گلم پرپر شده و بوی گلاب آید ز خاک او
بگو ای باغ سُرخ من، گل من کو گل من کو
حسین جانم حسین جانم
حسین جانم حسین جانم
نمی‌گویم چها دیدم که از من باخبر بودی
به هر کویی گذر کردم تو با من همسفر بودی
حسین جانم حسین جانم
حسین جانم حسین جانم
نمی‌دانم چسان بی‌تو، به سر عَزم وطن دارم
ز هجده یوسفم با خود فقط یک پیرهن دارم
حسین جانم حسین جانم
حسین جانم حسین جانم
به غیر از اشک چشم خود نیاوردم گلابی را
که من هرگز ننوشیدم بدون گریه آبی را
حسین جانم حسین جانم
حسین جانم حسین جانم
مسافران صفر یک- علی انسانی
