متن نوحه فریاد که شد غرقه به خون پیکر قاسم - حاج غلامرضا سازگار

فریاد که شد غرقه به خون پیکر قاسم
فـواره زنـد خـون جبین از سـر قاسم

              گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

صدپاره زشمشیر جفا یاس حسن شد
پیــراهن نــازک زره قـاسم مـن شد

              گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

افسوس که کشتند یتیم حسنم را
چیدند بـه شمشیر، گل یاسمنم را

              گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

افسوس که قرآن حسن نقش زمین شد
رنگین رخ نورانی اش از خون جبین شد

              گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

حـق حسن از نیزه و شمشیر ادا شد
در حجلۀ خون قاسم او تشنه فدا شد

              گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

دامــاد نگردیــده در آغــوش اجل بود
خون دهنش بر لب خشکیده عسل بود

               گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار) 

 

ای اهل حرم، اهل حرم، لاله بیارید
بر پیکــر صـد پـارۀ قاسم بگذارید

                گل نسترنم وای، یتیم حسنم وای (تکرار)

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای بی زره سرباز من قاسم - حاج غلامرضا سازگار

ای بـی زره سـربـاز من قاسم
ای کشتـۀ خونین بدن قاسم

                     نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

ای نـــازنین قــرآن پـــا مـالم
طـاووس سـرخ بـی پــر و بالم

بـرخیــز و بنمــا گـریه بر حالم
این گونه دست و پا مـزن قاسم

                      نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

در حجلۀ خـون داده شد کامت
پـر شـد ز خـوناب جگر جامت

پیـراهـن خــونین بـر اندامت
هم شد زره ،هم شد کفن قاسم

                     نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

شــد شانه از تیغ ستم مـویت
نقـش زمین شد قـد دلجویت

در ابر خـون پنهان شده رویت
ای مـاه خـونین پیرهن قاسم

                     نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

تـو بـا عمو پیوسته هم دردی
بـر مـن لب خشکیـده آوردی

با اشک خود رفع عطش کردی
در هـر بـلایـی ممتحن قـاسم

                    نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

تـو یــادگـار مجتـبی هستی
قلب مـرا از غصـه بشکستـی

لب را ز خــونــاب گلو بستی
با من نمی گویی سخن قاسم

                    نجل حسن قاسم، نجل حسن قاسم

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن شعر ای حسیـن ای از ازل پـابست مـا - حاج غلامرضا سازگار

ای حسیـن ای از ازل پـابست مـا                       ای به دستت اختیـار هست مــا
در غـــریبـی آشنــای عــــالمـی              عبـد مــایـی و خـــدای عـالمی
زخـم، روی زخم از مــا خــواستی              تــا شهـادت را بـه خـون آراستی
روز پیمــان تـو و پیــونـد ماست              چاک هر زخمت گل لبخند ماست
مــا تــو را بـا زخـم تن آراستیـم              از تو در دریای خون، سر خواستیم
ای تــو را الله، شـــاء ان یـــراک              با لب عطشان و جسـم چاک‌چاک
پیشتـر زیـن چار مام و هفت باب              کـربلا را بــر تـو کـردیـم انتـخاب
آسمــانِ اوفتــاده بــــر زمیــن              مقتـلـت آغــوش رب‌العــالمیـن
مــا شـراب از خـم لایـت داده‌ایم              جـام لبــریـز از بـلایـت داده‌ایـم
مــا تـــو را در کــربـلا آورده‌ایـم              ما تو را در خویش، فـانی کرده‌ایم
زخـم مــا گـردیده بر تن جوشنت              خـون مـا جـاری‌ست از پیـراهنت
مــا پسنــدیدیـم انصــار تــو را              مــا خــریـداریـم ایثـــار تــو را
در منــای ما فــدایـی گشتــه‌ای              مـا حسینی تـو خـدایی گشته‌ای
بال جان را بــاز کــردی یاحسین              تـا خـدا پــرواز کـردی یـاحسین
بر شفاعت خون یک یارت بس است              خنـدۀ حــر گنهکـارت بـس است
آسمـانـا! بــر زمیــن افتـــاده‌ای              هستــی‌ات را در ره مـــا داده‌ای
دوست داری تا که بی‌چون و چرا              بـــاز گــردانیـم یـــاران تــو را
بـا همیـن قدر و جلال و احتــرام              زخــم‌هـایـت را ببخشیـم التیـام
ایـن تـو و این لاله‌هـای یـاس تو              قــــاسم و عبــدالله و عبـاس تو
دشت را بـر تو گلستـان می‌کنیـم              نیـــزه‌ها را سـرو بستان می‌کنیم
شه که در دریـای خون افتـاده بود              بــاز بـر زخـم دگــر آمـاده بــود
در هجـــوم آن همــه بیــدادهـا              خـاست از هــر زخـم او فـریادها
کـای رضایت مقصد و مقصود من              خـالـق مـن! رب مـن! معبود من
زخم تو شیرین‌تر از هر مرهم است              هرچه زخمم روی زخم آید تکم است
کــاش تــا بــازت فــدایـی آورم              بـــود هفتـاد و دو یــار دیگــرم
کـاش زخــم نیــزه‌هـا و تیــرهـا              بــاز می‌شـد طعمــۀ شمشیرهـا
کــاش گـرگـان بـاز چنگم می‌زدند              در همیـن گــودال سنگم می‌زدند
در منـای سرخ خـون کـردم وقوف              گشتــه لبیکم خـذینـی یـاسیوف
سنگ‌ها مــی‌خـورد بـر آیینـه‌اش              زانـوی قـاتل بـه روی سینــه‌اش
خون و روی حــی سبحــان آه! آه              پـای کفــر و قلـب قــرآن آه! آه
کـاش می‌مـردم نمی‌گفتــم سخن              سـر به ده ضربت جدا شد از بدن
سر به رویِ دستِ قاتل، می‌گریست              چشم زهـرا در مقـابل می‌گریست
قلـب دریـا آب می‌شد بـا حسیـن              آب هــم فریـــاد می‌زد یاحسین
بس‌که «میثم!» گفتی و افروختی
ملک نـامحدود حــق را سوختی

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن نوحه ای بنی هاشم کشته شد قاسم - حاج غلامرضا سازگار

لالـۀ یـاســم در چمـن افتـاد 
قاسمم زیر دست و پا جان داد 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

صورتش خونین سینه اش پامال 
مـرغ روحش زد روی دستـم بال 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

از حــرم رو در قتلگــه کـردم
قاسمم جان داد من نگه کردم 

ای بنی هاشم                                 کشته شد قاسم

 

ناله اش بـر قلبـم شـرر می زد 
با لب عطشان بال و پر می زد 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

دسته گل های سرخ زهرایی 
قاسمم گردیــده تماشــایی 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

در بغـل باغ یاسمـن دارم 
یک گل پرپر از حسن دارم 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

بی زره سربــاز شهیــد من 
هم شهید من، هم امید من 

ای بنی هاشم                                کشته شد قاسم

 

یک ماه خون گرفته 1 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای مصحف پامالم نجل حسنم قاسم - حاج غلامرضا سازگار

ای مصحف پامالم، نجل حسنم، قاسم 
گلگون بدنم قاسم، صـد پاره تنم قاسم 

ای دهــانت پـــر از خــونِ گلـویت 
می دهی جـان، پیش چشم عمـویت 

خون شد حنایت                                                  عمو فدایت

 

من با خبـرم از تـو، تو بــا خبری از من 
من تشنه ترم از تو، تو تشنه تری از من 

تـــا فلــک مـــی رود آه از نهــــادم 
تشنــه لـب بــودی و آبــت نــدادم 

خون شد حنایت                                             عمو فدایت

 

دسته گل دامادی، گـل زخم تنت گشته 
پیراهـن خـونینت، بـر تن کفنت گشته 

مــن بــه مقتـــل عــزادار تـو هستم 
تــو بــزن دست و پـا بــر روی دستم 

خون شد حنایت                                               عمو فدایت

 

من لالۀ سرخم را پامال خزان دیدم 
از زیر سم اسبـان فـریاد تو بشنیدم 

در دلــم شعلـۀ تـاب و تبـت بـود
زیـر تیـغ از عطش جان بر لبت بود 

خون شد حنایت                                                عمو فدایت

 

با نوک سنان ها باز، از هم زِرهت گردید
یک پیـرهن نـازک بر تن گرهت گردید 

سینـۀ تنـگ مـن شـد جــوشـن تـو 
اشـک مــن مرهــم زخـم تــن تــو 

خون شد حنایت                                              عمو فدایت

 

من آب روان بر تو از چشم تر آوردم 
با سوز دل از خیمه بر تـو خبر آوردم 

مـــادر و عمـــه و دختــر عمویت 
اشکشان گشته چـون خون گلویت 

خون شد حنایت                                            عمو فدایت

 

جسم تو برم خیمه، ای دسته گل پرپر 
بنشینـم و بگـذارم پهلـوی علی اکبـر 

چشمـۀ خــون کنــم چشـم تـرم را 
گــه ببــوسم تــو را گــه اکبــرم را 

خون شد حنایت                                              عمو فدایت

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه ای عسلت از دم شمشیرها - حاج غلامرضا سازگار

ای عســلت از دم شمشیرهــــا!               خنـده زده زخـم تـو بــر تیـرها 

زخـم بــدن توشـه، خطـر زاد تـو              روز شهــادت شـب میــلاد تـو 

دستـه گل حجلـه ی تـو سنگ ها               گشته تنت دستخوش چنـگ ها 

مرگ، عروسی که هم آغوش توست               نیشِ سـرِ تیـرِ بـلا نوش توست 

ای زرهــت پیــــــرهن نــازکت              بـال در آورده تـــن از نـــاوکت 

نـرگس مـن نـرگس خـود باز کن               جـان عمـو کـم بـه عمـو ناز کن 

دیـده بــه تبخـال لـبت دوختـم               سـوختم و سـوختم و ســوختم 

تشنـه ام از اشک خــود آبم بـده               بـا دو لـب تشنــه جوابــم بده 

حیـف کـه مـن تـاب ندادم به تو               سـوختم و آب نـدادم بــه تــو 

دفتــر عمـر تــو کـه شیـرازه شد               داغ علـی اکبــر مـن تــازه شـد 

بــاده ز صهبـای اجـل خـورده ای               از دم شمشیـر عسـل خـورده ای 

تشنـه بــه دیــدار اجـل می روی               قاسـم مـن مـاه عسـل می روی 

یـا بــه جنــان بـا علی مــرتضی               فاطمـه کـرده است تـو را پاگشا 

خلعت خــود کرده کفـن می روی               بال زنـان سوی حسـن مـی روی 

نیست روا بـا همــه ســوز درون               نیـزه سـر از سینـه ات آرد بـرون 

حیف کـه اوصــاف تـو نشناختند               اسب به گلگون بــدنت تاختنـد 

در حق ما ظلم و ستم کسب شد 
مرهــم زخـم تـو سُمِ اسب شد 

 

یک ماه خون گرفته 1 - غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه گل من چرا زخمی از نیش خاری - حاج غلامرضا سازگار

گـل من چـرا زخمی از نیش خاری              پـراکنـده در دامــن لـالـــه زاری؟

مرا داغ لب‌هــای خشک تو بر دل              تو بهر چه از چشم خـود اشکباری؟

تنت مثل جوشن شده حلقه حلقه              تـو دیـگر نیـازی بـه جوشن نداری

مـزن اینقدر دست و پا روی دستم              قـــرار دل مــن چــرا بـی‌قـراری؟

تو مـاه به خـون خفته‌ام در زمینی              تـو بــاغ خزان دیـده‌ام در بهـاری

شهیـدان نهـادند بـر خاک، صورت              تـو سر بـر سر دوش من می‌گذاری

چگـونه عمـــو زنــده بـاشد ببیند              تو جان بر سر دست او می‌سپاری؟

همه آرزوی عمـــویت همین است              کـه یک بار، یـک ناله از دل بـرآری

چگـونه عســل از دم تیغ خـوردی              که خون از دهان تو گردیده جـاری

خدایت دهد اجر، «میثم» که بر ما
ز دل می‌سرایی، به خون می‌نگاری

دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای عمو پاره پاره شد بدنم - حاج غلامرضا سازگار

ای عمــو پــاره پــاره شــد بدنم              زرهــم گشتــه زخــم‌هــای تنم

منـــم آن یــوسفـی کـه گردیده              بــدنـم پـــاره‌تـــر ز پیـــرهنم

سیـــــزده ســـــــال آرزو دارم              روی دست تــو دست و پـا بـزنم

از دم تیــــغ دوست خــوردم آب              کـه عسـل جــاری اسـت از دهنم

عـــاشقـم عاشقـم عمـــو بگـذار              اسب‌هـا پـــا نهنـــد بــر بـدنم

بس که خشکیده از عطـش دهنم              نیـست یــــارای گفتـــنِ سخنم

آرزوی مــــن از ازل ایــن بـــود              که شود زخم و خاک و خون، کفنم

پـدری کـن بــر ایــن یتیــم عمو              من عــزیـــز بــــرادرت حسنـم

شهـد احلـی مـن العسل خـوردم              به! چـه زیباست دست و پـا زدنم!

«میثم» از سوز دل بسوز به من
من گـل بـرگ بــرگ در چمنم

دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن شعر ربــاب می‌دهـد نــدا بـــای ذنـب قتلت - حاج غلامرضا سازگار

ربــاب می‌دهـد نــدا بـــای ذنـب قتلت
حسیـن می‌زنــد صــدا بــای ذنب قتلت

 

خضاب ماه پاره را کشتن شیرخواره را
با گلوی تشنـه چـرا بـای ذنب قتلت

 

تیـر بـه حنجـر آمـده یـا دم خنجـر آمده
ســر شـده از بــدن جـدا بای ذنب قتلت

 

طفل رضیع کشته شد ز خون او نوشته شد
بـه صـورت خـون خـدا بــای ذنب قتلت

 

حنجره‌ای که سوخته گشته به تیر دوخته
زخم گـلو دهـد نـــدا بـــای ذنب قتلت

 

ریخت به سینه آذرم که صید کوچک حرم
بـا لب تشنـه شد فـدا بـــای ذنب قتلت

 

تیر سه‌شعبه بر گلو بست ره نفس بر او
نشد بگویـد ابـتـا بـــای ذنــب قتلت

 

تیـــر ز حنجــر پـدر رسیـــد بــر دل پدر
حــق حسیـن شـد ادا بــای ذنــب قتلت

 

فاطمه در صـف جزا اشـک‌فشان دهد ندا
خـدا خـدا خــدا بــــای ذنـــب قتلت

 

قسم به خون حنجرش ز قاتل ستمگرش
تو هـم بپـرس «میثما» بای ذنب قتلت  
 
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر سـردیت مـرا شعلـه زند بـر جگـر ای آب - حاج غلامرضا سازگار

سـردیت مـرا شعلـه زند بـر جگـر ای آب
امـواج تـو گردیده به چشمم شرر ای آب

 

مهــریـۀ زهـرایی و لـب تشنـه حسینش
پــرپر زده چون بسمل بی‌بال و پر ای آب

 

من آب بنـوشم پسـر فــاطمه عطشــان
ای کـاش شوی در جگرم شعله‌ور ای آب

 

دریـا شـدی و مـــوج زدی شــرم نکردی
از داغ لـب زادۀ خـیـــرالبشــــر ای آب

 

بـاید کـه شوی آب زخجلت، به چه رویی
از کــرب‌وبـلایت دگــر افتــد گذر ای آب

 

تــو موج زدی مــوج زدی تـا که بریدند
از یـوسف زهــرا گلـوی تشنه سر ای آب

 

تـــو مـــوج زدی از حـــرم آل پیمبـــر
فـریـاد عطـش بـود بـه پا تا سحر ای آب

 

تو چون شکم اسب درخشیدی و می‌بود
سقـای حـرم از همگـان تشنـه‌تر ای آب

 

ای کـاش شـوی خشک‌تـر از حنجر اصغر
یـک قطـره نمـاند ز وجـودت اثـر ای آب

 

یاد لب خشک پسر فاطمه «میثم»
دارد جگر سوخته و چشم تر ای آب
  
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر من آبـم و حیــات همــه خلـق عــالمم - حاج غلامرضا سازگار

من آبـم و حیــات همــه خلـق عــالمم                      آرام جـــــان و روشنـی چشـــم آدمـم
جـــاری بــه بــاغ خلـد ز انهــار کوثرم              مهــریـــۀ مقــــدس زهــرای اطهــرم
بـــاران جــــاری‌ام ز دل کــوهسـارهـا              سـرسبـــز می‌شونــد ز مـن لالـه‌زارهــا
مـن داشتـم وجـود و وجـود جهـان نبود              از نخل و دشت و باغ و شقایق نشان نبود
مـن بــودم و ز عــالـم هستی رقـم نبود              کــرب‌وبـلا و کعبـــه و رکـن و حـرم نبود
پیـوستــه بــر حیــات خـلایق دویده‌ام              بــا اشـک بـــر عـذار نکـویـان چکیده‌ام
دیــدار مـن دل همـــه را شـاد می‌کنـد              هــر کس که تشنه گشت،ز من یاد می‌کند
تــا هسـت نــام قتـلگــه و نـم علقمـه              شـــرمنـــده‌ام ز العـطــش آل فـــاطمه
بـا آنکه سـر بـه پـای گل یـاس می‌کشم              خجـلت ز روی حضــرت عبــاس می‌کشم
آبــم ولــی بــه سینــه بـوَد کـوه آذرم              شــرمنــده از تلــظی لـب‌هـای اصغــرم
آبم که شست‌ و شـو شـده‌ام با دم حسین              خـون است سـالها جگـرم در غـم حسیـن
ســوزم بـه یـاد تشنگـی و آتـش تبش              خلـق‌اند تشنـۀ مـن و مـن تشنــۀ لبـش
آبـم ولــی شـراره بـه هـر فـوج می‌زنم              فــریاد «یـا حسیـن» ز هـر مـوج می‌زنم
آبــم ولی شــراره‌ به قلبم نشستـه بـود              حتی رهم بـه جــانب گـودال، بستـه بود
وقتی حسین در یم خــون اوفـتاده بـود              وقتـی کـه سـر بـه دامـن مقتل نهاده بود
وقتیکه سنگ‌ها به تنش بـوسه می‌زدنـد              بـا تیــر و نیــزه بـربدنش بـوسه می‌زدند
دیـدم ز تشنـگی لب خشکش کبـود بود              خـورشیـد در دو دیــدۀ او کــوه دود بـود
دیگـر در آفتـاب، رخ لالـه‌گــون نـداشت              آب بدن شده طی و یک قطره خون نداشت
شمشیرهــا بـه زخـم تنش می‌گـریستند              حتـی بــه چـاک پیـرهنـش می‌گریستنـد
من از دل فــرات بـه او چشــم دوختـم              در آتــش خجــــالت و انـدوه سـوختـم
گفتـم عزیـز فـاطمه! ‌ای خـاک بـر سـرم              من آبـم و تـو تشنـه دهی جــان بـرابـرم
ای خـاک کـربلات به از مُشک،یـاحسین              مـن آب بـاشم و تو لبت خشک، یا حسین
می‌سـوختم ز خجلت وبی‌تاب می‌شـدم              بــا آن کــه آب بــودم،هـی آب می‌شـدم
دسـت خـودم نبـود از او دور می‌شــدم              ای کــاش از خجــالـت او کــور می‌شـدم
هــرگـه عبــورم اوفتــد از نهــر علقمـه              احساس می‌کنم کــه شـدم اشک فــاطمه
من آبـم و غمـم غــم آقای عالـم است
سوز دلم نهفته در اشعـار «میثم» است

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر دلـم چــو وادی تفتیـده دیـده دریـا - حاج غلامرضا سازگار

دلـم چــو وادی تفتیـده، دیـده دریـا                    ز زخم حنجـر من خـون گـرفت زیبایی
بیـا ز خیمــه برون مـادرم! تمـاشا کن              ببین چگـونـه شـده اصغـرت تماشایی
دگـر بـه صــورت بـــابـا نگـاه نتوانم              کـه تشنگـی زدو چشمم گـرفتـه بینایی
گلـو شکافتـه امــا هنـــوز سـربــازم              اگــرچـه نیست دگـــر در تنم توانـایی
بـه خـون حنجر مـن افتخار کن مادر!              که من همیشه حسینی شدم تو زهرایی
مرا چو محسن خـود فاطمه بغل گیرد              کنــد بــه جـانب جنـت چو راه‌پیمایی
سخن ز خندۀ فتح خداست بر لب من              به هـر کجـا شهـدا راست گـردِ هم آیی
قسم بـه دامن مادر بـرای کشته شدن              نبـود خـــوب‌تـر از شـانـۀ پـدر جـایی
گلوی خویش به تیر عدو سپر کردم
بـه روی دست پدر یـاری پدر کردم

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر اگر چه هُـرم عطش کرده همچنان آبم - حاج غلامرضا سازگار

اگر چه هُـرم عطش کرده همچنان آبم                  کمـان حرملـه بـا تیـــر کـرد سیرابم
شبـم به دامن مـادر نبـود خواب ولی              چـه زود برد سـرِ شـانـۀ پـدر خـوابم
دگر نبـود بـه تیـر سه‌شعبه‌ام حـاجت              که شعله‌های عطش کرده بود بی‌تابم
دمی که خون ز گلویم روانه شد، گفتم:              خـدای من! پدرم را چگـونـه دریابم؟
از آن بـه شانـۀ خـون خـدا زدم لبخند                    که داد فـاطمه با دست خویشتن آبم
به قبـر گمشـده‌ام حـاجت آورید همه              کـه قبـر گمشده‌ام هست سینـۀ بابم
فقط نه خون حسینم، خـدای را خونم              فقط نه بـاب مـرادم، حسیـن را بابم
ز زخم تیـــر نه! بـر غربت پـدر بـاشد              اگر ز دیـده روان اسـت گـوهــر نابم
به اشک و خون بنویسید با هزاران دست
کـه تیـر، راه نفس بـر گلـوی اصغر بست

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر با یا دلب خشکت خون شد دل آب اصغر - حاج غلامرضا سازگار

با یا دلب خشکت خون شد دل آب، اصغر                      سیـراب شدی مـادر، آسوده بخـواب اصغر
از بسکه عطش می‌زد آتش به نفس‌هایت              بر تـو جگر پیکــان، گـردیـده کبـاب اصغر
از غنچــۀ لبخنـدت بـر لالـۀ رخ پیـداست              بر اشک پدر دادی، بـا خنـده جـواب اصغر
تـو تشنه‌تـر از مـادر، من سـوختـه‌تر از تو              تو رفته‌ای از تاب و من در تب و تاب اصغر
بـر آتــش قلب تــو، بر حنجـر خشک تو              آبــی نبــوَد بهتـــر، از اشـک ربـاب اصغر
رو در بغــل زهـــرا، لبخنــد بـــزن مـادر              کز خون تو وجه‌الله گـردیده خضـاب اصغر
از حنجــر خـونینت خـون، آب بقا نـوشید              وز خجلت لـب‌هـایت دریا شده آب، اصغر
در بــزم عـــزای تـو، تــا حشـر، بـرای تو              از چشم خداجویان جـاری‌ست گلاب اصغر
بـی‌جــرم و گنـه مـادر! کشتند تـو را آخـر              گـویی کـه بـر اینان بود قتل تو ثواب اصغر
گل بودی و «میثم»گفت: افسوس! هزار افسوس
این قــوم تـو را دادنـد لب‌تشنـه بـه آب، اصغر

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

 

متن شعر ای از تلظّی‌های تـو در چشـم من دریــا خجل - حاج غلامرضا سازگار

ای از تلظّی‌های تـو در چشـم من دریــا خجل
مادر خجل، خواهر خجل، دریا خجل، سقا خجل

 

در خون، خدا را دیده‌ای جان دادی و خندیده‌ای
تا دامـن محشــر بــود از خنـده‌ات بابـا خجل

 

از حنجر خشکیده‌ات خون خــورده تیر حـرمله
پیکان زاشک چشم من،من گشتم از زهرا خجل

 

در آتش تاب و تبـت دیــدم بـه دسـت زینبت
هم از تو هم از عمه شد خـورشید عاشورا خجل

 

خشکیده‌ لب بـردم تـو را لـب‌تشنه آوردم تـو را
هم از تو هم از مادرت گشتم در ایـن صحرا خجل

 

از خـون زخـم حنجرت آمـد شهــادت سرفــراز
از اشـک چشـم مــادرت شد زینب کبـری خجل

 

دعویِّ دین و کشتن شش‌ماهه آن هم تشنه‌لب
اینجـا مسلمـان می‌شـود از گبـر واز ترسا خجل

 

با این عـذار لاله‌گـون، بـا این جمـال غرقه خون
جـا دارد ار یـوسف شود، زین صورت زیبا، خجل

 

ای غنچــۀ پـــرپـر شده، ای هدیه برداور شده!
پیـش گـل لبخنـد تــو، از بـاغبان، گـل‌ها خجل

 

بـاب‌النّجــات عــالمی، خـون خــدا را همدمی
شرمنده عالم از تـو شد، «میثم» نشد تنها خجل

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن شعر ملـJک خــدای عــزوجل خیمـۀ غــم است - حاج غلامرضا سازگار

ملـJک خــدای عــزوجل خیمـۀ غــم است
                             هنگــامه‌ای بــزرگ‌تر از عرش اعظم است
سوگی وسیع سایه فکنده است بر وجود
                             داغـی عظیـم بـر جJگـر خلـق عـالم است
روز بــــــزرگ زلــــــــزلـــۀ ارض آمــــــده
                        یا صبح محشری است که نامش محرم است
در عــالـم وجــــود گـــرفتـه خـــدا عـزا
                              در بــاغ خلــد هم کمــر انبیـا خم است
جـوشد در آسمـان و زمیـن خــون تازه‌ای
                             آن را خـدای عــزوجـل صــاحب دم اسـت
گفتم که سروهای جنان از چه خم شدند
                              گفتنـد مــاه گــریه و انــدوه و ماتم است
وقتـی در آسمـــان نگــرم بــر ستـــاره‌ها
                              زخـم حسین پیـش نگـاهم مجسم است
              قـرآن پـاره‌پــارۀ زهــرا بـه روی خــاک
              گـردیده مثـل پیــرهن لالـه چـاک‌چـاک
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار    

متن شعر کیـست اصغــر؟ اکبــر ذبـح عظیـم - حاج غلامرضا سازگار

کیـست اصغــر؟ اکبــر ذبـح عظیـم                       خــود بـه تنهـایی صـراط المستقیـم
اختــری بــر شــانــۀ خــون خـدا              آبـــــروی روی گـلــگـــون خـــدا
به! چـه می‌گویم؟ حسیـن کــوچکی              شیـــرمـــردی در لبـــاس کــودکی
مـاه رویــش قـاب عکـس پنـج تن              خنده‌هایش؛ دوست‌کُش، دشمن‌شکن
دست‌های کوچـکش دسـت حسین              روز عـــاشـورا همـه هسـت حسیـن
دامـن خــورشیـد را مــه‌پــاره بـود              شـــانــۀ ثــــاراللهش گـــهواره بود
گــرد غــربت گشته بـر مو مُشک او              حــوض کــوثر در گلــوی خشـک او
صــورتـش پـژمــرده امــا دل‌گشـا              دست‌هـای بستـه‌اش مشکــل‌گشــا
شیــرخــواری بـا پـدر هـم‌درد بـود              آخــریـن ســربـــاز و اول‌مــرد بـود
حنـجــر خشکیـــده را کــده سپــر              چشــم‌هـایـش حـرف می‌زد با پــدر
کــای پــدر گــرچـه علـی اصغــرم              مــن بـــه تنهایی تو را یـک لشکـرم
مُهـــر مظلــومیــت عتــرت منــم              رمـــز پیـــروزیت در غــــربت منـم
تـــو «محمد» مـن «یــدالله» تـوام              همـــدم و همـــرزم و همــراه تـوام
ای پیـــمت در لـب خـامـوش مـن              بانگ «هل من ناصرت» در گوش من
مـن بـه باغِ سرخِ خون، یـاس تـوام              بـــا دو دسـت بستــه عبـاس تـوام
مظهـــــر رب جـلیـلــی ای پـــدر              مــن ذبیحــم تـــو خلیلـی ای پـدر
زودتــر کـن پیـــش پیکــانم نشان              تـــرسم آیـــد گــوسفنـد از آسمـان
بس‌کـه سـوزد از عطش پـا‌ تـا سـرم              آب هــم آتــش شــود در حنجــرم
او ز جــام وصـــل حـق سیـراب بود              هـم تلظّی داشت هـم در تــاب بود
راه سبـحــان‌الّـــذی‌اســری گـرفت              گــــردنِ افتــــاده را بـــالا گـرفت
بـر فـــراز دست بــابـا تــاب خـورد              از دم تـیــر سـه‌شعبــه آب خـــورد
تــا صـف محشـر سلام از داورش
اشک «میثم» وقف خون حنجرش

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه ماه در خون شناورم قاسم - حاج غلامرضا سازگار

مــاه در خــون شنـاورم، قاسم                یـــــادگــــار بـــرادرم، قاسم

کـم بـزن دست و پـا در آغوشم              جـــان مــده در بـرابرم، قاسم

العطـش گفتـنت کبــابــم کرد              سوخت از پـای تـا سـرم، قاسم

سخـت باشد بـه من عـزیز دلم              کـه تــو را کشتـه بنگـرم، قاسم

زخم هــای تن تــو کشت مـرا              تــازه شــد داغ اکبــرم، قاسم

جای گل جسم چاک چاک تو را              می بـــرم بـهـر دختـرم، قاسم

حیف بـا چشم خـود نگه کردم              تا چون جان رفتی از برم، قاسم

عـــوض آب بــر تــــو آوردم              اشـک بــا دیــدۀ تــرم، قاسم

بعـد اکبـر دلم به تو خوش بود              کـه تــویی یـار و یـاورم، قاسم

ای جگــر پـارۀ حسن به چه رو              رو کنــم جــانب حــرم، قاسم

گــر ســراغ تــو را ز من گیـرد              چـه بگویـم به خـواهرم، قاسم

نظم "میثم" اگر چه قابل نیست
تـو قبـولش کن از کــرم، قاسم

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه ای جگر پاره امام حسن - حاج غلامرضا سازگار

ای جگــر پـارۀ امــام حسن             وی ز سـر تـا به پـا تمام حسن

تیـــرها بـر جگـر زده گرهت              زخم هــا بر بـدن شـده زرهت

گـرگ ها بر تن تو چنگ زدند              دلشان سنگ بـود و سنگ زدند

ای در آغوش من فتاده ز تاب              یک عمو جان بگو دوباره بخواب

جگـر تشنــه ات کبــابم کرد              داغ تـــو مثـــل شمع آبم کرد

تو که دریا به چشم من داری              موج خون از چه در دهن داری

گل خـونین من گلاب شدی              پای تا سر زخون خضاب شدی

زخم هایت چو لاله در گلشن              بــدنت مثــل حلقـۀ جـوشن

ای مراکشته دست وپا زدنت              جگـرم پــاره پــاره تـر ز تنت

من عمـوی غـریب تو هستم              کـم بزن دست و پا روی دستم

سـورۀ نــور گشتـه پیکـر تو              آیه آیـه است پـــای تا سر تو

نه فقط قلب چاک چاک منی              مصحـف پــاره پــارۀ حسنـی

بعـد اکبـر تــو اکـرم بـودی              بلکـه عبـــاس دیگـرم بـودی

خجلـم از لبــان عطشــانت              جگـرم ســوخت از عمو جانت

شهد مرگ از کف اجل خوردی              از دم تیــغ هـا عسل خـوردی

بس کـه دلـدادۀ خـدا بودی              بس که از خویشتن جدا بودی

تلخـی مــرگ از دم خنجــر              از عسل گشت بر تو شیرین تر

زخـم تـن آیـه های نور شده              پــایمـــال ســم ستــور شده

لالـه بـدی و پــرپـرت کردند              پـاره پــاره، چـو اکبـرت کردند

لالــۀ پــرپــرم، عـزیـز دلـم              تـا صف محشر از حسن خجلم

نشـود تـــا ابــد فـراموشم              قــاسمش داد جـان در آغوشم

تا که خیزد شفا ز خاک رهت
اشـک "میثـم" نثـار قتلگهت

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن شعر تقـدیم دوسـت کــردم، هفتــاد مـاهپاره - حاج غلامرضا سازگار

تقـدیم دوسـت کــردم، هفتــاد مـاهپاره
تنها به روی دستم، مانده است، یک ستاره

بـا دست‌هــای بسته، خــوانَد قنوت ایثار
بــا چشم نیـم بــازش، بـر من کند نظاره

شیـــران کـــارزارم، رفتـنـــد از کنـــارم
باشد همه سپــاهم این طفــل شیرخواره

نـــه اشـک تــا بگرید، نه شیـر تـا بنوشد
نـه نـور یـک نگاهش، نـه تاب یک اشاره

امــروز در نهــادم، شـد تـازه داغ محسن
کـآورده‌ام به همـراه، یک محسن دوبــاره

دوش از عطـش نخفته، با دوست راز گفته
احیــا گـرفتـه تـا صبــح در بیـن گاهواره

ای حــرمله نـدیدی، وقتـی که زه کشیدی
جــوشید خـون قلبــم، از این گلـوی پاره

تنهـا نـه چند روزی تــا صبـح روز محشر
بــر این شهیـد گـریند، ارض و سما هماره

«میثم» ز خـون اصغر تکمیـل شد شهادت
بایــد بــر او گـرفتن هــر روز یـــادواره

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر محمـل نگـه داریـد یـاران یار اینجاست

محمـل نگـه داریـد، یـاران! یار، اینجاست                      بیت الحــرام و کـعبـــۀ دلـــدار اینجاست
محمـل نگــه دارید و جـان گیرید بـر کف              زیــرا خـدا را وعــدۀ دیــــدار اینــجاست
محمــل نگهـداریـد زیـــرا تشنگـــان را              آب از دم شمشیـــر آتشبـــار اینجـــاست
محمـل نگهدارید کــز خـــون شهیــدان                        دامان صحرا، سـر بــه سـر گلـزار اینجاست
میقـات اینجا، کعبه اینجــا، زمــزم اینجا              رکن و حرم، سعی و صفا، هر چـار اینجاست
اینجا نبود و ذات حق ما را صـدا کرد
اینجا نه موی سر، که باید سر فدا کرد
مــا را بـود از حـجّ کعبــه برتـر اینجـا                        بـاید طـواف آریــم دور دلبــر اینجا
از تیر گردد سینه‌هامان، چشمه چشمه              وز تیـغ گـردد اِربــاً اِربــا اکبـر اینجا
هـم لاله‌هــا گـردنـد پامــال خزان‌ها              هم غنچه گردد روی دستم پرپر اینجا
داغ عطش، مانَـد به لب‌هـای سکینـه              خون می‌چکد از بـازوی آبْ آور اینجا
از خنجر و شمشیر و تیر و نیزه و سنگ              آید هـزاران زخـم، بر هـر پیکر اینجا
اینجا بوَد بر روی قلبم جای نیزه
اینجا رود سرهـای ما بالای نیزه
اینجا کند، در مـوج خون زینب نظـاره                        بر جسم مجــروح و گلـوی پاره پاره
اینجا بسوزد خیمه‌های مــا در آتـش              وز دامـن دردانـه‌هـا خیـــزد شراره
خلخال، بیـرون‌ آورنـد از پای طفـلان              غارت شـود از گوش زن‌هـا، گوشواره
اینجا به شوق دوست، از بیداد دشمن              آیـد بــه روی زخم مــا، زخم دوباره
اینجا بــه مـاه عـارض خورشیـد لیلا              از آسمــان چشم مـن ریــزد ستاره
اینـجــا تسـلای دل هـر نـــازدانــه
کعب نی است و سیلی است و تازیانه
اینجا شـود سرهـای مـا از تن بریــده                        اینجا شود تنها به خاک و خون کشیده
اینجا نوامـیس خدا در مقتـل خـــون              جسـم مــرا شوینــد با اشک دو دیده
اینجــا، کنــار کشتـــۀ عبـاس بایــد              خیـزم ز جای خویش، بـا قـدّ خمیـده
اینجــا شـود نیلی، رخ طفـل یتیمــم              کـو را بــوَد میــراث زهــرای شهیـده
اینجــا بــرای یــاری اسـلام، زینــب              دستــور می‌گیــرد ز رگ‌هـای بریــده
اینجا شود دریا ز اشک چشم عـالم
اینجا شود پر، از طنین نظم «میثم»
 

متن شعر سیاه، چهرۀ خورشید و تیـره ملـک خـداست - حاج غلامرضا سازگار

سیاه، چهرۀ خورشید و تیـره ملـک خـداست                          چــه روی داده مگـــر روز محشــر کبـراست؟
چــه روی داده کـه قرآن فتاده در یـم خـون؟              چه روی داده که خورشید نــوک نی پیداست؟
چــه روی داده کـه خلـق و خـدا عـزا دارند؟              چـه روی داده که ملک وجـود، غـرق عزاست؟
چـه روی داده کـه بینـم ز خـونِ خـون خـدا              خضاب، موی رسول است و گیسوی زهراست؟
چــه روی داده کـه یـک نیــم‌روز از دم تیـغ              بـه یـک منا سر هفتاد و دو ذبیح، جـداست؟
نگــه کنیـد خــدا را کــه روی هـــر سنـگی              نوشته بـا خـط خـــون: روز، روز عـاشوراست
نگــه کنیـد کـه خــون خــدا بــود جــاری              ز حنجــری که پـــر از بـوسۀ رسول‌خـداست
نگــــه کنیــد بــه قــرآن سینـــۀ احمـــد              کـه آیـه‌آیـه ز شمشیـر و تیـغ و تیـر جفاست
میــان قلــزم خــون سینــه‌ای شـده پامال              که نقطـه‌نقطـه بــر آن جــای نیزۀ اعـداست
سـری کـه از سـر نـی چشـم دوخته بـه حرم              ســـر مقــدس خــونیـن سیــدالشهـداست
کنار علقمه بـا خـون، به دست و مشک و علم              نـوشته: ایـن بـدن پـــاره‌پـــارۀ سقـــاست
بــه زیــر کعــب نــی و تــازیـانه دختـرکی              به دیده اشک و به لب‌هاش بانگ یـا ابتاست
گلـو گـرفتـه، نفـس خستـه، زیــر لب گـوید              عمـو کجاست؟ برادرکجاست؟ عمـه کجاست؟
به یـاد خـون گلـوی حسین تـا صـف حشـر              نه کـربلا کـــه جهـــان وجود، کـرب‌وبلاست
روان بـه خیمـه شــده ذوالجـناح بی‌صـاحب              صـدای شیهــۀ او واحسیـــن و واویــلاست
نـه تـا قیـام قیـامت، پـس از قیــامت هـم              همیشـه پـــرچـم خـــونین کــربلا برپاست
چهارده صده، «میثم!» گذشته است و هنوز
شـرار دامــن طفــل حسین در دل ماست

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن شعر پــاره شـــود پیکــرت ای آسمــان - حاج غلامرضا سازگار

پــاره شـــود پیکــرت ای آسمــان                              خـاک زمیـن، بر سـرت ای آسمان
یکسـره نــابــود شــــوی آفتــاب              دود شـــوی، دود شـوی، آفتـاب
مـاه، فلـک، ستــارگان! خـون شوید              مـلایک از بهـشت بیـرون شـوید
فـرشتگاه آسمــان فــرشتگان، آه آه              شمـر، روان گشتـه سـوی قتلگـاه
فــاطمه سـر تـا بـه قـدم، سـوختـه              چشــم بـــه قتلـگــهِ او دوختـه
فـاطمه بــر حسین خـود، دعــا کن               اشــک فشـان خـدا خدا خدا کن
دسـت گشــا و بــه ختتدا دل ببنـد              آه بکــش راه بــه قــاتـــل ببند
خنجـر قـــاتل، تـو چـه بی حیــایی              تشنــۀ خــونِ حجّــت خــدایی
سنــگ کـجــا؟ آینـــۀ جـان کجــا              چکمه کجـا؟ سینـــۀ قـرآن کجـا
خنـجــر قــاتل و دل سنــگ اوست              محاسن حسین، در چنـگ اوست
خـــاتـــم انبیـــا بگــویم، چـه شد              سیّـد اوصیــا بگــویم، چــه شد
حضـــرت صـدّیقــه، خـدا خـدا کرد              شمـر سـر حسیـن، را جـــدا کرد
گشتــه عیــــان، نشـــانـۀ قیـامت              اهــل حـــرم، ســر شما سلامت
صــدای «یـــا حسیـن» را بشنــوید              همــه، مهیـــای اسیــری شـوید
حنجــر تشنـه نهــری از خـون شده              شمـــر ز قتلگــاه بیـــرون شـده
فـاطمه، مــاهت قمـــر نیـزه‌هاست              سـر حسینت، بـه سر نیـزه‌هاست
سر بـه سر نیزه به تـاب و تـب است              نگــاه او به خیمــۀ زینــب است
یک نگهش به مـادرش‌ فـاطمه است              یک نگهش به جانب علقمه است
صورتش از خون جبین، خضاب است              بـر لـب او صــدای آب آب است
بـر سـر نـــی، ذکـــر خـدا بـر لبش              قتلگه است و اسب بی صـاحبش
مـــردم کــوفه! چــه لئیـم و پستید              همـه حقیقت‌کُــش و زر پـرستید
پـــردۀ حـــرمـت نبــی، دریــدیـد              ســـر از تـن حسیــن او بـریدید
چـــرا بـــه روی اســب‌ها نشستید              سینــۀ او را ز جفــــا شکستیــد
چقـدر پسـت و بـی حیــا و بــدیـد              چــرا بـه خیمه‌هـایش آتش زدید
اگـــــر شمــــا حسیــن را دشمنید              چـرا سکینــه را کتــک می‌زنیــد
در وسـط خیـمـــۀ افــــــروخـتـه              بــه قــــول آن شـاعر دلْسـوخته
طفــل سـه ســاله کــه کتـک ندارد              او کــه قبـــالــۀ فـــدک نــدارد
فــاطمه را بــه خــویش، واگـذارید              بــه گــوشواره‌اش چـه کـار دارید
وای خـدایــا! نفسـم، شــراره است              هـدف اگــر غـارت گوشواره است
چـه شـد کـه گـوشـواره را کشیـدید    

گـوش ورا، چــو قلــب او دریدید
«میثم» از این شعله که افروختی
جـان بنـی فـاطمه را ســوختی

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر روبـه‌صفتـان! مـن پسـر شیـرخـدایـم - حاج غلامرضا سازگار

روبـه‌صفتـان! مـن پسـر شیـرخـدایـم                       ریحــانــۀ دامــان رســــول دو سـرایم
هم، در یم طوفان زده، کشتیّ نجــاتـم         هــم، در دل ظلمتکـده، مصبــاح هدایم
هــم سیّــد و آقــای جوانــان بهشتم         هــم رهبـر و مــولا و امـــام شهــدایم
بـا شیـرۀ جـان، پــرورشم داده محمّـد                    بــوده ز سر انگـشت نبی، آب و غــذایم
گــر اهــل نمــازید شمـا، جان نمـازم         ور اهـــل دعــایید، همـــان روح دعایم
هم حجرم و هم زمزم و هم رکن و مقامم         هم کعبه و هم مروه و هم سعی و صفایم
دانـنـدۀ اســـرار سمـــاوات و زمینـم         فــرمـانده جیـش قـــدر و ملک قضایم
هـم ذبـح عظیم آمده در وصف مقامم         هم معنی والفجرم و هم شمس ضحـایم
اسـلام شود، یکسـره سیراب ز خـونم         هـر چند کـه خود، تشنه‌لبِ کرب‌ و بلایم
در مـاه حـرام از چه حلال آمده خونم         مـن خـون خـدا و پســر خــون خدایم
صــدبــار مــرا، داغ روی داغ نهادید         یکـبـار نگفتیـد کــه مهمــان شمـــایم
والله! که یک لحظه، به ذلّت ندهم تن         صــد بـــار ببــرّنــد اگـر، سـر ز قفـایم
والله! کـه هـرگز نـدهم دست به ظالم         حتّــی بـه سـوی تیر، اگـر سینه‌گشـایم
دانشگـه مـن، دامن زهـراست بدانید         عـــزّت، زده از روز ازل بــوسـه بـه پایم
سر دادن و بر اهـل ستم دست‌نـدادن         تا حشر همین است، همین است، ندایم
هـر چند کـه در کــرب‌وبـلا یـار ندارم         بــاشد همـۀ ملـک خــدا، کـرب‌وبـلایم
فریاد خدا هست، بـه رگ‌هـای گلـویم         تـا حشـر رســد، از ســر ببْــریده ندایم
امــروز نـه، دیــروز نــه، از روز ولادت         جـان بـر کـف و سینـه سپــر تیـر بلایم
خـواندم ز پی یـاری دین، خلق خدا را         تا خود، که دهد گوش، بـه فـریادِ رسایم
غسل بدنم: خون، کفنم: خـاک بیـابان         بـا خـاکِ رهِ خویش، بـه هــر درد دوایم
من خود شجر نورم و بارم همه توحید         ای مــردم کــوفـه نبــوَد سنـگ، سزایم
بـر زخـم دلـم، هـر چه توانید بخندید         شیعه است که تـا حشـر کند گـریه برایم
از چـار طرف راه به سـویم ز چه بستید          والله قســم مــن بــه شمــا راهنمـایم
حاشا که نگیرد کرمم دست ز میثم
کو مرثیه خوانم بوَد و مدح سرایم

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر روز عــاشـوراست یــا آغــاز روز محشر است - حاج غلامرضا سازگار

روز عــاشـوراست یــا آغــاز روز محشر است                     آسمــان دود و زمیـن، مــانند کـــوه آذر است
جسـم هفتــاد و دو ثـــارالله، بــر روی زمین         بـرفراز نیزه، چون خورشید تـابان یـک سر است
مــاه زهـــرا، می‌درخشـد بــر فــراز نیزه‌هـا         یاکه خورشید است و یک نی از زمین بالاتر است
غـرق خـون، پیراهن یـک سیــزده‌سـاله پسر         شعلـۀ آتـش، بلنـد از دامـن یــک دختـر است
یک جوان، گردیده جسمش، چاک‌چاک و ریزریز         وای ‌بر من، وای بر من، این جوان، پیغمبر است
نـه خـدایـا این محمّد نیست، مـن نشناختم         ایــن امیـد یــوسف زهـــرا، علــیّ اکبر است
غنچـه‌ای بینـم بـــه روی شـانـۀ خون خـدا         غنچـۀ نشکفتـه‌ای، کـز بــاغ گـل، زیبـاتر است
از گــل لبخنـد و از خـــون گلــویش یـافتم         مهر طومار حسین است ایـن علـی اصغـر است
از کنـــار علقمــه آیـــد صـــدای فــاطمـه         در غـم عبـاس خود، گریان به جـای مـادر است
شاخۀ یاسی، در این صحرا شده نقـش زمین         دست عباس است این یا دستهـای حیدر است
یکطـرف، بینـم دو دختـر، خفتـه زیــر خارها         آن شبیـه زینـب، این زهـرای از پـا تا سر است
ای جــوانان بهشتـی، رو در ایـن صحـرا کنید         جـان بـه کـف یاری کنید، آقایتان بی‌یاور است
حر، علی، عباس، عبدالله، وهـب، قاسم، حبیب         حنجـر مولایتـان لـب تشنـه، زیـر خنجر است
لالــه‌هـا در خـــاک بـرگـردید یـا پرپر شوید         لاله‌های فاطمه، هم غرقه خون،هم پـرپـر است
در کنــار قتلگـه بــا هــم زنـــی را می‌زننـد         این همـان دخت علی، ناموس حیّ داور است
نیزه‌ای در دست خولی، خنجری در دست شمر         یک بدن افتـاده، دورش یک بیابان لشکر است
خـون زنـــد فـــوّاره از زخــم بریده حنجری         روی هر زخمش، نشان بوسه یک خواهر است
میثم انصافت کجا رفته‌ است بس کن، لال شو
هـر کـلامت بــر دل زهـرا، شراری دیگر است

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر مسـافــران بهشـت بــلا، بــلا اینجـاست - حاج غلامرضا سازگار

مسـافــران بهشـت بــلا، بــلا اینجـاست                        بـــه کـــوی یــار رسیدیـم، کـربلا اینجاست
اگــر ز کعبـــه بـرون آمـدید، خوش باشید              کــه کعبـــه دلِ لاهـــوتی شمــا اینجـاست
مسیـر کعبـه و کـرب و بلا بـه سعی گذشت              خــوش آمـدید عــزیـزان من! صفا اینجاست
ز خــون خـــویـش بپــوشیـد حلّه احرام              کـه مرگ، کعبه وصل است و حج ما اینجاست
بــرون شدیـد گـر از خــانـه خـدا چه زیان              رهــا کنیــد غــم خـــانه را، خـدا اینجاست
تن لطیـف شمــا قطعـه قطعـه روی زمین              ســر بـــریـده مــن نــوک نیزه‌ها اینجاست
علم به خاک و بدن غرقه خون و مشک تهی              ز تـن دو دست علمــدار مــن جدا اینجاست
بـــه حلــق خشک عـلی‌‌اصغـرم نگاه کنید              نوشته با خط خون: «حاجیان، منا اینجاست!»
ســرم بـه نـوک سنـان سایه‌بان اهل زمین              تنـــم بـــه زیــر سم اسب تـوتیا، اینجاست
بگیـر آبــرو از خاک این زمین «میثم»
که خاک پاک شهیدان نینوا اینجاست

دو دریا اشک1- غلامرضا سازگار

متن شعر یـاران مـن میعـادگـاه مــاست این جا - حاج غلامرضا سازگار

یـاران مـن میعـادگـاه مــاست این جا
هم قتلگـه، هـم قبر ما، پیداست این جا
غـم نیسـت گـر از کعبـۀ دل دور گشتید
هم حج خون، هم کعبۀ دلهاست این جا
با خون خـود دامـان صحـرا را بشویید
ای دوسـتان گلخـانـۀ زهراست این جا
از خـون نـدای عـاشقان خیزد به افلاک
از اشک چشم تشنگان دریاست این جا
غـم نیست گر مــردم جدا گشتند از ما
مـا بـا خـداییم و خدا با ماست این جا
                                  صد زمـزم از چشم تر ما می زند موج
                                  خـون خـدا از حنجـر ما می زند موج
این جــا صــدای گـریـۀ پیغمبــر آید
بـر دیـدن مـا فـاطمـه بــا حیـدر آید
این جا صدای العطش خیزد به گردون
این جـا ز قلـب آب هـم آتـش بـرآید
این جـا پیمبـــر بهــر سقــایی سقـا
در علقمــه بــا جـام آب کـوثــر آیـد
ایـن جا بــرای کشتـن فـرزنـد زهـرا
از شام و کوفه، دسته دسته لشکـر آید
اینجـا گـلاب افشـان به جـای اُم لیلا
زهــرا کنــار جسم پــاک اکبـــر آید
                               این جاست دانشگاه انسان سازی ما
                               لب تشنه در امـواج خون سربازی ما
محمـل نگه دارید ای چـابـک سـواران
کـاین جا زمین از خون ما گـردد بهاران
محمـل نگـه داریـد کـاین جا پیکـر ما
هم سنگ باران می شود، هـم تیرباران
محمل نگه دارید کـاین جـا بـر سر نی
سرهای مـا باشد به دست نیـزه داران
محمل نگه داریدکاین جـا نقش سیلی
مــانـد بــه رخســار کبــود گلعذاران
محمل نگه دارید کـاین جا از دل سنگ
جوشد چو خون پاک یحیی،خون یاران
                              روزی که من جام بلا را سر کشیدم
                              این سـرزمین بهـر شهادت برگزیدم
آسوده گشتم خوش به مقصودم رسیدم
یـاران من! تفسیر شد خـوابی که دیدم 
آن شب که از شهـر مدینــه کـوچ کردم
یک بـاره دل از هر چـه جـز دلبـر بریدم
پیـک خدا از جسم صـد چـاکم خبر داد
گفتـم خــدای من عَلـی عینـی، شنیدم
گـویی مجسـم شد بـه چشمم داغ اکبر
گــویی کـه تیـر از حنجر اصغـر کشیدم
گـویی همـان آغـــاز ره بــا داغ عبـاس
هم سوختم، هـم آب گشتم، هم خمیدم
                     دیدم که بر من چشم عالم گریه می کرد
                     حتی قلم در دست "میثم" گریه می کرد

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر کوه و سنگ و دشت این صحرا به چشمم آشناست - حاج غلامرضا سازگار

کوه و سنگ و دشت این صحرا به چشمم آشناست                            دوستـان محمـل نگـه داریـد اینجـا کربلاست
حاجیان کعبـۀ وصلیـم و ایــن صحــرای خـــون              کعبـۀ مـا، مشعر مـا، حج مـا، میقـات ماست
چشـم مــا زمــزم، طـواف ماست دور کشتـه هـا              خیمـه گـاه ماست مروه، قتلگـاه مـا صفاست
حــاجیــان را ســر تــراشیـدن بـــود سنّت ولی              در منـای حج خون سرهای ما از تـن جداست
سنگ دشمـن: مهـر سجـده، خون سـر: آب وضـو              قتلگـه سجاده و تسبیـح، نــوک نیـزه هاست
نخــل هـا بـا مـا سخـن گـویند در این سـرزمین              کاین زمین شط الفـرات و این بیابان نینواست
چشـم مـن پیوسته می بیند در این صحرای خون              دست سقـا، نعـش اکبر، تربت اصغر کجاست
ایـن زمیـن گلخـانه ای از لاله هـای فـاطمه است              این بیـابـان لاله گون دریایی از خون خداست
آب گــردد از خـجــالت، آب در ایــن ســرزمیـن              آه آه تشنـگـان فــریــادهای بـی صــداست
مــا ســراسر کشتــۀ اشکیـم و بر هر زخم ما
اشک "میثم"  گر هزاران بار خون گردد رواست

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه این تن غرقه به خون مصحف پا مال من است - حاج غلامرضا سازگار

این تن غرقه به خون مصحف پا مال من است
این عزیز دل زهرا و حسین و حسن است

 

اِرباً اربا شده مثل علی اکبر، پسرم
پیرهن از تن و تن پاره تر از پیرهن است

 

خونِ سر آب وضو، سنگِ عدو مهر نماز
اشک در دیده و خون جگرش در دهن است

 

زخم شمشیر کجا، جای سم اسب کجا؟
اسب ها از چه نگفتید که این قلب من است؟

 

کاش یک بار دگر اسم عمو را می برد
حیف کز خون دو لبش بسته، خموش از سخن است

 

اشک می ریزم و با دیده ی خود می نگرم
که گلم دستخوش باد خزان در چمن است

 

سیزده ساله ی من، ماه شب چاردهم
از چه دور بدنت این همه شمشیرزن است

 

بر تن پاک تو ای حجله نشین یم خون
پیرهن جامه ی خونین شده، خلعت کفن است

 

بزم دامادی تو دامن صحرای بلاست
خونِ رخساره حنا، شاخه ی گل زخم تن است

 

میثم آتش به شرار جگرت ریخته اند
آه جانسوز تو سوز دل هر مرد و زن است

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر دل‌ها سـراسر آب شد، حتـی دل سنگ - حاج غلامرضا سازگار

دل‌ها سـراسر آب شد، حتـی دل سنگ                            بس‌ کن دگر خـاموش‌  شو ای آتـش‌ جنگ!
از آل عصمت پـــردۀ حـرمت دریـدی              ریحــانـۀ ختــــم رســـل را ســر بـریـدی
دیگر چه می‌خواهی ز جـان اهل‌بیتش              آتــش مـــزن بــــر آشیـــان اهـل‌بیتش
ظلم سقیفـه! کشتن مـولا کمت بـود؟              آتتـش زدن بـــر خـانه مــولا کمـت بـود؟
قــرآن کجـــا و لانــۀ آتـش گـرفتـه              عتــــرت کجـــا و خــانـۀ آتــش گــرفته
این شعله‌ها از لاله‌های گلشن کیست؟              دودی که بـر گـردون رود، از دامـن کیست؟
الله اکبـــر تیــغ دشمن تیــزتـر شـد              جـــام بــــلا در کــــربـلا لبـریــزتـر شـد
دشمن به گلـزار ولایت آتش افروخـت              دودش به چشم عرش رفت‌ و آسمان سوخت
اطفـــال را فکـــر فــــرار از آشیــانه              دشمـن بـه استقبــــالشــان بـا تــازیـانه
در بین دشمن بـر فلک فریادشان رفت              بـا سـوز آتش حـرفِ آب از یـادشـان رفـت
چـون طایـر بی‌بال و پـر از جا پـریدند              افتــان و خیــزان از حـرم بیـرون دویـدند
با آنکـه دشمن گـریه بر احـوالشان کرد              از هر طـرف بـا کعـب نـی دنبــالشان کـرد
اینــان پیــاده، آن جفـا جویان سواره              دنبــــالشـان کـــردنـد بهــــر گــوشواره
دو خسته طـایـر سر به زیـر خـار بردند              از بیــم دشمـن در بیـابـان جـان سپـردند
آثـار کعــب نیـــزه‌ها بـــر روی شانه              گشتنـد نیــلــی یـــــاس‌ها از تــــازیانه
دو کودک از وحشت به صحرا روی بردند              لــب تشنـه زیــر بـوتـه‌هــای خـار مردند
طفلی به زیر کعب نـی از حـال می‌رفت              طفلی ســرآسیمـه سـوی گــودال می‌رفت
تا کعب نی در دست خصم خیره‌سر بود              بـر حفـظ جـان کودکان، زینـب سپــر بود
زینب سپر شد تا که دین پاینده مانَد
خـط شهـادت تـا قیـامت زنده ماند

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

متن شعر بــر وسعت صحـرا نگـاهم خیـره گشته - حاج غلامرضا سازگار

بــر وسعت صحـرا نگـاهم خیـره گشته                        خـورشید هـم دیگر به چشمم تیـره گشته
چیــزی نمـی‌بینـم در امـــواج تبــاهی              غیــر از سیـاهی در سیــاهی در سیــاهی
گویی چراغ عمـرِ هستی گشته خـاموش                            خورشید در خون گم شده، گردون سیه‌پوش
در قعـر تــاریکی چـو مرغ بی پـر و بال              یـک اسـب بی‌راکـب بـرون آمد ز گـودال
بـر پیکـرش از تیــر دشمن بـال رُستــه              پیشــانـی از خـــون رســول الله شُستـه
اسبـی کـه از مــرغ امیـدش پـر بریدند              در پیـش چشمش صاحبش را سر بـریدند
اسبـی صـدای شیهـه‌اش بـر اوج افـلاک              اسبی طواف آورده بر یک جسمِ صـد چاک
اسبـی که از دریـای آتـش تشنـه‌تـر بود              در تشنـگـی سیـــراب از خـون جگـر بود
اسبـی که گـردون را ز دود دل سیـه کرد              از صــاحب او ســــر بــریدند و نگه کرد
اسبـی که همچون کوه آتش مشتعل بود              سوی حـرم می‌رفـت و از زینب خجـل بود
وقتــی صــدای شیهــۀ او را شنیــدند              چشـم انتظــاران از حــرم بیرون دویدند
دیــدند بــر پهلـوش زیــنِ واژگـون را              دیــدنـد بـــر پیشـانی او، رنـگ خون را
دیدند اشک خجلتش از دیده جاری است              دیـدند دور خیمـه گــرمِ سـوگواری است
اهل حرم یکسر به دورش صـف کشیدند              جـای گریبـــان سینــۀ خـــود را دریدند
بر گـردنش انـداخت دسـت دل سکینه              کـــای همسفــر بـا راکب خـود از مدینه
ای رفــرف معـراجِ خـون، پیغمبرت کو؟              ای آمـده از فتـــح خیبــر، حیـدرت کـو؟
بـا مــن بگـو قـرآن احمـد را چه کردی                              بـا مـن بگـو جــان محمّـد را چـه کردی
ما هر دو همچون طـایر بشکسته بـالیم              ای اسـب بی‌صـــاحب بیـا بـا هم بنالیم
خـوب از امـام خـویش استقبال کـردند              قــــرآن پــــاره پــاره را پـامـال کردند
وقتی که بوسیدم لبش را جـانم افروخت              از شدت هُرم لـب خشکش لبم سـوخت
آیــا تـــن بی‌تـــاب او را تـاب دادند؟              آیـا بـه آن لـب تشنــه آخـر آب دادند؟
باب مــرا آب از دمِ شمشیـر دادند
او آب گفت و پاسخش با تیر دادند

دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن شعر با آنکه هر عضوش ز هر عضوی جدا بود - حاج غلامرضا سازگار

با آنکه هر عضوش ز هر عضوی جدا بود                          مقتـل بـر او آغـوش پـر مهـر خـدا بود
تصـویـــر وجــه الله در آیینــه‌اش بود              هر زخم اویک بـاغ گل بـر سینه‌اش بود
هستیش بـر دست و خـریـدار بـلا بود              عطـر بـهشتش هــم غبــار کربـلا بـود
مهمان خود را کوفیـان حـرمت گـرفتند              بـر قتـل او از یـک دگـر سبقت گـرفتند
بر روی هر زخمش‌که‌ چون زخم‌ جگر بود              زخمی دگـر زخمی دگـر زخمی دگـر بود
از بس که زخم آمد ز شمشیر عـدویش              انــدام او شـد مثـل رگ‌هـای گلـویش
صیاد می‌خواهد ز زخمش خـون بـرآرد              صیدی که گشته قطعه قطعه خون ندارد
دریـای خون و گوهر غلطان که دیــده              زانــوی شمـر و سینـۀ قـرآن کـه دیده
ای عون ای عبـاس ای جعفـر کجایید؟              عبـدالله و قـاسم عـلی‌اکبــر کجـایید؟
ای پاک‌بازان! یوسف زهرا غـریب است              هر زخم او یک آیۀ «امَّن یُجیب» است
ای خفته در دریای خون! از جای خیزید              آخِــر شمـــا مــردانِ میـدانِ ستیزید
این پیکــر صدچـــاک را در بر بگیرید              از دست شمـر سنگـدل خنجـر بگیرید
ای آسمان بشنو صدای «یارب»اش را              در خیمـه بـر گـردان ز مقتل زینبش را
روی خـدا از خـون پیشانی شده رنگ              قاتل گرفته مـوی او را سخت در چنگ
واویلتــــا قلــب محمّـــد را دریدند              ریحانۀ او را بـه خـاک و خون کشیدند
فـرزند زهـرا بــا لـب عطشان فدا شد              آخر به ده ضربت سرش از تن جدا شد
تنهـا نه وجـه کبریـا را سربریدند
اینجـا تمـام انبیـا را ســر بریدند

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

متن شعر خیــل ملایــک لشکرش بودند آن روز - حاج غلامرضا سازگار

خیــل ملایــک لشکرش بودند آن روز                        شمشیـرها فـرمــانبرش بــودند آن روز
بـا یـک اشـارت حکـم او را می‌شنیدند              قـلـب تمــام شمرهـــــا را می‌دریدنـد
او جـان به کـف تسلیم ذات کبـریا بود              ســر تــا قــدم قــربانی وصـل خدا بود
تـن را ز هــر جــانب نشان تیرها کرد              رفــع عطـش ز آبِ دمِ شمشیــرهـا کرد
شیـــرخـدا را روبهـــان تسلیـم دیدند              از چـــار جـــانب بهــر قتــل او دویدند
بغـض درون‌ و زخـم دل را چـاره‌ کردند              قـــرآن ختـــم الانبیـــا را پـــاره کردند
اعضـای او از هم جدا می‌شد به شمشیر              زخــم تنــش را بخیـه می‌کـردند بـا تیر
تـــا بنگــرد بی‌پـرده بر رخسار جانـان              هر زخم او چشمی شد و هر تیـر، مـژگان
گـرچه عدو بـا تیـر، او را بـارهـا کشت              تیری که زد بر قلب او، بیرون شد از پشت
با آن که رحمت از سرانگشتش روان بود              دو چشمۀ خـون از دو سـوی او روان بود
بر غربت او دشت و هامون گـریه کردند                            شمشیرهـا و سنگ‌هـا خـون گریه کردند
با روی خونین کام عطشان جسم صدچاک
یـک لحظـه عــرش کبــریـا افتاد بر خاک

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

متن شعر ای اهل شـام و کـوفـه من نجـلِ رسولم - حاج غلامرضا سازگار

ای اهل شـام و کـوفـه من نجـلِ رسولم                              پــــروردۀ دامــــــان زهـــــرای بتـولم
مـــرآت ذات خـــالقِ اکبـــر منـم من              قـــــرآنِ روی قلــب پیغمبـــر منــم من
فـــرموده در اوصـــاف، فخـر عـالمیْنم:              مـردم! حسین است‌ از من و من‌ از حسینم
مـن سیـّـدِ جمــــع جــوانـان بهشتم              روح کتـــاب الله و ریحــــــان بهشتـــم
مــن کــلِّ احمـد را ز احمـد ارث بردم              مـن از ســر انگشـت محمّـد شیر خـوردم
گهوـاره ‌جنبانم همـان روح‌الامیـن است              بغضم همه‌ کفر است‌ و مهرم اصل‌دین است
مـن رکــن ایمــانم، اگـر ایمـان بدانید              مــن روح قـــــرآنم اگــر قــرآن بخوانید
من بــر تمـــام عــالم خلقـت، امـامم              من حمـد و تکبیــر و تشهّـد، من قیــامم
تطهیـر و قــدر و هل اتی و کـوثرم من              میــزان اعمـــال شمــا در محشــرم مـن
بــوسیده احمـد عضـو عضـو پیکـرم را              صــورت، گلـو، لب، بلکه از پـا تـا سـرم را
فُلـک نجـات خلقــم و خـود نـاخدایم              خـوانـده رســول الله مصبـــاح الهــدایـم
روحــم روان رحمـة للعــــالمین است              تیغــم همــان تیــغ امیـرالمـؤمنین است
لب‌هــای ختــم الانبیــا روی لبـم بود              بـــالله قســم دوش محمّـد مـرکبـم بـود
ای قوم بی‌شــرم و حیـا پستید پستید              بـــر قتـــل فــرزنـد پیمبــر عهـد بستید
کردید از من دعـوت و عهـدم شکستید              حتـــی بـــه روی اهـل‌بیتــم آب بستیـد
با چشم خود دیـدم کـه کشتید اکبرم را              بـا تیــــر بگْرفتیـــد از شیــر، اصغــرم را
بــاغ گـل یــاس مـرا از مـن گــرفتید
          لـب تشنــه عبـاس مــرا از مـن گـرفتـید
در لالـه زار سینــه جــز داغــم نمانـده              یـک لاله نه، یک غنچـه در بـاغـم نمـانده
مـاه حـرام و عزمتان با من قتـال است              خود با کدامین جرم، خون‌ من حلال است؟
بـا دیـن و قـرآن و شـرف کـردید بـازی              ایـن اسـت آیـا شیــوه مهمــان نــوازی؟
ایـن بـود رسـم حرمت از پیغمبر و آل؟              اطفــال معصـومـش زنند از تشنـگی بـال
والله جــز مــن زادۀ پیغـمبری نیـست              از خــانـدان او حسیــن دیگــری نیـست
وقتی شـرار خشم حـق در حشـر خیـزد              از چنگتـــان خــونِ مــن مظلـــوم ریـزد
منشـور پـر شـور مرا با هم بخوانید
اتمام حجـت بـا شما کردم، بدانید!

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

متن شعر ای سنگ‌ها پیـوسته بـا مـن خون بگریید - حاج غلامرضا سازگار

ای سنگ‌ها پیـوسته بـا مـن خون بگریید                            چــون ابـر در صحـرا و در هـامـون بگریید
ای اشک‌ها بـاران خـون گـردید در چشم              ای بحـرهـا طوفان شـویـد از آتـش خشم
طوفان اشک و سیل خـون شد سدِّ راهـم              خــورشیـد را ظلمـت گـرفـت از دود آهـم
ای آسمــان کن گریـه چـون ابـر بهـاران              مگــذار تـــا از هــم جـدا گردنـد یـــاران
بـــر یــوسف زهــرا دگــر یـاری نمانده              حتـی عَـلــم، حتــی علمــداری نمــانـده
هفتـاد و دو آزاد مــرد افتــاده بـر خاک              هفتـاد و دو قـرآن همــه با جسم صدچاک
خیمـه پر از فریاد و آه و اشـکِ زن‌هاست              پشـت و پنــاه عــالمـی تنهــای تنهـاست
هنگام رفتن گشتـه مشتـی زن سپاهش              بیـن همـه گــردیـده طفــلـی سـد راهش
از اشک خونین سـرخ کـرده خـاک ره را              مـوی پـریشـانش پریشــان کــرده شـه را
از چشم حق بـا نـرگس چشمش بَرد دل              دستش به دست اسب و پایش مانده در گل
او در میان جمع پیش از جمع می‌سوخت              آرام بـود و بی‌صـدا چـون شمع می‌سوخت
افتـــاده بــابـا را بـه رخسـارش نظـاره              کــز گـریـه می‌لـرزد بـه گـوشش گـوشواره
آزاد کــرد از حبـس دل ســـوز نهـان را
          آهـی کشیـد از دل کــه آتـش زد جهـان را
کـای سوختــه ز سـوز آهـت حـاصلم را              «لا تحـرقـی قلبــی» مـــزن آتـش دلـم را
ای سدِّ راهم سیــل اشـک و دود آهـت              کشتی مـراهـم بـا سکـوتت، هــم نگـاهت
یک لحظه از هم بـاز شـد بغـض سکینه              فــریــــاد آرامی کشیــد از ســوز سیـنــه
گفتـا بـه مـرگ سرخ تن دادی پـدرجان              بـر تیر دشمن سینه بگشــادی پـدر جــان
فرمـود چــون بـر تیـغ دشمـن رو نیارد              یـــاری کــــه غیـر چنـد زن یــاری نـدارد
آهـی کشیــد از سینــۀ ســوزان سکینه              گفــت ای پـــدر مــا را ببـر سـوی مدینـه
تنهــای تنهــا رو بـــه کـام مـرگ بردی              ما را در این صحــرا به دست کـی سپردی؟
فــرمـود اینجـا جــز خـدا یــاری ندارم              تنهـــا بـــه لطــف او شمــا را می‌سپـارم
بـــاید بــه صحــرا سـر نهیـد از آشیانه              بــــاید سپـــر گـــردیـد پیــش تـازیانه
بــاید کـه گـم گــردید در دامـان صحرا              گــــردید زیــــر خـــارهـا مهمــان زهرا
آرام بــاشید از عــزیـزانم خـدا را
در کوچه‌های کوفه می‌بینم شما را

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن شعر لالـۀ مـن پیــش چشم بـاغبـان پــرپر شدی - حاج غلامرضا سازگار

لالـۀ مـن! پیــش چشم بـاغبـان پــرپر شدی
کـربـلا دشـت احـد گشتـه تـو پیغمبــر شدی

 

از هجــوم نیـــزه هـا گـــردیـد جسمت نینوا
بــاغ گـل از زخـم تیــغ و نیـزه و خنجـر شدی

 

گـرچه جسمت از دم شمشیــرهـا شـد ریـز ریز
حـــال می بینــم علــی بـودی علی اکبر شدی

 

خـاک و خـون بـر روی زیبـا پرده می پوشد ولی
تو میـان خـاک و خـون از پیـش، زیبــاتر شدی

 

یـاد از مـحـــراب کـــوفه می کنـد زخـم سـرت
کـربـلا محــراب کـوفـه گشتته، تـو حیـدر شدی

 

خـواستـم لـب هـای خشکت را ز اشکـم تـر کنم
حــال می بینـم ز پــا تــا فـرق از خون تر شدی

 

پیـکــرت گــردیـده مثــــل آیــه های ریخـتـه
ســوره ســـوره لیــک مثــل سـورۀ کـوثر شدی

 

آخـریـن حـرف تـــو پیـغــــام رســـول الله بود
میــوۀ قلبـــم! پیمـبـــر را پــیـــام آور شــدی

 

تو بـه زیــر تیــغ بــر مـن گـریـه کــردی اکبـرم!
مـن نگـه کــردم؛ تــو پیــش دیده ام پرپر شدی

 

«میثمـا!» آتـش زدی تنهـــا نــه جــان خلـق را
سـوختی خـود را و زین غـم شعله پـا تا سر شدی
 

یک ماه خون گرفته 6- غلامرضا سازگار

متن شعر رفـت بـــا رفتنت از دسـت قـرارم پسرم - حاج غلامرضا سازگار

رفـت بـــا رفتنت از دسـت قـرارم پسرم
کـاش جـان بـر سر نعشت بسپارم پسرم

 

چـه کنـم چهـره گـذارم بـه روی سینـۀ تو
یــا ســرت را بــه روی سینه گذارم پسرم

 

قسمتـم بـــود کــه دور تـن صـد پــارۀ تو
قــاتلت خنــدد و مـن اشـک ببــارم پسرم

 

جگرم ســـوخت ز داغ تـــــو و بـــایـد تنها
بیـن دشمـن ز جگـــر نـــالـه بـــرآرم پسـرم

 

من نشستم سر نعش تو، تو خفتی روی خاک
کــاش می‌شـد بنشینی بــه کنــارم پسـرم

 

بــا چـــه حــالـی بدنت را بگــذارم بــروم
بــا چــه رویــی بـه حـرم روی بیـارم پسرم

 

آنقـدر ریختی از هـم که دگر ممکن نیست
زخــم‌هــای بـــدنـت را بشـمـارم پسرم

 

آنچنـان بی‌تـو شـده روز بـه چشمم تاریک
کـه تفـــاوت نکنـــد لیـل و نهـارم پسرم

 

آب هــم گـــر بخــــورم بـاز دلم می‌سوزد
چـه کنـم مـن به جگـر داغ تــو دارم پسرم

 

بس‌که افروخته و سوخته و ساخته است
نظم «میثم» شده کـوهی ز شرارم پسرم
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر مـن کیستــم امــــام حسیــن مکـــررم - حاج غلامرضا سازگار

مـن کیستــم امــــام حسیــن مکـــررم                  بـر اهل‌بیت حضـرت عباس دیگــرم
مشهور گشتـه‌ام بــه علــی‌اکبـــر حسین         نجــل ولــــی‌ام و ولــی‌الله اکبــرم
زیبــاتـر از تمــــام شهیــــدان کـــــربلا         پـرپـرتـر از تمــامی گـل‌های پـرپرم
پــوشیده شد ز خون جبین مــاه عــارضم         پـاشیده شد چـو دانـۀ تسبیح پیکرم
قــــرآن شـــانـۀ ســـه امـــام بـــزرگوار         کـز تیـغ آیــه‌آیـه شده پـای تا سرم
روزی که چشم خویش گشودم در این جهان         عشق حسین موج زد از شیر مــادرم
لیـلا هنـــوز شیـــر بــه کـــامم نــریخته           گـرداند دور یـوسف زهـرای اطهــرم
آیینۀ محمدم و جان سه ولی
نام مـرا نهـاده ولیِّ خدا علی
خـون من اسـت آب گلستـان کـــربلا                 زخـم من است لالـۀ بستان کـربلا
پیـش از شب ولادت خود پر گشوده‌ام         معــراج رفتــه‌ام بـه بیـابان کربلا
آن لحظه‌ای که از دهنم می‌چکید خون         لـب بـر لبـم نهـاد سلیمـان کـربلا
یوسف به تخـت سلطنت مصر تکیه زد         درخون نشست یوسف کنعان کربلا
با خون حنجرم بنــویسید روی خـاک         پاشیده شـد ز هم تن مهمان کربلا
از چشم آسمـن ولایت ستــاره ریخت          تـا مـاهش اوفتـاد به میدان کربلا
یک مـاه پــاره بـا بـدن پـاره‌پاره‌اش         گم گشته است در دل طوفان کربلا
سروی که غرق بود به گلبوسۀ حسین         گردید  نقش خـاک بیــابان کربلا
درد فراق مـن پــدرم را غـریب کرد
از اهل‌بیت غارت صبر و شکیب کرد 
دامــان قتلگـه شــده بیـت‌الحرام من                 سعی و صفا و مروه و رکن و مقام من
رویـم همیـه سـوره نـور حسیــن بود         پامـال گشت حـرمت من احتـرام من
کردند قطعـه‌قطعـه تنم را چو برگ گل         وقتـی شنـاختند علـی هست نام من
ای اهل کوفه عاطفه و رحمتان کجاس         کمتـر کنیـد خنـده بـه اشک امام من
کردم به اهل کوفه نصیحت هزار حیف         بــاران سنـــگ بـود جـواب کلام من
در موج خنـده‌هـای عـدو داد می‌زنـم         بـابـا رســان بـه گریه‌کنـانم سلام من
دور حسین گشتـه و قـربانیش شوید          این اسـت بـر تمـام جوانان پیـام من
بابـا همین که لب به لب من نهاد دید         خـون گلـوی من شده جاری ز کام من
زهرا نظر بر این تن صد چاک می‌کند
خون از لبم به چادر خود پاک می‌کند 
ای سینـۀ شمـا همه جـا نینـوای مـن              مثل حسیـن گـریه کنیـد از بــرای من
تـا آخـرین نگــاه پسـر را کنــد نگــاه         خون پاک می‌کند پدر از چشم‌های من
بــر زائـــریـن تـربـت پـاکم خبر دهید         پـایین پای یوسف زهـراست جای من
خـواهم دوبـاره یـا ابتــا سـر دهم ولی         خون گلـو بـه حنجره بسته صدای من
تنهـا نـه ای پـدر بدنم در کنـار تـوست         با توست همسفر سر از تن جدای من
مثـل زره تمام تنـم چشمه چشمـه شد         از بس رسیده نیزه به سرتا به پای من
هرجاکه گشت نقش زمین سرو قامتی         یاد آوریـــد از مـن و قــد رسـای من
تا مهـدی انتقــام نگیــرد ز قـــاتلــم         گـرید همـاره نسل جـوان در عزای من
هر کس که روشن است چراغ بصیرتش                 پشت سرش بـود ز یم خون دعای من
من کشتۀ بصیرت و عشق و ولایتم
تـابـد هماره نـور چراغ هـــدایتم 
مــن اولیـن ذبیـح ذبیــح خــدا شدم                  مـانند بـرگ‌بـرگ گل از هم جدا شدم
می‌خواستم که جامه بپوشم به زخم تن                یارب هـزار شکـر کـه حاجت روا شدم
میخواستم که سر بگذارم به پای دوست         شکـر خـدا کـه دفن به پایین پا شدم
خـون خـدا نهتاد روی خود به روی من         بر من رسید مژده که خـون خدا شدم
تـا زودتــر حضـــور رسـول خــدا روم         اول شهیـد هـــاشمی کـــربلا شدم
از بـس‌کـه نیـزه بـر بـدنم آمده فــرود         سـرتـا قـدم بـه دشت بلا نینوا شدم
بـابا کشید قـد روی اسب و نگــاه کرد         مـن پـاره‌پـاره از دم شمشیرها شدم
آیـات نــور بــود همه زخـم‌های من
قرآن گشوده گشت ز فرق دوتای من

 
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر مظهـر صبــر خـدای حـی داور زینبم! - حاج غلامرضا سازگار

مظهـر صبــر خـدای حـی داور زینبم!                      یـــادگـار حیــدر و زهرای اطهر زینبم!
فتح کردی شام را سنگر به سنگر زینبم!              آمدی همچون علی از فتح خیبر زینبم!
گرچه آهی نیست از آه تو ظالم سوزتر
بــازگشتی از همه ســردارهـا پیروزتر
بـاغبان از بهـر گـل‌هـایت گـلاب آورده‌ام                      بحربحر از چشم گریان بر تو آب آورده‌ام
روی نیلی گیسوی از خون خضاب آورده‌ام              پــرچم پیروزی از شــام خـراب آورده‌ام
آه دل را آتـش فـریاد کـردم یـا حسین
شام ویران را حسین‌آباد کردم یا حسین
خواهرم در این سفر فریاد عاشورا شدی                      یاس باغ وحی من نیلوفر صحرا شدی
بـا کبـودی رخـت مهرِ جهـان‌آرا شدی              هر چه می‌بینم شبیهِ مادرم زهرا شدی
بارها جان دادی امـا زنده‌تر گشتی بیا
دست بسته رفتی و پیروز برگشتی بیا
من خـدارا آیت فتح وظفر بودم حسین                      با سرت تا شام ویران هم‌ سفر بودم حسین
بر دل دشمن ز خنجر تیزتر بودم حسین              دختـران بی‌پنـاهت را سپـر بـودم حسین
بس که آمد کعب نی از چار جانب بر تنم
گشـت سر تـا پــا تنم نیلی‌تر از پیراهنم
زینبـم، پیـروز میـدان بـلا دیـدم تو را                      فـــاتح روز نبــــردِ ابتــــلا دیـدم تـو را
لحظه لحظه قهرمان کربلا دیدم تـو را              خوانده‌ام قرآن و در طشت طلا دیدم تو را
تو نگه کردی و دشمن چوب می‌زد بر لبم
بــر نگــاهِ درد خیزت گریـه کـردم زینبم
در کنـار طشت چندین طــایر افسـرده بود                      هم لب تو،هم دل مجروح من آزرده بود
کاش چوب آن ستمگر بر لب من خورده بود              کاش پای صوت قرآن تو زینب مرده بود
من که صبرم غمت برجان خریدم یا حسین
در کنـار طشت پیـراهن دریــدم یا حسین
خواهرم آن شب که در ویرانه مهمانت شدم                      بــا ســر ببْـریده‌ام شمـع شبستــانت شـدم
شستشو از گرد ره بـا اشک چشمانت شدم              چشم خود بستم، خجل از چشم گریانت شدم
دخترم پرپر زد و جان داد دیدم خواهرم
زد نفس تا از نفس افتاد دیدم خواهرم
یا اخا آن شب تو کردی با سر خود یاری‌ام                      ورنه می‌شد سیل خون در دیده اشک جاری‌ام
مـاند چون بغض گلو در سینه آه و زاری‌ام              کاش می‌مردم من آن شب زین امانت داری‌ام
دختـر مظلومـه‌ات بـا دست زینب دفن شد
حیف او هم مثل زهرا مادرت شب دفن شد
جان خواهرمن سرنی سایه‌بانت می‌شدم                      نیمـه‌هـای شـب چـراغ کـاروانت می‌شدم
بـا اشارت‌های چشمم، ساربانت می‌شدم              گه جلو، گه پشت سر، گه هم‌عنانت می‌شدم
یاد داری سنگ زد از بام، خصمم بر جبین
از فــراز نـــی ســرم افتـاد بر روی زمین
«یا اخا» خون ریخت از فرق تو و چشـم ترم                      تا سرت افتاد از نی، سوخت جـان و پیکرم
من زدم برسینه، سیلی زد بـه صـورت، مادرم              کاش پیش سنگ آن ظالم سپر می‌شدسرم
قصـۀ سنگ و جبین، بـار دگر تکرار شد
راس تو افتاد از نی، چشم زینب تار شد
جان خواهر این مصائب در رضای دوست بود                      گـر سرم افتاد از نی، پیـش پای دوست بود
بـر فــراز نی مـرا حـال و هـوای دوست بود              این اسارت، این شهادت، از برای دوست بود
تـا در اطــراف سر من طایر دل پر زند
شعله فریاد تو از نظم «میثم» سر زند

 

دو دریا اشک2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای سکینه به حرم سخن از آب مگو - حاج غلامرضا سازگار

ای سکینه به حرم، سخن از آب مگو (2)
از شــرار عطــش و دل بـی‌تــاب مگو

داغ سقای حرم                           کرده خون بر جگرم

یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)

 

ثمر بـــاغ علـی، پسـر ام بنـیـن (2)
با لب تشنه شده، بدنش نقش زمین

بر لبش زمزمه داشت                    ذکر یا فاطمه داشت

یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)

 

ساقی تشنه‌لبان تشنه‌تر از همه بود (2)
خجـل از «العطـش» دختر فـاطمه بود

از عطش تاب نداشت                    قطره‌ای آب نداشت

یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)

 

ای فروزان قمرم بین چه آمد بسرم (2)
چشم خود را بگـشا که شکسته کمـرم

منم و سوز غمت                    دست و مشک و علمت

یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2)

 

عاقبت چید عـدو، شاخۀ یاس مرا (2)
تشنه لب بر لب آب، کشت عباس مرا

من زمین گیر شدم                        از غمش پیر شدم

یا اخا ابوالفضل یا اخا ابوالفضل (2) 

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

متن نوحه دریا پر از خون شد علقمه گلگون شد - حاج غلامرضا سازگار

سقّا، سقّا بی‌دست و سرگشته (2)
بـابـا، بـابـا، بـه خیمـه بـرگشتـه

دریا پر از خون شد             علقمه گلگون شد (2)

 

بابا، بابا، قدش دو تا گشته (2)
عمـو عمو، دستش جـدا گشته

دریا پر از خون شد             علقمه گلگون شد (2)

 

طفلان رو در صحرای خون آرید (2)
تـیـر از چشــمِ سقــا بــرون آریـد

دریا پر از خون شد             علقمه گلگون شد (2)

 

غوغا، غوغا، در علقمه بر پاست (2)
آنجـا آنجـا، صـاحب عـزا زهراست

دریا پر از خون شد             علقمه گلگون شد (2)

 

عمّه، عمّه، با گریه و زاری (2)
جـای عمــو، کنـد علمـداری

دریا پر از خون شد             علقمه گلگون شد (2)

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

متن شعر صبـح محشـر پیش‌تـر از روز موعـود آمدی - حاج غلامرضا سازگار

 صبـح محشـر پیش‌تـر از روز موعـود آمدی                   آفـتـابا تیــره‌تـــر از چشـمـۀ دود آمــدی
آسمــان از کـار مـاندی رنگ خود را باختی         فـاش بـرگو جـان احمـد را کجــا انـداختی
ســــورۀ زلـــزال آیـــات عـذاب آورده‌ای         ذوالجنـاح از قتلگه خــون جـای آب آورده‌ای
شعلـه بـر فـرق زمین از بـام گردون ریخته         وای بـر مـن از سـم اسبـان چرا خون ریخته
یـا محمد نـوک نـی خورشید تابان را ببین         زیــر سـم اسب‌هـا سـی جـزءِ قرآن را ببین
پیکـر تـــوحید پـامـال سـواران می‌شـود         جــان شیـریـن محمـد تیــرباران می‌شـود
بــاز اولاد سقیفـــه از پیمـبـر مـی‌بُــرند         نــازنین ریحــانه‌اش را از قفــا ســر می‌برند
یامحمد با سرشکت عرش را در خون بکش         خارهـا را از تــن ریحـــانه‌ات بیــرون بکش
گـرگ‌هـا بر پیکـر تـوحید چنـگ انـداختند         جـــای گــل در دامن گـودال سنگ انداختند
گشتـه از شــرم گـلــوی تشنـه او آب، آب
       آفتاب اینقــدر بـر ایــن پیکــر عـریان متاب
تیـرگی در دامـن صحـرا تلاطـم کرده است         اسب بی‌صاحب مسیـر خیمه را گم کرده است
یک تن صد چاک و یک صحرای لشکر قاتلش         زخــم روی زخــم بـر زخـم تن و زخم دلش
آنکـه تنهـا خیمه‌هـا را داد دیشب پاس کو
     کودکـی آتــش گـرفته دامنش عبـــاس کو
کـربلا گلخــانـۀ خــونیـن زهـرایی شــده         حنجـر ســـرخ علـی‌اصغـر تمـاشایی شده
شیرخوار شیر داور شیر می‌خواهد چه کـار         حرمله یک حلق نازک تیر می‌خواهد چه کار
یابن زهرا خون اصغر را به اشکت پاک کن         تا نـرفته زیـــر ســم اسـب او را خـاک کن
دسـت سـردار ولایـت قطـع از پیکـر شده         لالۀ لیلا ز نیــش خـــارهـــا پــرپـر شده
جسم صدچاکش یکی گردیده با پیراهنش         زخــم پیکـر بیشتـر از حلقه‌هـای جوشنش
نیــزه‌هــا و سنگ‌هـا و تیـغ‌هـا و تیـرها         آمدنـد از چـــارســو بــر یـاری شمشیرها
از سقیفـه هیــــزم آوردنـد باز افــروختند         خیمه‌های وحی را چـون بیت زهرا سوختند
ای قیامت قامتان خوش روی خاک افتاده‌اید         پـاره‌پـاره قطعـه‌قطعـه چـاک‌چاک افتاده‌اید
بــار دیگـــر از رگ بیــداد خون جاری کنید         طایـران بـــوستـان وحــــی را یــاری کنید
لالـه‌رویـــان تنـگ افتـــادنـد بیـن خارها         دیده‌انـد از چار جـانب مـرگ خـود را بـارها
یا محمد حمزه کو عباس کو جعفر کجاست         زینب مظلومه را کشتند پس حیدر کجاست
طــایـری بشکستـه از تیـر حوادث بـال او         همچـو شـاهین لشکـری انـداخته دنبال او
تــازیانه بر بــدن‌هـا کعـب نی بر دوش‌ها         پـاره گشتــه از بـــرای گــوشـواره گوش‌ها
ای شرار خیمه‌های وحی عــالم را بسوز
شاخه‌ها و برگ بار نخل «میثم» را بسوز
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر ای وقف خاک راهـت اشک امیدواران - حاج غلامرضا سازگار

ای وقف خاک راهـت اشک امیدواران                گل کرده زخم داغت بر قلب داغداران
اطفـال بی‌پنــاهـت تـا دور قتلگاهت         کـردند مقدمت را بـا اشـک لاله باران
گفتی به صبر کوشم فریاد خود بپوشم         بنگـر فکنـده آهـم آتش به کوهساران
عزم قتال کردی دشمن فزون تو فردی         تــرسم پیــاده گــردی با نیزۀ سواران
تو می‌روی به میدان از بهر دادن جان          مــن بی‌قرار مـاندم در جمع بی‌قراران
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران 
هجـــرت بـلای جــانم وصــلت دوای دردم                بگذار تـا چــو خورشید دور سرت بگردم
بی‌تــو چـو شمـع محفـل سـوزم در آتش دل         در دیـده اشک خونین در سینه آه سردم
ای قبلــۀ مــــرادم بـــاشد هنـــوز یـــادم         تو گریه بر سکینـه مـن گریه بـر تو کردم
بـا اشـک بی‌صـــدایم پشـت سـر تـو آیـــم         جـای نفـس ز نـایم خیـزد شراره هر دم
بی‌تو شکیب سخت است داغ حبیب سخت است         با صبـر خـو گــرفتم با خویش در نبردم
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران 
دل می‌دود به دنبال چشمم بود به سویت                 هم رفتـه دل ز دستـم هم مــانده آرزویت
بگـذار تـا بســوزم بــا آه سینـه‌ ســوزم         بگـذار تـا بمـویــم از تــارتـــار مـــویـم
بگذار تـا بیفتـم بــر روی خــاک پــایت         بگـذار تـــا بگیـــرم یک بــوسه از گلویت
گفتم رخت ببوسـم دیـــدم ز تشنه‌کامی         تــاول زده است لبهـا گشتـه کبـود رویـت
قسمت نشد که خونم ریزد به خاک راهت         فرصت نشد که با اشک گرد از رخت بشویم
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران 
ای از مــدال زخمت بــر سینـه‌ام نشــانه                 از تــارتــار مــویم آتــش کشــد زبانه
بگـذار تـا چـو اکبـــر رزمنـدۀ تـــو باشم         بگـذار تـا چـو عباس گیرم علم به شانه
سرتا قدم خروشم من چـون به صبر کوشم         وقتـی ز سینـۀ سنـگ داغـت زند جوانه
ای کاش با تو می‌شد در خون خود بغلطم         ای کاش بی‌ تو از من می‌سوخت آشیانه
تیـغ فــراق بــاشد بــرنده‌تـر ز شمشیـر         داغ عـزیــز بـاشـد بـــدتـر ز تــازیانه
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر آب آتش اشک خون دم شعله دل دشت بلاست - حاج غلامرضا سازگار

آب آتش، اشک خون، دم شعله، دل دشت بلاست          نـــاله فــریـاد درون، فــریـاد بــر اوج سماست
مشـک خشـک و کـام تفتیده نفس هـا سـوخته                       جــام خـالی چشم ها از اشک پر در خیمه هاست
غــرقه در دریــای خــون فُلـک نجـات اهل بیت         بـرفـراز نیـزه چـون خـورشید، مصبـاح الهـداست
آفـتــابی آمــده از چنـگ گـرگــان چنـگ چنـگ         مـــاه کنعــان است ایـن یـا خـامس آل عباست
مــاه لیــلا بــر زمیــن و آفتــابـش سـایـه بان         اکبـــر اسـت الله اکبـــر یـا کـه ختـم الانبیـاست
تــن کتــاب الله و زخمـش آیـــه هـای ریختــه         آیــه هـــای ریختـــه نقــش زمیــن کربلاست
در یـــم خــون از دم شمشیــر نـوشیده عســل         سیزده ساله که نُقلش سنگِ کین، خونش حناست
قــامت او لالــه گــون گـــردیده از ختتون گـلو         صـــورت او شستــه بــا اشـک امـام مجتباست
دو ستاره خفتـه در خـون بیـن هفتـاد و دو مـاه         چهــرۀ خــورشید را از رویشــان نـور و ضیـاست
ایـن دو طفـل سـر جــدا از تـن، دو طفـل زینبند         یـــا دو اسمـاعیل قـربانـی بـه صحـرای منـاست
غنچــۀ نـــورستــه ای از تشنگـی پــرپـر شده         در کمــال تشنــگی سیــــــراب از آب بقــاست
چشــم هــای نیــم بــازش چشمـۀ فیض خدا         دستهـای بستـه اش از عــالمی مشکـل گشـاست
بر لـب خشکیده اش جـای لـب خشـک حسین         بــر گلــــوی نــازکش گلبــوسـۀ تیـر جفـاست
می زنــد فـواره خـون از حنجـر خشـک حسین         زخــم او زخــم محمـــد خـون او خون خداست
ســـورۀ نــــورانی نــــور آمــده نقــش زمین         این عجب بـاشد کـه بسـم الله روی نیـزه هـاست
خیمــه هـا آتــش گـــرفتـه مثـل بیـت فاطمه         یــا امیــرالمــومنین فــریـاد، عبـاست کجـاست
از بــرای گـوشـواره گـــوش هــا را مــی درنـد         گـوش پاره، کعب نـی پـاداش و اجـر مصطفاست
ای حسینیون حسین از مـوج خـون مبعـوث شد         گــویـی او پیغمبـر اسـت و قتلگـه غـار حـراست 
مصحفـی را کـه علـی خوانده، نبی بوسیده است         از ســم اسبــش دگــر پــامـال کـردن نـارواست
کـوفیـان را در کنــار جسـم صــد چـاک حسین         تــازیانه، کعب نـی، دلجـویی از صـاحب عـزاست
با همین سوزی که "میثم" خیزد از اشعار تو
دستگیـرت فـاطمه در عـرصۀ روز جـزاست

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر نفـس صبـح، شرار است، شـرار است، شـرار - حاج غلامرضا سازگار

نفـس صبـح، شرار است، شـرار است، شـرار           آسمـان کوه غبــار است، غبـار است غبار
کــوه‌ها سـوخته چـون سینۀ خورشید، همه         دودشـان مانده بـه آیینـۀ خورشید، همه
قـدسیان سـوخته‌بـال و پرشان چون دلشان         عرشیان خیمـۀ انــدوه شــده محفلشان
بـر دل ختــم رسل، بـار غمـی سنگین است         گیسوی فـاطمه از خون خدا رنگین است
عـرش اعــلا بـــه روی خـاک زمیـن افتاده         یا که جان دو جهـان از سـر زیـن افتاده؟
سـی‌هـزار ابـرهـه بـر جنــگ خـدا آمده‌اند         در پـی قتـــل امـــام شهـــدا آمـده‌اند
نـاخلف‌های سقیفه همـه شمشیر بـه دست         نیـزه‌داران همه بی‌رحم‌تـر از زنـگیِ‌ مست
گشته آمیختـه بــا بغـض محمّــد گلشـان         کینـۀ آل علـی تلـخ‌تــریـن حــاصلشـان
قصـد معـراج تمــاشـای خـدا کرده حسین         کثــرت تیـر ببیـن بـــال در‌آورده حسین
سنگ‌هـا! یک‌سـره از سـوز درون گـریه کنید         بر تن غرقه به خونش همه خون گریه کنید
آب‌هـا! در شــرر خجـلت خــود آب شـوید         باید از داغ لبش در تـب و در تــاب شوید
هــدف تیــر بــلا ســورۀ رحمــان ای وای         سم اسب و ورق پــــارۀ قــــرآن ای وای
کـاش خـورشید نمی‌تـافت بـه کوه و صحرا         ره گـــودال ببنــدیـد بـــــه روی زهــرا
مصطفـی سـوخت سراپـا و علی جامه درید         شمـــر در محضـر مــادر سـرِ فـرزند برید
سـر که گردید جدا، قـاتل خونخواره گریست         تیغ قـاتل هـم بـر آن گلـوی پاره گریست
خضر، لـب‌تشنـه فـدا گشـت بگـو یـا زهرا         سـر به ده ضــربـه جدا گشت بگو یا زهرا
دوستـان! وای مــن و وای مـن و وای شما         بــه خـدا آب نــدادنــد بــه آقــای شما
به خـدا گـرگ‌صفـت بــر بدنش چنگ زدند         بـه خــدا آب نـدادنـــد ولــی سنگ زدند
حـق پیغمبـــر اســلام ادا شــــد دیـدید؟         سـر تــوحید، لب تشنـه جدا شد دیـدید؟
تسلـیت فـاطمـه! نــور بصـــرت را کشتند         بـه خـدا اهـــل سقیفـه پسـرت را کشتند
بـــاغ آمـــال سکینــه همـه پـرپـر گشته         اسـب بی‌صـاحب بــابـا بـه حـرم برگشته
اشک بــا یــاد لـــب تشنـــه‌لبــان آورده         در حرم خــون، عـــــوض آب روان آورده
بـا تپش‌هـای دلـش روضـۀ مقتـل خوانده         شیهه‌هــایــش جگــر فــاطمـه را لرزانده
بـاز بیـدادگـران آتـــش کیـــن افشـاندند         بـــاز بیــت‌الحـــرم فـاطمـه را سـوزاندند
سپـه کـفــر بــه ســـــوی حـــرم آل آمد         کعـب نی بــود که بــر شانـۀ اطفــال آمد
کــه دهـــد فــاطمـۀ فـاطمـه را دلـداری؟         بشتابید که خـون گشتـه ز گـوشش جاری
دو کبـوتـر بــه بیـابـان ز عطش جان دادند                     بنــویسید کـه در چنــگ عقــاب افتـادند
بنــویسیـد کـه ســـر در دل خــاری بردند         بنــویسید که از تــرس بـه صحــرا مردند
دامــن هر دو پر از آتش و دود است هنوز
بنـویسید تـن هــر دو کبــود اسـت هنوز

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه روز تاسوعای ماه خون رسیده - حاج غلامرضا سازگار

روز تـاسوعـای مـاه خون رسیده                 سـرزده خورشید بـا رنـگ پریده

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

حق و باطل هر دو با هم صف کشیدند            اهــل فتنــه پیــرو راه یزیــدند

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

عاشقان را جمله روز انتخاب است       ظهر فردا رویشان ازخون خضاب است

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

روز تاسوعا حسین است و عبادت            روز عاشورا شهید است و شهادت

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

روز تاسوعا همه شورآفرین‌اند                       روز عاشورا همه نقش‌ زمین‌اند

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

روز تاسوعا حسین است و علمدار                   روز عاشـورا بــوَد زهـرا عـزادار

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

روز تاسوعا به خیمه قحط آب است            روز عاشـورا رخ اصغـر خضاب است

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

اهل عالم! حق و باطل را ببینید                      تـا قیــامت راه خـود را بـرگزینید

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

آه ما فریاد جانسوز حسین است                    تا ابد هر روز ما روز حسین است

واحسینا واحسینا واحسینا (2)

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر کـوفیـان! من پسر فاطمه؛ مصبـاح هـدایم - حاج غلامرضا سازگار

کـوفیـان! من پسر فاطمه؛ مصبـاح هـدایم                   پسر خـون خدا، خـون خدا، خون خدایم
گهــر بحــر نبــوت، ثمـــر نخــل ولایـت         سـومین حجت و پنجم نفـر از آل کسایم
روح ریحـان نبی، نجـل علی یــوسف زهرا         پـای‌تـاسـر همـه قـرآن رسـول دو سرایم
شـرر قهـر خـدا ســرزنـد از آتــش خشمم         رحمـت واسعـۀ حــق، نفــس روح‌فزایم
خلق ناگشته جهان، دور سرم گشته شهادت         خـوانـده‌اند از شب میلاد، امـام شهـدایم
صاحب سِر هـوالحق و هـوالحی و هوالهـو         عبـدم و آینــۀ غیــب خـداونـد‌ نمــایم
کعبه و حجر و حطیم و حـرم و ذکر و طوافم         نیت و رکن و مقام و حجر و سعی و صفایم
بـوده هـر روز، نبــی زائــر اعضـای وجودم         بر سراپای زده بوسه به هر صبح و مسایم
چه سـراسـر بگـذاریـد بـه خـاک قـدمم رو         چه بِبُــرّید در این دشـت بلا سـر ز قفایم
بـه لب آب، لب تشنــه بِبُـــرّیـد ســرم را         کـه به خون، زنــگ ز آیینـۀ قـرآن بزدایم
من به خود نامدم ای قوم،در این وادی سوزان         نـه مگـر اینکـه شما نـامه نوشتید بیایم؟
عجبا مــاه حرام است و حلال آمـده خـونم         به چه تقصیر خدا را چه بود جرم و خطایم؟
به سـویم راه نگیـرید کـه مــن رهبـر دینـم         بـه رویـم آب نبنـدید کـه مهمـان شمایم
عهد و پیمان من و دوست همین بود از اول         که بـه شمشیر شما سینۀ خود را بگشایم
گشته هر زخــم تنـم یک گل لبخند به پیکر         بشتــابید کـه من عـاشق شمشیـر بلایم
اگر از چـرخ بـریزد بـه ســـرم شعلـۀ آتش         یــا ببـارد بـه تن از چـارطرف تیر جفایم
اگـر از سـمّ ستوران شکنـد سینــه و پشتم         وگـر از تیـر، بـدن بـال درآرد چـو همایم
اگر از نیــزه شکــافید دلــم را، گلــویـم را         آن‌چنـانی که زنـد خون گلو مـوج ز نـایم
اگـر از حنجـر ببـریـده بــــه دروازۀ کـوفـه         بشنود از سر نــی زینب مظلـومه صدایم
ندهم دست به دشمن ندهم دست به دشمن         گـر دو صـد بار کنید از دم شمشیر، فدایم
پـــرورش یــافتــۀ دامـن زهــرای بتـولم         مـرگ، خـوش‌تر بـود از بیعت فرزند زنایم
من و ذلت،من و خفت،من و خاری،من و خذلان؟         شرفم گفته که رخ جز به در دوست نسایم
به خدا خـم نشـوم خم نشوم پیش ستمگر         بـه خــدا غیـر خـدا غیــر خدا را نستایم
بگـذاریـد کـه لب‌تشنـه شــوم فانی فی‌الله         بگـذاریـد شـود خـــون گلـو آب بقــایم
بگذاریـد کــه زینــب بــدنــم را نشنـاسد         بگـذاریـد بگـریند عــزیـــزان به عــزایم
بگـذارید زنـد زخـم تنــم خنده بـه شمشیر         بگــذاریـد کـه تـا حشــر بگـریند بـرایم
گـرچـه فـریاد کشیــدم، نرسیدید بـه دادم         همـه دانیـد کـه مـن دادرس روز جـزایم
جگر سوختـه و اشـک روان دادمش آری
تا که «میثم» برساند به همه خلق، ندایم

 

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن نوحه ساقی انصار خـدا چشم و چراغ شهدا - غلامرضا سازگار

ساقی انصار خـدا، چشم و چراغ شهدا
پرتو مصباح هدا، دست جدا، فرق جدا

                                  ز علقمه رسد ندا، فـاطمه می‌زند صدا
                                  جان برهت باد فدا، شهان عالمت گدا

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

تو نور چشم حیدری، تو بر حسین برادری
غضنفـری و صفـدری، ام البنیـن را پسری

                          به هـاشمیّـون قمــری، بـر تشنگـان آب‌آوری
                          سقّای بی دست و سری، به موج خون شناوری

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

عزیـز مصطفا تویـی، سقّـای بـا وفا تویی
به درد ما شفا تویی، لب‌تشنه از جفا تویی

                                      حافظ خیمه‌ها تویی، شهید کربلا تویی
                                      قتیـل اشقیـا تویی، سـالار نینـوا تویی

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

خیز و به خیمه کن نظر، آب به خیمه‌ها ببر
سکینه بـا دو چشم تر، خاک عزا کند به سر

                       زهرا کند پسـرپسر، شکسته از حسین کمر
                       آب شده خون جگر، به طفل ششماهه نگر

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

علقمــه قتلگـاه تـو، بستـه ره نگـاه تو
مانده به سینه آه تو، راه خداست راه تو

                            خون جبین گواه تو، فدای عزّ و جاه تو
                            ما همه در پنـاه تو، عاشق یک نگاه تو

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

غرقه به خون شده تنت، لباس خونین، کفنت
مثل زره گشته تنت، خـون جوشد از پیرهنت

ابوالفضل ابوالفضل (2)

 

فانوسهای اشک 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه تنها برادر من تمام لشکر من - حاج غلامرضا سازگار

بر چشم پـــر ز خـونت، تیـر جفـا نشسته
هم دست تو بریده، هم پشت من شکسته

تنها برادر من                          تمام لشکر من

 

جز تو چه کس به خیمه، راه عدو ببندد
مگـذار ای بـرادر، دشمن به من بخندد

تنها برادر من                         تمام لشکر من

 

آه از جگر برآرم، خون از دو دیده شویم
شاید میـان میدان، دست تو را بجویم

تنها برادر من                         تمام لشکر من

 

اشکم روان ز دیده، آهم درون سینه
آتش گرفتـه قلبم، از گریـۀ سکینـه

تنها برادر من                        تمام لشکر من

 

بی‌تو، چگونه رویِ رفتـن به خیمه‌گاهم؟
برخیز و بین، به خنده، دشمن کند نگاهم

تنها برادر من                        تمام لشکر من

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه افسـوس کـه سقـای حرم آب ندارد - حاج غلامرضا سازگار

افسـوس، کـه سقـای حرم، آب، ندارد

حرم آب ندارد                                  حرم آب ندارد

 

افسوس که ششماهه دگر تاب، ندارد

حرم آب ندارد                                  حرم آب ندارد

 

از سوز عطش، گشته نفس، شعله به سینه

خونْ گـریه کنـد، آب بــه گل‌هـای مدینه

سقـا شـده بـر اهـل حـرم چشـم سکینه

دردانــۀ زهـرا بـه حـرم، خـــواب ندارد 

حرم آب ندارد                                  حرم آب ندارد

 

در سینــۀ اطفـال، نفـس‌هـا شـده ناله
گـریـان، حــرم ذات خـدا جــلّ جــلاله

افسوس،که از سوز عطش طفل سه‌ ساله
در دیـده بـه غیــر از گهــر نـــاب ندارد

حرم آب ندارد                                 حرم آب ندارد 

 

دریـا، ز غـم تشنـه‌لبــان، جــامه دریده

آبی به حرم نیست به جز اشک دو دیده

از صـورت ششمـاهه دگـــر رنـگ پریده

زردی رخـش را رخ مهتــــاب نــــدارد

حرم آب ندارد                                 حرم آب ندارد

آه از عطـش آل علـی در دل صحـرا

فـریاد کـه خشکیده لب زینب کبری

افسوس که آبی به حرم یوسف زهرا

جز خـون دل و دیــدۀ اصحاب ندارد

حرم آب ندارد                                حرم آب ندارد

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه دست عباس کجاست - حاج غلامرضا سازگار

دامن علقمه را بـاغ گل یاس، کجاست؟
مظهر غیرت و آئینه احساس، کجاست؟

دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟

 

قمـر هـاشمیـان از سـر زیــن افتــــاده
بـدن و مشـک و علـم، روی زمین افتـاده

دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟

 

آب دریـا خجل از گریـۀ سقـــاست، هنوز
ایـن سخـن بــر لب ذریّۀ زهراست، هنوز

دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟

 

ای سکینـه تـو بیـــا و کمـکِ بـابـا کـن
در زمیـن، گمشـدۀ فـاطمه را پیـدا کــن

دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟

 

کــربلا از مــه افتــاده بـه صحــرا، تو بگو
بــه دل ســوختـۀ یـوسف زهــرا، تـو بگو

دست عباس کجاست؟
دست عباس کجاست؟

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه سقای بنی فاطمه سردار سپاهم - حاج غلامرضا سازگار

سقـای بنی فاطمه سـردار سپاهم                    بودی به صف کرب‌وبلا پشت و پناهم

عباس اباالفضل 

 

ای اهل حرم دست علمدار جدا شد                    سقای حرم با دو لـب تشنه فدا شد

عباس اباالفضل 

گلخـانـه تـوحید گـل یـــاس ندارد                  دیگــر پسـر فــاطمه عبـاس ندارد

عباس اباالفضل

 

در علقمه افتاده تن حضرت عباس                  زهــراست کنـار بـدن حضرت عباس

عباس اباالفضل 

 

ای اهـل حـرم سـر به بیابان بگذارید                  دیگر به حـرم حضرت عباس ندارید

عباس اباالفضل 

 

افسوس که پیشانی عباس شکسته                    در چشم نگهبان حرم تیر نشسته

عباس اباالفضل 

 

این دست رشید پسر ام‌بنین است                    بـا پیکر بی‌سر بدنش روی زمین است

عباس اباالفضل

یک ماه خون گرفته 7 - غلامرضا سازگار

متن شعر مـن شیـر شیــرخـــوارۀ فـــرزنـد حیـدرم - حاج غلامرضا سازگار

مـن شیـر شیــرخـــوارۀ فـــرزنـد حیـدرم
هـر چنـد اصغـرم بـه صـف حشـر اکبـــرم

 

در حشر بر شفاعت خلق خـدا بـس است
یک قطره خون که می‌چکد از زخم حنجرم

 

شــد سینـــۀ حسیــن مـــرا مقتـل و مزار
گشتـم جدا اگـر چـــه ز آغـــوش مــادرم

 

ذکــــر خـــــدای عــزوجــل در تلـظــی‌ام
نقــش حسیـن مـــانـده بـــه لبخنـد آخرم

 

هفتــاد گـل بـه کـرب‌وبلا چیـده شد ولی
من غنچـه بـوده‌ام کــه عــدو کـرد پرپرم

 

تیــر سـه‌شعبه و گلـوی طفـل شیرخوار؟!
حق دارد ار جــدا شــود از پیکــرم سـرم

 

دل مـی‌بـــرند خیــل شهیـدان ز اهـل دل
مــن از تـمـــامـی شـهــــدا دلـربــاتــرم

 

تیــری کـه خــورد بــر گلــویـم کـار تیغ کرد
انگـار مـانـده زیـــر گلــو جــــای خنـجـرم

 

امــــروز جـــای مـن به روی سینۀ حسین
فــردا بـــه روی شـــانـۀ زهـــرای اطهرم

 

بــا ســوز سینــه شـرح غمم را سروده‌ای
«میثم» تــو را شفیعه بـه فردای محشرم
  
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر دریـای خامـوش پـدر فریـاد کن فــریاد کن - حاج غلامرضا سازگار

دریـای خامـوش پـدر فریـاد کن فــریاد کن
فـــریــاد ثـــارالله را از سیـنـه‌ات آزاد کـن
گه دیده بگشا سوی من گاهی عمو را یاد کن
با یک تبسم لحظـه‌ای قلب پـدر را شـاد کن
                       دل داده بر تیر بلا از عالمی دلبر شدی
                       هر روز زیبا بوده‌ای امـروز زیباتر شدی 
ای آخرین سرباز من یک لحظه چشمی باز کن
سر نهـان بـا مـن بگـو ســـوز درون ابـراز کن
هنگام معـراجـت شــده پــرواز کـن پرواز کن
سیـر فسبحــان الذی آغـاز کــــن آغـــاز کن
                    قرآن من تفسیـر شو تعبیر شو تعبیر شو
                    سر تا قدم تکبیر شو چشم انتظار تیر شو
 
تـو کـوثـر مـواج مـن تـو ســورۀ نـور منی
یک غنچه نه یک باغ گل یک نخلۀ طور منی
هــم راز نــاپیـدای من هم سر مستور منی
هــم شعـر ایثار منی هم شـور عـاشور منی
                      سـرباز بیـدار منـی تنهــا خریدار منی
                      بروی دست من علم بلکه علمدار منی 
ای خون حلق تشنـه‌ات روی خـــدا را آبرو
ای بـوده از صبـح ازل بـا تیـر قـاتل رو‌بـرو
بــاید دهـم آرایشت امـــروز بـا خون گلو
گر تاب گفتن نیستت با گردش چشمت بگو
          تو آب می‌خواهی زمن یا شیر می‌خواهی علی
          نه، شیر وصـل یــار را از تیـر می‌خـواهی علی 
از آب پیکان بـلا خـود شیـر نـابت می‌دهم
در شعلۀ سوز درون سوزانده، تابت می‌دهم
از شیـر می‌گیـرم ولـی با تیر آبـت می‌دهم
با حلق خونین می‌برم دست ربابت می‌دهم
               ای قتلگاهت دوش من ای قبر تو آغوش من
               در پیـش پیکان بـلا لبخند گرمت نـوش من 
پیراهن خـونین کفن، خـون آب غسل پیکرت
گردیده روی دست من بر پوست آویزان سرت
بـا دست خود دفنت کنـم شـاید نبیند مادرت
از شانـۀ مـن پـر زدی زهــرا گـــرفتـه دربرت
                  کردند خوابت با عطش دادند آب از ناوکت
                  از نخل «میثم» می‌چکد خون گلوی نازکت
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر گل فزون است ولی آن گل بی خار کجاست - حاج غلامرضا سازگار

گل، فزون است، ولی آن گل، بی خار کجاست؟
خیمه بسیار بوَد، خیمۀ دلدار کجاست؟

دل آوارۀ من، خانه به دوشِ یار است
ای حرم با من دلخسته بگو، یار کجاست؟

عرفات و جبل الرّحمه، بگویید به من
کعبۀ روح مرا وعدۀ دیدار کجاست؟

شب، شب مشعر و چشم همگان بیدار است
جگرم خون شده، یارب دل بیدار کجاست؟

یوسف فاطمه بازار تو، گرم است ولی
آنکه ما را ببرَد بر سر بازار کجاست؟

تا بیاییم سر راه تو با گوهر اشک
سینۀ سوخته کو؟ چشم گهربار کجاست؟

حاجیان در عرفاتند و ز هم می پرسند
حاجی فاطمه کو؟ رهبر احرار، کجاست؟

ای جوانان مدینه ز شما می پرسم
که علی اکبر و عباس علمدار کجاست؟

نه رباب و نه ز گهوارۀ اصغر، خبر است
طفلِ شیرِ حرم حیدر کرار کجاست؟

میثم از کثرت عصیان چه هراست، بشنو
عفو، فریاد برآرد که گنهکار کجاست؟

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر دل بشکستـۀ مـن، کـرب و بلای تـو بود - حاج غلامرضا سازگار

دل بشکستـۀ مـن، کـرب و بلای تـو بُـوَد                     غـرض از خلقت من گریه برای تـو بُوَد
بـه تـو و آبــرویت، نـزد خـداونـد قسـم         کــه همه آبــرویم اشک عـزای تو بود
ای کــه در حق تـو گفتند «قتیـل‌العَبَرات»         اشک مــا قطره‌ای از بحر عطای تو بود
به دعایی که لب تشنه به مقتل، خـواندی         هر که گرید به تو، مرهون دعای تو بود
جز تو مصباح هدا، کیست؟ که مصباح هدا         سـر خــونینِ بـریــده ز قفای تـو بود
مـرهم زخم تـو در گـریۀ پیوستۀ مــاست         چون نگرییم؟ که این گریه دوای تو بود
اولین گـریـه‌ کنِ تـــــو، پـــدر مـا، آدم         اولین نـوحه‌ سرای تـو، خدای تـو بُوَد
در حرم، دور حـرم گشتـه و گفتیم حسین         به خدا کعبۀ ما، صحن و سـرای تو بود
جان حجاج بـــه قربــان تو و حج تو باد         ای که عباس، ذبیحی، به منـای تو بُوَد
زخم‌هـای بدنت بــر جگـر مـاست هنوز         سینۀ سـوختۀ ماست که جـای تو بود
تویی آن خـون خـدا، ای پسر خـون خدا         کـه خــداییِ خـداوند، بهــای تو بود
چه کند سلطنت هر دو جهان را «میثم»
پـادشـاه است، فقیری، که گدای تو بود

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای عمـو تنها امیدم در رهـت تـرک سـر است - حاج غلامرضا سازگار

ای عمـو! تنها امیدم در رهـت تـرک سـر است 
مرگ در راه تو بر من از عسل شیـرین تـر است

 

گرچــه می دانـی یتیمــم، اذن میــدانم بـده 
فرض کن ایـن سیـزده سـاله علیّ اکبـر اسـت 

 

نوجوانان یک به یک رفتند و من جـا مانـده ام 
بــر روی داغ دلـم هـر لحظه داغ دیگـر اسـت 

 

گـاه می خوانـی یتیمم، گـاه گویــی کـودکــم 
هرچه هستم در وجودم، خون پاک حیدر است 

 

خوشتـرین نقـل عـروسی بـارش سنگ بلاست 
بهترین دامـادی مـن، ترک جان، ترک سر است

 

بهتـرین شاخــه گلــی را کـه کنـم تقـدیم تـو 
صورت خونین، سر بشکسته، زخـم پیکـر است

 

حنـجــر مـن تشنــۀ آب دم شمشیـرهـاست 
نـوش مــن در راه وصل یار، نیش خنجر است 

 

از شـرار تشنـگـی هـر چنــد می سـوزم، عمو 
بیشتر سـوز من از لبهــای خشک اصغـر است 

 

تیغ کیــن بر گــردنم زیبــاتر از دسـت عروس 
قتلگاهم خوش تــر از آغـوش گرم مـادر است 

 

«میثـم» از کــرب و بــلا در سینه داری آتشی 
ای عجب! هــر مصرع شعـر تـو کوه آذر است

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه از شـاخه گـردیده جـدا لاله یاسم - حاج غلامرضا سازگار

از شـاخه گـردیده جـدا، لالۀ یاسم
افتاده زیر دست و پا، دست عباسم

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

ای هر دو دستت دست من، ای همه هستم
تنهــا طـرفـدارم، چــرا، رفتـــی از دستــم

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

جان عزیزان پر ز اشک مشک تو خالی
طفلان همه چـون طـایر بی‌پـر و بالی

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

جای تو ای میـر حرم خواهرم زینب
باید دهد پاس حرم تا سحر امشب

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

گشـتـه کنـــار علقمــه، آه و واویــلا
صـاحب‌عــزایت فـاطمه، آه و واویلا

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

رشتۀ تدبیرم، گسست، نیرویم کم شد
رنگم پـرید از چهـره و قـامتم خم شد

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

برخیز و بیـن بـر گلشن سبـز زهرایی
چشـم سکینـه در حـرم کرده سقایی

عباس من عباس من یا ابوفاضل

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه سردار بی‌دست و سرم یا ابوفاضل - غلامرضا سازگار

سردار بی‌دست و سرم یا ابوفاضل                    شکسته داغت کمرم یا ابوفاضل

امیـر سپــاهـم - امیــدم، پناهـم
    برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

فرماندۀ بی لشکر و سقّای بی‌آب                    برخیز و آل‌الله را دریاب، دریاب

حرم قحط‌آب است- جگرها کباب است
     برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

واویلتا! دست علمدارم، جدا شد                    دست‌ و سرش، یکباره تقدیم خدا شد

داغ او بر جگر - دست من بر کمر
  برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

بااشک خونین،دیدۀ خود را بشویم                    شاید به میدان،دست سقّارا بجویم

دو بازویت قلم - نه دست و نه عَلَم
    برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

عباس من باصورت ازخون خضابت                    نقش زمین گردیده دست و مشک آبت

در حرم، سکینه - می‌زند به سینه
    برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

عباس من، تو لشگر حق را، امیری                    بعد از تو گردد، قسمت زینب، اسیری

پــاسـدار حــرم - یــار بی‌یـاورم
    برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

ام البنین باشد اگر چه در مدینه                    زهرا به جای مادرت زند به سینه

مــاه دو فـاطمه - شهیـد علقمـه
   برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

تو در کنار علقمه، تنهای تنها                    من ازغمت سوزم چو شمع انجمن‌ها

پس از قتل پسر - شدم بی برادر
   برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

تو در زمین کربلا هستِ حسینی                    دستت زتن افتاده و دست حسینی

ای همه هست من - رفتی از دست من
       برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

در یاری قرآن فدا شد، هستِ عباس                    زهرا شفاعت می‌کند با دست عباس

در صف قیامت - این بـود مقـــامت
   برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

ای پاسدار عترت و یار ولایت                    در عین بی‌دستی، طرفدار ولایت

بی‌تو سوی حرم - خون دل می‌برم
   برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

دست تو، یاری از، مقام رهبری کرد                    تیغ تو کار ذوالفقار حیدری کرد

باب حق‌پرستت - بوسه زد به دستت
      برادر، اباالفضل برادر، اباالفضل

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه دست علمدار حسین از تن جدا شد - غلامرضا سازگار

مـولا امیـرالمـؤمنین حقّـت ادا شد
دست علمدار حسین از تن، جدا شد

تشنگان یک صدا                 می‌دهند این ندا

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

سقّای دشت نینوا، عباس عباس
فـرماندۀ کل قـوا، عباس عبـاس

تو میرسپاهی                       تو ما را پناهی

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

ای یوسف زهـرا دگــر، سقّـا نداری
از بازوی عباس تو، خون گشته جاری

این علمدار توست                مرد ایثار توست

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

ماه علی، خورشیدِ پیشـانی‌شکسته
افتاده‌ای و قامتت در خون نشسته

گشته در علقمه                     زائرت فاطمه

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

ام‌البنین کو؟ تا کند در خون نظاره
قرآن او در علقمه، شـد پـاره‌پـاره

یابن ام البنین                    اشک زینب ببین

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

یارب همه هستِ مرا، از من گرفتند
ســردار بی‌دست مرا، از من گرفتند

ای همه هست من            یار بی‌دست من

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

تو می‌روی، با قامت در خون‌کشیده
من ماندم و قـدّ خم و رنــگ پریده

داغ تو بر جگر                  دست من بر کمر

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

سقــای بـی‌آب و امیـر بی‌سپاهم
تنها تو بودی یاور و پشت و پناهم

تا به خون نشستی      پشت من شکستی

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

من بین دشمن غیر تو، یاری ندارم
ســردار و سقّـا و علمــداری ندارم

دست تو بریده                    رنگ من پریده

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

با قتل تو دشمن کند بر ما امیری
آماده‌گشته خواهرت، بهر اسیری

زخم تو روی سر                 زخم من بر جگر

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

من گریه کردم، بر تو و زخم تن تو
لشکـر نمـاید هلهلـه بر کشتن تو

یــار بــا وفـایم                    شیــر کــربلایم

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

چشم سکینه کرده سقّایی برایت
زهرا کنـار علقمه، صـاحبْ عزایت

یار بی‌دست و سر               نازنیـن بـرادر

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

سقای بی دست و سرم جان برادر
من بی تو رفتم، در حرم، جان برادر

حرم قحط آب است         جگرها کباب است

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

من می‌شمارم بر زمین، زخم تنت را
زهرا تمـاشا می‌کند، جـانْ دادنت را

یا ز من احترام                  یا به زهرا سلام

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

ای روز غربت بــوده یـار بـا وفایم
بشنو صدای العطش از خیمه‌هایم

رفته اصغر ز تاب                چه گویم با رباب

ابالفضل ابالفضل ابالفضل ابالفضل

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر غنچــۀ خنــدان گلستــان مــن - غلامرضا سازگار

غنچــۀ خنــدان گلستــان مــن          خـون تـو سـرسبـزی بستـان من
آبـروی حسیــن، خـــون خــدا         کـرده بـه شیـرخـوارگی جـان فدا
تـو کیستی تمـام هسـت حسین         دسته گلی بــر سـر دست حسین
ذکـــر خـــدا گـریـۀ شب‌های تو
     آب بقـــا تشنـۀ لـب‌هــای تــو
در حـــرم دل شــــرر افــروخته           خنده بـه آتــش زده و ســوخته
خیــل ملائــک شـده بیچـاره‌ات         دسـت گـرفتند بـــه گهــواره‌ات
تشنـۀ آب از دم پیکـــان دوست         حق توباشد که نگنجی به پوست
غنچـۀ نشکفتـه ز هــم واشــده         آیـــۀ روی دســت، معنـا شـده
بــوسه‌گـــه تیـر شــده حنجرت         گشتـه جـدا بـر سـر دستم سرت
بــاز مـــرا صــدا بــزن اصغـرم         دوبــاره دست و پـا بـزن اصغرم
امیـد مـن دوبـــاره لـب بـاز کن         به گـریه نــه به خنـده پرواز کن
تــــو را وصــــول آرزو مـبـارک         تیــر سه‌شعـه در گلـو مبـــارک
قصــه ایـثــــار تـــو جـاودانی         خـون گلـــویـت شــده آسمانی
چنـان کـه بـاغ نسترن خنده زد         زخــم گلوی تـو بـه من خنده زد
ای حــرم‌الله ز تــــو محتـــرم         تیــر کجـا و حلـق صیـد حــرم
ذبیــح مـن بــزن تبسـم، بخند         که جـای تـو ذبـح نشـد گوسفند
بخنـد ای ضیــاء چشــم تــرم                   بخنـد تــا نــــزد ربـابت بـــرم
مُشَیِّـــع پیـکـر پــاکـت منـم         آن که نهـد در دل خــاکت منـم
روز جــزا شفیـع عــالم شوی
مگر تو دستگیر «میثم» شوی
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن نوحه بر زمین افتـاده لاله یاسم - غلامرضا سازگار

بر زمین افتـاده لاله یاسم                         شد جدا از تن دست عباسم

یا اباالفضل (4)

 

رفتی و بی‌تو شد نصیب من                             گریۀ زینب خنده دشمن

یا اباالفضل (4)

 

جام خالی دردست طفلان است                    چشمشان بر تو سوی میدان است

یا اباالفضل (4)

 

تا به خون خفتی در دل صحرا                             زائرت گردید مادرم زهرا

یا اباالفضل (4)

 

تا لب از خونِ دیده‌تر کردی                              داغ اکبـر را تازه‌تر کردی

یا اباالفضل (4)

 

با کدامین دل ای علمدارم                             بی‌تو رو سوی خیمه‌ها آرم

یا اباالفضل (4)

 

با کدامین دست ای سراپا خون                         آورم تیر از دیده‌ام بیـرون

یا اباالفضل (4)

 

فانوسهای اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن نوحه الله اکبر شد جدا دست علمدارم - حاج غلامرضا سازگار

الله اکبر شـد جدا دسـت علمدارم          تنهاترین یارم

ماه بنی‌هاشم چراغ چشم خونبارم         تنهاترین یارم 

 

ای دست بی‌دست حسین در بین دشمن‌ها
بـودی تـمام لشکـر مـن بــا تــن تنـهـــا

خون دل و اشک غمـت شـد وقـف دامن‌ها
بـی‌تو چگونـه یــا اخــا رو در حــــرم آرم

                                                     تنهاترین یارم 

 

نقش زمیـن مُقطـع الاعضا شدی عباس
با زخم تن در موج خون زیبا شدی عباس

مثـل زیـــارت نــامـه زهرا شدی عباس
بایـد ز زخـم پیکـــرت گلبــوسـه بردارم

                                                     تنهاترین یارم 

 

قـرآن آیـه آیــه ام روی زمیـــن افتاد
در زـر دسـت و پــا گـل ام‌البنین افتاد

ماه من از ضـرب عمــود آهنیـن افتاد
چون در میان دشمنان جسم تو بگذارم

                                                     تنهاترین یارم 

 

عبـاس مـن تنهــا تــو یـار و یاورم بودی
ســـردار لشکـر ســـاقـی آب آورم بـودی

تنهـا بــرادر نـه که جـان در پیکـرم بودی
بودی در این صحرای خونین یار و غمخوارم

                                                     تنهاترین یارم

 

ای بسته چشم از خون سر چشمی به من واکن
عـرض سـلامـی از لــب خـونیـن بـه زهرا کن

قـــــد خمیــــدۀ امـامـــت را تـمـاشـا کن
رفــتـی ز دسـتم ای صفــــابـخــش دل زارم

                                                    تنهاترین یارم

 

یک ماه خون گرفته 7 - غلامرضا سازگار

متن نوحه عباس برادر رشیدم - حاج غلامرضا سازگار

عبــاس! بــرادر رشیــدم!
رفتی و من از غمت خمیدم

تو یک کمر خمیده دیدی               مـن پیکــر پـاره‌پاره دیدم

مظلوم اباالفضل

 

دست تو ز پیکرت جدا شد
     تقـدیم به محضـر خدا شد     

افسوس! که بـا عمود آهن         پیشانی و فرق تو دو تا شد

مظلوم اباالفضل

 

پیش نگهم دودیده بستی
رفتـی کمــر مـرا شکستی

سقـای سپـاه آل هاشم!         لب‌تشنه چرا به خون نشستی؟

مظلوم اباالفضل

 

ای مـاه دو دیـده بستـۀ من!
خورشید به خون نشستۀ من!

فرق تو شد از عمود آهن             مـــانند دل شکستـۀ من

مظلوم اباالفضل

 

بـرخیز که در حــرم سکینـه
می‌گریـد و می‌زنـد بـه سینه

با تو ز مدینه هم‌سفر بود            بی‌تـو نــرود سـوی مدینه

مظلوم اباالفضل

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه یـاور خون خدایی یا اباالفضل - حاج غلامرضا سازگار

یــاور خــون خـدایی یا اباالفضل

پـاسدار خیمــه‌هایی یـا اباالفضل

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

شیــرمــرد کـربلایـی یــا اباالفضل

دست و سر از تن جدایی یااباالفضل

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

ای تـو را مادر بـه هنگام ولادت

پـرورش داده بـه دامن شهادت

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

چشم خود بگشا به سوی گاهواره

پاک کن از دیـده اشکِ شیرخواره

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

این صـدای «آب‌آبِ» کـودکان است

اشکشان از دیده بر دامن روان است

یا اباالفضل، یا اباالفضل

سـاقی بـی‌آب گل‌هـای مدینه!

بی تو سقایی کند چشم سکینه

یا اباالفضل، یا اباالفضل

یابن حیدر رو به سوی خیمگه کن

بـر تلظی‌های شش‌ماهه نگه کن

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

تو همان سردار بی‌دست حسینی

در میان دشمنان هست حسینی

 یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

دست و چشم تو فدای راه دین شد

اجـر و پـاداشت عمـود آهنیـن شد

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

شد از آن ضربت یکی فرق و جبینت

تیـر کیـن آمد بـه فـرق نــازنینـت

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

حضـرت زهرا بـوَد صاحب‌عـزایت

در کنـــار علقمــه گـریــد بـرایت

یا اباالفضل، یا اباالفضل
 

ای سـلام دائـم آل رســولـت

فـاطمه کرده به فرزندی قبولت

یا اباالفضل، یا اباالفضل

تو به دشت کـربلا یار حسینی

روز محشر هم علمدار حسینی

یا اباالفضل، یا اباالفضل

 

سـاقی بـی‌آب گل‌هـای مدینـه!

جام خالی مانده دردست سکینه

یا اباالفضل، یا اباالفضل
 

تـــو بـه ثاراللهیـان یــار و امیری

خـواهـرت زینب رود بهــر اسیری

یا اباالفضل، یا اباالفضل

زادۀ ام‌البنیــن! دریـای غیــرت!

کـن حمـایت ازحریم آل عصمت

یا اباالفضل، یا اباالفضل 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه عباسم و خون حسین در بدن دارم - حاج غلامرضا سازگار

عباسم و خون حسین در بدن دارم (2)

صـد بـاغ گل بـر پیکر از زخـم تن دارم
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

اگر شود نشان تیر چشم خونبارم (2)

دست از حسین ابن علی بـرنمی‌دارم
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

دریا ز خونِ دیده‌ام گشته گلباران (2)

پیشـانیـم را بشکنیـد ای ستمکـاران
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

سقّایم و جاری بود خون ز کام من (2)

در محضـر زهـرا بــود ایـن کـلام من
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

در موج دریا بر تنم، التهاب افتاد (2)

تصویر لبهای حسین روی آب افتـاد
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

بر کام خشک تشنگان میکنم زاری (2)

اشک سکینه گشته از چشم من جاری
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

با آنکه در دریـای آب لب نکـردم تر (2)

خجلت ز اصغر می‌کشم تا صف محشر
                   با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

 

فانوسهای اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای نازنین برادرم یا ابوفاضل - حاج غلامرضا سازگار

ای نازنین بـرادرم یا ابوفاضل
سقای بی‌آب حرم یا ابوفاضل

میرسپاهم عباس             پشت و پناهم عباس 

 

تو دسـت من بـودی بگو از چه بی‌دستی
در پیش چشم من چرا چشم خود بستی

میرسپاهم عباس             پشت و پناهم عباس 

 

اسیری آل علـی گشتـه احساسم
افتاده از تن بر زمین دست عباسم

میرسپاهم عباس            پشت و پناهم عباس 

 

اگر به کربـلا نبود مادر زارت
زهرا کنار علقمه شد عزادارت

میرسپاهم عباس            پشت و پناهم عباس 

 

مشک و علم روی زمین خیمه‌ها بی‌آب
گـردیده از سـوز عطـش اصغرم بی‌تاب

میرسپاهم عباس            پشت و پناهم عباس 

 

ای از لبت آب فـرات گشته شرمنده
من بر تو می‌گریم عدو می‌زند خنده

میرسپاهم عباس            پشت و پناهم عباس 

 

افتاده در دریای خون پیکرت عباس
عمـود آهنین زدنـد بـر سرت عباس

میرسپاهم عباس           پشت و پناهم عباس

 

یک ماه خون گرفته 7 - غلامرضا سازگار

متن نوحه گردیده از پیکر جدا شاخه یاسم - حاج غلامرضا سازگار

گردیـده از پیکر جدا شاخـۀ یاسم
افتاده بر روی زمیـن دست عباسم

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

عباس من! عباس من! چشم خود واکن
بـار دگـر حمــایت از آل طـاهـــا کـن

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

سقای آل فاطمه! از چه بی‌تابی؟
کنـار نهـر علقمــه تشنـــۀ آبی

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

با جام خالی کودکان دیده در راه‌اند
تنها تو را تنها تو را از تو می‌خواهند

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

من بین دشمن مانده‌ام بی‌کس  تنها
تو غرق خون افتاده‌ای بین دشمن‌ها

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

   وقتی که دست از پیکرت بر زمین افتاد
   ذریــۀ زهـرا شـدند جملـه دشمـن‌شاد

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

سقای بی‌دست و سرم! آه و واویلا
برخیز و رو کن در حـرم آه و واویلا

یـا اخـا العباس                   یــا ابوفاضـــل

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه عباسم فرزند علی مرتضایم - حاج غلامرضا سازگار

عبـاسم، فـــرزند علی مـرتضــایم
سـردارم، سقـایم، حافظ خیمه‌هایم

من یار ثاراللّهم                    فرماندۀ سپاهم

 

سردارم، سردارم سردار انصارالله
ثـارالله فــرزنـد، بــرادر ثـارالله

من یار ثاراللّهم                    فرماندۀ سپاهم

 

این دستم، این چشمم، این فرق نازنینم
عــاشقـم، عــاشـق عمـــود آهنینـــم

من یار ثاراللّهم                    فرماندۀ سپاهم

 

شمشیـر حیدر و شیر ام‌البنینم
حسینِ دوم امیــرالمــؤمنینم

من یار ثاراللّهم                   فرماندۀ سپاهم

 

به یاد ایثار و جانبازی و شهادت
بوسیده دستم را علی روز ولادت

من یار ثاراللّهم                   فرماندۀ سپاهم

 

جـان نثار کوی امام عالمینم 
سیدالشهدای ارتش حسینم

من یار ثاراللّهم                   فرماندۀ سپاهم

 

خجل از گل‌های باغ مدینـه هستم
شرمنده از لب خشک سکینه هستم

من یار ثاراللّهم                    فرماندۀ سپاهم

 

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه سقای حرم یا عباس - حاج غلامرضا سازگار

سقّـای حـــرم یـا عبـاس                              ای هستی من هستت کو؟

آخــر تــو علمــدار استی                        مشک و علم و دستت کو؟

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

در اوج عطش دریــائی                              آرام دل زهـــــــرایی

هـم بـر شهدا آقـــائی                        هم تشنه و هم سقائی

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

تو هستی خیـرالنـاسی                              در بـاغ ولایـت یـاسی

ثــــارالله ثـــــاراللهی                        والله قســم عبـــاسی

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

الحق کــه تــو بی‌مـانندی                              دو فـــاطمـه را فــرزنـدی

از هُـرم عطـش می‌سـوزی                        بـــر آب روان مـی‌خنــدی

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

تو بـود حسینـی عبـاس                              تو هست حسینی عباس

هم ‌چشم حسینی عباس                        هم دست حسینی عباس

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

بـی‌آبـی و آبِ دریــــا                              عطشـان لـب عطشـانت

در علقمـه زهـرا گشتـه                        بــا شیــرخـدا مهمـانت

یا اباالفضل یا اباالفضل

 

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه دســت علمـدار جدا دست حسیـن بر کمر - حاج غلامرضا سازگار

دست ربـاب بـر سمـا                            دست سکینه روی سر

دســت علمـدار جدا                        دست حسیـن بر کمر

واعطشا واعطشا (4)

 

تیــر بـه چشم نازنین                            فـرق و عمـود آهنین

مشک فتاده یک طرف                        عَلم شده نقش زمین

واعطشا واعطشا (4)

 

قــرص مـه دو فاطمـه                            خفته به خون در علقمه

آب فــرات خـون شده                        ز اشــک تشنگـان همه

واعطشا واعطشا (4)

 

اشک به چشم کودکان                             جام به دست تشنگان

روی یکـی بـه علقمـه                         آه یکــی بــر آسمـان

واعطشا واعطشا (4)

 

زینـب عقیلــۀ العـرب                            حسین، شـــاه کــربلا

یکـــی کنـد اخـا اخـا                         یکـی کنـد خـدا خـدا

واعطشا واعطشا (4)

 

لالــۀ پـــــرپـــرِ علی                            حسیـن دیگـــرِ علـی

بهــر تـو مـــادری کند                        فاطمه همســـرِ علـی

واعطشا واعطشا (4)

 

صــوت علی صـدای تو                            جان جهـان فـدای تـو

بـر روی دست فاطمــه                        دسـت ز تن جـدای تو

واعطشا واعطشا (4)

 

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه هدیه شد بر خدا هست ابوالفضل - غلامرضا سازگار

هدیه شد بر خدا هست ابوالفضل
چشم و پیشانی و دست ابوالفضل

یا ابالفضل       یا ابالفضل

 

پسر ارشد امّ‌البنینی                نور چشم امیر‌المؤمنینی

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

خـون تـو بـر شهادت، آبـرو داد       عشق و ایثار و ایمان را وضو داد

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

ای جوانمردی افتاده به خاکت         فـاطمه زائــــر پیکــر پــاکت

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

لب خشکیده و چشم‌ تر از توست       آب دریا به تو تشنه‌تر از توست

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

تو علمـدار دشــت کـربلائی            تشنه لب ساقـی بـزم بلائی

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

تو علمدار دسته گل‌های مدینه        جام خالی ببین دست سکینه

یا ابالفضل     یا ابالفضل

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

متن نوحه دست عباس من از پیکر جدا شد - حاج غلامرضا سازگار

دست عبّاس من از پیکر جدا شد
بر زمیـن افتـاد و تقدیم خدا شد

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

غربت آل علی گـردیده احساس
بر نمی‌گردد دگر در خیمه، عباس

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

خیـز و سقایی کن ای ماه مدینه
جامِ خالی مانده در دست سکینه

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

سـردی آبت بـه دل می‌زد شراره
تشنه بیرون گشتی از دریا دوباره

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

تیر دشمن شد به تن بـال و پر تو
هدیه شد بر فاطمه، دست و سر تو

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

ای به سینه، مهر اولاد رسولت
مـادرم کرده به فرزندی قبولت

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

ای که در خون گشته‌ای یار امامت
تـا ابد بـاب‌الحوائج گشـته نامت

من غریبم، من غریبم          داغ تو گشته نصیبم

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

متن نوحه علمدار لشکر نازنین برادر - حاج غلامرضا سازگار

برادر چه آخر تو را بر سر آمد (2)
که سـروِ بلنــد تــو، از پا در آمد

علمدار لشگر                       نازنین برادر (2)

 

چه شد نخل طوبی مثال قدت را (2)
که یکبـاره بی‌شاخ و بـرگ و بــر آمد

علمدار لشگر                       نازنین برادر (2)

 

چه از تیشۀ این ستم‌پیشه مردم (2)
بـه شـاخ گـل و نــونهــالِ‌تــر آمد

علمدار لشگر                       نازنین برادر (2)

 

دریغا کـه آیینـۀ حق‌نمـا را (2)
بسی رنگ خون بر رخِ انور آمد

علمدار لشگر                       نازنین برادر (2)

 

چو خورشید خاور به خون شد شناور (2)
مهی کــز فــــروغِ رخــش خــاور آمد

علمدار لشگر                       نازنین برادر (2)

 

ندانم که ماه بنی هاشمی را (2)
چه بر سر از این قوم بداختر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2)

 

ز سردار رحمت سری دید و زحمت (2)
کـه تـاج ســر هــر بلنــد افســر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2)

 

دریغا که عنقای قاف قدم را (2)
خدنگ حوادث به بال و پـر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2)

 

دریغا که دریا دلی ز آب دریا (2)
بـرون بـا درونی پـر از اخگر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2)

 

عجب دُرّ یکدانۀ خشک و لعلی (2)
ز دریــا بـرون با دو چـشم تـر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2) 

ز سوز عطش بود و دریای آتش (2)
دهـانـی کـه سـرچشمۀ کـوثـر آمد

علمدار لشگر                      نازنین برادر (2)

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار 

متن نوحه دست عبـاسم از پیکـر افتاد - حاج غلامرضا سازگار

نوحه حضرت عباس علیه السلام

 

آه و فـریـاد داد و بیــداد                            دست عبـاسم از پیکـر افتاد

ای بـــرادر نجــل حیـدر                   خیز و کن از لب تشنگان یاد

یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل

 

هم شکستم هم خمیدم                           در غمت ناله از دل کشیدم

ای امیــدم ای شهیـدم                   نـاله یـا اخــایـت شنیدم

یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل

 

عـاقبت مـن بیـن دشمـن                           مــاندم و گـریه کردم برایت

داد و بیــداد چشمم افتـاد                   بر تن و دستِ از تن جدایت

یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل

 

تشنـــه‌کامـان در بیـابـان                            عاقبت دست سقـا قلم شد

وامصیـبت یــار عتــــرت                   نقش خاک زمین باعَلم شد

یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل

 

یـا ابــاالفضـل ای بــرادر                           ای شـده علقمه قتلگاهت

از یـم خــون خیـز و بنگر                   می‌کند چشم زهرا نگاهت

یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابوفاضل یا ابالفضل

 

دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس - غلامرضا سازگار

فرزند علی، فاطمه را نور دو عینی
                                سقـا و سپهدار و علمدار حسینی

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

تقدیم برادر شده چشم و سر و دستت
                          بـوسیده علـی دست تـو در روز الستت

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

گریان ز غمت زینب کبراست اباالفضل
                             در علقمه زوار تـو زهـراست اباالفضل

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

میــر سپــه و مـــاه منیــر اســدالله
                             شمشیر حسینی تو و شیر اسدالله

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

نـازند بـه بـازوی تــو در عـرصۀ پیکار
                              زهرا و حسین و حسن و حیدر کرار

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

سقا شده در خیمه سرا چشم سکینه
                         بــرخیـز و بــده آب بـه گـل هــای مدینه

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

چون دید حسین بن علی محو خدایت
                           فــرمود شــود جـــان بــرادر بـه فدایت

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

تنهـا نـه بـه صحـرای بلا یار حسینی
                              حتی به صف حشر علمدار حسینی

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

در کـرببلا مظهــر ایثــار و شجـــاعت
                              در روز جزا دست تو اسباب شفاعت

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

در بـحــر ولایــت دُر نــایـاب حسیـنـی
                            هم قبلۀ حاجاتی و هم باب حسینی

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

افسـوس کـه بـا تیر جفا چشم تو بستند
                        افسوس که پیشانی و فرق تو شکستند

 

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

افسوس که خون بر جگر اُم بنین شد
                            قرآن حسین بن علی نقش زمین شد

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

شش ماهه به خیمه ز عطش تاب ندارد
                         سـقـــای حسیــن بـــن علــی آب ندارد

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

برخیز و ببین اشک امام شهدا را
                                  داغ تو شکسته کمر خون خدا را

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

تو ماه بنی هاشم و شمع شهدایی
                               در کــرب و بلا حامی مصباح هدایی

ای مظهر غیـرت یـا حضرت عباس
ای ساقی عترت یا حضرت عباس

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای ساقی طفلان عباس - غلامرضا سازگار

ای ســـاقـی طـفــلان عبــاس                ای حــامــی قــــرآن عبــاس

دور بــــدنــت گــــردیـــدم              بـــا دیــدۀ گــریـــان عبـاس

تـو حـامـی و پــرچمـدار منـی              غمخــوار منـی، غمخــوار منـی

جـان تـو در ره قـرآن فـدا شـد              دست و چشم تو تقدیم خدا شد

یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

 

ای هستی مـن، هستـت کـو                بــا مـن، دل پــا بسـتت کـو

سـقـــــا و عـلـمـــدار مـن              چشــم و علــم و دستـت کـو

تــو مــــاه دل آرای حــرمی              آب آور و ســـقــای حــرمـی

جای آب ای مه در خون تپیده              از چه رو خون ز بازویت چکیده

یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

 

ای ســرو بـه خـون غلتیــده                ای آب تــــو اشـــک دیـده

بــا آن کـه لبــت خشـکیـده              خـــون از دهـنــت چکیـده

ای روی زمین دسـت و علمت              نتـوان ببــرم سـوی حـرمت

کودکان در حرم چشم انتظارند              نـونهالان دگـر سقــا نـدارند

یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

 

هنگـــام عـــزاداری شـد                        ایــام غـــم و زاری شــد

از دیــدۀ طفــلانـم اشک              از چشم تو خون جاری شد

تـو منبـع جودی و کـرمی              تـــو آرزوی اهــل حـرمی

مظهـر غیرت و ساقی کوثر              خیز و بر تشنگان آبی بیاور

یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

 

ای خیـمــه عــــزادار تــو                 چشـم همه خـونـبـار تـو

زهــرا و عـلـی گــردیـدنـد              در عـلقــمـــــه زوار تـو

من بیـن عـدو تنهـا چه کنم              با خندۀ دشمن ها چه کنم

خندۀ دشمن و اشک سکینه              کـرده آه مرا آتش به سینه

یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن نوحه در کربلا غوغا شده قتل العباس - حاج غلامرضا سازگار

در کــربلا غــوغـا شـده قُتل العباس
بی دست و سر سقا شده قتل العباس

                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

رسیده وقت غـربت ابی عبدالله
پریده رنگ از صورت ابی عبدالله

                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

افتاده زیر دست و پا شـاخۀ یاسم
گردیده از پیکر جـدا دست عباسم

                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                   واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

این اشجع الناس من است آه و واویلا
این دست عباس من است آه و واویلا

                                  واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                  واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

افتاده از زین بر زمین پیکر عباس
عمــود آهنین زدند بـر سر عباس

                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

فــرمـانـدۀ بـی لشکـرم، بهتــریـن یــارم
دست و سر و چشمت چه شد ای علمدارم؟

                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

با من گلستـان علی در چمن افتاد
دستی که بوسیده علی از بدن افتاد

                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل
                                 واویلتا واویلتا یا ابوفاضل

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن شعر بوسه اب حاج غلامرضا سازگار

ای به دسـت خــدای داور دسـت              از تـو بـــوسیده چار رهبر دست

تــا ابــد پــایـدار مکـتب عشـق              از ازل داده بــا بـــرادر دســت

ظهـر عـاشــورا در رکــاب حسین              کـرده تـقـدیم بـر پیمبــر دست

بـه تـــو دل داده یــوسف زهـرا              ز تو بوسیده شخص حیدر دست

نــاز کـردی به بحر با لـب خشـک              آب دریــات بــوسه زد بر دست

نـه عجـب گـر بـه ظهــر عــاشورا              از تــو بــوسـد علی اکبـر دست

گــر نهـی پـا بـه چشــم گـریـانم              می بــرم از فلـــک فـراتر دست

موج زد سر به سنگ و بحر گریست              کــه ز آب روان کـنـی تـر، دست

یـک بیـابـان سپـاه و یـک عباس              یــار تـو چشـم بود و یاور دست

نـه بـه چشـم تـو بـود دیگـر نور              نـه به جسم تو ماند دیگر دست

رنــگ از چهــرۀ حسیـن پــریـد              تـا جــدا شـد تو را ز پیکر دست

گشـت پـامال چـون کتـاب خـدا              از تــو در زیــر پـای لشکر دست

از چه حـاجت روا شـدی بـا تیـر؟              ای کلیـد حـوائجـت در دســت

تــو ز پــــا اوفـتـادی و زیـنـب              بیـن دشمـن نهـاد بـر سر دست

بـه کــه گـویم کـه از تن پــاکت              زخـم هـا می رسید از هـر دست

ای زده روز و شـب بـه دامــانت              جـن و انـس و ملک مکرر دست

فـاطمـه بـــر شفـــاعـت امـت              آورد از تــو روز محـشـر دسـت

 

شـود از لطـف بـر ســر "میثم"
بکشی لحظه های آخر دست؟

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر گفتگو آب با عباس - حاج غلامرضا سازگار

گفتگو 
آب با عباس:

 

ای داغ لب تو کرده آبم
عبـاس مرا بنــوش آبم
هُرم عطشت کند کبابم
شـرمنده ز آل بـوتـرابم

                       دارم بـه جگر خـروش عباس
                       یک جرعه ز من بنوش عباس

 

مـن آبــم و آبــرو نـدارم
موجم شده کوهی از شرارم
شـرمنده ز طفل شیرخوارم
مــانند سکینــه بی قـرارم

                   سخت آمده ام به جوش عباس
                   یک جرعه ز مـن بنـوش عباس

 

اعجـاز بـه دشت نینوا کن
دست آور و حاجتم روا کن
از سینــۀ آب عقـده واکن
زخــم دل بحــر را دوا کن

                       از آب نظــر مپــوش عباس
                       یک جرعه ز من بنوش عباس

 

ای اشک تـو آب را ستاره
بحر از نفست شده شراره
بـر غربـت آب کن نظـاره
بشنــو ز درون دل هماره

                       فـریاد مـرا بــه گوش عباس
                       یک جرعه ز من بنوش عباس

 

یک لحظـه بــرآر آرزویم
مگـذار بــریــزد آبرویـم
گر چهره ز آتشت نشویم
در پاسخ فاطمه چه گویم

                       بــردار غمـم ز دوش عبـاس
                       یک جرعه ز من بنوش عباس

 

عباس با آب:

ای آب مزن به دل شرارم
سوگند به چشـم اشکبارم
من تشنۀ جام وصل یارم
بـا آب روان چه کـار دارم

                    گشتم ز عطش اگر چه بی تاب
                    یک قطره ننـوشـم از تو ای آب

 

مـن ســاقی آل بـوترابم
نه آب بود به کف، نه تابم
امواج تـو می کنـد کبـابم
از خجـلت اهل بیـت آبم

                       صد بار گر از عطش شوم آب
                       یک قطره ننوشم از تو ای آب

 

هُـرم عطش است و آفتاب است
دل ها همه از عطـش کباب است
خـون حـاصل سینـۀ ربـاب است
از بس که به خیمه قحط آب است

                       گـردیده به دیده اشک نایاب
                       یک قطره ننوشم از تو ای آب

 

از نـــالـۀ بــلبـل مـدینـه
آهم شده شعله ور به سینه
سقــا شـده دیـدۀ سکینه
خشکیـده گلوی آن حزینه
                       رنگش شـده زردتر ز مهتاب
                      یک قطره ننوشم از تو ای آب

 

یک لحظه بزن به خیمه ها سر
بــر دختــرک سـه سـاله بنگر
در دامـن عمــه مـی زنـد پـر
سـوزد جگـــرم از این که آخر

                  شش ماهه نگشت از تو سیراب
                  یک قطـره ننــوشم از تو ای آب

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر ای لشکـر حـق را سـر و ســردار اباالفضل - حاج غلامرضا سازگار

ای لشکـر حـق را سـر و ســردار اباالفضل                      وی دسـت علی در صـف پیکـار اباالفضل

هـم خـون حسین بن علی در تـن پـاکت         هـم روح تـــو در پیکــر ایثــار اباالفضل

ریحــانـۀ دو فـاطمه، مـاه ســه خـورشید         آرام دل حیــــدر کـــــــرار ابـــاالفضل

مـانند تـــو در ارتـــش اسـلام کـه دیده         فــرمــانـده و سقــا و علمـدار اباالفضل

تـو مـاه بنی هـاشمی و مــا شب تـاریک         تــو لالـۀ عبــاسی و مــا خــار اباالفضل

هـم کـاشـف کـرب پسـر فـاطمـه  هستی         هـم خیـل بنـی فـاطمه را یــار اباالفضل

بر حاجت خود کرده صد و سی و سه نوبت         هـر خسته دلی نـام تــو تکـرار اباالفضل

در مصـر ولایـت شـده بــر یـوسـف زهـرا         تــو مشتـــری و علقمـه بــازار اباالفضل

عشـق و ادب و غیــرت و ایثـار و شهـادت         کــردنـد بـه آقـایـی ات اقــرار اباالفضل

تـو رستـه ای از خویش و گـرفتار حسینی         خلقنـد بــه عشـق تــو گـرفتار اباالفضل

مـا بهــر تـو گــریان و زنـد زخم تو خنده         پیـوسته بـه شمشیـر شــرربـار اباالفضل

بـرخیـز سکینـه بـه حــرم منتظـر توست         جامش به کف و اشک به رخسار اباالفضل

از سوز عطش آب شده طفـل سـه ســاله         مگــذار بگـــرید بــه حـرم زار اباالفضل

تــا آن کــه ببینند بـه تـن دست نـداری         یک لحظـه سـر از علقمه بـردار اباالفضل

مگـذار رود زینـب کبــری بــه اسیـــری         ای دست علـی، دست بـرون آر اباالفضل

تو چشم حسینی کـه زده تیـر به چشمت         ای دور حـرم چشـم تـو بیـدار اباالفضل

کی گفته تـن پـاک تـو در علقمه تنهاست          گــردیـده تــو را فــاطمه زوار اباالفضل

خـــون دل مــا را کـه شده اشک عزایت         زهــرا و حسیـن انــد خریدار اباالفضل

مگـذار شـود خشک دمی دیدۀ "میثم"
چشمی که بگریم به تو بسیار اباالفضل

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن نوحه من وارث شمشیر علی یار حسینم - حاج غلامرضا سازگار

من، وارث شمشیر علی، یار حسینم

علمدار حسینم                           علمدار حسینم

 

در کـرب و بلا، حیـدر کـرار حسینم

علمدار حسینم                           علمدار حسینم

 

سـردار سپـاه پسـر فـاطمه هستــم
زد روز ولادت، پـدرم بــوسه به دستم

آن عهد که بستم، به امامم، نشکستم
از کـودکی خـویش، گـرفتـار حسینم

علمدار حسینم                           علمدار حسینم

صـدبار اگــر در دل دریا، بخــروشم
والله کـه یک قطره از این آب، ننوشم

آید ز حـرم، نـالۀ ششماهه به گوشم
تا حشـر، خجل از گل رخسار حسینم

علمدار حسینم                           علمدار حسینم

 

من قطره واصل شده در خون خدایم
زهرا بـه جنـان می‌زنـد امروز صدایم

آورده چـرا شمــر امــان‌نامه بـرایم؟
من شیفتــۀ مکتــب ایثـار حسینم

علمدار حسینم                           علمدار حسینم

 

عبـاس، طـرفـدار وفــادار حسین است
جـانْ بر کف و سرباز فـداکار حسین است

دستی که علی بوسه‌‌زده، یار حسین است
با چشــم و سـر و دست خریدار حسینم

علمدار حسینم                          علمدار حسینم

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه جدا شد ز شاخه گل یاس من - حاج غلامرضا سازگار

جدا شد ز شاخه، گل یاس من                    فتاد از بدن، دست عباس من

تو رفتی ز دستم              من از پا نشستم

علمدار من     علمدار من

 

برادر! ز داغ تو پشتم شکست                    دگر رفته تاب و توانم ز دست

به اشک غم من              کند خنده دشمن

علمدار من     علمدار من

 

نثـار تـو در دامن علقمه                    شده اشک چشم من و فاطمه

غمت شد نصیبم              غریبم، غریبم

علمدار من     علمدار من

 

تو سقا و اصغر تلظّی کند                    لب خشک او آتشم می‌زند

حرم، قحط آب است              جگر خون، رباب است

علمدار من     علمدار من

 

فرات از تو و تو، ز اصغر، خجل                    هم از تو هم از او، برادر خجل

که با کام عطشان              کنارم دهی جان

علمدار من       علمدار من

 

فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار

متن نوحه سلام خیرالناس به حضرت عباس - غلامرضا سازگار

حضرت عباس علیه‌السّلام
داده به شیعیان عالم پیام
قیام یعنی پیــروی از امام

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

دست علمدار، ز تن جدا شد
هدیه به راه حجّتِ خدا شد
عباس در یاری دین فدا شد

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

خوی محمّـدی بُـوَد، خـــوی او
علی زده بـوسه بـــه بـــازوی او
شسته شد از خون جبین، روی او

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

قسم به عباسّ و به تاب و تبش
شجـاعـت روز و نمــاز شبــش
آب بُـــوَد تشنـــۀ لعـل لبـش

 

سلام خیرالناس            به حضرت عباس

 

مشک، به اشک او، چو دریا گریست
علقمـه، بـا حضــرت زهـرا گریست
سکینـه بـر خجلت سقـــا گریست

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

تا پای جان عباس یار دین بود
مـدافـع امـــام راستـیـن بود
جــزای او عمـود آهنیــن بود

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

قسم به اشک چشم ام‌البنین
قسم به آن دو بـازوی نازنین
عبـاس شد فــدایی راه دیـن

سلام خیرالناس           به حضرت عباس

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای بحـر سـوختـه بـه لـب آب العطش - غلامرضا سازگار

ای بحـر سـوختـه بـه لـب آب العطش
ای آب هـم ز تــاب تـو در تاب العطش

 

تــو مــاه آل هـــاشمی و سـاقی حرم
ما را رخ از عطش شده مهتـاب العطش

 

امشــب صــدای العـطش آل فــاطمه
آتــش زده است بــر جگـر آب العطش

 

تــا آب را بـه خــواب ببینـند لحظه ای
در چشم تشنگـان نـرود خواب العطش

 

تا جان نداده کودک شش ماهه در حرم
سقــای آل فــاطمـه بشتــاب العطش

 

از بــس گــریستنـد عـزیـزان فـاطمـه
دریـا ز اشکشـان شده سیـراب العطش

 

نـور دل دو فـاطمـه سقـای اهـل بیت
مـا را به این دو فـاطمه دریاب العطش

 

یک ماه خون گرفته 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه دسته گـل هـای خـدا تشنـه و سقـا بی آب - حاج غلامرضا سازگار

روضۀ جانسوز عطش

 

دسته گـل هـای خـدا تشنـه و سقـا بی آب
جگـر آب، کبـاب است، کبـاب اسـت، کبـاب

 

نفس ســوختگـان، سـوختـه در حنجـره ها
رنگِ خـورشیـد رخان گشتـه یکـی با مهتاب

 

دل سـقـــا شــده آب و دل طفــلان آتـش
خجل از کـودک شش ماهـۀ خود گشته رباب

 

امشب ای اشک همه خون شو و از دیده بریز
زآن که بر تشنه لبان گریه صواب است صواب

 

نـام آب آن کـه بـــرد پــاسـخ او تیـر بـود
بـه علی اصغـر بـی شیـر بگـوییـد: بخـواب

 

مـاهیان روضـۀ جانسوز عطتش می خوانند
آب هـم سـوختـه، دریـا ز خجـالت شده آب

 

تـا بشـویید کمی اشک خجــالت ز رخــش
همـه بـر صــورت عبــاس بپــاشیـد گـلاب

 

ز چه خـود را نرساندی به لب خشک حسین
نه مگــر این کـه تـو مهــریـۀ زهـرایی آب؟

 

مشـک خشکیـده، جگــرها ز عطش تفتیده
پســر ام بنیـن! تشـنــه لبـــان را دریــاب

 

"میثم" از سـوز دل خسته دعا کن که حسین
ذاکـر خـود بـه حســاب آوردت روز حساب

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن نوحه خورشید علقمـه مـاه مدینه - حاج غلامرضا سازگار

خورشید علقمـه مـاه مدینه
ریزد در ماتمت اشک سکینه

در خون نشستی                                       پشتم شکستی

الآنِ اِنکَسَر ظَهری یا عباس!

 

ای شیـر بیشۀ مولی الموالی
بنگر طفلان همه با جام خالی

چشـم انتظارنـد                                       سقـا ندارند 

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

طفلان را بر جگر داغ لب تو
اطـراف خیمۀ بی صاحب تو 

تو بر روی خاک                                      با جسم صد چاک

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

دیشب دور حـرم گـردیـده عباس
امروز در موج خون خوابیده عباس

پشت و پناهم                                       بین اشک و آهم

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

ریزد بر زخمت ای در خون نشسته
اشـک فـاطمــه ی پهلــو شکسته 

تنهــای صحــرا                                      عبـاس زهـرا

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

مگذار این کوفیان راهم ببندند
من بر تـو گریم و اینان بخندند

داغت مرا کشت                                       خصمت چرا کشت 

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

با هر زخمت دلم دارد سخن ها
در خیمـه می روم تنهـای تنهـا

رنگـم پریــده                                       قـدم خمیـده

الآن انکسر ظهری یا عباس!

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه با چشم پر زخون یا ایها الناس تیر آوردم برون از چشم عباس - غلامرضا سازگار

با چشم پر زخون یا ایها الناس
تیر آوردم برون از چشم عباس

من بی علمدار                                     او کشتۀ یار

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

قرآن مرتضی نقش زمین شد
پـرپـر بـاغ گـل ام البنین شد

صدپاره پیکر                                     بی دست و بی سر

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

دستی که بوسه زد دست خدایش
کردند با تیـغ کین از تـن جدایش

یا ایها الناس                                    شدکشته عباس

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

سقـا خیـری ندید از آب دریـا
دریا خون گریه کرد برحال سقا

سقا فدا شد                                     دستش جدا شد

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

بر دستـه گل های باغ مدینه
سقایی می کند چشم سکینه

با چشم گریان                                     با کام عطشان

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

ای تشنگان دگـر سقـا ندارید 
در خیمه نام آب بر لب نیارید

سقا فدا شد                                    دستش جدا شد

واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

عبـــاس در علقمـــه تنهـــای تنهــا
جسمش چون لاله شد نقش چمن ها
تن پاره پاره                                           دل پر شراره
واویلا، واویلا، آه و واویلا

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه اهل عالم این دست عباس است - غلامرضا سازگار

اهل عالم این دست عباس است                     ساقی طفلان اشجع الناس است
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

تو به بی دستی دست من بودی                    تو همـه بـود و هسـت مـن بودی 
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

تشنـه لـب ســودا بـا خدا کردی                    دست و چشم و سر را فدا کردی
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

مادرت گر نیست اندر این صحرا                    زائــرت گشتــه مــادرم زهــرا 
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

گـر نـداری آب ای مــرا هستـی                    بر تو بس باشد عذر بی دستی
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

حنجرت خشک و دیده دریایی                    کـرده پیغمبـر بـر تـو سقـایی
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل!

 

گشته نقش خاک هست عباسم                     علـم و مشک و دست عبـاسم
یا ابوفاضل! یا ابوفاضل! 

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه منم سقا منم عطشان - حاج غلامرضا سازگار

بسـوز ای آب دریـا از شـرارم
که جز آتش به دل آبی ندارم

منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

بریز ای اشک خونین از دو عینم
که من یـاد لب خشـک حسینم

منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

ز هـر موجت شـرر دارم به سینه
که دیدم در تو من عکس سکینه

منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

الهـی آب دریـا! شعله گـردی 
که شرم از یوسف زهرا نکردی

منم سقا                       منم عطشان                      واویلا

 

خـدا دانـد دل دریـا کبــاب است
که اصغرت شنۀ یک جرعه آب است

منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

الا ای ماهیـان! بـا من بنالید
زمین و آسمان! بـا من بنالید
منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

ز خون پر شد دو چشم نازنینم
کـه دیگــر آب دریــا را نبینم
منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

چو آتش بین دریا می خروشم
صـدای العطش آیـد به گوشم
منم سقا                      منم عطشان                      واویلا

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه این دیده و این دست و این فرق شکسته - غلامرضا سازگار

این دیده و این دست و این فرق شکسته
این صورت و این قـامت در خون نشسته 

تنها نه امروز یار تو هستم                                     از روز ازل دل بر تو بستم

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

بیرون بکش تیر از دو چشم نازنینم
شـاید که یک دم روی زهرا را ببینم

این دم آخر فاطمه باید                                    سقاییم را امضا نماید

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

بگذار در آغوش پر مهرت بمیرم
دستی ندارم تا تو را در بر بگیرم

چه می شود ای ولی ذوالمن                                    تو افکنی دست به گردن من

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

با آنکه عمری بوده ام در خدمت تو
امـروز می گـریــم بــرای غربت تو 

تو بین دشمن یاورنداری                                     جز خاندانت لشگر نداری

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

بگذار عطشان بر لب دریا بمیرم
بگذار تـا در علقمـه تنهـا بمیرم

با آنکه از تن افتاده دستم                                    خجل ز اشک سکینه هستم

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

من جان نثــار عتـرت اطهـار بودم
ای کاش پشت در به زهرا یار بودم

یا قتلگاهم در پشت در بود                                     یا بهر زهرا دستم سپر بود

مولا حسین جان! مولا حسین جان!

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه رقیه از ره پدرت رسیده - غلامرضا سازگار

رقیـه از ره پـدرت رسیده
بوسه بزن به حنجر بریده

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

دیدن روی لالـه‌گــون مبارک
محاسن غرقه به خون مبارک

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

دیده گشا صورت حق را ببین
راس بــریده در طبــق را ببین

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

نشـان مــده صـورت آزرده را
ببوس لب‌های ترک خورده را

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

گریه بـه گوشـواره عـرش کن
خـرابه را ز زلف خود فرش کن

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

ز سوز دل به دیده‌ات خونفشان
بر این سر بـریده قــرآن بخوان

صل علی محمّد                خون خدا خوش آمد

 

شب که نگردیده سحر می‌روی
همـره بـابـا بـه سفـر می‌روی

صل علی محمّد                 خون خدا خوش آمد

 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن نوحه غرقه به خون یاسمنی ابی‌عبدالله - غلامرضا سازگار

غرقه به خون یاسمنی ابی‌عبدالله                    آیــا تــو بــابای منی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

سـر تـو بـردارم و بــر سینه بگذارم                    بی‌خبــر آمـدی چــرا بهـر دیدارم

تـو ماه بیـت‌الحزنی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

 

وقتی که کودکان شام خنده می‌کردند                    وقتی که زن‌ها صدقه بر من آوردند

وقتـی که دیدم شامیان همه نامردند              دیـدم تــو گـریـان منی ابی‌عبدالله

من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

شب شده بی‌تو خانۀ ما عزاخانه                    تو شمع من شدی و من برتو پروانه

مثل علی آمــده‌ای کنـج ویرانه              سـر بــه یتیمــان بـزنی ابی‌عبدالله

من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

 

اشک غـم و سوز درون برمن آوردی                    عارض سرخ لاله‌گون برمن آوردی

محاسن غرقه به خون بر من آوردی              بگـو بــرایم سخنـی ابـی‌عبـدالله

من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

 

قسمت توبه اشک من دیده بگشادن                    قسمت من برگلویت بوسه بنهادن

مـرا بود به عشق تو شوق جان دادن              تـو جــان من در بدنی ابی‌عبدالله

من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

 

ای بــرده دل از دختــرت روی گلرنگـت                    قرآن بخوان که دخترت شده دلتنگت

اینجا نه کس چوبت زند نه کسی سنگت              بخـوان کـه شیـرین‌دهنی ابی‌عبدالله
من الذی ایتمنی ابی‌عبدالله (2)

 

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن نوحه بـا سر بی‌ پیکر خود پر زدی - غلامرضا سازگار

بـا سر بی‌پیکر خود پر زدی
بر من ویرانه‌نشین سر زدی

ماه عزاخانه‌ام                      چراغ ویرانه‌ام

 

سفیر تـازیانه‌خوردۀ من
کوه بلا به شانه بردۀ من

سه‌ساله زهرای من       سیلی و تو؟ وای من

 

تـو در دل شب آفتاب منی
مسافر به خون خضاب منی

پدر! چه زیبا شدی         چو گل، ز هم وا شدی

 

تو ماه ومن ستاره؛می‌بوسمت
بـا قلب پــاره‌پاره می‌بوسمت

خودم دعایت کنم                گریـه بـرایت کنم

قلب منی روح منی یا اب
مـن الــذی ایتمنی یا اب

به روی همچون مهت          مــرا ببــر همرهت

 

گریه نکن گریه نکن دخترم
می‌بـرمت بـه دیدن مادرم

کبــوتــرم! پـربزن               سری به اصغر بزن

طوطی پرشکسته پر باز کرد
فـرشتۀ فـاطمه پــرواز کرد

گریه به حالم کنید             همــه حـلالم کنید

 

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن نوحه من گل پرپر ثاراللهم - غلامرضا سازگار

من گل پرپر ثاراللهم                    سـورۀ کـوثر ثاراللهم

سـورۀ کوثـر ثاراللهم              نازنین دختر ثاراللهم

من پیام‌آور عاشورایم
دختـر فاطمۀ زهرایم

من سفیـر شهـدا در شامم                    پـاره‌ای از جگــر اسلامم

خون دل موج زند در جامم              زینب و فاطمه را هم‌گامم

گرچه خاموش شده زمزمه‌ام
روز و شب بـاب مراد همه‌ام

نهضتی تازه به پا کردم من                    شـام را کــرب‌وبلا کردم من

یـاری خـون خدا کردم من              جان در این راه فدا کردم من

بس‌که خون خورده‌ام و لب بستم
صبـر آمــد بــه امــان از دستـم

شـامیان بر جگرم چنگ زدند                    دور من نای ودف و چنگ زدند

بامن از کینه دم از جنگ زدند              از لـب بـام مـــرا سنـگ زدند

شهدا جمله دعـایم کردند
سنگ‌ها گریه برایم کردند

کودکم؛ لیک ز جان سیر شدم                    اول کــودکی‌ام پیـــر شـدم

کنــج ویـرانـه زمین‌گیر شدم              پیش چشم همه تحقیر شدم

شامیان اشک مرا می‌دیدند
بـه من و عمۀ من خندیدند

فاطمی عصمت و زینب‌خویم                    بستــه در بنــد ستـم بــازویم

ابـر سیلی‌ست بـه مـاه رویم              روی من گشته سیه چون مویم

هـر کجـا نــام پـدر مـی‌بردم
به همین جرم،کتک می‌خوردم

دل شب خواب پدر را دیدم                    گـل ز گلزار جمالش چیدم

کنـج ویـرانه به خود بالیدم              شهد از خون جگر نوشیدم

سرِّ پوشیدن رویم این بود
که نبیند پـدرم روی کبـود

به! چه خوابی! چقدر شیرین بود                    باغبان بود و گل یاس کبود

داشتـم با پـدرم گفـت و شنـود              نگه افکند بـه رویم؛ فـرمود

دخترم!از چه سبب پیر شدی؟
کنـج ویرانه زمیــن‌گیر شدی

ای مـه روی تـــو خـاک‌آلوده                    بـه روی خــاک سیه آسوده

لحظه‌لحظه جگرت خـون بوده              ازچه این‌قدر شدی فرسوده؟

گفتمش هجر تو بی‌تابم کرد
عطش دیـدن تــو آبـم کرد

شب و ویرانه ومن بودم و باب                    حیـف! یک‌بـاره پــریدم از خواب

نــاله ســردادم و رفـتم از تاب              چرخ گردون به سرم گشت خراب

گشت تعبیر، همان‌دم خوابم
چشمم افتـاد بـه رأس بـابم

سـر خونین پدر را دیدم                    لاله از باغ جمالش چیدم

روی خونین ورا بوسیدم              عوض گریه به او خندیدم

قصـه کوتاه؛ ز دنیا رفتم
دل شب همره بابا رفتم

 

یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار

متن نوحه ویرانه شد گلشن چشم همه روشن - غلامرضا سازگار

امشب به ویرانه، دسته‌گل آوردند
یک لالـۀ خـونین بر بلبـل آوردند

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

گر جان دهم امشب، والله حق دارم
کز دامـن زهـرا، گـل در طبـق دارم

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

با گریه می‌گردد چشمان بابایم
بـاشد نگـاهش بـر آبلـۀ پـایم

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

از لعـل لبهـایش گلبوسه می‌گیرم
با گریه می‌سوزم، با خنده می‌میرم

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

امشب پدر از لطف، شرمنده‌ام کردی
من مـرده‌ای بودم، تـو زنده‌ام کردی

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

ای کودکان آرام،من میهمان دارم
بهر پذیـرائی، یک نیمه‌جان دارم

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

وصلت تسـلاّ داد بر قلب پر خونم
هـم ازتو شرمنده‌، هم از تو ممنونم

ویرانه شد گلشن                   چشم همه روشن

 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای روح و ریحانم بابا حسین جانم - غلامرضا سازگار

آرامش جان و دلِ من از سفر آمد
من میهمان دارم بیا، عمه پدر آمد

ای روح و ریحانم                         بابا حسین جانم

 

در مقدم مهمان خود، من گل می‌‌افشانم
گلفرش راه او شـده، اشـک دو چشمانم

ای روح و ریحانم                        بابا حسین جانم

 

خورشید من پیشانیت، از چه شفق‌گون است
رخسـار نـورانیّ تـو، بـابـا پـر از خـون است

ای روح و ریحانم                        بابا حسین جانم

 

من در کتاب چشم تو، این لحظه می‌خوانم
من بـا تـو از خـود می‌روم اینجا نمی‌مـانم
ای روح و ریحانم                        بابا حسین جانم

 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای اسیران عمه را یاری کنید - غلامرضا سازگار

ای اسیران عمّه را یاری کنید
جای او بر من عزاداری کنید

من از اینجا می‌روم                   پیش بابا می‌روم

 

تا محمّـد خنده بر رویم زند
فاطمه شانه به گیسویم زند

من از اینجا می‌روم                   پیش بابا می‌روم

گـریـه دورِ پیکـرِ پــاکم کنید
در همین ویران‌سرا خاکم کنید

من از اینجا می‌روم                   پیش بابا می‌روم

 

تا دهم شرح سفر را مو به مو
تا زنم گلبوسه بـر دست عمو

من از اینجا می‌روم                   پیش بابا می‌روم

 

بسته امشب می‌شود پرونده‌ام
عمّـه جـان عفوم نما شرمنده‌ام

من از اینجا می‌روم                   پیش بابا می‌روم

 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه به شام هجران سحر خوش آمد - غلامرضا سازگار

دل شب است و مسافرم از سفر رسیده
به جای سوقـات، بـرایم آورد، سر بریده

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

رسیده امشب، شبِ وصالم، خوشا بحالم
بـدین امیـدم، کـه عمّه امشب کند حلالم 

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

مـرادِ دل را ز حلـق خـونین بگیـرم امشب
بگریم امشب، بخندم امشب، بمیرم امشب

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

ز زلف خونین، گشوده‌ام فرش، برای بابا
خدانگهـدار، کـه می‌کنم جان، فدای بابا

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

به شام ویران، شب غریبان، سحر ندارد
چـرا نمیــرد، رقیّـه دیگــر، پـدر ندارد

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

به پیکر من، به صورت من، بُوَد نشانه
ز کعب نیـزه، ز ضـرب سیلی، ز تازیانه

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

شبی که در ره، عدو ز زینب، مرا جدا کرد
خودم شنیدم به گریه زهـرا مرا صدا کرد

بشام هجران، سحر خوش آمد         پدر خوش آمد، پدر خوش آمد

 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه خـوش آمدی ای سر بریده - غلامرضا سازگار

خــوش آمـدی ای سـر بـریده
خونت به چهره، اشکت به دیده

بابا که رگ‌های گلویت را بریده (2)

 

با اشک دیده، رویـت بشویم
زخم سرت را، چون گل ببویم

بابا که رگ‌های گلویت را بریده (2)

 

لـب‌هـای خشکت چـرا کبـود است؟
از ضرب دست و چوبِ که بود است؟

بابا که رگ‌های گلویت را بریده (2)

 

چشمم یـم خـون، دلم کبـاب است
فرقت شکسته، مویت خضاب است
بابا که رگ‌های گلویت را بریده (2)

 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای یگانه دخترم ای شهید مادرم - غلامرضا سازگار

ای یگانه دخترم، ای شهید مادرم
                                غم مخور امشب تو را همره خود می‌برم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

ای پدر جان ای حسین یاریم کن از کرم
                                           یا بگیرم در برت یا بگیری در برم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

دخترم وقت سحـر از چه بیـداری هنوز
                               دختران خواب و تو خون در بصر داری هنوز

از چه باید روی خاک چهره بگذاری هنوز
                               بـا چه حـالت بـر زمیـن صــورتت را بنگرم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

جان بـابـا از فـراق، آمـده جـان بـر لبم
                           روز من در شـام غـم تیـره‌تر شد از شبم

هم ز جان گردیده سیر هم خجل از زینبم
                           هم سرم بشکسته هم گشته نیلی پیکرم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

بلبل باغ حسین از چه رو افسرده‌ای؟
                                   نونهال کوچکم از خزان پـژمرده‌ای

لاله‌ی نیلوفرم از که سیلی خورده‌ای؟
                                   صورتت نیلی شده مثل زهرا مادرم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

ای پـدر در کـودکی دیـده‌‌ام آزارها
                              رفتـه‌ام بــا عمـه‌هــا بــر ســر بـازارهـا

بر کف پـایم فـرو رفته نیش خارها
                            می‌چکد خون جای اشک ازدو چشمان ترم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

دخترم امشب دگر پیش اصغر می‌روی
                                  از خرابه در بهشت چون کبوتر می‌روی

از حضـور عمـه‌هـا نــزد مادر می‌روی
                                  می‌زنی گــل بــوسه بر ماه روی اکبرم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی

 

غم مخور بابا اگر راهی صحرا شدم
                                   در عوض هم سنگرِ زینب کبری شدم

در همین ویران‌سرا نایب زهرا شدم
                                  قبلـۀ اهــل ولا تــا قیــام محشـرم

ای داد از بی‌آشنایی       وای وای وای از جدایی 

مسافران صفر 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه گریه به حالم کنید دگر حلالم کنید - غلامرضا سازگار

عمّـۀ مظلومه‌ام، دست خدا یار تو                      وقت جدایی شده، خدانگهدار تو

گریه به حالم کنید           دگر حلالم کنید

 

طایر عشق حسین، فتاده از زمزمه                      شبانه دفنم کنید، چو مادرم فاطمه

گریه به حالم کنید            دگر حلالم کنید

 

گاه به من، مادر و گاه پدر، می‌شدی                     گاه مرا سایه‌بان، گاه سپر، می‌شدی

گریه به حالم کنید            دگر حلالم کنید

 

الا اسیران همه من به سفر می‌روم                      با رخ نیلی‌شده، پیش پدر می‌روم

گریه به حالم کنید            دگر حلالم کنید

 

در این خرابه دلم، تنگ علی‌اکبر است                     در نظرم دم‌به‌دم روی علی اصغر است

گریه به حالم کنید          دگر حلالم کنید

 

به گلسِتـان جنـان یاد کنم از همه                      سلامتـان را بـرم، بـه مـادرم فـاطمه

گریه به حالم کنید          دگر حلالم کنید

 

اگرچه من بوده‌ام، طفل صغیر حسین                      دگر به شام بلا شدم سفیر حسین

گریه به حالم کنید          دگر حلالم کنید

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه نازنین دختر من گل نیلوفر من - غلامرضا سازگار

دخترم گریه نکن، اشک چشمت زده بر دل شررم

مادرم منتظـر است، آمـدم تـا کـه تو را هم ببرم

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

این خرابه، قفـس است، آمدم تا که کنم آزادت

با پـدر حرف بـزن، مانده در سینه چرا فریادت؟

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

علـی اکبـر بـه جنان، در فـراق تـو دلش تنگ شده

به پدر سنگ زدند، موی تو از چه، به خون رنگ شده

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

تو که یک طفل استی، قامت فاطمیت، از چه دو تاست

تــرَکِ لب‌هـــایت، همــه از تشنـگی کـرب و بلاست

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

دیـدم از نــوک سنــان، بــه روی خار، دواندند تو را

از شتــر افتــادی، ز چـه بـر خــاک، کشاندند تـو را

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

بــوی زهـرا دمـد از، گیسـو و رشتــۀ پیـــراهن تو

گــوییا پیـــش از مـن، مــادرم آمــده بر دیدن تو

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

مــوی مشکیـن تــو را، پــر، ز گـرد ره صحرا دیدم

گــوئیـا بــر ســر تــو، چــادر خـاکی زهــرا دیدم

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

شمـــع ســـوزان دلم، چقَدَر سـوختی و آب شدی

با پدر حرف بزن، از چه لب بستی و در خواب شدی

نازنین دختر من            گل نیلوفر من

 

من یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم - غلامرضا سازگار

از پــاره‌های جگـرم لاله افشـــانم                       خوش آمدی، خوش آمدی، تازه مهمانم
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

واویلتا کــه شامیان، بس‌که نامردند                      بـه جـای گل، سـر پدر بر من آوردند
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

امشب دگر مراد خود از تو می‌گیرم                      تــو را بـه بر می‌گیرم و بر تو می‌میرم
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

من مثل زهرا خورده‌ام از عدو سیلی                      تو گشته، یاقوت لبت، از چه رو نیلی؟
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

قرآن بخوان، قرآن بخوان، بهر محبوبت                    اینجـا دگـر نمی‌زنند دشمنان چو بت
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

زخم سر زیبای توست، ارثی از حیدر                      شکستـه دندانت چـرا، مثـل پیغمبر
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

گریه بـرای دختــرت، بیـن ره کردی                    من اوفتـادم از شتـر، تـو نگه کردی
یا ابتا یا ابتا ای حسین جانم

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه وجه ذوالجلال - غلامرضا سازگار

جسمم، ضعیـف و روحم، سرگرمِ بـال بال است

تــا یــافتــم طبـق را، دیــدم جمــال حق را

هنگــام شـب، که دیده، خـورشید در خـرابه؟

اکنــون کـه یـــارم آمــد، از ره نگـــارم آمـد

افتـــادم از صــدا و ســر، مـانـده روی قلبـم

ســـر روی سینـــۀ مــن، مــانند ســورۀ نور

عمـر ســه‌سالــۀ مـن، کــوتاه بـود، چون گل

هـر شب، بـه خواب دیدم، جان دادنِ خودم را

در سـنّ خـــردسـالی، مـردِ جهـــاد بـــودم

دور فراق، طی شـد، امشـب، شبِ وصـال است

بـاید به سجده افتـم، این وجـه ذوالجلال است

ایـن قرص آفتاب است یـا مـاه، یا هلال است؟

هم ماندنم، حـرام است، هـم رفتنم، حلال است

جانم، ز دست رفت و چشمم، بر این جمال است

تـــن، از ســم ستـــوران، قــرآنِ پایمال است

دوران انتظــارم، هـــر دم هـــزار ســال است

امشب، شهـادت من، نه خـواب، نه خیال است

ایـن صـورت کبــود است، زیبـــاتــرین مدالم

میثــم بــه جـان زهــرا، بنـویس از لـب مـن

مـن کشتـه حسینـم، ایـن اسـت وصـف حالم

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه نخل شکسته حسینم - غلامرضا سازگار

من نخل شکستۀ حسینم
در سوگ نشستۀ حسینم
هم اختـر آسمان عصمت
هم مـاه خجستۀ حسینم

                       دریا شده تشنه‌کامِ اشکم
                       پیغمبر خون، امام اشکم

 

من سورۀ کوثر حسینم
هـم‌سنگر مادر حسینم
مـانند عمو، گره‌گشایم
والله! قسـم در حسینم

                        آزاده یتیمـه‌ای صغیـرم
                        صد قافله دل، بوَد اسیرم

 

قـرآنِ فتـاده زیر پــایم
هـر چند، غریبم، آشنایم
هـم لالۀ سرخ باغ خونم
هم یاس بهشت کربلایم

                         با مصحفِ روی لاله‌گونم 
                          پیغمبـرِ قتلـگاه خـونم

 

آیینـــۀ روی سیّــدالنـــاس
سر تا به قدم، صفا و احساس
بـوده است همیشه جایگاهم
دامـان حسین و دوش عباس

                   هـم بوده حسیـن، سرفرازم
                  هم دخت علی، کشیده نازم

 

ویرانه، اگر چه جای من بود
عـالم، همه کـربلای من بود
چشـم ملـک از پـی تبـرّک
بـر آبله‌های پـای مـن بود

                      می‌بود به جنگ اهل بیداد
                     در هـر نفسـم، هـزار فریاد 

 

خال لب من، شده است، تبخال
از سوز عطـش، زدم پــر و بـال
نیـش ســر خــارهـا، بـه پایم
انـداختـه‌اند عکــس خلخــال

               بر من دف و چنگ، گریه می‌کرد
               کعب نـی و سنگ، گریه می‌کرد

 

بــودم بـه حسین، سـر سپرده
کــوه غــم او، بــه دوش برده
هـــر چند کـه دختری صغیرم
یک مرد، چو من، کتک نخورده
                   رخسار منـوّرم، کبـود است
                   سر تا سر پیکرم، کبود است

 

مـن بـودم و قلـب داغدیده
مـن بــودم و قامت خمیده
آن شب که اجل، گرفت جانم
مـن بـودم و یک سـر بریده
                   سر را روی سینه‌ام، فشردم
                   در گوشۀ ایـن خرابه، مردم

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای یار سفر کرده - غلامرضا سازگار

ای یار سفر کرده گل از سفر آورده‌ی

بر دخترکـت لالـه از زخم سر آوردی

                            مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

ویرانه سـرا روشن گردیده ز روی تو
سوغاتی من گشته رگ‌های گلوی تو

                            مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

مهمان منی بـابـا جانان منی بابا
گیرم به سر دستت قرآن منی بابا

                            مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

ای دلبــر جـانـانـه بـرگشتـه غـریبانه
کی دیده به ویرانه شمع و گل و پروانه

                           مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

بنشینم و بگذارم لب بر لب عطشانت
یـادآورم از چـوب و از آیـه قــرآنـت

                           مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

یک صورت خون آلود با این همه زیبایی
در این شـب ظلمـانی گـردیده تماشایی

                           مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

ای مـاه چهـل منـزل این منـزل پایان است
هم بر لب تو لبیک هم بر لب من جان است

                           مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

ای عمّه خداحافظ من هم به سفر رفتم
بنگـر چـه غــریبانه همــراه پـدر رفتم

                           مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

ای خونجگرِ دوران، ای در بدرِ صحرا
پیغــام تـو را بـردم بر فـاطمۀ زهرا
                            مولا ابی عبدالله، مولا ابی عبدالله

 

مسافران صفر یک - غلامرضا سازگار

متن نوحه مرحبا بابا چشم ما روشن - غلامرضا سازگار

بر هدف خورده تیر آه من      از طبق تابید قرص ماه من

گشته ویرانه از رخت گلشن
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

ای سر خونین یا تبسم کن       یا بیا و قدری تکلّم کن

این دل شب باش هم سخن با من
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

ای سرم شبها روی دامانت      یاریم کن از لطف و احسانت

تا سرت گیرم بر روی دامن
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

ای بقربانِ صوت قرآنت          از چه بشکسته درّ دندانت
رفته بودی در خانۀ دشمن

مرحبا بابا چشم ما روشن

امشب ای بابا بر تو می‌میرم        از لبت آنقدر بوسه می‌گیرم

تا برون آید جان من از تن
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

کن نگه ای ماه عزا خانه        هستیم باشد کنج ویرانه

این گلیم و این کهنه پیراهن
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

من چهل منزل بار غم بردم      تو نگه کردی من کتک خوردم

گریه کردم در بین مرد و زن
مرحبا بابا چشم ما روشن

 

مسافران صفر یک -  غلامرضا سازگار

ای سفیر سه ساله ولایت - غلامرضا سازگار

ای سفیر سه سالۀ ولایت                    دخت زهرا سُلالۀ ولایت
قبلۀ حاجتی              فاطمه طلعتی
السلام علیکِ یا رقیّه

 

نازنین دخترِ خون خدایی                    بلکه مصباحِ مصباح الهدایی
گرچه دردانه‌ای              کنج ویرانه‌ای
السلام علیکِ یا رقیّه

 

یاس نیلی شده از تازیانه                    بر گل رویت از سیلی نشانه
آرزوی حسین              آبروی حسین
السلام علیکِ یا رقیّه

 

رویت از فاطمه دارد نشانه                    ارثت از مادرت دفن شبانه
نالۀ غربتت              خیزد از تربتت
السلام علیکِ یا رقیّه

 

کعبۀ عاشقان ویرانۀ تو                           سر بابا چراغ خانۀ تو
السلام علیکِ یا رقیّه

 

مسافران صفر یک -  غلامرضا سازگار

متن شعر آتش بگیـری ای آب آتش زدی به جـانم - حاج غلامرضا سازگار

آتش بگیـری ای آب، آتش زدی به جـانم
از سردی، تو افـروخت، تـا مغز استخوانم

 

هرگـز مـرا نشــاید، نوشــم تو را، تو باید
سیــراب گردی ای آب، از اشـک دیدگانم

 

تــو می‌دهی نمایش، امواج سرد خود را
مــن شعلــۀ دلـم را، بـا تشنـگی نشانم

 

آتــش گــرفتـه قلبـم، از گـریـۀ سکینـه
امـــروز دادِ او را، از آب، مــی‌سـتــانـم

 

بـا نفْـس، در ستیــزم، از بحر، می‌گـریزم
ای آب هر چه خـواهی آتش بزن به جانم

 

من تشنۀ حسینم، این تشنگی است دینم
پیـش از شب ولادت کــردنـد امتحـانـم

 

آتـش بــوَد از آن به، کـز آب تـر کنـم لب
از تشنـگــی اگـر چه بـنـد آمــده زبـانم

 

دست از عطش نشویم، تا اوفتد دو دستم
آب روان نـنــوشـــم، ســوزد اگـر روانـم

 

امـــــروز بـاشـد ای آب روز ولـادت مـن
زیـرا که با شهـادت، تــا حشــر جـاودانم

 

هـر زخـم پیکـر مـن، گـردد کتاب مـدحم
صـدها هـزار «میثم» گردد مدیحه‌خـوانم

 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه من الذی ایتمنی یا ابا - غلامرضا سازگار

ای رخ تو ماه عزاخانه‌ام              سرزده آمدی به ویرانه‌ام
همسفر بی سرم                      خوش آمدی در برم

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

شانه ندارم که به مویت زنم                    بوسه به رگ‌های گلویت زنم

به من نظر کن دمی              نوازشم کن کمی

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

ای به فدای لب عطشان تو                       بگو چرا شکسته دندان تو

بگو که چوبت زده؟              بر لب خوبت زده

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

کنار ویرانه‌ام امشب بمان                         ختم مرا بگیر و قرآن بخوان

بمان مرو از برم              تا نفس آخرم

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

سه ساله‌ام کوه بلا برده‌ام                        در بغل عمه کتک خورده‌ام

هم پدرم عمه بود              هم سپرم عمه بود

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

کرب و بلا مبارکت ای پدر                         طشت طلا مبارکت ای پدر

خرابه آباد شد               رقیّه آزاد شد

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

به عمه‌ها بگو حلالم کنند                  این دل شب گریه به حالم کنند

که کهنه پیراهنم              کفن شده بر تنم

مِنَ الّذی اَیْتَمَنی یا اَبا

 

مسافران صفر یک - غلامرضا سازگار

متن شعر امشب آمـد بـه بـرم آفتــاب سحـرم - غلامرضا سازگار

امشب آمـد بـه بـرم آفتــاب سحـرم                      همـه بیـدار شـویـد که رسیــده پــدرم

ای دو چشمان پر از اشک تو آیینۀ من              من روی خاک نشستم تو روی سینۀ من
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

آه از بــی‌پدری چـه مبـارک سحری               من به چشمت نگرم تو به اشکم نگری

کـی روا بــود مـرا قـاتلت آواره کند              فـرق تو بشکند و گوش مـرا پـاره کند
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

روی تو خون آلود روی من گشته کبود                یابن زهرا تو بگو جرم ما و تو چه بود

هیچ دانـی چه رسیده به تن عمّۀ من              جـای سـالم نبـود بـر بدن عمّـۀ من
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

شامیان رقصیدند اشک مـا را دیدند               هم به ما سنگ زدند هم به ما خندیدند

همه از حکم خدا یکسـره سرباز زدند              ما به صورت زده آن سنگ‌دلان ساز زدند
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

از غمـت بیمـارم کــاش طـاقت آرم               کــه ســر پــاک تــو را ز طبق بردارم

قاتلت دید که من دختر زهرا هستم              کعب نی زد به روی شانه و روی دستم
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

عمّـۀ ممتحنـم تـا نبینــد بــدنم                 تـو دعـا کـن کـه شـود کفنم پیـرهنم

تو دعا کن که برآید نفس آخر من              مثل زهرا دل شب دفن شود پیکر من
ماه خاکستریم همرهت می‌بریم

 

مسافران صفر یک-  غلامرضا سازگار

متن نوحه یا ابتا آجرک الله - غلامرضا سازگار

شب است و خورشید و خرابه و من
ســرِ پــدر گـــرفتـه‌ام بـه دامــن

من و دو چشم پرستاره               تو و گلوی پاره پاره
یا ابتا آجرک الله

 

ماه به خاکستر نشسته بابا
پیشانی‌ات چرا شکسته بابا

سر تو را به بر بگیرم            دعا کن ای پـدر بمیرم
یا ابتا آجرک الله

 

در خیر مقدم اشک و ناله دارم
از زلـف خون گـرفته لالـه دارم

من که همای بام عرشم           خاک خرابه شده فرشم
یا ابتا آجرک الله

 

من روضه خوان کوچک حسینم
طفلـم و لیکـن کــودک حسینم

اینجا حسینیه شام است            بر لب من خنده حرام است
یا ابتا آجرک الله

 

اگر چه مــا را لحظه‌ای امان نیست
قرآن بخوان اینجا که خیزران نیست

قرآن بخوان تا بزنم من           بوسه به‌ جای چوب دشمن
یا ابتا آجرک الله

 

هدیه من دو چشم پـرستاره
سـوغـات تـو گلوی پاره پاره
زلف رقیه لاله‌گون است            محاسن تو غرق خون است
یا ابتا آجرک الله

 

شکـر خدا که ما به هم رسیدیم
رخسـار هم در این خرابه دیدیم
سکینه می‌کند نظاره           بر این گلوی پاره پاره
یا ابتا آجرک الله

 

دو دریا اشک 2 - غلامرضا سازگار

متن نوحه ای سفر کرده کـه صد قافله دل همره تو است - غلامرضا سازگار

ای سفر کرده کـه صد قافله دل همره تو است
این همه زخم چرا بر روی همچون مه تو است         
                                   ابتا یا ابتا

 

دست پیش آورم و جامه به تن چاک کنم
تا کـه اشـک از رخ نـــورانی تـو پاک کنم
                                                       ابتا یا ابتا

 

شعلـه بیـدادگـران بـر پـر پـروانه زدند
همه با سنگ جفـا مـوی مرا شانه زدند
                                                        ابتا یا ابتا

 

خنده و شادی و دشنام و کـف و هلهله بود
ده تن از عترت تو بسته به یک سلسله بود
                                                        ابتا یا ابتا

 

شـــامیان یکسـره بـر گـریه مـا خنـدیدند
پـــای آوازۀ قــــرآن ســــــرت رقصیدند
                                                      ابتا یا ابتا

 

گلشن وحی خزان گشته گل یاس کجاست؟
ساقی تشنه لبـان حضـرت عباس کجاست؟
                                                        ابتا یا ابتا

 

خـاک ویـرانـه کجــا و شجـر طــور کجــا
شـب تـاریـک کجـــا و طبــق نـــور کجـا
                                                         ابتا یا ابتا

 

دو دریا اشک 2 - غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه امشب خرابه ام شد چراغانی - غلامرضا سازگار

نوحه حضرت رقیه سلام الله علیها

 

امشب خرابـه‌ام شد چراغانی
جان به کف دارم از بهر قربانی

جان شیـرینم در بـرم آمد                         سـایه بابـا بـر سرم آمد
آه و واویلا آه و واویلا

شامیان شامیان من پدر دارم
رأس خونین او را بـه بر دارم

آمدی بابا چشم ما روشن                         گشته ویرانه از رخت گلشن
آه و واویلا آه و واویلا

اشک چشمم کند مجلس‌آرائی
تــا کنـم از مهمـانم پــذیرائی

زلـف خونینم فـرش ویـرانه                         رأس‌ او شمع و من چو پروانه
آه و واویلا آه و واویلا

ای پـدر دیـده بگشا تکلّم کن
بر روی دخترت یک تبسم کن

ای سر پاکت هست و بود من                        بـوسه زن بر روی کبود من
آه و واویلا آه و واویلا

ای فـدای رخ بهتر از ماهت
یا بمان یا مرا بر به همراهت

رأس پاکت را در بغل گیرم                        با تو می‌آیـم، بی‌تو می‌میرم
آه و واویلا آه و واویلا

گـر چه بــابا ز هجر تو دلخونم
تـا قیـامت مـن از عمه ممنونم

پیش رویم خود را سپر می‌کرد                        هر دم از من دفع خطر می‌کرد
آه و واویلا آه و واویلا

من برای تو اشکم بوَد جاری
عمـه بـر من نمـاید عزاداری

در این خرابه می‌میرم امشب                        می‌کند دفنم نیمه‌شب زینب
آه و واویلا آه و واویلا

صـورت نیـلی‌ام را ببیـن بـابـا
گشته چون صورت مادرت زهرا

سیلی از دست قاتلت خوردم                        ای پدر ارث از مادرت بردم
آه و واویلا آه و واویلا

 

دو دریا اشک 2 - غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه امشب امشب بوی عطر یار آید - غلامرضا سازگار

امشب، امشب، بوی عطر یار آید
ماهم، ماهم، در این شبِ تار آید

آفتـاب نـی، مـاه ویــرانـه                           آمـدی پیشـم، چه غـریبانه

بابا! بابا! جــانم شود فدایت
بگذار، بگذار، گریه کنم برایت

از لب خشکت، بوسه می گیرم                        با تو می آیم، بی تو می میرم

دیشب،دیشب، شب تا سحر نخفتم
تـا صبـح، تا صبـح، یا ابتا می گفتم

هر کجـا نـامت، بـر زبان بردم                              تـازیانه از قـاتلت خـوردم

عمـه، عمـه، از من دفـع خطر کرد
خود را، خود را، از بهر من سپر کرد

بـا همـه داغم، با همه دردم                        بــرای عمه، گریـه می کردم

یاسم، یاسم، نیلوفری گردیده
سیلی، سیلی، نـاز مرا کشیده

امشب ای بابا، تو بکش نازم                          تا که من هم، جان در رهت بازم

اشکم، اشکم، وقف لب عطشانت
گوشم، گوشم، بـه نغمـۀ قـرآنت

اشک گلگون و خـون پیشـانی                         از تـو ویــرانه شد چـراغانی

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر زانو شده عصایم - غلامرضا سازگار

ویــران سرایم امشب شد میهمان سرایم             این جا که خیزران نیست قرآن بخوان برایم

هر شب صـدات کردم امشب دعات کردم              یــا در بـــرم بمـانی یـــا همــرهت بیایم

زهــرا عـذار نیلـی نگشـــود بهــر حیدر              مــن هـم به محضر تو صورت نمی گشایم

گر افکنی جـدایی در بین جسم و جــانم              دیگــر بـه جـان زهـرا از خـود مکن جدایم

مـن دختـر حسینم هــم سنگــر حسینم              مــاه صفــر محـــرم، شــام است کربلایم

خــواهم در این خـرابه دور سـرت بگردم              دیـــوار گشتـه حـائل، زانـو شــده عصایم

دیشب به شوق وصلت تاصبح گریه کردم              امشـب بگــو اسیـــران گـــریند در عـزایم

کـی گفته در خـرابـه شبها گـرسنه خفتم              بعـد از تو بــوده هـر شب خون جگر غذایم

دانـی چـرا عـدویم تا حــد مـرگ می زد              فهمیـده بـود از اول مـن دخت مــرتضـایم

تــا دور او بگــردم تــا دست او ببـوسم              ای کــاش همـــرهت بود عمــوی با وفایم

هـر چنـد روسیــاهم آلودۀ گناهم
مولا بگیر دستم من "میثم" شمایم

 

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر نوحه یار سفـر کرده من از سفر آمده - غلامرضا سازگار

یار سفـر کردۀ من از سفر آمده
خرابه را زینت کنم که پدر آمده

خوش آمدی ای پدر!                                      مرا به همره ببـر

تـو کعبه ای و من نمـاز آورم سوی تو
با اشک خود شویم غبار از گل روی تو

خوش آمدی ای پدر!                                       مرا به همره ببـر 

قدم قدم به زخم دل نمکم می زدند
پدر پدر می گفتم و کتکـم می زدند

خوش آمدی ای پدر!                                        مرا به همره ببـر 

جان پـدر کبـودی صورتم را ببین
شبیه مادرت شدم، قامتـم را ببین

خوش آمدی ای پدر!                                        مرا به همره ببـر 

نفس درون سینه ام شده تاب و تبم
من بوسه گیرم از گلــو تو ز لعل لبم

خوش آمدی ای پدر!                                        مرا به همره ببـر

چـرا عـذار لالـه گون بَرِ من آورده ای
محاسن غرقه به خون بَرمن آورده ای

خوش آمَدی ای پدر!                                     مرا به همره ببـر

ای عمه ها وخواهران!دست حق یارتان
رفتـم بـه همــراه پـدر، حق نگهدارتان

خوش آمدی ای پدر!                                       مرا به همره ببـر

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر شب و خورشید و آشیانه من - غلامرضا سازگار

شب و خورشید و آشیانۀ من                            نورباران شده است خانۀ من

طَبَقِ نور شد در این دل شب              پـاسـخ گـریــۀ شبــانۀ من

بوی بابا رسد مرا به مشام
ابتا مرحبـا! سـلام، سـلام

مصحفِ روی دست من سر تو است                            هیفـده آیـه نقـش منظـر تـو است
زخــم هـــای ســـر بـریـــدۀ تـو              شـاهد زخـم هـای پیکـر تــو است

در رگ حنجر تو دیده شده
که سرت از قفا بریده شده

تــو نبــودی فــراق آبـــم کرد                                عمـه بیدار ماند و خوابم کرد

صــوت قــرآن تــو دلـم را برد              لب خشکیـده ات کبابم کرد

ای علی بر لب تو بـوسه زده!
چوبِ کی برلب تو بوسه زده؟

تا به رویـت فتـاد چشم تـرم                            پاره شـد مثـل حنجــرت جگـرم
خواستم پـا نهی به دیدۀ من              پس چــرا بــا سـر آمدی به برم

دامن دخت داغدیدۀ تو
گشت جای سر بریدۀ تو

طفل قامت خمیده دیده کسی؟!                              مثل من داغدیده، دیده کسی؟!

بـر روی دسـت دختــر کوچـک              سـر از تن بریـده دیـده کسی؟!

من نگویم به من تبسّم کن
با نگـاهت کمـی تکلّم کن

ماهِ در خاک و خون کشیدۀ من!                          گـل سـرخ ز تیـغ، چیــدۀ من!

کــاش جـای سَـر بریــدۀ تــو              بــود اینجـا سَـــر بُریــدۀ من

نیزه بـر صورتِ تـو چنگ زده
کی به پیشانی تو سنگ زده؟

هـر کجـا از تـو نـام می بردم                           از عـدو تازیانــه می خـوردم

وعــده ی مـا خرابه بـود ولی              کـاش در قتلگـاه می مــردم

به خدا شامیان بدند، بدند
تو نبودی مـرا زدنـد، زدند

کودک وحی کی حقیــر شود؟                         طفل آزاده چـون اسیـر شود؟

از تو می پرسم ای پدر! دیدی              دختـر چـار ساله پیــر شود؟

قامت خم گواه صبر من است
گوشۀ این خرابه قبر من است

حیـف از ایـن لـب و دهن باشد                          که بر او چوب بوسـه زن باشد

دوست دارم که وقت جان دادن              صـورتت روی قلب من باشـد

اشک تو جاری از دو عین من است
بـوسـۀ مـن شهـادتیـن من است

شامیــان گریــه ی مـرا دیدند                           همگی کف زدنـد و خندیدند

مـن گـل نوشکفتـه ای بــودم              همـه بـا تازیـانه ام چیدنــد

تازیانـه گریست بـر بدنم
بدنم گشت رنگ پیرهنم

همــه عالـم گـریستند به من                           همچو میثم گـریستند به من

دل تنگ عــدو نسـوخت ولی              سنگ ها هم گریستند به من

گریـه بایـد بـرای غربت من
که شود این خرابه تربت من

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه یک مدینه کرامت - غلامرضا سازگار

مشعــل فــــروز ولایــت، آیینـۀ کــوثـرم من           زهـرای زهـرا خصـایـل، ریحـانة الحیـدرم من

هرچند هستم به ظـاهر، طفـل یتیمی سـه ساله              حتـی چهـل سـالگان را در کـودکی مـادرم من

طفلـم ولـیکن چه طفـلی،طفـل حسین شهیدم              یـک فاطمه صبـر و ایثار، یک زینب دیگـرم من

طفـل صغیــر حسینم، نـی نـی، سفیـر حسینم              فـریاد سـرخ ولایـت، خـون را پیــام آورم مـن

نـاموس بیـت الولایــم، شام است کرب و بلایم              بـا یک مـدینـه کرامـت، یک کـربلا لشگرم من

وجـه خـدا شمـــعِ بزمـم، ویرانـه میدان رزمـم              شـام است تسلیم عزمم، از کـوه محکمتـرم من

پیـــروز میـدان عشقم، شمشیر فتـــح دمشقم              با عمـۀ قهـرمـانم، هـم گـام و هـم سنگـرم من

با قـامت کـوچک خــود، یک اسوه ی استقامت              بـا صـورت نیلـی خود، خـورشیـد روشنگرم من

یـاقـوت از دیـده سفتـم، بــا مـردم شـام گفتم              آخـــر چــرا می زنیـــدم فرزنـد پیغمبــرم من

شـد مصحـف پیکــرم پــر از آیــه بـا تازیانــه              یــک ســورۀ کوچکم،نـه! قرآن ز پا تا سـرم من

مـن طایـر قدس بودم، میخواندم و می سرودم              اکنــون کنــار خــرابه، صیـد شکسته پــرم من

پیـوسته بـاب المرادم، تـا حشر بــاب الحسینم         شهر شهادت حسین است، بر این مدینه درم من
شام بـلا رزمگـاهـم، شمشیـر مـن تیـر آهـــم          هر قطره اشکم سپـاهم،کی گفته بی یــاورم من

دشمن مرا هم کتک زد، بـر چهره، مهـر فدک زد              فهمیـــد از روز اول، بـــر فــاطمـه دختـرم من

عمرم به پایان رسیده، خون از دو چشمم چکیده              امشب ز رنگ پــریـده، گل بـر پـدر می برم من

میثم! به دامان من زن پیوسته دست توسّل
زیـرا که باب الحـوائج تـا دامن محشرم من

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه بوی گل غلامرضا سازگار

طایــر گلـزار وحــی! کجاسـت بــال و پــرت؟              کـه بـا سـرت سـر زدی بـه نـازنین دخترت

ز تـنــدبــاد خـــزان شکفتـه تـر مـی شـوی              می شنـوم هـم چنــان بوی گل از حنجرت

بــه گـوشـۀ دامنـم اگــر چـه خــاکـی بُــوَد              اذن بــده تـــا غبـــار بگیـــرم از منظرت

تــو کعبـه مـن زائـرت، خــرابـه ام حــائـرت              حیــف کـه نتـوان کنـم طـواف دور سـرت

ببیـن اسیـــرم، پـــدر! ز عمـر سیــرم، پــدر!                               مـــرا بـــه همـره ببر بـه عصمت مـادرت

فتـح قیـــامـت منـم، سفـیــر شـامـت منـم              تــویـی حسین شهیــد، منـم پیـام آورت

منــم کــه بـایـد کنــم گــریـه بــرای پـــدر              تو از چـه گشته روان، اشـک ز چشـم تَرَت

خرابه شأن تـو نیـست، نگــویـم اینجــا بمان              بیـــا مــــرا هـــم ببر مثل علی اصغـرت

پیکـــر رنجـــور مــن گــرفتــه بـــود التیام              اگــر بغـــل می گــرفت مــرا علی اکبرت

این همه زخمت که هست بر سر و روی و جبین              نیـزه و شمشیر و تیـر چـه کـرده با پیکرت

اگـر چـه میثم نبود به دشت کرب و بلا
به نظم جان سوز خود گشته پیام آورت

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه تـا کـی ز تـن درد فــراقـم جان بگیـرد - غلامرضا سازگار

تـا کـی ز تـن درد فــراقـم جان بگیـرد              امشب دعا کـن عمـر من پـایان بگیرد

گیـرم وضــو از اشـک و رویت را ببوسم              آنسان کــه زهـرا بـوسه از قرآن بگیرد

با من بگو کی دیـده یک طفـل سه ساله              رأس پــدر را بــر روی دامـــان بگیرد

بـا مـن بگو کی دیده یک مـرغ بهشتی              چون جغد جـا در گوشـۀ ویـران بگیرد

بـا مـن بگـو کی دیـده طفلی در خـرابه              اشک پـــدر را بـا لـب عطشـان بگیرد

بـا من بگــو کـی دیـده اشـک میزبانی              خاکستـر و خـون از رخ مهمــان بگیرد

با من بگـو ای جـان بـابا، با چـه جرمی              دشمن هـزاران بـار از من جــان بگیرد

با من بگـــو کـی دیــده با رسم تصدق              ریحانـه ی زهــرا ز مـردم نـان بگیـرد

بــــا من بگو ای جان بابا با چه جـرمی               دشمن هـزاران بار از مـن جــان بگیرد

دست ار نداری با دو چشم خود دعا کن              زخــم دل مـن از اجـل درمــان بگیرد

«میثم!» سزد در ماتمم آنسان بگریی              کز سیل اشکت چرخ را طوفـان بگیرد

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه ای آل عصمت قـرآن بخوانید - غلامرضا سازگار

ای آل عصمت قـرآن بخوانید
از اشک دیـده گوهـر فشانید

ماهم جلوه‌گر آمده                              بابا از سفر آمده

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

مویم سفید و رنگ پریده
شد میهمـانم رأس بریده

روی غرقه خون دیدنی است       حلق پاره بوسیدنی است

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

امشـب خـرابه بیت‌الولا شد
سرتاسر شام کـرب و بلا شد

سرو گلشن احمدی                        از چه با سرت آمدی

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

ای مـاه رویــت آیینـه من
صورت نهادی بر سینه من

مثـل لالـه بـویت کنــم                 با اشک شستشویت کنم

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

بابا نگـه کن رویـم کبـــود است
در سن طفلی جرمم چه بوده است

جسمم خسته بود ای پدر               دستم بسته بود ای پدر

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

هر جا برایم عین خطر بود
بر حفظ جانم عمه سپر بود

عمه گشته دور سرم                         مثــل پــدر و مــادرم

مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

هم بر دو دستم سلسله دارم
هم بـر دو پــایـم آبلـه دارم

کـوه غصــه را بــرده‌ام                     سیلی از عدو خورده‌ام
مظلوم یا حسین یا حسین (2)

 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن نوحه شده روشن چشم بیدارم - غلامرضا سازگار

شب تـار است و خـرابۀ مـن مثـل روی پـدر گشته نورانی

مگر خورشید سرزده به سحر در خرابه در این شام ظلمانی؟

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

خـرابه شـد بـاغ لالۀ من، آه و نالـۀ من بـر سما خیزد

ندارم آب تا زنم به رویش، جای آب، اشک دیده‌ام ریزد

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

بیـا عمـه! تـا نظـاره کنـی روی دامن من روی گلگــون را

به پیشانی جـای سنگ ستم زخم تیغ جفا رأس پر خون را

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

به جـای من سـر نهاده پدر روی دامن من آه و واویلا
بدن مانده روی خاک زمین سر جدا ز بدن آه و واویلا

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم

 

دعا کن ای عمه جان! ز کرم من دگر بروم همـره بابا
مرا امشب در جنـان ببـرد تــا روم به بر مادرم زهرا

شده روشن چشم بیدارم
پـدر آمده بهــر دیـدارم
 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه من اختر پنج آفتابم - غلامرضا سازگار

من اختــر پنــج آفتـابم                    در بحــر کمـال درّ نــابـم

کودک نـه که مرد انقلابم              کرده است حسین،انتخابم

در شام، امید کربلایم
قـرآن شهیـد کربلایم

 

از خـون خدا پیام دارم                  یک کرب‌وبلا قیام دارم
بیـن همـه احترام دارم              حکم از طرف امام دارم

ویرانه حراست، من رسـولش
شام است مدینه، من بتولش

 

ویرانه بهشت و من فرشته                  با طینـت فاطمـه سـرشته
جسمم به امیـر شام گشته              قرآن به کعب نـی نوشتـه

هر چند که دختر حسینم
یک زینب دیگـر حسینم

 

عالم شـده یـادوارۀ من                  هـر روز بـود هـزارۀ من
هر لحظه غم دوبارۀ من              تابـد همه‌جـا ستارۀ من

از خصم اگر جسارتم شد
قبـرم سنـد اسـارتم شد

 

من باب مـراد عالـم استم                  در قدر و جلال، مریم استم
یک فاطمـۀ مجسـم استم              در مـاه صفـر محـرم استم

خیزد به دیار غربت من
بوی شهـدا ز تربت من

 

یـک بلبــل دور از آشیـانه                  خون دل واشک و آب ودانه
چون فاطمـه برتنش نشانه              از بـوســۀ گـرم تـــازیانــه

برشانه نشسته ضربت مشت
بـر چهـره نشان پنج انگشت

 

شب بـود کـه آفتابم آمد                  آن شب که پدربه خوابم آمد
از دیـده گـلاب نابـم آمد              لبخنـد زدم کـه بـــابـم آمد

سر بر روی سینه‌اش نهادم
دوران فــراق رفـت یـادم

 

مـن بــودم و لالـۀ امیـدم                  گـل گفتم و بـاز گل شنیدم
ناگاه زخـواب خوش پریدم              دیدم همه رابه خواب دیدم

نالیدم وسر به جیب بردم
انگـار هــزار بـــار مُـردم

 

من بـودم و چشم اشکبارم                  من بـودم قـلب داغـدارم
من بودم و هجـر روی یارم              نه صبر، نه تـاب نه قـرارم

من مـاندم و نالۀ جدایی
صد پـرده نوای نی‌نوایی

 

بغض گلـویم دوباره وا شد                  انگـار کـه شام، نی‌نوا شد
یک لحظه خـرابه کربلا شد              مرگ آمد و حاجتم روا شد

نومید شدم، ز پا نشستم
دادند سـر پـدر به دستم

 

من بودم و اشک در دو دیده                  من بـودم و قامت خمیده
من بـودم و حنجـر بــریـده              روح از قفـس تنـم پریـده

از خون جگر وضو گرفتم
گل‌بوسه از آن گلو گرفتم

 

گفتم: پدر! ای امید جانم                  با سـر زده سر به آشیانم
تقدیم تـو اشک دیدگانم              دنبـال تـو پـر زند روانم

بگذارکه اصغر تو گردم
قـربانی دیگر تو گردم

 

بـر رأس پـدر سـلام دادم                    غم داد چو برگ گل به بادم
تـا بوسه بر آن گلـو نهادم              یک نـاله زدم، ز پـا فتـادم

باشد که به ناله‌های «میثم»
آهـم برسـد به گـوش عالم

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر ای مـرتضـی علـی بـه نگـاه پــدر علی - حاج غلامرضا سازگار

ای مـرتضـی علـی بـه نگـاه پــدر علی                   آیینـۀ تـمــامــی پیـغـــامبـــر علی
نفس نفیس ختـم رسـل را چـراغ جان         نخـل امیــد خـون خــدا را ثمـر علی
بــاید که افتخــار بـــه پیغمبـران کند         وقتی حسین مثـل تـو دارد پسـر علی
فـرزنـد ارشـد پـــدر عــالـم وجــــود         بحـر کـرامـت علـــوی را گهــــر علی
خـواهد جمـال خـویش تمـاشا کند اگر         بــاید نگه کنـد بـه تـو خیرالبشـر علی
زیبـد علـی کنـد بـه رسـول خـدا سلام         وقتـی کنـد به مـاه جمـالت نظـر علی
هر چه پدر نگــاه کنـد بــر جمــال تـو         مشتاق دیــدن تــو شـود بیشتر علی
معــراج می‌کنـد چـو رسـول خـدا نماز         وقتـی بــایستـی بـه نمـاز سحـر علی
در روی تـوست سورۀ والشمس جلوه‌گر         در فـرق تـوست معجز شق‌القمـر علی
دشمن ز زنـده بـودن خود می‌کند فـرار         وقتـی تـو ذوالفقار کشی از کمــر علی
بـاشد همیشـه بـر جگــر تشنۀ حسین         داغ تــو ای رســول خـدا را جگر علی
خیـزد ز جا به حرمت ختم رسل حسین
     چون می‌کنی زپیش نگاهش گذر علی
دشمن چـو دیـد روی تـو در صحنۀ نبرد         گفتـا ظهــور کــرده رســول دگر علی
تـرسم کـه قطعه‌قطعه کنندت، خـدا کند         دشمن ز نــام تــو نشـود باخبـر علی
وقتی که ریخت خون تو بر چهرۀ حسین         افتـاد جــان خـون خـدا در خطر علی
وقتی پـدر زبـان تــو را در دهـان مکید           رودفرات گشت به چشمش شرر علی
زخـم تـو آیـه، جای سنان نقطه‌های آن         تو زیـر پــا کتـاب خـدایـی مگـر علی
پیش از رسـول ریخت پدر آب خوشگوار         روی دهان خشک تو از چشـم تر علی
جسمت کنـار جسـم پـدر دفن شد ولی         بر نوک نیزه شد سرتان همسفـر علی
دشمـن هـزار بـار زدت زخـم روی زخم         می‌خواست کـز تـن تو نمـاند اثر علی
هر ضربه‌ای که بر تـو ز شمشیرها رسید                     می‌خورد مستقیـم بـه قلـب پدر علی
تـا هست در گلو نفس و روح در تنش
«میثم» همـاره بر تو بود نوحه‌گر علی
  
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن نوحه هوا سوزان، قحط آب روان - حاج غلامرضا سازگار

هوا سوزان، قحط آب روان بانگ العطش از خیمه برخیزد
علی‌اصغر نـاله می‌زند و اشک چشم ربـاب از بصــر ریزد
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان
نفس گشته از شرار عطش شعله در جگر طفل شش‌ماهه
فضا گشتـه در میـان حـرم تیـره در نظر طفل شش‌ماهه
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان
تلظی‌هـای علـی بـه جگــر شعله می‌زند ای ساقی عترت!
شده ساقی چشم تشنه‌لبان بر لب آمده جان ای یم غیرت!
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان 
رقیـه مـاننـد مـرغ سحــر تــا سحـــر زده پـر دور گهـواره
لبش خشک و با سرشک بصر لحظه‌لحظه رود از کفش چاره
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان
تو بـا کام خشک و دیــدۀ تر جام خالی ما را تماشا کن
به چشم خود کام خشک و لب سیدالشهدا را تماشا کن
ابالفضل! ای ساقی طفلان
تو تنهایی، ما همه عطشان

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن نوحه امشب به حریم شه دین قحطی آب است - حاج غلامرضا سازگار

امشب به حریم شه دین قحطی آب است
امشب جگـر کودک شش‌ماهه کباب است
یا حضرت عباس (2) 
برخیز ز جا ای پسر ساقی کوثر
از بهر جگـرْ سوختگان آب بیاور
یا حضرت عباس (2) 
ممنوع شده آب به گل‌های مدینه
تبخال زده لعل لب خشک سکینه
یا حضرت عباس (2) 
در گلش دین خشک شده غنچه و لاله
بشنـو ز حـرم العطش طفــل سه‌ساله
یا حضرت عباس (2) 
امشب حــرم‌الله همـه تشنه آبند
گریان همه بر تشنگی طفل ربابند
یا حضرت عباس (2) 
امشب ز عطش آل علی در تب و تاب است
دریا شده آتـش جگـــر آب کبــاب است
یا حضرت عباس (2) 
از آب به هر تشنه لب این طرفه پیام است
بی‌ذکــر حسین‌بـن‌علـی آب حــرام است
یا حضرت عباس (2)
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر زندگی کـائنات، بستـه بــه مـوی حسین - حاج غلامرضا سازگار

زندگی کـائنات، بستـه بــه مـوی حسین                    زائـر بیـت خـداست، زائــر کـوی حسین
زخـم جبینش زنــد، خنـده بـه سنـگ بلا         خـون جبین می‌شود، آب وضوی حسین
چشمۀ زخم تنش، چشمۀ فیـض خداست         آب بقـا را بقـاست خــون گلـوی حسین
تیر بلا، شمع دل، مهر جبین، سنگ دوست         روز ازل، خــون گـرفت آب ز روی حسین
بـذل کند همچنـان میـــوۀ مهــر و وفـا         هر چه پَراند عدو، سنگ به سـوی حسین
آب بقـا خـورده آب از دو لـب خشـک او                      خضـر بـوَد تـا ابــد تشنـۀ جوی حسین
حنـجر خشک حسین، تشنۀ جـام الست         مجلسیـان الست، مسـت سبـوی حسین
مصحف زهـرا کجـا؟ سـم ستـوران کجا؟         پنجـۀ قـاتـل کجــا؟ طـرۀ مـوی حسین
موهبت ذات هوست، لطف و عنایات اوست
«میثم» اگــر می‌شـود، مرثیـه‌گـوی حسین

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر صــدات بـرد دلـم را بــه آسمـان مهدی - حاج غلامرضا سازگار

صــدات، بُــرد دلـم را بــه آسمـان مهدی
فــدای حنجــرۀ خستــه‌ات شــوم مـولا
کدام خیمه، بـه دور تـو، حاجیان جمع‌اند؟
خوشا به حـال دل اهـل خیمه‌ای که تـو را
رسد ز حنجــرۀ سنگ‌هـای مکه به عـرش
بیـا کـه اشک بـریـزیم بـا تـو در عــرفات
تــو ســاکـن عــرفـاتی و جـدّ مظلومت
نگاه مـا همــه مــانده، به اشک دیدۀ تو
هنــوز، پــرچم سـرخ حسین می‌خــواند
هنــوز نغمــۀ قـرآن رسد ز نیـزه به گوش
                  خوش است از تو شنیدن دعا بخوان مهدی
بخوان کـه بـا تـو بخوانند، حاجیان مهدی
کجـا، دو دسـت گشودی بر آسمان مهدی
چو جـان خویش گرفتند، در میـان مهدی
صدای نـالـۀ «یـا صاحب‌الـزمـان» مهدی
بــه یـاد جـدّ غریبت، ز دیــدگـان مهدی
ز مکـه سـوی بیــابـان بــوَد روان مهدی
نگـاه تـوست بــه دنبـال کــاروان مهدی
ســرود «سیـدی الغــوث الامـان» مهدی
هنوز زخم حسین است، خونْ‌فشان مهدی
ز لطـف و رحمت و آقـایی تــو کـم نشـود
دهی به «میثم» اگر روی خود نشان مهدی
 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر بـیــا و درد هـجــران محبّــان را مـداوا کــن - حاج غلامرضا سازگار

بـیــا و درد هـجــران محبّــان را مـداوا کــن
نگـاهی از کــرم بــر چشــم‌هـای بسته ما کن
تمــام آفــرینش بی‌تـو بـاشد، جسم بی‌جـانی
بیــا بـا یـک نگه، بـر خلـق، اعجـاز مسیحا کن
بیـا از غـربـت جــدّت بگـــو، بــا مـردم عـالم
بیـا و چشـم مـا را، از ســرشک سرخ، دریـا کن
بـیـا دسـت یــدالـلهی، بـــرون از آستیـن آور
طنــاب خصـم را، از دسـت‌های عمّـه‌ات وا کن
کنـار علـقمـه بــا مــادر مظلــومــه‌ات زهــرا
دو چشم خــویش را دریا، به یاد چشم سقا کن
سر بــالای نـــی، آوای قــرآن، خنـدۀ شــادی
بیـــا دروازۀ ســاعـات و زینـب را تمـاشـا کـن
بیا! با اشک کن، همچون عموی خویش، سقّایی
بـریـز از دیـده خـون و گریه بـر اولاد زهرا کـن
بیا بیـرون بکش از حنجر شش‌ماهه، پیکـان را
پسـر کـه ذبـح شد از تیـر قـاتـل، فکـر بابا کن
بیـا تشییـع کـن بـا نـوجوانان، نعش اکبــر را
به اشک دیـدۀ خـود، شستشـوی مـاه لیلا کن
بریزد خون «میثم» تا بـه خـاک پـای یــارانت
بیــا او را بــرای روز جــــانبازی، مهیـــا کـن
 

یک ماه خون گرفته 4- غلامرضا سازگار

متن شعر یک‌ شب رسد که شام فراقت سحر شود - حاج غلامرضا سازگار

یک‌ شب رسد که شام فراقت سحر شود
بـــا طــول غیبتت، نشـود کم امید ما
گردد ز کعبه، بانگ «انا المهدی»‌ات بلند
آیــا شـود کـه بگذرد این روزگــار تلخ؟
از گریـۀ زیـــاد، شـود اشکِ دیــده کم
روزی به بحر رحمت حق، غرق می‌شوم
آمینی از تــو، کــــار هــزاران دعا کند
تـا بشکنیم، فــرق بتــان را، خلیـل‌وار
پــروانه‌وار دور سـرت گــردد آسمــان
                 خورشید عـارضت، ز حرم جلوه‌گر شود
این روزگار تلخ، زمـانی بــه ســر شود
یک‌دم جهــان ز آمدنت بـا خبـر شود
«آری شود، ولیک، به خون جگر شود»
زین گریه، اشک دیدۀ ما بیشتر شــود
کـاین سینه پیش تیر بلایت سپر شود
دستی گشا، وگرنه دعـــا بی اثـر شود
هر مشت ما به روز ظهـورت، تبـر شود
خورشید بر تـو پرچم فتح و ظفر شـود
یک عمر با دعـای فــرج زنــده مــانده‌ایم
«میثم» دعا کن این شب هجران سحر شود
 

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن شعر من پـــاره‌ای از پیکــر عـرش خدایم - حاج غلامرضا سازگار

من پـــاره‌ای از پیکــر عـرش خدایم                        مـن کعبـــه اهـــــل ولایـــم، کربلایم
خـاکـم ولی آغشته بـا خـون حسینم              تـا صبـح روز حشــر، مـدیــون حسینم
از روز اول خــون آدم ریـخـت در من              دریای اشک از چشم عالم ریخـت در من
از قلـب من بـاب بلاها گشت مفتوح              میخواست در من غرق گردد کشتی نوح
در من خلیل الله پایش خورد بر سنگ              از خون پاکش این زمین را کـرد گلـرنگ
مـن در فـراتـم اشـک اسمـاعیل دارم              من سـایـه‌بـان از بـــال جبـراییـل دارم
مــن انبیـــا را شاهـــدِ زخــمِ بلایم              مـن یـک جهـان کـرب و بلایم: کـربلایم
تا بر حسین آغـوش خـود را بـاز کردم              از کعبـه دل بــردم، بـه جنت نـاز کـردم
از اول خلقـت کـه حـق بخشیـد بودم              آغـوش خـود بـر یــوسـف زهرا گشودم
بــا خـاک خـود درمـان درد عـالمیْنم              خــاکم مپنــداریـد، مـن شهــر حسینم
من در درون، هجده بهشتِ یاس دارم              مــن در کنـــار علقمـــه، عبــاس دارم
من دور هفتـاد و دو لالـه پـر گشودم              آغــوش خود را بــر علی‌اصغـر گشـودم
در مــن فـــروغ حقتعــالی را ببینید              خـــورشیـد زهــرا، مــاه لیلا را ببینیــد
در مـن عـلی‌اکبــر ز زخــم بی‌شمـاره              شد مثل تسبیحی که بنـدش گشتـه پاره
مــن روضۀ گـل‌هـای بی‌خـار حسینم              تـا صبــح مـحشـر میهمــان‌دار حسینم
مهمان من بینِ دو دریا تشنه جان داد              لبهای خشکش را به هـر نسلی نشان داد
مهمان من بـا لحن شیرین بـا حلاوت              می‌کــرد نــوک نیـــزه‌ها قــرآن تلاوت
مهمان من چون بسمل بی‌بـال گردید              مــانند قــرآن حـرمتش پــامـال گردید
مهمــان من در سینـه دارد داغ یاران              دردا کـه شـد با داغ یــاران سنـگ باران
مهمان من جــز زخــم در پیکر ندارد              مهمــان مـن بــر پیکـر خـود سـر ندارد
مهمـان من بـــزم عـزا را دوست دارد              مهمــان مـن اشک شمــا را دوست دارد
مهمان مـن بـر امت جـدش دعـا کرد              خـون گلـوی خـویش را وقــف شما کرد
مهمـان مـن ســـر در ره اسـلام داده              از حلـق خـونیـن بــر شمـا پیغـام داده
مهمان من زخمش لباسش بود بر تن              پیـراهنش را هـم بـه غـارت بـرد دشمن
وقتی ز رگ‌های بریده خـون فشـانده              اول ســـلامِ شیـعیـــانـش را رســانده
فرمــود چـون نوشید آب سرد، یاران                            بـر من بــریـزید اشـک چـون ابر بهاران
«میثم» اگر چون آب در آتش بجوشد
حاشا کـه بی ذکـرِ حسین، آبی بنوشد

دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار

متن شعر شبی از خویشتن سفـر کردم - حاج غلامرضا سازگار

شبی از خویشتن سفـر کردم

سیــر کـردم جهــان بـالا را

بین قصری ز باغ‌های بهشت

دیــدم امّ‌البنیـن و زهــرا را                   

آن یکی بــود رکــن شیر خدا

دگری بــود مـــادر شهـــدا

 

عجبـا! نـام هـر دو فاطمه بود

ذکرشان شمـع محفل همه بود

نگـــه آن دو مهربـــان مـادر

گه به گودال و گه به علقمه بود            

هر دو را اشک و خون روان ز دو عین

بهـر عبــاس بــود و بهـــر حسیـن

 

گفت ام‌البنین به دخت رسول

کی سلام خدا به جان و تنت!

ای هــزاران‌  هــزار عبــاسم

به فدای حسیـن بــی‌کفنـت                

 

داده‌ام در رهش چهـار شهید

کـاش بـودی مرا هزار شهید

گفت زهـرا کـه ای بلنـد اقبـال

گلبـن چـار لالـــۀ پـــرپـــر!

 

چـار فرزنــد تـو عزیـز من‌انـد

بلکـه هـر چــار را منــم مـادر                

پسـران تـو، نـور عین من‌اند

مثل عباس تـو حسین من‌اند

 

بـاغبـان چهـــار لالـــۀ یـــاس!

پسـرانـت تمــام اشجـع نــاس

دوست دارم من ای ستوده‌خصال

تــو برایـــم بگویـــی از عبـاس               

از علمــــداری و وفــــاداریش

ادب و غیـــرت و فـــداکاریش

 

گفـت: بـی‌بـی از آن سـرافرازم

که شد عباس من فدای حسین

اینکه اشکم ز دیدگان جاری‌ست

می‌کنـم گریـه از بــرای حسین             

گـرچه عبـاس رفته از دستم

من شریـک غم شما هستم

  

فاطمـه گفت: مــادر عبـاس!

من تـو را نیـز یـار و همدردم

تو نبودی، ولی به جای تو من

بهـر عبــاس، مــادری کـردم                

پـدرم  آب  بهـــــر  او  آورد

او به عشق حسین آب نخورد

 

اشـک ام‌البنیــن بـه رخ جــاری

گفــت ای مــــادر فـــداکـاری

از حسینت بگــو بــه امّ‌بنیـــن

آنچــه خـود دیـدی و خبر داری            

با مـن از حنجــرِ بریــده بگــو

قصـه‌ای از ســر بریــده بگـــو

 

گفـت بــر پیکــر مطهــر او

زخـم‌هـای دوبــاره را دیــدم

لب خشکیده چشم از خون تر

حنجـر پـاره‌ پــاره را دیـــدم       

گاه، ذکرش علـی و فاطمــه بود

گاه چشمش به سوی علقمه بود

  

تــو نبـــودی ببینـی عبـاست

تیر بر دیده‌اش چگـونه نشست

وقتـی عبـاس اوفتـاد بـه خاک

کمــر زینـب و حسین شکست          

کمری که شکسته شد ز ملال

باز از سـم اسب شد پـامـال

 

 

روز محشر که می‌شود، عباس

بـا چنیـن غیـرت و فـداکاری

بـــاز هـم مثـل روز عــاشورا

بــر حسینـم کنـد علمــداری              

او که بـر آل فاطمــه یار است

در صف حشر هم علمدار است

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر آب از خجالت لب خشک تو آب شد - غلامرضا سازگار

آب از خجــالت لـب خشک تـو  آب شد
دریا ز اشک سـرخ تو رویش خضـاب شد

 

وقتــی کــه آب را بــه روی آب ریختـی
در آتـش دلـت دل دریـــا کبــاب شــد

 

آب فــرات آبـــرو از دســت داده بـود
وقتی چکیـد اشـک تـو در آن گلاب شد

 

هر موج، پیش چشم تو چون کوه آتشی
هر جـرعه یـک تلـظـی طفـل ربـاب شد

 

در پیش تیـرها چو کمـان قامتت خمید
از بس‌کـه پیکرت سپـر مشـک آب شـد

 

وقتـی برای غربت تو مشـک گـریه کـرد
مـاننــد دود در نظـــرت آفتـــاب شـد

 

آخـر نـه منـع آب ز مهمــان بــود گنـاه
چون شد که این گناه به کوفی ثواب شد؟

 

«میثم!» بریز خون دل از دیده بی‌حساب
زیرا بـه اهـل‌بیت، ستـم بی‌حســاب شد

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر تو شیر شیر خـداوند اکبری عباس - حاج غلامرضا سازگار

تو شیــر شیـــر خـداونــد اکبـری عباس!
تو ذوالفقــار حسینـی و حیــدری عبـاس!

 

قسم به دیده و دستت که شد فدای حسین
همیشــه دیــده و دســت بـرادری عباس!

 

تو باب حاجـت و باب المراد و باب حسین
تــو از تمـام شهیـدان حق، ســری عباس!

 

عجب نه گـر بــه تـو زهـرا پسر خطاب کند
کـه در جـلال، حسیــن مـکـرری عبــاس!

 

به دوش توست لوای حسین در صف محشر
پـس از علــی تـو علمــدار محشری عباس!

 

تـو دستیــار حسینــی، اگـر‌ چـه بـی‌دستی
تــو  پــایدارتـــرین دسـت داوری عبـاس!

 

حسیــن را نـه فقـط ظـهـــر روز عـاشــورا
همیشــه میــــر و علمـدار لشکری عبـاس!

 

بـه خـون فـرق سـر ودست وصورتت سوگند
تـو شهــر خـــون خـداونـد را دری عبـاس!

 

روا بــــوَد کـــــه بــه آب فـرات نـاز کنـی
فـرات چیست؟ تو فــرزنـد کـوثری عبــاس!

 

هــزار مـرتبـه «میثـم» فــدای خــاک رهت
کـه تـــو فــدایــیِ آل‌ پیمبـــری عبـــاس!

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر ماه انجمن ندیده است به زیبایی تو - غلامرضا سازگار

مــاه انجمــن نــدیــده اسـت بـه زیبـــایی تو
دل بَـــــرد از قـلــــــم صـنــــع دل‌آرایـی تو

 

صلــواتـی کـــه خـداوند فــرستد بــه رسـول
بــه لــب خشـــک تـــو و دیــدۀ دریـایی تو

 

تیـر جای پـدرت بـوسه بـه چشمـانت زد
مشک هم اشک‌فشان گشت به سقایی تو

 

جــان گـرفتی بـه کـف و دور امــامت گشتی
ای بــه قــربـان تــــو و طینـت زهـرایی تو

 

آب تــا حشـر بـــه دور حــــرمـت می‌گـردد
بـحــر حیــــــرت‌زدۀ صبــر و شکیبـایـی تو

 

پـــا بـــه دریــــــا زدن و تشنــه بـرون آمدنت
تــا صـــف حشـــر بــــود شـــاهد آقـــایی تو

 

رو بــه ســـوی کــف العبــاس نهــــادم دیدم
دست‌هــــای تـو کنـد گـــریـه بـه تنهــایی تو

 

جلــوه در علقمــه مـی‌کـــرد بـه چشـم زهرا
از پــس پــردۀ خــــون روی تمــاشــایی تو

 

ادب و عـــاطفـه و عشــــق و وفـــا و ایثــار
جـان گـــرفتند ز انـفـــــاس مسیحــایی تو

 

«میثـــم» از قـــول همـه هـاشمیان می‌گوید
نیـست بــر بـام فلــک مــاه بــه یکتایی تو

 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر تو دست و بازو و شمشیـر حیدری عباس - حاج غلامرضا سازگار

تــو شیـر شیـر خـداونـد اکبـری عبـاس                  تو دست و بازو و شمشیـر حیدری عباس

علـی است نفـس پیمبـر به گفتـه قـرآن         تو نیـز نفـــس عـزیـز پیمبـری عباس

حسیـن را همـه جـا سیدی صـدا کردی         مگر نـه اینکـه تــو او را برادری عباس

نبـی است شهـر علـوم و درش علـی آری         تـو شهـر خـون خداوند را دری عباس

اگرچه داده‌ای از دست، دست و مشک و علم         همیشه میـر و علمـدار لشکری عباس

فتـــاده از بـدنت دسـت و بــاز می‌بینم          پی فـدا شـدن دسـت دیگـری عباس

بــه دست‌های ابــاالفضلیت قسـم آقــا         کـه تو همیشه اباالفضل‌پروری عباس

 

چگونه با چـه زبـان منقبت‌سرات شوم
حسین گفت که عباس من فدات شوم 

 

تـو نفـس زادۀ پیغمبـری بنفســی انـت                 تــو آفتـاب خـدا منظـــری بنفسی انت

تـو استــــوارتـــریـن آیــــۀ مقـاومتی         تو یک نفر نه تو یک لشکری بنفسی انت

اگــرچــه فـاطمـه ام‌البنین تــــو را زاده         تو نجـل فــاطمه و حیـدری بنفسی انت

به قد و قامت و فضل و کمال و علم و ادب         خدا گواست که تو محشـری بنفسی انت

نه از حسین نـه از مجتبـی نـه از حیــدر         دل از رسـول خدا می‌بــری بنفسـی انت

بـه آن خـدا کـه مرا مدح‌گستری بخشیـد         ز مــدح بــرتر و بـــالاتری بنفسـی انت

 

مدیحه‌خوان تو تنها خدا و خون خداست
کتـاب منقبتت قلـب سیــدالشهـداست

 

بـه خلق احمـد مختار بـر تو می‌نازد                  بـه رزم حیــدر کــرار بــر تـو می‌نازد

غلـط نگفتـه‌ام این نکته را اگر گویم         کــه ذات خــالـق دادار بـر تو می‌نازد

یگـانه مصحـف حـرّیـت و وفـاداری         حسـین رهبـــر احــرار بـر تو می‌نازد

فقط نه دوست به رزم تو آفرین گوید         کـه خصـم در صف پیکار بر تو می‌نازد

بـه لحظه‌هـای علمداریـت قسـم آقا         کـه هر که هست علمدار بر تو می‌نازد

همیشه چهــرۀ خون آبرو گرفته ز تو          همیشـه آیــۀ ایثــار بـر تــو می‌نازد

 

امام تو که بود در جلال خیرالناس
نـدا دهـد رَحِـمَ‌الله عَمِّـیَّ العَباس 

 

شریعه خون شد و دریا ز دل کشید خروش                   که ای ز شــرم لبـت آب آب، آب بنــوش

در آن مکـالمه غیــرت نهیـــب زد عبـاس         بـه آب آبــروی عمـر خــویش را نفروش

نگـاه فـاطمه می‌گفت صبــر کـن پســرم         کـه آتـش دل تـو با عطش شود خاموش

همین که عکس جمـالت به روی آب افتاد         صـدای العطش آمـد ز خیمه‌هـا بـر گوش

بـه بـرق غیـرتت از آب آتشی بـرخـواست         که بحر نعره‌ای از دل کشید و رفت ز هوش

وفـا و غیــرت و دریـــا خــروش آوردند          که آفرین به تو ای شهسوار مشک به دوش

 

برون شدی لب عطشان ز بحر و بحر گریست
به کام تشنه‌ات از چشم آب و خون زد جوش 

 

شکست فـرق و نیامد زدست هم، یـاری                   برای غربت تـو اشکِ مشک شـد جاری

چنان به ضرب فتادی زصدر زین به زمین         کــه کـرد مــرکب تـو بر تـو ناله و زاری

تـو بـر امـام حسین از فــراز دست علی         ز شیـرخـوارگی خــویش گفتـه ای آری

شجاعت تو به شیعه دهـد دل و جـرات         بصیـرت تـو بــه مـا داده است بیداری

از آن حسین تو را گفته من فـدات شوم         که مکتـب تو بــــود مکتــب فداکاری

درود برتو که شـأنت اخ المواسات است         سلام بـر تـو که کردی حسین را یـاری

به دست‌های تـو نازم که روز عید ظهـور         کنــی بــرای امــام زمـــان علمداری

 

سـلام حضرت زهرا به جان پاکت باد
سرشک دیدۀ «میثم» نثار خاکت باد

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر تو وجه‌الله را وجهی تو ثارالله را جانی - حاج غلامرضا سازگار

تـو وجـه‌الله را وجـهـی تو ثارالله را جــانـی
تو در عین عطش دریای سر تـا پـا خروشانی

تو بـا زخـم تنـت سر تـا قـدم آیـات قـرآنی
تو هم سردار بی‌دستی و هم سقای عطشانی

                       تو باب حاجتی باب‌المرادی اشجع الناسی
                       تو عباسی تـو عباسی تو عباسی تو عباسی 

 

تـو مــانـنـد علی کــــرار امــا غیــر فـراری
تو با بی‌دستـــی‌ات دسـت ولـی الله داداری

تو هم فرمانده هم سقای طفلان هم علمداری
علــم بـر شـانـه‌ات بیـن علـم‌ها شد علم آری

                         شهادت آبــرومندت ادب، ایثــار، فرزندت
                         رشادت سایۀ قامت شهامت طفل دلبندت 

 

تو آن ماهی که در هر دل هزاران انجمن داری
تو آن شمعی که تا محشر هوای سوختن داری

تـو از سر تـا قدم قدر و جلال پنـج تــن داری
تـو آن شیـری که روح شیر حق را در بدن داری

                        تو خورشیـد سپهـر دامـن ام‌البنیـن استی
                        تو دست حق تو بازوی امیرالمؤمنین استی 

 

به چون تو عبد صالح ذات رب‌العالمین نازد
بـه آییـن علمـداریت ختــم‌المـرسلین نازد

علی روز قیـامت هم بـه فرزندی چنین نازد
به دست از بــدن افتــاده‌ات ام‌البنین نازد

                          سلام‌الله بر جسمت سلام‌الله بـر روحت
                           زیارت نـامه زهرا شده اندام مجروحت 

 

تو در اوج عطش هم نـاز بـر آب روان کردی
تو در دریای خون سیر هزاران آسمـان کردی

تو صدها کـوه آتـش در دل دریا نهان کردی
تو هنگام جهـاد نفس خود را امتحان کردی

                    به دریا هم ادب هم استقامت را نشان دادی
                     سراپـا سـوختی امـا چه زیبـا امتحان دادی 

 

تعالی‌الله چنـان سیلی زدی بـر صــورت دریا
کز آن سیلی به جوش آمد سراپا غیـرت دریا

نشد وصل لب خشک تـو آخـر قسمت دریا
در اینجا کاسۀ خون گشت چشم حیرت دریا

                         تو تا شام ابد از چشم دریا خواب را بردی
                         تو تا صبـح قیامت آبــروی آب را بردی 

 

تو آن سقای بی‌دستی که شد دریا گرفتارت
بـه دور قبـر تـا روز جــزا آب اســت زوارت

بـه دریــا آب دادی از یـــم چشـم گهربارت
به روی آب مـانده تـا قیـامت نقـش ایثارت

                  نگاهت تا به آب افتـاد دیــدم تشنه‌تر گشتی
                  عطش را نوش‌جان کردی ز دریا تشنه برگشتی 

 

ز نیش تیرها نـوش وجــودت زخم کاری شد
تنت سـر تا قدم چون باغ گل‌های بهاری شد

علم افتاد و دست افتاد جان در بی‌قراری شد
برای غربتت بـر خاک اشک مشک جاری شد

             تمام هست و بـود خــویـش تقـدیــم خـدا کردی
             که در یک لحظه جان و چشم ودست و سرفدا کردی 

 

تو در دریا نهـادی پا و دل بـر تشنگی بستی
تو سقایی و از جام عطش تا حشر سرمستی

تو با بی‌دستی‌ات دست خدا را تا ابد دستی
تو تا روز قیامت همچنان باب‌الحسین استی

                          نه تنهـا روز عاشورا امیــر جیـش داداری
                          تو روز حشر هم پشت سر حیدر علمداری 

تو عباسی که جبریل امین بوسیده دستت را
به یـاد کربلا ام‌البنیـن بـــوسیده دستـت را

چه می‌گویم امیرالمؤمنین بوسیده دستت را
به وقت دفن زین‌العابدین بوسیده دستت را

                      ببــوسم پــای زوار حــریـم بـاصفـــایت را
                      کرم کن تا که«میثم»سجده آرد خاک پایت را

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر گرچه عـالـم پــر بــود هــر روز از غـوغای تو - حاج غلامرضا سازگار

گرچه عـالـم پــر بــود هــر روز از غـوغای تو
هیچ روزی نیست مثــل روز عــــاشـورای تو

 

خواست گردد ملک نامحدود حق دریای خون
ریخـت تــا خـون جبیـن بر طلعـت زیبای تو

 

تا مقــام قــاب قـوسین خـدا را خـون گرفت
غـرق در دریــای خـون شـد تا قد و بـالای تو

 

بس‌که داری زخم تیر و نیزه و شمشیر و سنگ
نیست جـای بـوسه‌ای پیـدا بـه سر تا پای تو

 

سـر بــرآرو بـــاز بــر بالای نـی قرآن بخوان
ای تمــــام وحی در آوای روح‌افـــزای تــو

 

کاش می‌شد آسمان تـا حشر خاکسترنشین
وای بــر مـن پـردۀ خـاکستر و سیمای تو؟

 

سنـگ‌ها روی تــو را کــردند از بـام استلام
چوب در طشت طلا زد بـوسه بر لب‌های تو

 

داغ روی داغ آمـــد مــــرهـم زخــم جـگر
زخــم روی زخـم گـل انــداخت بر اعضای تو

 

خنجـر عطشـان قـاتـل از گلویت آب خـورد
جـای سقـا بود خـالی، ای عطش سقای تو

 

تـا خـدا دارد خـدایی تـا جهــان دارد حیات
می‌درخشـد روی نـی روی جهــان‌آرای تــو

 

چـون شود از درگـه لطف تو «میثم» ناامید
ای امیــد خصـم بـر جود تـو و اعطـای تو
 

یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار

متن شعر روح مسیـح در نفـس جـــان‌فـزای تــوست

روح مسیـح در نفـس جـــان‌فـزای تــوست

                           خــورشید انبیـــا ســر از تن جـدای تـوست

جان نبی تویی که «أنامِن حسین» گفت

                            خــون خـدا تـویی که خدا خونبهای توست

هر قطره اشکِ ریخته، یک بحر رحمت است

                هر سینه‌ای که سوخته، یک کربلای توست

از بس‌کـــه تیــر و نیزه فـــرو رفته بـــر تنت

 پنـداشتم کــه پیکــر تـو نینـــوای تـوست

قـــــرآن روی سینــــۀ پیغمبـــــر خــدا!

                       بــاور کنم کـه دامن گــودال، جـای تـوست؟

رود فــرات تو، نمی از اشـــک‌های ماست

                           لبخند ســــرخ فتـح خــدا زخـم‌های توست

پیغمبـــری نیــامـده بعـد از نبـی، ولـــی

                            وحـی دوبـــاره در نـفس دلـربـــای تـوست

هــرجا کــه انبیـا همه بــا هم نشسته‌اند

                          دیـــدم خـدا مــؤسس بـــزم عــزای تـوست

زینب به محمل ارشکند سر، عجیب نیست

             دشمن بـــه پــای نیــزه اسیـر صدای توست

«میثم» چگونه شرح غمت را دهد حسین!

جایی که خالق تـو مصیبت‌سرای توست؟

 

متن شعر طلایــه داری و سـرلشکری و سقایی - غلامرضا سازگار

طلایــه‌داری و سـرلشکـری و سقـــایی
تو راست ای همه سر تا بـه پـات آقـایی

 

گذشتـی از ســر و دادی طـلاق، دنیـا را
اگرچـه داشت ز سـر تـا قـدم خود‌آرایـی

 

چهارده صده رفت و هنوز هم شب و روز
به یاد تشنگی‌ات چشم مـاست دریـایی

 

شجاعت و ادب و عشق و غیـرت و ایثـار
تمـام در تـو تجلــی کنــد بـه تنهـایـی

 

فقـط دو دست تو را روی دست می‌گیـرد
کنـد چــو فاطمــه در حشـر، راه‌پیمـایی

 

امـام عصــر کـه بــا لشکــر خـدا آیــد
حضـور اوست علمــداری‌ات تمـاشــایی

 

سـلام بــاد بــه ام‌البنیـن کـه عبــاسش
ز خـوردسالی خـود بـوده است زهــرایی

 

قمر به روی تو خندید و گفت رفته بـه کار
در آفتــــاب جمـــالت تمـــام زیبــایی

 

مگــو کـه آب نـداری بیـا به خیمـه ببین
کـه چشم اهـل حـــرم مـی‌کنند سقـایی

 

به فیض بـردن نـام تو ای مسیح حسین
عجب نه، گر دم «میثم» شـود مسیحایی

 

یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار

متن شعر عــزای اشـــرف اولاد آدم اسـت بـیـــا - حاج غلامرضا سازگار

عــزای اشـــرف اولاد آدم اسـت، بـیـــا!
عـزیـز فـاطمـه! مـاه محـــرّم است بیــا
هـلال مـاه عـــزا می‌دهـد نـدا بـه فلک
که مـاه گـریـه و اندوه و مـاتـم است بیـا
پــریـده رنـگ ز رخســار مــادرت زهــرا
قـد رســول خـدا در جنـان، خم است بیا
لـوای ســـرخ حسینی نـدا دهـد همه دم
که غیر تو چه کسـی، صـاحب دم است بیا
اگر شوند سمـاوات، چشمـه چشمـۀ اشک
بـه یـاد قـطـرۀ خــون خـدا کـم است بیا
بـه زخـم‌هــای تــن پـــاره پــارۀ شهـدا
خـدا گـواست، کـه تیـغ تو مرهم است بیا
هنـوز غرقه به خون، ماه روی عبـاس است
هنـوز نقش زمین، دست و پرچم است بیا
بیـا که پـر شده از ذکـر «یا حسین» جهان
بیــا کـه ولـوله در خلــق عــالم است بیا
هـر آن دلـی کـه بـه یـاد حسین می‌سوزد
در آن شـراره‌ای از شعـر «میثـم» است بیا

یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار

متن نوحه به قلاده ی نفس گشتم اسیر - حاج غلامرضا سازگار

به قلاده ی نفس گشتم اسیر                          شدم زار وشرمنده وسر به زیر
تهی دستـم و بی نوا و فقیـر              مرا کس نخواند ذلیل و حقیر
مقامم بُوَد بس بزرگ و خطیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
حسیـن از کـرم انتخـابم کند                           غـلام غــلامش خطابــم کند 
گـدای در خـود حسـابـم کند               بهشتـم بَــرَد یــا عذابـم کند 
به عشقش اسیرم اسیرم اسیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
خیــالش ز من دلربـایی کنـد                          غمش در دلـم خودنمایی کند 
نـوایش مـرا نینــــوایی کنـد               ولایـش مــرا کربـــلایی کند
بداننـد خلق از صغیــر و کبیر               امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
منـم عـار او، او بــود یـار من                         ز لطـف و کرامت، خریـدار من
نبـودم که او بــوده دلـدار من                   غمش شتد انیـسِ دل زار من
از آن دم که مادر مرا داده شیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
اگـر چــه گنــه کـار و آلـوده ام                        به خاک مزارش جبین سوده ام
دمـی بــی ولایش نیــاسوده ام               گرفتــار و دلداده اش بـوده ام 
از آن دم که آب و گلم شـد خمیر              امیــری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیــر
ز خـون جگـر پــاکِ پـاکم کنید                           سپس عاشق سینه چاکم کنید
بـه تیــغ محـبت هـلاکم کنیـد               به صحن ابوالفضل خاکم کنید
که خاکم دهد بوی مشک و عبیر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیر
به زخـم جبیـن پیمبـــر قسـم                          به رخسـار خـونین حیـدر قسم 
به محسن، به زهرای اطهر قسم               به سبطین و عباس و اکبر قسم 
به هفتـاد و دو عـاشق بی نظیر               امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیــر
دریغا که شـد خاک صحرا کفن                           بر آن کشتـه ی پـاره پـاره بـدن 
تنش پــاره پـاره تـر از پیـرهن              سرش نوک نی با خدا هم سخن
نگاهش سر نی به طفلی صغیر              امیـری حُسَیـنٌ وَ نعِـمَ الامیــر
به ســردار بــی لشگــــر کـربــلا                      به سـرهای لب تشنه از تـن جدا 
بـه قــرآن زیـــر سُــم اسـب هـا               به خونی که شد خونبهایش خدا 
به جسمی که او را کفن شد حصیر              امیــری حُسَیـنٌ وَ نعِــمَ الامیـر
به هر کوی و هر بزم و هر انجمن                            سرم خاک پای حسین و حسن 
پدر در دو گوشم سروداین سخن              که ای نازنین طفل دلبنــد من 
حسینی بـمـان و حسینـی بمیـر              امیـری حُسَینٌ وَ نعِـمَ الامیـر
 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار