آفتــابــا هـــال مــــاه شــدی کـــاروان را چـــــراغ راه شدی
روز و ظهر و هلال این عجب است آفتـــابم گرفته یا کـه شب است
هر طـرف رو کنـی بـه سوی منـی مثــل آیینـــه رو بـــه روی منی
دل سنگ است خــون ز مـاتم تو نیـــزه خـون گریه کرده در غم تو
زده آتش به جان و شعله بـه تـن خنـدۀ نیــــزه دار و گــریـۀ من
تــو هــلالی و مــن ستــارۀ تـو کشتـــۀ جلــوۀ دوبــــارۀ تــو
تــا سـرت نـوک نی ستـاره شده قلب خـورشید پــاره پــاره شده
درد و چشمم نگاه خستۀ تـوست عکس پیشـانی شکستۀ تـوست
نیزه از خون حنجـرت خجل است نیـــزه دارت چقدر سنگدل است
از جبیـــن شکستـــه ات خجلم کـــم نگــــاهم کن ای عزیز دلم
قـاتلت هـم عنـان من شده است چشم تـو سـاربان من شده است
داغ تـــو مثــــل شمـع آبـم کرد نگـــه دختــــرت کبـابـم کــرد
دسـت کــوتـاه و دور محمـل من نیــزه خـم شـو به خاطر دل من
تـــا گــلابش ز اشــک دیده زنم بـوسـه بــر حنجــر بــریده زنم
آسمـــان بــر ســرم خـراب شده گــرد ره بـــر رخـم حجاب شده
منــم و کــــاروان و اشــک روان خنده و داغ و سنگ و زخـم زبان
از ســـر نیـــزه هــا صــدایم کن تــــا نیفتـــم ز پــا دعــایم کن
کـــاش پیـــش از بــریدن سر تو مـی بــریدند ســر ز خــواهر تو
تیـــر تــــا از کمـان شتـافته بـود کــاش قلــب مــرا شکـافته بود
ای فــــدای ســــر بــــریـدۀ تو جگــر نیـــــزه داغــدیـدۀ تــو
مـــاه مـــن چنگ ها کجا تو کجا حملــــۀ سنـگ هـا کجـا تو کجا
روی تو روز و مــوی تــو سحــرم پـــاره تـــر از گلـــوی تـو جگرم
کـس نـــدیــده کنــــار یکـدیگر آفتــــاب و غــبار و خـــاکستـر
علـــم تــــوست مـــاه رخسارت نیــــــزه دارت شــده علمـدارت
تـــو کـــه خـود ماه انجمن هایی از چـــه بـــر نـــوک نیزه تنهایی
غـــم مخــور ما همه سپـاه تـوایم تـا صـف حشـــر داد خواه توایم
روی اسلام لالـه گـون تو باد
اشک "میثم" نثار خون تو باد
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
