ز خـون نگــار شـــدی بـــاغ یــاس پـرپـر من
عمـو فــدات شــود جـــان مـــده بــرابـر من
گمـان مکـن تـو یتیمـی پــدر کنـارت نیست
منـم امــام حسـن تـو علــی اکبــــر مــن
بــه روی خــاک مــزن دسـت و پــا غـریبانـه
مــرو مـــرو ز بــــرم ای همیشــه در بـر مـن
جــدا شــدی ز عمــو بــا گلـــوی خشکیـده
ببیـن بـــرای تـــو دریـــاست دیـدۀ تـر من
ز زخــم تیــغ، تنــت آیــه‌آیـــه گــــردیــده
چـــرا ز تیــر شـــدی نقطـه‌نقطـه کــوثـر من
بـه روی دست تنت را بـه سـوی خیمـه برم
خـدای صبـر دهـد در غمـت بــه دختـر من
بــه جسم غرقه به خون تو دوختم چشمی
بـه زخم لالـــۀ لیــلاست چشـم دیگـر من
تـــو را بـــه زیـــر سـم اسـب، مـن اگر دیدم
خــدا کنـد کــــه نبینـد حسـن بــــرادر مـن
تـن تــو بــا تـن مـن دفـن می‌شـود امـا
سرت به نوک سنان همره است با سر من
ســـزد کـه از قلمت خـون دل چکد «میثم»
کـه نظــم تــوسـت همــــان آه دردپـرور
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
