خرابۀ شام گشته عزا خانه
طفـل یتیمی گرفتـه بهانه
گوید کجایی ای ماه تابانم
جان جانانم بابا حسین جانم
بر پیکر دارد این کودک نشانه
آثــار سیـلـی و هـم تـازیـانه
گوید کجایی ای ماه تابانم
جان جانانم بابا حسین جانم
تا پدر را دیـد زد نالـه و فریاد
کنج ویرانه مظلومانه جان داد
گوید کجایی ای ماه تابانم
جان جانانم بابا حسین جانم
یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی
من بـه قربــانِ آن سَـرِ نــورانیت
من بمیرم که زد سنگ به پیشانیت
ابتا یا حسین، ابتا یا حسین
چهـرۀ مـاه تـو ای گـل حیـدری
از چه رو ای پدر گشته خاکستری
ابتا یا حسین، ابتا یا حسین
ارث و از مادرم فاطمـه بُـرده ام
تازیانه من از دشمنان خورده ام
ابتا یا حسین ابتا یا حسین
یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی
هجر تو ای پدر جان مرا دیوانه کرده
دختر تو مکـان گوشـۀِ ویــرانه کرده
مانده بر پیکرم بابا نشانه جای سیلی و نقشِ تازیانه
ای حسین جان،حسین جانم حسین جان (2)
صورتـم را ببین ای پـدر گردیـده نیلی
گشته رُخسارۀ من سیه از ضرب سیلی
مانده بر پیکرم بابا نشانه جای سیلی و نقش تازیانه
ای حسین جان حسین جانم حسین جان (2)
مَنِ خونین جگر میوۀ قلب رسولم
پاره ای از تن و جانِ زهـرای بتولم
مانده بر پیکرم بابا نشانه جای سیلی و نقش تازیانه
ای حسین جان حسین جانم حسین جان (2)
یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی
