شه دین گفت که ای نور دو چشم تر من (2) شیرخوار اصغر من (2)
کشتــۀ راه خــدا، ای گـل نیلــوفر مـن (2) شیرخوار اصغر من (2)
آب، از تیــر جفـا خـوردی و سیــراب شدی یـا که در خـواب شدی
بــرده خاموشی تو یکسره هـوش از سر من شیرخوار اصغر من (2)
گلـــوی نــازک و خشکیـدۀ تو شیر نداشت طـاقت تیــر نـداشت
کـاش ایــن تیـر زدی حـرمله بـر حنجر من شیرخوار اصغر من (2)
مـادر زار تــو در خیمــه بــوَد چشم بـه راه بـا دو صـد نـالـه و آه
بی‌خبـر آنکه شـدی کشتـه تـو انـدر بـر من شیرخوار اصغر من (2)
بــا چنین حـال تـو را گــر ببـرم سوی رباب گو چه گـویم به جواب
گـــر بپـــرسد چـه گنه داشت، گل‌احمر من شیرخوار اصغر من (2)
بـود امیـدم کـه تـو فارغ شوی از هـر محن بــاز گــردی بـه وطن
تـا شـوی مـونس صغـرای حزین، دختر من شیرخوار اصغر من (2)
فانوسهای اشک (3)- عباس حسنی جوهری
