به قلاده ی نفس گشتم اسیر شدم زار وشرمنده وسر به زیر
تهی دستـم و بی نوا و فقیـر مرا کس نخواند ذلیل و حقیر
مقامم بُوَد بس بزرگ و خطیر امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
حسیـن از کـرم انتخـابم کند غـلام غــلامش خطابــم کند
گـدای در خـود حسـابـم کند بهشتـم بَــرَد یــا عذابـم کند
به عشقش اسیرم اسیرم اسیر امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
خیــالش ز من دلربـایی کنـد غمش در دلـم خودنمایی کند
نـوایش مـرا نینــــوایی کنـد ولایـش مــرا کربـــلایی کند
بداننـد خلق از صغیــر و کبیر امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
منـم عـار او، او بــود یـار من ز لطـف و کرامت، خریـدار من
نبـودم که او بــوده دلـدار من غمش شتد انیـسِ دل زار من
از آن دم که مادر مرا داده شیر امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
اگـر چــه گنــه کـار و آلـوده ام به خاک مزارش جبین سوده ام
دمـی بــی ولایش نیــاسوده ام گرفتــار و دلداده اش بـوده ام
از آن دم که آب و گلم شـد خمیر امیــری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیــر
ز خـون جگـر پــاکِ پـاکم کنید سپس عاشق سینه چاکم کنید
بـه تیــغ محـبت هـلاکم کنیـد به صحن ابوالفضل خاکم کنید
که خاکم دهد بوی مشک و عبیر امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیر
به زخـم جبیـن پیمبـــر قسـم به رخسـار خـونین حیـدر قسم
به محسن، به زهرای اطهر قسم به سبطین و عباس و اکبر قسم
به هفتـاد و دو عـاشق بی نظیر امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیــر
دریغا که شـد خاک صحرا کفن بر آن کشتـه ی پـاره پـاره بـدن
تنش پــاره پـاره تـر از پیـرهن سرش نوک نی با خدا هم سخن
نگاهش سر نی به طفلی صغیر امیـری حُسَیـنٌ وَ نعِـمَ الامیــر
به ســردار بــی لشگــــر کـربــلا به سـرهای لب تشنه از تـن جدا
بـه قــرآن زیـــر سُــم اسـب هـا به خونی که شد خونبهایش خدا
به جسمی که او را کفن شد حصیر امیــری حُسَیـنٌ وَ نعِــمَ الامیـر
به هر کوی و هر بزم و هر انجمن سرم خاک پای حسین و حسن
پدر در دو گوشم سروداین سخن که ای نازنین طفل دلبنــد من
حسینی بـمـان و حسینـی بمیـر امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
