبال من
تا منـو بـه آسمـونـا ببره
اومده فـاطمۀ سه سالشو
کنـار حضـرت زهــرا ببره

               دل من تنگ علیِّ اصغره
               تشنـۀ نگاه خوبِ اکبـره

 

روح من پـر می‌کشه تا آسمون
توی شهر شام می‌مونه تنِ من
غـم من خیلی بزرگه عمّه جون
بـوی کـربلا می‌ده مـدفن من

               می‌مونم تو شهر شام به یادگار
               یـادگـاری تا همیشه مـوندگار

 

مسافران صفر یک-  سید محمّدجواد شرافت

متن نوحه ای همدم دلجوی من - حمید فرجی

ای همدم دلجوی من                      چشمی گشا بر روی من

بـابـا قـدم رنجـه نمـا                          فرش رهت گیسوی من

بابا حسین بابا حسین

 

مـن غنچـه‌ای افسرده‌ام                      نشکفتـه‌ای پـژمـرده‌ام

نور دو چشمم رفته است              از بسکه سیلی خورده‌ام

بابا حسین بابا حسین

 

یاسی بـه رنـگ لاله‌ام                       مــاهــم ولیکن هـالـه‌ام

دارم سه سال اما ببین              چون یاس هیجده ساله‌ام

بابا حسین بابا حسین

 

مسافران صفر یک -  حمید فرجی

ای سفیر سه ساله ولایت - غلامرضا سازگار

ای سفیر سه سالۀ ولایت                    دخت زهرا سُلالۀ ولایت
قبلۀ حاجتی              فاطمه طلعتی
السلام علیکِ یا رقیّه

 

نازنین دخترِ خون خدایی                    بلکه مصباحِ مصباح الهدایی
گرچه دردانه‌ای              کنج ویرانه‌ای
السلام علیکِ یا رقیّه

 

یاس نیلی شده از تازیانه                    بر گل رویت از سیلی نشانه
آرزوی حسین              آبروی حسین
السلام علیکِ یا رقیّه

 

رویت از فاطمه دارد نشانه                    ارثت از مادرت دفن شبانه
نالۀ غربتت              خیزد از تربتت
السلام علیکِ یا رقیّه

 

کعبۀ عاشقان ویرانۀ تو                           سر بابا چراغ خانۀ تو
السلام علیکِ یا رقیّه

 

مسافران صفر یک -  غلامرضا سازگار

متن شعر آتش بگیـری ای آب آتش زدی به جـانم - حاج غلامرضا سازگار

آتش بگیـری ای آب، آتش زدی به جـانم
از سردی، تو افـروخت، تـا مغز استخوانم

 

هرگـز مـرا نشــاید، نوشــم تو را، تو باید
سیــراب گردی ای آب، از اشـک دیدگانم

 

تــو می‌دهی نمایش، امواج سرد خود را
مــن شعلــۀ دلـم را، بـا تشنـگی نشانم

 

آتــش گــرفتـه قلبـم، از گـریـۀ سکینـه
امـــروز دادِ او را، از آب، مــی‌سـتــانـم

 

بـا نفْـس، در ستیــزم، از بحر، می‌گـریزم
ای آب هر چه خـواهی آتش بزن به جانم

 

من تشنۀ حسینم، این تشنگی است دینم
پیـش از شب ولادت کــردنـد امتحـانـم

 

آتـش بــوَد از آن به، کـز آب تـر کنـم لب
از تشنـگــی اگـر چه بـنـد آمــده زبـانم

 

دست از عطش نشویم، تا اوفتد دو دستم
آب روان نـنــوشـــم، ســوزد اگـر روانـم

 

امـــــروز بـاشـد ای آب روز ولـادت مـن
زیـرا که با شهـادت، تــا حشــر جـاودانم

 

هـر زخـم پیکـر مـن، گـردد کتاب مـدحم
صـدها هـزار «میثم» گردد مدیحه‌خـوانم

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه گل ناز پدر دل پریشان مکن - جعفر رسول زاده

گل ناز پـدر دل پریشان مکن
آمدم از سفر دیده گریان مکن

                گلهای اشکت         دارد نشانم         آرام جانم (2)

 

سـورۀ کوچکِ مصحف کربلا
لیلۀ القدر من با تو دارد صفا

                محنت کشیدی         از دشمنانم        آرام جانم (2)

 

مرغ عشق منی که شکسته پرت
شرح هجران مگو آمـدم در برت

                 چون تو خرابه          شد آشیانم          آرام جانم (2)

 

تو بگو «یا اَباَ» من نگاهت کنم
همرهـی بـا دل بیگناهت کنم

                 با گریه بردی          تاب و توانم           آرام جانم (2)

 

از غـم زینب و از اسـارت بگو
 از دل خسته و بی‌قرارت بگو
                  خوش‌نغمه داری         ای همزبانم       آرام جانم (2)

 

مسافران صفر یک-  جعفر رسول زاده (آشفته)

متن نوحه دختری را که پدر در سفر است

دختری را که پدر در سفر است                      همۀ چشم امیدش به در است
تـا که بـابـا نیــاد آروم نـداره              همه آرامش دختـر پـدر است

تمـام عــالـم
سه ساله دختر                                 کسـی ندیده
قدش خمیده

حسین حسین وای (2)

 

گوشۀ خرابمـون خــوش اومدی                      به یتیمت چه عجب تو سر زدی

فضـای خـرابمــون پــر شده از              بـوی سیـب، بـوی گل محمّدی

غم هجر تو
بیا برگردیم                                       بود به سینه
سوی مدینه

حسین حسین وای (2)

 

باباجون عمه میگفت رفتی سفر                      نـدادی به دختـرت چرا خبـر

نکنـه دوبــاره تنهـام بـــذاری              حالا کـه تـو اومــدی منم ببر

به غـم اسیرم
صدام کن بابا                                 بی تو می‌میرم
تا جـون بگیرم

حسین حسین وای (2)

 

مسافران صفر یک-  سلمان

متن نوحه بیا عمه که امشب خرابه شده گلشن - علی انسانی

بیا عمّه که امشب، خرابه شده گلشن
پدر آمد و بـرگو، که چشم همه روشن

کنم جان به فدایش                      برای رونَمایش

واویلا واویلا واویلا واویلا

 

بگو عمّه که دیشب، پدر پیش که بودست
چـرا سـرش شکسته، چـرا لَبَش کبودست

کنم جان به فدایش                      برای رونَمایش

واویلا واویلا واویلا واویلا

 

اگـر بـه پـا نخیـزم، مگو ادب ندارم
که بهر عُذرخواهی، رمق به لب ندارم

کنم جان به فدایش                     برای رونَمایش

واویلا واویلا واویلا واویلا

 

ز بس که پیش دشمن، سپر به کودکان شد
بیـا و عمّه را بین، کـه این سپر کمان شد

کنم جان به فدایش                     برای رونَمایش

واویلا واویلا واویلا واویلا

 

تـویی آینۀ من، منـم مـرغ سخنگو
ولی طوطی سَبزت، شده رنگِ پرستو

کنم جان به فدایش                     برای رونَمایش

واویلا واویلا واویلا واویلا

 

مسافران صفر یک -  علی انسانی

متن نوحه من الذی ایتمنی یا ابا - غلامرضا سازگار

ای رخ تو ماه عزاخانه‌ام              سرزده آمدی به ویرانه‌ام
همسفر بی سرم                      خوش آمدی در برم

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

شانه ندارم که به مویت زنم                    بوسه به رگ‌های گلویت زنم

به من نظر کن دمی              نوازشم کن کمی

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

ای به فدای لب عطشان تو                       بگو چرا شکسته دندان تو

بگو که چوبت زده؟              بر لب خوبت زده

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

کنار ویرانه‌ام امشب بمان                         ختم مرا بگیر و قرآن بخوان

بمان مرو از برم              تا نفس آخرم

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

سه ساله‌ام کوه بلا برده‌ام                        در بغل عمه کتک خورده‌ام

هم پدرم عمه بود              هم سپرم عمه بود

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

کرب و بلا مبارکت ای پدر                         طشت طلا مبارکت ای پدر

خرابه آباد شد               رقیّه آزاد شد

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

به عمه‌ها بگو حلالم کنند                  این دل شب گریه به حالم کنند

که کهنه پیراهنم              کفن شده بر تنم

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

 

مسافران صفر یک - غلامرضا سازگار

متن نوحه بابای من - سید محمد جواد شرافت

نـام تـو ای زیبــای من
شد نیمه شب آوای من
بـابـای من، بـابـای من

در کنج ویـرانه، غریبـانه، شدی مهمـان من

ای پاره پاره لب، مهِ زینب! فدایت جان من

بابا حسین...

چشمان خود بگشا پدر!
بنما بـه سـوی مـن نظر
دارم دلــی غــرق شـرر

قامت کمـانی شد، خـزانـی شد، گل تــو دخترت

از سیلی سنگین، شده رنگین، رُخم چون مادرت...

بابا حسین...

 

مسافران صفر یک - سید محمّد جواد شرافت 

متن شعر امشب آمـد بـه بـرم آفتــاب سحـرم - غلامرضا سازگار

امشب آمـد بـه بـرم آفتــاب سحـرم                      همـه بیـدار شـویـد که رسیــده پــدرم

ای دو چشمان پر از اشک تو آیینۀ من              من روی خاک نشستم تو روی سینۀ من
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

آه از بــی‌پدری چـه مبـارک سحری               من به چشمت نگرم تو به اشکم نگری

کـی روا بــود مـرا قـاتلت آواره کند              فـرق تو بشکند و گوش مـرا پـاره کند
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

روی تو خون آلود روی من گشته کبود                یابن زهرا تو بگو جرم ما و تو چه بود

هیچ دانـی چه رسیده به تن عمّۀ من              جـای سـالم نبـود بـر بدن عمّـۀ من
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

شامیان رقصیدند اشک مـا را دیدند               هم به ما سنگ زدند هم به ما خندیدند

همه از حکم خدا یکسـره سرباز زدند              ما به صورت زده آن سنگ‌دلان ساز زدند
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

از غمـت بیمـارم کــاش طـاقت آرم               کــه ســر پــاک تــو را ز طبق بردارم

قاتلت دید که من دختر زهرا هستم              کعب نی زد به روی شانه و روی دستم
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

عمّـۀ ممتحنـم تـا نبینــد بــدنم                 تـو دعـا کـن کـه شـود کفنم پیـرهنم

تو دعا کن که برآید نفس آخر من              مثل زهرا دل شب دفن شود پیکر من
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

 

مسافران صفر یک-  غلامرضا سازگار

متن نوحه دختر آب - سید محمد سادات اخوی

1 
دیشب که خوابیدی، دوباره خواب دیدی... 
لبخند تو میگفت خوابِ آب دیدی 
خاکی شده پیراهنت- آتش گرفته دامنت 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 
* 
تو آفتابی دخترم- باید بخوابی دخترم 
تا بچه های... خیمه بخوابند 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار)

2 
از صبح عاشورا که خوابیدی کنارم... 
با گریه، مرگ لاله ها را می شمارم 
چَشمان مادر را ببین- گلهای پرپر را ببین 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 
* 
تو آفتابی دخترم- باید بخوابی دخترم 
تا بچه های... خیمه بخوابند 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 

3 
خورشید آمد، بوته های یاس رفتند 
خوابیده بودی، اکبر و عباس رفتند 
ای دختر من، فاطمه!- خالی شده جای همه 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 
* 
تو آفتابی دخترم- باید بخوابی دخترم 
تا بچه های... خیمه بخوابند 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 

4 
قاسم که«مرد نوجوانِ» خیمه ها بود... 
افتاده آنسو در میان آتش و دود 
خونی شده بال و پرش- پیش نگاه مادرش 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 
* 
تو آفتابی دخترم- باید بخوابی دخترم 
تا بچه های... خیمه بخوابند 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 

5 
گهواره نوزاد ما هم سوخت اما... 
حالا علی خوابیده در آغوش بابا 
در خاک، مثل دانه شد- نوزاد ما پروانه شد 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 
* 
تو آفتابی دخترم- باید بخوابی دخترم 
تا بچه های... خیمه بخوابند 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 

6 
گلهای ما را در سبدها چیده بودند 
از اَخمِ مردان، بچه ها ترسیده بودند 
مادر شدی، این را بدان- تندی نکن با کودکان 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 
* 
تو آفتابی دخترم- باید بخوابی دخترم 
تا بچه های... خیمه بخوابند 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 

7 
مادر! سه ساله بودی و شادت نکردند 
گنجشک من! از غصه آزادت نکردند 
بال و پرت را باز کن!- گنجشک من، پرواز کن! 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 
* 
تو آفتابی دخترم- باید بخوابی دخترم 
تا بچه های... خیمه بخوابند 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 

8 
از دور می آید صدای نوحه خوانی 
یاد تو کرده نوحه خوانِ نوجوانی 
ای دختر غمگین من!- با بچه ها حرفی بزن! 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 
* 
تو آفتابی دخترم- باید بخوابی دخترم 
تا بچه های... خیمه بخوابند 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 

9 
ای بچه ها، گنجشک من بی بال و پر شد! 
بیدار شو، بیدار شو مادر، سحر شد! 
راحت بخواب ای کودکم!- ای مهربان کوچکم! 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار) 
* 
تو آفتابی دخترم- باید بخوابی دخترم 
تا بچه های... خیمه بخوابند 
لالا عزیزم- لالا عزیزم (تکرار)

 

کبوتران نوحه خوان- سیدمحمد سادات اخوی

متن نوحه یا ابتا آجرک الله - غلامرضا سازگار

شب است و خورشید و خرابه و من
ســرِ پــدر گـــرفتـه‌ام بـه دامــن

من و دو چشم پرستاره               تو و گلوی پاره پاره
یا ابتا آجرک الله

 

ماه به خاکستر نشسته بابا
پیشانی‌ات چرا شکسته بابا

سر تو را به بر بگیرم            دعا کن ای پـدر بمیرم
یا ابتا آجرک الله

 

در خیر مقدم اشک و ناله دارم
از زلـف خون گـرفته لالـه دارم

من که همای بام عرشم           خاک خرابه شده فرشم
یا ابتا آجرک الله

 

من روضه خوان کوچک حسینم
طفلـم و لیکـن کــودک حسینم

اینجا حسینیه شام است            بر لب من خنده حرام است
یا ابتا آجرک الله

 

اگر چه مــا را لحظه‌ای امان نیست
قرآن بخوان اینجا که خیزران نیست

قرآن بخوان تا بزنم من           بوسه به‌ جای چوب دشمن
یا ابتا آجرک الله

 

هدیه من دو چشم پـرستاره
سـوغـات تـو گلوی پاره پاره
زلف رقیه لاله‌گون است            محاسن تو غرق خون است
یا ابتا آجرک الله

 

شکـر خدا که ما به هم رسیدیم
رخسـار هم در این خرابه دیدیم
سکینه می‌کند نظاره           بر این گلوی پاره پاره
یا ابتا آجرک الله

 

دو دریا اشک 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای سفر کرده کـه صد قافله دل همره تو است - غلامرضا سازگار

ای سفر کرده کـه صد قافله دل همره تو است
این همه زخم چرا بر روی همچون مه تو است         
                                   ابتا یا ابتا

 

دست پیش آورم و جامه به تن چاک کنم
تا کـه اشـک از رخ نـــورانی تـو پاک کنم
                                                       ابتا یا ابتا

 

شعلـه بیـدادگـران بـر پـر پـروانه زدند
همه با سنگ جفـا مـوی مرا شانه زدند
                                                        ابتا یا ابتا

 

خنده و شادی و دشنام و کـف و هلهله بود
ده تن از عترت تو بسته به یک سلسله بود
                                                        ابتا یا ابتا

 

شـــامیان یکسـره بـر گـریه مـا خنـدیدند
پـــای آوازۀ قــــرآن ســــــرت رقصیدند
                                                      ابتا یا ابتا

 

گلشن وحی خزان گشته گل یاس کجاست؟
ساقی تشنه لبـان حضـرت عباس کجاست؟
                                                        ابتا یا ابتا

 

خـاک ویـرانـه کجــا و شجـر طــور کجــا
شـب تـاریـک کجـــا و طبــق نـــور کجـا
                                                         ابتا یا ابتا

 

دو دریا اشک 2 - غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه امشب خرابه ام شد چراغانی - غلامرضا سازگار

نوحه حضرت رقیه سلام الله علیها

 

امشب خرابـه‌ام شد چراغانی
جان به کف دارم از بهر قربانی

جان شیـرینم در بـرم آمد                         سـایه بابـا بـر سرم آمد
آه و واویلا آه و واویلا

شامیان شامیان من پدر دارم
رأس خونین او را بـه بر دارم

آمدی بابا چشم ما روشن                         گشته ویرانه از رخت گلشن
آه و واویلا آه و واویلا

اشک چشمم کند مجلس‌آرائی
تــا کنـم از مهمـانم پــذیرائی

زلـف خونینم فـرش ویـرانه                         رأس‌ او شمع و من چو پروانه
آه و واویلا آه و واویلا

ای پـدر دیـده بگشا تکلّم کن
بر روی دخترت یک تبسم کن

ای سر پاکت هست و بود من                        بـوسه زن بر روی کبود من
آه و واویلا آه و واویلا

ای فـدای رخ بهتر از ماهت
یا بمان یا مرا بر به همراهت

رأس پاکت را در بغل گیرم                        با تو می‌آیـم، بی‌تو می‌میرم
آه و واویلا آه و واویلا

گـر چه بــابا ز هجر تو دلخونم
تـا قیـامت مـن از عمه ممنونم

پیش رویم خود را سپر می‌کرد                        هر دم از من دفع خطر می‌کرد
آه و واویلا آه و واویلا

من برای تو اشکم بوَد جاری
عمـه بـر من نمـاید عزاداری

در این خرابه می‌میرم امشب                        می‌کند دفنم نیمه‌شب زینب
آه و واویلا آه و واویلا

صـورت نیـلی‌ام را ببیـن بـابـا
گشته چون صورت مادرت زهرا

سیلی از دست قاتلت خوردم                        ای پدر ارث از مادرت بردم
آه و واویلا آه و واویلا

 

دو دریا اشک 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه عمر رقیه به سر رسیده - سید رضا موید

عـمــر رقیــه بـه ســر رسیده
مسـافـــرش از سفـــر رسیده
دختر سه ساله خونین جگر شد
عـاقبـت فـدای سـر پــدر شد
واویلا واویلا

 

هر زخم پایش خون گریه می کرد
زینب بـرایش خـون گریه می کرد
شمع شد، لالـه شد، پروانه شد او
چـراغِ گــوشـۀ ویـــرانـه شد او
واویلا واویلا                                              

 

ویرانۀ شـام غـوغا شـد امشب
شهـادت او امضـا شـد امشب
زخـم تـازیـانه به پیکـر اوست
صورت کبودش چو مادر اوست
واویلا واویلا

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه عمه نازم سوز و گدازم ببین - سید رضا موید

زبان حال حضرت رقیه سلام الله علیها

 

عمه نازم، سوز و گدازم ببین
بـا سـر بابا راز و نیـازم ببین

 

شمعم و پروانه ام        مُحرم ویرانه ام          صاحب این خانه ام
رقیه هم می رود

لاله سرخم ز دشنه پـرپر شده
خرابه مــا از او معـطـر شده

 

نشسته مهمان من     به دست لرزان من         به روی دامان من
رقیه هم می رود

کتـاب عمـرم، ز آتش دل بسوخت
جان رقیه، چو شمع محفل بسوخت

 

نفس نفس می زنم      وداع جان می کنم        شهید امشب منم
رقیه هم می رود

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه غم به سر شد شبم سحر شد خدا - سید رضا موید

زبانحال حضرت رقیه سلام الله علیها با سر پدر

 

غم به سر شد، شبم سحر شد، خدا
مـاه خـرابـه، روی پـدر شـد، خدا
خبر به عالم دهید
مـاه منیـرم دمید
دوای دردم رسید
                       پدر! سلامٌ علیک 

 

مسافرم از سفر رسیـده، خدا
ز شیرخواره، خبر رسیده، خدا
خون خدا آمده
مونس ما آمده
ز کــربـلا آمده
                       پدر! سلامٌ علیک

 

چو غنچه بگشا، دهان خشکت پدر
کـه من ببـوسم، لبـان خشکت پدر
فـدای تـو دخترت
شـود فـدای سرت
این سر بی پیکرت
                       پدر! سلامٌ علیک

 

ای گــل زهـرا تــو را ببـــویم پدر
به اشک چشمان، رخت بشویم پدر
تـو میهمـان منی
نه بلکه جان منی
روح و روان منـی
                       پدر! سلامٌ علیک

 

کجاست دستت، در این اسیری پدر
کـه دختـرت را بـه بـر بگیـری پـدر
به سینه دارم غمی
نشیـن کنارم دمی
نـوازشم کـن کمی
                       پدر! سلامٌ علیک

 

چو سایه ات بر سرم نبوده ست پدر
ز تــازیـانه تنـم، کبــود است پـدر
فسرده حـالم ببین
شکسته بـالم ببین
چون نی بنالم ببین
                       پدر! سلامٌ علیک

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه پدر حسین جان - سید رضا موید

ای سر که پر خونی به چشمم آشنایی
گـویا ســر بـابـم حسین سـر جدایی

سرت بنازم ای پدر                                شبم ز رویت شد سحر
پدر حسین جان

از لطف خود شرمنده ام کردی پدر جان
گر مـرده بـودم زنـده ام کردی پدر جان

اما چرا دیر آمدی                                رفتی جوان،پیر آمدی
پدر حسین جان

چون تو مهی ویرانه را روشن نکرده
با سر کسی از دخترش دیدن نکرده

سرت شده مهمان من                                کو پیکرت جانان من
پدر حسین جان

در جمـع ما تا آشیان کردی پدر جان
با چشم دنبال که می گردی پدر جان

نگاهِ یاری می کنی                                یا سرشماری می کنی
پدر حسین جان

در کـوفه یـک دم آمـدی و زود رفتی
دیدی که زینب بی تحمل بود و رفتی

رفتی و امشب آمدی                                چون اشک زینب آمدی
پدر حسین جان 

من کار سقایی به اشک دیده دارم
مهمـان نـوازی از سـر ببریده دارم

شام یتیمی شد سحر                                ای شامیان اینم پدر!
پدر حسین جان

بابا ببیـن قـدر و مقــام دختـرت را
عمه تنت بوسید و من بوسم سرت را

خواهی اگر رقیه را                                با خود ببر رقیه را
پدر حسین جان

دیدم چـو بوسد عمه ام زیر گلویت
من هم به خیمه دیده کردم آرزویت

امشب ببوسم این گلو                                رسیده ام بر آرزو
پدر حسین جان

قـوت نـدارم تـا که رویت را بشویم
با اشک، خون های گلویت را بشویم

پیش سرت دل داده ام                                از دست و پا افتاده ام
پدر حسین جان

رنگ تـو و مـن زرد از غـم گشتـه بابا
چشم تو و من خیره در هم گشته بابا

آخر بکن لطفی به من                                چیزی بگو حرفی بزن
پدر حسین جان

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه در خرابه شام - سید رضا موید

در خـرابه شـام عطــر لاله دارد
زیرا که بدانی یک سه ساله دارد

کز قافله جا مانده                 وز پدر جدا مانده
ای وای رقیه

زان پرستوی عشق بال و پرشکسته
در راه عـــزیــزان منتظــر نشسته

تا مسافرش آید                      یعنی پدرش آید
ای وای رقیه

گرچه دستگیر و کودکِ اسیر است
مکتب پـدر را بهتـرین سفیر است

بشکند اسارت را                    واکند سفارت را
ای وای رقیه

او که غیر زینب مونسی نبودش
شاهد غمش بود بازوی کبودش

او که روی نیلی داشت      کی طاقت سیلی داشت
ای وای رقیه

ســرهـای بـریـده در مقـابلش بود
اشک چشم زینب شمع محفلش بود

ناله همچو نی می کرد       راه کوفه طی می کرد
ای وای رقیه

آن شب که مواجه با سر پدر شد
وضع او دگـرگون حال او بتر شد

سوز غصه آبش کرد             گل بود، گلابش کرد
ای وای رقیه

چون رقیه طفلی رنج و غم ندیده
همبـازی او شـد یـک سـر بریده

خم شد رخ او بوسید            رگ های گلو بوسید
ای وای رقیه

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر وعده دیدار - سید رضا موید

شام غم گنجی که در ویرانه دارد                            گوهری از اشک مظلومانه دارد

دختر کریم است، کارش عظیم است
گـــوهـر یتـیـم است، جــانم رقیه

بسته احرام رسالت در اسارت                                 کرده با خون جگر غسل زیارت

دارد از دادار، با سر دلدار
وعـده دیـدار، جانم رقیه

یک دل کوچک کجا و آن همه غم                        یک سه ساله آه و سیصد سال ماتم

تیره روزی ها، غم فروزی ها
خیمـه سوزی ها، جانم رقیه

خار صحرا تیر غم در پا و در دل                              داغ هجر کودک ششماهه بر دل

دیده تر گشته، در به در گشته
خون جگـر گشتـه جـانم رقیه

پا به پای عمه و مادر دویده                                روز و شب دنبال سرهای بریده

با دل پر خون، پا ز ره گلگون
خـاطر محـــزون، جانم رقیه

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر سر بی تن - سید رضا موید

الا ای ماه خــونین که آستـانت آسمان بوسد
چه زیبــا آمدی تـا دخترت هـم آستان بوسد

 

تو با سر آمدی من هم به جان گردم پذیرایت
که هر عاشق رخ جانانۀ خـود را به جان بوسد

 

پدر بوسم لبت جـایی که بـوسیدست پیغمبر
ولی در طشت زر دیدم که چوب خیزران بوسد

 

تو را من هرچه میبوسم چرا من را نمی بوسی
چو باشد رسم، مهمان را که روی میزبان بوسد

 

اگـر وقـت وداع آخـــریـن بــا عمه ام زینب
ندانستـم چـرا زیــر گلـویت بـا فغـان بوسد

 

ولی الحال می فهمم که می بینم سرت بی تن
که رگهای گلـویت را صبـا بـوید، سنـان بوسد

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر اسارت سید رضا موید

مـرا از بـــر لالــه هـا می برند                چو مـرغی بـه دام بلا می برند

تـو را غـرق خـون ستم ساختند              مـرا هـم بـه بنـد جفا می برند

جـدایم کنند از تـو این دشمنان              که سرهای از تن جـدا می برند

تو خون خدایی و این مشرکین              تـو را کشتـه نـام خدا می برند

اسـارت کـه دیگــر نـدارد کتک              مـرا بـا زدن ها چــرا می برند

بـه اینـان بگو ای پـدر جان مرا              چـرا می زننـد و کجـا می برند

کشیدند اینجا چو جانم به خون              کجـا دیگــر از کــربلا می برند

گهم بـر روی خـارهـا می کشند              گهـم بـا سـر نیـزه ها می برند

به طعنی جگرهای ما خون کنند              بـه قهری دل ما ز جـا می برند

بــه اطفال پاسخ ز سیلی دهند              زمـانی کـه نــام تو را می برند

"مـؤید" دل مـا بـه حـال آورند                چـو نـامی ز کــرببلا می بـرند

دوایی به درد دلم کن حسین
که خـاک تو بهر شفا می برند

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر جشن تکلیف - سید رضا موید

پـدرم رفـت و بــود عقـده گشــایم عمه                        بــود امیــد دلـم بـعــد خـدایم عمه

بعد بابا کـه سـرش همـره مـا بـر نی بود              انس بستـه بـه من و آه و نـوایم عمه

تـا نسـوزد جگـرم بیش تــر از داغ پـدر              دهد از اشـک بصـر آب و دوایــم عمه

زنـد از مهــر گهــی شانه به مـویم گریان              کشد از لطـف گهـی خــار زپــایم عمه

تا نیفتم بـه کـف دشمن و سیـلی نخورم              نکنـد لحظه ای از خویش جـدایم عمه

من دعامی کنم و مـرگ خـود از حق طلبم              نشنود این دل شب کـاش دعـایم عمه

هست تکلیف من امشب بگذشتن از جان              بهتـرین شـاهد من هست وفـایم عمه

من به تکلیف عمل کـرده و بـا خیـل اسیر              جشن تکلیـف گـرفته است بـرایم عمه

جشن تکلیف مـرا هست چراغان از اشک              اشـک خونین کـه بریزد به عـزایم عمه

جشن تکلیف من این بود که در ویرانه
بست بــا خون دل خویش حنایم عمه

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر غبار مصیبت - سید رضا موید

پدر ز روی تو گلبوسه تـا که من چیدم
بساط زندگی خـویش نیــز بــرچیدم

 

درِ بهشت شهـادت گشوده شد به رُخَم
ز لحظه ای که سرت را به گریه بوسیدم

 

وفـور اشک مجـالم نمی دهـد یک آن
که بعد رفتـن تـو یک زمـان نخندیدم

 

دمیده پـرتـو خورشید در خرابه و من
همان ستارۀ نـزدیک تـر به خورشیدم

 

غم بـزرگ تـو و قلب کـوچکم ای وای
گلو بــریده دگــر دل ز عمــر ببـریدم

 

ز بس غبـار مصیبت گـرفته چشمم را
اگـر نبـود فــروغ سـرت نمی دیـدم

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر کودک پیر - سید رضا موید

بیا بابا که هجرت کـرده از جـان و جهان سیـرم
از آن روزی کـه رفتـی از بـرم بـا گـریـه درگیـرم

 

بـرای دیــدنـت لحظـه شمـاری می کنـم بـابـا
هر آن چـه زود هم آیی بـه دیــدارم بـود دیـرم

 

تــو ثـــاراللهی و مــن خــون ثــارالله در پیکر
تو وجه الله و من بـر وجـه خـونین تـو تصویرم

 

من از حُسن و ملاحت هم چو زهـرا مادرم بودم
ولیکن سوز خورشید و عطش داده است تغییرم

 

ز جـا بــرخــاستن هـم از بــرایم مشکلی باشد
که بــاور می کند کـز درد و غـم در کودکی پیرم؟

 

خدا را عمه جان امشب به فکر کفن و دفنم باش
اگر بـابـا بیــاید یــا نیــاید مـن کـه میمیرم

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر مرغک بی آب و دانه - سید رضا موید

امشب چه خـوب سـر زدی از آشیانه ای              کانجا فتـاده مـرغک بی آب و دانه ای

از اهل بیت خویش به ویران عجب مکن              جز ایـن غـریب خـانه نداریم خانه ای

ای یـوسف عــزیــز ســرت را خریده ام              بــا اشـک دانــه دانه و آه شبـانه ای

مـن با سـرت معــامله جـان و دل کنم              ای سـرکه در معامله بـا حـق یگانه ای

آمد بـه ناله دامن وصلت بـه دست من              زیــرا نبــود بهتـــر ازینــم بهـانه ای

تــا امشب ای پدر که بـه دیـدارم آمدی              من را نبــود غیــر نــوایت تـرانه ای

زحمت کشیـده ای بـه سـراغ من آمدی              ای سـر کـه سـرّ مـرحمت جاودانه ای

فُلـک نجــات بهــر نجــات مـن آمدی              در ورطه ای که غم رسد از هر کرانه ای

طـاقت نـداشتـم کـه بگیرم سـرت به بر              کز من نمانده غیـر سری بـار شانه ای

زان روی خـم شـدم پـی بـوسیدن رُخت              این است حال کودک آتش به لانه ای

از بـس مـــرا زدنــد تنـــم درد می کند                 بر عضو عضو من بـود از آن نشانه ای

هر کس به هرچه داشت کتک زد مرا پدر              ای کـاش تـا کـه بـود فقط تازیانه ای

آن شب که می سُرود "مؤید" رثای من
با خویش داشت زمـزمـۀ عاشقانه ای

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر در کلاس عشق تو شاگرد اول عمه شد - سید رضا موید

من چهـل منـزل بـه دنبـالت دویدم ای پدر

دیـدمت امـا نه آن گـونه که می بـردم امید

عشقبــازی می کنـم نک بـا سـر ببریده ات

عمـه و مـن زائــر رگ هـای خـونین تـوایم

عمه رگهـای تنت بـوسید و من رگ های سر

در کـلاس عشـق تــو شـاگـرد اول عمه شد

تا شنید از نیزه قرآن خواندنت را سرشکست

بردی اصغر را که آبش داده باز آری چه شد؟

در میــان کشتگانت هــم نشــان او نبـود

تا در این ویـران به دیـدارت رسیدم ای پدر

مـن سر ببـریده ات در بر کشیــدم ای پدر

ای که داغت را به جان و دل خریدم ای پدر

همچـو او من هم شهـامت آفـریدم ای پدر

ای غـریب و تشنـه، عریان و شهیدم ای پدر

در مسیـــر کــربلا از آنچــه دیـدم ای پدر

ورنـه قـرآنت بـه نی من هم شنیدم ای پدر

آه کـه آن شش مـاهه را دیگر ندیدم ای پدر

هـر چه گشتـم بیـن یــاران شهیدم ای پدر

یک دل کـوچک کجا و سوز غم های بزرگ

جای خون آتش بجوشد در وریدم ای پدر

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر بیا ای سر بـه ویران با من ویران نشین سر کن - علی انسانی

بیا ای سر بـه ویران با من ویران نشین سر کن 
بُـزرگی کـن شبی را سـر در این کلبۀ محقـر کن 

 

ستـاره هـر چـه بـاشد می فـزاید جلـوۀ مـه را 
بتاب ای مـاه و دامان من امشب پُـر ز اختر کن 

 

اگر غنچه بخندد، بـاز گردد، گل شود، غم نیست 
نظـر ای بـاغبـان بـر غنچـۀ نشکفته پـرپـر کن 

 

اگـر چـه پـای تـو بـر دیـدۀ گـل هـا بود، امـا 
بیـا ویرانه یی را هـم بـه بـوی خود معطـر کن 

 

زبـان را نیست نیرویی کـه گـویـم، عمه ممنونم 
تـو بگشا لعل لـب، از او تَشّکُـر جـای دختر کن 

 

نه جای تو، نه جای عمه، نه جای من است اینجا 
مـرا هَمـره بِبَـر زیـن جـا و، همبـازی اصغـر کن

 

یک دم - علی انسانی

نوحه واحد سنتی ویرانه روشن شد - علی انسانی

امشب خرابه از رخ تو مثل گلشن شد 
ویرانه روشن شد 
شکر خدا دیدار رویت قسمت من شد 
ویرانه روشن شد

 

کِی جای سلطانی شده در کنج ویرانه؟ 
ای جان و جانانه 
کاشـانۀ بی بـام و در، وادی ایمن شد 
ویرانه روشن شد

 

از چـه علـیّ اصـغـر خـود را نیـــاورده 
پنهان کجا کرده 
شاید که او هم کشته از بیداد دشمن شد 
ویرانه روشن شد

 

خواهم بگویم با پدر عمه فداکارست 
از بس وفادارست 
با چلچراغ اشـک او خانه مُـزّیَن شد 
ویرانه روشن شد

 

تـا بوده گـل در اختیـار بـاغبان بوده 
با او گل آسوده 
من آن گلم که باغبانم زیبِ دامن شد 
ویرانه روشن شد

 

یک دم- علی انسانی

متن شعر نوحه امشب امشب بوی عطر یار آید - غلامرضا سازگار

امشب، امشب، بوی عطر یار آید
ماهم، ماهم، در این شبِ تار آید

آفتـاب نـی، مـاه ویــرانـه                           آمـدی پیشـم، چه غـریبانه

بابا! بابا! جــانم شود فدایت
بگذار، بگذار، گریه کنم برایت

از لب خشکت، بوسه می گیرم                        با تو می آیم، بی تو می میرم

دیشب،دیشب، شب تا سحر نخفتم
تـا صبـح، تا صبـح، یا ابتا می گفتم

هر کجـا نـامت، بـر زبان بردم                              تـازیانه از قـاتلت خـوردم

عمـه، عمـه، از من دفـع خطر کرد
خود را، خود را، از بهر من سپر کرد

بـا همـه داغم، با همه دردم                        بــرای عمه، گریـه می کردم

یاسم، یاسم، نیلوفری گردیده
سیلی، سیلی، نـاز مرا کشیده

امشب ای بابا، تو بکش نازم                          تا که من هم، جان در رهت بازم

اشکم، اشکم، وقف لب عطشانت
گوشم، گوشم، بـه نغمـۀ قـرآنت

اشک گلگون و خـون پیشـانی                         از تـو ویــرانه شد چـراغانی

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر زانو شده عصایم - غلامرضا سازگار

ویــران سرایم امشب شد میهمان سرایم             این جا که خیزران نیست قرآن بخوان برایم

هر شب صـدات کردم امشب دعات کردم              یــا در بـــرم بمـانی یـــا همــرهت بیایم

زهــرا عـذار نیلـی نگشـــود بهــر حیدر              مــن هـم به محضر تو صورت نمی گشایم

گر افکنی جـدایی در بین جسم و جــانم              دیگــر بـه جـان زهـرا از خـود مکن جدایم

مـن دختـر حسینم هــم سنگــر حسینم              مــاه صفــر محـــرم، شــام است کربلایم

خــواهم در این خـرابه دور سـرت بگردم              دیـــوار گشتـه حـائل، زانـو شــده عصایم

دیشب به شوق وصلت تاصبح گریه کردم              امشـب بگــو اسیـــران گـــریند در عـزایم

کـی گفته در خـرابـه شبها گـرسنه خفتم              بعـد از تو بــوده هـر شب خون جگر غذایم

دانـی چـرا عـدویم تا حــد مـرگ می زد              فهمیـده بـود از اول مـن دخت مــرتضـایم

تــا دور او بگــردم تــا دست او ببـوسم              ای کــاش همـــرهت بود عمــوی با وفایم

هـر چنـد روسیــاهم آلودۀ گناهم
مولا بگیر دستم من "میثم" شمایم

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن نوحه خرابه شام گشته عزاخانه - حاج مهدی خرازی

خرابۀ شام گشته عزا خانه
طفـل یتیمی گرفتـه بهانه

گوید کجایی                                               ای ماه تابانم
جان جانانم بابا حسین جانم

بر پیکر دارد این کودک نشانه
آثــار سیـلـی و هـم تـازیـانه

گوید کجایی                                                ای ماه تابانم
جان جانانم بابا حسین جانم

تا پدر را دیـد زد نالـه و فریاد
کنج ویرانه مظلومانه جان داد

گوید کجایی                                                ای ماه تابانم
جان جانانم بابا حسین جانم

 

یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی

متن نوحه ابتا یا حسین - حاج مهدی خرازی

من بـه قربــانِ آن سَـرِ نــورانیت
من بمیرم که زد سنگ به پیشانیت
ابتا یا حسین، ابتا یا حسین
 

چهـرۀ مـاه تـو ای گـل حیـدری
از چه رو ای پدر گشته خاکستری
ابتا یا حسین، ابتا یا حسین
 

ارث و از مادرم فاطمـه بُـرده ام
تازیانه من از دشمنان خورده ام
ابتا یا حسین ابتا یا حسین

 

یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی

متن نوحه مانده بر پیکرم بابا نشانه - حاج مهدی خرازی

هجر تو ای پدر جان مرا دیوانه کرده
دختر تو مکـان گوشـۀِ ویــرانه کرده

مانده بر پیکرم بابا نشانه                                    جای سیلی و نقشِ تازیانه
ای حسین جان،حسین جانم حسین جان (2)

صورتـم را ببین ای پـدر گردیـده نیلی
گشته رُخسارۀ من سیه از ضرب سیلی

مانده بر پیکرم بابا نشانه                                     جای سیلی و نقش تازیانه
ای حسین جان حسین جانم حسین جان (2)

مَنِ خونین جگر میوۀ قلب رسولم
پاره ای از تن و جانِ زهـرای بتولم

مانده بر پیکرم بابا نشانه                                      جای سیلی و نقش تازیانه
ای حسین جان حسین جانم حسین جان (2)

 

یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی

متن شعر نوحه یار سفـر کرده من از سفر آمده - غلامرضا سازگار

یار سفـر کردۀ من از سفر آمده
خرابه را زینت کنم که پدر آمده

خوش آمدی ای پدر!                                      مرا به همره ببـر

تـو کعبه ای و من نمـاز آورم سوی تو
با اشک خود شویم غبار از گل روی تو

خوش آمدی ای پدر!                                       مرا به همره ببـر 

قدم قدم به زخم دل نمکم می زدند
پدر پدر می گفتم و کتکـم می زدند

خوش آمدی ای پدر!                                        مرا به همره ببـر 

جان پـدر کبـودی صورتم را ببین
شبیه مادرت شدم، قامتـم را ببین

خوش آمدی ای پدر!                                        مرا به همره ببـر 

نفس درون سینه ام شده تاب و تبم
من بوسه گیرم از گلــو تو ز لعل لبم

خوش آمدی ای پدر!                                        مرا به همره ببـر

چـرا عـذار لالـه گون بَرِ من آورده ای
محاسن غرقه به خون بَرمن آورده ای

خوش آمَدی ای پدر!                                     مرا به همره ببـر

ای عمه ها وخواهران!دست حق یارتان
رفتـم بـه همــراه پـدر، حق نگهدارتان

خوش آمدی ای پدر!                                       مرا به همره ببـر

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر شب و خورشید و آشیانه من - غلامرضا سازگار

شب و خورشید و آشیانۀ من                            نورباران شده است خانۀ من

طَبَقِ نور شد در این دل شب              پـاسـخ گـریــۀ شبــانۀ من

بوی بابا رسد مرا به مشام
ابتا مرحبـا! سـلام، سـلام

مصحفِ روی دست من سر تو است                            هیفـده آیـه نقـش منظـر تـو است
زخــم هـــای ســـر بـریـــدۀ تـو              شـاهد زخـم هـای پیکـر تــو است

در رگ حنجر تو دیده شده
که سرت از قفا بریده شده

تــو نبــودی فــراق آبـــم کرد                                عمـه بیدار ماند و خوابم کرد

صــوت قــرآن تــو دلـم را برد              لب خشکیـده ات کبابم کرد

ای علی بر لب تو بـوسه زده!
چوبِ کی برلب تو بوسه زده؟

تا به رویـت فتـاد چشم تـرم                            پاره شـد مثـل حنجــرت جگـرم
خواستم پـا نهی به دیدۀ من              پس چــرا بــا سـر آمدی به برم

دامن دخت داغدیدۀ تو
گشت جای سر بریدۀ تو

طفل قامت خمیده دیده کسی؟!                              مثل من داغدیده، دیده کسی؟!

بـر روی دسـت دختــر کوچـک              سـر از تن بریـده دیـده کسی؟!

من نگویم به من تبسّم کن
با نگـاهت کمـی تکلّم کن

ماهِ در خاک و خون کشیدۀ من!                          گـل سـرخ ز تیـغ، چیــدۀ من!

کــاش جـای سَـر بریــدۀ تــو              بــود اینجـا سَـــر بُریــدۀ من

نیزه بـر صورتِ تـو چنگ زده
کی به پیشانی تو سنگ زده؟

هـر کجـا از تـو نـام می بردم                           از عـدو تازیانــه می خـوردم

وعــده ی مـا خرابه بـود ولی              کـاش در قتلگـاه می مــردم

به خدا شامیان بدند، بدند
تو نبودی مـرا زدنـد، زدند

کودک وحی کی حقیــر شود؟                         طفل آزاده چـون اسیـر شود؟

از تو می پرسم ای پدر! دیدی              دختـر چـار ساله پیــر شود؟

قامت خم گواه صبر من است
گوشۀ این خرابه قبر من است

حیـف از ایـن لـب و دهن باشد                          که بر او چوب بوسـه زن باشد

دوست دارم که وقت جان دادن              صـورتت روی قلب من باشـد

اشک تو جاری از دو عین من است
بـوسـۀ مـن شهـادتیـن من است

شامیــان گریــه ی مـرا دیدند                           همگی کف زدنـد و خندیدند

مـن گـل نوشکفتـه ای بــودم              همـه بـا تازیـانه ام چیدنــد

تازیانـه گریست بـر بدنم
بدنم گشت رنگ پیرهنم

همــه عالـم گـریستند به من                           همچو میثم گـریستند به من

دل تنگ عــدو نسـوخت ولی              سنگ ها هم گریستند به من

گریـه بایـد بـرای غربت من
که شود این خرابه تربت من

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه یک مدینه کرامت - غلامرضا سازگار

مشعــل فــــروز ولایــت، آیینـۀ کــوثـرم من           زهـرای زهـرا خصـایـل، ریحـانة الحیـدرم من

هرچند هستم به ظـاهر، طفـل یتیمی سـه ساله              حتـی چهـل سـالگان را در کـودکی مـادرم من

طفلـم ولـیکن چه طفـلی،طفـل حسین شهیدم              یـک فاطمه صبـر و ایثار، یک زینب دیگـرم من

طفـل صغیــر حسینم، نـی نـی، سفیـر حسینم              فـریاد سـرخ ولایـت، خـون را پیــام آورم مـن

نـاموس بیـت الولایــم، شام است کرب و بلایم              بـا یک مـدینـه کرامـت، یک کـربلا لشگرم من

وجـه خـدا شمـــعِ بزمـم، ویرانـه میدان رزمـم              شـام است تسلیم عزمم، از کـوه محکمتـرم من

پیـــروز میـدان عشقم، شمشیر فتـــح دمشقم              با عمـۀ قهـرمـانم، هـم گـام و هـم سنگـرم من

با قـامت کـوچک خــود، یک اسوه ی استقامت              بـا صـورت نیلـی خود، خـورشیـد روشنگرم من

یـاقـوت از دیـده سفتـم، بــا مـردم شـام گفتم              آخـــر چــرا می زنیـــدم فرزنـد پیغمبــرم من

شـد مصحـف پیکــرم پــر از آیــه بـا تازیانــه              یــک ســورۀ کوچکم،نـه! قرآن ز پا تا سـرم من

مـن طایـر قدس بودم، میخواندم و می سرودم              اکنــون کنــار خــرابه، صیـد شکسته پــرم من

پیـوسته بـاب المرادم، تـا حشر بــاب الحسینم         شهر شهادت حسین است، بر این مدینه درم من
شام بـلا رزمگـاهـم، شمشیـر مـن تیـر آهـــم          هر قطره اشکم سپـاهم،کی گفته بی یــاورم من

دشمن مرا هم کتک زد، بـر چهره، مهـر فدک زد              فهمیـــد از روز اول، بـــر فــاطمـه دختـرم من

عمرم به پایان رسیده، خون از دو چشمم چکیده              امشب ز رنگ پــریـده، گل بـر پـدر می برم من

میثم! به دامان من زن پیوسته دست توسّل
زیـرا که باب الحـوائج تـا دامن محشرم من

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه بـابـا ز میـدان آمــد و عمـو نیامد - سید رضا موید

یارب چه شد ابـوالفضل که او نیامد
بـابـا ز میـدان آمــد و عمـو نیامد
در خـون نشستـه فـرقش شکسته
                                                 عمو اباالفضل

 

از یـاد مـا نگـردد عمـو فراموش
کـردیم تشنگی را بی او فراموش
دستش جدا شد، مست خدا شد
                                                 عمو اباالفضل

 

اَمّـن یُجیبُ المُضطـر گفتیم و خواندیم
صد دجله خون ز داغش، از دیده راندیم
کنــــار دریـــــا، افـتــــــاده از پــا
                                                 عمو اباالفضل

 

سقّا به خاک و خون خفت کنار دریا
آبـی بــرای اصـغـــر نشــد مهیّـا
بـا قلـب پـــر درد، آبــی نیــاورد
                                                 عمو اباالفضل

 

کاش از عطش به سقا نگفته بودیم
تا داغ مــرگ او را نمی شنــودیم
از مـا چه هـا دیـد، کـه بـرنگردید
                                                 عمو اباالفضل

 

گلبـرگ صـورت او بی آب و رنـگ است
ششماهه را خدایا کی تاب جنگ است؟
شــد دل پــر اخـگــر، از یــاد اصغـر
                                                 عمو اباالفضل

 

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه بوی گل غلامرضا سازگار

طایــر گلـزار وحــی! کجاسـت بــال و پــرت؟              کـه بـا سـرت سـر زدی بـه نـازنین دخترت

ز تـنــدبــاد خـــزان شکفتـه تـر مـی شـوی              می شنـوم هـم چنــان بوی گل از حنجرت

بــه گـوشـۀ دامنـم اگــر چـه خــاکـی بُــوَد              اذن بــده تـــا غبـــار بگیـــرم از منظرت

تــو کعبـه مـن زائـرت، خــرابـه ام حــائـرت              حیــف کـه نتـوان کنـم طـواف دور سـرت

ببیـن اسیـــرم، پـــدر! ز عمـر سیــرم، پــدر!                               مـــرا بـــه همـره ببر بـه عصمت مـادرت

فتـح قیـــامـت منـم، سفـیــر شـامـت منـم              تــویـی حسین شهیــد، منـم پیـام آورت

منــم کــه بـایـد کنــم گــریـه بــرای پـــدر              تو از چـه گشته روان، اشـک ز چشـم تَرَت

خرابه شأن تـو نیـست، نگــویـم اینجــا بمان              بیـــا مــــرا هـــم ببر مثل علی اصغـرت

پیکـــر رنجـــور مــن گــرفتــه بـــود التیام              اگــر بغـــل می گــرفت مــرا علی اکبرت

این همه زخمت که هست بر سر و روی و جبین              نیـزه و شمشیر و تیـر چـه کـرده با پیکرت

اگـر چـه میثم نبود به دشت کرب و بلا
به نظم جان سوز خود گشته پیام آورت

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه تـا کـی ز تـن درد فــراقـم جان بگیـرد - غلامرضا سازگار

تـا کـی ز تـن درد فــراقـم جان بگیـرد              امشب دعا کـن عمـر من پـایان بگیرد

گیـرم وضــو از اشـک و رویت را ببوسم              آنسان کــه زهـرا بـوسه از قرآن بگیرد

با من بگو کی دیـده یک طفـل سه ساله              رأس پــدر را بــر روی دامـــان بگیرد

بـا مـن بگو کی دیده یک مـرغ بهشتی              چون جغد جـا در گوشـۀ ویـران بگیرد

بـا مـن بگـو کی دیـده طفلی در خـرابه              اشک پـــدر را بـا لـب عطشـان بگیرد

بـا من بگــو کـی دیـده اشـک میزبانی              خاکستـر و خـون از رخ مهمــان بگیرد

با من بگـو ای جـان بـابا، با چـه جرمی              دشمن هـزاران بـار از من جــان بگیرد

با من بگـــو کـی دیــده با رسم تصدق              ریحانـه ی زهــرا ز مـردم نـان بگیـرد

بــــا من بگو ای جان بابا با چه جـرمی               دشمن هـزاران بار از مـن جــان بگیرد

دست ار نداری با دو چشم خود دعا کن              زخــم دل مـن از اجـل درمــان بگیرد

«میثم!» سزد در ماتمم آنسان بگریی              کز سیل اشکت چرخ را طوفـان بگیرد

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه عباس من ای ماه کربلایم - سید رضا موید

دم: حضرت ابوالفضل علیه السلام

عباس من! ای مـاه کربلایم
وی بهترین اصحاب باوفایم

در علقمه منای تو                       تکمیل شد وفای تو

جان حسین فدایت

 

عباس من برخیز و قد علم کن
فکـری بـرای غـربت حـرم کن

این اهل بیت خون جگر              گردند بی تو در به در

جان حسین فدایت

 

عباس من اینجا چه جای خواب است؟
سکـیـنـه ام در انـتـظــــار آب است

من چه دهم جواب او               که می کند عمو عمو

جان حسین فدایت

 

عبـاس من در بیـن خیـل دشمـن
من ماندم و یک جبهه کودک و زن

در دست اعدا مانده ام                تنهای تنها مانده ام

جان حسین فدایت

 

عبـاس مـن پیشـم نمـی نشستی
چون شد که خوابیده و دیده بستی؟

مولای تو برادرت                       ببین ستاده بر سرت

جان حسین فدایت

 

عبـاس من چه زود دیده بستی
بـا رفتنت پشت مــرا شکستی

آتش فتاده بر دلم                   پیچیده تر شد مشکلم

جان حسین فدایت

 

عباس من با غم تو چه سازم
چشمان خون گرفته ات بنازم

بوسه دهم به دست تو        به هر دو چشم مست تو

جان حسین فدایت

 

عباس من لوای دین به پا شد
گر دست تـو از بدنت جدا شد

آن دست از بدن جدا                 شد دست قدرت خدا

جان حسین فدایت

 

عبـاس من شـاهد نینوایم
داده صفا خون تو بر منایم

میر و علمدار منی                            یار وفادار منی

جان حسین فدایت

 

عباس من اگـر علم نگیری
زینب رود به جانب اسیری

برخیز و یاری کن از او                 تو پاسداری کن از او

جان حسین فدایت

یک کربلا عطش - سید رضا مؤیّد

متن نوحه ای آل عصمت قـرآن بخوانید - غلامرضا سازگار

ای آل عصمت قـرآن بخوانید
از اشک دیـده گوهـر فشانید

ماهم جلوه‌گر آمده                              بابا از سفر آمده

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

مویم سفید و رنگ پریده
شد میهمـانم رأس بریده

روی غرقه خون دیدنی است       حلق پاره بوسیدنی است

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

امشـب خـرابه بیت‌الولا شد
سرتاسر شام کـرب و بلا شد

سرو گلشن احمدی                        از چه با سرت آمدی

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

ای مـاه رویــت آیینـه من
صورت نهادی بر سینه من

مثـل لالـه بـویت کنــم                 با اشک شستشویت کنم

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

بابا نگـه کن رویـم کبـــود است
در سن طفلی جرمم چه بوده است

جسمم خسته بود ای پدر               دستم بسته بود ای پدر

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

هر جا برایم عین خطر بود
بر حفظ جانم عمه سپر بود

عمه گشته دور سرم                         مثــل پــدر و مــادرم

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

هم بر دو دستم سلسله دارم
هم بـر دو پــایـم آبلـه دارم

کـوه غصــه را بــرده‌ام                     سیلی از عدو خورده‌ام
مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر ای کشته اشک ها به نام تو سلام - سید رضا موید

ای کشته اشک ها به نام تو سلام
بـر شــور محـرم الحـرام تو سلام
هفتاد و دو گل به کوی تو پرپر شد
بر خاک همیشـه لاله فام تو سلام

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن نوحه شده روشن چشم بیدارم - غلامرضا سازگار

شب تـار است و خـرابۀ مـن مثـل روی پـدر گشته نورانی

مگر خورشید سرزده به سحر در خرابه در این شام ظلمانی؟

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

خـرابه شـد بـاغ لالۀ من، آه و نالـۀ من بـر سما خیزد

ندارم آب تا زنم به رویش، جای آب، اشک دیده‌ام ریزد

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

بیـا عمـه! تـا نظـاره کنـی روی دامن من روی گلگــون را

به پیشانی جـای سنگ ستم زخم تیغ جفا رأس پر خون را

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

به جـای من سـر نهاده پدر روی دامن من آه و واویلا
بدن مانده روی خاک زمین سر جدا ز بدن آه و واویلا

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

دعا کن ای عمه جان! ز کرم من دگر بروم همـره بابا
مرا امشب در جنـان ببـرد تــا روم به بر مادرم زهرا

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم
 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه من اختر پنج آفتابم - غلامرضا سازگار

من اختــر پنــج آفتـابم                    در بحــر کمـال درّ نــابـم

کودک نـه که مرد انقلابم              کرده است حسین،انتخابم

در شام، امید کربلایم
قـرآن شهیـد کربلایم

 

از خـون خدا پیام دارم                  یک کرب‌وبلا قیام دارم
بیـن همـه احترام دارم              حکم از طرف امام دارم

ویرانه حراست، من رسـولش
شام است مدینه، من بتولش

 

ویرانه بهشت و من فرشته                  با طینـت فاطمـه سـرشته
جسمم به امیـر شام گشته              قرآن به کعب نـی نوشتـه

هر چند که دختر حسینم
یک زینب دیگـر حسینم

 

عالم شـده یـادوارۀ من                  هـر روز بـود هـزارۀ من
هر لحظه غم دوبارۀ من              تابـد همه‌جـا ستارۀ من

از خصم اگر جسارتم شد
قبـرم سنـد اسـارتم شد

 

من باب مـراد عالـم استم                  در قدر و جلال، مریم استم
یک فاطمـۀ مجسـم استم              در مـاه صفـر محـرم استم

خیزد به دیار غربت من
بوی شهـدا ز تربت من

 

یـک بلبــل دور از آشیـانه                  خون دل واشک و آب ودانه
چون فاطمـه برتنش نشانه              از بـوســۀ گـرم تـــازیانــه

برشانه نشسته ضربت مشت
بـر چهـره نشان پنج انگشت

 

شب بـود کـه آفتابم آمد                  آن شب که پدربه خوابم آمد
از دیـده گـلاب نابـم آمد              لبخنـد زدم کـه بـــابـم آمد

سر بر روی سینه‌اش نهادم
دوران فــراق رفـت یـادم

 

مـن بــودم و لالـۀ امیـدم                  گـل گفتم و بـاز گل شنیدم
ناگاه زخـواب خوش پریدم              دیدم همه رابه خواب دیدم

نالیدم وسر به جیب بردم
انگـار هــزار بـــار مُـردم

 

من بـودم و چشم اشکبارم                  من بـودم قـلب داغـدارم
من بودم و هجـر روی یارم              نه صبر، نه تـاب نه قـرارم

من مـاندم و نالۀ جدایی
صد پـرده نوای نی‌نوایی

 

بغض گلـویم دوباره وا شد                  انگـار کـه شام، نی‌نوا شد
یک لحظه خـرابه کربلا شد              مرگ آمد و حاجتم روا شد

نومید شدم، ز پا نشستم
دادند سـر پـدر به دستم

 

من بودم و اشک در دو دیده                  من بـودم و قامت خمیده
من بـودم و حنجـر بــریـده              روح از قفـس تنـم پریـده

از خون جگر وضو گرفتم
گل‌بوسه از آن گلو گرفتم

 

گفتم: پدر! ای امید جانم                  با سـر زده سر به آشیانم
تقدیم تـو اشک دیدگانم              دنبـال تـو پـر زند روانم

بگذارکه اصغر تو گردم
قـربانی دیگر تو گردم

 

بـر رأس پـدر سـلام دادم                    غم داد چو برگ گل به بادم
تـا بوسه بر آن گلـو نهادم              یک نـاله زدم، ز پـا فتـادم

باشد که به ناله‌های «میثم»
آهـم برسـد به گـوش عالم

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر ای مـرتضـی علـی بـه نگـاه پــدر علی - حاج غلامرضا سازگار

ای مـرتضـی علـی بـه نگـاه پــدر علی                   آیینـۀ تـمــامــی پیـغـــامبـــر علی
نفس نفیس ختـم رسـل را چـراغ جان         نخـل امیــد خـون خــدا را ثمـر علی
بــاید که افتخــار بـــه پیغمبـران کند         وقتی حسین مثـل تـو دارد پسـر علی
فـرزنـد ارشـد پـــدر عــالـم وجــــود         بحـر کـرامـت علـــوی را گهــــر علی
خـواهد جمـال خـویش تمـاشا کند اگر         بــاید نگه کنـد بـه تـو خیرالبشـر علی
زیبـد علـی کنـد بـه رسـول خـدا سلام         وقتـی کنـد به مـاه جمـالت نظـر علی
هر چه پدر نگــاه کنـد بــر جمــال تـو         مشتاق دیــدن تــو شـود بیشتر علی
معــراج می‌کنـد چـو رسـول خـدا نماز         وقتـی بــایستـی بـه نمـاز سحـر علی
در روی تـوست سورۀ والشمس جلوه‌گر         در فـرق تـوست معجز شق‌القمـر علی
دشمن ز زنـده بـودن خود می‌کند فـرار         وقتـی تـو ذوالفقار کشی از کمــر علی
بـاشد همیشـه بـر جگــر تشنۀ حسین         داغ تــو ای رســول خـدا را جگر علی
خیـزد ز جا به حرمت ختم رسل حسین
     چون می‌کنی زپیش نگاهش گذر علی
دشمن چـو دیـد روی تـو در صحنۀ نبرد         گفتـا ظهــور کــرده رســول دگر علی
تـرسم کـه قطعه‌قطعه کنندت، خـدا کند         دشمن ز نــام تــو نشـود باخبـر علی
وقتی که ریخت خون تو بر چهرۀ حسین         افتـاد جــان خـون خـدا در خطر علی
وقتی پـدر زبـان تــو را در دهـان مکید           رودفرات گشت به چشمش شرر علی
زخـم تـو آیـه، جای سنان نقطه‌های آن         تو زیـر پــا کتـاب خـدایـی مگـر علی
پیش از رسـول ریخت پدر آب خوشگوار         روی دهان خشک تو از چشـم تر علی
جسمت کنـار جسـم پـدر دفن شد ولی         بر نوک نیزه شد سرتان همسفـر علی
دشمـن هـزار بـار زدت زخـم روی زخم         می‌خواست کـز تـن تو نمـاند اثر علی
هر ضربه‌ای که بر تـو ز شمشیرها رسید                     می‌خورد مستقیـم بـه قلـب پدر علی
تـا هست در گلو نفس و روح در تنش
«میثم» همـاره بر تو بود نوحه‌گر علی
  
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن نوحه هوا سوزان، قحط آب روان - حاج غلامرضا سازگار

هوا سوزان، قحط آب روان بانگ العطش از خیمه برخیزد
علی‌اصغر نـاله می‌زند و اشک چشم ربـاب از بصــر ریزد
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان
نفس گشته از شرار عطش شعله در جگر طفل شش‌ماهه
فضا گشتـه در میـان حـرم تیـره در نظر طفل شش‌ماهه
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان
تلظی‌هـای علـی بـه جگــر شعله می‌زند ای ساقی عترت!
شده ساقی چشم تشنه‌لبان بر لب آمده جان ای یم غیرت!
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان 
رقیـه مـاننـد مـرغ سحــر تــا سحـــر زده پـر دور گهـواره
لبش خشک و با سرشک بصر لحظه‌لحظه رود از کفش چاره
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان
تو بـا کام خشک و دیــدۀ تر جام خالی ما را تماشا کن
به چشم خود کام خشک و لب سیدالشهدا را تماشا کن
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه امشب به حریم شه دین قحطی آب است - حاج غلامرضا سازگار

امشب به حریم شه دین قحطی آب است
امشب جگـر کودک شش‌ماهه کباب است
یا حضرت عباس (2) 
برخیز ز جا ای پسر ساقی کوثر
از بهر جگـرْ سوختگان آب بیاور
یا حضرت عباس (2) 
ممنوع شده آب به گل‌های مدینه
تبخال زده لعل لب خشک سکینه
یا حضرت عباس (2) 
در گلش دین خشک شده غنچه و لاله
بشنـو ز حـرم العطش طفــل سه‌ساله
یا حضرت عباس (2) 
امشب حــرم‌الله همـه تشنه آبند
گریان همه بر تشنگی طفل ربابند
یا حضرت عباس (2) 
امشب ز عطش آل علی در تب و تاب است
دریا شده آتـش جگـــر آب کبــاب است
یا حضرت عباس (2) 
از آب به هر تشنه لب این طرفه پیام است
بی‌ذکــر حسین‌بـن‌علـی آب حــرام است
یا حضرت عباس (2)
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر زندگی کـائنات، بستـه بــه مـوی حسین - حاج غلامرضا سازگار

زندگی کـائنات، بستـه بــه مـوی حسین                    زائـر بیـت خـداست، زائــر کـوی حسین
زخـم جبینش زنــد، خنـده بـه سنـگ بلا         خـون جبین می‌شود، آب وضوی حسین
چشمۀ زخم تنش، چشمۀ فیـض خداست         آب بقـا را بقـاست خــون گلـوی حسین
تیر بلا، شمع دل، مهر جبین، سنگ دوست         روز ازل، خــون گـرفت آب ز روی حسین
بـذل کند همچنـان میـــوۀ مهــر و وفـا         هر چه پَراند عدو، سنگ به سـوی حسین
آب بقـا خـورده آب از دو لـب خشـک او                      خضـر بـوَد تـا ابــد تشنـۀ جوی حسین
حنـجر خشک حسین، تشنۀ جـام الست         مجلسیـان الست، مسـت سبـوی حسین
مصحف زهـرا کجـا؟ سـم ستـوران کجا؟         پنجـۀ قـاتـل کجــا؟ طـرۀ مـوی حسین
موهبت ذات هوست، لطف و عنایات اوست
«میثم» اگــر می‌شـود، مرثیـه‌گـوی حسین

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر صــدات بـرد دلـم را بــه آسمـان مهدی - حاج غلامرضا سازگار

صــدات، بُــرد دلـم را بــه آسمـان مهدی
فــدای حنجــرۀ خستــه‌ات شــوم مـولا
کدام خیمه، بـه دور تـو، حاجیان جمع‌اند؟
خوشا به حـال دل اهـل خیمه‌ای که تـو را
رسد ز حنجــرۀ سنگ‌هـای مکه به عـرش
بیـا کـه اشک بـریـزیم بـا تـو در عــرفات
تــو ســاکـن عــرفـاتی و جـدّ مظلومت
نگاه مـا همــه مــانده، به اشک دیدۀ تو
هنــوز، پــرچم سـرخ حسین می‌خــواند
هنــوز نغمــۀ قـرآن رسد ز نیـزه به گوش
                  خوش است از تو شنیدن دعا بخوان مهدی
بخوان کـه بـا تـو بخوانند، حاجیان مهدی
کجـا، دو دسـت گشودی بر آسمان مهدی
چو جـان خویش گرفتند، در میـان مهدی
صدای نـالـۀ «یـا صاحب‌الـزمـان» مهدی
بــه یـاد جـدّ غریبت، ز دیــدگـان مهدی
ز مکـه سـوی بیــابـان بــوَد روان مهدی
نگـاه تـوست بــه دنبـال کــاروان مهدی
ســرود «سیـدی الغــوث الامـان» مهدی
هنوز زخم حسین است، خونْ‌فشان مهدی
ز لطـف و رحمت و آقـایی تــو کـم نشـود
دهی به «میثم» اگر روی خود نشان مهدی
 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر بـیــا و درد هـجــران محبّــان را مـداوا کــن - حاج غلامرضا سازگار

بـیــا و درد هـجــران محبّــان را مـداوا کــن
نگـاهی از کــرم بــر چشــم‌هـای بسته ما کن
تمــام آفــرینش بی‌تـو بـاشد، جسم بی‌جـانی
بیــا بـا یـک نگه، بـر خلـق، اعجـاز مسیحا کن
بیـا از غـربـت جــدّت بگـــو، بــا مـردم عـالم
بیـا و چشـم مـا را، از ســرشک سرخ، دریـا کن
بـیـا دسـت یــدالـلهی، بـــرون از آستیـن آور
طنــاب خصـم را، از دسـت‌های عمّـه‌ات وا کن
کنـار علـقمـه بــا مــادر مظلــومــه‌ات زهــرا
دو چشم خــویش را دریا، به یاد چشم سقا کن
سر بــالای نـــی، آوای قــرآن، خنـدۀ شــادی
بیـــا دروازۀ ســاعـات و زینـب را تمـاشـا کـن
بیا! با اشک کن، همچون عموی خویش، سقّایی
بـریـز از دیـده خـون و گریه بـر اولاد زهرا کـن
بیا بیـرون بکش از حنجر شش‌ماهه، پیکـان را
پسـر کـه ذبـح شد از تیـر قـاتـل، فکـر بابا کن
بیـا تشییـع کـن بـا نـوجوانان، نعش اکبــر را
به اشک دیـدۀ خـود، شستشـوی مـاه لیلا کن
بریزد خون «میثم» تا بـه خـاک پـای یــارانت
بیــا او را بــرای روز جــــانبازی، مهیـــا کـن
 

یک ماه خون گرفته 4- غلامرضا سازگار

متن شعر یک‌ شب رسد که شام فراقت سحر شود - حاج غلامرضا سازگار

یک‌ شب رسد که شام فراقت سحر شود
بـــا طــول غیبتت، نشـود کم امید ما
گردد ز کعبه، بانگ «انا المهدی»‌ات بلند
آیــا شـود کـه بگذرد این روزگــار تلخ؟
از گریـۀ زیـــاد، شـود اشکِ دیــده کم
روزی به بحر رحمت حق، غرق می‌شوم
آمینی از تــو، کــــار هــزاران دعا کند
تـا بشکنیم، فــرق بتــان را، خلیـل‌وار
پــروانه‌وار دور سـرت گــردد آسمــان
                 خورشید عـارضت، ز حرم جلوه‌گر شود
این روزگار تلخ، زمـانی بــه ســر شود
یک‌دم جهــان ز آمدنت بـا خبـر شود
«آری شود، ولیک، به خون جگر شود»
زین گریه، اشک دیدۀ ما بیشتر شــود
کـاین سینه پیش تیر بلایت سپر شود
دستی گشا، وگرنه دعـــا بی اثـر شود
هر مشت ما به روز ظهـورت، تبـر شود
خورشید بر تـو پرچم فتح و ظفر شـود
یک عمر با دعـای فــرج زنــده مــانده‌ایم
«میثم» دعا کن این شب هجران سحر شود
 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر شبی از خویشتن سفـر کردم - حاج غلامرضا سازگار

شبی از خویشتن سفـر کردم

سیــر کـردم جهــان بـالا را

بین قصری ز باغ‌های بهشت

دیــدم امّ‌البنیـن و زهــرا را                   

آن یکی بــود رکــن شیر خدا

دگری بــود مـــادر شهـــدا

 

عجبـا! نـام هـر دو فاطمه بود

ذکرشان شمـع محفل همه بود

نگـــه آن دو مهربـــان مـادر

گه به گودال و گه به علقمه بود            

هر دو را اشک و خون روان ز دو عین

بهـر عبــاس بــود و بهـــر حسیـن

 

گفت ام‌البنین به دخت رسول

کی سلام خدا به جان و تنت!

ای هــزاران‌  هــزار عبــاسم

به فدای حسیـن بــی‌کفنـت                

 

داده‌ام در رهش چهـار شهید

کـاش بـودی مرا هزار شهید

گفت زهـرا کـه ای بلنـد اقبـال

گلبـن چـار لالـــۀ پـــرپـــر!

 

چـار فرزنــد تـو عزیـز من‌انـد

بلکـه هـر چــار را منــم مـادر                

پسـران تـو، نـور عین من‌اند

مثل عباس تـو حسین من‌اند

 

بـاغبـان چهـــار لالـــۀ یـــاس!

پسـرانـت تمــام اشجـع نــاس

دوست دارم من ای ستوده‌خصال

تــو برایـــم بگویـــی از عبـاس               

از علمــــداری و وفــــاداریش

ادب و غیـــرت و فـــداکاریش

 

گفـت: بـی‌بـی از آن سـرافرازم

که شد عباس من فدای حسین

اینکه اشکم ز دیدگان جاری‌ست

می‌کنـم گریـه از بــرای حسین             

گـرچه عبـاس رفته از دستم

من شریـک غم شما هستم

  

فاطمـه گفت: مــادر عبـاس!

من تـو را نیـز یـار و همدردم

تو نبودی، ولی به جای تو من

بهـر عبــاس، مــادری کـردم                

پـدرم  آب  بهـــــر  او  آورد

او به عشق حسین آب نخورد

 

اشـک ام‌البنیــن بـه رخ جــاری

گفــت ای مــــادر فـــداکـاری

از حسینت بگــو بــه امّ‌بنیـــن

آنچــه خـود دیـدی و خبر داری            

با مـن از حنجــرِ بریــده بگــو

قصـه‌ای از ســر بریــده بگـــو

 

گفـت بــر پیکــر مطهــر او

زخـم‌هـای دوبــاره را دیــدم

لب خشکیده چشم از خون تر

حنجـر پـاره‌ پــاره را دیـــدم       

گاه، ذکرش علـی و فاطمــه بود

گاه چشمش به سوی علقمه بود

  

تــو نبـــودی ببینـی عبـاست

تیر بر دیده‌اش چگـونه نشست

وقتـی عبـاس اوفتـاد بـه خاک

کمــر زینـب و حسین شکست          

کمری که شکسته شد ز ملال

باز از سـم اسب شد پـامـال

 

 

روز محشر که می‌شود، عباس

بـا چنیـن غیـرت و فـداکاری

بـــاز هـم مثـل روز عــاشورا

بــر حسینـم کنـد علمــداری              

او که بـر آل فاطمــه یار است

در صف حشر هم علمدار است

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر آب از خجالت لب خشک تو آب شد - غلامرضا سازگار

آب از خجــالت لـب خشک تـو  آب شد
دریا ز اشک سـرخ تو رویش خضـاب شد

 

وقتــی کــه آب را بــه روی آب ریختـی
در آتـش دلـت دل دریـــا کبــاب شــد

 

آب فــرات آبـــرو از دســت داده بـود
وقتی چکیـد اشـک تـو در آن گلاب شد

 

هر موج، پیش چشم تو چون کوه آتشی
هر جـرعه یـک تلـظـی طفـل ربـاب شد

 

در پیش تیـرها چو کمـان قامتت خمید
از بس‌کـه پیکرت سپـر مشـک آب شـد

 

وقتـی برای غربت تو مشـک گـریه کـرد
مـاننــد دود در نظـــرت آفتـــاب شـد

 

آخـر نـه منـع آب ز مهمــان بــود گنـاه
چون شد که این گناه به کوفی ثواب شد؟

 

«میثم!» بریز خون دل از دیده بی‌حساب
زیرا بـه اهـل‌بیت، ستـم بی‌حســاب شد

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر تو شیر شیر خـداوند اکبری عباس - حاج غلامرضا سازگار

تو شیــر شیـــر خـداونــد اکبـری عباس!
تو ذوالفقــار حسینـی و حیــدری عبـاس!

 

قسم به دیده و دستت که شد فدای حسین
همیشــه دیــده و دســت بـرادری عباس!

 

تو باب حاجـت و باب المراد و باب حسین
تــو از تمـام شهیـدان حق، ســری عباس!

 

عجب نه گـر بــه تـو زهـرا پسر خطاب کند
کـه در جـلال، حسیــن مـکـرری عبــاس!

 

به دوش توست لوای حسین در صف محشر
پـس از علــی تـو علمــدار محشری عباس!

 

تـو دستیــار حسینــی، اگـر‌ چـه بـی‌دستی
تــو  پــایدارتـــرین دسـت داوری عبـاس!

 

حسیــن را نـه فقـط ظـهـــر روز عـاشــورا
همیشــه میــــر و علمـدار لشکری عبـاس!

 

بـه خـون فـرق سـر ودست وصورتت سوگند
تـو شهــر خـــون خـداونـد را دری عبـاس!

 

روا بــــوَد کـــــه بــه آب فـرات نـاز کنـی
فـرات چیست؟ تو فــرزنـد کـوثری عبــاس!

 

هــزار مـرتبـه «میثـم» فــدای خــاک رهت
کـه تـــو فــدایــیِ آل‌ پیمبـــری عبـــاس!

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر ماه انجمن ندیده است به زیبایی تو - غلامرضا سازگار

مــاه انجمــن نــدیــده اسـت بـه زیبـــایی تو
دل بَـــــرد از قـلــــــم صـنــــع دل‌آرایـی تو

 

صلــواتـی کـــه خـداوند فــرستد بــه رسـول
بــه لــب خشـــک تـــو و دیــدۀ دریـایی تو

 

تیـر جای پـدرت بـوسه بـه چشمـانت زد
مشک هم اشک‌فشان گشت به سقایی تو

 

جــان گـرفتی بـه کـف و دور امــامت گشتی
ای بــه قــربـان تــــو و طینـت زهـرایی تو

 

آب تــا حشـر بـــه دور حــــرمـت می‌گـردد
بـحــر حیــــــرت‌زدۀ صبــر و شکیبـایـی تو

 

پـــا بـــه دریــــــا زدن و تشنــه بـرون آمدنت
تــا صـــف حشـــر بــــود شـــاهد آقـــایی تو

 

رو بــه ســـوی کــف العبــاس نهــــادم دیدم
دست‌هــــای تـو کنـد گـــریـه بـه تنهــایی تو

 

جلــوه در علقمــه مـی‌کـــرد بـه چشـم زهرا
از پــس پــردۀ خــــون روی تمــاشــایی تو

 

ادب و عـــاطفـه و عشــــق و وفـــا و ایثــار
جـان گـــرفتند ز انـفـــــاس مسیحــایی تو

 

«میثـــم» از قـــول همـه هـاشمیان می‌گوید
نیـست بــر بـام فلــک مــاه بــه یکتایی تو

 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر تو دست و بازو و شمشیـر حیدری عباس - حاج غلامرضا سازگار

تــو شیـر شیـر خـداونـد اکبـری عبـاس                  تو دست و بازو و شمشیـر حیدری عباس

علـی است نفـس پیمبـر به گفتـه قـرآن         تو نیـز نفـــس عـزیـز پیمبـری عباس

حسیـن را همـه جـا سیدی صـدا کردی         مگر نـه اینکـه تــو او را برادری عباس

نبـی است شهـر علـوم و درش علـی آری         تـو شهـر خـون خداوند را دری عباس

اگرچه داده‌ای از دست، دست و مشک و علم         همیشه میـر و علمـدار لشکری عباس

فتـــاده از بـدنت دسـت و بــاز می‌بینم          پی فـدا شـدن دسـت دیگـری عباس

بــه دست‌های ابــاالفضلیت قسـم آقــا         کـه تو همیشه اباالفضل‌پروری عباس

 

چگونه با چـه زبـان منقبت‌سرات شوم
حسین گفت که عباس من فدات شوم 

 

تـو نفـس زادۀ پیغمبـری بنفســی انـت                 تــو آفتـاب خـدا منظـــری بنفسی انت

تـو استــــوارتـــریـن آیــــۀ مقـاومتی         تو یک نفر نه تو یک لشکری بنفسی انت

اگــرچــه فـاطمـه ام‌البنین تــــو را زاده         تو نجـل فــاطمه و حیـدری بنفسی انت

به قد و قامت و فضل و کمال و علم و ادب         خدا گواست که تو محشـری بنفسی انت

نه از حسین نـه از مجتبـی نـه از حیــدر         دل از رسـول خدا می‌بــری بنفسـی انت

بـه آن خـدا کـه مرا مدح‌گستری بخشیـد         ز مــدح بــرتر و بـــالاتری بنفسـی انت

 

مدیحه‌خوان تو تنها خدا و خون خداست
کتـاب منقبتت قلـب سیــدالشهـداست

 

بـه خلق احمـد مختار بـر تو می‌نازد                  بـه رزم حیــدر کــرار بــر تـو می‌نازد

غلـط نگفتـه‌ام این نکته را اگر گویم         کــه ذات خــالـق دادار بـر تو می‌نازد

یگـانه مصحـف حـرّیـت و وفـاداری         حسـین رهبـــر احــرار بـر تو می‌نازد

فقط نه دوست به رزم تو آفرین گوید         کـه خصـم در صف پیکار بر تو می‌نازد

بـه لحظه‌هـای علمداریـت قسـم آقا         کـه هر که هست علمدار بر تو می‌نازد

همیشه چهــرۀ خون آبرو گرفته ز تو          همیشـه آیــۀ ایثــار بـر تــو می‌نازد

 

امام تو که بود در جلال خیرالناس
نـدا دهـد رَحِـمَ‌الله عَمِّـیَّ العَباس 

 

شریعه خون شد و دریا ز دل کشید خروش                   که ای ز شــرم لبـت آب آب، آب بنــوش

در آن مکـالمه غیــرت نهیـــب زد عبـاس         بـه آب آبــروی عمـر خــویش را نفروش

نگـاه فـاطمه می‌گفت صبــر کـن پســرم         کـه آتـش دل تـو با عطش شود خاموش

همین که عکس جمـالت به روی آب افتاد         صـدای العطش آمـد ز خیمه‌هـا بـر گوش

بـه بـرق غیـرتت از آب آتشی بـرخـواست         که بحر نعره‌ای از دل کشید و رفت ز هوش

وفـا و غیــرت و دریـــا خــروش آوردند          که آفرین به تو ای شهسوار مشک به دوش

 

برون شدی لب عطشان ز بحر و بحر گریست
به کام تشنه‌ات از چشم آب و خون زد جوش 

 

شکست فـرق و نیامد زدست هم، یـاری                   برای غربت تـو اشکِ مشک شـد جاری

چنان به ضرب فتادی زصدر زین به زمین         کــه کـرد مــرکب تـو بر تـو ناله و زاری

تـو بـر امـام حسین از فــراز دست علی         ز شیـرخـوارگی خــویش گفتـه ای آری

شجاعت تو به شیعه دهـد دل و جـرات         بصیـرت تـو بــه مـا داده است بیداری

از آن حسین تو را گفته من فـدات شوم         که مکتـب تو بــــود مکتــب فداکاری

درود برتو که شـأنت اخ المواسات است         سلام بـر تـو که کردی حسین را یـاری

به دست‌های تـو نازم که روز عید ظهـور         کنــی بــرای امــام زمـــان علمداری

 

سـلام حضرت زهرا به جان پاکت باد
سرشک دیدۀ «میثم» نثار خاکت باد

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر تو وجه‌الله را وجهی تو ثارالله را جانی - حاج غلامرضا سازگار

تـو وجـه‌الله را وجـهـی تو ثارالله را جــانـی
تو در عین عطش دریای سر تـا پـا خروشانی

تو بـا زخـم تنـت سر تـا قـدم آیـات قـرآنی
تو هم سردار بی‌دستی و هم سقای عطشانی

                       تو باب حاجتی باب‌المرادی اشجع الناسی
                       تو عباسی تـو عباسی تو عباسی تو عباسی 

 

تـو مــانـنـد علی کــــرار امــا غیــر فـراری
تو با بی‌دستـــی‌ات دسـت ولـی الله داداری

تو هم فرمانده هم سقای طفلان هم علمداری
علــم بـر شـانـه‌ات بیـن علـم‌ها شد علم آری

                         شهادت آبــرومندت ادب، ایثــار، فرزندت
                         رشادت سایۀ قامت شهامت طفل دلبندت 

 

تو آن ماهی که در هر دل هزاران انجمن داری
تو آن شمعی که تا محشر هوای سوختن داری

تـو از سر تـا قدم قدر و جلال پنـج تــن داری
تـو آن شیـری که روح شیر حق را در بدن داری

                        تو خورشیـد سپهـر دامـن ام‌البنیـن استی
                        تو دست حق تو بازوی امیرالمؤمنین استی 

 

به چون تو عبد صالح ذات رب‌العالمین نازد
بـه آییـن علمـداریت ختــم‌المـرسلین نازد

علی روز قیـامت هم بـه فرزندی چنین نازد
به دست از بــدن افتــاده‌ات ام‌البنین نازد

                          سلام‌الله بر جسمت سلام‌الله بـر روحت
                           زیارت نـامه زهرا شده اندام مجروحت 

 

تو در اوج عطش هم نـاز بـر آب روان کردی
تو در دریای خون سیر هزاران آسمـان کردی

تو صدها کـوه آتـش در دل دریا نهان کردی
تو هنگام جهـاد نفس خود را امتحان کردی

                    به دریا هم ادب هم استقامت را نشان دادی
                     سراپـا سـوختی امـا چه زیبـا امتحان دادی 

 

تعالی‌الله چنـان سیلی زدی بـر صــورت دریا
کز آن سیلی به جوش آمد سراپا غیـرت دریا

نشد وصل لب خشک تـو آخـر قسمت دریا
در اینجا کاسۀ خون گشت چشم حیرت دریا

                         تو تا شام ابد از چشم دریا خواب را بردی
                         تو تا صبـح قیامت آبــروی آب را بردی 

 

تو آن سقای بی‌دستی که شد دریا گرفتارت
بـه دور قبـر تـا روز جــزا آب اســت زوارت

بـه دریــا آب دادی از یـــم چشـم گهربارت
به روی آب مـانده تـا قیـامت نقـش ایثارت

                  نگاهت تا به آب افتـاد دیــدم تشنه‌تر گشتی
                  عطش را نوش‌جان کردی ز دریا تشنه برگشتی 

 

ز نیش تیرها نـوش وجــودت زخم کاری شد
تنت سـر تا قدم چون باغ گل‌های بهاری شد

علم افتاد و دست افتاد جان در بی‌قراری شد
برای غربتت بـر خاک اشک مشک جاری شد

             تمام هست و بـود خــویـش تقـدیــم خـدا کردی
             که در یک لحظه جان و چشم ودست و سرفدا کردی 

 

تو در دریا نهـادی پا و دل بـر تشنگی بستی
تو سقایی و از جام عطش تا حشر سرمستی

تو با بی‌دستی‌ات دست خدا را تا ابد دستی
تو تا روز قیامت همچنان باب‌الحسین استی

                          نه تنهـا روز عاشورا امیــر جیـش داداری
                          تو روز حشر هم پشت سر حیدر علمداری 

تو عباسی که جبریل امین بوسیده دستت را
به یـاد کربلا ام‌البنیـن بـــوسیده دستـت را

چه می‌گویم امیرالمؤمنین بوسیده دستت را
به وقت دفن زین‌العابدین بوسیده دستت را

                      ببــوسم پــای زوار حــریـم بـاصفـــایت را
                      کرم کن تا که«میثم»سجده آرد خاک پایت را

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر گرچه عـالـم پــر بــود هــر روز از غـوغای تو - حاج غلامرضا سازگار

گرچه عـالـم پــر بــود هــر روز از غـوغای تو
هیچ روزی نیست مثــل روز عــــاشـورای تو

 

خواست گردد ملک نامحدود حق دریای خون
ریخـت تــا خـون جبیـن بر طلعـت زیبای تو

 

تا مقــام قــاب قـوسین خـدا را خـون گرفت
غـرق در دریــای خـون شـد تا قد و بـالای تو

 

بس‌که داری زخم تیر و نیزه و شمشیر و سنگ
نیست جـای بـوسه‌ای پیـدا بـه سر تا پای تو

 

سـر بــرآرو بـــاز بــر بالای نـی قرآن بخوان
ای تمــــام وحی در آوای روح‌افـــزای تــو

 

کاش می‌شد آسمان تـا حشر خاکسترنشین
وای بــر مـن پـردۀ خـاکستر و سیمای تو؟

 

سنـگ‌ها روی تــو را کــردند از بـام استلام
چوب در طشت طلا زد بـوسه بر لب‌های تو

 

داغ روی داغ آمـــد مــــرهـم زخــم جـگر
زخــم روی زخـم گـل انــداخت بر اعضای تو

 

خنجـر عطشـان قـاتـل از گلویت آب خـورد
جـای سقـا بود خـالی، ای عطش سقای تو

 

تـا خـدا دارد خـدایی تـا جهــان دارد حیات
می‌درخشـد روی نـی روی جهــان‌آرای تــو

 

چـون شود از درگـه لطف تو «میثم» ناامید
ای امیــد خصـم بـر جود تـو و اعطـای تو
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر روح مسیـح در نفـس جـــان‌فـزای تــوست

روح مسیـح در نفـس جـــان‌فـزای تــوست

                           خــورشید انبیـــا ســر از تن جـدای تـوست

جان نبی تویی که «أنامِن حسین» گفت

                            خــون خـدا تـویی که خدا خونبهای توست

هر قطره اشکِ ریخته، یک بحر رحمت است

                هر سینه‌ای که سوخته، یک کربلای توست

از بس‌کـــه تیــر و نیزه فـــرو رفته بـــر تنت

 پنـداشتم کــه پیکــر تـو نینـــوای تـوست

قـــــرآن روی سینــــۀ پیغمبـــــر خــدا!

                       بــاور کنم کـه دامن گــودال، جـای تـوست؟

رود فــرات تو، نمی از اشـــک‌های ماست

                           لبخند ســــرخ فتـح خــدا زخـم‌های توست

پیغمبـــری نیــامـده بعـد از نبـی، ولـــی

                            وحـی دوبـــاره در نـفس دلـربـــای تـوست

هــرجا کــه انبیـا همه بــا هم نشسته‌اند

                          دیـــدم خـدا مــؤسس بـــزم عــزای تـوست

زینب به محمل ارشکند سر، عجیب نیست

             دشمن بـــه پــای نیــزه اسیـر صدای توست

«میثم» چگونه شرح غمت را دهد حسین!

جایی که خالق تـو مصیبت‌سرای توست؟

 

متن شعر طلایــه داری و سـرلشکری و سقایی - غلامرضا سازگار

طلایــه‌داری و سـرلشکـری و سقـــایی
تو راست ای همه سر تا بـه پـات آقـایی

 

گذشتـی از ســر و دادی طـلاق، دنیـا را
اگرچـه داشت ز سـر تـا قـدم خود‌آرایـی

 

چهارده صده رفت و هنوز هم شب و روز
به یاد تشنگی‌ات چشم مـاست دریـایی

 

شجاعت و ادب و عشق و غیـرت و ایثـار
تمـام در تـو تجلــی کنــد بـه تنهـایـی

 

فقـط دو دست تو را روی دست می‌گیـرد
کنـد چــو فاطمــه در حشـر، راه‌پیمـایی

 

امـام عصــر کـه بــا لشکــر خـدا آیــد
حضـور اوست علمــداری‌ات تمـاشــایی

 

سـلام بــاد بــه ام‌البنیـن کـه عبــاسش
ز خـوردسالی خـود بـوده است زهــرایی

 

قمر به روی تو خندید و گفت رفته بـه کار
در آفتــــاب جمـــالت تمـــام زیبــایی

 

مگــو کـه آب نـداری بیـا به خیمـه ببین
کـه چشم اهـل حـــرم مـی‌کنند سقـایی

 

به فیض بـردن نـام تو ای مسیح حسین
عجب نه، گر دم «میثم» شـود مسیحایی

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر عــزای اشـــرف اولاد آدم اسـت بـیـــا - حاج غلامرضا سازگار

عــزای اشـــرف اولاد آدم اسـت، بـیـــا!
عـزیـز فـاطمـه! مـاه محـــرّم است بیــا
هـلال مـاه عـــزا می‌دهـد نـدا بـه فلک
که مـاه گـریـه و اندوه و مـاتـم است بیـا
پــریـده رنـگ ز رخســار مــادرت زهــرا
قـد رســول خـدا در جنـان، خم است بیا
لـوای ســـرخ حسینی نـدا دهـد همه دم
که غیر تو چه کسـی، صـاحب دم است بیا
اگر شوند سمـاوات، چشمـه چشمـۀ اشک
بـه یـاد قـطـرۀ خــون خـدا کـم است بیا
بـه زخـم‌هــای تــن پـــاره پــارۀ شهـدا
خـدا گـواست، کـه تیـغ تو مرهم است بیا
هنـوز غرقه به خون، ماه روی عبـاس است
هنـوز نقش زمین، دست و پرچم است بیا
بیـا که پـر شده از ذکـر «یا حسین» جهان
بیــا کـه ولـوله در خلــق عــالم است بیا
هـر آن دلـی کـه بـه یـاد حسین می‌سوزد
در آن شـراره‌ای از شعـر «میثـم» است بیا

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه به قلاده ی نفس گشتم اسیر - حاج غلامرضا سازگار

به قلاده ی نفس گشتم اسیر                          شدم زار وشرمنده وسر به زیر
تهی دستـم و بی نوا و فقیـر              مرا کس نخواند ذلیل و حقیر
مقامم بُوَد بس بزرگ و خطیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
حسیـن از کـرم انتخـابم کند                           غـلام غــلامش خطابــم کند 
گـدای در خـود حسـابـم کند               بهشتـم بَــرَد یــا عذابـم کند 
به عشقش اسیرم اسیرم اسیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
خیــالش ز من دلربـایی کنـد                          غمش در دلـم خودنمایی کند 
نـوایش مـرا نینــــوایی کنـد               ولایـش مــرا کربـــلایی کند
بداننـد خلق از صغیــر و کبیر               امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
منـم عـار او، او بــود یـار من                         ز لطـف و کرامت، خریـدار من
نبـودم که او بــوده دلـدار من                   غمش شتد انیـسِ دل زار من
از آن دم که مادر مرا داده شیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
اگـر چــه گنــه کـار و آلـوده ام                        به خاک مزارش جبین سوده ام
دمـی بــی ولایش نیــاسوده ام               گرفتــار و دلداده اش بـوده ام 
از آن دم که آب و گلم شـد خمیر              امیــری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیــر
ز خـون جگـر پــاکِ پـاکم کنید                           سپس عاشق سینه چاکم کنید
بـه تیــغ محـبت هـلاکم کنیـد               به صحن ابوالفضل خاکم کنید
که خاکم دهد بوی مشک و عبیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیر
به زخـم جبیـن پیمبـــر قسـم                          به رخسـار خـونین حیـدر قسم 
به محسن، به زهرای اطهر قسم               به سبطین و عباس و اکبر قسم 
به هفتـاد و دو عـاشق بی نظیر               امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیــر
دریغا که شـد خاک صحرا کفن                           بر آن کشتـه ی پـاره پـاره بـدن 
تنش پــاره پـاره تـر از پیـرهن              سرش نوک نی با خدا هم سخن
نگاهش سر نی به طفلی صغیر              امیـری حُسَیـنٌ وَ نعِـمَ الامیــر
به ســردار بــی لشگــــر کـربــلا                      به سـرهای لب تشنه از تـن جدا 
بـه قــرآن زیـــر سُــم اسـب هـا               به خونی که شد خونبهایش خدا 
به جسمی که او را کفن شد حصیر              امیــری حُسَیـنٌ وَ نعِــمَ الامیـر
به هر کوی و هر بزم و هر انجمن                            سرم خاک پای حسین و حسن 
پدر در دو گوشم سروداین سخن              که ای نازنین طفل دلبنــد من 
حسینی بـمـان و حسینـی بمیـر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار