وقتی که تیـر کیـن بــه گلوی تو جا گرفت خون تو را به عرش فشاندم، خدا گرفت
گـردیـد دفن، پیکـــر پاکت بـه دست من پیش از همـه تو را بـه بغل کربلا گرفت
می‌خواستم چو لاله کنم هدیه‌ات به دوست دشمن زمن به تیر سه شعبه تو را گرفت
از بس مصیبت تـــو عظیــم است، بهر تو بــاید تمــــام ســال دمـادم عزا گرفت
تیــر آمـد و زحلـق تو بر قلب من نشست از آن گذشت و جا به دل مصطفی گرفت
نفــرین بـه حرمله کـه بـه تیر سه شعبه‌ای دار و نـــدار و هستی مــا را ز ما گرفت
عمــه بـــرای مـن طلبیـد از خـدای، صبر مـادر به خیمـه بهر تـو دستِ دعا گرفت
بیهوده بهـر کشتن مـن صـــف کشیده‌اند بـا کشتـن تـو «حرمله» جـانِ مرا گرفت
مادر نداشت آب به جز اشک چشم خویش قـاتل تــو را ز شیر بـه تیـرِ جفـا گـرفت
«میثم» به قبر کوچک اصغر نظاره کـن
سـربـاز آخـرم به دل خـاک، جا گرفت
دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار
