متن نوحه عموجان سینه‌ام باغ غمها شده - جعفر رسول زاده

عموجان سینه‌ام باغ غمها شده
بـی‌قـرارم دلـم تنـگ بابا شده
رخصتـم ده روم سـوی میـدان
یادگار حسنم                   برگ ‌سبز چمنم                 ای عمو جان
عمری لطف تو و عمه شد شاملم
روی دامـان خـود، داده‌ای منزلم
لحظه‌هایم شـده شــرح هجران
صید کنج قفسم                رهایی شد هوسم               ای عمو جان
در آغوش عموجان و جانان هم
هـر دو آیینـۀ چشم گریان هم
جلـوۀ عشـق حـق شـد نمایان
آسمان پا به رکاب                بر رخ افکنده نقاب               ای عمو جان
می‌زد و می‌شکست صولت دشمنش
سراپـا محـو حق سـر و جان و تنش
از رزمش محشـــری شــد نمـایـان
بر بازو، حرز خدا                در سینه مهر و ولا                 ای عمو جان
عموجان پیـش غمـت تیـغ قاتل چه کند؟
وقت پرپر زدن است صید بسمل چه کند؟
 عمـو جــان دل سپـــــردم بــه جانـان 
گرد صحرا شده‌‌ام              سیر از دنیا شده‌ام                ای عمو جان
آمـد بر بالین، یاس سرخ و سپید
ناله‌اش در جنان، فاطمه می‌شنید
قــاسمم رفتــی از دستـم آسـان
سخت است ای گل که       چنین می‌کشی پا به زمین    ای عمو جان

 

فانوسهای اشک 3 – جعفر رسول زاده

متن نوحه زیباترین گل در چمن در یتیم کربلا - جعفر رسول زاده

زیباترین گل در چمن

درّ یـتیــم کـــربـلا

نسیــم صبــح آرزو                        آئینۀ حسـنِ حسن

مست می قالوا بلی

عـزیــز عمّه و عمـو

ای نوجوان کربلا  یا قاسم بن المجتبی

آئینـه ولایـت اسـت

از خیمه آید مثل ماه

چه قامتی چه قامتی                      دسته گل محبّت است

عمـو کنـد بــر او نگاه

چـه قــامتِ قیــامتی

ای نوجوان کربلا  یا قاسم بن المجتبی

این نوگل خوش ‌رنگ‌ و بو

یا رب چه زیبـا منظر است

لالــه ز بـــــرگ یــاسم                   روح است و ریحان عمو

او مجتبایـی دیگر است

پـوشیده قـاسم در کفن

ای نوجوان کربلا  یا قاسم بن المجتبی

با شوق احلی من عسل

اذن شهـادت بــر لبش

لشگر به کین آماده شد                    عمـو گـرفتش در بغل

گرید چو بـاران زینبش

گلگلون تن شهزاده شد

ای نوجوان کربلا  یا قاسم بن المجتبی

فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)

متن نوحه همـه دلها اسیر آن زلف پرشکن بود - جعفر رسول زاده

همـه دل‌هـا اسیـر آن زلف پرشکن بود
یوسف حسن دلها قاسم بن الحسن بود

آرام دلها    شد خط و خالش                     تبارک الّه    بر آن جمالش

 

دل تنـگش بــرای شهـادت آرزو داشت
از بهار ولایت چون لاله رنگ و بو داشت

سرو بلند        قامت قیامت                 بدرقۀ او     عشق و سلامت

 

اذن میدان گرفت از عمو به صد بهانه
به ادب دست او را زد بوسه شد روانه

آمد به میدان     آزاده قاسم         بر مرگ شیرین       دل‌داده قاسم

نعره زد بر سپاه دشمن نامسلمان
که من از مجتبایم سیّد اهل قرآن

حسینی‌ام من      به دین و آئین       سلام حق باد     به آل یاسین

 

وارث قهرمـان جنگ جمل صلا زد
دشمنان را به خاک مذلّت و بلا زد 

ناگه گرفتند    او را به شمشیر       گفت ای عموجان    بیا که شد دیر

 

حسین آمد کنارش دید از فرس فتاده
لاله‌اش گشته پامال گل از نفس فتاده

دل عمو سوخت       به ماتم او            به صبر و داغ و       عمر کم او

فانوسهای اشک 1 - جعفر رسول زاده (آشفته)