دختری را که پدر در سفر است همۀ چشم امیدش به در است
تـا که بـابـا نیــاد آروم نـداره همه آرامش دختـر پـدر است
تمـام عــالـم
سه ساله دختر کسـی ندیده
قدش خمیده
حسین حسین وای (2)
گوشۀ خرابمـون خــوش اومدی به یتیمت چه عجب تو سر زدی
فضـای خـرابمــون پــر شده از بـوی سیـب، بـوی گل محمّدی
غم هجر تو
بیا برگردیم بود به سینه
سوی مدینه
حسین حسین وای (2)
باباجون عمه میگفت رفتی سفر نـدادی به دختـرت چرا خبـر
نکنـه دوبــاره تنهـام بـــذاری حالا کـه تـو اومــدی منم ببر
به غـم اسیرم
صدام کن بابا بی تو می‌میرم
تا جـون بگیرم
حسین حسین وای (2)
مسافران صفر یک- سلمان
