برون آمد از خیام حرم، قاسم بن حسن چون مهی تابان
شتـابـان آمد بـه نزد عمو، تا ستاند از او رخصت میدان
عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم
خوشم گر سر در رهت بدهم، سرفرازم چون بر تو سربازم
به شوق جـان دادن از عشقت،گاهُ می‌سوزم گاهُ می‌سازم
عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم
عموجان من غرق در مَحنم، زادۀ حسنم جان نثار توام
سرافـرازم سـرو ایـن چمنـم، ای گـل زهرا بی‌قرار توام
عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم
عمو جانم مرگ در ره تو، چون عسل شیرین شد به کام من
ز مینـای عشقـت ای سـاقـی، از کـرم تر کـن جام کام من
عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم، ای عمو جانم
فانوسهای اشک 2 – رحمت الله صادقی
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.