پر زند بـار دگـر دلم به سوی کربلا
می رسد قافلۀ عشق به کوی کربلا
عاشقان سر به کف وارث میر نجف
ابی عبدالله
از جدایی شده کعبه هم سیه پوش حسین
زنگ اشتران بـود صدای چـاووش حسین
محرمان آن حرم در شهادت هم قدم
ابی عبدالله
ای زمین کـربـلا مهمان بـرایت می رسد
آنکه با خون گلو بخشد صفایت می رسد
جان تو جان حسین مقتدای عالمین
ابی عبدالله
ای زمین ذخیره کن تو قدری آب خوشگوار
چون که فردا بهـر طفل شیرخوار آید به کار
چون که از سوز عطش کند آن شش ماهه غش
ابی عبدالله
ای زمین جایی بده بر زینب بی خانمان
تا که مخفی مانـد از تیـر نگاه دشمنان
او امید ما همه است نور چشم فاطمه است
ابی عبدالله
شبـه پیغمبـر علی را بشکند ایـن جـا جبین
کودک ششماهه این جا می شود سنگرنشین
حلق آن ماه منیر می شود آماج تیر
ابی عبدالله
حجلۀ قاسم در این جا حجلۀ خون می شود
غـرقه این کشتی میان دجلة خون می شود
یادگار مجتبی می کند در خون شنا
ابی عبدالله
گر کنی کوتاهی از مهمان نوازی ای زمین
چـه دهی روز جـزا جـواب خیرالمرسلین
این ولی سرمد است یادگار احمد است
ابی عبدالله
آه از ظلمی که بر آل طهارت می رود
دختر شیر خدا زینب اسارت می رود
از جفای دشمنان می شود قدش کمان
ابی عبدالله
ای حسین ای کشتۀ حادثۀ غصب فدک
مـا کجـا و تــو کجـا یـا لیتناکُنّـا معک
سر ما و پای تو جان ما فدای تو
ابی عبدالله
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
