امشـب ندای ارجعی آیـد به انصـار خدا
فردا به دشت کربلا سرها شود از تن جدا
واویلتا واویلتا (4)
امشب حسین بن علی حق را عبادت می‌کند
فـردا بـه نـوک نیـزه‌ها قـرآن تلاوت می‌کند
واویلتا واویلتا (4)
امشب به دور خیمه‌ها عبـاس گردد تا سحر
فردا کنار علقمه غلطد به خون بی‌دست و سر
واویلتا واویلتا (4)
امشب علی اکبر بود در خیمه مشغـول دعا
فـردا شــود اعضای او مانند گل از هم جدا
واویلتا واویلتا (4)
امشب بخواند در حرم قاسم نماز نافله
فردا کنار پیکرش در خیمـه افتد ولـوله
واویلتا واویلتا (4)
امشب علی چنگ از عطش بر قلب مادر می‌زند
فردا چـو بسمل بـر سـر دست پــدر پر می‌زند
واویلتا واویلتا (4)
امشب بود در خیمه‌ها از عشق و جانبازی سخن
فردا زمین دریا شـود از خــون هفتـاد و دو تـن
واویلتا واویلتا (4)
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
یا حضـرت صدیقه سرت باد سلامت
در کرب و بلا گشته به پا شور قیامت
شب قتل حسین است (2)
امشب پسر فاطمه مشغول نماز است
فـردا بـه سر نیزه سرش گرم نیاز است
شب قتل حسین است (2)
امشب به حرم اشک‌فشان طفل رباب است
فـردا ز غــم او جـگـــر آب کـبــاب است
شب قتل حسین است (2)
امشب ز رخ دخت علی رنگ پریده
فـردا بزنـد بوسه به رگ‌هـای بریده
شب قتل حسین است (2)
امشب به حرم اشک‌فشان زینب کبراست
فـردا سم اسـب و بـدن یـوسف زهراست
شب قتل حسین است (2)
امشب شب بی‌تابی لیلای حزین است
فـردا تن صدپــاره اکبـر به زمین است
شب قتل حسین است (2)
ششماهه قرآن ز عطش تاب ندارد
سقـا بـه جز از خون جگر آب ندارد
شب قتل حسین است (2)
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
امشب رسد بر آسمان آوای قرآن حسین
فردا کنار قتلگاه زهراست مهمان حسین
واویلتا واویلتا
امشب حسین‌بـن‌علی در خیمه دارد زمزمه
فردا سرش گردد جدا در پیش چشم فاطمه
واویلتا واویلتا
امشب یل ام‌البنین سـردار لشکـر می‌شود
فردا کنار علقمه بی‌دست و بی‌سر می‌شود
واویلتا واویلتا
امشـب به دور خیمه‌هـا گـردد جناب فاطمه
فــردا زیــارت می‌کنـد در قتلگــاه و علقمـه
واویلتا واویلتا
امشب حسین از هست خود بگذشته در راه خدا
فــردا کنـــار قتلگــه لب‌تشنـه مـی‌گـردد فـدا
واویلتا واویلتا
امشـب حسین‌بن‌علی حق را عبادت می‌کند
فردا به خون حنجرش غسل شهادت می‌کند
واویلتا واویلتا
امشب علـی‌اصغر زند ناخن بـه قلب مـادرش
فـردا روی بابا شود گلگـون ز خــون حنجرش
واویلتا واویلتا
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
امشب شب قحـط آب است
فــردا جگـرهـا کبـاب است
وجه‌الله از خون خضاب است
یا ثارالله اباعبدالله
امشب ابوالفضل العباس
دور حـرم می‌دهـد پاس
در یـــاری سیـــدالناس
یا ثارالله اباعبدالله
امشب عطش کرده غوغا
واویلتــا ظهــــر فــردا
افتـد ز تـن دسـت سقـا
یا ثارالله اباعبدالله
ششماهه در پیچ و تاب است
فــردا روی دسـت بــاب است
اندامش از خون خضـاب است
یا ثارالله اباعبدالله
امشب علــی دور بابا
فـــردا شـود ارباً اربا
از تیر و شمشیر اعـدا
یا ثارالله اباعبدالله
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
امشب شب عبادت حسین است
طلیعــۀ شـهــادت حسین است
امشب به خیمه مهمان خواهر
فردا به گودال مهمـان مادر(2)
امشب به اصغــر می‌کند نظاره
فردا به دستش نعش شیرخواره
امشب به خیمه مهمان خواهر
فردا به گودال مهمـان مادر(2)
امشب به روی زانویش سکینه
فـرداست او را شمر روی سینه
امشب به خیمه مهمان خواهر
فردا به گودال مهمـان مادر(2)
امشب به گردش جمع جمله یاران
فـردا شـود لب تشنـه، سنگ باران
امشب به خیمه مهمان خواهر
فردا به گودال مهمـان مادر(2)
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
شب قتل حسین و شب راز و نیاز است
ظهــر فــردا سر او بـر نیزه سرفراز است
این شب عاشوراست همه جا کربلاست
حرم است و ثارالله حسین است و زینب
بود امشب حسینش کنارش یک امشب
این شب عاشوراست همه جا کربلاست
عطش است و سکینه، عباس و خجالت
شده پــژمرده یکسـر گــل‌های رسـالت
این شب عاشوراست همه جا کربلاست
عطش است و ششماهه،خون برقلب رباب است
دل مـادر از اشـک شش‌مـــاهه‌اش کبـاب است
این شب عاشوراست همه جا کربلاست
بزن امشب با لیلا بر سر و بر سینه
که شـود بی‌بــرادر بـه فردا سکینه
این شب عاشوراست همه جا کربلاست
حسین، امشب در خیمه باشد به یاد گودال
ظهــر فـردا در گـودال مـی‌زنــد پـر و بـال
این شب عاشوراست همه جا کربلاست
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
امشب حسین است و عبادت او
فـــردا بـــود روز شهــــادت او
عبادت عبادت شهادت شهادت
حسین، قــربانی دین است
مکتب شیعه این‌چنین است
امشب حسینیـون در انتظارند
فردا به راه دوست، جان سپارند
چهره‌‌ها لالهگون بدن‌ها غرق خون
حسین، قــربانی دین است
مکتب شیعه این‌چنین است
امشب حرم محو نماز عباس
فردا به خون، راز و نیاز عباس
ز خون هر دو عین می‌نویسد حسین
حسین، قــربانی دین است
مکتب شیعه این‌چنین است
امشب علی‌اکبر دهد این ندا:
جـان همـه فـدای خون خدا
ظهر خون و قیام می‌دهد این پیام
حسین، قــربانی دین است
مکتب شیعه این‌چنین است
امشب حریم‌الله قحط آب است
فردا سکینه جگـرش کباب است
کلامش همین است شیعه یار دین است
حسین، قــربانی دین است
مکتب شیعه این‌چنین است
امشب علی‌اصغر به گاهواره
فـردا دهد جان با گلوی پاره
خنده‌اش بی‌صدا می‌دهد این ندا:
حسین، قــربانی دین است
مکتب شیعه این‌چنین است
امشب حسین و زینب و سکینه
فـردا سـم اسبش بـه روی سینه
سنگ و آیینه‌اش نیزه در سینه‌اش
حسین، قــربانی دین است
مکتب شیعه این‌چنین است
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
امروز روز عشق و ایثار و عبادت
فردا بود بر عاشقان روز شهادت
تسلیت یـا فاطمة الـزهـرا روز تاسوعاست؛ شب عاشورا
ابی‌عبدالله ابی‌عبدالله
امـروز عـاشـوراییان گـرم دعـایند
فردا به خون غلتیده مهمان خدایند
قـاسم و عبـاس و علی‌اکبر جسمشان گردد مثل گل پرپر
ابی‌عبدالله ابی‌عبدالله
امـروز فریـاد الیه راجعـون است
فردا زمین کربلا دریای خون است
ظهر فردا حق می‌شود معلوم یاحسین مظلوم یاحسین مظلوم
ابی‌عبدالله ابی‌عبدالله
امـروز ثـارالله در خیمــه نشسته
فردا تنش پوشیده از نیزه‌شکسته
بر لبش ذکر و صوت قرآن است بدنش زیر سم اسبان است
ابی‌عبدالله ابی‌عبدالله
امـروز، سقــا پســر ام‌الـبنیـن است
فردا تن بی‌دست او نقش زمین است
غرق خون جسم اشجع‌الناس است تیر قاتل در چشم عباس است
ابی‌عبدالله ابی‌عبدالله
امـروز، قـاسم در حـرم گرم نمـاز است
فردا ز داغش خیمه در سوز و گداز است
ظهر فردا چون بسمل بی‌بال از سم اسبان می‌شود پامال
ابی‌عبدالله ابی‌عبدالله
امـروز بر لب العطـش دارد سکینه
فردا به مقتل می‌زند بر سر و سینه
می‌دود فردا در بیابان‌ها می‌زنند او را نامسلمان‌ها
ابی‌عبدالله ابی‌عبدالله
امـروز اشک فـاطمه ریـزد ز دیده
فردا شود رأس حسین از تن بریده
آه حــزب‌الله بـر فلک خیزد خـون ثــارالله بـر زمین ریزد
ابی‌عبدالله ابی‌عبدالله
یارب! به خون حنجر حسین مظلوم
بـه زخـم‌هـای پیکـر حسین مظلوم
به همان خونِ از گلو جاری کن قبول از ما این عزاداری
ابی‌عبدالله ابی‌عبدالله
اسلام تا صبح قیـامت یاور ماست
دست ولی‌عصر بر روی سر ماست
ما ز قرآن دست برنمی‌داریم ما حسین داریم ما حسین داریم
ابی‌عبدالله ابی‌عبدالله
ما تا قیامت پیرو خون خداییم
شـاگرد دانشگـاه سرخ کربلاییم
باخدا بودیم باخدا هستیم پیــرو خـط شهــدا هستیم
ابی‌عبدالله ابی‌عبدالله
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
تا خداییِ خداست، همه جا کرب و بلاست
روزهـا روز حسین، اشـکهـا اشـک عزاست
انا مجنون الحسین
اشجع الناس کجاست؟ عشق و احساس کجاست؟
شـاخۀ یــاس کجاست؟ دست عبــاس کجاست؟
انا مجنون الحسین
یکطرف اشک پدر، یکطرف خون پسر
یکطرف زخم جگر، یکطرف یا ابتاست
انا مجنون الحسین
دل من سوختنی است، اشک من ریختنی است
عشق من سینه زنی است، رهبرم خون خداست
انا مجنون الحسین
دیده‌ام سوی حسین، کعبه‌ام کوی حسین
قبلـه‌ام روی حسیـن، کربـلا قبـله نماست
انا مجنون الحسین
مهر او در گل من، عشق او حاصل من
قبـر او در دل من، سینهام بزم عزاست
انا مجنون الحسین
منم و اشــک دو عیـن، منـم و وای حسین
گریه برمن شده دین، کار من سوز و دعاست
انا مجنون الحسین
خاک دلدار منم، دیده خونبار منم
تشنۀ یـار منم، کوثرم جام بلاست
انا مجنون الحسین
شمـر کــافــر ز جفــا، ســر اربـــاب مــرا
تشنه لب کرد جدا، تا زمین است و سماست
انا مجنون الحسین
فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار
آهسته رو تا خواهرت، قرآن بگیرد بر سرت
در پیش چشم دخترت
مظلوم حسین مظلوم حسین
کرده وصیّت مادرت، تا من ببوسم حنجرت
دانم چه آید بر سرت
مظلوم حسین مظلوم حسین
من داغ اکبر دیده‌ام، داغ برادر دیده‌ام
رنج سراسر دیده‌ام
مظلوم حسین مظلوم حسین
رحمی به زین العابدین، افتاده در بستر غمین
گوید به آه آتشین
مظلوم حسین مظلوم حسین
نعش عزیزان یک طرف، اشک یتیمان یک طرف
زنهای نالان یک طرف
مظلوم حسین مظلوم حسین
فانوسهای اشک 2 – سامانی
شب است و آسمانها لالهگون است
تمـام کــربـلا دریـای خـون است
حسینم واحسینا غریبم واغریبا (2)
بنال ای دل بزن پیوسته ناله که پرپر گشته هفتاد و دو لاله
بیــابــان است و آوای ربابـش
علی‌اصغر به صحرا برده خوابش
حسینم واحسینا غریبم واغریبا (2)
بگردم کو به کو، ریزم ستاره که زینب کرده گم دو ماهپاره
مهِ روی سکینه گشته نیلی
کنار نعش بابا خورده سیلی
حسینم واحسینا غریبم واغریبا (2)
به گرد لالۀ در خون نشسته نمی‌بینم به جز نیزه شکسته
چراغ انجمن گم کرده زینب
شهید بی‌کفن گم کرده زینب
حسینم واحسینا غریبم واغریبا (2)
ز چشم ای تشنه‌کامان خون ببارید که از امشب دگر سقّا ندارید
سکینه طلعت ماهش گرفته
رقیّـه دامـنش آتش گرفتـه
حسینم واحسینا غریبم واغریبا (2)
فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار
امشب شب «انّاالیه راجعون» است
فردا زمین‌کـربلا، دریـای خون است
حسین و عبادت حسین و شهادت
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب شب راز و نیاز عاشقان است
فـردا سـر فرزند زهرا، بر سنان است
می‌شود از جفا دست و سرها جدا
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب حسین است و شهادت آرزویش
فـردا بـریـزد بــر زمیـن خـون گلویش
در میان گودال می‌زند پر و بال
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب سکینه رنگ از رویش پریده
فــردا زند بوسه بــه رگ‌های بریده
دور از آشیانه زیر تازیانه
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب حریم فـاطمه، عبّـاس دارد
فردا سکینه سر به صحرا می‌گذارد
شعله‌اش بر جگر در عزای پدر
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب شود تقدیم دین هست ابوالفضل
فـردا جـدا گــردد ز تن دسـت ابوالفضل
شود در علقمه زائرش فاطمه
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب علی‌اکبر به سجده سر گذارد
فردا به دشت کربلا جـان می‌سپارد
شود اِرباً اِربا پیش چشم بابا
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب بـه اکبر می‌کند، بابا نظاره
فردا شود جسم شریفش پاره پاره
فرق آن مقتدا گردد از هم جدا
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب حرم یک تشنۀ ششماهه دارد
فردا سر دسـت پـدر جـان می‌سپارد
بهر یک جرعه آب گردد از خون خضاب
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب کند در خیمه‌ها، قاسم عبادت
فـردا رود تنهـا بـه میــدان شهـادت
دل به قتلگاهش بر عمـو نگاهش
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب دعا خواند لب عطشان زینب
فردا شـود نقـش زمیـن قـرآن زینب
کنار قتلگاه کند زهرا نـگاه
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب کند در خیمه زینب بی‌قراری
فـردا کند در مقتـل خـون سوگواری
یا امام زمان الامان الامان
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب پیمبر اشک ریزد از دو عینش
فردا بشوید صورت از خون حسینش
حضرت فاطمه دارد این زمزمه
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
ما را بـوَد در سینه، فـریاد خمینی
این است خطّ سرخ یاران حسینی
بوده‌ایم با حسین یا حسین یا حسین
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
امشب، به خیمه، کودکی ماتم بگیرد
فـردا، بــه زیــر بـوتـۀ خاری بمیرد
تشنه جان سپارد پناهی ندارد
بقیة الله آجرک الله
بقیة الله آجرک الله
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
امشب حسین در خیمه‌ها حق را عبادت می‌کند
فـردا میان مـوج خـون، غسـل شهادت می‌کند
فریاد وامصیبتا واویلتا واویلتا
امشب علمدار از بصر خون جگر جاری کند
فـردا میـان دشمنــان تنهـا علمداری کند
فریاد وامصیبتا واویلتا واویلتا
امشب حسین از جان دعا بر لالۀ لیلا کند
فــردا کنـار نعش او فغـان و واویـلا کند
فریاد وامصیبتا واویلتا واویلتا
امشب علی‌اصغر زنـد نـاخن بـه قلب مادرش
فردا ز تیر حرمله جاری است خون از حنجرش
فریاد وامصیبتا واویلتا واویلتا
امشب بخواند در حرم قاسم نماز نافله
فردا کنـار پیکرش دشمـن نماید هلهله
فریاد وامصیبتا واویلتا واویلتا
امشب سکینه در حرم اشک از بصر جاری کند
فـــردا کنـــار کشتـۀ بـابـا عـــزاداری کــند
فریاد وامصیبتا واویلتا واویلتا
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
امشب حسین‌ابن‌علی بین یاران است
فردا تنـش از تیـر کین لاله باران است
فغان و واویلا از امشب و فردا
امشب فرات تشنگان اشک عباس است
فردا فتــاده زیـر پـا مشک عباس است
فغان و واویلا از امشب و فردا
امشب بنی هاشم همه یاور زینب
فـردا سیاه از کعبِ نی پیکر زینب
فغان و واویلا از امشب و فردا
امشب عدو در وحشت از خشم عباس است
فـردا بـه تیـر کین هـدف چشم عباس است
فغان و واویلا از امشب و فردا
امشب رود بر آسمان یاربِ قاسم
فـردا بریزد خونِ دل، از لب قاسم
فغان و واویلا از امشب و فردا
امشب رباب و حرم و طفل بی شیر است
فـردا گلـوی اصغــرش هـدف تیـر است
فغان و واویلا از امشب و فردا
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
امشب پسر فاطمه مشغول نماز است
فردا سـر او بـر سـر نی گرم نیاز است
به فردا و به امشب، امان از دل زینب
امشب به فلک، نغمۀ قرآن حسین است
فردا بـه زمین، پیکر عریان حسین است
به فردا و به امشب، امان از دل زینب
امشب نگه زینب کبراست به سویش
فرداست که فواره زند خون ز گلویش
به فردا و به امشب، امان از دل زینب
امشب همه پـروانۀ گهوارۀ اصغر
فردا حرم است و گلوی پارۀ اصغر
به فردا و به امشب، امان از دل زینب
امشب شهدا بر پسر فاطمه یارند
فــردا حــرم الله، عــزادار ندارند
به فردا و به امشب، امان از دل زینب
امشـب حــرم اسـت و پسـرِ امِ بنیـن است
فردا تن بی دست و سرش، نقش زمین است
به فردا و به امشب، امان از دل زینب
امشب غـم اکبر بود و نالۀ لیلا
فردا رود از دست پدر، لالۀ لیلا
به فردا و به امشب، امان از دل زینب
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
امشب و فردا، می شود بر پا، می شود بر پا، محشر کبری
امشب عبادت، فردا شهادت
مظلوم حسین جان، مظلوم حسین جان
تـا سحـر اصغــر، زده نـاخن بـر سینـۀ مـادر
تشنۀ آب است، در تب و تاب است
مظلوم حسین جان، مظلوم حسین جان
ســالار زینـب، بـر لبش امشـب، نـالـۀ یارب
فردا به گودال، زند پر و بال
مظلوم حسین جان، مظلوم حسین جان
سقای طفلان، با چشم گریان، می خواند قرآن
فردا دهد جان، با لب عطشان
مظلوم حسین جان، مظلوم حسین جان
الله اکبـر، از تیـر و خنجـر، می شود پـرپـر
لالۀ لیلا، آه و واویلا
مظلوم حسین جان، مظلوم حسین جان
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
امشب حسین مشغول قرآن است
فـردا تنـش نقــش بیـابان است
واویلا، واویلا، از امشب و فردا
امشـب حسیـن و زیـنب کبـراست
فـردا بـه مقتـل حضـرت زهـراست
واویلا، واویلا، از امشب و فردا
امشب به خیمه، اشجع الناس است
فـردا حسین و نعـش عبـاس است
واویلا، واویلا، از امشب و فردا
امشـب عبــادت می کنـد اکبــر
فــردا بـه مـوجِ خـون زنـد پـرپر
واویلا، واویلا، از امشب و فردا
امشــب بــود روی فـک نیلی
فــردا سکینـه می خـورد سیلی
واویلا، واویلا، از امشب و فردا
امشب سرشک از دیده ها ریزد
فـردا شــرار از خیمـه ها خیزد
واویلا، واویلا، از امشب و فردا
امشب ربـاب است و علی اصغر
فــردا جـدا می گــردد از مـادر
واویلا، واویلا، از امشب و فردا
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
امشب انصـار الله گـرم دعـایند
فردا در موج خون محو خدایند
امشب عبادت فردا شهادت
واویلا، واویلا، الله اکبر
امشب درسینه ها سوز درون است
فـردا کرب و بلا دریـای خون است
زینب گرفتار زهرا عزادار
واویلا، واویلا، الله اکبر
امشب لب تشنه اند آل پیمبر
فردا سرهـا جـدا گـردد ز پیکر
ای اهل عالم فریاد از این غم
واویلا، واویلا، الله اکبر
امشب نازد حرم بر اشجع الناس
فردا خون ریـزد از بـازوی عباس
سقای طفلان عطشان دهد جان
واویلا، واویلا، الله اکبر
امشب اکبر کند شب زنده داری
فردا خون سرش بـر چهره جاری
فرق شکسته در خون نشسته
واویلا، واویلا، الله اکبر
امشب اصغر کباب از قحط آب است
فردا قنداقه اش از خون خضاب است
امشب زند پر فردا دهد سر
واویلا، واویلا، الله اکبر
امشب زینب بود اشکش به دیده
فـردا گریـد بــه رگ هـای بریده
گیرد نشانه از تازیانه
واویلا، واویلا، الله اکبر
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
ای شـب عــاشـور شــور آورده ای شعلــه در دریـای نــور آورده ای
ای شـب زیبــای هفتـاد و دو یــار لیلــة الاحیـای هفتــاد و دو یـار
در فضـای سینه، ماهت آتش است اخترانت اشک و آهت آتش است
ای شــریـک سینـه هـای سـوخته تــو شبـی یـا خیمـه ی افـروخته
ذکــر جـانســوزت نــدای العطش گشتـه لبـریـز از صــدای العطش
مـرغ شـب پـر بـاز کن، پر بـاز کن بـــا شــــرار آه مـن پــرواز کـن
پر بزن آنجـا که جـان پــر می زنـد مــرغ روح عاشقـان پر می زنــد
پــر بــزن تــا کعبـه ی قـالـوا بلیٰ تـــا ابـــد بیتوتـــه کن در کربلا
سـوز سقــا را دمـی احسـاس کن رو به سـوی خیمـه ی عبـاس کن
بـــر تـــن بی تاب هــا تـابی ببر از بــــرای تشنگـــان آبـی ببــر
بسکه طفلان راست بر لب، آب! آب! از خجـالت آب هـم گردیــده آب
اشک چشــم اصغــر و آه ربـــاب کــرده امشب قلب دریــا را کباب
دامــن دُردانـه هــــا دریـــای دُر جـام خالـی چشم هـا از اشک پر
از عطـش ذکـر عطـش از یـاد رفت آبـروی آب هــم بـر بــاد رفــت
آسمـان امشب فـرو ریزی به خاک چون دل عباس گردی چاک چاک
مـاه سرگــردان شـوی در آسمـان هم زمیـن آتش بگیــرد هم زمان
کاش از ظلمت شـود عـالـم سیـاه تـا نیــاید شمــر دون در قتلـگاه
صــورت اکبـــر تمـاشــایی شـده مــادرش در خیمـه زهرایی شده
این صـدای گـریه ی پیغمبـر است یـــا مناجــــات علی اکبـر است
آه یــاران ایــن بـود جان حسین لالـــه ی لیـــلا و قـرآن حسیـن
حیف ازاین لاله که پرپر می شـود مثـل گل صـد پاره پیکر می شود
حیف ازاین قرآن که با شمشیـرها آیـه هـــایش را بــود تفسیرها
لیلـة الاحیــای مصبـاح الهداست این شب بیـداری خـون خداست
ای شـب درد و شـب رنـج و ملال از تــو دارم، از تـو دارم این سوال
ظهــر فــردا گـر بیفتـد بـر زمیـن دست هـــای زاده ی ام البنیــن
چون صدای ناله اش آید بـه گوش پرچم او را که می گیرد به دوش؟
کی در آن میــدان علمـداری کند؟ تـــا کـه ثــــارالله را یـاری کنـد
آه آه از قلـــــب زینـــــب آه آه وای بـر فــــردا و امشــب آه آه
تـا بر آیـد شیعـه را آه از نهـاد
اشک «میثم» وقـف ثـارالله باد
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
متــاب ای مــاه امشب، تـا نبینم صبح فردا را ببــار ای اشک تـا دریـا کنـم دامـان صحـرا را
بریز ای آسمان خون جای باران بر زمین امشب که پرپر می کند فـردا خـزان گل هـای زهرا را
بگرییـد ای تمـام اهـل عالـم آن چنـان امشب که بـا اشک خـود از خجلت بـرون آرید سقا را
ندای ارجعـی دل بـرده از هفتـاد و دو عـاشق صــدای العــطش آتـش زده اعمـاق دریــا را
وضـو گیریـد از خون دل خـود ای بنی هاشم! کـه برداریـــد فـــردا از زمیــن، قـرآن لیلا را
نگهـدار ای سکینه! اشـک های دیـدۀ خـود را که در گـودال خـون فـردا بشویی جسم بابا را
میــا ای آفتــابِ صبح بیــرون از افــق فـردا که بـا سـوز عطش اصغــر نـدارد تاب گرما را
الهـی مهــر زنـدانـی شـود در سیـنـۀ مشرق که در گـودالِ خون زهــرا نبیند ظهـر فـردا را
بگردیـد آل یاسین سخت فــردا در بیابان ها که دریابیـد زیــر خارهـا گل هــای طاهــا را
سپاه حق و باطل صف کشیدند از دو سو «میثم»
میـان ایـن دو صـف بشنـاس دنیـا را و عقبـا را
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
شب است و با کام خشک و لب تشنه پاس حرم می‌دهد عباس
گـل سـرخ بــاغ ام‌بنین می‌شـود بــه حـرم غــربتش احساس
شب عالم‌سوز عاشوراست
شب قتل یوسف زهراست
شب است و بنشسته دخت علی، درکنار حسین، دیده‌اش گریان
دو چشمش بـر حنجـر پسـر فاطمه نگـهـش بــر لـب عطشان
شب عالم‌سوز عاشوراست
شب قتل یوسف زهراست
حسین امشب تـا سحــر نگهـش بر نمـاز شب اکبرش باشد
رباب امشب بیـن تشنـه‌لبـان تشنـه‌تـر ز همه اصغرش باشد
شب عالم‌سوز عاشوراست
شب قتل یوسف زهراست
چرا امشـب قـاسم‌بن‌حسـن از کنــار عمـــو بــرنمی‌خیزد؟
چرا امشب بر یتیم حسن اشک چشم حسین بر زمین ریزد؟
شب عالم‌سوز عاشوراست
شب قتل یوسف زهراست
چـرا امشب آب سرخ فـرات از گلـوی حسین گشته شرمنده
نفس‌هـا از هـرم سـوز عطـش گشتـه در جگرش آه سوزنده
شب عالم‌سوز عاشوراست
شب قتل یوسف زهراست
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
مـا همـه بنـدۀ آزاد تـو هستیـم حسین هرچه جز عهد تو دیدیم، شکستیم حسین
ما همـان یـار قـدیمیم که از صبح الست همـه در عــالم زر بـا تـو نشستیم حسین
آن زمانیکه نه دل بود و نه ما خلق شدیم قید جـان را زده و دل به تو بستیم حسین
مـا می وصـل تو بادست خدا نوشیدیـم تــا دم مــرگ همه بـــاده‌پرستیم حسین
مستی بـادۀ جنـت چـه کنـد بـا دل مـا مـا کـه از آب دم تیـغ تـو مستیـم حسین
دست عبـاس علمـدارت اگـر قطـع شود مـا بــرای تـو سـراپا همـه دستیم حسین
گـو دو صدبــار سـر از پیکـر مـا بردارند مــا همینیم، همینیم کـه هستیـم،حسین
پیش زهـرا و علی روز جـزا شـاهد باش رشتـۀ عهـد تـو هـرگـز نگسستیم حسین
تـو همان روی خـدایی کـه زما دل بردی مـا همـان بنــدۀ پیمــان الستیم حسین
تا که با قامت جان پیش تو تعظیم کنیم عاشق تـرک تن و تـرک سـر استیم حسین
وصف ما تا ابدیت سخن «میثم» توست
کـه ز هر دام، به توفیق تو رستیم حسین
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
مـا انـدکیم و خیـل دشمن، بی‌شمـارنـد ما چند فرد،اینان همه، چندین هزارند
این ظلمت شب، این شما، این راه صحرا یــاران من، این قـوم، با من کار دارند
امشـب مـــرا در کـــربلا تنهــا گذاریـد آخــر عــزیـزان شمـا، چشم انتظارند
مـن در پــی ارشــاد اینـــانم، دریغــا! اینــان، مصمّـم از بـــــرای کـارزارند
هر کس بماند با من اینجا، کشته گـردد یــاران مـن، یکسر قتیـل ایـن دیارند
اینـان نـه تنهـا، تشنـۀ خـون من استند حتـی بـه فکر خون طفل شیرخـوارند
اینجا جواب العطش، تیر سه شعبه است اینجا بـه حلق تشنه خنجـر می‌گذارند
فــردا در اینجـا، دستـه‌گـل‌هـای مدینه لب تشنه، زیر خارها، جـان می‌سپارند
فــردا شـــوم، از چــار جـانب تیرباران ایـن تیــرها باید ز پشتم سـر در آرند
فـــردا، تمـــام کــوه‌ها، بـر من بگریند فــردا تمـام سنگ‌هـا، بـر مـن ببارند
فـــردا تمـام قصـۀ مـا را، در این دشت شمشیرها، بر خاک، با خون می‌نگارند
زوّار من، تـا بیشتر بـر من بسوزند
با خود کتاب نخل «میثم» را بیارند
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
امشـب حسیـن گـرم دعــاست
فـــردا ســرش بـر نیـزه‌هاست
امشب حسین است و علمدار او
فـــردا شــود فـــاطمـه زوار او
امـشب حسین است و عبادت او
فـــردا بــــود روز شهـــادت او
امشـب خــداخــدا کنـد سکینـه
فــردا زنــد در قتلگــه بــه سینه
امشب حسین است و علی‌اکبرش
فــردا شــود جـدا سـر از پیکرش
دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار
ثـــارالله اکــبــر چــــــراغ انجمـن‌هـا بنشستــه دور از انجمــن تنهــــای تنهــا
چـون شمـع سوزان اشک و سـوز و تاب و تب داشت آوازه یــا دهـــر افٍ لـک بــه لـب داشـت
نخل امیـدش گشتـه خـرم از بـر و بـرگ لب‌های جان‌بخشش سخن می‌گفت با مرگ
گردیــده عـاشورا مجســم در نگـاهـش می‌بود سعـی از خیمـه‌گـه تــا قتلگـاهـش
صدبسمل بی‌بـال و پـر می‌دیـد آن شب آب‌آور بی‌دسـت و ســر می‌دیــد آن شـب
می‌دیــد پــرپــر بـوستـانِ هــاشمی را غلطـان بـه خـون هجـده جـوان هاشمی را
می‌دید از خـون، بـزمِ گـل باران خـود را
انــــــدام پــــاره پــارۀ یــاران خــود را
می‌دید در دریـای خـون تـاب و تبش را بــــــالای تـــــــلّ زینبیـــه زینــبش را
می‌دیـد نــوک نیــزۀ دشمن ســرش را پـــاشیــده از هـم عضـوعضـوِ اکبـرش را
در کفه عشق و ارادت هستِ او بود
قنداقه اصغـر بـه روی دستِ او بود
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
امشب حسین، گرم دعاست فردا سـرش، بر نیزه هاست
آیــــد صــــدای فـــاطمه از قتـلـگــــاه و علـقـمــه
شمـر آمـد از مقتــل بــرون گـودال شـد دریـای خـون
قـرآن بـه خـون کشیده شد سـر حسیـن بــریـده شـد
قـرآن بـه خـون آغشتـه شد فـرزنـد زهــرا کشـته شـد
اسـب حسیـن از خیمـه گاه آمـد بــه ســوی قـتلگـاه
ای اهل کوفه جگرم کباب است
در نفسم صــدای آب آب است
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
سلام ما به قلـب داغـدیده ات
سلام مــا بـه حنجـر بریده ات
سلام ما به خون زخم سینه ات
سلام مـا بـه گـریـۀ سکینه ات
سلام ما به زخـم بی شماره ات
سلام بـر گلـوی پـاره پـاره ات
سلام بــر فــرق علی اکبــرت
سلام بـــر حلـق علی اصغرت
سلام مـا به شـاخۀ یـاس تـو
سلام مـا بـه دستِ عباسِ تـو
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
امشب سپـاه حـق و بـاطل صف کشیدند یک دستـه حـق، یـک دستـه باطل برگزیدند
در انتظــار صبــح فـــردا می خــروشند یک دسته جان، یک دسته جانان می فروشند
یــک دستــه راه نـــار را در پیـش دارند یک دستـه عشـق یــار را بـا خـویـش دارند
امشب حسینیـون نمی گنجند در پـوست فردا بـود معـراجشان از دوسـت تا دوسـت
امشب بـلا جــویـان عــاشـق در نمـازند فردا بــه نـــوک نیـزه ســرهـا سر فـرازنـد
امشب دهــد آل علـی را پــاس، عبـاس فردا کنـنـد اهـــل حــرم عبــاس، عـبـاس
امشب عـدو دارد هـراس از خشم عبـاس فردا بـه میــدان خــون رود از چشـم عباس
امشب شـــود از شــرمِ سقــا آب، دریـا فردا شــود از اشـــک او سیــــراب، دریــا
امشب شود وقـف ولایت هسـتِ عبـاس فردا جــدا گـــردد ز پـیکــر دســت عباس
امشب بـه جــای آب، سقــا اشـک دارد فردا نـه دسـت و نـه عَلَـم نــه مشـک دارد
امشب شــب اسـت و نغمـۀ قــرآن اکبر فردا عطــش بـــازی کنــد بــا جــان اکبر
امشب علــی دور پــــدر گـردد همــاره فردا بـــود زخمـش بـه پیکـر بـی شمــاره
امشب فلــک بــازی کنـد بـا جـان لیـلا فردا شـــود نقــش زمیـــن قــرآن لیــلا
امشب علی اصغـر کند شـب زنـده داری فردا شـود خـونـش ز حلــق تشنـه جـاری
امشب سکینـه چـون کبـوتر می زنـد بال فردا زیـــارت نــامه می خـواند بـه گـودال
امشب شب است و زینـب و اشک شبـانه فردا بگیــرد اجــــر خــــود از تـــازیـانه
امشب چــو گــل زینـب گریبان را دریده فردا شــــود زوارِ رگ هــــای بـــــریـده
امشب سرشک از چشم پیغمبر روان است فردا سـر فــرزنــد زهــرا بــر سنــان است
امشب حسین است و شـب و چشم تر او فردا زنـــد فــــواره خـــون از حنجـــر او
ای کــــاش امشـب آسمــان از ره بمـاند مه جای نـور از دیـده بـا مـا خــون فشـاند
ای کــاش خـورشید از افـق بیـرون نیـاید تــا جـــانـب گـــودال شمــــر دون نیاید
ای کــاش عمــر آسمــان پــایـان پذیرد تـــا خیمـــه هــای فــاطمـه آتـش نگیرد
ای اسبهـا خـون جای اشک از دیـده بارید فردا مبــــــادا روی قـــــرآن پــــا گذارید
ای سنـگ دشمـن نشکنـی آیینــه اش را ای نیـــزه نشکــافی بـه مقتـل سینه اش را
ای اشک امشب مونس چشم تـرش باش ای فاطمـه فــردا تــو بــالای ســرش بـاش
ای جــان عالـم بـال زن از تن بـرون شو
ای چشم "میثم" گریه کن دریای خون شو
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
ای شهیدانِ حق امشب شب میلاد شماست
که شمـا یـاد خـدایید و خـدا یــاد شماست
بــاغ ایثـــار بنـی فـاطمــه آبــاد شماست
گــل لبخنــد خـدا زخـم خــدا داد شماست
همـه احـرام ببندید بــرای فردا
همه بر مـرگ بخندید برای فردا
حبذا عـابـس و ضـرغامـه و یحیا و بُـریر
ای حبیـب ای تـو سراپـات همه نور زهیر
ای همـه کــرده بـه معراج الی اللهی سیر
همه پیوسته به یار و همه بگسسته ز غیر
طور سینای تجلا دل آگاه شماست
نَفَسِ ختم رسل بدرقۀ راه شماست
قطره‌هایی که همه وصل به یک دریایید
جان گرفته به کف و وقف بنی الزهرایید
از ازل منتـخــب مکتــب عـاشورایید
مــا از امشب ز شماییم و شما از مایید
نه فقط یـار امـــام شهــدایید همـه
از همین لحظه در آغوش خدایید همه
ای به صحرای شهادت شده همسنگر من
پیـش روی همگـان پشـت سر مادر من
همه سرمست شهادت شده از سـاغر من
بشنـوید از گـل لبخنـد علی‌اصـغــر من
ظهر فردا همـه باید هدف تیر شوید
همه سیراب ز آب دم شمشیر شوید
علی‌اکبر تـو دگـر خـون خـدایی پسرم
قلب من چشم و چراغ شهدایی پسـرم
به خدا وصلی و از خویش جدایی پسرم
ظهـر فـردا بـه ره دوسـت فدایی پسرم
زخم‌های بدنت بر تو مبارک باشد
اربـاً اربا شدنت بر تو مبارک باشد
قاسم ای مرگ به کامت ز عسل شیرین‌تر
تو به جای پسر و مـن بـه توام جای پدر
عضو عضو بدنت عــاشـق تیـر و خنجـر
زرهت پیـرهـن و سینــۀ پـاک تــو سپر
دامن مقتل خـون حجله‌گـه شادی توست
باخبر باش که امشب شب دامادی توست
ای علمـدار من ای حیدر حیـدر عبـاس
ای همـه لشکر مـن در دل لشکر عباس
پــاسـدار حـــــرم آل پیمـبـــر عباس
دست تو، دست علی ساقی کوثر عباس
غرقه خون دامن صحرات مبارک باشد
پسـرم گفتن زهـــرات مبــارک باشد
ظهر فردا همــه هسـت تـو فدا می‌گردد
دست‌هایت چو گل از شاخه جدا می‌گردد
سـر تو چشــم تــو تقـدیم خدا می‌گردد
خون تـــو خـون امــام شهــدا می‌گردد
تو ادب را پــدری و تو علی را پسری
نه فقط باب حسینی که حسین دگری
زینـب فـاطمـه ای آینـۀ مــــادر من
اولین زائـر صـدپــاره تـن بی‌سر من
قتلگه غـار حـرا و تـــو پیــام‌آور من
تو چهل منزل هم‌رزمی و همسنگر من
کربلا منتظـر همـت مـردانۀ توست
پرچم فتح الهی به روی شانۀ توست
انقـلاب تو پـس از قتـل من آغاز شود
گام گام تـــو هــزاران پــر پرواز شود
تو همانی که حسین از تو سرافراز شود
باید از خطبۀ تــو مشـت عدو باز شود
تیـغ تیز سخنت بـاد مبارک زینب
کعب نی بر بدنت باد مبارک زینب
ظهـر فــردا تــو بـــه گـــودال مرا مهمانی
بـر نبــی روضــۀ جــانسوز مــرا می‌خوانی
همچنـان کـــوه مقــــاوم روی پـا می‌مانی
چشم قـرآن بـه تـو باز است خودت می‌دانی
من سر نیــزه تـو همگـام چهـل منزل من
می‌شود همسفرت هم سر من هم دل من
گوش کـن دختــر زهــرا سخنـم را، بایَسْت
تــو دهـی یک تنه بر این سپه کفر شکست
عهد من با تو همین بوده همان صبح الست
کـه بگیـری تــن مجــروح مـرا بر سر دست
در همان مقتل خون شاد کنی روح مرا
به خدا هدیـه کنــی پیکـر مجروح مرا
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
به اشک و سوز و مناجات، سر کنید امشب
به شوق مرگ، شب خود سحر کنید امشب
به پیش نیزه و شمشیر و تیر و سنگ، همه
به خنـده سینۀ خـود را سپــر کنید امشب
نمــاز وتــــر بخــوانیـد و سجــدۀ آخـر
دعا بـه زینـب خـونیـن‌جگـر کنیـد امشب
کمـال‌تـان پــر و بــال عـروج‌تـان گشتـه
بـــه قلــۀ ابـدیت سفــر کنیـد امشــب
شمـا به مکتـب تــوحید، زنـــدگی دادید
مبـــاد آنکـه ز مــردن حــذر کنید امشب
دل شــب اسـت بیــایید دخـت زهـرا را
ز ایستــادگی خــود خبــر کنیــد امشب
کنـون کـه آب روان را بــه روی‌تان بستند
ز اشک شـوق، لب خـویش ترکنید امشب
اگـر کـه عــاشق دیــدار جـد من هستید
بـه صـورت علـی‌اکبـر نظــر کنیـد امشب
جوان من بدنش قطعـه‌قطعـه خواهد شد
رواسـت گـریـه بـه حال پـدر کنید امشب
شرار آتـش شعـرش همه ز سـوز شماست
دعـا بــه «میثم» مــا بیشتر کنید امشب
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
امشـب، شـب قیـامت کبـرای دیگـر است
هر لحظه یک گزارش صحرای محشر است
امشـب رسـد بـه گـوش، مناجات عاشقان
فـردا، به روی خاک، بدن‌های بی‌‌سـر است
امشب، علـم بـه دسـت علمدار کـربلاست
فردا، تنش به علقمه، در خـون شناور است
امشـب ربـاب، دسـت دعایش بـر آسمان
فـــردا تسـلّی دل او، داغ اصـغـر اســت
امشـب دعا بـه جـان جوانان کند، حسین
فــردا بـه روی دامــن او نعـش اکبر است
امشب عطـش گـرفته ز قـاسم توان و تاب
فـردا به جـای آب، دهانش ز خونْ تر است
امشـب دعای زینـب کبــراست یـا حسین
فردا لبــش بــه زخــم گلــوی برادر است
امشـب حسیـن گــرم مناجات با خداست
فــردا هــزار پـاره ز شمشیر و خنجر است
امشب حسیـن پیـرهـن کهنــه‌اش به بـر
فردا، نـه سر، نه پیرهن او را، به پیکر است
«میثـم» دمـد ز هـر نفست شعله‌های دل
نظـم تــو ســوز سینــۀ آل پیمبــر است
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
اینک حسیـن است و شب راز و نیــازش روح تمـــام انبیـــــاء محـــو نمـــازش
آوای قـــرآنـش ز قـــــرآن می‌بَــرد دل بگـذشته از جـان و ز جـانـان می‌بــرد دل
بی‌واسطــه جـایـش در آغـوش خـدا بود تنها نه از خلقت که از خـود هـم جـدا بود
می‌گفت: یارب! این من و این بود و هستم بــود و نبـــودم را گـــرفتـم روی دستـم
در عـــالـم زر بـــا تــو بـوده ایـن قرارم اینک تو هرچه دوسـت داری، دوست دارم
ز آن سـرفرازم کـه ســرم را دوست داری گــل زخـم‌هــای پیکــرم را دوسـت داری
صـد لالۀ پـرپـر نثـارت کـردم ای دوست خـون علی‌اصغـر نثــارت کـردم ای دوست
ایثــار جــان و سـر مبـارک بــاد بـر من داغ عـلــی‌اکبــر مبــــارک بـــاد بـر من
فریـــاد یــــــارانم بــــه از آوای بـلبل سـم ستــوران خـوب‌تـــر از شـاخـۀ گــل
ســوز عطـش از سـردی دریـاست بهتـر سنـگ جبیـن از لالـــۀ حمـــراسـت بهتـر
بـــوسـم بــه زخـم سینـه نوک تیرها را شــویم بــه خـونـاب جگـر، شمشیـرها را
زخــم زبــان‌هـا مـــرهم زخمند بر مـن این زخـم تیـغ دوسـت، این دشنـام دشمن
گودال خون بر من گلستان بهشت است نام بهشت اینجا که جای توست، زشت است
بگــذار خـون جـوشد ز رگ‌هـای گلـویم بگــــذار زیـــر تیـــغ هـــم ذکر تـو گویم
بگـذار طـفـلم دامنــــش آتـش بگیـرد از تــــرس دشمــن در دل صحــــرا بمیرد
بگــذار تـا مهمـان شــود ســر در تنورم بگــذار از مطبــــخ رود تــا عـــرش، نورم
چوب جفـا و لب چه شیرین است بـا تو زخــم سـر زینـب چـه شیــرین است با تو
روز ازل گفتـم بــلا را دوست دارم
تا صبح محشر کربلا را دوست دارم
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
آن شب که بــودی انتخـاب ظلـمت و نور
قـومی در آغـوش خـدا، قــومی ز حـق دور
یک سـو صـف حق، سوی دیگر بود بـاطل قـــومی پــی دلــدار و قــومی بنــدۀ دل
آن سـو خیــامِ نــار و ایـن سو خیمۀ نـور آن سو سراسر دیو و دد، این سـو همـه حور
خلقـت میـــان ایـن دو خیمـه ایستـادند قومـی به آن قــومی به ایـن سـو رو نهادند
ای دوست خود را در کدامین خیمه دیـدی یــــار حسینـی یــــا طرفــدار یـــزیـدی؟
خود در چه قومی کرده‌ای احساس، خود را؟ بگشـای چشـم عبـــرت و بشنـاس خـود را
آن سـو زحـق دل‌هـا جـدا بود و جـدا بود این سـو خـدا بـود و خدا بـود و خـدا بــود
آزاد مـــــردان دور ثــــارالله بــــودنــد از سـرنــوشـت خـــویشتن آگـــاه بــودند
همچون عروسان، مرگِ خون را طـوق کردند غسـل شهــادت در ســرشـک شــوق کردند
بنوشتـه بــر رخسـار خود بـا اشـک دیـده تنهــا حیـــات مـــا جهــاد است و عقیـده
در انتظـــار صبـــــح فــــردا بی‌شکیبند هـــر یــک زهیــرنـد و بُــریـرنـد و حبیبند
عباس گـوید: وقـف خـاک دوسـت، هستم این دیده، این پیشانی، این سر، این دو دستم!
مــــــن زادۀ آزاده ام البــــــنـیـنــــم مشـتـــــاق شمشیــــر و عمـــودِ آهنیـنم
فــردا کنــم دریـای خـــون، دشـت بلا را چــون روی خــود گلگـون کنـم کرب و بلا را
اکبــر کـه از سـر تـا قـدم پـر از خـدا بـود ممسوس در ذات خـدا، از خــود جــدا بــود
پیش از شهـادت حـال بـا شمشیـر می‌کرد آیینـــــۀ دل را نشـــــان تـیــــر می‌کـرد
دریــای خــون آغــوشِ مــولا بـود بر او زیبـــاتــر از دامـــــان لیـــلا بــود بــر او
قــاسـم عـــروس مــرگ را در بـر گـرفته گــــویـی دوبـــاره زنــدگی از سـر گــرفته
از بس که دارد مرگِ خون را چون عسل، دوست
بــر قــامـتِ رعنــا زره پــوشیـده از پــوست
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار