وقت خداحافظی است می‌روم ای خواهرم
سـرم که بـر نیـزه رفت جـان تـو و دخترم
تنم بـه خـاک بـلا
ز کـربلا تـا به شام سرم به دنبال توست
شـاهد احوال توست
غریب مادر حسین
با دو لب خشکِ من رسیده جان بر لبت
مــرا ز خــاطـر مبــر وقـت نمـاز شبت
پس از شهیدان عشق
که دست گلچین ظلم دلم ز دنیا گرفت
باغ گلم را گرفت
غریب مادر حسین
ای کـه گرفته زمین ز اشک تو آبرو
پیرهن کهنه‌ای کـه مادرم داده کو؟
زیــر گـلـوی مـــرا
که بوسه بر بوسه‌گاهِ بـوسه مکرر زدی
تیر و خنجر زدی
غریب مادر حسین
فانوسهای اشک 1- محمود شریفی (کمیل)
