یـاس لاله رویی از بـاغ مدینه
با جهادش افزود بر داغ مدینه
پوشیده کفن برخاست با وجه حسن برخاست
یادگار زهرا
از عطـر بنفشه پـر شـد همـه صحرا
قاسم چو برافروخت رخسار چو مه را
دامان عمو بگرفت تا رخصت از او بگرفت
یادگار زهرا
مولا به کمر بست شمشیر دفاعش
بـا دیـده گـریان، می کرد وداعش
زان وداع سوزانش می سوخت دل و جانش
یادگار زهرا
آن دو بهر تودیع چون بغل گشادند
از لـذت و حسـرت مدهوش فتادند
آه در چنان حالی جای فاطمه خالی
یادگار زهرا
از عطش نمانده رنگی به عذارش
شاهد خــزان بود سیزده بهارش
از تهاجم عدوان شد ورق ورق قرآن
یادگار زهرا
خون و خاک صحرا، بر تن کفنش شد
زیـر سـم اسـبـان، پـامـال تنـش شد
عقده در گلو بودش بانگ یا عمو بودش
یادگار زهرا
یاس علـوی را بـا داس بریدند
غنچه ها امید از آن یاس بریدند
داغ آن گل زیبا کرد در حرم غوغا
یادگار زهرا
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
