کربلا! بنما مهیا خود را بهـر عزیز زهرا، کن میزبانی (2)
بنگـر ز آل طـاهـا، میهمــان رسیـده
زهرا از این مصیبت خونبار ز دیده (2)
کربلا! گهوارۀ اصغری قربانگاه اکبری، کن میزبانی (2)
ششماهۀ جـانبازی، چشم کس ندیده
زهرا از این مصیبت خونبار ز دیده (2)
واویلا! زینب شود سیه پوش با غم شود هم آغوش، کن میزبانی (2)
از بـار هجـر یــاران، قــامتش خمیده
زهرا از این مصیبت خونبار ز دیده (2)
فانوسهای اشک 3 - مصطفی نظری
محمل مران ای ساربان اینجا زمین کربلاست
اینجـا بهشت عـاشقان اینجا زیارتگاه ماست
اینجا شود دریای خون
انا الیه راجعون
اینجا گلم پرپر شود اینجا تنم بی سر شود
آماده روی سینه ام قبـر علی اصغـر شود
اینجا شود دریای خون
انا الیه راجعون
اینجا ز تیغ دشمنان از تن جا گردد سرم
پائین پـای من بوَد قبــر علـیِّ اکبــرم
اینجا شود دریای خون
انا الیه راجعون
اینجا خـورد سنگ جفـا از کینه بر پیشانی ام
خون می شود آب وضو بر صورت نـورانی ام
اینجا شود دریای خون
انا الیه راجعون
اینجا بریزد از بصـر اشک از دو چشم فاطمه
گـاهی کنـار قتلگه گـــاهـی کنـــار علقمه
اینجا شود دریای خون
انا الیه راجعون
اینجا ز رگ های گلو بوسه بگیـرد خواهرم
قــاتـل کنـار پیکرم سیلی زند بر خواهرم
اینجا شود دریای خون
انا الیه راجعون
فانوسهای اشک 2 - غلامرضا سازگار
ای حاجیان حج خون حجتان مقبول
انـا الیـه راجعــون حجتــان مقبول
قالوا بلا اینجاست کرب‌وبلا اینجاست
اینجا فتد در خاک و خون لاله یاسم
اینجا ز تـن گردد جدا دست عباسم
قالوا بلا اینجاست کرب‌وبلا اینجاست
اینجا شـود لیـلای من بی‌علی‌اکبر
اینجا به خون غلطد تن شبه پیمبر
قالوا بلا اینجاست کرب‌وبلا اینجاست
اینجا شود بر روی دست غنچه‌ام پرپر
اینجـا ربـابم می‌شــود بی علی‌اصغـر
قالوا بلا اینجاست کرب‌وبلا اینجاست
واویلتــا واویلتــا ای بنــی‌هـاشم
اینجا ز خون بندد حنا حضرت قاسم
قالوا بلا اینجاست کرب‌وبلا اینجاست
اینجـا زنـد لعـل لب دختــرم تبخال
اینجا شود از سم اسب پیکرم پـامال
قالوا بلا اینجاست کرب‌وبلا اینجاست
اینجا به خاک افتد مرا پیکر خونین
زینب گذارد بـوسه بـر حنجر خونین
قالوا بلا اینجاست کرب‌وبلا اینجاست
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
کاروان رسید از راه لا الـه الـه الله
ساربـان! توقف کن، دشت کربـلا اینجـاست
حاجیـان حـج خون! کعبـۀ شما اینجــاست
کاروان رسید از راه لا الـه الـه الله
ایـــن زمیــن نورانــی مرکـز قیـام مـاست
قبضـه قبضـۀ خاکش مسجدالحـرام مـاست
کاروان رسید از راه لا الـه الـه الله
این زمین بهشتی از سرو و لاله ویاس است
بهترین گل یاسش هردو دستِ عباس است
کاروان رسید از راه لا الـه الـه الله
این زمین پر از اشک و سوز و آه و واویلاست
پــرپـر از دم خنجــر بــاغ لالــۀ لیــلاست
کاروان رسید از راه لا الـه الـه الله
در همین زمیـن چون گل غنچـه‌ام شـود پرپر
بــر فــراز دسـت مـن پــر زنــد علـی‌اصغـر
کاروان رسید از راه لا الـه الـه الله
این زمین ز خون من سر به سر شود گلگون
پیش دیـدۀ زهرا دست و پــا زنـم در خون
کاروان رسید از راه لا الـه الـه الله
در همیـن زمیــن گـردد روی گلرخــان نیلی
عـرض تسلیت گــردد کعب نیـــزه و سیلی
کاروان رسید از راه لا الـه الـه الله
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
اشک خون می‌چکد از چشم مرتضی
قـافـلــۀ حسین، آمـــده کـــربـلا
دنبــال قـافلـه، مـادرش فاطمه
ذکر «اَمّن یُجیب» می‌کند زمزمه
واویلا واویلا واویلا واویلا (2)
اطراف محملِ زیـنبِ خونجگر
جمع بنی‌هاشم، گردیده نوحه‌گر
ســاقیِ عاشقان، زانوان بنهاده
ناموس کبـریـا، تا شـود پیاده
واویلا واویلا واویلا واویلا (2)
روی دوش رباب، رفته اصغر به خواب
می‌خنـدد گـوییا، می‌بیند خـوابِ آب
حیف از سوز عطش، غنچه پرپر شود
از تیـر سـه‌شعبـه، پـاره حنجـر شود
واویلا واویلا واویلا واویلا (2)
کــــربلا مهبـطِ نـورِ یـزدان تویی
مقتــل خــونین نــوجوانان تویی
حجله‌گاه قاسم، قربانگاه اکبر
قتلگـاه عبـاس، گهوارۀ اصغر
واویلا واویلا واویلا واویلا (2)
کـربلا می‌چکد بر رخم اشک خون
می‌شوی از خونِ عاشقان لاله‌گون
شـرمی از مـادرش، فاطمه، کـربلا
بهر جامی شود، دست ساقی جدا
واویلا واویلا واویلا واویلا (2)
فانوسهای اشک 3 – مصطفی نظری
محمل نگهدار اکبرم، این سرزمین عشق ماست
اینجـا منـای حـاجیِ ششمـاهۀ حـج وفـاست
نای دلم غرق نواست اینجا زمین کربلاست
معراج مردان خدایی
اینجـا گلـوی نـازک اصغـر شود، آماج تیر
اینجا بگیرد حرمله، ششماهۀ من را ز شیر
بر دوش من پرپر شود قربانی دلبر شود
من مانم و داغ جدایی
اینجـا خزانـی می‌شـود، بـاغ بهـار یاس من
لب‌تشنه افتد روی خاک در علقمه، عباس من
دستش ز تن گردد جدا فرقش ز کین گردد دوتا
گوید برادر جان کجایی؟
اینجا بگیـرد بـوسه زآن حلق بـریده، خواهرم
در پیش چشم دخترم، خورشید نی گردد سرم
از کربلا تا شهر شام سنگم زنند از روی بام
نامردمان با بی‌حیایی
فانوسهای اشک 3 – جعفر رسول زاده
فاطمه گـردد بی‌پسر، ای نـاقه‌هـا آهسته‌تر
سقا شود بی‌دست و پا، ای ناقه‌ها آهسته‌تر
در این سفر سرها شود، لب‌تشنه از پیکر، جدا
در ایـن سفـر اصغـر شـود در یـاریِ بابا فـدا
در این سفر پرپر شود گلهای بستان خدا
گردد سکینه بی‌پدر ای ناقه‌ها آهسته‌تر
در این سفر گل می‌رود در موج خون دامن‌کشان
در این سفـر رخساره‌هـا می‌گردد از سیلی نشان
در این سفر هر کودکی با دامنِ آتش‌فشان
گردد به صحرا در به در ای ناقه‌ها آهسته‌تر
در این سفر آتش‌فشان، خـورشید عاشورا شود
در این سفر بانگ عطش در خیمه‌ها بر پا شود
چشم غزالانِ حرم از تشنگی، دریا شود
سقا خورد خون جگر ای ناقه‌ها آهسته‌تر
در این سفر نیلی شود رخسارۀ خورشید و مه
پیغمبـر اکــرم کنـد، در خون، عزیزش را نگه
زهرا در آن دریای خون، زینب کنار قتلگه
گیرد حسینش را ببر ای ناقه‌ها آهسته‌تر
در این سفر هر بلبلی همچون گلی پرپر شود
هفتـاد و دو حاجی فـدا، در مسلخِ داور شود
صدپاره از تیغ جفا، جسم علی‌اکبر شود
واویلتا از این سفر ای ناقه‌ها آهسته‌تر
در این سفر افتد به خون، عرش خدا را قائمه
بـر دیـدن صحرای خـون آید ز جنّت، فاطمه
گاهی کنار قتلگه، گاهی کنار علقمه
خون می‌فشاند از بصر ای ناقه‌ها آهسته‌تر
فانوسهای اشک 3 – غلامرضا سازگار
نورِ دل اهـل حجاز، نی‌نـوایی شـد
حاجی بیت‌الله خون، کربلایـی شـد
خوش‌آمدی انت ثارالله حسین حسین ابی‌عبدالله
دستـــه‌گــل محمـدی ای علی‌اکبر
خوش‌آمدی خوش‌آمدی ای علی‌اکبر
خوش‌آمدی انت ثارالله حسین حسین ابی‌عبدالله
قــدم بـه کربـلا زدی یـا ابوفاضـــل
علـم بــه نینــوا زدی یـا ابوفاضـــل
خوش‌آمدی انت ثارالله حسین حسین ابی‌عبدالله
ششماهه سرباز حسین ای علی‌اصغر
یــار سـرافــراز حسیـن ای علی‌اصغر
خوش‌آمدی انت ثارالله حسین حسین ابی‌عبدالله
خوش‌آمـدی خوش‌آمدی زینب‌کبری!
فـردا اسیــری مـی‌روی دختـر زهـرا!
خوش‌آمدی انت ثارالله حسین حسین ابی‌عبدالله
ای پـارۀ قلب حسیــن یــا ابوفاضـل
سقای مقطـوع الیدیـن یــا ابوفاضـل
خوش‌آمدی انت ثارالله حسین حسین ابی‌عبدالله
خـون خدا! رو جـانب کربـلا کــردی
هفتـاد و دو ذبح عظیـم همره آوردی
خوش‌آمدی انت ثارالله حسین حسین ابی‌عبدالله
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
کربلا بر تو مهمان رسیده (2)
وعـدۀ وصـل جانان رسیده
کربلا واکن آغوش خود را بـر پذیـرایـی آلِ طـاهـا
خاک تـو میشود قتلگاهِ لالــه‌هـای گلستان زهرا
کــاروان شهیدان رسیده وعدۀ وصل جانان رسیده
کربلا بر تو مهمان رسیده
وعدۀ وصلِ جانان رسیده
نینـوا ای زمیـن بـلاخیـز قتلگـاهِ علـی‌اکبــری تـو
ای محّــلِ نـزول شهادت مَهــدِ نـاز علی‌اصغری تو
بر تن پاک تو جان رسیده وعدۀ وصل جانان رسیده
کربلا بر تو مهمان رسیده
وعدۀ وصلِ جانان رسیده
سـاربـانـا تحمّـل کن اینجا نـاقـۀ زینب از پـا فتـاده
ای جوانان سویِ زینب آیید تا که گردد ز مَحمِل پیاده
موسم عهـد و پیمان رسیده وعدۀ وصلِ جانان رسیده
کربلا بر تو مهمان رسیده
وعدۀ وصلِ جانان رسیده
فانوسهای اشک 2
برادر جان ببین که در این سرزمین، دلم را غم گرفت
کشیـدم بس‌کـه از دل آه آتشیـن دل عـالـم گرفت
دلم غم مبتلاست اسیر غصه‌هاست
حسین اینجا کجاست
امام حسین (ع):
الا ای خـواهرم تـویی غم‌پـرورم بـه هـر جا یاورم
صبوری پیشه‌کن که پیش چشم تو جدا گردد سرم
خدا همراه ماست شهادت راه ماست
که اینجا کربلاست
حضرت زینب (س):
برادرجـان حسین، مرا نور دو عین، بمیرد خواهرت
ببیند غرق خون، در این دشت جنون، فتاده پیکرت
ببیند دخترت که رأس انورت
فروغ نیزه‌هاست
فانوسهای اشک 3 – محمود شریفی
محمل به محمل، منزل به منزل یک کاروان دل، در کوی جانان
مولا حسین جان
کجاوه دارد عطر محبت در آن نشسته بانوی عصمت
او از حسینش یکدم جدا نیست
در سینه‌اش جز مهر و وفا نیست
در خاطر او غمهای عالم گردیده مهمان
گوید برادر، داغت نبینم عقده به دل زد، این سرزمینم
خدا نیارد، از تـو جدایی
از ما نگیرد، این آشنایی
این کربلا را حزن و بلا را منزل بگردان
ترسم که بر نی بینم سرت را در خون نشسته، گل‌پیکرت را
ترسم بسوزد عطش، بهارم
رود بـه غارت، دار و ندارم
یک دشت دشمن تنها شوم من با غم نصیبان
فانوسهای اشک 3 – جعفر رسول زاده
خاکِ اینجا گِل ز اشک است، ساربان! ناقه نگهدار
ای جـرس نـالـه بــرآور کـه رسیــده غـم بسیار
ای زمین آسمانی حرم لب تشنگانی
کربلایی کربلایی
زینبم! با تو بگویم که چه لحظه‌ها ببینی
بین تیغ و خـارِ صحرا داغ لاله‌هـا ببینی
گه به خیمه با یتیمان گه به بالین شهیدان
کربلایی کربلایی
زینبم قـامت قاسم، کفنش یـاس سپید است
این یتیم حسن من، سیزده ساله شهید است
پیش چشمم، گلِ چیده میشود در خون طپیده
کربلایی کربلایی
زینبـم اذانِ اکبـر، می‌بـرد دل من و تو
«ارباً اربا» پیکر او غم و مشکلِ من و تو
داغ جانسوز جوانم می‌زند شعله به جانم
کربلایی کربلایی
فانوسهای اشک 3 – جعفر رسول زاده
ای کرببلا بحر غم از دیده چکیده
از بیت خدا قافلـۀ عشـق رسیده
این قافله اکنون، دارد غم و ناله
آورده به همره، هفتاد و دو لاله
مظلوم حسین جان (2)
ای کـرببـلا جـانب تـو آمــده زینـب
دارد ز غمی خون به دل و زمزمه بر لب
کی جـان برادر بشکسته دل من
در مـاتم و اندوه نشسته دل من
مظلوم حسین جان (2)
ای کرببـلا شعله کشد آتش ناله
گلزار حسین آمده با غنچه و لاله
چـون آینه گردند، گلهـا همه پرپر
هم غنچه و ناله، هم سرو و صنوبر
مظلوم حسین جان (2)
ای کرببلا بوی عطش خیـزد از این خاک
این قافله زد خیمه کنون با دل صد چاک
ایـن قـافلـه دارد، یـک بـــاغ شقـایق
هفتاد و دو خورشید، هفتاد و دو عاشق
مظلوم حسین جان (2)
فانوسهای اشک 2 – محمود تاری
این زمین، کرب و بلاست، کعبۀ قالوا بلیٰ است
قتلگاه مـن صفــا، مــروهام طشت طلاسـت
محمل مرانید با من بمانید
اینجا بوَد حج شهادت در موج خون ما را عبادت
وعده کردم بـا خدا، تا کنم جان را فدا
با لب عطشان سرم میشود از تن جدا
خون گلویم غسل و وضویم
اینجا بوَد حج شهادت در موج خون ما را عبادت
نقش خاک این زمین، شاخۀ یاس من است
هدیه در راه خــدا، دست عبـاس مـن است
او کشتۀ یار من بی علمدار
اینجا بوَد حج شهادت در موج خون ما را عبادت
زخم مـا اینجـا شود جامۀ احرام ما
میشود با خون ما شستشو اندام ما
حج این چنین است لبیکم این است
اینجا بوَد حج شهادت در موج خون ما را عبادت
کودک ناخورده شیر، از عطش پر می‌زند
پیش تیـر حرملـه، خنـده اصغـر می‌زند
طفل صغیرم ذبح کبیرم
اینجا بوَد حج شهادت در موج خون ما را عبادت
جسـم پـاک اکبرم اِرباً اِربا میشود
پاره تر از جسم او قلب بابا میشود
دار و ندارم تقدیم یارم
اینجا بوَد حج شهادت در موج خون ما را عبادت
این زمین در هر قدم حج بیت‌الله ماست
هـم شهـادتگاه مـا، همـ زیارتگاه ماست
داده خدایم چنین ندایم
اینجا بوَد حج شهادت در موج خون ما را عبادت
فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار
ای هلالِ خون، محشر آوردی
داغِ گلهـــایِ- پـرپـر آوردی
کربلا از خون میشود گلگون (2)
ای مه ماتم، جامه کن نیلی
دختـرِ زهرا، می‌خورد سیلی
کربلا از خون میشود گلگون (2)
بر فَلَک خیزد، نالۀ لیلا
میشود پـرپر لالۀ لیلا
کربلا از خون میشود گلگون (2)
گریه بـر اشکِ، گلعذاران کن
دستِ سقّا را، بوسه باران کن
کربلا از خون میشود گلگون (2)
فانوسهای اشک 2 – اشک گلعذاران
اهــل ولا اهــل ولا
هذا ارض کرب و بلا
سینه سپـر پیش بلا
هذا ارضُ کرب و بلا
اینجا تـابد مثل قمر بـر نـوک نیزه سر من
اینجا از رگ‌های گلو گیرد بوسه خواهر من
اینجا کعبِ نیزه کند دلجـویی از دختر من
می‌زنم از نیـزه صلا
هذا ارضُ کرب و بلا
اینجا گردد غرقه به خون از سـر تا پـا پیکر من
اینجـا گـردد در ره دیـن اربــاً اربـا اکبــر مـن
اینجــا آیــد تیــر ستم بـر حلقوم اصغر مـن
بر سـر دستم ز جفا
هذا ارضُ کرب و بلا
اینجا عبـاس ابن علی جسمش گردد نقش زمین
گـریــد دور کشتـۀ او جـــای زهــــرا ام‌بنیــن
اینجـا شمشیـر ستـم مــی‌گیــــرد از ره کیــن
دست علمــدار مـرا
هذا ارضُ کرب و بلا
اینجـا دارد خیل عدو در دل بغض و کینۀ من
اینجا قاتل اسب ستم می‌تـازد بـر سینـۀ من
می‌تازد بــر سینۀ من از کینـــه آئـینــۀ من
بی گنه و جـرم خطا
هذا ارضُ کرب و بلا
اینجا می‌میرد ز عطش طفلـم زیــر بـوتۀ خار
طفلی افتـد روی زمین طفلی گیــرد راه فـرار
بـا فـریــاد «یـا ابتـا» بی یار و بی صبر و قرار
ای همـه انصار خدا
هذا ارضُ کرب و بلا
اینجا ریـزد روی زمین خون از گوش دختر من
سیلی گـردد تسلیتش پیـش چشـم مـادر من
جـاری گردد بر سرِ نی اشک از چشمـان تر من
بـر اُســرا بـا شهـدا
هذا ارضُ کرب و بلا
فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار
خاک شهیدان شـد عیان ای سـاربان مـحمل مران
با ما سـرود خون بخوان ای سـاربان مـحمل مران
اینجا ز خـون با هم یکی دریــا و صحــرا میشود
اینجـا بسـی نقش زمین گلهــای زهـــرا مـی‌شود
اینجـا اسیـــر دشمنــان بانــوی کبــری مـی‌شود
خون گردد از هر سو روان ای سـاربان مـحمل مران
جانم حسین جانم حسین، ای جان جانانم حسین
اینجـا صــدای العطش بــر عـرش اعلا می‌رود
اینجـا سـرم بـالای نـی از جــورِ اعــدا می‌رود
اینجا به دریا سیل خون از چشـم سقّـا مـی‌رود
سقّــا کنــد ایثـار جان ای ساربان محمل مران
جانم حسین جانم حسین، ای جان جانانم حسین
اینجا به دست و پای خود قـاسم حنا بنـدد ز خون
اینجا چـو یوسف میشود پیـراهـن او لالـه‌گــون
اینجــا بخــوانـیـد آیــۀ اِنّــا الیــــه راجعــون
بـا ما در این صحـرا بمان ای ساربان محمل مران
جانم حسین جانم حسین، ای جان جانانم حسین
اینجا به دست خود کفن بــر گـــردنِ اکبـر کنم
رخ لالـه‌گـون از خون آن آلالـــۀ پـــرپـــر کنم
در مـوج دشمـن گریه بر آن شِبــه پیغمبــر کنم
ای وای از آن سـروِ روان ای ساربان محمل مران
جانم حسین جانم حسین، ای جان جانانم حسین
یاران بــاوفــای مـن، کـربـلا اینجاست
مـروۀ من، صفـای من، نینـوا اینجاست
گودال قتلگاه من، در همین صحرا است
زوّار جسـمِ بی سـرم، مـادرم زهــراست
کربلا اینجاست نینوا اینجاست
در ایـن زمین پرپر شود، لاله و یاسم
می‌گردد از پیکـر جـدا، دست عباسم
اسلام را با خون خود، زنده کن اصغر
در پیش تـیر حرمله، خنده کن اصغر
کربلا اینجاست نینوا اینجاست
این جا به خون غلطد تنِ شبه پیغمبر
این جا چـو گل پـرپر شود، پیکـر اکبر
خاک بیـابان می‌شـود، لاله‌گون اینجا
پیراهن قاسم شـود، غـرق خون اینجا
کربلا اینجاست نینوا اینجاست
این جـا شـود هفتاد و دو، لاله‌ام پرپر
این جا زیارتگاه ماست، تا صف محشر
کربلا اینجاست نینوا اینجاست
فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار
از بیـابـان حجـاز، کعبۀ جان آمده
بهر قربانی حسین، با جوانان آمده
کربلا یا کربلا بر تو مهمان آمده (2)
همـره یک آفتـاب، هجـده مـاه آمده
خیمه بر پا کن عراق، زینب از راه آمده
کربلا یا کربلا بر تو مهمان آمده (2)
ای بیـابـان بـلا، پـای اکبـر را ببوس
ای زمیـن کربلا، حلق اصغر را ببوس
ای جوانان عراق، اشجع الناس آمده
گل به همراه آورید، بوی عباس آمده
کربلا یا کربلا بر تو مهمان آمده (2)
بـوی یـاس و سنبل و عود و عنبر میرسد
قــاسم و عبــدالله و عون و جعفر میرسد
کربلا آمـاده بـاش، وقت مهمانداری است
از چه با دیدار تو، اشک زینب جاری است؟
کربلا یا کربلا بر تو مهمان آمده (2)
کـربلا تـرسم که چـون، عصـر عاشورا شود
خرّم از خون حسین، خاک این صحرا شود
کربلا یا کربلا بر تو مهمان آمده (2)
فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار
کرب و بلا نظـاره کن، جامــۀ صبر پـاره کن
سینه پراز شراره کن، خون به جگر، دوباره کن
وای حسین، وای حسین، وای حسین، وای حسین
روح تو در بر آمده، جان پیمبر آمده
جـان پیمبـر آمده، حجّت داور آمده
وای حسین، وای حسین، وای حسین، وای حسین
حیـدر، حیـدر، آمـده امیر لشکر آمده
یا که به دست کربلا، ساقی کوثر آمده
وای حسین، وای حسین، وای حسین، وای حسین
رسد صدای زمزمه، کجاست نهر علقمه
بــوسه بـزن به مقدم ساقی آل فاطمه
وای حسین، وای حسین، وای حسین، وای حسین
شیرۀ جان، تهیه کن، آب روان، تهیّه کن
کودک عاشق آمده، تیر و کمان تهیّه کن
وای حسین، وای حسین، وای حسین، وای حسین
ای زمین کربلا، بر همگان بزن، صلا
بگـو بگو که آمده شیرزن دشت بلا
وای حسین، وای حسین، وای حسین، وای حسین
احمد دیگــر آمده یا که پیمبـر آمده
بگــو بـه نیـزه‌دارها، علی‌اکبـر آمده
وای حسین، وای حسین، وای حسین، وای حسین
ناله ز سوز سینه کن، فکر گل مدینه کن
به زیـر تازیانـه‌ها، حمایت از سکینه کن
وای حسین، وای حسین، وای حسین، وای حسین
ببین زنان خسته را، طفل ز پا نشسته را
بجـو بـه زیـر خـارها، طایر پرشکسته را
وای حسین، وای حسین، وای حسین، وای حسین
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
اینجا، کرب و بلاست، الله اکبر
اینجا، سـرها جدا، گردد ز پیکر
محمل مرانید قرآن بخوانید
هیهات من الذله الله اکبر
هیهات من الذله الله اکبر
اینجا، هستی دهـم، در راه داور
صورت، گلگون کنم از خون اصغر
سازم سر و جان تقـدیم جانان
هیهات من الذله الله اکبر
هیهات من الذله الله اکبر
اینجـا، افتـد ز تن، دست علمدار
صحرا، رنگین شود، از خون انصار
اینجا دهم سر در زیر خنجر
هیهات من الذله الله اکبر
هیهات من الذله الله اکبر
اینجـا وعـده‌گـه دیـدار یار است
گودال قتلگاه، چشم انتظار است
قتلم سعادت حجّم شهادت
هیهات من الذله الله اکبر
هیهات من الذله الله اکبر
اینجا غلطد به خون، با جسم بی‌تاب
ســردار بی‌ســـر و سقــای بـی‌آب
با کام عطشان با چشم گریان
هیهات من الذله الله اکبر
هیهات من الذله الله اکبر
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
ای زمین کربلا، آغوش خود را باز کن
بهـر استقبـال ثـاراللّهیان، پـرواز کن
کعبۀ اهل ولا، حج کند در کربلا
باغبان بـاغ خـون بـا لاله یـاس آمده
کربلا آغوش خود بگشاکه عباس آمده
کعبۀ اهل ولا، حج کند در کربلا
از جـــوانـان بر فلک، فریاد واویلا رسد
خیـرمقـدم، بـــوی عطـر لالۀ لیلا رسد
کعبۀ اهل ولا، حج کند در کربلا
غنچه‌ای، لبخندْ‌زن بر روی دست مادر است
کـربلا، گهواره‌ات، کـو؟ این علی‌اصغـر است
کعبۀ اهل ولا، حج کند در کربلا
زمــزم حجــاج ثــاراللّهی، از جام بلاست
حج هفتاد و دو حاجی، در زمین کربلاست
کعبۀ اهل ولا، حج کند در کربلا
بــوی عطر فاطمه، از دامن صحـرا رسید
کــربلا، خیمـه بپـا کن، زینب‌کبری رسید
کعبۀ اهل ولا، حج کند در کربلا
همره شمس ولایت، دو فروزان کوکبند
ای زمین کربلا، اینــان دو طفل زینبند
کعبۀ اهل ولا، حج کند در کربلا
یک ماه خون گرفته 4 - غلامرضا سازگار
کربلا کـو سفـرۀ احسان تو؟ یوسف زهرا شده مهمان تو
آه، شد موسم مهمان نوازی از میـهمــانــان حجــازی
مظلوم حسین جان (2)
از فضـا بوی گل یـاس آمده قبلۀ حـاجات عبـاس آمده
آه، ایـن زادۀ ام‌البنین است مـاه امیـرالمـؤمنین است
مظلوم حسین جان (2)
کـربلا امشب تماشایی شده در دل عشاق غوغایی شده
آه، عبدالّه و قاسم خوش آمد مـاه بنـی‌هاشم خوش آمد
مظلوم حسین جان (2)
ای بنی‌هاشم صف آرایی کنید باید از زینب پذیرایــی کنید
آه، سقـــا مــؤدب ایستـاده زینب شد از محمــل پیـاده
مظلوم حسین جان (2)
کربلا دریایی از خون میشود مثل ثارالله گلگون مـی‌شوی
آه، تـو محفـل خـون خدایی تــو سـرزمـیـن کــربـلایی
مظلوم حسین جان (2)
کــربلا بـرخیـز و آب آمـاده کن شیـــر از بهر رباب آماده کـن
آه، این زن که اشک از دیده بارد یک کـودک شش ماهـه دارد
مظلوم حسین جان (2)
کربـلا فـریـاد واویـلا بزن بوسه بر پای گل لیلا بزن
آه، افتد ز پـا نخل امامت بـر پـا شود شـور قیامت
مظلوم حسین جان (2)
فانوسهای اشک 1- غلامرضا سازگار
یا فاطمه زمزمه کن که حسین در وادی غمهاست
منزلگهش اینجاست
مهمان خدا آمد در کرب و بلا آمد
مولا ابی عبدالله
این قافله آمده تا ببرد دل از همه عالم
با نام محرّم
اشک است و غم و ناله پژمرده گل و لاله
مولا ابی عبدالله
خواهر به کجاوه نشسته و غم در سینه لبالب
آه از دل زینب
این همسفر و همراه این کوثر ثارالله
مولا ابی عبدالله
ای غیرت آل علی عباس کن خیمه سرا پا
با شوق و تمنّا
خواهد که کنی یاری ایثار و علمداری
مولا ابی عبدالله
گهواره و زمزمه‌های رباب لالا علی اصغر
آرامش مادر
داغ تو نبینم من ای غنچۀ این گلشن
مولا ابی عبدالله
این خاک شهادت ومعرفت است این قافله جان‌اند
جان دو جهان‌اند
اینجا حرم عشق است بیت القدم عشق است
مولا ابی عبدالله
فانوسهای اشک 1- جعفر رسول زاده (آشفته)
زد شکوفه گل غم در دشت سینه
کـاروانـی آیـد از شهــرِ مـدینـه
کـاروان طـی مـی‌کنـد ره اجل از پی در کمین است
چون سفیرانِ اولوالعزم خونجگر این سـرزمین است
واغریبا حسین- واغریبا حسین- واغریبا حسین- یابن‌الزهرا
بـاغبانی همـره آرد گلشنش را
ترک کرده با غریبی موطنش را
بـاغبـان از غـم غـربـت زیـر لب بـس نالـه دارد
همرهش ششماهه لاله یـاس هجده سالـه دارد
واغریبا حسین- واغریبا حسین- واغریبا حسین- یابن‌الزهرا
همه دلها غرق حسرت غرق ماتم
کـاروان ره شـوید از اشگِ دمادم
از مـدینه دیــده گـریان خـواهـری محـو بـرادر
گـه مدد خـواهد ز زهرا گه کمک خواهد ز حیدر
واغریبا حسین- واغریبا حسین- واغریبا حسین- یابن‌الزهرا
میرسد از دشت و صحرا بــوی گلهـای مدینـه
کـربلا کـن خیمـه برپـا بهـر عبـاس و سکینـه
با نوای بی‌نوائی کاروان شد کربلایی (2)
حـاجیـان کعبـۀ خـون رهسپــار کـوی یارند
بین هفتاد و دو عاشق حاجی ششماهه دارند
با نوای بی‌نوائی کاروان شد کربلایی (2)
از صـدای زنـگ اشتـر بانگ یارب یـارب آمد
کـربلا کـن خیمـه برپا زینـب آمد زینـب آمد
با نوای بی‌نوائی کاروان شد کربلایی (2)
کـربـلا آمـاده کن آب تـا علی اصغـر بیاید
قـاسم از بهـر شهادت بــا علـی اکبـر بیاید
با نوای بی‌نوائی کاروان شد کربلایی (2)
کـربلا صحرای خود را پر کن از شور حسینی
در بیـابـان تـو امـروز می‌دمـد نور حسینی
با نوای بی‌نوائی کاروان شد کربلایی (2)
فانوسهای اشک 1- غلامرضا سازگار
چه سرزمینی خدایا چه دشت ماتمی
شکسته بغض گلـویم بـه گـریۀ غمی
دل نمی‌گیرد قرار برده صبرم این دیار
ای برادر جان حسین
شفق نشسته به خوناب به پیش چشم من
چـرا ز غمـهـا بــرایـم نمـی‌گـویـی سخـن
من بلا گردان تو وین غم پنهان تو
ای برادر جان حسین
چراغ عمرم نمودی سفر اینجا چرا؟
که این بیابان شکسته دل ما را چرا
ای گل باغ دلم تازه شد داغ دلم
ای برادر جان حسین
حسین من آه که ترسم در این دشت مَحَن
اجـل بیـایـد بگیـرد تــو را از دسـت مـن
یوسف زهرایی‌ام می‌کُشد تنهایی‌ام
ای برادر جان حسین
دل سکینه بلـرزد ز بیم این سپاه
میان گریه عزیزت کند بر من نگاه
باشد این یاس حرم یادگار کوثرم
ای برادر جان حسین
فانوسهای اشک 1- جعفر رسول زاده (آشفته)
جوانـان بیـایید کـه آغـاز غـم مـا است
رسیدیم رسیدیم همین جا حرم ما است
عجب شور و نوایی، عجب کرب و بلایی
بیایید بیایید کـه گـودال همین جا است
مکانی که زنم من پرو بال همین جا است
عجب شور و نوایی، عجب کرب و بلایی
همیـن جا همیـن جـا یتیم حسن افتد
اباالفضل اباالفضل دو دستش ز تن اُفتد
عجب شور و نوایی، عجب کرب و بلایی
همین جا همین جا ز خون چهره بپوشم
علی بـا لـب تشنـه زنـد بـال بـه دوشم
عجب شور و نوایی، عجب کرب و بلایی
همین جا همین جا ز شمشیر و ز خنجر
شود چـون گـل پـرپـر جوانـم علی اکبر
عجب شور و نوایی، عجب کرب و بلایی
همیـن جا همین جا دهـد آب سکینه
ز خون جگـر خود بـه گلهـای مدینه
عجب شور و نوایی، عجب کرب و بلایی
بمانید که اینجا پر از آتش و دود است
ز کعب نی و سیلی گـل لاله کبود است
عجب شور و نوایی، عجب کرب و بلایی
فانوسهای اشک 1- غلامرضا سازگار
حسین بن علی محمل به سوی کربلا بسته
ز مکّه می‌رود بیـرون ولی با قلب بشکسته
ز هر سو می رسد نوای یا حسین
حسین جانم حسین
الا ای کعبه بنگـر کـاروان جان نثاران را
ببین نور شهادت در سر این گلعذارن را
شنو از عرشیان صلای یا حسین
حسین جانم حسین
همین محمل که دارد عزم رفتن از حریم حق
ز گلهـای سـرشک پـاکشـان آیـد نسیم حق
جهان دارد به لب ندای یا حسین
حسین جانم حسین
ز هفتاد و دو قـربانی که همره دارد این محمل
شود کرب و بلا گلگون چو گیرد جا در آن منزل
فضا پرگشته از صلای یا حسین
حسین جانم حسین
فانوسهای اشک 1- محمود تاری (یاسر)
الا ای نـاله‌هـای نی نـوایی نینوایی
حسین ابن علی شد کربلایی کربلایی
ز دل خیزد شراره بنـال ای دل هماره
که اینجا گردد از تیغ بدن‌ها پاره پاره
ولـیّ خـدا
بنال از جگر شود سر جدا
بــرای پــدر
در این صحرا ز کینه
بزن بـر سـر سکینه
حسین جانم حسین جانم
الا خاک شهیدان نـاله سـرکن ناله سرکن
بسوز و داغ مـا را تـازه‌تـر کن تازه‌تر کن
بزن خیمه که امشب رسد مظلومه زینب
ز داغ شش برادر بـود در تـاب و در تب
بگودال خون
به آه و فغان کند لالـه‌گون
ببوسد ز جان گل رخسار خود را
گلوی یـار خود را
حسین جانم حسین جانم
کند اصغـر ز بـابـا دلـربائی دلـربائی
زند خنده کـه گشته کربلایی کربلایی
به روی دست مادر زند مرغ دلش پر
که روی دست بابا گلو از خون کند تر
سلام همه
بـراه خـدا بنی فاطمه
ز تیـر جفا به خون حنجر او
جدا گـردد سر او
حسین جانم حسین جانم
فانوسهای اشک 1- غلامرضا سازگار
نـدا آمـد ســرخـوشان بـلا عــاشقان خـدا ترک سر باید
ندا آمد فصل معرفت است دل به طـور یقین شعله ور باید
منای ما کربلای ماست نینوا اینجاست
کربلا اینجاست
ندا آمد کعبه گر هدف است حجّ خون شرف است فصل میقات است
خـدا مـا را خـوانـده بهـر وصال شـوق وادی عشق جلـوۀ ذات است
منای ما کربلای ماست نینوا اینجاست
کربلا اینجاست
ندا آمد کای خدا نظران گشته کار جهان ظلم و بدخواهی
کتاب و وحی و رسالت و دین گشته ملعبۀ دست گمراهی
منای ما کربلای ماست نینوا اینجاست
کربلا اینجاست
چنین فرمود من حسینم و نیست پیروی ز ستم رسم و آئینم
مـن از نسـل غیـرت و شـرفم روح حـق طلبی عـزّت و دینم
منای ما کربلای ماست نینوا اینجاست
کربلا اینجاست
نگردد تا هتک حرمت حق از طواف حرم دیده می‌بندم
شـدم مشتــاق لقـای خـدا بـر شهادت خود آرزومندم
منای ما کربلای ماست نینوا اینجاست
کربلا اینجاست
من و بیعت با یزید و ستم حاش لله اگر این روا باشد
به ذلّت هرگــز رضـا نشـوم گـر تنم به بلا مبتلا باشد
منای ما کربلای ماست نینوا اینجاست
کربلا اینجاست
بــرای احیـاء دیــن خـدا جــان فشـانـم و بـاکـم ز دشمـن نیست
در این وادی مقصدم همه اوست عزم و همت من جز رسیدن نیست
منای ما کربلای ماست نینوا اینجاست
کربلا اینجاست
شهادت ایمان و راه منست تکیه‌گاه منست لطف یزدانم
رضـایم مـن بـر رضای خدا گر که کشته شوم با جوانانم
منای ما کربلای ماست نینوا اینجاست
کربلا اینجاست
فانوسهای اشک 1- جعفر رسول زاده (آشفته)
کربلا مهمان‌نوازی کن که مهمان آمده
یوسف زهرا بـرای بخشش جان آمده
کربلایی شد حسین
نینوایی شد حسین
از گلستان مدینه اشجع الناس آمده
کربلا عطر و گلاب آور که عباس آمده
کربلایی شد حسین
نینوایی شد حسین
کربلا یک حاجی ششماهه در این قافله‌ست
حنجر خشکش سپر در پیش تیر حرمله‌ست
کربلایی شد حسین
نینوایی شد حسین
کـربـلا گهـواره بــر طفـل ربـاب آماده کن
بـر گلوی تشنه‌ی شش ماهه آب آماده کن
کربلایی شد حسین
نینوایی شد حسین
کربلا هفتاد و دو حاجی شده مهمان تو
لاله‌گون گردد ز خـون پاکشان دامان تو
کربلایی شد حسین
نینوایی شد حسین
کربلا دامان تو دریایی از خون خداست
دامنت باغ گل سرهای از پیکر جداست
کربلایی شد حسین
نینوایی شد حسین
فانوسهای اشک 1- غلامرضا سازگار
بچه ها، اینجا زمین کربلاست!
بهترین جای تماشای خداست
بچه ها، دیر آمدید!- کاروان ما رسید
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این طرف: آب است و خاک- آن طرف: دلهای پاک
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
آمدم با عمه هایم... با حسین (سلام خدا بر او)
من صدایش میکنم:«بابا حسین»
او که بابای همه است- او عزیز فاطمه است (درود خدا بر فاطمه زهرا)
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این طرف: آب است و خاک- آن طرف: دلهای پاک
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این که بیمار است و تنها میشود...
او امامِ بعدِ بابا میشود
حال او دست خداست- بر لبان او دعاست
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این طرف: آب است و خاک- آن طرف: دلهای پاک
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این زن غمگین، کبوتر میشود
عمه هم یک روز پرپر میشود
مونس غم میشود- عمر او کم میشود
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این طرف: آب است و خاک- آن طرف: دلهای پاک
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این سوار قدبلندِ مهربان...
او که در چشمش نشسته آسمان...
او عموی بچه هاست- قهرمان کربلاست
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این طرف: آب است و خاک- آن طرف: دلهای پاک
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این جوان، از ماه هم زیباتر است
یاور بابا: علیِ اکبر است
مثل خورشید و سحر- دوستش دارد پدر
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این طرف: آب است و خاک- آن طرف: دلهای پاک
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
نوجوانی که کنار من نشست...
ماه تشنه، مرد کوچک: قاسم است
قهرمانی دیگر است- او امید مادر است
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این طرف: آب است و خاک- آن طرف: دلهای پاک
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
بچه ها، من هم علیِ اصغرم!
روز عاشورا بیاید، پرپرم
غنچه باغ خدا- میزبان بچه ها
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این طرف: آب است و خاک- آن طرف: دلهای پاک
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
هرکسی یادم کند، یادش کنم
روز تلخ زندگی، شادش کنم
میشوم پیش خدا- آشنای بچه ها
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
این طرف: آب است و خاک- آن طرف: دلهای پاک
بچه ها، خوش آمدید! (تکرار)
کبوتران نوحه خوان- سیدمحمد سادات اخوی
محمل مران ای ساربان اینجـا زمین کـربلاست
اینجـا بهشت عـاشقان اینجـا زیارتگـاه ماست
اینجا شود دریای خون
اناالیه راجعون
اینجا گلم پـرپر شود اینجا تنم بی‌سر شود
آمـاده روی سینـه‌ام قبــر علی‌اصغر شود
اینجا شود دریای خون
اناالیه راجعون
اینجا ز تیغ دشمنان از تن جدا گردد سرم
پـائین پای من بوَد قبــر علــی‌اکـبــرم
اینجا شود دریای خون
اناالیه راجعون
اینجا خـورد سنگ جفـا از کینه بر پیشانی‌ام
خون می‌شـود آب وضو بر صـورت نورانی‌ام
اینجا شود دریای خون
اناالیه راجعون
اینجــا بـریــزد از بصـر اشک از دو چشم فاطمه
گـــاهـی کنـــار قتلگه گـــاهــی کنـار عـلقمه
اینجا شود دریای خون
اناالیه راجعون
اینجـا ز رگ‌های گلو بوسه بگیـرد خواهرم
قــاتل کنـار پیکـرم سیلی زند بر خواهرم
اینجا شود دریای خون
اناالیه راجعون
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
اهــل ولا اهـل ولـا
هذا ارض کرب و بلا
سینه سپـر پیش بلا
هذا ارض کرب و بلا
اینجا تـابد مثل قمر بـر نـوک نیزه سر من
اینجا از رگ‌های گلو گیرد بوسه خواهر من
اینجا کعبِ نیزه کند دلجـوئی از دختر من
مـی‌زنم از نیـزه صـلا
هـذا ارض کرب و بلا
اینجا گردد غرقه به خون از سر تـا پا پیکر من
اینجـا گــردد در ره دین اربــاً اربـا اکبــر من
اینجـا آیـــد تیــر ستم بـر حلقوم اصغر من
بـر سـر دستـم ز جفا
هذا ارض کرب و بلا
اینجا عباس ابن علی جسمش گردد نقش زمین
گـرید دور کشتــۀ او جـای زهـــــرا ام‌بنـیــن
اینجا شمـشیر ستـم می‌گـیــــرد از ره کیـــن
دست علمـــدار مـرا
هذا ارض کرب و بلا
اینجا دارد خیـل عـدو در دل بغض و کینه من
اینجا قاتـل اسب ستم می‌تـازد بــر سینه من
اینجا دشمن می‌شکند از کینــه آئـینـه مــن
بی گنـه و جـرم خطا
هذا ارض کرب و بلا
اینجا می‌میرد ز عطش طفلـم زیـر بوتـه خـار
طفـلی افتد روی زمین طفـلی گیـرد راه فــرار
بـا فـریــاد یـا ابتـــا بی یار و بی صبر و قرار
ای همــه انصــار خدا
هـذا ارض کـرب و بلا
اینجا ریزد روی زمین خون از گوش دختر من
سیلی گردد تسلیتش پیش چشـم مـادر من
جاری گردد بر سرِ نی اشک از چشمان تر من
بــر اُســرا بــا شهـدا
هـذا ارض کـرب و بلا
دو دریا اشک 1- غلامرضا سازگار
ای شهیدان خدایی
کاروان نینــوایـی
گشته امشب کربلایی
رنگ ماه محـرم پریـده
میهمان از مدینه رسیده
می‌زند زهرا به سینه
بهر گلهای مدینه
فاطمه،زینب،سکینه
رنگ ماه محـرم پریـده
میهمان از مدینه رسیده
سینۀ دریا کباب است
ناله درامواج آب است
تشنه‌لب طفل رباب است
رنگ ماه محـرم پریـده
میهمان از مدینه رسیده
محشرآمد محشرآمد
یا ز ره پیغمبر آمد؟
یا علـی‌ِاکبــر آمد؟
رنگ ماه محـرم پریـده
میهمان از مدینه رسیده
سینـۀ دریـا دریده
رنگ آب از رخ پریده
ساقی طفلان رسیده
رنگ ماه محـرم پریـده
میهمان از مدینه رسیده
کربلا! ماتـم بپا کن
عالمی را کربـلا کن
دخت زهرا را دعا کن
رنگ ماه محـرم پریـده
میهمان از مدینه رسیده
کربلا! کو عطر و لاله؟
آمده طفل سه‌ساله
با فغان و آه و ناله
رنگ ماه محـرم پریـده
میهمان از مدینه رسیده
یک ماه خون گرفته 6 – غلامرضا سازگار
تـا کــاروان رسیــده در قـادسیـه
خون شـد چـو قلب زینب، دل رقیه
اینجا ز اکبر تا به اصغر کشته گردند
در انتقـام بـدر و خیبر کشته گردند
یا ثارالله و ابن ثاره
خدا کنـد که خـورشید دیگــر نتـابـد
تــا در کنــار مـادر اصغــر بخــوابـد
با تیـر و خنجر پـاسخ قـرآن که داده؟
ششماهه را شیر از دم پیکان که داده؟
یا ثارالله و ابن ثاره
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
ای زمین کـربلا تو کعبۀ عشق منی
چمن آرای شکوفه ها منم تو چمنی
حق صلای من بود این ندای من بود
هیهات مناالذِلّة
فُلک نوحم من و در جنب فرات آمده ام
من بـه هفتاد و دو قـایق نجات آمده ام
من حسینم من حسین فیض بخش عالمین
هیهات مناالذِلّة
کربلا گر که شود اکبر و اصغرم شهید
سـر تسلیم نیـاورم فـرو پیش یـزید
پسر فاطمه ام دستگیر همه ام
هیهات مناالذِلّة
بهتر از جانم و جان را به تو تسلیم کنم
لالـه هـای پـرپـرم را به تو تقدیم کنم
سر برافرازم تو را سر فرو سازم تو را
هیهات مناالذِلّة
تن من خاک تو را به خون خود صفا دهد
تــا تــو را بـرتـری از مکـه و از منـا دهد
چون مزار ما شوی قبلة دل ها شوی
هیهات مناالذِلّة
چند روز دیگر از خاک تو لاله ها دمد
از افــق تـا افقـت تجلـی خـدا دمد
خاک تو ای کربلا می شود دارالشفاء
هیهات مناالذِلّة
ای زمین کربلا سعی و منای ما تویی
ره گشای عـاشقان جنّت الاعلی تویی
تو بهشت عالمی توبه گاه آدمی
هیهات مناالذِلّة
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
پر زند بـار دگـر دلم به سوی کربلا
می رسد قافلۀ عشق به کوی کربلا
عاشقان سر به کف وارث میر نجف
ابی عبدالله
از جدایی شده کعبه هم سیه پوش حسین
زنگ اشتران بـود صدای چـاووش حسین
محرمان آن حرم در شهادت هم قدم
ابی عبدالله
ای زمین کـربـلا مهمان بـرایت می رسد
آنکه با خون گلو بخشد صفایت می رسد
جان تو جان حسین مقتدای عالمین
ابی عبدالله
ای زمین ذخیره کن تو قدری آب خوشگوار
چون که فردا بهـر طفل شیرخوار آید به کار
چون که از سوز عطش کند آن شش ماهه غش
ابی عبدالله
ای زمین جایی بده بر زینب بی خانمان
تا که مخفی مانـد از تیـر نگاه دشمنان
او امید ما همه است نور چشم فاطمه است
ابی عبدالله
شبـه پیغمبـر علی را بشکند ایـن جـا جبین
کودک ششماهه این جا می شود سنگرنشین
حلق آن ماه منیر می شود آماج تیر
ابی عبدالله
حجلۀ قاسم در این جا حجلۀ خون می شود
غـرقه این کشتی میان دجلة خون می شود
یادگار مجتبی می کند در خون شنا
ابی عبدالله
گر کنی کوتاهی از مهمان نوازی ای زمین
چـه دهی روز جـزا جـواب خیرالمرسلین
این ولی سرمد است یادگار احمد است
ابی عبدالله
آه از ظلمی که بر آل طهارت می رود
دختر شیر خدا زینب اسارت می رود
از جفای دشمنان می شود قدش کمان
ابی عبدالله
ای حسین ای کشتۀ حادثۀ غصب فدک
مـا کجـا و تــو کجـا یـا لیتناکُنّـا معک
سر ما و پای تو جان ما فدای تو
ابی عبدالله
یک کربلا عطش- سیدرضا مؤیّد
ای ســرزمیـن کـربلا ای کـوی جـانـانـم
من بر تو مهمانم
بنگـر بـه پیـر و کـودک و خیـل جـوانانم
من بر تو مهمانم
حاجت به قـربانی نبـاشد ای مِنـای من
سعی و صفای من
آورده ام قـــربـانیـان عیــد قــربــانم
من بر تو مهمانم
چـون باغبان هـم لاله و هم یـاسمن دارم
سرو چمن دارم
یک باغِ گل، نه صد گلستان گل به دامانم
من بر تو مهمانم
پُر گُرگ اگر صحرا شود عباسِّ من شیرست
میرعلم گیرست
آب آورسـت او از بـــرای تشنـه طفـلانـم
من بر تو مهمانم
من قامت خود پیش دشمن خَم نمی سازم
بر نِی سرافرازم
آزاده و پَـــروَرده زهـــرا روی دامــانــم
من بر تو مهمانم
یک دم- علی انسانی
مکن از داس هـراس بـاغ اگر دارد، یـاس
یـک بیـابـان دشمن منـم و یـک عبـاس
آسمـانم من و عبـاسِ علی مـاه من ست
چه غم از روبهیان، شیر به همراه من ست
خواهرم باش صبور «تکرار»
این سفر تا شد طی یک سفر هست از پی
تـو ولـی بـر نـاقه مـن ولـی بـر سـر نِـی
دسـت گلچین ننهـد هیـچ گلی در بـاغـت
غـم نهـد روی غـم و، داغ بـه روی داغـت
خواهرم باش صبور «تکرار»
وه ازیـن، اقـبـالـم فــاطمـه، دنبــالـم
همه جـا بـا مـن هسـت تا لب گودالم
گلفـروشم من و هفتـاد سبـد گـل دارم
بلکـه شمـع وگـل و پـروانه و بلبل دارم
خواهرم باش صبور «تکرار»
یک دم- علی انسانی
تو سـرزمین عشقی، تویی منـزل یارم
ببین به همـره من، همـه دار و ندارم
ببین ماه و ستاره حسین و شیرخواره
واویلا، واویلا، واویلا، واویلا
پـرستـوی مهـاجر، رسیـده دسته دسته
که هر یکی ز سنگی، شود پرش شکسته
ببین مـاه و ستاره حسین و شیـرخواره
واویلا، واویلا، واویلا، واویلا
چه گل های نـازی، یکی لالـه یکی یاس
یکی به دست اکبر، یکی به دوش عباس
ببین مـاه و ستـاره حسین و شیرخواره
واویلا، واویلا، واویلا، واویلا
یکی هماره گـوید، که ای امید خواهر
یکی به سینه کوبد، که ای غریب مادر
ببین ماه و ستاره حسین و شیرخواره
واویلا، واویلا، واویلا، واویلا
یک دم- علی انسانی
ای زمین کربلا من باغبانم
آمدم با اصغر غُنچه دهانم
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار»
ماهم و یک آسمـان دارم ستاره
همرهم پیر و جوان و شیرخواره
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار»
آمدم تـا کار دین سـامان بگیرد
پیکر بی جانش از ما جان بگیرد
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار»
همره من آمده بس ناز دانه
ای عدو آماده شُو، با تازیانه
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار»
من جهانی را به خود دیوانه دارم
شمعم و هفتـاد و دو پروانه دارم
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار»
گُـل شود پرپر به پیش دیده گانم
پیش من غلتد به خون سرو روانم
من حسینم، من حسینم، من حسینم «تکرار»
یک دم- علی انسانی
ای ساربان نگه دار این جا شهادت ماست
این وادی شهـادت بیـت الولادت ماست
کربلا، همین جاست نینوا، همین جاست
محمل نگه دار، محمل نگه دار
این جــا شـود ز پیکــر، سـرهـای ما بریده
این جا شود بدن ها، در خاک و خون کشیده
این جا قحط آب است جگرها، کباب است
محمل نگه دار، محمل نگه دار
این جا دو دست عباس گردد جدا ز پیکر
گـرید بـــرای عبـاس، زهـرا به جای مادر
مادرم، فاطمه آید در، علقمه
محمل نگه دار، محمل نگه دار
این جا کند تلظی، شش ماهه روی دستم
او بعـد قتـل یــاران بــاشد تمـام هستم
آخرین امیدم، کودک شهیدم
محمل نگه دار، محمل نگه دار
این جـا شـود فـدایی آرام جان لیلا
پاشیده گردد از هم جسم جوان لیلا
جان دهد، در برم اکبــرم، اکبــرم
محمل نگه دار، محمل نگه دار
این جا ز خیمه هایم آتش کشد زبانه
دل جـویی از حـریمم گردد به تازیانه
می گرید دخترم، کنار پیکرم
محمل نگه دار، محمل نگه دار
این جا شود فدایی هفتاد و دو عزیزم
بـاید ز داغ یـاران اشک از بصـر بریزم
من دل بر، حق بستم این بودم، این هستم
محمل نگه دار، محمل نگه دار
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
حجـاج کعبۀ خـون در کربلا رسیدند
آوای ارجعی را با گوش جان شنیدند
مـولای انصارالله، یـا ابا عبدالله
خوش آمدی ثارالله یا اباعبدالله
چشم حسین به سوی گودال قتلگاه است
سقـــای کـربـلا را در علقمـه نگـاه است
مـولای انصارالله، یـا ابا عبدالله
خوش آمدی ثارالله یا اباعبدالله
لبهای جان فزایت، از آب دل ربوده
آب فرات بر تو آغوش خود گشوده
مــولای انصارالله، یـا ابا عبدالله
خوش آمدی ثارالله یا اباعبدالله
از قتــلگــاه آیــــد آوای واحسینا
آتش زند به دل ها صدای واحسینا
مـولای انصارالله، یـا ابا عبدالله
خوش آمدی ثارالله یا اباعبدالله
این جا ز کینه بر کف، تیر و کمان گرفتند
قلـب مقـدست را بـا هم نشـان گرفتند
مـولای انصارالله، یـا ابا عبدالله
خوش آمدی ثارالله یا اباعبدالله
این جا روان شود خون از فرق اکبر تو
از تشنگی زند پر، شش ماهه اصغر تو
مـولای انصارالله، یــا ابا عبدالله
خوش آمدی ثارالله یا اباعبدالله
این جا به زیر خنجر، لب تشنه جان سپاری
این جـا سـر بــریـده بــالای نیـــزه داری
مـولای انصارالله، یـا ابا عبدالله
خوش آمدی ثارالله یا اباعبدالله
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
یا فاطمـه آمدنـد دستـه گل هایت
بوی شهادت می دهند غنچه هایت
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
در این زمین غنچۀ نشکفته اصغر
بر روی دست پـدر می زند پَـرپَـر
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
یـا فاطمـه بهـر تـو مهمان رسیده
این شهـدا را جهــان هرگـز ندیده
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی
مـاه محـرم عـالم را غـم گرفته
در باغِ رضوان زهرا ماتم گرفته
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
ماه محرم جهان گشته سیه پوش
زمـزمۀ قـدسیان میرسد بـر گوش
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
زهـرا ببیـن کـاروان کربــلا را
قافلــۀ خــامس آلِ عبـــا را
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی
پــاره هــای تـن خــاتـم الانبیــاء
محمل بستند سوی دشت کرب و بلا
بهـر یـاری دیـن می کنند جـان فدا
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
بین این قافله طفلی مه منظر است
شش ماهۀ حسین علی اصغر است
همـراه مــادرش مــی رود کــربلا
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
عصمت کبریا دخت شاه نجف
قهرمان زنان با صد عز و شرف
می رود تا کند زنده دین خدا
یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا (2)
یک ماه خون گرفته 1- حاج مهدی خرازی
این زمین، کربُ بلاست، کعبۀ قالوا بلیٰ است
قتلگاه مـن صفـا، مـروه ام طـشت طلاست
محمل مرانید با من بمانید
اینجا بود حج شهادت
در موج خون ما را عبادت
وعده کردم با خدا، تـا کنم جان را فدا
با لب عطشان سرم میشود از تن جدا
خـون گلـویم غسل و وضویم
اینجا بود حج شهادت در موج خون ما را عبادت
نقش خاک این زمین، شاخۀ یاس من است
هدیـه در راه خـدا، دست عبــاس من است
او کشته ی یار من بی علمدار
اینجا بود حج شهادت در موج خون ما را عبادت
زخـم ما اینجـا شـود جـامۀ احرام ما
می شود با خون ما شستشو اندام ما
حج اینچنین است لبیکم این است
اینجا بود حج شهادت در موج خون ما را عبادت
کودک ناخورده شیر، از عطش پـر می زند
پیـش تیـر حرمله، خنـده اصغـر می زند
طفل صغیرم ذبح کبیرم
اینجا بود حج شهادت در موج خون ما را عبادت
جسم پـاک اکبـرم اِرباً اِربا می شود
پاره تر از جسم او قلب بابا می شود
دار و ندارم تقدیم یارم
اینجا بود حج شهادت در موج خون ما را عبادت
این زمین در هر قدم حج بیت الله ماست
هم شهـادت گاه ما، هم زیارت گاه ماست
داده خدایم چنین ندایم
اینجا بود حج شهادت در موج خون ما را عبادت
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
به گوشم می رسد هر لحظه آوای خـدا اینجا
الا حجـاج بیـت الله خـون، احــرام بـربندید
شما حجاج بیت الله خون هستید و می بینم
نه تنهـا حـج مـا قـربـانی پیـر و جـوان دارد
ز شمشیر هـزاران قـاتل خـون خوار می بینم
به موج خون مـیان قتلگـه بـا پیکر بـی سـر
به پـاس اجـر سقـایی و قــانـون علمـداری
کند این امت گـم کـرده ره تـا راه خـود پیدا مران ای ساربـان محمـل کـه باشد کربلا اینجا
که کـامل می شود بـا زخـم تن حج شما اینجا
که جای مـوی سر، سـرهایتان گردد جدا اینجا
شود قـربـانی شش مـاهـه تقـدیم خدا اینجا
هـزاران بـار گـردد اکبـرم جـانـش فـدا اینجا
زنـم از حنجـر ببـریـده خـواهـر را صدا اینجا
شـود بـا تیـر و خنجـر حـق عبـاسم ادا اینجا
درخشد راس هفتاد و دو مصباح الهدیٰ اینجا
ندای اِرجعی را در یم خون می دهم پاسخ
که می آید به گـوشم از خدا دائم ندا اینجا
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
ای ساربان نگهدار این جا شهادت ماست
این وادی شهــادت بیـت‌الولادت ماست
کربلا همین جاست نینوا همین جاست
محمل نگه دار، محمل نگه دار
اینجا شـود ز پیکـر، سـرهـای مــا بـریده
اینجا شود بدن ها، در خاک و خون کشیده
اینجا قحط آب است سینه ها کباب است
محمل نگه دار، محمل نگه دار
اینجا دو دست عباس گردد جدا ز پیکر
گرید بـرای عبـاس، زهـرا به جـای مادر
مادرم فاطمه آید در علقمه
محمل نگه دار، محمل نگه دار
اینجا کند تلظی، ششماهه روی دستم
او بعــد قتـل یاران باشد تمام هستی
آخرین امیدم کودک شهیدم
محمل نگه دار، محمل نگه دار
اینجا شـود فـدایی آرام جــان لیلا
پاشیده گردد از هم جسم جوان لیلا
جان دهد در برم اکبرم اکبرم
محمل نگه دار، محمل نگه دار
این جا ز خیمه هایم آتش کشد زبانه
دل جـویی از حریمم گـردد به تازیانه
چون شود دخترم در بر و پیکرم
محمل نگه دار، محمل نگه دار
این جا شود فدایی هفتاد و دو عزیزم
بـاید ز داغ یـاران اشک از بصـر بریزم
دل داده و مستم این بودو و هستم
محمل نگه دار، محمل نگه دار
فانوسهای اشک 2 – غلامرضا سازگار
شکر که ما کرب و بلایی شدیم
در حـرم عشـق خدایـی شدیم
محفـل دلــدار سلام علیک کعبـه دیــدار ســلام علیـک
وعده‌گـه یــار سـلام علیک ما همگان در تو خدایی شدیم
شکر که ما کرب و بلایی شدیم
در حرم عشـق خـدایـی شدیم
کرب و بلا مـا همـه آماده‌ایم سینه بـه شمشیر بلا داده‌ایم
جان به کفیم و همه بنهاده‌ایم عبد خداییم و خدایی شدیم
شکر که ما کرب و بلایی شدیم
در حرم عشـق خـدایـی شدیم
مـا همه سرباز حسینیم و بس یار سرافـراز حسینیم و بس
همدم و همراز حسینیم و بس
جمله امـام الشهدایی شدیم
شکر که ما کرب و بلایی شدیم
در حرم عشـق خـدایـی شدیم
ما به ره دوست هدایت شدیم مورد احسان و عنایت شدیم
کشتـه میـدان ولایـت شدیم با ولـی‌الله ولایــــی شدیم
شکر که ما کرب و بلایی شدیم
در حرم عشـق خـدایـی شدیم
ما همگی طالب ترک سریم جان به کـف زاده پیغمبریم
قاسم و عباس و علی‌اکبریم اهل زمینیم و سمایی شدیم
شکر که ما کرب و بلایی شدیم
در حرم عشـق خـدایـی شدیم
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
نمی‌دانم لحظه لحظه چرا نای سینۀ من پرنوا باشد؟
بگـو بـا من ای امیـد دلم! این زمین بلا کربلا باشد؟
برادرجان، زین سراچه چرا، بر مشام دلم بوی خون آید؟
چرا هر دم، پیش دیـدۀ من، پاره پاره تنِ لاله‌گون آید؟
مبادا از تو جدا گردم به هجرانت مبتلا گردم
آه و واویلا (2)
بیـا خواهر تا به قلب پریش، از غریبی خویش، گفتگو سازم
فلک سنگی می‌زند به سرم، من ز خـونِ سرخود، وضو سازم
پی غــارت معجَـر تـو عـدو، می‌بــرَد ز جفـا، مـی‌بُـرَد دَستَـم
در آن ساعت تو به فکر منی، من به یاد تو ای دل غمین هستم
مبادا از تو جدا گردم به هجرانت مبتلا گردم
آه و واویلا (2)
برادرجان هر نَفَس که زنم، آتش دل من، میشود افزون
غم هجـران، گفتـه‌ای تو ولی، یاد تو نرود، از سرم بیرون
منم زینب، کوه صبر و وفا، یاد رفتن تو، بی‌شکیبم کرد
غـم دل را بـا که گـویم دستِ فلک، آخر بی‌حبیبم کرد
مبادا از تو جدا گردم به هجرانت مبتلا گردم
آه و واویلا (2)
فانوسهای اشک 3 – مصطفی نظری
اهل ولا! اهل ولا! میرسد این طـرفه صدا
گشتـه حسین‌بن‌علـی عـازم صحـرای بـلا
سعی وی از مقتل خون آمده تا تشت طلا
دادن سر، دادن جـان، حج امام شهداست
کرب و بلا کرب و بلا منتظر خون خدا
اهل عــزا! رو بـه سـوی حجـت داور ببرید
سـر بــه ره یــاری آن سبـط پیمبـر ببـرید
آب روان بــر پســر ســـاقی کــوثر ببـرید
رأس منیرش ز بدن با دو لب تشنه جداست
کرب و بلا کرب و بلا منتظر خون خدا
اهـل عـزا! گـریه کنیــد در غم انصــار حسین
بـوسـه نهـاده همـه بـر دست علمـدار حسین
زین همه لشکر کـه شود بین همه یـار حسین؟
بی‌کس و تنهاست حسین، حیدر کرار کجاست؟
کرب و بلا کرب و بلا منتظر خون خدا
مقتل خون دشت بـلا، حـج حسین‌بن‌علی‌ست
بـذل ســر از راه قفــا، حـج حسین‌بن‌علی‌ست
در یم خون سعی و صفا، حج حسین‌بن‌علی‌ست
دین خدا تـا به ابد زنده از این سعی و صفاست
کرب و بلا کرب و بلا منتظر خون خدا
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
من به پای دوست در این سرزمین سر میدهم
در ره یـار آنـچـه دارم خشـک یـا تــر میدهم
همـره من سالخـورد و شیـرخوارست و جوان
پـاکبــازم در وفـا هستـی ســراســر میدهم
مـن طَـلایــه دارم و از بـهــر اِحیــای قیـام
پـرچـم تبلیـغ را تحـویــل خــواهـر میدهم
گر که رنگین شـد رُخـم با خون سر از سنگ ها
در عــوض بـر چهـرۀ دیـن رنگ دیگر میدهم
گـر تنـم را دست بـاطـل پــاره پـاره کرد بـاز
بانگ حق را از سـر نـی بـا سـرم سـر میدهم
گـر ز مهمـان و پــذیـرایی کسـی گیـرد خبـر
من پیام خـویـش بـر دختـر ز حنجـر میدهم
یک دم- علی انسانی
بلا جـویـان سفر طی شد بـود دشت بلا اینجا
فـرود آییـد از مـرکـب، بـود معـراج مـا اینجا
اگـر مـا مـوسم حـج از وطـن آواره گـردیـدیم
چه کاری بـا صفا، دارد صفایی چون صفا اینجا
منم آن بـاغبان و صـد گلستان گل به همراهم
که در آتـش کِشـد گلچین همه بـاغ مرا اینجا
فلـک کـن میــزبـانـان را مُهیّــای پـذیـرایی
که مهمـانان رسیـدند و شـده مهمانسـرا اینجا
الا ای پــور دلبنـد علـی دسـت خـدا عبــاس
به پای دوست، دستت میشود از تن جُدا اینجا
الا ای شبـه پیغمبر – زنندت تیـغ کین بـر سـر
دو تا فرق تو می گـردد شود پشتم دو تا اینجا
یک دم- علی انسانی
راه ما طی گشت و در این دشت مأوا می کنیم
بـار در منـزل رسیـد و خیمـه بـر پـا می کنیم
این زمیـن بـازار و کالا جـان و مـا سوداگریم
جـان خـود یک روزه با جانانه سودا می کنیم
خصم خواهد قامت ما خَم، ولی غافل از آنک
مـا دو تا، تنها قد خود پیـش یکتـا می کنیم
در همین وادی به روی دست مـا بـا تیر کین
شیرخواری جان دهد، ما هم تمـاشا می کنیم
روز عاشورا که پرپر می شـود گـل های عشق
بس تمـاشایی بـود دعـوت ز زهـرا می کنیم
گـر خیـام آتـش بگیـرد کـودکی گَـر گُم شود
نعـش او آخــر بـه زیـر خـار پیـدا می کنیم
یک دم- علی انسانی
ای تو تـاج سر من، مـانده از مـادر من
کن دعـا کـم نشود، سایه ات از سر من
ای همه دلخوشی ام بسته به تار مویت
نشوم سیـر چـرا هـر چـه ببینم رویـت
همه جا یار توام
من تـرا مشتـری ام، پیرو رهبری ام
این سفـر می گـوید، سفـر آخری ام
تـو ز عـالـم همـۀ دار و نـدارم باشی
سعی کن طول سفر را به کنارم باشی
همه جا یار توام
مـاه گـردون پـایه، عشـق را سـرمایه
هر کجـایی که روی، آیمت چون سایه
گر نباشی تو یقین خواهر تو می میرد
از دم پـاک و نگاه تـو نفس می گیرد
همه جا یار توام
یک دم- علی انسانی
اینجا بهشت سرخ بدنهای بی سر است اینجا نگـارخـانۀ گـل هـای پــرپـر است
اینجا منا و مشعر و بیت الحرام ماست اینجا حریــم قــرب شهیـدان داور است
اینجاسـت قتلگـاه شهیــدان راه حـق اینجا مـزار قــاسم و عبـاس و اکبر است
اینجا به جـای جامۀ احـرام مـا به تن زخم هـزار نیزه و شمشیـر و خنجر است
اینجا دو طفل زینبم افتد به روی خاک اینجا به روی سینـۀ من قبـر اصغر است
اینجا برای پیکـر صـد چـاک عاشقـان گرد و غبار کرب و بلا مشک و عنبر است
اینجا چـو آفتــاب سـرم بـر فــراز نی بـر کودکان در به درم سـایـه گستر است
اینجا تنم بـه زیــر ســم اسـب، توتیا اینجا سـرم به دامن شمـر ستمگـر است
اینجا بـه جای جـای گلـوی بریـده ام گلبوسه هـای زینـب و زهرای اطهر است
اینجـا بــه یــاد الـعطـش کـودکــان من
هر صبح و شام دیدۀ میثم، ز خون تر است
یک ماه خون گرفته 1- غلامرضا سازگار
از کعبــه آمـدیـد طــواف خـــدا کنیـد اکنـون مقـام در حـرم کـربـلا کنیـد
اینجاست آن منای عظیمی که جای ذبح بـایـد هـزار مرتبـه خود را فـدا کنید
مکـه، صفا و کرب و بلا مـروۀ شمـاست بـاید کـه سعی با سر ا زتن جدا کنید
زهـرا بــه فـرد فـرد شمـا می‌کنـد دعـا اینک شما به دختـر زهـرا دعــا کنید
تـا خـون پاکتـان بـه نمــاز آبــرو دهد
در موج خون به خون خدا اقتدا کنید
دیدید اگر به روی شما بسته شد فـرات؛ عباس را بــه یاری اصغـر صـدا کنید
خواهیـد اگـر قبـول شود حـج خـونتان حـق رسـول را بـه شهـادت ادا کنیـد
بـاید جدا شـود سرتان در طـواف خـون تـا سعی خویش رابه سر نیزه‌ها کنید
آینـدگـان! ثـواب شهــادت نصیبتـان
هر صبح و شام گریه به خون خدا کنید
ای بــا مـن از صبـح ازل! بـا من بمانید اینجـا سـرود مــرگ را بــا هـم بخوانید
پیش از ولادت عهد بـا من بستـه بودید در این بهشت خون به من پیوسته بودید
اینجـا همــانـا کعبــۀ حـج وصال است میعـادگـــاه مــا و ذات ذوالجـلال است
اینجـا بهشت سرخ گـل‌های خدایی‌ست اینجـا مقــام با خدا از خـود جدایی‌ست
اینجـاست میعـاد طلسـم تـن شکستن بــر روی پـا اِستادن و در خـون نشستن
اینجاست سـرها را سـر نـی سـرفـرازی اینجــاست مـا را بـا عـروس مـرگ، بازی
اینجـا عبـادت رنگ و بو می‌گیـرد از مـا اینجــا شهــادت آبـــرو می‌گیــرد از مـا
اینجا نیستانش همه کـانون عشق است اینجا سر و جان بـاختن قانون عشق است
اینجا بـه حق پیوسته و از خـود جدایید از خــود جــدایید و در آغـــوش خدایید
اینجا خدا مشتاق سـرهای بـریده است زوار تن‌های به خاک و خون کشیده است
اینجا به روی خـاک، ریــزد هست سقـا اینجــا جــدا گــردد ز پیکــر دست سقا
اینجـا نفـس از تشنگـی گــردد شـراره پیکـان بســــوزد در گلــوی شیــرخواره
اینجا همـه خــون گلــو را مِـی ببیننـد هفتـــاد و دو خــورشید را بــر نی ببینند
اینجا جـوانم جـان دهـد پیش نگـاهم زینب بـــه تنهــایی شـــود کــلّ سپاهم
اینجا عــروس مــرگ بـا قـاسم نشیند دامـــاد را در حجلـــه‌گـــاه خـون ببیند
اینجا ز خـون، گـلــگون شود آیینۀ من اینجـا سَنــان کـوبـد سِنــان بر سینۀ من
اینجا لـب عطشـان جـدا گردد سـر من اینجـا زنــد فــواره خـــون از حنجر مـن
مــا سرکشیــدیم از ازل جام بلا را
«میثم!» بخوان با ما سرود کربلا را
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
الا یـــاران، مــزار عـاشقان بی‌سـر است اینجا بهشـت غنچـه‌هــا و لاله‌هـای پـرپـر است اینجا
بهـــار خــــرّم آلالــه‌هــــای گلبـن زهـــرا نگــارستـان ســـرخ عتــرت پیغمبـر است اینجا
بریزید اشـک غـم ای ساربان‌ها، ناقه‌ها! بـا هم به یاد آن بدن‌هایی که بی‌دست و سر است اینجا
نگهــدارید محمــل تــا بگـویم بـا شما یـاران که صحـرا غـرق گل از زخـم‌هـای اکبـر است اینجا
نگهــدارید محمــل ای هـــواداران، خدا داند که رنگین، آسمـان از خـون حلق اصغر است اینجا
ز خـون چهــره می‌بینـم حنـابنـدان قــاسم را لب خشک بـــرادرزاده‌ام از خـون، تـر است اینجا
ز اشــک دیده بـاید مشک‌ها را پر کنیـد اینک که سقـا را ز اشـک و خـونِ بـازو ساغر است اینجا
الهـی تشت خـون از گـریه گردد چشم مادرها که ذبـح طفل کوچک پیش چشم مادر است اینجا
سـر خونین من در پیش چشم دختـرم بـر نی تن صد چاک من بر روی دست خواهر است اینجا
به وقـت مــرگ بگـــذارم قدم بر روی چشمانش
که «میثم» زائر این غرقه در خون پیکر است اینجا
یک ماه خون گرفته 5 – غلامرضا سازگار
دلــدادگـان را وعـدۀ دیــدار اینجاست محمــل نگهداریـد یـاران یــار اینجاست
بیــت‌الحـرام مـا از اول کـــربلا بــود میقـات مــا صحـرای خـونین بــلا بـود
ما جــامۀ احــرام پــوشیدیـم از خون گـردیم دور دوست بــا رخســار گلگـون
لبیک مــا لبخنـد زخـــم پیکـر ماست زمزم گلوی تشنـه و چشـم تـر مــاست
هر گـام یـک حـج وصـال ماست اینجا سعی و صفـا و مروه و مسعی ست اینجا
ما را بـــرای جـــانفشــانـی آفـریدند این جـامۀ گلــرنـگ را بـر مـــا بـریدند
اینجا شــود دریـــا ز خـون حنجـر مـا گـردد تمــاشایی بـه نــوک نی سـر مـا
اینجا بـه پیکـر زخـم مـا آیات نور است اینجـا مـدال سینه‌هـا سـم ستـور است
اینجا شـود صـد پــاره جسـم اکبر من از نــوک پیکـــان آب نــوشد اصغر من
اینجا شـود پـژمرده گـل‌های رســالت از چشـم سقــا می‌چکـد اشـک خجالت
اینجا بـه روی خـاک ریـزد هست سقا افتـد بـه زیـر پــا چـو قرآن دست سقـا
اینجا سنــان مـرحم شـود زخم تنـم را اینجا ببینـد فـــاطمه جــــان دادنـم را
اینجا زنـد فـــواره خــون از حنجر من قـــرآن بخــواند بـر فــراز نـی سـر من
اینجا بــه زیـــر خــارهــا طفلم بمیرد مثـــل دل مـــن دامنـش آتــش بگیرد
اینجا شود چون چوبۀ خشکی لب من آبـــی نمـــاند غیــر اشــک زینـب من
اینجا رســول‌الله آرد رو بــه ســـــویم رنگیـن کنــد رخســار از خـــون گلـویم
اینجا ز چشم خلق عـالم خون بجوشد
از برگ‌برگ نخل «میثم» خون بجوشد
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
محیط محنت و میدان ابتـلا اینجاست
سپر شوید بـلا را کـه کــربلا اینجاست
نهید چهره به خاک و کنید سجدۀ شکر
کـه بـارگاه و زیــارتگه شمــا اینجاست
ز خـون خویش بپــوشید حُلّــۀ احرام
به دور دوست بگردید حج ما اینجاست
بهشت قرب خدا بـر شمـا مبـارک باد
خـوش آمدید که آغوش کبریا اینجاست
دو دسـت از تـن عـاس من جـدا گردد
ز تیـغ، فــرق علی‌اکبرم جدا اینجاست
عروج من شود از زخم تیر و نیزه شروع
تنـم به زیـر سم اسب توطیـا اینجاست
تـن سه‌ساله‌ام از کعب نی کبــود شود
به روی دست،علی‌اصغرم فدا اینجاست
تـن مطهـر مـن پـاره‌پاره بر روی خاک
سر بـریدۀ من نــوک نیزه‌ها اینجاست
کنــار تـربت من می‌کند دعـا «میثم»
کـه استجابت پیوستۀ دعـا اینجاست
یک ماه خون گرفته 7- غلامرضا سازگار
ای اشـک‌هـا ببـاریـد از چشـم‌هـا چــو بــاران
خون از دو دیده جاری‌ست هنگام سوگواری‌ست
دیشب عـزیـز زهـرا بگـذاشت سـر بـه صحــرا
خــالــی شـده مـدینـه از لالــه‌هـای تـوحیـد
ای دوستــان بــرآریـد آهــی ز ســوز سیـنــه کـز بــاغ وحـی، بــا هـم رفتـند گلـعـذاران
چشـم مـدینـه گـرید چـون چشم سوگواران
خـورشید وحـی گـردید پنهـان به کوهساران
پُـرگشتـه کــوه و صـحـرا از نــالـۀ هـزاران
ایـن بـیـت را بخـوانیـد همـراه آن سـواران
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
دیشب تو خواب بودی وقت سحر، مدینه!
دیدی چگونه از تـو هجده ستاره گم شد؟
روزت سیـاه باشـد چشمـت بـه راه بـاشد
دستی سوی سماء کـن عبـاس را دعـا کن
آه از جگــر بــرآرم خــون از بصـر ببـارم یک عمـر شـد نصیبت خـون جگر، مدینه!
دیدی که قرص ماهت رفت از نظر، مدینه؟
تــا از مســافــرانت آیــد خبـر، مدینــه!
ترسم شود در این ره بی‌دست و سر، مدینه!
ایـن بیـت را بخـوانـم بــار دگـر، مدینــه!
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
بـگــذار همــره یــــار اشـکـم بـــود روانـه
امشب سرشک سرخ است جاری ز چشم زینب
امشب نگـاه عبـاس بـر صـورت حسین است
امشـب نهـاده بلبـل صـورت بـه دامـن گـل
سـوزم درون سیـنـه آهـم بـه بـــام گـردون بگــذار از درونــم آتـش کشــد زبـانــه
فـردا تنش کبـود اسـت از ضـرب تازیانه
فردا شود دو چشمش بر تیر کیـن نشانه
فــردا زننـد او را آتــش بـــر آشیــانـه
خـون دلـم به دیده اشک غمم بـه شانه
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
آهـت ز سینـه خیـزد بــر آسمان، مـدینه!
آبــی بـریـز از اشـک پشـت سـر مسـافـر
سوغات دخت زهرا از کوه و دشت و صحرا
بعد از حسن گـرفتی بـر چهره گـرد غـربت
بـا سوز دل سحـر کن فـریاد و نـاله سرکن پشت سـر مسافر قـرآن بخـوان مدینه!
دنبـال ایـن سـواران برگـو اذان مـدینه!
یک پیرهن بـود از هجده جوان، مدینه!
بعد از حسین، دیگـر تنهـا بمان مـدینه!
با من بنال تا صبح با من بخوان مدینه!
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
خورشید روی احمد در کاروان عیان است
ای چشم‌هـا بگرییـد ای اشک‌هـا ببارید
ای کودکـان مبــادا از دشمنـان بتـرسید
هرجا که تشنـه گشتید عباس را بخوانید
شـرح وداع خوانـدم خون جگر فشاندم یا قرص مـاه لیـلا در بیـن کــاروان است؟
از چشم ناقه‌ها هم سیلاب خون روان است
در این سفـر شمـا را عبـاس، پاسبان است
عبــاس از ولادت سقــای تشنـگـان است
گـویی مـرا همـاره این بیت بـر زبان است
بگذار تا بگریم چون ابـر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
مرآت ولایت 5 – غلامرضا سازگار
حاجیـان حج خـون، دست الهی یارتان حیف! آخـر مکه شد محروم از دیدارتـان
سعی‌تـان از مکه تا صحـرای خونین بلا طوف‌تان در خون تپیدن حجتان ایثارتان
حجتان مقبول بادا سعی‌تان مشکور باد وعــدۀ دیـدارتـان بــا خالـق دادارتـان
حلـۀ احـرامتان خـون گلوتـان میشود
خونتان تا صبح محشر آبروتان میشود
در مسیر حج خون چون یاد پیغمبر کنید اشـک ریــزیـد و تـمـاشـای عـلـی‌اکبـر کنید
آبــرو داریـد امـــا بــاز کسـب آبـــرو در حضــور یـــار از خــون علـی‌اصـغـر کنید
حاجیان خود در منا سر می‌تراشند و شما موی خود رنگین ز خون سازید و ترک سر کنید
پای بفشارید ای اصحاب و انصار حسین
بـوسه بـرداریـد از دست علمدار حسین
ای همای بخت، حسرت برده بر اقبال‌تان خوش برون رفتید از مکه خوشا بر حال‌تان
زخم شمشیر است فـردا مـرحم زخم شما مقتل خـــون است تنهـا کعبـۀ آمـال‌تان
اشک ختـم الانبیـا سـازد شمـاره بـدرقه فــاطمه در کـــربلا آیـد بـه استقبال‌تـان
خاک گردد خلعت انـدام عریان شما
بحر نوشد آب از لبهای عطشان شما
از حسین امشب سفر کردید با هم تا حسین هر نفس در قلب‌تان گردیده ذکر یا حسین
تا به خون خویشتن گیرید در این حج وضـو راه بسپـاریـد ای چـابک‌سواران بـا حسین
در مسیر کعبـۀ خـون ذکـرتـان بـاشد همین واحسیـنـا واحسیـنـا واحسیـنـا واحسین
روز را از دود آه خویش همچون شب کنید
لحظه‌لحظه گریـه بـر تنهــایی زینب کنید
ای زمین کربلا! بـر آل عصمت یار باش میهمان، رو از حجاز آورده مهمان‌دار باش
بـر عـزیز فاطمه آغوش جـان را باز کن مهربـان بــا خــاندان احمد مختار بـاش
خـارهایت را ز پای لاله‌ها بیرون بکش عصر عاشورا بر آن آوارگـان غمخـوار باش
بـــر تـن بی‌تـاب اولاد پیمبــر تــاب ده
با سرشک چشم «میثم» تشنگان را آب ده
صیام تا قیام 4 – غلامرضا سازگار
محمـل نگـه داریـد، یـاران! یار، اینجاست بیت الحــرام و کـعبـــۀ دلـــدار اینجاست
محمـل نگــه دارید و جـان گیرید بـر کف زیــرا خـدا را وعــدۀ دیــــدار اینــجاست
محمــل نگهـداریـد زیـــرا تشنگـــان را آب از دم شمشیـــر آتشبـــار اینجـــاست
محمـل نگهدارید کــز خـــون شهیــدان دامان صحرا، سـر بــه سـر گلـزار اینجاست
میقـات اینجا، کعبه اینجــا، زمــزم اینجا رکن و حرم، سعی و صفا، هر چـار اینجاست
اینجا نبود و ذات حق ما را صـدا کرد
اینجا نه موی سر، که باید سر فدا کرد
مــا را بـود از حـجّ کعبــه برتـر اینجـا بـاید طـواف آریــم دور دلبــر اینجا
از تیر گردد سینه‌هامان، چشمه چشمه وز تیـغ گـردد اِربــاً اِربــا اکبـر اینجا
هـم لاله‌هــا گـردنـد پامــال خزان‌ها هم غنچه گردد روی دستم پرپر اینجا
داغ عطش، مانَـد به لب‌هـای سکینـه خون می‌چکد از بـازوی آبْ آور اینجا
از خنجر و شمشیر و تیر و نیزه و سنگ آید هـزاران زخـم، بر هـر پیکر اینجا
اینجا بوَد بر روی قلبم جای نیزه
اینجا رود سرهـای ما بالای نیزه
اینجا کند، در مـوج خون زینب نظـاره بر جسم مجــروح و گلـوی پاره پاره
اینجا بسوزد خیمه‌های مــا در آتـش وز دامـن دردانـه‌هـا خیـــزد شراره
خلخال، بیـرون آورنـد از پای طفـلان غارت شـود از گوش زن‌هـا، گوشواره
اینجا به شوق دوست، از بیداد دشمن آیـد بــه روی زخم مــا، زخم دوباره
اینجا بــه مـاه عـارض خورشیـد لیلا از آسمــان چشم مـن ریــزد ستاره
اینـجــا تسـلای دل هـر نـــازدانــه
کعب نی است و سیلی است و تازیانه
اینجا شـود سرهـای مـا از تن بریــده اینجا شود تنها به خاک و خون کشیده
اینجا نوامـیس خدا در مقتـل خـــون جسـم مــرا شوینــد با اشک دو دیده
اینجــا، کنــار کشتـــۀ عبـاس بایــد خیـزم ز جای خویش، بـا قـدّ خمیـده
اینجــا شـود نیلی، رخ طفـل یتیمــم کـو را بــوَد میــراث زهــرای شهیـده
اینجــا بــرای یــاری اسـلام، زینــب دستــور می‌گیــرد ز رگ‌هـای بریــده
اینجا شود دریا ز اشک چشم عـالم
اینجا شود پر، از طنین نظم «میثم»
مسـافــران بهشـت بــلا، بــلا اینجـاست بـــه کـــوی یــار رسیدیـم، کـربلا اینجاست
اگــر ز کعبـــه بـرون آمـدید، خوش باشید کــه کعبـــه دلِ لاهـــوتی شمــا اینجـاست
مسیـر کعبـه و کـرب و بلا بـه سعی گذشت خــوش آمـدید عــزیـزان من! صفا اینجاست
ز خــون خـــویـش بپــوشیـد حلّه احرام کـه مرگ، کعبه وصل است و حج ما اینجاست
بــرون شدیـد گـر از خــانـه خـدا چه زیان رهــا کنیــد غــم خـــانه را، خـدا اینجاست
تن لطیـف شمــا قطعـه قطعـه روی زمین ســر بـــریـده مــن نــوک نیزه‌ها اینجاست
علم به خاک و بدن غرقه خون و مشک تهی ز تـن دو دست علمــدار مــن جدا اینجاست
بـــه حلــق خشک عـلی‌‌اصغـرم نگاه کنید نوشته با خط خون: «حاجیان، منا اینجاست!»
ســرم بـه نـوک سنـان سایه‌بان اهل زمین تنـــم بـــه زیــر سم اسب تـوتیا، اینجاست
بگیـر آبــرو از خاک این زمین «میثم»
که خاک پاک شهیدان نینوا اینجاست
دو دریا اشک1- غلامرضا سازگار
یـاران مـن میعـادگـاه مــاست این جا
هم قتلگـه، هـم قبر ما، پیداست این جا
غـم نیسـت گـر از کعبـۀ دل دور گشتید
هم حج خون، هم کعبۀ دلهاست این جا
با خون خـود دامـان صحـرا را بشویید
ای دوسـتان گلخـانـۀ زهراست این جا
از خـون نـدای عـاشقان خیزد به افلاک
از اشک چشم تشنگان دریاست این جا
غـم نیست گر مــردم جدا گشتند از ما
مـا بـا خـداییم و خدا با ماست این جا
صد زمـزم از چشم تر ما می زند موج
خـون خـدا از حنجـر ما می زند موج
این جــا صــدای گـریـۀ پیغمبــر آید
بـر دیـدن مـا فـاطمـه بــا حیـدر آید
این جا صدای العطش خیزد به گردون
این جـا ز قلـب آب هـم آتـش بـرآید
این جـا پیمبـــر بهــر سقــایی سقـا
در علقمــه بــا جـام آب کـوثــر آیـد
ایـن جا بــرای کشتـن فـرزنـد زهـرا
از شام و کوفه، دسته دسته لشکـر آید
اینجـا گـلاب افشـان به جـای اُم لیلا
زهــرا کنــار جسم پــاک اکبـــر آید
این جاست دانشگاه انسان سازی ما
لب تشنه در امـواج خون سربازی ما
محمـل نگه دارید ای چـابـک سـواران
کـاین جا زمین از خون ما گـردد بهاران
محمـل نگـه داریـد کـاین جا پیکـر ما
هم سنگ باران می شود، هـم تیرباران
محمل نگه دارید کـاین جـا بـر سر نی
سرهای مـا باشد به دست نیـزه داران
محمل نگه داریدکاین جـا نقش سیلی
مــانـد بــه رخســار کبــود گلعذاران
محمل نگه دارید کـاین جا از دل سنگ
جوشد چو خون پاک یحیی،خون یاران
روزی که من جام بلا را سر کشیدم
این سـرزمین بهـر شهادت برگزیدم
آسوده گشتم خوش به مقصودم رسیدم
یـاران من! تفسیر شد خـوابی که دیدم
آن شب که از شهـر مدینــه کـوچ کردم
یک بـاره دل از هر چـه جـز دلبـر بریدم
پیـک خدا از جسم صـد چـاکم خبر داد
گفتـم خــدای من عَلـی عینـی، شنیدم
گـویی مجسـم شد بـه چشمم داغ اکبر
گــویی کـه تیـر از حنجر اصغـر کشیدم
گـویی همـان آغـــاز ره بــا داغ عبـاس
هم سوختم، هـم آب گشتم، هم خمیدم
دیدم که بر من چشم عالم گریه می کرد
حتی قلم در دست "میثم" گریه می کرد
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
کوه و سنگ و دشت این صحرا به چشمم آشناست دوستـان محمـل نگـه داریـد اینجـا کربلاست
حاجیان کعبـۀ وصلیـم و ایــن صحــرای خـــون کعبـۀ مـا، مشعر مـا، حج مـا، میقـات ماست
چشـم مــا زمــزم، طـواف ماست دور کشتـه هـا خیمـه گـاه ماست مروه، قتلگـاه مـا صفاست
حــاجیــان را ســر تــراشیـدن بـــود سنّت ولی در منـای حج خون سرهای ما از تـن جداست
سنگ دشمـن: مهـر سجـده، خون سـر: آب وضـو قتلگـه سجاده و تسبیـح، نــوک نیـزه هاست
نخــل هـا بـا مـا سخـن گـویند در این سـرزمین کاین زمین شط الفـرات و این بیابان نینواست
چشـم مـن پیوسته می بیند در این صحرای خون دست سقـا، نعـش اکبر، تربت اصغر کجاست
ایـن زمیـن گلخـانه ای از لاله هـای فـاطمه است این بیـابـان لاله گون دریایی از خون خداست
آب گــردد از خـجــالت، آب در ایــن ســرزمیـن آه آه تشنـگـان فــریــادهای بـی صــداست
مــا ســراسر کشتــۀ اشکیـم و بر هر زخم ما
اشک "میثم" گر هزاران بار خون گردد رواست
یک ماه خون گرفته 2- غلامرضا سازگار
من پـــاره‌ای از پیکــر عـرش خدایم مـن کعبـــه اهـــــل ولایـــم، کربلایم
خـاکـم ولی آغشته بـا خـون حسینم تـا صبـح روز حشــر، مـدیــون حسینم
از روز اول خــون آدم ریـخـت در من دریای اشک از چشم عالم ریخـت در من
از قلـب من بـاب بلاها گشت مفتوح میخواست در من غرق گردد کشتی نوح
در من خلیل الله پایش خورد بر سنگ از خون پاکش این زمین را کـرد گلـرنگ
مـن در فـراتـم اشـک اسمـاعیل دارم من سـایـه‌بـان از بـــال جبـراییـل دارم
مــن انبیـــا را شاهـــدِ زخــمِ بلایم مـن یـک جهـان کـرب و بلایم: کـربلایم
تا بر حسین آغـوش خـود را بـاز کردم از کعبـه دل بــردم، بـه جنت نـاز کـردم
از اول خلقـت کـه حـق بخشیـد بودم آغـوش خـود بـر یــوسـف زهرا گشودم
بــا خـاک خـود درمـان درد عـالمیْنم خــاکم مپنــداریـد، مـن شهــر حسینم
من در درون، هجده بهشتِ یاس دارم مــن در کنـــار علقمـــه، عبــاس دارم
من دور هفتـاد و دو لالـه پـر گشودم آغــوش خود را بــر علی‌اصغـر گشـودم
در مــن فـــروغ حقتعــالی را ببینید خـــورشیـد زهــرا، مــاه لیلا را ببینیــد
در مـن عـلی‌اکبــر ز زخــم بی‌شمـاره شد مثل تسبیحی که بنـدش گشتـه پاره
مــن روضۀ گـل‌هـای بی‌خـار حسینم تـا صبــح مـحشـر میهمــان‌دار حسینم
مهمان من بینِ دو دریا تشنه جان داد لبهای خشکش را به هـر نسلی نشان داد
مهمان من بـا لحن شیرین بـا حلاوت می‌کــرد نــوک نیـــزه‌ها قــرآن تلاوت
مهمان من چون بسمل بی‌بـال گردید مــانند قــرآن حـرمتش پــامـال گردید
مهمــان من در سینـه دارد داغ یاران دردا کـه شـد با داغ یــاران سنـگ باران
مهمان من جــز زخــم در پیکر ندارد مهمــان مـن بــر پیکـر خـود سـر ندارد
مهمـان من بـــزم عـزا را دوست دارد مهمــان مـن اشک شمــا را دوست دارد
مهمان مـن بـر امت جـدش دعـا کرد خـون گلـوی خـویش را وقــف شما کرد
مهمـان مـن ســـر در ره اسـلام داده از حلـق خـونیـن بــر شمـا پیغـام داده
مهمان من زخمش لباسش بود بر تن پیـراهنش را هـم بـه غـارت بـرد دشمن
وقتی ز رگ‌های بریده خـون فشـانده اول ســـلامِ شیـعیـــانـش را رســانده
فرمــود چـون نوشید آب سرد، یاران بـر من بــریـزید اشـک چـون ابر بهاران
«میثم» اگر چون آب در آتش بجوشد
حاشا کـه بی ذکـرِ حسین، آبی بنوشد
دو دریا اشک 1 - غلامرضا سازگار
