کوه و سنگ و دشت این صحرا به چشمم آشناست دوستـان محمـل نگـه داریـد اینجـا کربلاست
حاجیان کعبـۀ وصلیـم و ایــن صحــرای خـــون کعبـۀ مـا، مشعر مـا، حج مـا، میقـات ماست
چشـم مــا زمــزم، طـواف ماست دور کشتـه هـا خیمـه گـاه ماست مروه، قتلگـاه مـا صفاست
حــاجیــان را ســر تــراشیـدن بـــود سنّت ولی در منـای حج خون سرهای ما از تـن جداست
سنگ دشمـن: مهـر سجـده، خون سـر: آب وضـو قتلگـه سجاده و تسبیـح، نــوک نیـزه هاست
نخــل هـا بـا مـا سخـن گـویند در این سـرزمین کاین زمین شط الفـرات و این بیابان نینواست
چشـم مـن پیوسته می بیند در این صحرای خون دست سقـا، نعـش اکبر، تربت اصغر کجاست
ایـن زمیـن گلخـانه ای از لاله هـای فـاطمه است این بیـابـان لاله گون دریایی از خون خداست
آب گــردد از خـجــالت، آب در ایــن ســرزمیـن آه آه تشنـگـان فــریــادهای بـی صــداست
مــا ســراسر کشتــۀ اشکیـم و بر هر زخم ما
اشک "میثم" گر هزاران بار خون گردد رواست
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
