قـرآن پـاره پـاره گم کـردم اینجا
یک آسمان ستاره گم کردم اینجا
وای حسینم، نور عینم
خورشید آرزویم در خون نشسته
گردیده سایبـانش نیـزه شکسته
وای حسینم، نور عینم
مـن زائــر غــریب خــون خـدایم
از حنجـــر بریــده زنــد صــدایم
وای حسینم، نور عینم
لالـۀ پــرپـرم را می جـویـم اینجا
با اشک دیده او را می شویم اینجا
وای حسینم، نور عینم
در زیــر تازیـانه با اشـک دیـده
گلبوسه گیـرم از رگ هـای بریده
وای حسینم، نور عینم
بنشینـم و ببـوسم زخـم تنت را
کی برده یوسف من پیراهنت را؟
وای حسینم، نور عینم
رگ های گـردنت را چـرا بریدند؟
چــرا ســر تـو را از قفـا بریدند؟
وای حسینم، نور عینم
زخمی که روی قلبت دهان گشوده
گویا که جـای تیـر سـه شعبه بوده
وای حسینم، نور عینم
بین روی سینه یاس مدینه ات را
در زیــر تازیــانه سکینــه ات را
وای حسینم، نور عینم
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
