بیا مادر، دشت کرب و بلا، شد ز جور خزان، لاله‌گون امشب
ببین مـادر زیـر بار محـن، گشته همچو کمان، قامت زینب
اگر مـادر خم شده کمـرم، خون شده جگرم، می‌زنم بـر سر
از آن تـرسم ساربـان بـرسد، از جفـا ببـرد دست و انگشتر
فلک گشته، دیده گریانم غریب شام غریبانم
مادر ای مادر، مادر ای مادر (2)
گُلت بـودم ای شفـای دلـم، آسیـاب فلک، چـون گلابم کرد
ببین مادر لخته لخته دلم، سوز داغ حسین، چون کبابم کرد
بیـا مــادر بــا شکستـه دلـی، همنـوایِ دلِ زارِ زینـب شو
دو طفـل از ما گـم شده، تو بیا، جستجو بنما، یار زینب شو
پرستار این یتیمانم غریب شام غریبانم
مادر ای مادر، مادر ای مادر (2)
بیـا لختـی سـاربـان بشنـو، از بــرای خــدا، آه زهـرا را
مکش خنجر، بهر خاتم او، تا به خون نکشی، ماه زهرا را
برو بیـرون ساربان بـه خدا چون به گوش دلم زمزمه آید
نمی‌‌بینی سوی قتلگه‌اش بــا دو دیــدۀ تـر، فاطمه آید
مزن آتش بر دل و جانم غریب شام غریبانم
مادر ای مادر، مادر ای مادر (2)
فانوسهای اشک 3 – مصطفی نظری
