ســر تــو، بــــر ســـر نــی، آفتــاب داور من
تـــو آفتـــاب خــدا و هــــلال فـــاطمـه‌ای
گلــــوی پــــارۀ تــــو بــــود، بـــاورم امـا
محاسن تو، که خونین شده است،ارث علی است
بـه نیـزه‌دار تـو نفـرین چقـدر دل سنـگ است
مـن و تـو چـون دو سپـاهیم در برابـر خصــم
بــه حشـر مهــر بلنـد است از زمین یـک نـی
هــزار حیـف، کـه دستـم نمی‌رسد بـه ســرت
ز کـــوفه یـــک نگهـم، بـر تـن مطهّـر توست بتاب و سایــه کــن ای آفتــاب بـر سـر من
بگــو چــه خـــوانمت، ای نـازنین برادر من
ســر بــــریـده، ســـر نــی، نبـود بـاور من
کبــودی رخ مــن هســـت، ارث مــادر من
کـــه بـا سـر تـو ستـاده است در بـرابـر من
کـه نیــزه، سنگر تـو، محمـل است سنگر من
تــو آفتـــابـی و گـردیده کــوفه محشر من
چــه می‌شود که بیـایی دمی تــو در بـر من
بـــوَد بــه زخـــم جبینت نگـــاه دیگر من
حکـایت غـم مـا در تــوان «میثم» نیست
اگـر چـه خون جگـر می‌خورد ز سـاغر من
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
