امروز که روز آقایی عشق است
عزّت مدینه، ذلّت دمشق است
این قیامت کبراست یا قیام عاشوراست؟
مظلوم حسین است
آفتاب دین را هستی به خضوع است
بدترین غـروب و بهترین طلـوع است
روز محو لغزش هاست بشکفتن ارزش هاست
مظلوم حسین است
از جوشش خون ها سر زند شفاعت
در خــانـه دلـهــا در زنـد شفـاعت
تا که را شود شامل هم چو حرّ دریادل
مظلوم حسین است
در خـون شهیدان انفجار نور است
گرچه نعش آنان پامال ستور است
سینه های بشکسته ره به دشمنان بسته
مظلوم حسین است
اسلام یزیدی محکومِ زوال است
آیین حسینی مکتب کمال است
طفل بی گناه او بهترین گواه او
مظلوم حسین است
طفل بی گنه را کی طاقت تیر است؟
این جفای تاریخ کی عفوپذیر است؟
کوفی ار جوابش داد تیر جای آبش داد
مظلوم حسین است
با داس بریدند چون شکوفه او را
کشتند اگر چـه اهـل کـوفه او را
از سیه دلی کشتند با بغض علی کشتند
مظلوم حسین است
قاسمش چو ماهی در حجله خون است
اکبرش چـو مـاهی، در دجله خون است
عبدالله او سرمست جام کوثر اندر دست
مظلوم حسین است
پیشانی او را با سنگ شکستند
پیـوند دلش را با تیر گسستند
تیری که شهیدش کرد از پشت برون آورد
مظلوم حسین است
بر سینه مولا، چون شمر نشیند
یا رب سببی سـاز فـاطمه نبیند
شمر و خنجر و حنجر در برابر مادر
مظلوم حسین است
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
