در میان خیمه دور از چشم بابا
سـرمه از دود جگـر کردم مهیا
غریبانه می‌زنم شانه تار گیسوی اکبرم را
نرگس خوابیدۀ مخمور اگر وا کند
تیـر جگردوز رها در دل شیدا کند
وای لیلا اگــر کشته گردد، اگـر کشته گردد
در یم خون گر آغشته گردد، گر آغشته گردد
ای خدا شود جان سپارم تاب داغ اکبر ندارم (2)
می‌رود تاب و تـوان از پیکر من
سوی قربانگه روان شد اکبر من
نگار من، غمگسار من، همدم با وفای لیلا
تلخ کند کـام مرا فکر جدایی تو
تیغ اجل کاش کند مرا فدایی تو
جان مـادر، مــرو از بــَرِ مـن، مـرو از بَـرِ من
خاک هجران، مکن بر سر من، مکن بر سرِ من
ای خدا شود جان سپارم تاب داغ اکبر ندارم (2)
رَعدِ تیر و اَبرِ تیـغ و بَـرقِ خنجر
سیل خون پاشیده بر رخسار اکبر
گل نازم، زخمۀ سازم، بی‌صدا در خون دست و پا زد
باد خزان سنگ شد و غنچۀ لب، وا نمود
بـاز مگـو از چـه علی قهـر ز بـابـا نمـود
شـد خزانی گـل آشنایی
ای زمانه چقدر بی‌وفایی
ای خدا شود جان سپارم تاب داغ اکبر ندارم (2)
فانوسهای اشک 3 - مصطفی نظری
