شب است و سکوت است و اشک است و آه
بیــــابــان سیـــه تـــر ز شـــام سیـــاه
مــــه افـتـــاده در دامــــن علقــمــــه
درخشـیــــــده خــــورشیــد از قتلگــاه
ز هفتــاد و دو اخـتـر تـابنـاک
به هر سو بود پیکری چاک چاک
مه از آسمـان چشم خـود دوختــه
دل شـب به یــک خیمـۀ سـوخته
ز داغ و عطـش مــادری مثل شمع
در اطـراف گهــــواره افـــروختــه
نه در خیمه آب و نه در سینه شیر
نگـاه خیــالیش بــر زخــم تیـر
عطـش مـانـده و اشک و آه و الم
علمــدار گـردیــده دستــش قلم
خـدایا نـدانـم بـه صحــرای خون
کجا گم شده دست و مشک و علم
شـود تشنگـــان را دل از غـم کباب
اگــر چشمشـان افتد امشب به آب
بگـرییـد ای داغــداران همـه
بـه سقـای بـی آب در علقمـه
دل بحــر آتـش دل آب خون
فرات است شـرمنده از فاطمه
حسین و لب خشک و قلب کباب
بـه خــون گلـویش نـوشتـند آب
ز شمشیــر بیـداد خصـم جسور
دو قسمـت شـده سورۀ سرخ نور
به گــودال افتـاده یک نیمه اش
دگر نیمــه اش در میـــان تنـور
به هر آیه اش مانده زخمی عیان
جــدا کـرده یـک آیـه را ساربان
حسین است و جد و اب و مادرش
حسن می زند بـوسه بـر حنجرش
دریغـا کـه بــا هم سفـر می کنند
سـر و قاتل و دختـر و خـواهرش
کند سنـگ خون گریه بر حالشان
گمـانم کــه زهـراست دنبالشان
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
