پـدرم رفـت و بــود عقـده گشــایم عمه بــود امیــد دلـم بـعــد خـدایم عمه
بعد بابا کـه سـرش همـره مـا بـر نی بود انس بستـه بـه من و آه و نـوایم عمه
تـا نسـوزد جگـرم بیش تــر از داغ پـدر دهد از اشـک بصـر آب و دوایــم عمه
زنـد از مهــر گهــی شانه به مـویم گریان کشد از لطـف گهـی خــار زپــایم عمه
تا نیفتم بـه کـف دشمن و سیـلی نخورم نکنـد لحظه ای از خویش جـدایم عمه
من دعامی کنم و مـرگ خـود از حق طلبم نشنود این دل شب کـاش دعـایم عمه
هست تکلیف من امشب بگذشتن از جان بهتـرین شـاهد من هست وفـایم عمه
من به تکلیف عمل کـرده و بـا خیـل اسیر جشن تکلیـف گـرفته است بـرایم عمه
جشن تکلیف مـرا هست چراغان از اشک اشـک خونین کـه بریزد به عـزایم عمه
جشن تکلیف من این بود که در ویرانه
بست بــا خون دل خویش حنایم عمه
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
