گل بی‌خارِ حسین
آمدی تا که شوی آخرین یار حسین
مُهر طومارِ حسین
غنچۀ من مزن از خنده‌ات آتش به دلم
منکه خود از تو و از مادر تو بس خجلم
اصغرم لالایی اصغرم لالایی
لالــۀ صحـرایـی غُنچۀ زهرایی
کوفیان کف بزنند یا بـود لالایی
به روی دست پـدر با گلوی پاره بخواب
شده دست پدر از بهر تو گهواره بخواب
اصغرم لالایی اصغرم لالایی
ای گُل یـاس سفید بـا لـب تشنه شهید
کس به جز قاتل تو غُنچه از شاخه نچید
عوض شیر پُراز خون دهَنت را دیدم
بسته پَر بودی و پَرپَر زَدنت را دیدم
اصغرم لالایی اصغرم لالایی
فانوسهای اشک 1- علی انسانی
