عــزای اشـــرف اولاد آدم اسـت، بـیـــا!
عـزیـز فـاطمـه! مـاه محـــرّم است بیــا
هـلال مـاه عـــزا می‌دهـد نـدا بـه فلک
که مـاه گـریـه و اندوه و مـاتـم است بیـا
پــریـده رنـگ ز رخســار مــادرت زهــرا
قـد رســول خـدا در جنـان، خم است بیا
لـوای ســـرخ حسینی نـدا دهـد همه دم
که غیر تو چه کسـی، صـاحب دم است بیا
اگر شوند سمـاوات، چشمـه چشمـۀ اشک
بـه یـاد قـطـرۀ خــون خـدا کـم است بیا
بـه زخـم‌هــای تــن پـــاره پــارۀ شهـدا
خـدا گـواست، کـه تیـغ تو مرهم است بیا
هنـوز غرقه به خون، ماه روی عبـاس است
هنـوز نقش زمین، دست و پرچم است بیا
بیـا که پـر شده از ذکـر «یا حسین» جهان
بیــا کـه ولـوله در خلــق عــالم است بیا
هـر آن دلـی کـه بـه یـاد حسین می‌سوزد
در آن شـراره‌ای از شعـر «میثـم» است بیا
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
