ای تنـت در خـاک و خـون غلتـیـده از شمشیرها
پیکــر عـــریـان تـــو پـــوشیـده از شمشیـرها
چشـم هـای جــوشنت گــرییـده خـون از تیرها
زخـــم هـای پیـکــرت خنـدیـده از شمشیــرها
ای بسی گل زخم و گل خون بر وجودت یا حسین
لالـه هـا بـــر لالـه هـا رویـیــده از شمشیـرهـا
زینب از داغ تو گر صد دیده خـون گرید کم است
چـون تنـت را پــاره پــاره دیــده از شمشیـرها
کـی ذبیحـی در منــای عشـق، همتـای تـو بود؟
ای رگ و پیــونـد تــــو ببــریـده از شمشیرهـا
میـــزبـان عشـق عـــاشوراییـان، دشمـن چـرا
بــــزم مهمــانی بـــرایت چیـده از شمشیرها؟
قتلگـاهـت کعبـه امــا دشمنـــان انــدر طواف
ویـن حـرم دریــای خـون گـردیده از شمشیرها
بـر لب خشکت، امــام عـاشقـان، هـر دم سلام
ای مـی عشـق خــدا نــوشیـده از شمشیـرها؟
کــربلا کنعـان جـــانبازی اسـت، یـا زهـرا ببین
یـوسفت را گــرگ هــا درّیـــده از شمشیــرها
قـــاسمت بــربستـه بــار عشــق را از نیـزه ها
اکبـرت بگشــوده صـدهــا دیــده از شمشیرها
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
