بذار عمو جون که برم، به سوی میدون بلا
دلم پـر از تــاب و تبـه، واسۀ دیـدن بابا
تویی آروم جـونم، جون مـن مـرو قاسم
مبر صبر و امونم، بی کفن مرو قاسم
تو اذن میدونم بده، آخه تنهـا شدی عمو
پرپر شـدن گلای تـو، علیِِّ اکبـر تـو کو؟
بیـا تا که بگیرم، عمـو تـو رو در آغـوش
بـرام سخته ببینم، شمع روشنو خاموش
تویی آروم جـونم، جون مـن مـرو قاسم
مبر صبر و امونم، بی کفن مرو قاسم
قـاسم یتیـم مجتبـی، مـی ره بـه میــدون نبرد
خونی می شه فرق سرش،یه نوجوون یه کوه درد
عمــو می یـــاد بـــالایِ ســر قـاسـم خستـه
می بینـه مثــل زهـــرا، پهلـــوی اون شکسته
تویی آروم جـونم، جون مـن مـرو قاسم
مبر صبر و امونم، بی کفن مرو قاسم
سـاقۀ گـل شکسته و مــونده زیـر سـم فرس
عمــو رو تنهـا نـذاره یـاس کبـود و بی نفس
ببیـن یـاست بــرادر، شکستـه تـوی دستـم
حسن جان کن حلالم، که من شرمنده هستم
تویی آروم جـونم، جون مـن مـرو قاسم
مبر صبر و امونم، بی کفن مرو قاسم
فانوسهای اشک 2 - سیّده نرجس رضایی
