او بود و یک لشکر، ولی لشگر، چه کردند با یـاس سـرخ بـاغ پیغمبر، چـه کردند
گـرگـان کـوفـه، جسـم او در بــر گرفتند بـا هــم گـلاب از آن گــل پرپر گرفتند
بــا سـوز دل زخـم تنـش را تـاب دادند آن تشنـهْ لب، را از دمِ تیــغ آب دادند
جسمش ز نوک نیزه بـا جوشن یکی شد پیـراهن خـونین او، بــا تـن یکی شد
«بن‌سعد ازدی» بر تنش زد نیزه از پشت هر سنگـدل، یکبـار آن شهزاده را کشت
افتــاد، روی خــاک و عمــو را صـدا زد مــانند مـرغ سـر بـریده دست و پا زد
فــرزنـد زهـرا همچنــان بــاز شکـاری آمــد بــه بـــالای سـرش با آه و زاری
در دست گلچین، دید یـاس پـرپرش را می‌خواست، کز پیکر جدا سازد سرش را
بــا تیـغ بر او حمله، چون شیر خدا کرد دسـت پلیـد آن ستمگـــر را جدا کـرد
لشکــر، بــرای یـــاری او حملـه کردند آوخ! کــه بـا آن پیکر خونین چه کردند
از میهمــان خـویـش استقبــال کـردند قــرآن ثـــاراللـه را پــامــال کـردنـد
با آنکه بر هر داغ، داغ دیگرش بود
این داغ دل، تکرار داغ اکبرش بود
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
