ای اهل شـام و کـوفـه من نجـلِ رسولم پــــروردۀ دامــــــان زهـــــرای بتـولم
مـــرآت ذات خـــالقِ اکبـــر منـم من قـــــرآنِ روی قلــب پیغمبـــر منــم من
فـــرموده در اوصـــاف، فخـر عـالمیْنم: مـردم! حسین است از من و من از حسینم
مـن سیـّـدِ جمــــع جــوانـان بهشتم روح کتـــاب الله و ریحــــــان بهشتـــم
مــن کــلِّ احمـد را ز احمـد ارث بردم مـن از ســر انگشـت محمّـد شیر خـوردم
گهوـاره جنبانم همـان روح‌الامیـن است بغضم همه کفر است و مهرم اصل‌دین است
مـن رکــن ایمــانم، اگـر ایمـان بدانید مــن روح قـــــرآنم اگــر قــرآن بخوانید
من بــر تمـــام عــالم خلقـت، امـامم من حمـد و تکبیــر و تشهّـد، من قیــامم
تطهیـر و قــدر و هل اتی و کـوثرم من میــزان اعمـــال شمــا در محشــرم مـن
بــوسیده احمـد عضـو عضـو پیکـرم را صــورت، گلـو، لب، بلکه از پـا تـا سـرم را
فُلـک نجـات خلقــم و خـود نـاخدایم خـوانـده رســول الله مصبـــاح الهــدایـم
روحــم روان رحمـة للعــــالمین است تیغــم همــان تیــغ امیـرالمـؤمنین است
لب‌هــای ختــم الانبیــا روی لبـم بود بـــالله قســم دوش محمّـد مـرکبـم بـود
ای قوم بی‌شــرم و حیـا پستید پستید بـــر قتـــل فــرزنـد پیمبــر عهـد بستید
کردید از من دعـوت و عهـدم شکستید حتـــی بـــه روی اهـل‌بیتــم آب بستیـد
با چشم خود دیـدم کـه کشتید اکبرم را بـا تیــــر بگْرفتیـــد از شیــر، اصغــرم را
بــاغ گـل یــاس مـرا از مـن گــرفتید
لـب تشنــه عبـاس مــرا از مـن گـرفتـید
در لالـه زار سینــه جــز داغــم نمانـده یـک لاله نه، یک غنچـه در بـاغـم نمـانده
مـاه حـرام و عزمتان با من قتـال است خود با کدامین جرم، خون من حلال است؟
بـا دیـن و قـرآن و شـرف کـردید بـازی ایـن اسـت آیـا شیــوه مهمــان نــوازی؟
ایـن بـود رسـم حرمت از پیغمبر و آل؟ اطفــال معصـومـش زنند از تشنـگی بـال
والله جــز مــن زادۀ پیغـمبری نیـست از خــانـدان او حسیــن دیگــری نیـست
وقتی شـرار خشم حـق در حشـر خیـزد از چنگتـــان خــونِ مــن مظلـــوم ریـزد
منشـور پـر شـور مرا با هم بخوانید
اتمام حجـت بـا شما کردم، بدانید!
دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار
