رادیو نوحه

ای مصحف پامالم، نجل حسنم، قاسم 
گلگون بدنم قاسم، صـد پاره تنم قاسم 

ای دهــانت پـــر از خــونِ گلـویت 
می دهی جـان، پیش چشم عمـویت 

خون شد حنایت                                                  عمو فدایت

من با خبـرم از تـو، تو بــا خبری از من 
من تشنه ترم از تو، تو تشنه تری از من 

تـــا فلــک مـــی رود آه از نهــــادم 
تشنــه لـب بــودی و آبــت نــدادم 

خون شد حنایت                                             عمو فدایت

دسته گل دامادی، گـل زخم تنت گشته 
پیراهـن خـونینت، بـر تن کفنت گشته 

مــن بــه مقتـــل عــزادار تـو هستم 
تــو بــزن دست و پـا بــر روی دستم 

خون شد حنایت                                               عمو فدایت

من لالۀ سرخم را پامال خزان دیدم 
از زیر سم اسبـان فـریاد تو بشنیدم 

در دلــم شعلـۀ تـاب و تبـت بـود
زیـر تیـغ از عطش جان بر لبت بود 

خون شد حنایت                                                عمو فدایت

با نوک سنان ها باز، از هم زِرهت گردید
یک پیـرهن نـازک بر تن گرهت گردید 

سینـۀ تنـگ مـن شـد جــوشـن تـو 
اشـک مــن مرهــم زخـم تــن تــو 

خون شد حنایت                                              عمو فدایت

من آب روان بر تو از چشم تر آوردم 
با سوز دل از خیمه بر تـو خبر آوردم 

مـــادر و عمـــه و دختــر عمویت 
اشکشان گشته چـون خون گلویت 

خون شد حنایت                                            عمو فدایت

جسم تو برم خیمه، ای دسته گل پرپر 
بنشینـم و بگـذارم پهلـوی علی اکبـر 

چشمـۀ خــون کنــم چشـم تـرم را 
گــه ببــوسم تــو را گــه اکبــرم را 

خون شد حنایت                                              عمو فدایت

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار