ای عمــو پــاره پــاره شــد بدنم زرهــم گشتــه زخــم‌هــای تنم
منـــم آن یــوسفـی کـه گردیده بــدنـم پـــاره‌تـــر ز پیـــرهنم
سیـــــزده ســـــــال آرزو دارم روی دست تــو دست و پـا بـزنم
از دم تیــــغ دوست خــوردم آب کـه عسـل جــاری اسـت از دهنم
عـــاشقـم عاشقـم عمـــو بگـذار اسب‌هـا پـــا نهنـــد بــر بـدنم
بس که خشکیده از عطـش دهنم نیـست یــــارای گفتـــنِ سخنم
آرزوی مــــن از ازل ایــن بـــود که شود زخم و خاک و خون، کفنم
پـدری کـن بــر ایــن یتیــم عمو من عــزیـــز بــــرادرت حسنـم
شهـد احلـی مـن العسل خـوردم به! چـه زیباست دست و پـا زدنم!
«میثم» از سوز دل بسوز به من
من گـل بـرگ بــرگ در چمنم
دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار
