ای جگـر سـوختــه! آتــش بگیــر سینـۀ افــروخته! آتـــش بگیــر
نـاله! چـرا حبـس شـدی در درون؟ بغض، شو و بشکن و بـــاز آ برون
اشک! به چشـم همگان خون شوی روح! ز جســم همـه بیـرون شوی
بـــاز شده قلب افــق، چـاکْ چاک کاش شود عـرش خدا، نقش خاک
مهـــر! میفـروز کــه روز جــزاست مــاه! سیـه پـوش که ماه عزاست
اهــل عــزا! مـاه عـــزاداری است خـون شهیـدان ز افق جاری است
مـــاه حــرام است، چـرا ای هلال خـون حسین ابن علی شد حلال؟
نــالـه و فــریـاد همـه بـر ملاست ملـک خــدا، آینـــۀ کــربـلاست
آینـه‌ای شُستـه بـه دریــای خـون مثــل جمـال شهـــدا لالـه‌گــون
آینـــۀ حنجــره‌ای، چــاک‌چــاک از دم او رفـع عطـش کـرده خـاک
آینــــۀ یـک بــدن ریـــز ریـــز از اثــر نیــــزه و شمشیــر تیــز
گــریــۀ دریـــاست، در ایـن آینه صـــورت سقّـاست، در ایـن آینه
بــر روی آبـی کــه همـه آذر است عکس لب خشک علی اصغر است
مهر فتــاده است به دریــای خون یا مـه لیلاست به صحـرای خون؟
جان حسین است که بر روی خاک خفته به خون با بـدن چاک چاک
ای مــه خــون، غنچـۀ پرپر ببین زخـــم گلـوی علـی اصغــر ببیـن
صـــورت مهتــابـی کـودک ببین تلظّـی مـــاهی کــوچـک ببیــن
دیــده بـه گهــوارۀ خـون دوخته شمـع شــده، آب شــده، سوخته
مــاه محـرّم! ز چـه بـاز آمــدی؟ بــا شــرر و ســـوز و گـداز آمدی
هلال تو شعلــۀ تـاب و تب است عکس قــد هــلالـیِ زینـب است
فضــا شده چو شام غـربت سیـاه افـــق، بُـــوَد چـو گــودی قتلگاه
نالـه، همـان، نـالۀ مرغ شب است محـــو نمــاز سحــر زینـب است
بـر لب خـود، شکسته مهـر سکوت دعـا کنــد حسیـن را در قنــــوت
ستارگــان! کـاسه‌ای از خـون شوید نقـش زمیـن، بـا مه گردون شوید؛
اگــر در ایـن مــاه عــزای حسین اشـک نـریـزیــد بـــرای حسیـن
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
