مشعــل فــــروز ولایــت، آیینـۀ کــوثـرم من زهـرای زهـرا خصـایـل، ریحـانة الحیـدرم من
هرچند هستم به ظـاهر، طفـل یتیمی سـه ساله حتـی چهـل سـالگان را در کـودکی مـادرم من
طفلـم ولـیکن چه طفـلی،طفـل حسین شهیدم یـک فاطمه صبـر و ایثار، یک زینب دیگـرم من
طفـل صغیــر حسینم، نـی نـی، سفیـر حسینم فـریاد سـرخ ولایـت، خـون را پیــام آورم مـن
نـاموس بیـت الولایــم، شام است کرب و بلایم بـا یک مـدینـه کرامـت، یک کـربلا لشگرم من
وجـه خـدا شمـــعِ بزمـم، ویرانـه میدان رزمـم شـام است تسلیم عزمم، از کـوه محکمتـرم من
پیـــروز میـدان عشقم، شمشیر فتـــح دمشقم با عمـۀ قهـرمـانم، هـم گـام و هـم سنگـرم من
با قـامت کـوچک خــود، یک اسوه ی استقامت بـا صـورت نیلـی خود، خـورشیـد روشنگرم من
یـاقـوت از دیـده سفتـم، بــا مـردم شـام گفتم آخـــر چــرا می زنیـــدم فرزنـد پیغمبــرم من
شـد مصحـف پیکــرم پــر از آیــه بـا تازیانــه یــک ســورۀ کوچکم،نـه! قرآن ز پا تا سـرم من
مـن طایـر قدس بودم، میخواندم و می سرودم اکنــون کنــار خــرابه، صیـد شکسته پــرم من
پیـوسته بـاب المرادم، تـا حشر بــاب الحسینم شهر شهادت حسین است، بر این مدینه درم من
شام بـلا رزمگـاهـم، شمشیـر مـن تیـر آهـــم هر قطره اشکم سپـاهم،کی گفته بی یــاورم من
دشمن مرا هم کتک زد، بـر چهره، مهـر فدک زد فهمیـــد از روز اول، بـــر فــاطمـه دختـرم من
عمرم به پایان رسیده، خون از دو چشمم چکیده امشب ز رنگ پــریـده، گل بـر پـدر می برم من
میثم! به دامان من زن پیوسته دست توسّل
زیـرا که باب الحـوائج تـا دامن محشرم من
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
