ای نــور بصــر، لیلا
ای شمع دل سوزانم ای قـرص قـمــر لیلا،
ای خونین گل خندانم فرزندم علی‌اکبر
نوردیـدۀ حیدر
امید لیلا دو چشم خود وا کن
میـان دشمن مـرا تماشـا کن
لالۀ لیلا لالۀ لیلا لالۀ لیلا علی
ای در خون شده آغشته
زینب نـالـه بـه آهـم زد ای داغ تـو مرا کشته
دشمن خنده به اشکم من بـابـای تو هستم
زد تا رفتی تو ز دستم
تشنه لب ز خود تو را جدا کردم
به جـای آب اشک دیـده آوردم
لالۀ لیلا لالۀ لیلا لالۀ لیلا علی
لیـلا کو در این صحرا
پاشیده همه اعضایت بیند ای ثمـرِ زهـرا
پیش دیدۀ بابایت خون روی تو بگیرد
بـابـا بـر تـو بمیرد
اگرچه از خون لبت به هم بسته
بـا پــدرت کـن تـکلـم آهسته
لالۀ لیلا لالۀ لیلا لالۀ لیلا علی
فـرزنـدم بنگــر عمه
بی‌تو ای گل بستانها بیرون آمده از خیمه
پـاره گشته گریبانها با عباس و سکینه
از گلهـای مدینـه
فاطمه از غصّه خـونجگر گردد
برادرش کی به خیمه برگردد؟
لالۀ لیلا لالۀ لیلا لالۀ لیلا علی
مـن گلـزار خزان دارم
در این محفل مهمانی بر دل داغ جوان دارم
فرزندم شده قــربانی گـریـم در دل دشمن
خون گردیده دل من
حقوق جدم عجب ادا گردید
بـا لب تشنه علی فدا گردید
لالۀ لیلا لالۀ لیلا لالۀ لیلا علی
فانوسهای اشک 3 - غلامرضا سازگار
