ای ســاربـان! ای سـاربــان! محمـل نگهدار آمــد بــه منــزل کـــاروان، منزل نگهدار
محمل مران، محمل مران، شهـر دل اینجاست ایـن کـاروان خسته دل را منـزل اینجاست
اینجــا بهــار بـی خــزانِ مـن خــزان شـد از بـــرگ بــرگ لاله هـایم خون روان شد
اینجـــا همــه دار و نـــــدارم را گــرفتنـد بـــاغ و گــل و عشــق و بهـارم را گرفتند
اینجـا به خاک افتـاده بــود و هست عباس هم مشک خالی، هم علم، هم دست عباس
اینجـا ز هـــم پیشــانی اکبــر جــدا شـد بـــابـا تمــاشا کـرد و فـرزندش فـدا شد
اینجــا ز آل الله منــــــــع آب کـــردنــد بــا تیـــر طفــــل شیـر را سیراب کردند
اینجــا صــدای العـطـش بیــداد می کـرد بـر تشنـه کـامان آب هـم فـریـاد می کرد
اینجــا همـــه از آل پیغمبــــر بــریـدنـد ریحــانـۀ خـیـــر البشــر را سـر بـریـدند
اینجـــا ستــم بــر عـترت و بـر آل گـردید قـرآن بـه زیـر دسـت و پـــا پامال گردید
اینجا بـه خـون غلطیـد یـک گـردون ستاره اینجـا کشید از گـوش، دشمن گــوشـواره
اینجــــا زدنـــد آل علــــی را ظـــالمانـه شــد یـــاس هـــا نیلـوفـری از تـازیانه
اینجا چو از خانه به دوشان خانه می سوخت دامـان طفلان چون پر پروانه می سوخت
اینجــا بـــه گـــردون رفـت دود آه زینـب حَلـــقِ بـــریـده شــد زیــارتگـاه زینب
اینجـا عـــدو بـــر زخــم پیغمبر نمـک زد هــر برگ گل را مُهری از غصب فـدک زد
اینجـا ز گـریــه نـاقـه هـا در گِـل نشستند دُردانه هــای وحـی در محمـل نشستند
ای کـربلا! گـل هـای سـرخ یـاس مـن کو؟ ای وادی خـون! اکبـر و عبـاس مـن کو؟
بــا غنـچـۀ نشکفتـۀ پـرپـر چــه کـردی؟ بـا حنجر خشـک علی اصغر چـه کردی؟
خـون جگر از دیـده ام بـر چهـره جـاریست پیــراهن آوردم به همره، یوسفم نیست
تصــــویـــــر درد و داغ در آیینـــه دارم چــون آفتـاب آتـــش درون سینه دارم
خــامـوش و در دل گفتگــو بــا یـار دارم در سینـه داغ هیجــــده دلـــدار دارم
بعـد از حسیـن از عمــر خــود آزرده بودم ای کاش من با آن سه ساله مـرده بودم
اشکـم بــه رخ آهـم بـه دل سوزم به سینه بـی تـو چگــونه مـن روم سـوی مدینه
ای کاش چون تـو پیکرم صد چاک می شد ای کاش جسمم در کنـارت خاک می شد
گیـرم کــه زنــــده راه یثــــرب را بپـویم زهــرا اگـر پـرسد حسینم کو چه گویم؟
بگــذار تـا ســوز دلـم مخفی بماند
این صفحه با سوز خود میثم بخواند
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
