متن نوحه طـالع شده از نی، هـلال زینب - حاج علی انسانی

طـالع شده از نی، هـلال زینب 
یابن الحسن بنگر، بر حال زینب 
بلبل دوبـاره رو به روی آن گـل افتـاد ای داد و بیداد 
آه و واویلا واویلا آه و واویلا آه و واویلا        «تکرار» 

از خوشه چین دیدی، خرمن گرفتند 
دیــدی تـو را آخـر، از مـن گرفتند 
دست ستم بین هستی من داده بر باد ای داد و بیداد 
آه و واویلا واویلا آه و واویلا آه و واویلا            «تکرار» 

از هـر مَهـی این مَـه ببین دل رُبــاتر 
ماه حسین است این شش ماهه اصغر 
نی مانده باغ و نی گل و نی سروُ شمشاد ای داد و بیداد 
آه و واویلا واویلا آه و واویلا آه و واویلا             «تکرار»
 

یک دم- علی انسانی

متن نوحه طُعمۀ آتـش، خانمان یکسو - حاج علی انسانی

طُعمۀ آتـش، خانمان یکسو 
مادران یکسو، کودکان یکسو 
چه کنم مـن و گلشن بی گل 
ز غـمِ گـلُ و غنـچـه و بلبـل 
خدا خدا خدا خدا حسینم رفت «تکرار» 

پیکر بیمـار، بی رَمَـق مانده 
از کتاب ما، یـک ورق مانده 
چه کنم من و گلشن بی گل 
ز غـم گـل و غنـچـه و بلبل 
خدا خدا خدا خدا حسینم رفت «تکرار» 

کس نمی نوشد، می ز پیمانه 
خفته در مقتـل، پیـر میخانه 
نـه خُمـی و نـه میکـده باقی 
نه سَبو و نه مست و نه ساقی 
خدا خدا خدا خدا حسینم رفت «تکرار» 

عصمـت اللهـم، دانَـدی عالم 
مـانده ام تنهـا، بیـن نامحرَم 
نـه خُمـی و نـه میکـده باقی 
نه سبو و نه مست و نه ساقی 
خدا خدا خدا خدا حسینم رفت «تکرار» 

هر چه در خیمه، بوده غارت شد 
از عـدو بر مـا، بس جسارت شد 
نـه خُمـی و نـه میکـده بــاقی 
نه سَبـو و نه مست و نه سـاقی 
خدا خدا خدا خدا حسینم رفت «تکرار»
 

یک دم- علی انسانی

متن نوحه ای بر قضای حق رضا، پاشیده خونت بر فضا - حاج غلامرضا سازگار

ای بر قضای حق رضا، پاشیده خونت بر فضا
دریـا تـو را اشـک عـزا یـابن علیّ المرتضی!
بِاَبی العطشان حتی قضا
بابی المهمـوم حتی مضا
ای کشتۀ صد پاره تن، عریان و بی غسل و کفن
آیا تـویی حسینِ من یـا بـدرِ صـدرُ المصطفی؟
بِاَبی العطشان حتی قضا
بابی المهمـوم حتی مضا
خورشید عاشورا سرت، خون خدا در حنجرت
گشته کفـن در پیکـرت، گـرد و غبـار کـربلا
بِاَبی العطشان حتی قضا
بابی المهمـوم حتی مضا
تو یار و یاور منی؟ آیـا برادر منی؟
فرزند مادر منی، انت ذبیحاً بالقفا
بِاَبی العطشان حتی قضا
بابی المهمـوم حتی مضا
قسم به جان مادرت، برگو سخن با خواهرت
از پـاره های حنجـرت، ای در تنت روح دعـا
بِاَبی العطشان حتی قضا
بابی المهمـوم حتی مضا

تو کعبه ای، من زائرت، گاهی به دور پیکرت
گـاهی به دنبـال سرت، از کوفه تـا شـام بلا
بِاَبی العطشان حتی قضا
بابی المهمـوم حتی مضا
کعبۀ من، منای من، مروۀ من، صفای من
قرآن من، دعای من، ورق ورق شدی چرا؟
بِاَبی العطشان حتی قضا
بابی المهمـوم حتی مضا
 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه قـرآن پـاره پـاره گم کـردم اینجا - حاج غلامرضا سازگار

قـرآن پـاره پـاره گم کـردم اینجا
یک آسمان ستاره گم کردم اینجا
                                             وای حسینم، نور عینم
خورشید آرزویم در خون نشسته
گردیده سایبـانش نیـزه شکسته
                                          وای حسینم، نور عینم
مـن زائــر غــریب خــون خـدایم
از حنجـــر بریــده زنــد صــدایم
                                            وای حسینم، نور عینم
لالـۀ پــرپـرم را می جـویـم اینجا
با اشک دیده او را می شویم اینجا
                                           وای حسینم، نور عینم
در زیــر تازیـانه با اشـک دیـده
گلبوسه گیـرم از رگ هـای بریده
                                           وای حسینم، نور عینم
بنشینـم و ببـوسم زخـم تنت را
کی برده یوسف من پیراهنت را؟
                                          وای حسینم، نور عینم
رگ های گـردنت را چـرا بریدند؟
چــرا ســر تـو را از قفـا بریدند؟
                                             وای حسینم، نور عینم
زخمی که روی قلبت دهان گشوده
گویا که جـای تیـر سـه شعبه بوده
                                             وای حسینم، نور عینم
بین روی سینه یاس مدینه ات را
در زیــر تازیــانه سکینــه ات را
                                             وای حسینم، نور عینم
 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر لالــۀ پـــرپـــرم! أنـت اََخـی - حاج غلامرضا سازگار

لاله ی پرپرم! أنت اََخی
پسر مادرم! أنت اَخی
با من داغدیده حرف بزن
از گلوی بریده حرف بزن
بس که زخم است روی زخم، تنت 
جای یک بوسه نیست بر بدنت 
ای همه جد و مادر و پدرم 
رفتی اما نمی روی ز بَرَم 
خون تو غسل و زخم تو کفنت 
یوسف من! کجاست پیرهنت؟ 
از چه بینم به خاک عریانت؟ 
پدرو مادرم به قربانت 
یک زن و داغ روی داغ به دل 
یک تن و سی هزار تن قاتل 
یک شهید و هزارها شمشیر
یک کتاب خدا و این همه تیر 
کاش پیش از بریدن سر تو 
می بریدند سر زخواهر تو
مصحف آیه آیه از شمشیر
نقطه ی آیه هات از دم تیر 
تن در خون کشیده، نخله ی طور 
سر به بالای نیزه، سوره ی نور
ای تمام وجود، حائر تو 
تازیانه ثواب زائر تو 
سوره های ورق گسیخته ام 
آیه های به خاک ریخته ام 
باید از اشک خود وضو گیرم
بعد بوسه از این گلو گیرم 
این جنایتگران بدند بدند 
دختران تو را زدند زدند 
گرچه رفتند خیل انصارت 
خفته در قتلگه علمدارت 
غم مخور ما همه سپاه تو ایم 
قاصد کشتگان راه تو ایم 
خون رگ های تو است در بر ما 
چادر فاطمه است بر سر ما 
سنگ غم را نشانه ایم همه 
سپر تازیانه ایم همه
محمل ما به کوفه، سنگر ماست
سر تو نوک نیزه، رهبر ماست 
همه هستیم خیل لشگر تو 
تا چه فرمان دهد به ما سر تو 
حکم تو حکم محکم است همه 
میوه ی نخل میثم است همه
  

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه حـرمت قــرآن را دریدند - حاج غلامرضا سازگار

حـرمت قــرآن را دریدند
اسلام را در خون کشیدند
خـونِ خدا را سـر بریدنـد
حسین پیروز                               یزید نابود
فاتـح کـربــلا حسیـن است
اسـلام را بقــا حسیـن است
رهبر نهضت ها حسین است
حسین پیروز                               یزید نابود
هر صحنه، صحنۀ قیام است
حماسۀ خـون و پیـام است
بیعـت بـا ظالم حـرام است
حسین پیروز                               یزید نابود
به اشک زهرای شهیده
کـه داغ ثـار الله دیـده 
از قتلگـه نـدا رسیــده
حسین پیروز                               یزید نابود
خونی کـه از گودال جـوشد
تا روز محشـر می خـروشد
قرآن از این خون آب نوشد
حسین پیروز                               یزید نابود
اســلام دیـن انقـلاب است
شهادت است و انتخاب است
این معنیِ اسـلام نـاب است
حسین پیروز                               یزید نابود
منشـور ثار الله ایـن است
پیغـام بهر مسلمین است
شهادت از برای دین است
حسین پیروز                               یزید نابود

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه فریـاد وامحمـدا حـق رسـالت شـد ادا - حاج غلامرضا سازگار

فریـاد وامحمـدا حـق رسـالت شـد ادا 
با لب تشنه از قفا سر حسینت شد جدا 
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
انّـا الیـه راجعـون گـودال شــد دریـای خون
با رأس خونین حسین شمر آمد از مقتل برون 
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
این مرکب بی صاحب است، در شعله ی تاب و تب است 
یالش به خون رنگین شده، چشمش به سوی زینب است
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
حسین دست و پــا زنـد، فاطمــه را صــدا زند 
دشمن در آن دریای خون، آتش به خیمه ها زند
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
اَینَ مُعِزُّ الاولیا؟ مهدی بیا! مهدی بیا!
در قتلگه جاری شده، خـون تمام انبیا 
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
عرش خدا از صدر زین، افتاده بر روی زمین
یا فاطمـه! یا فاطمـه! بیـا حسینت را ببین
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا
طفلی به صحرا شیونش، افتاده لرزه بر تنش 
از ترس دشمن می دود، آتش گرفته دامنش
واویلتا واویلتا واویلتا واویلتا

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر حرمت زهــرا را دریدنـد - حاج غلامرضا سازگار

حرمت زهــرا را دریدنـد          
     در قتلگه خنجر کشیدند     
          حسین او را سر بریدند
از این غم شد به پا شور قیامت
فاطمه فاطمه! سـرت سلامـت
رنـگ از رخ زینب پریـده          
     گردیده زهرای شهیده     
          زائـــر رگ هــای بریــده
از این غم شد به پا شور قیامت
فاطمه فاطمه! سـرت سلامـت

امت عجب شرم از خدا کرد          
     حـق محمـد را ادا کرد     
          سر حسینش را جدا کرد
از این غم شد به پا شور قیامت
فاطمه فاطمه! سـرت سلامـت
قاتل بــرون آمــد ز گودال          
     زهـرا رود او را بــه دنبال      
          حسین می زنـد پـر و بـال
از این غم شد به پا شور قیامت
فاطمه فاطمه! سـرت سلامـت

بیـن زنـان داغدیـده          
      یک اسب بی صاحب رسیده     
          از سوز دل شیهه کشیده
از این غم شد به پا شور قیامت
فاطمه فاطمه! سـرت سلامـت

صحرا پر از آتش و دود است          
     صورت دختری کبود است     
          گناه او مگر چه بوده است
از این غم شد به پا شور قیامت
فاطمه فاطمه! سـرت سلامـت

صد پاره پیکر حسین است          
      بریده حنجر حسین است     
          ای وای این سر حسین است 
از این غم شد به پا شور قیامت
فاطمه فاطمه! سـرت سلامـت

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه بریزم اشک پیوسته، حسین بار سفر بسته - حاج غلامرضا سازگار

بریزم اشک پیوسته، حسین بار سفر بسته
برادر جان! برادر جان! بـرو آهسته آهسته
حسین جانم حسین جانم                        حسین جانم حسین جانم
همه بودم، همه هستم، شتابان رفتی از دستم 
من آخر خواهـرت هستم، برو آهسته آهسته
حسین جانم حسین جانم                       حسین جانم حسین جانم 
توقف کن در این صحرا، که جای مادرم زهرا
ببوسم حلـق خشکت را، بـرو آهسته آهسته
حسین جانم حسین جانم                       حسین جانم حسین جانم 
فدای کام عطشـانت فدای چشـم گریانت
نگاهی کن به طفلانت، برو آهسته آهسته
حسین جانم حسین جانم                        حسین جانم حسین جانم
تو با من یار و هم دردی، وداعی در حرم کردی
کـه دیگـر بـر نمی گردی، بـرو آهسته آهسته
حسین جانم حسین جانم                      حسین جانم حسین جانم 
دعا کن تـا بمیـرم مـن، عزا برتو نگیرم من 
 که بعد از تو اسیرم من، برو آهسته آهسته
حسین جانم حسین جانم                       حسین جانم حسین جانم
تمام آرزوی مـن، نگاهـی کن بـه سوی من
سپس از پیش روی من، برو آهسته آهسته 
حسین جانم حسین جانم                       حسین جانم حسین جانم
ببین حال دل زارم، مـرو ای آخـرین یارم
که من تنها تو را دارم، برو آهسته آهسته
 حسین جانم حسین جانم                        حسین جانم حسین جانم
 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن نوحه ای اهل کوفه! موقع نماز است - حاج غلامرضا سازگار

ای اهل کوفه! موقع نماز است     
اسـلام از نمــاز سرفـراز است     
نمـاز حکم ذات بی نیـاز است      
     الله الله نصر من الله
نمـاز مرز بین کفـر و دین است      
فریاد یک صدای مسلمین است      
پیغــام ثاراللّهیـان همین است     
     الله الله نصر من الله
از خـون پیشانی وضـو بگیـرم      
سینه سپـر پیش هجوم تیـرم      
مـن بی نمـاز، را نمی پذیــرم     
     الله الله نصر من الله
نیــزه رَود در دل هـزار بـارم      
تیـر آید از یمین و از یسـارم      
مـن دست از نمـاز بـر ندارم      
     الله الله نصر من الله
تشهد و سلام مدیون ماست      
آبـروی نمـاز از خـون ماست      
تکبیرةالاحرام مرهون ماست     
     الله الله نصر من الله
سجده همیشه سرفرازمن است      
سنگ بـلا مُهـر نمـاز من است      
قنـوت من راز و نیـاز من است     
     الله الله نصر من الله
نمــاز را دهـم ز خونـم حیات     
نوشته درباره ی من این برات      
اشهد انّ قـد اَقَمــتَ الصـلاة     
     الله الله نصر من الله

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
 

متن شعر تو روح پیکــر منــی؟ عزیــز مــادر منی - حاج غلامرضا سازگار

تو روح پیکــر منــی؟ عزیــز مــادر منی؟                        مصحف آیـه آیـه ای یا گـل پـرپـر منی؟
لاله ی سـرخ پرپرم، مـاه بـه خون شناورم               قسم به جان مادرم، بگو تو خـواهـر منی 
زائـر پیکـرت شـدم، شبیـه مـادرت شدم               گنـاه مـن بـود همیـن، که تـو برادر منی
چه در کنـار قتلگـه، چه زیـر سم اسب ها               چه بـر فـراز نیزه هـا، امام و رهبـر منـی 
به هـر کجـا کـه پـا نهـم کنـار پیکـر توام               به هـر طـرف کـه رو کنم، تو در برابر منی
حنجر چاک چاک تـو، بوده رگ حیات من               بـا تن غـرق خون خود، روح مطهـر منی
ماه به خون طپیده ام، رفتی اگر ز دیده ام               همـاره در کنـار مــن، همیشه یـاور منی 
نـام تــو حـرف اولـم، یـاد تـو ذکـر آخرم                            تو حـرف اول منــی، تـو ذکـر آخـر منی
جانِ به لب رسیده ام، همیشه نورِ دیده ام               اگــر چه رفتــی از بـرم، هنوز در برِ منی
«میثم» بی قرار ما، همیشه اشکبار ما 
مرثیـه خوان مایـی و قبول مادر منی

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار    

متن شعر ای عرشیان خاکِ عزا بر سر بریزید - حاج غلامرضا سازگار

ای عرشیان خاکِ عزا بر سر بریزید
ای ساکنان آسمان ها پر بریزید
ای کاش اهلت را فرو می بردی ای خاک
خون گریه می کردی و خون می خوردی ای خاک
روز بزرگ محشر کبر است امروز
یا روز عالم سوز عاشوراست امروز
جنگ میان حق و باطل گشته آغاز
قومی به چاه نیستی، قومی به پرواز
این جنگ تا صبح قیامت پایدار است
بر خلق عالم حق و باطل آشکار است
این نکته در فریاد خون هر شهیدی است
ای اهل عالم کی حسینی، کی یزیدی است؟
گردون بدان وسعت ز گردش مانده امروز
خورشید خون از چشم خود افشانده امروز
امروز جسم میهمان نیزه داران
هم سنگ باران می شود هم تیرباران
امروز دل از شعله مالامال گردد
قرآن به زیر دست و پا پامال گردد
امروز حق آل پیغمبر ادا شد
رأس حسین او به ده ضربت جدا شد
انگار می بینم که در آغوش گودال
صیاد خوشحال است و صیدش رفته از حال
انگار می بینم قمر در خون نشسته
گودال پر گردیده از نیزه شکسته
انگار می بینم که ماه انجمن ها
افتاده در دریای خون تنهای تنها
انگار می بینم به پیش چشم بلبل
نیش هزاران خار را در قلب یک گل
انگار می بینم همه عالم سیاه است
انگار می بینم خدا در قتلگاه است
انگار می بینم که یک گردون ستاره
می تابد از اندام جسمی پاره پاره
انگار می بینم زمین دریای خون شد
خورشید بر کف قاتل از مقتل برون شد
انگار می بینم جراحات تنش را
زهرا تماشا می کند جان دادنش را
انگار می بینم چو مرغ بی پر و بال
یک اسب بی صاحب برون آید ز گودال
انگار می بینم که زمینش واژگون است
انگار می بینم که یالش غرق خون است
انگار می بینم سری بالای نیزه است
انگار می بینم که زهرا پای نیزه است
انگار می بینم که طفلی داغدیده
از ترس زیر بوته ی خار آرمیده
انگار می بینم برای گوشواره
چون قلب زهرا گوش ها گردیده پاره
انگار می بینم حرم آتش گرفته
دامان طفلی محترم آتش گرفته
انگار می بینم فضا لبریز دود است
پنهان به زیر خارها یاس کبود است
انگار می بینم که زیر تازیانه
بر دسته گل های خدا مانده نشانه
انگار می بینم که در اطراف گودال 
از ضرب کعب نی زمین خوردند اطفال
انگار می بینم که پشت خیمه مادر
انداخته خود را به روی قبر اصغر
انگار می بینم که با افغان و ناله
در قلب صحرا گم شده طفلی سه ساله
انگار می بینم که همچون شاخه ی یاس
افتاده زیر پا چو قرآن، دست عباس
انگار می بینم تنی در ون نشسته
اعضاش پاره استخوان هایش شکسته
انگار می بینم ز پیغمبر بریدند
هجده جوان هاشمی را سربریدند
انگار می بینم به خون خفتند یاران
کردند دشت کربلا را لاله باران
انگار می بینم غل و زنجیر کین را
بر ناقه زخم پای زین العابدین را
انگار می بینم در آن صحرا یکی نیست
پرسد گناه این زنان و دختران چیست
در چنگ شاهین مانده مرغی بی پر و بال
نامردها! کشتید زینب را به گودال
ای از سقیفه کرده بیرون دست کینه
ای از مدینه بغض زهرایت به سینه
سیلی بزن بر صورت طفل سه ساله
آخر مگر او از فدک دارد قباله
پیوسته میثم! شعله ات از دل برآید
تا منتقم از پرده ی غیبت در آید

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر ای به روی قلب من، نقش کـف پای تو - حاج غلامرضا سازگار

ای به روی قلب من، نقش کـف پای تو
خون دلم موج موج، اشک غمم بحربحر
مـن کـه تـو را خواهــرم، از بغل مادرم 
سـر بـه فلـک می کشد آه شـرربار من
تنـد مرو از بـرم، گفتـه بـه مـن مادرم 
ای سپـــر تیـرهـا، عـاشق شمشیرهـا
در جگرش سـوز بود، یاد همین روز بود
ای علـمت آه من، تنــد مـرو مـاه من
یـوسف زهرای من، وای من و وای من                     تنـد مـرو تـا کنــم، سیــر تمـاشای تو
تــا کـه بشـویم غـبـار، از رخ زیبـای تو
بـوده نگاهـم فقـط، بـر قـد و بـالای تو
نقش زمیـن می شود، قـامت رعنای تو
تــا بزنــم بوســه بـر، روی دل آرای تو
سنگ جفا می زنـد، بـوسه به سیمای تو
جّد تو گـر بوسـه زد، بـر همه اعضای تو
کاش که دخت علی، کشته شود جای تو
چـون ز سـر نیـزه هـا، بشنـوم آوای تو
آتـش دلهـا شـده شعلـۀ فریاد من
سینۀ «میثم» شده دفتر غم های تو

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر ای تنـت در خـاک و خـون غلتـیـده از شمشیرها - سید رضا موید

ای تنـت در خـاک و خـون غلتـیـده از شمشیرها
پیکــر عـــریـان تـــو پـــوشیـده از شمشیـرها
چشـم هـای جــوشنت گــرییـده خـون از تیرها
زخـــم هـای پیـکــرت خنـدیـده از شمشیــرها
ای بسی گل زخم و گل خون بر وجودت یا حسین
لالـه هـا بـــر لالـه هـا رویـیــده از شمشیـرهـا
زینب از داغ تو گر صد دیده خـون گرید کم است
چـون تنـت را پــاره پــاره دیــده از شمشیـرها
کـی ذبیحـی در منــای عشـق، همتـای تـو بود؟
ای رگ و پیــونـد تــــو ببــریـده از شمشیرهـا
میـــزبـان عشـق عـــاشوراییـان، دشمـن چـرا
بــــزم مهمــانی بـــرایت چیـده از شمشیرها؟
قتلگـاهـت کعبـه امــا دشمنـــان انــدر طواف
ویـن حـرم دریــای خـون گـردیده از شمشیرها
بـر لب خشکت، امــام عـاشقـان، هـر دم سلام
ای مـی عشـق خــدا نــوشیـده از شمشیـرها؟
کــربلا کنعـان جـــانبازی اسـت، یـا زهـرا ببین
یـوسفت را گــرگ هــا درّیـــده از شمشیــرها
قـــاسمت بــربستـه بــار عشــق را از نیـزه ها
اکبـرت بگشــوده صـدهــا دیــده از شمشیرها

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر اربـاب بی کفن بـه تـن اطهـرت سلام - سید رضا موید

اربـاب بی کفن بـه تـن اطهـرت سلام                     بر جسـم پـاره پـاره، تن بی سـرت سلام
بـر زخـم لب گشوده پیشانی ات درود         بــر رگ رگِ جــدا شـده حنجـرت سلام
گل های تـازه رُسـت ز خون جـوان تو         بـر قطـره قطـره خـون علی اکبرت سلام
نگذاشتی که خـون علی بـر زمین رسد                        بـر احتـرام خـــون علـی اصغـرت سلام
ایـن جـا فـضـا ز آه دل زینبت گـرفت         بـر نــالـه شکستـه دل خـواهـرت سلام
اینجا شکست بغض گلـوی سکینه ات          بر لحظه ای که سوخت دل دخترت سلام
این جـا رقیه در دل آتش دویده است         بـر اشک آن سـه سـاله گـل پرپرت سلام
این جا ز آه فـاطمه  قـاتـل به لرزه شد         بــر آه جـــانگـداز دل مــــادرت سلام
از جمع کشتگان تو بوفاضلت جداست         بـر آن شهیـد مــانده جـدا از برت سلام
بر دست و چشم و پیکر سقای تشنگان         بـر خیمـه هـای سوختـه در آذرت سلام
بر جامه ای کـه رشته دست بتـول بود         و آن جـامه را ربــود عـدو از بـرت سلام
بر کشتگان صحنه جانبازی ات درود
بر زائـران روضه جـان پرورت سلام

 

یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد

متن شعر هـر طـرف هــر دختـری آواره بود - حاج علی انسانی

هـر طـرف هــر دختـری آواره بود 
گوش هـایی چـون جگرها پاره بود 

پا پُر از خون، گوش گلگون، تن کبود 
جمله غـارت شد به خیمه هرچه بود 

خیمه ها می سـوخت و تبـدار، هم 
ملتهـب هـر دختــر و بیـمـار، هم 

درکـویــر کیـن گـل احسـاس کـو 
دختــری گـویـد عمـو عبـاس کـو 

دختـری پـای بــرهنـه روی خـار 
می دویـد و عمـه می گفت الفـرار 

در پـی هـر طفـل زینـب می دوید 
می نشاند و خارش از پا می کشید
 

یک دم- علی انسانی

متن نوحه تا خداییِ خداست، همه جا کرب و بلاست - حاج غلامرضا سازگار

تا خداییِ خداست، همه جا کرب و بلاست
روزها روز حسین، اشک هـا اشک عزاست
انا مجنون الحسین
اشجع الناس کجاست؟ عشق و احساس کجاست؟
شـاخـۀ یـاس کجاست؟ دسـت عبـاس کجاست؟ 
انا مجنون الحسین
یک طرف اشک پدر، یک طرف خون پسر
یک طرف زخـم جگر، یک طرف یا ابتاست 
انا مجنون الحسین
دل من سوختنی است، اشک من ریختنی است
عشق من سینه زنی است، رهبرم خون خداست
انا مجنون الحسین
دیده ام سوی حسین، کعبه ام کوی حسین
قبلـه ام روی حسیـن، کــربلا قبلـه نماست
انا مجنون الحسین
مهر او در گل من، عشق او حاصل من 
قبر او در دل من، سینه ام بزم عزاست
انا مجنون الحسین
منم و اشـک دو عیـن، منـم و وای حسین
گریه برمن شده دین، کار من سوز و دعاست
انا مجنون الحسین
خـاک دلدار منم، دیده خونبار منم 
تشنه ی یار منم، کوثرم جام بلاست
انا مجنون الحسین
شمـر کـــافـر ز جفــا، ســر اربــاب مـــرا 
تشنه لب کرد جدا، تا زمین است و سماست
انا مجنون الحسین
 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار

متن شعر یــا خیـــر المــرسلیـن یـا ختـم الانبیا - حاج غلامرضا سازگار

یــا خیـــر المــرسلیـن یـا ختـم الانبیا         صلـی صلـی علیـک ملائک فی السما
بـاد سـلامت سرت ببین بـه چشـم ترت         هــذا هــذا حسیـن مــرمـل بـالدما
پیـکـر عـریان او مــانده بــه روی زمین         مسلـــوب یـا نـبـی عمــامـه والـردا
شیـب شیـب الخضیـب خد خد التریب          جسم جسـم السلیب فـی ارض الکربلا
خــون گلـو پیــرهن غبــار صحـرا کفن         مهموم، حتی مضی عطشان حتی قضا
مصحـف و سم ستـور نیـزه و آیـات نور         جــدی واویـلتــــا امـــی واغــربتـا
ای همـه جـا یـاورم هـم سفـر بی سـرم         نــور دو چشــم تـرم یابن الام یـا اخا
دوش بـه سـوز و گــداز وقت قنوت نماز         من به تو گفتم دعا، تو هم دعا کن مـرا
کاش سنان با سنان قلب مرا می شکافت         کاش سر من ز تن جای تو می شد جدا
ارث تــو از مرتضی روی ز خون لاله گون         ارث مــن از فـاطمه روی کبـود از جفـا
کعب نی ام دم بـه دم گفت زیارت قبول                    در یــم خـون تـا زدم بوسه گلوی تو را
داغ روی داغ مــا، زخـم روی زخـم تــو         خصـم زند خنـده بـر زخم تـو و داغ ما
روز جـــزا بـا همـیــن دامـــن آلـوده اش
دست به دامان توست "میثم" بی دست و پا

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر دردها هست، ولی فرصت گفتـاری نیست - حاج علی انسانی

دردها هست، ولی فرصت گفتـاری نیست 
عـازمم قــافلـه را قـافلـه ســالاری نیست 

بگـذاریـد بمـانـم بـه بــرش یـک امشب 
تـا نگـویند بـر این کشته عـزاداری نیست 

پـای یـک طفل نبینی کـه پر از خون نشده 
دیده بگشا که به باغت گل بی خاری نیست 

بر تـو هـر زخـم تنـت گـریه کند گریۀ خون 
کس نگوید ز غمـت دیدۀ خـونباری نیست 

غـم اطفـال فـراری به بیـابـان چـه خـوری 
عمـه بـا ماست نگویی که مددکاری نیست 

آفتـاب و عطـش و داغ، همـه سـوزان لیک 
غیـر تَـب بـر سـر بیمـار، پـرستـاری نیست
 

یک دم- علی انسانی

متن شعر آب آتش، اشک خون، دم شعله، دل دشت بلاست - حاج غلامرضا سازگار

آب آتش، اشک خون، دم شعله، دل دشت بلاست          نـــاله فــریـاد درون، فــریـاد بــر اوج سماست
مشـک خشـک و کـام تفتیده نفس هـا سـوخته                       جــام خـالی چشم ها از اشک پر در خیمه هاست
غــرقه در دریــای خــون فُلـک نجـات اهل بیت         بـرفـراز نیـزه چـون خـورشید، مصبـاح الهـداست
آفـتــابی آمــده از چنـگ گـرگــان چنـگ چنـگ         مـــاه کنعــان است ایـن یـا خـامس آل عباست
مــاه لیــلا بــر زمیــن و آفتــابـش سـایـه بان         اکبـــر اسـت الله اکبـــر یـا کـه ختـم الانبیـاست
تــن کتــاب الله و زخمـش آیـــه هـای ریختــه         آیــه هـــای ریختـــه نقــش زمیــن کربلاست
در یـــم خــون از دم شمشیــر نـوشیده عســل         سیزده ساله که نُقلش سنگِ کین، خونش حناست
قــامت او لالــه گــون گـــردیده از ختتون گـلو         صـــورت او شستــه بــا اشـک امـام مجتباست
دو ستاره خفتـه در خـون بیـن هفتـاد و دو مـاه         چهــرۀ خــورشید را از رویشــان نـور و ضیـاست
ایـن دو طفـل سـر جــدا از تـن، دو طفـل زینبند         یـــا دو اسمـاعیل قـربانـی بـه صحـرای منـاست
غنچــۀ نـــورستــه ای از تشنگـی پــرپـر شده         در کمــال تشنــگی سیــــــراب از آب بقــاست
چشــم هــای نیــم بــازش چشمـۀ فیض خدا         دستهـای بستـه اش از عــالمی مشکـل گشـاست
بر لـب خشکیده اش جـای لـب خشـک حسین         بــر گلــــوی نــازکش گلبــوسـۀ تیـر جفـاست
می زنــد فـواره خـون از حنجـر خشـک حسین         زخــم او زخــم محمـــد خـون او خون خداست
ســـورۀ نــــورانی نــــور آمــده نقــش زمین         این عجب بـاشد کـه بسـم الله روی نیـزه هـاست
خیمــه هـا آتــش گـــرفتـه مثـل بیـت فاطمه         یــا امیــرالمــومنین فــریـاد، عبـاست کجـاست
از بــرای گـوشـواره گـــوش هــا را مــی درنـد         گـوش پاره، کعب نـی پـاداش و اجـر مصطفاست
ای حسینیون حسین از مـوج خـون مبعـوث شد         گــویـی او پیغمبـر اسـت و قتلگـه غـار حـراست 
مصحفـی را کـه علـی خوانده، نبی بوسیده است         از ســم اسبــش دگــر پــامـال کـردن نـارواست
کـوفیـان را در کنــار جسـم صــد چـاک حسین         تــازیانه، کعب نـی، دلجـویی از صـاحب عـزاست
با همین سوزی که "میثم" خیزد از اشعار تو
دستگیـرت فـاطمه در عـرصۀ روز جـزاست

یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار

متن شعر سپـر کردی به تیغ و تیر و نیـزه، پیکــر خود را - حاج غلامرضا سازگار

سپـر کردی به تیغ و تیر و نیـزه، پیکــر خود را 
گرفتی جای پرچم روی دست خـود، سر خود را 
تمام عمر من با تو، تو با من بوده ای، چون شد 
که تنهـا می گذاری بین دشمن خـواهر خود را 
کمی خم شو به زیرپای اسب خـود نگـاهی کن 
فــرود آ در بغـل گیـر ای بـرادر دختـر خـود را 
عزیــز فاطمـه دشمـن نبینــد تـا کـه تنهـایت 
مــرو تنهـا ببــر با خــود علـیّ اصغـر خـود را 
بیا از اشک خـود آبـی فشـانم بـر لب خشکت 
که سقـا جای سقـا کرده ام چشـم تـر خـود را 
خروش العطش پر کرده این صحـرای سوزان را 
خبــر کـن در کنــار علقمــه، آب آور خــود را 
رقیه، نجمه، لیلا، من، سکینه، همـرهت هستیم 
مکن احسـاس تنهـایی، نگـه کن لشگر خود را 
سر خـود را بــه بالا گیــر تـا بوسـم گلویت را 
ببوسـم بـاز جــای بوســه های مـادر خـود را 
اگـر بــاور ندارنـد ایــن سپــه جدت پیمبر را
دوبــاره روی دستت گیـر نعش اکبـر خـود را
چنان از شعله های آه زینب پـر شدی «میثم»
کـه جای شعر پُر کـردی ز آتش دفتـر خـود را

 

یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار