زخــم تنــم را کــه در حـســـاب نیـاید مــرهـم دیگــر جــز آفـتــاب نیـاید
غربت و مظلومی ام غمی است جهان سوز حـرفـی از این غم به صد کتـاب نیـاید
داغ جــوانـان شرر زده است بـه جــانـم چــــاره ســـــوز دلـــم ز آب نیـاید
آتـش و خـون و عطـش گـرفتـه فضـا را کـــاش کـه مــاهـم در آفتـاب نیـاید
بهــر وداع قِـمـــاط خـــونـی اصـغــر هـر کـه بـیـــایـد ولـی ربــاب نیـاید
خصــم روان در خیـام و بهـر دفــاعـش زیـن تـن مجـروح صبـر و تـاب نیـاید
خــالـق آبـــم ولـــی ز اهـل حــریمـم هـــر نفـسـی غیـــــر آب آب نیـاید
جــان دهــم از داغ و رحمـتـم نگــذارد بــر سـر ایـن قــوم اگـر عـذاب نیـاید
روز وصــالـم رسیـده گـوی بـه جبــریل بیـن مـن و یـــار مـن حجـاب نیـاید
ای همـه اصحـاب من چه شد که شما را هـر چـه صـدا می زنـم جواب نیـاید؟
چشم "مؤید" به ماست باز به محشر
هیـچ ز دستـش اگــر ثـواب نیـاید
یک کربلا عطش-سیدرضا مؤیّد
