گفت ای زینـب افسـرده و غـم‌پرور من (2) مهربان خواهر من (2)
خـواهـرا روز فـراق اســت و دم آخـر مـن مهربان خواهر من (2)
آرزو داظـتـم امــــروز در ایــن دشـت بـلا تــا کـــه از راه وفـــا
در دم مــرگ بــه زانــو بـگـذاری سـر من مهربان خواهر من (2)
یک طرف سوز و عطش، مرغ دلم کرده کباب بهـر یـک جـرعـۀ آب
مـوج‌زن مـی‌گــذرد شـط فــرات از بـر من مهربان خواهر من (2)
یـک طــرف داغ بــرادر زده آتـش بـه دلم بلـکـه بــر آب و گلـم
یـک طــرف داغِ غــمِ مــرگِ علـی‌اکبر من مهربان خواهر من (2)
جـان بـه لب آمده و مانده مرا چشم به راه بــا دو صـد نالـه و آه
بـه امیــدی کـه بیــاید بـه سـرم مادر من مهربان خواهر من (2)
ساعتی بیش نمـانده است که از خنجر کین ز قـفــا شمــر لعیـن
بـا لــب تشنــه ببــرّد ز جفــا، حنجـر من مهربان خواهر من (2)
خـواهـرا زود تـو بــرگرد و بـرو سـوی حرم تـــا نبینــی ز ستــم
بـه روی سینــۀ مـن قـاتـلِ بـد اختــر من مهربان خواهر من (2)
هـر کجــا مـی‌روی از حـال تـو، من باخبرم بـا تـو مـن همسفـرم
کوفه و شــام بــه دنبــال تـو آیـد سـر من مهربان خواهر من (2)
بـاش آگــاه کــه امـروز، پس از کشته‌شدن عــوض غسـل و کفن
اسـب تـازنـد ز کیـن، بــر بــدن اطهر من مهربان خواهر من (2)
فانوسهای اشک 3 – عباس حسنی جوهری
