ای گشته یکی جسمت با پیرهنت، قاسم
مثـل جگـر بـابـا، صـدپـاره تنـت، قاسم
درّ حسنی قاسم فرزند منی قاسم
ای بسته حنا بر کف از خون دل تنگت
پیـراهـن دامـادی بـر تـن زره جنگت
خونین لب خود واکن ماننـد علی اکبر
بر گو به عمـوی خود یک العطش دیگر
درّ حسنی قاسم فرزند منی قاسم
ای بلبل من دیشـب، قـرآن به حرم خواندی
چون شد که به موج خون از شور و نوا ماندی
من نعش تـو مـی‌بـردم بـر شـانۀ خود ناگاه
دیـدم کـه بـه استقبـــال، گُـل آوَرَد عبـدالله
درّ حسنی قاسم فرزند منی قاسم
گفتـم که پس از بابا ای دسته‌گلِ پرپر
من جای حسن باشم، تو جایِ علی‌اکبر
درّ حسنی قاسم فرزند منی قاسم
فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار
