ای ساقـی لب تشنگـان، ای جـان جانانم (2) سقّای طفلانم (2)
داغت شکسته پشت من، ای راحت جانم (2) سقّای طفلانم (2)
من بـیبرادر چـون کنـم بـا ایـن سپـاه دون در دامن هـامـون
بینـم تـــو را در ابـر خــون ای مــاه تابـانم سقّای طفلانم (2)
خــواهم بــرم در خیمهگه، ای گل تن پـاکت پیکـر صـدچاکت
ممکـن نبــاشد «یـا اخـا» محـزون و نـالانم سقّای طفلانم (2)
بــرخیــز و ای جــان بـــرادر کـن علمداری بنمـا مــرا یــاری
بـی تـو غـریـب و بی معیـن در این بیابـانم سقّای طفلانم (2)
بـی تـو یقیــن دارم کـه فــردا زینـب نـالان بـر نــاقـۀ عـریان
گـــردد ســـوار از راه کینــه بـــا یتیمــانم سقّای طفلانم (2)
شد روز روشـن پیـش چشمم تیـرهتر از شب چون معجـر زینب
بینـم تـو را در مــوج خــون، ای دُرّ غلطـانم سقّای طفلانم (2)
فانوسهای اشک 3 – مرحوم خاشع