محمـل نگـه داریـد، یـاران! یار، اینجاست بیت الحــرام و کـعبـــۀ دلـــدار اینجاست
محمـل نگــه دارید و جـان گیرید بـر کف زیــرا خـدا را وعــدۀ دیــــدار اینــجاست
محمــل نگهـداریـد زیـــرا تشنگـــان را آب از دم شمشیـــر آتشبـــار اینجـــاست
محمـل نگهدارید کــز خـــون شهیــدان دامان صحرا، سـر بــه سـر گلـزار اینجاست
میقـات اینجا، کعبه اینجــا، زمــزم اینجا رکن و حرم، سعی و صفا، هر چـار اینجاست
اینجا نبود و ذات حق ما را صـدا کرد
اینجا نه موی سر، که باید سر فدا کرد
مــا را بـود از حـجّ کعبــه برتـر اینجـا بـاید طـواف آریــم دور دلبــر اینجا
از تیر گردد سینه‌هامان، چشمه چشمه وز تیـغ گـردد اِربــاً اِربــا اکبـر اینجا
هـم لاله‌هــا گـردنـد پامــال خزان‌ها هم غنچه گردد روی دستم پرپر اینجا
داغ عطش، مانَـد به لب‌هـای سکینـه خون می‌چکد از بـازوی آبْ آور اینجا
از خنجر و شمشیر و تیر و نیزه و سنگ آید هـزاران زخـم، بر هـر پیکر اینجا
اینجا بوَد بر روی قلبم جای نیزه
اینجا رود سرهـای ما بالای نیزه
اینجا کند، در مـوج خون زینب نظـاره بر جسم مجــروح و گلـوی پاره پاره
اینجا بسوزد خیمه‌های مــا در آتـش وز دامـن دردانـه‌هـا خیـــزد شراره
خلخال، بیـرون آورنـد از پای طفـلان غارت شـود از گوش زن‌هـا، گوشواره
اینجا به شوق دوست، از بیداد دشمن آیـد بــه روی زخم مــا، زخم دوباره
اینجا بــه مـاه عـارض خورشیـد لیلا از آسمــان چشم مـن ریــزد ستاره
اینـجــا تسـلای دل هـر نـــازدانــه
کعب نی است و سیلی است و تازیانه
اینجا شـود سرهـای مـا از تن بریــده اینجا شود تنها به خاک و خون کشیده
اینجا نوامـیس خدا در مقتـل خـــون جسـم مــرا شوینــد با اشک دو دیده
اینجــا، کنــار کشتـــۀ عبـاس بایــد خیـزم ز جای خویش، بـا قـدّ خمیـده
اینجــا شـود نیلی، رخ طفـل یتیمــم کـو را بــوَد میــراث زهــرای شهیـده
اینجــا بــرای یــاری اسـلام، زینــب دستــور می‌گیــرد ز رگ‌هـای بریــده
اینجا شود دریا ز اشک چشم عـالم
اینجا شود پر، از طنین نظم «میثم»
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.