متن نوحه طعمۀ آتش، خانمان یکسو - علی انسانی

طعمۀ آتش، خانمان یکسو                           مادران یکسو، کودکان یکسو
چه کنم من و گُلشن بی گل                        ز غـم گـل و غنچـه و بـلبـل
خدا خدا خدا    خدا حسینم رفت
پیکـر بیمـار، بی‌رمـق مـانده                            از کتـاب ما، یک ورق مانده
چه کنـم من و گلشـن بی‌گل                   ز غـم گـل و غنچـه و بلبـل
خدا خدا خدا    خدا حسینم رفت
کس نمی‌نوشد می زپیمانه                            خفتـه در مقتـل پیـر میخـانه
نه خمـی و نه میکده باقی                   نه سبو و نه مست و نه ساقی
خدا خدا خدا    خدا حسینم رفت
عصمـت اللّهم دانـدی عـالم                            مـانـده‌ام تنهـا بیـن نامحـرم
نـه خمی و نـه میکده بـاقی                   نه سبو و نه مست و نه ساقی
خدا خدا خدا    خدا حسینم رفت
هرچه درخیمه بوده غارت شد                            از عَـدو بَر ما بَس جسارت شد
نه خمـی و نــه میکـده باقی                   نه سبو و نه مست و نه ساقی
خدا خدا خدا     خدا حسینم رفت

 

فانوسهای اشک 1- علی انسانی

متن نوحه دل هر خیمه می‌سوزد، به احوال دل زینب - علی انسانی

دل هر خیمه می‌سوزد، به احوال دل زینب
                                 که بر باد ستم رفته، تمام حاصل زینب
واویلا آه و واویلا       واویلا آه و واویلا
زنی نَبود که نالان نیست، همه در آه و واویلا
                      همه گریان در این صحرا، ولی مجنون شده لیلا
واویلا آه و واویلا       واویلا آه و واویلا
ز بس سیلی زده دشمن، ببین بر طفل و، بر رویش
                     در این صحرا زِ غم رویش، شده همرنگ با مویش
واویلا آه و واویلا       واویلا آه و واویلا
مپرس از من ز کعب نِی که خصم تو چه با او کرد
                          ولی سربسته می‌گویم، کبوتر را پرستو کرد
واویلا آه و واویلا       واویلا آه و واویلا
خودم دیدم در این صحرا، گل من دست و پا می‌زد
                           سِنان بر پهلوی او بود و زهرا را صـدا می‌زد
واویلا آه و واویلا       واویلا آه و واویلا
تو اینجایی و من بی‌تو، به سر عزم وطن دارم
                          ز هجده یوسُفم با خود، فقط یک پیرهن دارم
واویلا آه و واویلا       واویلا آه و واویلا

 

فانوسهای اشک 1 - علی انسانی

متن نوحه مستان همه افتاده و ساقی نمانده - علی انسانی

مستان همه افتاده و ساقی نمانده
جامی برای مِی‌کشـان باقی نمانده
آمد به منزل بارشان                    خوش گرم شد بازارشان
روز حسین است روز حسین است
زینب به مقتل دید از جانش اثـر نیست
بـوی گُلش مـی‌آید و از گُـل خبر نیست
از زیر تیغ و نیزه‌ها                                آمد صدا زینب بیا
روز حسین است روز حسین است 
یک زن میـان کُشته‌ها تنهـا نشستـه
دارد دو دست خود بـه پهلوی شکسته
گوید حسین من چه شد             نـور دو عین من چه شد؟
روز حسین است روز حسین است
یک کودک امشب از صف طفلان جدا شد
یــا آیــه‌ای از سـوره‌ی قــرآن جــدا شد
بابش فدای حق شده                   دختر به او ملحق شده
روز حسین است روز حسین است
آب فــرات آزاد شد امّا چه سودی
دیگر به فکر تشنگی یک تن نبودی
اصغر گلویش چاک شد                   گهواره‌ای او خاک شد
روز حسین است روز حسین است

 

فانوسهای اشک 1 - علی انسانی