ای ســرزمیـن کـربلا ای کـوی جـانـانـم
من بر تو مهمانم
بنگـر بـه پیـر و کـودک و خیـل جـوانانم
من بر تو مهمانم
حاجت به قـربانی نبـاشد ای مِنـای من
سعی و صفای من
آورده ام قـــربـانیـان عیــد قــربــانم
من بر تو مهمانم
چـون باغبان هـم لاله و هم یـاسمن دارم
سرو چمن دارم
یک باغِ گل، نه صد گلستان گل به دامانم
من بر تو مهمانم
پُر گُرگ اگر صحرا شود عباسِّ من شیرست
میرعلم گیرست
آب آورسـت او از بـــرای تشنـه طفـلانـم
من بر تو مهمانم
من قامت خود پیش دشمن خَم نمی سازم
بر نِی سرافرازم
آزاده و پَـــروَرده زهـــرا روی دامــانــم
من بر تو مهمانم
یک دم- علی انسانی
