محمل به محمل، منزل به منزل یک کاروان دل، در کوی جانان
مولا حسین جان
کجاوه دارد عطر محبت در آن نشسته بانوی عصمت
او از حسینش یکدم جدا نیست
در سینه‌اش جز مهر و وفا نیست
در خاطر او غمهای عالم گردیده مهمان
گوید برادر، داغت نبینم عقده به دل زد، این سرزمینم
خدا نیارد، از تـو جدایی
از ما نگیرد، این آشنایی
این کربلا را حزن و بلا را منزل بگردان
ترسم که بر نی بینم سرت را در خون نشسته، گل‌پیکرت را
ترسم بسوزد عطش، بهارم
رود بـه غارت، دار و ندارم
یک دشت دشمن تنها شوم من با غم نصیبان
فانوسهای اشک 3 – جعفر رسول زاده
